Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    ผู้หญิง กับ นายตาหวาน

    สวัสดีครับ ผมนายศรันตรม...สมาชิกใหม่ขอแนะนำตัวครับ เรียกผมว่า รัน

    ก้ได้ครับสั้นและ...ง่ายดี และผมขอฝากเนื้อฝากตัวกับเพื่อนทุกคนด้วยนะ

    ครับ แหะๆ แต่หัวผมคงไม่ฝากใคร ผมขอรักษาหัวผมไว้เอง เพราะ...ถ้าไม่มีหัวผมคงหาชีวิตไม่ อิอิ  

    สาเหตุที่ผมเข้ามาเป็นสมาชิกของที่นี่ เพราะผมเห็นว่านายตาหวานน้องชาย

    แฝดคนล่ะฝาของผม มีเพื่อนในนี้มากมาย บางทีผมก็แอบเห็นนายตาหวาน

    นั่งยิ้มไปแชทไป ผมเคยแอบมองเวลาเขาแชทก็เห็นว่าเขามีเพื่อนที่เป็นสาว

    สวยมากมาย ซึ่งผมไม่มี ที่จริงผมก็เคยเป็น นักแชทตัวยงนะเมื่อตอนผมอายุได้ สิบแปดปี ผมนี่ดังท๊อปฮิตในเวบ...นั้นเลย

    แหะๆ สาวๆตรึมว่างั้นเถอะ แต่ผมต้องเลิกแชทเมื่อผมโดนหลอก เวงกรรมจริงๆ

    ผมขอเล่าอย่างไม่อายเลยว่าตอนนั้นผมสนิทกับหญิงคนหนึ่งที่เจอกันในห้อง

    แชทรูม หล่อนบอกกับผมว่า

    "เค้าชื่ออากิโก๊ะ นะตัวเอง เค้าเป็นลุกครึ่งญี่ปุ่น รันว่างๆเราไปดุหนังกันมะ"

    ผมจินตนาการว่า อากิโก๊ะ ต้องเป็นผู้หญิงในสเป๊กผมแหงๆ สูง สาว ขาว

    หมวย แผล๊บๆ คราวนี้ผมคงได้แฟนสมใจ ผมเลยนัดเขาไปดุหนัง ผมยังจำ

    ได้ดีว่าหนังเรื่องนั้นคือเรื่องสุริโยทัย ที่กำลังโดงดังมากๆในตอนนั้น แต่ผม

    ต้องเสียความรู้สึกอย่างแรงเมื่อเจออากิโก๊ะ ที่หน้าโรงหนังเพราะเธอ อ้วน

    เตี้ย และดำ ซึ่งไม่ใช่ภาพที่ผมคิดไว้ในตอนแรก แต่ด้วยความเป็นสุภาพ

    บุรุษ ผมจึงพยายามรักษาสีหน้าและท่าทีเอาไว้ เพราะกลัวว่าอากิโก๊ะจะ

    เสียใจส่วนผมน่ะใจเสียไปแล้ว พอหนังเริ่มฉาย เธอก็กุมมือผมเอาไว้ และ

    ซบที่บ่าผม และพูดว่า

    "รัน...คราวหน้าเรามาดูหนังเรื่องจันทร์ดารากันนะ เราชอบฉากน้ำแข็งถุหลัง

    จัง"

    โอ้แม่เจ้า ผมดันจิตนาการถึงภาพที่ผมเอาน้ำแข็งถูหลัง อากิโก๊ะ แล้วผม

    ก็ต้องสบัดคอ เพราะผมสยองกับจิตนาการของผม เมื่อหนังจบ ผมกับอากิโก๊ะ เดินออกมาจากโรงหนังโดยเธอเกาะแขนผมแน่น

    ผมเห็นสาวๆบางคนแอบมองมาและก็พากัยซุบซิบและหัวเราะกันกิ๊กกั๊ก ผมรู้สึกเขินอาย กับท่าทีเหล่านั้น ผมจึงบอกับอากิโก๊ะว่า

    "เอ่อ เราขอตัวกลับบ้านก่อนนะ แม่เราไม่ค่อยสบาย"

    "อ้าว รันไหนเราตกลงกันไว้ว่าจะไปกินข้าวเย็นกันต่อไง"

    "แหะๆ ไว้วันหลังนะ วันนี้เราต้องรีบกลับบ้านเพราะห่วงแม่"

    อากิโก๊ะ นิ่งไปนิด และเธอก็แยกเขี้ยว ไม่ใช่ๆครับเธอส่งยิ้มให้ผมต่างหากแล้วเธอก็พูดกับผมว่า

    "ง้านรัน พาเราไปบ้านด้วยนะเราอยากเจอแม่รัน นี่รัน..เราทำอาหารญี่ปุ่นเก่งนะ เธอบอกเราว่าแม่เธอชอบทานอาหารญี่ปุ่นนี่ เราจะไปทำให้แม่ทานนะ"

    ผมต้องหยุดมองหน้าของเธอที่บานๆ กรามใหญ่ๆ จมูกที่ไม่มีสัน ปากกว้าง และฟันเก ผมอยากพูดออกมาเหลือเกินว่า

    "อากิโก๊ะจ๋า เรารู้นะว่าเธอไม่ใช่ลูกครึ่งญี่ปุ่น+ไทย เพราะสรีระของเธอเรา

    พอประเมินได้ เรายอมให้เธอหลอกเรา แต่เราไม่ยอมให้เธอหลอกแม่เรา

    หรอก อีกอย่างเรากลัวนายตาหวาน มานจะหัวเราเยาะเราเข้าให้"

    แต่ผมพูดไม่ออกเพราะบอกตรงๆว่าผมไม่อยากทำร้ายความรู้สึกใคร ผมจึง

    ได้แต่ยืนนิ่งๆไม่พูดอะไรพอมาถึงป้ายรถเมล์ ผมได้แต่อธิฐานกับสิ่งศักดิ์สิทธ์ ทั้งหลายในใจ ว่า

    "เจ้าประคูณขอให้ผมแคล้วคลาดกลับบ้านไปคนเดียวเถิอ อย่าได้ให้มีลูกครึ่ง ไทย ญี่ปุ่นคนนี้ตามมาด้วยเลย"

    พอรถเมล์สายที่ผ่านบ้านผมมาจอด ผมจึงรีบกะโดดขึ้นรถ ไปดื้อๆ ผมรู้สึก

    ว่ามือของอากิโก๊ะ ที่เกาะแขนผมอยู่ดึงผมไว้ ผมได้แต่กู้สิบทิศ เอ้ยไม่ใช่
    ไหว้สิบทิศเพื่อภาวนาต่อพระว่า

    "ขอให้ลูกแคล้วคลาด อย่าให้ผู้หญิงคนนั้นตามลูกขึ้นมาบนรถเลย สาธุ"

    ได้ผลครับอากิโก๊ะไม่ได้ตามผมขึ้นมาบนรถ แต่ผมเห้นเธอทำตาเขียวใส่ผม

    คงจะเคืองผมหนัก ผมผ่อนลมหายใจออกมาดังปื้อด้วยความโล่งอก

    และความที่ ครอบครัวของเราไม่เคยมีความลับต่อกันผมจึงเล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟัง

    พอแม่ผมฟังจบแกก็หัวเราะและพูดกับผมว่า

    "เป็นไงนายรัน แม่เตือนแกแล้วแต่แกไม่เชื่อ บอกแล้วว่าระวังจะโดนหลอก สมทีนี้เชื่อแม่หรือยังล่ะ"

    "เชื่อแล้วคร๊าบ และผมก็เข็ด ต่อไปนี้ผมจะไม่เชื่อใครง่ายๆ ผมคงจะเลิกแชทแล้ว"

    นายตาหวานที่นั่งฟังอยุ่ด้วยมานหัวเราะเยาะผมก๊ากใหญ่ และคุยทับผมว่า

    "พี่รันเชื่อคนง่ายเกินไป อีกอย่างผมบอกพี่รันเสมอว่า โลกในเน๊ตเป็นโลก

    ของจิตนาการ ของคนแต่ล่ะคนผมเจอบ่อยไป แต่ผมโชคดีกว่าพี่รันตรงที่ผม

    เจอแต่คนที่จริงใจ"

    "เออ ตอนนี้ถือว่านายโชคดีพี่โชคร้ายก็แล้วกัน แต่พี่อยากให้แกเอา

    ประสบการณ์ของพี่เป็นบทเรียน อย่ามัวแต่นั่งขำด้วยความสะใจ ระวังให้ดีถ้า

    แกยังแชทต่อระวังจะเจอแบบพี่ ถึงวันนั้นแกคงหัวเราะไม่ออกเหมือนวันนี้"

    แล้ววันหนึ่งนายตาหวานก็พลาด...ผมสงสารนายตาหวานนิดๆ แต่สงสารแม่มากกว่าที่พลอยฟ้าพลอยฝนไปด้วย

    นายตาหวานโดนแม่ผมเอ็ดไม่พอแต่โดนแม่ผมเตะด้วย ผมตกใจตอนที่เห็นแม่ผมง้านพระบาทขึ้นมาเตะนายตาหวาน ผมตะโกนออกไปว่า

    "แม่อย่าเตะนายตาหวาน"

    แต่ช้าไปแล้ว แม่ผมเตะนายตาหวานซะป้าบใหญ่ ผมรีบวิ่งเข้าไปแล้วพูดว่า

    "เจ็บไหมครับ"

    นายตาหวานมองผมด้วยแววตาที่ซาบซึ้งเพราะคิดว่าผมเป็นห่วงเขา และเขาก็ตอบผมว่า

    "ไม่เจ็บเท่าไหร่อ่า พี่รัน แต่ผมขอบใจที่พี่รันเป็นห่วงผม"

    "พี่ไม่ได้ถามแกว่าแกเจ็บไหม พี่ถามแม่ต่างหาก พี่กลัวแม่เจ็บเข่า แม่ยิ่งเป็น

    โรคเข่าเสื่อมอยุ่ด้วย แม่ไม่น่าใช้พระบาทเตะตาหวานเลยเดี๋ยวเข่าแม่จะปวด

    อีก รันว่าแม่แค่ใช้มะเหง็กเข้ดกระบาลตาหวานก็พอ"

    "อ้าวทำไมพี่รันพูดแบบนี้ แหมผมนึกว่าพี่รันรักและเป้นห่วงผมซะอีกโด่เอ้ย"

    นายตาหวานทำหน้าจ๋อย จนผมอดสงสารปนสะใจไม่ได้ แต่ เมื่อผมเห็นแม่

    เครียด..เพราะความที่รักนายตาหวานและแกคงเคืองไม่น้อย ที่นายตา

    หวานพลาด แบบนี้ วันนี้ผมจึงตั้งกระทู้ ว่า ผู้หญิงกับนายตาหวาน เพื่อจะทำ

    เป็นกรณีศึกษา ของ เพื่อนๆทุกคนที่เข้ามาในโลกของจิตนาการ ครับมีทั้ง

    เรื่องฮาๆ และมีสาระนะครับ ถ้าใครสนใจ คอนติดตามตอนต่อไปนะครับ

    จากคุณ : ศรันตรม - [ 8 มิ.ย. 52 19:45:52 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom