เพิ่งรู้จริงๆว่ามันทรมานมากๆคบกับแฟนคนปัจจุบันมา 2 ปีแล้วค่ะ ทั้งๆที่ไม่เคยลืมแฟนเก่าได้เลย รู้ว่าเพื่อนๆในห้องสยามต้องว่าเราแน่ๆ แต่มันก็สมควรแล้วหละ ทุกวันนี้มันรู้สึกเหงามันทรมานมากกว่าตอนที่เราไม่มีแฟนซะอีก อยู่ๆก็มีน้ำไหลออกจากตาเสียใจทุกครั้งและมักจะกลับไปคิดเสมอว่า ถ้าเมื่อ 2 ปีก่อน เราเข้มแข็งกว่านี้เราคงไม่ต้องมานั่งทรมานแบบนี้หรอกค่ะ
อยากเตือนคนที่กำลังคิดจะคบกับใครเพราะความเหงานะค่ะว่าคุณนั่นแหละที่จะเป็นคนรับกรรมทั้งหมดเอง จะคบกับใครใจต้องพร้อมต้องแข็งแรงจริงๆๆ ไม่อยากให้เพื่อนๆเป็นแบบเราค่ะ
ใครจะว่าอะไรเราก็ได้นะค่ะ เราไม่โกรธหรอกเพราะเรายังโกรธตัวเองเลยว่า ทำไม?ใจเราถึงอ่อนแอได้ขนาดนี้ ตอนนี้หัวใจและความรุ้สึกของเรามันแย่ลงทุกที ทุกที และไม่มีทางรุ้เลยว่า จะกลับมาแข็งแรงได้อีกจริงๆ เมื่อไหร่??
แก้ไขเมื่อ 15 ม.ค. 51 20:55:02