โดนทำร้ายด้วย.... "ความทรงจำ" ดีดี
คุณจะไม่เจ็บปวดอะไร
ถ้าไม่ไปเปรียบเทียบว่า
...........................
เมื่อก่อน...
คุณเคยสุขมากกว่านี้

ถ้าเราทุกคนเลือกได้...เราก็อยากให้ชีวิตของตัวเอง มีแต่เรื่องราวดีดี เพื่อเก็บไว้ในความทรงจำ แต่ในทางกลับกัน หากนำคำถามนี้ไปถามกับคนผิดหวังในเรื่องความรักแล้วละก็ เขาคงเลือกที่จะไม่ต้องมีอะไรเหลือไว้ในความทรงจำมากกว่า ถึงแม้ว่ามันจะเคยสวยงามหรือดีสักแค่ไหนก็ตาม........
โกวเล้ง เคยพูดไว้ว่า "ความทรงจำ เป็นกับดักของชีวิต" แสดงว่า "อดีต" ของแต่ละคน อาจมีผลต่อการดำเนินชีวิตไปในวันข้างหน้า หลายคนพูดกันมากกว่า "อดีต" ที่เลวร้ายที่ผ่านมา เมื่อจับมันมามองในมุมใหม่ ก็สามารถกลายเป็นบทเรียนที่ดีบทหนึ่งได้ แต่สำหรับ "อดีต" ที่ดีดีละ ซึ่งมันควรจะดีใช่มั้ย ก็แล้วทำไม มันถึงกลับทำร้ายใครบางคนได้มากมายไม่แพ้กัน มิหนำซ้ำยิ่งใครที่เคยมีช่วงเวลาดีดี มากเท่าไหร่ ยิ่งเป็นสัดส่วนโดยตรงกับความเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น
.......แล้วเราจะเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันได้อย่างไร หากคนที่พูดถึงนั้น เป็นตัวเราเอง?
ฉันมองเรื่องนี้ว่า ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นบางทีก็มาจากการที่เราไม่เข้าใจ หรือลืมที่จะเข้าใจ "สิ่งที่เป็นอยู่จริง' เราลืมนึกไปว่า ความทรงจำที่ผ่านมานั้น ที่แท้มันคือ "รูปถ่าย" รูปหนึ่ง ณ ช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น ในแต่ละชั่วโมง แต่ละวัน แต่ละสัปดาห์ จนถึงแต่ละเดือน แต่ละปีเราก็จะมี "รูปถ่าย" เหล่านี้มากขึ้นเรื่อยๆ และถ้าเราสามารถเก็บ "รูปถ่าย" นั้นได้จริง แล้วหยิบมันออกมาพิจารณาดู เชื่อว่าเราจะเห็นอะไรดีดี ที่ให้ข้อคิดบางอย่างในชีวิต โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เราจะมองเห็นความแตกต่าง เห็นความไม่คงเส้นคงวาของอารมณ์และความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับตัวเองในแต่ละช่วง เราจะมองเห็นใบหน้า ที่วันนี้อาจยิ้มแฉ่งแบบมีความสุขจนล้น ในขณะที่อีกไม่กี่วันต่อมา ใบหน้าเดียวกันนี้ อาจเปื้อนทุกข์จนดูไม่ได้เลย
ซึ่งสิ่งเหล่านี้มันก็คือ "สิ่งที่เป็นอยู่จริง" ที่เราจะต้องมองให้ออกว่าเป็น "ธรรมดา" ของชีวิตมนุษย์ และที่เราต้องเสียใจ ทุกข์ใจ ก็เป็นเพียงเพราะ เราไม่สามารถทำให้ "รูปถ่าย" ที่ดีๆเหล่านั้นอยู่กับเราไปได้ตลอด...........เพราะสิ่งที่เราหวัง ล้วนเป็นความต้องการที่เป็นไปไม่ได้ในชีวิตจริง........
การจะมองความเป็นไปต่างๆ เหล่านี้ให้เห็นแจ่มชัดและลึกซึ้งได้นั้น เราอาจจำเป็นต้องฝึกตัวเอง โดยใช้หลักปฏิบัติทางพุทธศาสนาเข้ามาช่วย ซึ่งต้องอาศัย สติ เข้ามากำกับ เพราะสตินั้นจะช่วยให้เรามองเห็นความจริงตามที่เป็นจริง เห็นความรู้สึกนึกคิดของตัวเองที่เกิดขึ้นตามที่เป็นจริง คือเห็นโดยไม่ต้องตัดสิน ไม่พยายามผลักไส หรือเก็บกดมันไว้ หรือไม่ก็เพลินแล้วจมอยู่กับมันจนลืมตัว "อดีต" หรือความทรงจำที่มีเหล่านั้น ก็ไม่สามารถเข้ามาตอแยหรือมามีอิทธิพลกับชีวิตของเราได้เพราะเราจะรู้สึกตัวอยุ่เสมอว่า เมื่อไหร่บ้าง...ที่เราควรควบคุมมันไว้ และเมือ่ไหร่บ้าง...ที่เราควรจะปล่อยวางมันได้
...ถึงแม้ว่า "เวลา" จะเข้ามาเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งในชีวิต แต่จริงๆแล้ว เราก็ต้อง "เปลี่ยน" ทุกสิ่งด้วยตัวเองเหมือนกัน...
บางครั้ง....ความสุขหรือความทุกข์ที่เกิดขึ้นกับจิตใจของเรา มันก็มาจากการชอบตัดสิน ชอบเปรียบเทียบของตัวเราเอง เชื่อหรือไม่ว่าคุณจะไม่รู้สึกทุกข์ใจ หรือไม่ทุกข์น้อยลง ถ้าคุณเลิกเสียดายกับอดีต ที่ถึงแม้ว่าจะเคยงดงามแค่ไหน แล้วคุณก็จะไม่เจ็บปวดอะไร ถ้าไม่ไปเปรียบเทียบว่า เมื่อก่อนคุณเคยสุขมากกว่านี้...และจะไม่มีความทรงจำไหน ทำร้ายคุณได้เลย ถ้าวันนี้ของคุณ มีจิตใจที่เข้มแข็งและนิ่งพอ

....Memory is a wonderful treasure chest for those who khow to pack it....
....ความทรงจำ คือหีบสมบัติที่วิเศษสำหรับคนที่รู้จักเก็บ...

....ไม่เป้นไรที่วันนี้ คุณจะยังรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอ แต่ไม่แน่...พรุ่งนี้คุณอาจเข้มแข็งจนตัวเองก็แปลกใจ แค่เปลี่ยนตัวเอง แค่รับทุกสิ่งที่เข้ามาในชีวิตอย่างเข้าใจ แล้วคุณก็จะกลายเป็นคนใหม่ที่ใช้ชีวิตเป็น ถึงแม้จะมีความทรงจำเก็บเอาไว้มากมาย แต่ก็ยังทำให้อมยิ้มด้เสมอเมื่อนึกถึงมัน..................


จาก
หนังสือ ถ้ามันเหนื่อยเกินไปก็พาหัวใจกลับบ้าน

เอาของเก่ามาเล่าใหม่^ ^