ปรึกษา + ระบายเรื่องเพื่อนหน่อยค่ะ

***อาจจะยาวหน่อยนะคะ  ขอบคุณทุกคนที่อ่านและตอบค่ะ ***

เรากับเพื่อนคนนี้(สมมติว่าชื่อ a) เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ม.ต้นแล้ว  คือ a เข้ากลุ่มเพราะชอบเพื่อนผู้ชายในกลุ่ม
เราก็เป็นแม่สื่อให้เลยเพราะรู้สึกว่าaนิสัยดี  พอทั้งคู่ได้เป็นแฟนกันเราก็สนิทกัน
ตอนนั้นยังจำได้ว่าทุกคนจะเรียกพวกเราว่าปาท๋องโก๋  ไปไหนด้วยกันตลอด   555+

พอเข้าม.ปลายก็ดันอยู่คนละห้อง  พวกเราก็ไปหาคนเปลี่ยนเพื่อย้ายห้องจนได้มาเรียนห้องเดียวกัน
หลังจากนั้นaก็ไปมีแฟนซึ่งเคยคุยกันแค่ทางโทรศัพท์  แล้วเพื่อนที่อยู่แถวบ้านนายคนนี้ก็บอกว่านิสัยไม่ค่อยดีด้วย  
คือเพื่อนคนนี้เตือนว่าระวังจะมาคบหวังเงินเพราะaค่อนข้างรวยน่ะค่ะ
หลังจากนั้นก็มีเรื่องทั้งดี - ไม่ดีเกี่ยวกับaและแฟนมาตลอด พอเราถามaก็ยอมรับนะ แล้วก็พยายามทำดีกับเราเหมือนกลัวเราโกรธ
(เราอ่ะไม่โกรธหรอกแต่น้อยใจมากกว่าว่าทำไมไม่บอกอะไรเราบ้างเลย)

อ่อ... ตอนนั้นเราก็มีแฟนนะคะแต่เราแค่แอบๆชอบกันอยู่ในห้องแหละ  ไม่ค่อยมีวีรกรรมเท่าไหร่ แต่เราก็ปรึกษา a ตลอด

สุดท้ายเค้าก็เลิกกัน เป็นเพราะผู้ชายชอบขอตังค์ใช้(หน้าด้านมาก)หลังจากนั้น a ก็เป็นเหมือนเดิม  สนิทกันจนเหมือนเราได้เพื่อนกลับคืนมา ^ ^


: :

: :


จนขึ้นม.5  aก็ไปมีแฟนเป็นผู้ชายที่เจอกันทางmsn  a ไปเจอกันมาโดยที่ไม่ได้บอกใครเลย  
พอรู้ก็ตกใจอ่ะ ก็บอกว่าถ้ามันพาไปทำอะไรใครจะช่วยเนี่ย  a ก็แบบรู้สึกผิดที่ไม่ได้บอก

พอคบกันสักพักเราก็เริ่มรู้สึกว่าเค้าเปลี่ยนไปอีกแล้่ว  แต่คราวนี้เริ่มรู้สึกเยอะมากกว่าเดิม
เพราะเริ่มไม่สนใจเรียนแล้ว  คุยแต่โทรศัพท์  (คนนี้อยู่คนละจังหวัด) เราเข้าใจนะตอนแรกรักกันใหม่ๆ มันก็คิดถึงกันธรรมดา

แต่เราก็เตือนอ่ะเพราะ a เริ่มเรียนไม่รู้เรื่องแล้ว เราเลยบอกว่าถ้าอยากเจอกันเดี๋ยวปิดเทอมไปเป็นเพื่อนมั้ย
เดี๋ยวเราจะบอกแม่เราให้ไปขอพ่อแม่aแล้วพาไป เพราะบ้านเรา 2 คนสนิทกันมากค่ะ  แล้วเรื่องแบบนี้แม่เราเข้าใจ

แต่พอปิดเทอมก็ไม่ได้คุยเรื่องนี้กัน  แต่กลายเป็นว่าaแอบไปคนเดียวโดยที่บอกที่บ้านว่าไปกับเรา แต่ไม่ได้บอกว่าไปหาแฟนที่ตจว.
แล้วเรื่องนี้ทำให้เรากับพ่อแม่a  มีปัญญหากันนิดหน่อยเพราะเราบอกว่า a อยู่กับเรา  แต่ท่านดันมาที่บ้านก็ไม่เจอ a   เราเลยโดนเต็มๆ

พอเค้ากลับมาเราก็แบบพูดกับเค้าแรงๆเลย   คือยอมรับว่าตอนนั้นโมโหมาก  เพราเรื่องพ่อแม่ด้วย  แต่เราห่วงเค้ามากอ่ะค่ะ  
เสียใจว่าทำไมเค้าไม่คิดบ้างเหรอว่าจะมีใครเป็นห่วงเค้าบ้าง
(แต่เราไม่ได้พูดออกไป เพราะเป็นคนพูดหวานๆกับใครไม่ค่อยเป็น ^^")

แล้วเรื่องนี้ก็เป็นเหตุที่ทำให้เรากับ a ทะเลาะกัน  พออีกวัน a ก็ซื้อเครื่องปริ๊นซ์มาให้เพื่อขอโทษเรา(ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าซื้อมาทำไม ของเราก็ยังมีอยู่นะคะ)
แต่เราอึ้ง!!! ได้แต่คิดว่าเค้าตีค่าความเป็นเพื่อนของเราที่เครื่องปริ๊นซ์หนึ่งเครื่องเนี่ยนะ
เราแค่อยากให้เค้าเปิดใจคุยกับเรามากกว่า T T
หลังจากนั้นเราก็ไม่ค่อยคุยกัน   a ไม่โทรหาเราเลย  พอสุดท้ายเราก็ทนไม่ไหวก็ต้องโทรไปง้อ a เหมือนเดิม

แต่ความสนิทระหว่างเพื่อนของเราก็เปลี่ยนไป   a เริ่มไปสนิทกับเพื่อนคนอื่นในกลุ่มมากกว่า แต่เราก็ยังคุยกันเหมือนเดิม จนเดือนสุดท้ายของการเรียนม.6
อยู่ดี ๆaก็ไม่คุยกับเราเลย  ไม่คุยจริงๆทั้งๆทีก่อนหน้านั้นเราก็ยังปกติดีอยู่  พอผ่านไปสักอาทิตย์เราก็ไม่ไหวละต้องคุยอ่ะ  เพราะaไม่เคยโกรธเรา คือมีอะไรจะเงียบ  
แต่ถ้าเราจะพูดออกมาตรงๆ  แต่ไม่ว่าจะใครผิดเราก็จะง้อทุกครั้งนะ

ใครจะไปคิดว่าการคุยกันครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย
B : aเป็นอะไร  โกรธเราเหรอ เราทำอะไรผิดไปรึเปล่าอ่ะ
A : เปล่าไม่มีอะไร
B : เราไม่รู้ว่าเราทำผิดอะไรอ่ะ ถ้าที่ผ่านมาเราพูดอะไรแรงๆไปเราก็ขอโทษนะ
A : ...
B : งั้นพรุ่งนี้ไปเรียนแล้วเราคุยกันเหมือนเดิมนะ
   
แต่aก็ไม่คุยกับเราอีกไม่ว่าเราจะทำยังไง คิดได้แต่ว่าเวลา 6ปีที่เราเป็นเพื่อนกันมันไม่มีความหมายอะไรเลยใช่มั้ย...
ก็เลยต้องปล่อยไปอย่างนั้น แม้กระทั้งเฟรนด์ชิปเราก็ไม่ได้แลกกันเขียน...  

พอสอบแอด เชื่อมั้ยคะว่าเรายังสอบติดคณะเดียวกัน  เพราะมันเป็นมหาลัยที่เราทั้งคู่บอกไว้ว่าวันนึงเราจะเรียนด้วยกัน
แต่เราทั้งคู่ก็ไม่ได้ไปเรียนที่นั่นค่ะ  
เพราะเรามีปัญหาทางบ้านเลยทำให้เรียนไม่ได้  ส่วน a ย้ายไปเรียนที่จว.ที่แฟนเค้าอยู่  


ล่าสุดได้ข่าวว่าเค้าแต่งงานไปเรียบร้อยแล้วกับแฟนคุยกันทางmsn เราอยากเห็นเค้าในชุดเจ้าสาวนะ
แต่เค้าไม่เชิญเพื่อนไปสักคนเลย   มีแต่โทรศัพท์มาบอกเพื่อนเก่าๆ

ตอนนี้เราก็ขึ้นปี3 แล้ว  เรายังคิดถึงเพื่อนคนนี้อยู่ จนทุกวันนี้เราก็ยังไม่รู้สาเหตุที่ a โกรธเรา  
แต่ก็เหมือนมีคำตอบอยู่ในใจนะคะว่าอาจเป็นเพราะเราชอบพูดอะไรตรงๆ  อาจทำร้ายจิตใจ a โดยที่เค้าไม่พูดออกมา

ตอนนี้ได้แต่โทษตัวเองว่าถ้าวันนั้นเราไม่พูดแบบนั้นแล้วเราง้อ a   ให้ถึงที่สุดเราอาจจะดีกันก็ได้  
ปัจจุบันเราจะพูดอะไรเราจะคิดแล้วคิดอีก เพราเป็นประภทใช้คำไม่เป็นน่ะค่ะ จนกลายเป็นคนเงียบไปเลย (อันนี้เป็นจริงๆนะ)

เฮ้อ~ ถ้าเป็นเพื่อนๆจะทำยังไงดีคะ จะพยายามหาทางติดต่อa มั้ยแล้วถามว่าโกรธเราเรื่องอะไร  เริ่มต้นคุยกันอีกครั้ง
แต่ก็กลัวว่าถ้าเค้าไม่คุยกับเราล่ะจะทำยังไง  T T
หรือจะทำใจให้ลืมเค้าไปซะ(เพราะมันก็ผ่านมาหลายปีแล้ว)  เพราะเค้าอาจจะไม่อยากคบกับเพื่อนแบบเราอีกก็ได้

ปล.เพิ่งผ่านวันเกิด a มาเมื่อวันที่1 ก.ค.นี้   ยังไงก็สุขสันต์วันเกิดนะ  เค้ายังคิดถึงแกเสมอ

จากคุณ : *~ผัดกะเพราไข่ดาว~* - [ 4 ก.ค. 52 04:58:50 ]