...แม่ของฉัน...
เมื่อเช้า...ยังไม่สว่างดี...แม่มาเคาะประตูห้อง..
"ตื่นรึยางงงง....เร็ว ๆ ไปใส่บาตร เดี๋ยวพระกลับวัดหมดน๊า"
แม่เรียกซ้ำสองครั้ง เรางัวเงียตะโกนกลับไป
"ไปแล้วจ้า"
หลังจากอาบน้ำแปรงฟันเสร็จ ครอบครัวพ่อแม่และลูก ๆ ก็ออกไปใส่บาตรพร้อมกัน
เช้านี้อากาศหนาว...แต่แม่กลับบอกว่า.."อากาศดีจังเลย"
แม่ยิ้มมีความสุข...เพราะวันนี้...พวกเราได้ทำบุญพร้อมหน้า
และเราก็รู้สึกได้ว่า..ความสุขของแม่...คือความสุขของเรา
***********
"แม่"
เป็นผู้หญิงธรรมดา ๆ คนหนึ่งที่เติบโตมาในครอบครัวใหญ่ แถมแต่งงานมาอยู่ในครอบครัวใหญ่อีกต่างหาก
ดังนั้นภาระส่วนใหญ่ในชีวิตประจำวันของแม่จะผูกพันอยู่กับสมาชิกในบ้าน
แม่จะเป็นห่วงทุก ๆ อย่างของทุก ๆ คน ไม่รู้ว่าแม่จำได้อย่างไร
เวลาแม่จะทำกับข้าวแม่จะบอกเลยว่า ทำต้มจืดไว้ให้อากงซดน้ำ ทำไข่เจียวไว้ให้น้องสาว ทำผัดกระเพราะไว้ให้ป๊า ทำผัดผักรวมไว้ให้เรา
แม่คิดถึงทุกคนยกเว้นตัวเอง เพราะแม่กินอะไรก็ได้
เวลาครอบครัวของเราจะไปเที่ยว..แม่จะคิดแทนทุกคนว่าเตรียมเสื้อกันหนาวหรือยัง จัดกระเป๋าให้พ่อ เดินมาดูกระเป๋าเดินทางของลูก ๆ เตรียมกางเกงให้น้องฯลฯ
แม่วุ่นวายกับเสื้อผ้าทุกคน จนบางครั้งแม่ลืมเอาผ้าพันคอของตัวเองไปด้วยซะงั้น
เวลาไปช๊อปปิ้ง..แม่จะสาละวนกับการช่วยน้องเลือกเสื้อผ้า ช่วยเราเลือกรองเท้า เลือกเข็มขัดให้พ่อ
จนหมดเวลาช๊อปแล้วตัวเองก็ตรงที่ที่เคาท์เตอร์bsc ซื้อครีมบำรุงผิวหน้าตัวที่ใช้ประจำ...แม่ไม่ต้องเลือก...
ทุกครั้งที่ต้องจากบ้านไปไกล ๆ ...สิ่งหนึ่งที่ต้องทำทุกวัน วันละหลายครั้งคือ
"โทรหาแม่" เพราะรู้ว่าแม่ "รอ" โทรศัพท์เราทุกวัน...
วันไหนโทรช้า..แม่จะโทรมาเอง..บางทีแค่ถามว่า "กินข้าวหรือยัง กินกับอะไร"...คำถามธรรมดาที่รู้ว่าแม่ห่วงใย..คิดถึง...
วันไหนที่มีปัญหา...สิ่งแรกที่อยากทำคือโทรศัพท์หาแม่...
โทรแต่ไม่เล่าปัญหาทำเสียงให้ปกติ คุยให้รู้สึกว่าแม่อยู่ใกล้ ๆ คุยเพื่อสร้างกำลังใจให้ตัวเอง...
แล้วก็น่าแปลกที่แม่มักถามว่า..."มีอะไรหรือเปล่าลูก...ถ้าไม่สบายใจอะไรกลับบ้านเรานะ"
หลายครั้งที่เราเล่าปัญหาให้แม่ฟัง...ร้องไห้...เสียใจ...แม่นั่งฟังเงียบ ๆ ตบไหล่เบา ๆ กอดเราไว้ แล้วก็ร้องไห้กับเรา ...
บอกเราเบา ๆ ว่า "ไม่เป็นไรลูก..ไม่เป็นไรนะ.." คำปลอบโยนสั้น ๆ ของแม่ ที่สร้างกำลังใจยิ่งใหญ่ให้ลูก
...บ้าน...ของเรา...
หากบ้านจะแปลว่าความสุข ความอบอุ่น ความปลอดภัย ร่มเงา...
แม่ก็เป็นผู้หญิงที่ทำให้บ้าน เป็นบ้าน ....เป็น home ไม่ใช่ house...
แม่ทำให้เรารู้สึกว่าทุก ๆ ที่ ที่แม่อยู่...คือบ้านของลูก....
แม่ทำให้เราคิดถึงเพลง ๆ นี้ทุกครั้งที่กลับบ้าน...
home : ธีร์ ไชยเดช
ดอกไม้ ประตู แจกัน ดินทรายต้นไม้ใหญ่
แก้วน้ำ จานชาม บันได โคมไฟที่สวยงาม
ขอบรั้วและริมทางเดิน ต้นหญ้าอยู่ในสนาม
บ้านนี้จะมีความงามได้ถ้ามีเธอ
เพราะเธอคือที่พักพิง คือทุกสิ่งที่มีความหมาย
เมื่อเธออยู่ เคียงชิดใกล้ เรื่องร้ายใดๆ ไม่เกรง
แม้ข้างนอกจะต้องเจอะกับเรื่องราวที่ใครข่มเหง
แต่ฉันเอง ไม่คิดกลัว
จากพื้นดินชนเพดานนั้นมีความหวานอยู่
เพราะรู้ว่าฉันมีเธอคอยเป็นที่พักใจ
จะรอคอยฉันจริง ๆ เป็นหลักพึ่งพิงสุดท้าย
จะล้มตัวลงเอนกายที่บ้านของฉัน
ไม่ว่าวันเวลาจะเปลี่ยนหมุนเวียนไปเท่าไร
ฉันยังคงมีแต่เธอเป็นความหวังและความเข้าใจ
พร้อมจะเก็บทุกสิ่ง ทิ้งความสุขทุกอย่าง
และจะทำทุกทาง เพื่อบ้านหลังนี้
ดอกไม้ ประตู แจกัน ดินทราย ต้นไม้..ใหญ่
แก้วน้ำ จานชาม บันได โคมไฟที่สวยงาม
ขอบรั้วและริมทางเดิน ก็ล้วนแต่มีคำถาม
บ้านนี้จะงามอย่างไร ถ้าไม่มีเธอ
ก็เพราะว่าใจของเธอคือ บ้านของฉัน
แม่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของลูก...
แม่เป็นผู้หญิงที่รักเราที่สุด...ให้เราได้ทุกอย่างโดยที่ไม่ต้องร้องขอและไม่ต้องการอะไรตอบแทน
แม่เป็นแม่...เป็นที่สุดของทุกอย่าง
วันนี้ 19 ธค 2551 เป็นวันคล้ายวันเกิดของแม่
"ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย..และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย..จงคุ้มครอบดูแลแม่ให้แม่มีสุขภาพแข็งแรง มีแต่ความสุข มีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะทุก ๆ วัน...รักแม่จ๊ะ"
รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก
แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 51 18:26:53
***...สุข สันต์ วัน เกิด ค่ะ แม่...หนู รัก แม่ ค่ะ...***
