The story of PizzaRanger # 5
เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่อความบังเทิง
และสื่อให้เห็นถึงชีวิตการทำงานของพนักงาน
ส่งอาหาร มิได้มีจุดประสงค์ในการโฆษณาแต่อย่างใด
(แต่งจากชีวิตจริง)
อนึ่ง หากอ่านแล้วเกิดอยากทานพิซซ่าขึ้นมา ผิดวัตถุประสงค์นะคับ
ประพันธ์โดย K o n m a i SU m k u n (นามปากกาของจอมยุทธตะเกียบคู่)
(ขอสงวนสิทธิ์)
ท่านใดต้องติดตามแบบอ่านชัวร์ ๆ สามารถสมัครสมาชิก PizzaRanger
เพียงส่งข้อความหลังไมค์อะไรก็ได้มาหาผมนะครับ ผมจะ Add ไว้ใน List
เวลามีตอนใหม่ ๆ มาผมจะส่งหลังไมค์ไปหาท่านทันที ......
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[ต่อจากตอนที่แล้ว]
ผมจอดรถไว้หน้าร้านและเดินถือ*น้ำแข็งไส*สีแดงที่คุณแม่ของน้องสุฝากผมมาเข้าไปในร้าน
"น้องสุ" เมื่อได้ยินเสียงเรียกของผม เธอซึ่งกำลังนั่งหั่นผักอยู่ก็หันมามองพร้อมกับยิ้ม
ทันทีที่เห็นน้ำแข็งไสสีแดงถ้วยนั้น "(เธอชอบกินน้ำแข็งไสสีแดงหรือนี่ !)"
"อุ๊ย ขอบคุณค่ะพี่ก๊อบ"
"พี่ไม่ได้เป็นคนซื้อหรอก คุณแม่ฝากมาน่ะ.."
"คุณแม่ ?" "แม่ใครเหรอคะพี่ก๊อบ"
"ก็คุณแม่ของน้องสุไง" "พี่ไปธุระก่อนนะ..."
"?"
*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*
ระหว่างทางขับรถไปราม 2 จะขอเล่าถึงเรื่องการเรียนรามให้ผู้อ่านฟังพอสังเขป
+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+
ผมเป็นนักศึกษารามฯ รหัส 49 คณะ Pre - Degree (มันมีด้วยเหรอฟระ!คณะชื่อแปลก ๆ อย่างนี้!)
มหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงสุด ๆ ในประเทศไทย มีนักศึกษาทั่วประเทศ
มหาวิทยาลัยที่เด็กซิ่วฮิตเข้าเรียนที่สุด ( พวกเอนท์ไม่ติด Ha ๆๆๆๆ )
นับหลายแสนคนจากทุกจังหวัดของเมืองไทย มหาวิทยาลัยที่ค่าเล่าเรียนถูกสุด ๆ
ค่าเล่า(ไม่รวมค่าเหล้า)เรียนตลอดหลักสูตรจนจบ(จะจบรึป่าวอีกเรื่อง)
หลักสูตรปริญญาตรี ถูกกว่าค่าเทอม ม.เอกชนเทอมนึงเสียอีก ประมาณ 2 หมื่นบาท
มหาวิทยาลัยที่ FreeStyle ที่สุด จะแต่งตัวแนวไงก็ได้ขอให้สุภาพ
จะใช้ชีวิตอยู่อย่างไรเรื่องของเมิง จะส่งพิซซ่า จะเป็นยาม จะเป็นแม่ค้า
จะอยู่หอหรู จะอยู่ตามรูตามซอกตึก (หอราคาถูกบางที่เหมือนอยู่รู แคบมากๆ)
เรื่องของเมิงเลย... ขอให้มาสอบก็พอ
บ้านหลังใหญ่หลังนี้ยินดีต้อนรับทุกคนที่มีความฝัน อยากจะมีอนาคตที่ดี
อยากเป็นบัณฑิต อยากเป็น ฯลฯ
บ้านหลังนี้ให้โอกาสกับทุกคนที่มีความพยายามเสมอ
" Pre - Degree คืออะไร ? "
แปลตรงตัวก็คือ เตรียมปริญญา แปลง่าย ๆ ก็คือการเรียนมหาวิทยาลัยล่วงหน้าก่อนจบ ม.6 นั่นเอง
(เรียน กศน.อยู่อ่ะ) โดยใช้วุฒิ ม.3 มาสมัครเรียนก่อน หลังจากที่เราจบ ม.6 ค่อยมาเทียบโอน
แล้วก็เรียนต่อได้เลย
[เมื่อก่อนคณะนี้ชื่อว่า Non - Degree เพิ่งจะมาเปลี่ยนตอนหลังนี่เอง เพราะชื่อมันฟังดูแปลก ๆ ชอบกล
นันดีกรีเนี่ย มันเหมือนกับเรียนเท่าไหร่ไม่มีวันได้ปริญญาซะที เลยเปลี่ยนซะเป็นพรีดีกรีแทน]
" เรียนยังไง ? "
ไม่จำเป็นต้องไปนั่งฟังบรรยายที่ราม (แต่ถ้าว่างก็ไปซะหน่อยนะ)
ผมก็ทำงานตามปกติของผม(ว่างก็หาชีทมาอ่าน) ถึงเวลาก็มาสอบ
" เรียนยากมั้ย ? "
ไม่ยาก ( มั้ง ) ที่แน่ ๆ วิชาปีหนึ่ง ( ขึ้นต้นด้วยเลข 1 )ไม่ยากจริง ๆ อ่านการ์ตูน
ก่อนเข้าห้องสอบยังสอบผ่านเลย Ha ๆๆๆ ความจริงคือข้อสอบโดยเฉพาะปี 1 จะออกซ้ำ ๆ กัน
ถ้าเราอ่านชีทข้อสอบสัก 2 - 3 รอบ ตอนสอบสอบผ่านสบายเลย
" คนเยอะมั้ย "
ก็ดี คนเยอะ โดยเฉพาะต้น ๆ เทอม คนมาเรียนพรึบ ! ยังกะแมลงวันตอมหมาเน่าเลย นั่งฟังบรรยายกับ "ดารา"
กันแทบไม่มีที่จะนั่ง ดารา หมายถึง อาจารย์ อาจารย์มหาลัยนี้เหมือนกับดารา เจอหน้ากันทางจอทีวีเท่านั้น บางคนเรียน
จนจบแทบไม่เคยเจอตัวเป็น ๆ พอบรรยายเสร็จ ทั่นอาจารย์ก็กระโดดขึ้นรถตู้ขับหายอย่างรวดเร็ว
( ท่านธุระเยอะน่ะต้องไปที่อื่นอีก โปรดเข้าใจ ) แต่คนจะเยอะแค่ช่วงแรก ๆ เท่านั้นแหละ (เห่อมาเรียน)
ผ่านไปสักครึ่งเทอมท่านจะพบความสงบสงัดและเยือกเย็น เหมาะแก่การ
เดิมจงกลมหรือทำสมาธิ , เข้าณานเป็นอย่างยิ่ง เพราะนักศึกษาเหล่านั้นหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
ไม่รู้ว่าหายไปใหนกันหมด ห้องฟังบรรยายมีแต่ดาราบ่นไปเรื่อย ๆ บนจอทีวี แต่หามีคนมาเรียนไม่
สงสัยบรรลุวิชากันหมดแล้ว ( บรรยายเก่งจริงๆ )
พวกเขาจะกลับมาอีกครั้งตอนสอบ (บางคนก็หายไปเลยน่าเสียดาย)
" สภาพแวดล้อม "
ดีนะ ร่มรื่น ต้นไม้เยอะ ลมเย็น แต่ร้อน (เอ๊ะยังไง) มีซอก หลืบ มุม ลึกลับเยอะ มีซุ้มต่าง ๆ แอบอยู่แยะเลย
(ยกเว้นซุ้มมือปืน เดินหามาตั้งนานแล้วไม่เห็นมี )
จะมีรุ่นพี่ประจำซุ้มต่าง ๆ คอยดักจับรุ่นน้องให้มาเข้าซุ้มเยอะ ๆ ส่วนมากก็จะเป็นการรวมกลุ่มกันเพื่อทำกิจกรรม
การกุศลต่าง ๆ (ยิ่งมีสมาชิกมากยิ่งขอ งบ จาก ม. ได้มาก) ไปเที่ยวและก็ไปบริจาคเงินหรือสิ่งของให้กับเด็ก ๆ
ตามภูเขา มีชมรมเยอะด้วยตามแต่ความสนใจของ นศ. แต่ละคน
ผมแนะนำให้หาชมรมสังกัดไว้สักหน่อย เพราะว่า.... มันคือสังคมของที่นี่
" สังคม ? "
การเรียนรามคนเรียนเยอะ ร้อยพ่อพันแม่ (ทำใมพ่อมีเมียเยอะจัง) แต่ละคนก็มีที่มาต่าง ๆ กัน
ก็เลยเป็นว่าคนเยอะ ๆ แต่ไม่รู้จักกัน การเรียนก็ไม่ได้เรียนกันแบบเป็นห้อง ๆ ใครลงเรียนอะไรก็ไปนั่งฟังบรรยาย
เอาเอง บางครั้งก็เหงา ๆ นะ อยากมีเพื่อนแบบเรียนที่โรงเรียน ดังนั้น ชมรมต่าง ๆ ก็คือเป็นสังคมของคนที่สนใจ
อะไร ๆ คล้าย ๆ กัน ถ้าเราอยากมีเพื่อนอันดับแรกเข้าชมรมก่อนเลย เพื่อนตรึม !
มีแทบทุกอย่างที่คุณสนใจ ยกตัวอย่าง ชมรมร้องเพลง ( ผมสังกัดอยู่ที่นี่ อิอิ )
เทควันโด้ ยิงปืน มวยไทย ยูโด ทำอาหาร การแสดง ฯลฯ เยอะแยะไปหมด
" มีเครื่องแบบใหม? "
มีนะมี เครื่องแบบนักศึกษารามมีนะ สวย,หล่อเหมือนกับเครื่องแบบที่อื่น แต่ว่าแปลก เขาไม่แต่งกัน ส่วนมากจะเป็นแบบ
"เสื้อเชิ้ตกางเกงยีน" อย่างผมนี่ไม่ได้เลย ไปสอบทีเต็มยศ เหอ ๆ เสื้อเชิ้ตแขนยาวผูกเนคไทค์พร้อมเกี้ยวพ่อขุน
กางเกงแสล็คดำ รองเท้านันยาง เอ๊ย รองเท้าหนัง เครื่องแบบนักศึกษาน่ะแต่งได้ทุกโอกาส พยายามแต่งกันหน่อยนะ
เพราะเป็นภาพลักษณ์ที่ดีของมหาลัย ให้พวกม.อื่น ๆ รู้ว่าพวกเราก็ "หล่อ" เหมือนกันนะ อิอิ
เอาล่ะ ถึงแล้ว !!
ผมมาถึงราม 2 ก่อนเวลาสอบเพียงไม่กี่นาที (อัดมาเครื่องแทบไหม้) ต้องทำเวลาหน่อยแล้ว
เมื่อจอดรถเสร็จผมก็รีบวิ่งไปที่ตึกสอบ
"...................................................................................................................."
"(อะไรกัน ทำใมห้องสอบไม่มีคนเลยฟระ ไม่มาสอบกันรึไง อาจารย์ก็ไม่มีสักคน โดดงานรึไงเนี่ย)"
ผมมองไปรอบ ๆ เอ.. ตึกข้าง ๆ ทำใมมีคนอยู่เยอะจัง...? ได้เวลาเข้าสอบแล้วนะเนี่ย !!!!!!!
"(ซวยแล้วสิ ขึ้นผิดตึก)" ผมใส่เกียร์หมาวิ่งอย่างไว .... !!!!!!!!!!
"แฮ่ก ๆ" คราวนี้คงมาถูกตึกซะทีนะ... ที่ลิฟท์มีนักศึกษาสาวมุสลิมกำลังยืนรอลิฟต์อยู่พอดี
"^_^" เธอยิ้มให้กับผมด้วยล่ะ (คนนี้น่ารักจังอ่ะ) ที่รามนี่มีเพื่อน ๆ ชาวมุสลิมนิยมมาเรียนกันเยอ
ะ ส่วนใหญ่จะแต่งกายเรียบร้อยกันทุก ๆ คน รวมทั้งเธอคนนี้ด้วย เธอใส่ชุดนักศึกษากระโปรงยาว
ผ้าคลุมหัวสีดำ ผิวขาวดวงตากลมโตของเธอรับกับใบหน้าที่คมได้รูปดีจริง ๆ น่ารักซะจนไม่กล้าจีบเลย
.....อ๊ะ ลิฟท์มาแระ.....
"ชั้นใหนครับ...?"
"ชั้นใต้ดินค่ะ.."
"เหวอ ! ไม่มี้...." โห เวลาอย่างนี้ยังจะเล่นมุขอีกนะเจ๊...
"ชั้น 3 ค่ะ"
"หงึกๆ.."
*+*+*+*+*+*
"นักศึกษา ทำใมมาช้าจังคะ"
"ขึ้นผิดตึกครับ แหะ ๆ" ผมยื่นหลักฐานให้กับกรรมการคุมสอบ
*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+
การสอบผ่านไปด้วยดี ชีทข้อสอบที่อดหลับอดนอนอ่านซ้ำไปซ้ำมาช่วยผมได้เยอะจริง ๆ ............
*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*
วันต่อมา...............
+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+
"R8 order ออกโว้ยยยยยยยยยย"
"ที่ใหนหว่า....? ผมขอดูใบเสร็จหน่อยครับ อืม.. ซอย อบต...ส่งที่โต๊ะสนุ้ก... จ่ายเงินแล้ว.."
"ลูกค้ามาสั่งที่ร้านเมื่อเช้า จ่ายเงินแล้ว ไม่ต้องเก็บเงินมาล่ะ" "มรึงไปถูกรึป่าว"
"ถูกครับพี่ ผมเคยไปที่สำนักงาน อบต. มันจะมีโต๊ะสนุ้กอยู่ข้างล่าง"
หวานหมูล่ะ ออร์เดอร์แรกของวันเลยนะเนี่ย ไม่ไกลเท่าไหร่ ลุยโลดดดดดดดดดด....
*+*+*+*
ผมขับมาถึงปากทางอำเภอ บาง B. เลี้ยวเข้าซอยที่มีสำนักงาน อบต. ตั้งอยู่
ขับมาเรื่อย ๆ ผมก็พบกันสำนักงาน อบต. ที่สร้างอย่างหรูหรา ทรงคล้าย ๆ กับศาลากลางจังหวัดเลยทีเดียว
(สงสัยงบจะเหลือเยอะ)
นั่นไง อบต.บาง B. มีโต๊ะสนุ้กไว้สำหรับคลายเครียดที่ใต้ถุนด้วย เยี่ยมมั้ยล่ะ มีชายวัยฉะกันกลุ่มหนึ่ง กำลังตีสนุ้กอยู่อย่างสบายอารมณ์
"พิซซ่ามาส่งแล้วครับ"
"อื๋อ ของใครน่ะ"
"มีคนสั่งไว้ให้มาส่งที่โต๊ะสนุ้กน่ะครับ"
"ผิดหรือเปล่า ใครสั่งหว่า...ไม่มีใครพกเงินซะด้วย ใครจ่ายล่ะ"
"อ๋อ จ่ายเงินแล้วล่ะครับ คุณยุพินสั่งให้มาส่งครับ นี่ไงครับ ดูที่ใบเสร็จ"
"เออ จริงด้วย ส่งที่โต๊ะสนุ้ก ซ.อบต. แต่คุณยุพินนี่ใครหว่า" "ไม่ต้องจ่ายเงินใช่มั้ย?"
"ครับ"
"โอเค ๆ ขอบใจมากน้อง ดีวุ้ย อยู่ดีดีก็มีคนสั่งพิซซ่ามาให้กิน ใครกันนะ"
"งั้นผมไปล่ะนะครับ"
*+*+*+*
T_T ไม่ได้ทิปแฮะ..... ตามปกติพวกออร์เดอร์ที่มีคนสั่งมาส่งให้อีกคนแบบไม่เก็บเงิน แบบนี้ส่วนมากเขาจะทิปเด็กส่งกันนะ ช่างเถอะ กลับร้านดีกว่า..
*+*+*+*
วันนี้เมคเข้าสองคน มีน้องมิลค์กับอั๋น ออร์เดอร์ไม่ค่อยมีแฮะ วันธรรมดาก็งี้แหละ เมคทั้งสองคนว่างจัดเลยต้องนั่งเม้าท์กันหลังร้าน
นั่งเม้าท์นี่คือขูดชีส/หั่นผักไปด้วยนะ ผมมายืนล้างแพนหลังร้านตามปกติ ล้างแพนไปฟังสาว ๆ เม้าท์ไป เบื่อจัง...ร้องเพลงดีกว่า...
. . . . . . . . . . เพลง "คิดไม่ซื่อ" ของศร เอื้อนเอ่ยออกมาจากลูกคอผมทันใด . . . . . . . . . .
แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 51 21:20:06
แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 51 20:55:51
P i z z a R a n g e r # 5
