 |
ฉันเลือกที่จะตาบอดเพราะรักเธอ ... ดีแล้วจริงๆ เหรอ?
ฉันกับเขา .. เราอายุห่างกันเยอะมากค่ะ ตัวเขาเองก็อายุสามสิบแล้ว ห่างกับฉันประมาณรอบนึงได้
แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับฉันเลย ฉันรักเขาที่เป็นเขาแบบนี้ค่ะ
ระหว่างเรานั้นฉันไม่รู้ว่าจะใช้คำว่าแฟนได้รึเปล่า ..
เคยถามแต่เขาก็ไม่ตอบอะไรให้ชัดเจน และฉันก็ไม่กล้าคิดสรุปอะไรไปเอง
แต่ยังไงฉันก็มั่นใจ(?)ว่าอย่างน้อยฉันก็เป็น ผู้หญิงที่เขาใกล้ชิดที่สุดในตอนนี้
เรารู้จักกันมา 8 เดือนได้แล้วค่ะ ตอนเวลาที่ผ่านมาฉันมีความสุขมากทุกครั้งที่ได้คุยกับเขา
ถึงแม้ว่าแรกๆ เขาจะเห็นฉันเป็นตัวแทนแฟนเก่าเขาก็ตาม เคยครั้งนึงตอนเมาเขาเรียกฉันด้วยชื่อแฟนเก่าด้วยค่ะ
แต่ตอนนี้ฉันคิดว่า .. ฉันคงไม่ใช่ตัวแทนแฟนเก่าเขาอีกแล้วล่ะค่ะ
รอบตัวเขามีผู้หญิงหน้าตาดีอยู่มากมาย ที่ฉันรู้ได้เพราะดูจากลิสรายชื่อใน msn ของเขา
รวมถึงแฟนเก่า หรือผู้หญิงที่เคยคุยๆ กับเขามา ที่เขายังคอยบอกเล่าให้ฟัง หรือแอบรับรู้มาเองทั้งหมด
ฉันกลัวค่ะ .. กลัวว่าเขาจะคุยกับคนอื่น ซึ่งเป็นจริงและฉันห้ามไม่ได้ ตอนนี้ฉันกลายเป็นผู้หญิงขี้หึงไปแล้ว ..
เคยมีครั้งนึงที่เราทะเลาะกัน แล้วเขาก็ประชดฉันด้วยการเล่าให้ฟังว่า ..
เขาไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นมา ก่อนที่เราจะทะเลาะกันแค่คืนเดียว ! บอกตรงๆ ฉันช็อกค่ะ เจ็บมากที่เขาพูดแบบนั้น
ตอนนั้นฉันทำอะไรไม่ถูกได้แต่ร้องไห้ให้เขาฟัง เขาก็ยังคอยพูดตอกย้ำเรื่อยๆ เหมือนไม่รู้สึกอะไร
แต่แปลกนะ ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงโกรธมากจนอาจถึงขั้นเลิกค่ะ แต่กับฉันมันไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย
เพียงแค่รุ่งเช้าฉันก็เป็นฝ่ายโทรไปง้อเขาเอง! ขอโทษเขา ให้อภัยเขาทุกๆ อย่าง!
แต่ฉันรู้ตัวเองดีนะ เหตผลที่ทำอย่างนั้นเพราะฉันไม่อยากเสียเขาไปค่ะ
ทุกครั้งที่ทะเลาะกันไม่ว่าใครจะเป็นฝ่ายผิดก็ตาม จะเป็นฉันที่ง้อเขาก่อนตลอด ยอมเขาตลอด
ฉันไม่เคยใจแข็งกับเขาได้เลยสักครั้ง คิดจะหายไปสักพักอยากรู้ว่าเขาจะเห็นความสำคัญของฉันไหม
แต่ฉันก็ไม่เคยทำได้เกินวันนึงค่ะ ฉันใจแข็งกับเขาไม่ได้เลยจริงๆ
ไม่แค่นั้นเพราะฉันยอมเขา ทุกอย่าง จริงๆ ค่ะ ทั้งให้เขายืมเงิน เติมเงินโทรศัพท์ให้เขา
หวังให้เขาโทรมาหาฉันบ้าง แต่สุดท้ายเขาโทรไปหาคนอื่นแทน
ยอมให้เขา ... จนเราเกือบมีอะไรๆ กัน แต่ก็ไม่ได้ทำเขาบอกว่าฉันเด็กกว่าเขามาก ไม่อยากทำให้ฉันเสียใจ
ที่ฉันยังตัดใจไม่ได้เพราะช่วงเวลาดีๆ ที่หัวเราะมีความสุขด้วยกัน มันมีมากกว่าเวลาที่เสียน้ำตาน่ะสิคะ
เวลาฉันงอน ฉันโกรธเขา แค่เขายิงมาแล้วฉันโทรกลับได้ยินเขาร้องเพลงให้ฟังแค่นิดเดียว ฉันก็หายโกรธแล้ว
เขาทำให้ฉันยิ้ม หัวเราะได้ทุกครั้ง เพราะเขาเป็นคนน่ารักค่ะ
เพื่อนก็คอยเตือนตลอดว่าระวังโดนเขาหลอกนะ แต่ฉันกลับไม่คิดอย่างนั้น ..
ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยโกหกฉัน แต่ส่วนมากที่เขาพูดฉันกลับรู้สึกได้ว่า มันเป็นความจริง เหมือนมองโลกในแง่ดีตลอด
แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าโดนเขาเอาเปรียบค่ะ ต้องเป็นฝ่ายโทรไปหาตลอด ทั้งที่เขาก็มีงานทำมีเงินเดือนแล้ว
ต้องเป็นฝ่ายไปหาเขาเสมอ เขาไม่เคยมาหาฉันเลยสักครั้ง คอยคิดถึงเป็นห่วง
บอกรักเขา ทั้งที่เขาไม่เคยบอกฉันเลยสักคำ..
ฉันควรจะทำยังไงดีค่ะ ฉันรักเขามากทั้งๆ ที่รู้ทุกๆ อย่าง แต่ฉันก็ไม่อยากอยู่ในสภาพนี้อีกแล้ว
เพราะฉันก็ไม่แน่ใจว่าเป็นตัวอะไรสำหรับเขากันแน่ อยากให้เขาเข้าใจใส่ใจกันบ้าง
แต่... ฉันไม่อยากเสียเขาไปจริงๆ นะ ฉันจะทำยังไงดีคะ ...
จากคุณ :
Emphasize  
- [
24 พ.ย. 51 19:32:58
]
|
|
|
|
|
|
