 |
***... พู ด ไ ม่ รู้ เ รื่ อ ง...***
....คิดว่าเมื่อก่อนก็เข้าใจกันดี...
แค่คำถามสั้น ๆ ว่า ...อยู่ที่ไหน...?
ก็รู้แล้วว่าห่วงใย...
แค่เอามือแตะหน้าผากเบา ๆ ตอนเป็นไข้...
ก็รู้แล้วว่าอาทร...
แค่รอยยิ้ม..ที่มีให้กัน...
ก็รู้แล้วว่าเอ็นดู....
แค่กระซิบเบา ๆ ว่าชอบ....
ก็รู้นะว่าคิดอย่างนั้นจริง ๆ...
ไม่ต้องทำอะไรมากมาย...ไม่ต้องพูดหลายคำ...ก็เข้าใจกันและกัน....
แล้วมาวันนี้....พูดไปตั้งยืดยาว....
ทำไมไม่เข้าใจ...ทำไมไม่ยอมรับ....
โอกาสที่เคยให้...มันหมดไปตั้งแต่วันที่คนขอโอกาสนั้นทำผิดสัญญาซ้ำ ๆ....
ความอดทนที่เคยมี....มันไม่มีเหลือ...ตั้งแต่รู้ว่า..เราต้องอดทนเพื่อคนที่ไม่ใส่ใจ
ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น....การตัดสินใจครั้งสุดท้าย....
มันทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปแล้ว...ตลอดไป...
คนที่เดินจากมาแล้ว...จะเดินกลับหันหลังไปทางเก่า...
ทางที่เคยสร้างความเจ็บปวด..อย่างนั้นหรือ..?
คนที่เดินกลับไป...เป็นคนโง่หรือเปล่า?
อยากให้ยอมรับ...และเข้าใจกันสักที....
บางอย่างเปลี่ยนไปแล้ว....ก็จะไม่มีวันย้อนกลับไปเหมือนเดิมอีก....
คุณทำให้แก้วที่ตกแตก...กลับเป็นเหมือนเดิม โดยไม่มีรอยได้หรือ?
จากคุณ :
ตามตะวัน <Follow the sun only>   
- [
13 ธ.ค. 51 14:11:11
]
|
|
|
|
|
|
