ความคิดเห็นที่ 1 o_O" เอ่อ...ปาดๆ คิคิ จากคุณ : ฉอเล๊าะ - [ 4 ก.ค. 52 20:36:53 A:58.9.45.190 X: TicketID:207258 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ผมจิ้มไปที่แป้นพิมพ์เป็นคำว่า "...." เค้าตอบกลับมา หวัดดี ตอนนั้นรู้สึกว่าตื่นเต้นมากจนจำอะไรไม่ได้ พอจำความได้อีกที ก็คุยกันกูกอกถูกคอซะแล้ว 55+ เค้าบอกว่าจำหน้าผมไม่ได้ ผมก็บอกไม่เป็นไรๆ แหะๆ จำได้เลยว่า เค้าชอบปาล์มมี่มากๆๆๆๆ เค้าชอบเล่าเกี่ยวกับคอนเสิร์ตปาล์มมี่ เราคุยกันทุกๆวันเลย ตอนนั้นบ้านผมยังไม่ต่ออินเตอร์เนต ผมเลยต้องเข้าร้านเนตเปิดกล้องทุกวัน เราคุยกันจากอาทิตย์นึงไปเป็นสองอาทิตย์ และจากนั้นเค้าเป็นคนขอเบอร์ผมบอกว่า เอาไว้โทรไปคุยเล่นนะ เราก็แบบว่า จะดีหลอ 086...   555+ คืนนั้นผมไปเฝ้ายายที่โรงพยาบาล เนื่องจากยายป่วยมาก และตอน 3 ทุ่มตรงก็มีเบอร์แปลกโทรมา จริงๆก็คิดว่าคงเป็นเค้าเพราะไม่เคยแจกเบอร์ใคร และแล้วก็ใช่จริงๆ น้ำเสียงของเค้าเหมือนมันปักลึกลงในหัวใจของผมจริงๆเลยครับ เสียงนุ่มๆ เบาๆ ทำให้เคลิ้มไปเลยหละั (ยายนอนให้น้ำเกลืออยู่) เลยบอกแม่ว่า ขอคุยโทรศัพท์แปปนึงนะ ผมเลยออกมาคุยนอกห้อง จากนั้นก็คุยกันเรื่อยเปื่อย คุยแบบว่านานมากเป็นชั่วโมง สองชั่วโมง เพิ่งเข้าใจว่าการคุยโทรศัพท์จริงๆมันเป็นยังไง (หลายคนคงรู้) ผมหัวเราะ อมยิ้มไปตลอดที่คุยกันเลย เนื่องจากผมเคยคุยกะคนๆนึงในทีมของ เต้ แต่เลิกไปแล้วเพราะคนๆนั้นเค้าเป็นคนที่เจ้าชู้มากๆ คุยกับเราทั้งๆที่เค้ามีอยู่แล้ว.. เต้ก็ได้แต่บอกว่า อืมไม่เป็นไร เต้สงสารโอห์ม (นามสมมติของ จขกท.) เห็นใจอ่ะ เต้อยู่คนเดียวเต้ก็เหงานะ บางทีเต้ก็ร้องไห้ ว่าทำไมเต้ต้องมานั่งคนเดียวทุกๆคืน ประมาณว่า เค้าถูกคนในทีมแอนตี้ โดนใส่ร้ายต่างๆนาๆ (เน่าเนอะ) คือเรื่องที่ได้ยินมาคือเต้จะเป็นคนเจ้าชู้ มีเสี่ยเลี้ยง (ขนาดนั้นเชียวละ) เพื่อนโอห์มคนนั้นถึงขั้นบอกว่า ถ้าไม่เจอกับตัว คงไม่รู้หรอก ไอ้เราก็ไม่รู้จะทำยังไงคุณๆ ก็คงเป็นเหมือนกันนะครับ ทั้งๆที่มีคนว่าให้คนที่เรารู้สึกดี แต่เราก็ไม่อยากปฏิเสธความรู้สึกตัวเอง พยายามทำให้มันไม่ใช่เรื่องร้าย หลังจากนั้น เราได้รู้ว่า เราสองคนมีอะไรเหมือนกันหลายๆอย่าง การอยู่ตัวคนเดียว ความเหงา ชอบกินวิบครีม บลาๆๆ.. ก่อนจะวางโทรศัพท์คืนนั้น ผมถามเค้าว่า ถ้าเราจะฝากใจให้ใครคนนึง ทั้งๆที่เพิ่งรู้จักกัน มันง่ายไปไม๊ เต้ก็คงรู้แหละว่าโอห์มรู้สึกยังไง เค้าตอบมาว่า เต้ยังไม่พร้อมที่จะมีใครนะ ผมเลยคิด... อืม ไม่เป็นไร :> ยิ้มไว้ หลังจากนั้นเราก็วางสาย โอห์มมีความสุขมากพร้อมกับเดินเข้าห้องไปเช็ดตัวให้ยาย :> จากคุณ : Classicalz_no.1 - [ 4 ก.ค. 52 20:51:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 9.00 น. เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ผมกดรับแล้วได้ยินเสียงนุ่มเสียงเดิม  อรุณสวัส :> ผมขยี้ตาพร้อมกับยิ้มเบาๆ แล้วบอกไปว่า โทรมาเช้าเนอะ 555+ จากวันนั้น มันเหมือนทำให้ผมมีความสุขในการใช้ชีวิตในแต่ละวัน มันทำให้รู้ว่า จุดหมายวันนึงคืออะไร เราคุยกันตอน 9.00 น. และ 21.00 น. (ตาม โปรของ AIS) คุยทุกวัน ว่างเมื่อไหร่ก็คุย ไม่รู้สรรหาเรื่องคุยมาจากไหน มันทำให้เรารู้สึกผูกพันธ์แบบไม่เคยมีมาก่อน ต่างคนต่างรู้ว่าอีกคนชอบอะไร ไม่ชอบอะไร เรารู้ใจกันมากๆภายในเวลาไม่เท่าไหร่ จนผมแปลกใจว่า ทำไมเรารู้ใจกันจัง.. เนื่องจากทางโรงเรียนผมมีการปิด รร. เพื่อทำการเข้าค่ายบูรณาการตามหมวดวิชาต่างๆ ผมวิ่งไปตามหมวดวิชาต่างๆเพื่อดูว่า มีหมวดไหนไปที่ไหนบ้าง และเมื่อหยุดอยู่ที่หน้าหมวดวิท ผมเห็นภาพ ดอยอินทนนย์ และ งานราชพฤกษ์ ผมรู้สึกดีใจมาก เพราะหมวดวิท จะไปเชียงใหม่ ผมไม่รีรอเลยที่จะลงชื่อไปที่ค่ายวิท ตื่นเต้นมากๆๆๆๆๆ ผมได้บอกเต้ว่า จะได้ไปเชียงใหม่แล้วนะ จะได้เจอกันแล้ว :> เราสองคนต่างวางแผนว่าเราจะทำอะไรให้แต่ละคนประทับใจ และเฝ้ารอจนถึงวันที่ผมจะได้เดินทาง จากร้อยเอ็ด สู่เชียงใหม่ ครั้งแรกในชีวิต ... จากคุณ : Classicalz_no.1 - [ 4 ก.ค. 52 21:01:05 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอผัดไทย ห่อนึงคะ แหะๆ อ่านต่อๆๆ จากคุณ : ...ชิปปี้เดล...เดลลี้ชิป - [ 4 ก.ค. 52 21:03:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาปูเสื่อค่ะ จากคุณ : Bloome - [ 4 ก.ค. 52 21:05:59 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มันส์วุ้ยยยยยย  เกาะขอบๆๆ จากคุณ : เซียวลี้ปวยตอ มิเคยพลาดเป้า - [ 4 ก.ค. 52 21:07:45 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เอ่อ...เต้ นี่ ช/ญ อ่ะค่ะ ^^ จากคุณ : ฉอเล๊าะ - [ 4 ก.ค. 52 21:12:16 A:58.9.45.190 X: TicketID:207258 ]

ความคิดเห็นที่ 8 7.00 น. โดยประมาณ ถึงสู่ที่พัก (วัด) ก้าวแรกที่ลงจากรถ อากาศหนาวบาดเนื้อที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน หนาวแบบเย็นๆจัด แอบคิด ว๊าวๆ ได้สัมผัสอากาศเชียงใหม่แว้วว แต่ในใจก็ยังนึกถึงเรื่องนั้น 555+ เราทำการเก็บข้าวของ อาบน้ำแต่งตัวซักพัก พร้อมกับส่งข้อความไปบอกเต้ว่า ถึงแล้วนะ.. และแล้วเราก็ได้นั่งรถต่อไปยัง ราชพฤกษ์ สายตาจ้องมองไปตามทาง ชมเมืองที่สวยงาม มองไปตามคลองคูเมือง เมื่อถึงราชพฤกษ์ ผมกับเพื่อนก็เริ่มถ่ายรูปที่ข้างหน้าก่อนแล้วรับอาหารกลางวัน พร้อมกับนัดแนะกับครูว่า เค้าจะให้มาเจอกันที่นี่กี่โมงๆๆๆ ผมเดินไปกับเพื่อน 3 คน ตอนนี้ใจเต้นแรงมากๆเลยครับ เดินเข้าไปในราชพฤกษ์ แล้วโทรไปหาเต้ว่าถึงไหนแล้ว เค้าบอกว่า เนี่ย ตอนนี้นั่งรออยู่ข้างในมันเนี่ย ตรงที่ปั๊มมือเข้ามาอ่ะ ผมก็เลยมองไปรอบๆ นี่เราก็ยืนอยู่ตรงปั๊มมือนี่นา 555 ตื่นเต้นมากๆๆๆ และแล้ว สายตาก็เหลือไปเห็นคนที่เราต้องการจะมาเจอ ในมือของเค้าถือขวดน้ำขวดนึง และร่มสีน้ำเงิน ผมยิ้ม และบอกเพื่อนว่า ใช่แล้ว ! ผมเดินเข้าไปหาเค้า แต่เค้ายังไม่เห็น เพราะเค้าสายตาสั้นมาก (แล้วก็ไม่ใส่แว่น) แล้วผมก็พูดขึ้นว่า หวัดดี !  :> เค้าเงยหน้าขึ้นมามองพร้อมลุกขึ้นแล้วพูดว่า ทำไมตัวใหญ่จัง -*-(นั่งพิมพ์ไปอมยิ้มไป) ผมจำไม่ได้ว่าตอนนั้นเราพูดอะไรกันบ้าง รู้แต่ว่าเราสนุก และมีความสุขมากๆๆ หลายครั้งที่เรานั่งพักตามทาง แล้วนั่งมองหน้ากัน ยิ้มให้กัน ทั้งเขิน ทั้งมีความสุข เราเดินอ้อมราชพฤกษ์และถ่ายรูปไปเรื่อยๆ จนหมดวัน และหมดเวลาที่ครูนัดไว้ เค้าเดินเร็วมากๆๆ เลยถามว่า ทำไมเดินเร็วจังอ่ะ เค้าบอก เด๋วโอห์มขึ้นรถไม่ทันนะ - -... เค้าบอกว่าเดี๋ยวจะโทรหาแล้วกันนะ วันนี้สนุกมากๆเลย แล้วเค้าก็เดินจากไป.. เราก็เดินยิ้ม มองเค้าเดินไปทางออก จนลับสายตา.. เย็นวันนั้นครูพาพวกเราไปทานอาหารเย็นที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งใกล้ที่พัก ผมยังนั่งคิดถึงหน้าเต้ตลอดเวลา.. เพื่อนบางคนมาถามว่า ใครหลอโอห์ม น่าตาดีหวะ พี่หลอ แฟนหลอ บลาๆๆๆๆ เราก็ได้แต่อมยิ้ม 555+ อ๊ากก มีความสุข .. แต่เอ๊ะ ! นี่อะไรอยู่ในกระเป๋าเสื้อเรา.... นี่มัน mp3 ที่เต้ฝากไว้นี่ *0* จากคุณ : Classicalz_no.1 - [ 4 ก.ค. 52 21:17:10 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คห.7 ละไว้ในฐานที่เข้าใจแล้วกันนะครับ :> ปล. วันนั้นมีความสุขมากจนลืมเดินไปดูทิวลิปครับ พลาดมาก จากคุณ : Classicalz_no.1 - [ 4 ก.ค. 52 21:18:14 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ผมจึงโทรไปบอกเค้าว่า เค้าลืม mp3 ไว้กับโอห์มนะ เค้าเลยบอกว่า อื้มๆเด๋วคืนนี้จะไปเอาที่วัดนะ... วัด -*- เค้าถามว่า อยากได้อะไรไม๊จะซื้อไปให้ ผมบอก ไม่เป็นไรๆ พอกลับมาถึงวัด ผมอาบน้ำแต่งตัว แล้วออกมายืนรอที่สี่แยกวัด เพราะเค้าไม่รู้จักทางแถวนั้น รู้สึกจะแถวไนท์บราซ่า (เขียนถูกป่าว) ผมยืนรอครู่หนึ่งพร้อมกับยืนฟัง mp3 ของเต้ไปด้วย (เพลง ฟ้าส่งฉันมา ของปาล์มมี่ เพราะเต้ชอบเอาให้ฟัง) แล้วเค้าก็ขับมอไซต์มา ผมยิ้มให้เค้า แต่... เค้าขับผ่านไป..(ตูอุตส่ายิ้ม นึกว่าเห็นแล้ว) เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมบอกว่า อะำไรเนี่ย ขับเลยไปทำไม เค้าบอก อ่าวหลอ โทดๆๆ เต้ไม่รู้ทาง 555+ แล้วเค้าก็วนกลับมา เค้าถามว่า อยากไปไหนไม๊เค้าจะพาไป ผมเลยคิดว่า จะไปไหนดีหละ ไม่รู้นี่นา เค้าเลยถามว่า ครูนัดกี่โมง ผมเลยบอก 6 ทุ่มอ่าให้เจอกันที่วัด เค้าเลยบอก งั้นป่ะ เด๋วเต้พาทัวเอง :> เค้าเริ่มจากขับวนแถวฝรั่งเยอะๆ ไปตามคูเมือง ผ่านโรงแรมไรไม่รู้ใหญ่ๆ ผ่านร้านนมมิลโซนที่เค้าเคยเล่าให้ฟังแถว มช. เค้าพาขับไปเรื่อย คุยกันเพลิน เพลินจนลืมหยุดไฟแดง ขับผ่านไปเฉย ดีนะไม่ตาย -*- อากาศตอนนั้นหนาวมากเลยครับ หนาวจริงๆ ทุกคนลองนึกถึงอากาศเชียงใหม่ ตอนประมาณ 3 ทุ่มครึ่งตอนกลางเดือนมกรานะครับ -*- ผมเลยไม่รู้จะทำไง เพราะไม่ได้ใส่เสื้อหนาวมา เค้าถามว่า เอาเสื้อเต้ไม๊ ผมเลยบอก นี่ พี่เต้เป็นคนขับนะ ไม่ใส่ก็หนาวตายสิ เค้าบอก ไม่เป็นไร เต้ชินแล้ว - -" สรุปว่าผมก็ไปเอาอ่ะครับ ให้เค้าใส่ เลยเอามือล้วงไปในกระเป๋าเสื้อกันหนาวเต้ ^^ มีความสุขจัง อากาศแบบนี้ นั่งซ้อนรถกับคนที่เรารู้สึกดี ชมวิวเมืองที่ได้ชื่อว่าสวยงามมากๆ เจออะไรที่แปลกใหม่ ทุกคนลองคิดดูนะครับ ว่าผมประทับใจแค่ไหน คิดถึงก็น้ำตาซึมอ่ะครับ - - โอห์มเลยบอกเค้าว่า พี่เต้ โอห์มอยากไปหอ... เค้าบอกว่า หอเต้รกนะ - - และแล้วเราก็มาถึงหอของเต้ อยู่แถวราชภัฏ ตอนนั้นโอห์มรู้สึกตื่นเต้นมากกก ขณะที่เรากำลังขึ้นบันใด ผมจี้ไปที่เอวเค้า แล้วเค้าก็สะดุ้ง ! เค้าบอก อย่าดิ มันเดียม.. ด้วยความที่ไม่รู้จักเราเลยถามว่า เดียมคืออะไร 555+ เค้าก็บอก จั๊กจี้อ่ะ แต่เวลาเค้าพูดมันตลกมากเลยนะครับ เสียงนุ่มๆ พูดว่าเดียม 55+ พอถึงห้องของเค้า เค้าก็เปิดประตูออก แล้วโอห์มก็เข้าไปในห้อง แล้วเดินไปที่ระเบียง.. ตรงนี้วิวสวยมากๆเลย ได้เห็นเมืองเชียงใหม่จากด้านบน ถัดไปใกล้ๆมีโรงงานทำขนม ผึ้งน้อยเบเกอรี่ ที่เต้เคยเล่าให้ฟัง เฟอนิเจอร์ในห้องต่างๆ ต่างไปจากที่คิดไว้จากที่เต้เล่าให้ฟัง มันดูมีระเบียบกว่าที่คิดไว้ แล้วเราก็มองหน้ากัน.. โอห์มถามเค้าว่า ... อยู่ที่นี่มานานแล้วสินะ เหงามากใช่ไม๊ เวลาที่มองออกไปตรงระเบียงอ่ะ... จากคุณ : Classicalz_no.1 - [ 4 ก.ค. 52 21:34:26 ]

ความคิดเห็นที่ 11 AF มาแล้ว -*- จากคุณ : Classicalz_no.1 - [ 4 ก.ค. 52 21:35:03 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เค้ามองหน้าโอห์มแล้วบอกว่า เหงาสิ เหงามาก เหงาจนจะร้องไห้เลยบางวัน... แอบคิดในใจเรื่องที่หลายคน บอกว่าเค้าอย่างงั้น อย่างงี้ มันจริงหรือ ?? เราเอื้อมตัวเข้าหากันคนละครึ่งโอบกอดกันแน่นมาก ทำให้รู้สึกถึงความอบอุ่น การรอคอยที่คิดว่านานมาก วันนี้ เราได้ยืนอยู่หน้าคนที่เราคุยด้วยทางโทรศัพท์แล้ว.. ตอนนี้เราสองคนต่างรู้ว่าเรารักกันมากๆ เรานั่งคุยกันอยู่นาน 5 ทุ่มผ่านไป 6 ทุ่มผ่านไป ตี 1 ผ่านไป (ไม่สนว่าครูจะตามหาไม๊) จนกระทั่งตี 2 โอห์มคิดว่า มันถึงเวลาที่จะกลับแล้วหละ เต้ถามว่า หิวไม๊ เต้จะพาไปกินข้าวเหนียวเที่ยงคืนที่เต้เล่าให้ฟังไง โอห์มเลยบอก ดีเลยๆ อยากกินๆ เมื่อไปถึงร้าน โอห์มให้เค้าสั่ง เพระาไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ เค้าสั่ง หมูมันๆ มา 2 ชิ้น ไส่อั่ว ข้าวเหนียว อีกอันจำชื่อไม่ได้ ที่อีสานจะเรียกว่าหมก - -" เรากินข้าวแบบไม่ค่อยอร่่อย เพราะรู้ว่าเราสองคนจะได้แยกกันแล้ว จะได้ห่างกันแล้ว ห่างแบบว่า คนละฟากประเทศ เศร้าเนอะ T^T ไม่รู้ว่าอีกเมื่อไหร่จะได้เจอกัน... เค้าไปส่งโอห์มที่วัด แล้วยืนคุยกันครู่นึง มองเข้าไปในวัดนั้นดูเงียบๆ แต่เริ่มเปิดไฟแล้ว แล้วเค้าก็หยิบกระเป๋าออกมา เป็นกระเป๋า บิลลาบอง รุ่นเก่าหน่อย ในกระเป๋ามี เฟอเรโร่ รอตเช่อ (ไม่รู้เขียนถูกไม๊) กล่องใหญ่ เสื้อ 3 ตัว ผมหยิบเสื้อขึ้นมาหอม พร้อมกับน้ำตาไหล กลิ่นของเค้า ที่เราจะห่างกันอีกแล้ว แล้วผมก็บอกลากัน บอกให้เค้าดูแลตัวเองดีๆ อย่าเหงา ยังไงเราก็ยังมีกันนะ แล้วผมก็เดินเข้าวัด พร้อมกัย กระเป๋าที่เต้ให้มา... ถึงตอนนี้ เหตุการณนี้ยังประทับใจที่สุด ตลอดมา.. 5.00 น. เพื่อนๆทุกคนเริ่มอาบน้ำและเริ่มออกเดินทางสู่ดอยอินทนนท์ จากคุณ : Classicalz_no.1 - [ 4 ก.ค. 52 21:47:59 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แวะไปดู AF ซักพัก จากคุณ : Classicalz_no.1 - [ 4 ก.ค. 52 21:49:25 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เคยเห็นเจ้าของกระทู้ในทู้โพสรูป ถ้าไม่มาอ่านนี่ยังนึกว่าเพือนเก่าที่หายไปนานมากๆ แล้วอะ .. แต่มาอ่านแล้ว เอ๊ะไม่ช่ายนิหน่า แหะ ๆ รออ่านนะ จากคุณ : หลงรักชุดนักบอล - [ 4 ก.ค. 52 22:26:56 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ผมลืมตาขึ้น เนื่องจากอากาศหนาวบาดเนื้อ เหลียวมองนาฬิกา 6.00 น. แล้ว ผมถามเพื่อนว่า ตอนนี้อยู่ที่ไหน อ๋อ นี่อยู่ที่เชิงเขาแล้ว ... ที่ที่เค้าขายพวกผ้าพันคอ ถุงมือ ดอกไม้อ่ะครับ ซึ่งผมไม่ได้เตรียมมา เลยแวะไปซื้อครบชุดเลย จำได้ว่าหนาวมากๆ นี่แค่เชิงเขานะ ตอนนี้ภาพเมื่อคืนยังลอยอยู่ในหัวไม่หาย ในใจคิดว่า ตอนนี้เค้าจะทำไรอยู่นะ ... จนขึ้นไปถึงที่พัก เข้าอบรม ฟังวิทยากร เล่นเกม นันทนาการ แต่ยังไม่ได้ขึ้นดอย เพราะครูจะพาขึ้นตอนเช้าพรุ่งนี้ ตลอดเวลาที่อยู่ในแคมป์ ผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย คิดถึงอย่างเดียวเลย ไม่รู้ทางนั้นเค้าจะคิดถึงบ้างไม๊ เพราะไม่ติดต่อมาเลย -*- พอตอนดึก ผมนอนในเต๊นกับเพื่อนอีก 5 คน ซึ่งมันเล่นไพ่กัน กะจะคุยโทรศัพท์แต่ก็คุยไม่รู้เรื่อง เลยออกมาคุยข้างนอกเต๊น ทนกับลมหนาวที่ พัดแบบไม่มีเยื่อใย (ประมาน 2 องศา) แสบหน้า แต่ก็ทนคุยครับ การที่เราได้เจอกันต่อหน้า แล้วกลับมาคุยในโทรศีพท์อีก มันเหมือนทำให้เรา เข้าใกล้กันมากขึ้นกว่าเดิม ผูกพันธ์ขึ้นอีกในระดับนึง โอห์มก็เล่าเรื่องที่ดอยให้ฟัง เค้าก็เล่าว่าวันนี้ไปเจออะไรมาบ้าง.. คุยซักพักผมเลยขอไปนอน เพราะเหนื่อยและหนาวมาก เพื่อนบอกว่า ผมวางหัวลงหมอนได้ไม่ถึงนาที เสียงกรนก็มาเยือน 555+ เช้านี้ครูปลุกให้เราตื่นตี 5 โมง เพื่อเตรียมตัวขึ้นดอย ไปดูพระอาทิตย์ขึ้น บนนั้นจะมีเจดีย์ใหญ่ๆ ชื่ออะไรไม่รู้จำไม่ได้แล้ว หนาวมากกกกกก ใส่เสื้อซะตัวอ้วนเป็นโดเรม่อน 55+ ผมกับเพื่อนถ่ายรูปกันไปเรื่อยๆ หยิบรูปเต้ที่ถ่ายไว้ในโทรศัพท์ขึ้นมาดูบ้าง บางเวลา และเมื่อพระอาทิตย์จะขึ้น เราทุกคนต่างไปยืนรอตรงที่ดูพระอาทิตย์ แสงเริ่มสาดส่องจากทะเลหมอก ขึ้นมาทีละนิดๆ สีส้มแสดพริ้วไว้ตามสายลมและก้อนเมฆ ความสวยงามที่ไม่สามารถบรรยายออกมาได้อย่างแท้จริง... โอห์มอธิฐานในใจ "ขอให้เราอยู่ข้างกันนานๆนะ นานที่สุด เท่าที่เราสองคนจะทำได้".. หลังจากที่เดินอ้อมดอย ไหว้พระ ถ่ายรูป... ปม้ว่าสิ่งที่มาพบเจอคราวนี้ เป็นสิ่งที่สวยงามเพียงใด ประทับใจเพียงใด แต่ก็เทียบไม่ได้เลย กับความประทับใจที่เราได้เจอกันครั้งนี้ ใครไม่ได้มายืนตรงนี้ คงรู้สึกไม่ได้นะครับ ว่ามันอบอุ่นหัวใจแค่ไหน... เดินทางกลับร้อยเอ็ด.. จากคุณ : Classicalz_no.1 - [ 4 ก.ค. 52 22:43:13 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มีใครอ่านอยู่ไม๊เอ่ย ไม่มีจาไปนั่งดู AF อิอิ จากคุณ : Classicalz_no.1 - [ 4 ก.ค. 52 22:59:06 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านอยุ่ๆจ้า จากคุณ : mormai - [ 4 ก.ค. 52 23:09:55 ]

ความคิดเห็นที่ 18 หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาตลอด เต้มาหาโอห์มที่ร้อยเอ็ดบ้าง แล้วโอห์มก็ไปเที่ยวเชียงใหม่อีกหลายครั้ง กระทั่งพ่อแม่รู้ ว่าเราคุยกัน ตลอดเวลาเรามีความสุขมากๆ ต่างคนต่างรู้ว่าอีกคนต้องการอะไร แค่ส่งเ้สียงอุทาน อีกคนจะรู้เลยว่าอีกคนกำลังจะพูดอะไร เราคอยให้คำปรึกษากันทุกเรื่อง ตลอดมา เราสนิทกันที่สุด... แล้วเวลาเริ่มผ่านไป 3เดือน 4 เดือน 5 เดือน โอห์มก็เริ่มเปลี่ยนไป หรือเต้เปลี่ยนไปไม่รู้นะ.. โอห์มคอยแต่เอาแต่ใจตัวเองทุกครั้ง อยากได้อะไรต้องได้ เวลาคุยโทรศัพท์ต้อง 3 ทุ่มเป๊ะๆ ห้ามเที่ยว ห้ามนั่น ห้ามนี่ ห้ามรอสาย บลาๆๆ เริ่มมีกฎเกณฑ์ระหว่างเรา.. ที่สงสัยคือ โอห์มเริ่มมาตั้งกฎเอง หรือเต้เปลี่ยนไป จากที่เคยสม่ำเสมอมาตลอด กลายเป็นมีหลุดบ้าง เลยทำให้ต้องมีกฎขึ้นมา เราเริ่มทะเลาะกัน ในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง เริ่มประชดประชัน เริ่มมีความคิดเห็นไม่ตรงกัน แต่สุดท้าย เราคิดไว้ว่า เอาใจเขามาใส่ใจเรา ใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์ ไม่เข้าใจกันก็ต้องเคลียตรงนั้น ไม่ใช่ตัดสายแล้วหายไปเฉยๆ.. โอเค.. ทุกครั้งเราก็จบลงด้วยดี จนกระทั่งเวลาแห่งความสุขผ่านไป เป็นปี.. โอห์มเริ่มโต พี่เต้เริ่มงานเยอะ เรายังทะเลาะกันอยู่บ่อยๆ แต่สิ่งที่ไม่เปลี่ยนเลย คือเรายังรู้ใจกัน ยังรักกัน ความรักที่เรามีมันมากมายจนเป็นเหตุผลในทุกๆครั้งที่โอห์มถามว่า โอห์มเอาแต่ใจแบบนี้ พี่เต้เหนื่อยไม๊ เบื่อบ้างไม๊ ไปหาคนดีๆก็ได้นะ แต่เค้าก็ตอบมาว่า เพราะเต้รักโอห์มไง เต้ยอมทุกอย่าง... เคยมีครั้งนึงโอห์มบอกเลิกไปเพราะทะเลาะกัน แล้วเค้าไม่ยอมโอห์ม แต่บอกได้แค่วันเดียว เปิดเสียงโทรศัพท์เวลาที่เค้าโทรเข้า มาฟังก็ร้องไห้ คิดถึง.. แล้วก็กลับมาคืนดี 555+ ตอนนี้เวลาผ่านไป 1 ปี 2เดือน เราอยู่ในระหว่างที่สองคนยังทะเลาะกัน เข้าสู้ฤดูกาลแข่งเชียร์ลีดเดอร์.. ครั้งนี้โอห์มเดินทางไปแข่งที่ มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งแถวปทุมธานี.. ความตื่นเต้นในการที่จะต่อสู้กลับมาอีกครั้ง แต่สิ่งที่ปฎิเสธไม่ได้เลย คือ คนหน้าตาดีๆของทีมอื่นๆ ก็เยอะและน่าสนใจเหมือนกัน.. จากคุณ : Classicalz_no.1 - [ 4 ก.ค. 52 23:14:47 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อ่าวกำ จากคุณ : mormai - [ 4 ก.ค. 52 23:24:30 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ผู้คนต่างทะยอยมาเรื่อยๆ จำได้ว่างานนั้นคนเยอะมาก มีคนขอถ่ายรูปโอห์มเยอะด้วย 55+ แข่งเสร็จแล้ว ก็มีมีตติ้งกัน ร่วมรับประมานอาหารกัน และ มีคนๆนึง ค่อนข้างหน้าตาดี เค้าเข้ามาขอเบอร์โอห์ม ก็เลยให้ไป แล้วพอกลับร้อยเอ็ดเค้าก็โทรมาคุยเล่นบ้าง ส่ง sms มาบ้าง จนทำให้เราลืมคนบางคนไปเลย.. โอห์มคุยกับ บอล (นามสมมติ) ได้สองวัน และตกลงเคลียกับเต้ในเรื่องที่ทะเลาะกัน และตัดสินใจว่า พี่เต้ โอห์มเลิกคุยกับพี่เต้แล้วนะ เลิกจริงๆ.. เหมือนหลายอย่างเราจูนกันไม่ได้แล้ว หลายอย่างที่เราคิดไม่ตรงกัน เหมือนพี่เต้เปลี่ยนไป บลาๆๆ.. (เหตุผลของคนจะทิ้ง) ส่วนเต้ก็ได้แต่โวยวายว่า ไม่ได้นะ ไม่ยุติธรรม ไม่เกี่ยว ไม่มีเหตุผล (ร้องไห้) บลาๆๆ และโอห์มก็ตัดสายไป.. (เลวมาก แต่อยากให้เข้าใจ ยังเด็ก) โอห์มไม่รับสายเต้อีกเลย และคุยกับบอลน่าตาเฉย และมีวันนึงเต้โทรมาถามว่า มีคนใหม่ใช่ไม๊ โอก์มเลยบอกว่า อืม เค้าเลยขอประชุมสาย โอเค เราประชุมสายกันสามคน พี่เต้ถามบอลว่า จะให้ทำยังไง บอลตอบไปว่า ในเมื่อเค้าไม่ได้รักแล้ว ก็ควรจะเลิกยุ่ง (เลวพอกัน).. ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรเลย เหมือนมีอะไรมาบังตา หวนกลับมาคิด คนที่หน้าเห็นใจและน่าสงสารที่สุด คือคนที่ดีที่สุดที่เรากำลังจะปล่อยมือจากเค้า .. เต้ขอคุยกับแม่ของโอห์มเรื่องที่เลิกกัน แล้วขอของคืน... เราห่างกันซักพัก โดยที่ไม่คุยกันเลย ไม่รู้เลยว่าทำอะไรอยู่ ใช้ชีวิตอย่างไร ไม่ติดต่อกันเลย มีบ้างที่โอห์มแอบเข้า msn ของเต้ -*- ไม่รู้ทำไม.. หลังจากที่ได้คุยกับบอลอยู่นาน 1 เดือน ความเคยชินกลับมา ความเอาแต่ใจตัวเอง ไม่มีเหตุผล กลับมาอีกครั้ง แต่นี่คือบอล ไม่ใช่เต้ เรื่องอะไรเค้าจะมาทน.. โอห์มรู้สึกว่ามันไม่มีความสุขเลย โอห์มเลยตัดสินใจบอกเลิกกับบอล (เลวมากบอกเลิก 2 คน) แล้วเข้า hi5 เต้ทันที (ร้องไห้มากๆ เพราะคิดถึงเต้ Hi5 นี้โอห์มเป็นทำให้เต้เอง) สิ่งที่ได้เห็นคือ... ข้อความสมุดบันทึกเขียนว่า. "การที่เราจะปลื้มใครสักคน อาจจะใช้เวลาเพียง 1 นาที" "การที่เราจะชอบใครสักคนอาจจะใช้เวลาเพียง 1 ชม." "การที่เราจะรักใครสักคนอาจใช้เวลาเพียง 1 วัน" "แต่ การที่เราจะลืมใครสักคนอาจใช้เวลาทั้งชีวิต..." "และผมก็เป็นคนคนนึงที่ ไม่รู้ว่าจะลืมใครคนนึงได้เมื่อไหร่ โอห์มนั่งร้องไห้อยู่พักใหญ่ๆ ว่าที่เค้าเขียนที่เค้ารู้สึกอย่างไร เค้าเกลียดโอห์มไม๊ตอนที่เลิกกัน ตลอดเวลาที่ผ่านมาที่เราห่างกัน เค้าคิดถึงโอห์มไม๊... โอห์มไม่รู้จริงๆ โอห์มโทรหาเค้าแล้วคุยดีๆ ถามว่าทำอะไรอยู่ เป็นไงบ้าง สบายดีไม๊ เค้าก็บอก สบายดีนะ ได้กลับมาอยู่คนเดียวอีกครั้ง... โอห์มถามว่า แล้วมีใครเข้ามาบ้างไม๊ .. เค้าบอกว่า  ไม่มีหรอกโอห์ม เต้ไม่กล้าที่จะมีใครหรอก เต้เจ็บมาก... อืมนะ โอห์มทั้งร้องไห้และยิ้ม พร้อมกับพูดว่า โอห์มคิดถึงพี่เต้มากรู้ไม๊ ตลอดเวลา โหอ์มไม่เคยลืมความประทับใจที่เราเคยทำด้วยกันมาเลย ทุกครั้งที่โอห์มคุยกับคนๆนั้นในประโยคที่เราเคยคุยกัน แทนที่จะมองหน้าคนๆนั้นโอห์มกลับนึกภาพเป็นหน้าพี่เต้นะ... โอห์มรักพี่เต้นะ ฮือออ.... โอห์ม เต้จะบอกนะ ตอนนี้ความรู้สึกต่างๆมันเปลี่ยนไปแล้ว เต้ได้เรียนรู้อะไรมากมาย เต้ขอบคุณโอห์มนะจริงๆนะ ที่ทำให้เต้มีความสุขมากๆ แค่นี้ก่อนนะ เต้ทำธุระ.. โอห์มมองดูโทรศัพท์แล้วร้องไห้รุนแรงอีกครั้ง คิดว่า ตัวเองทำพลาดไปมากๆ พลาดที่สุด ทิ้งสิ่งที่ดีที่สุดไปเฉยๆ โอห์มไม่อยากนึกถึงเชียงใหม่ ไม่อยากนึกถึงราชพฤกษ์ ดอยอินทนนท์ เพราะทุกครั้วที่นึกถึง ความทรงจำเก่าๆมันย่อนกลับมาทำร้ายหัวใจ มันทรมานมากๆ คุณไม่รู้หรอกว่ามันทรมานแค่ไหน .... บทเรียนครั้งยิ่งใหญ่ที่มันไม่สามารถทำให้โอห์มลืมได้ลงเลยจริงๆ จากคุณ : Classicalz_no.1 - [ 4 ก.ค. 52 23:36:07 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เวนกำ จะปลอบไงดีง่ะ จากคุณ : mormai - [ 4 ก.ค. 52 23:45:55 ]

ความคิดเห็นที่ 22 แม้ว่าตอนนี้จะผ่านมาเป็นปีๆแล้ว เราสองคนยังคุยกันมาตลอด แต่ในฐานะพี่น้องกัน มีบ้างที่โอห์มโทรหาพี่เต้ และมีบ้างที่เค้าโทรหาโอห์ม (เวลาเมา) จบแบบนี้มันคงดีที่สุดแล้วสินะ แต่สิ่งที่ยังมีอยู่คือโอห์มยังรักพี่เต้ คิดถึงพี่เต้เหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลย.. คุณเชื่อไม๊ว่า ข้อความในสมุดบันทึกเค้ายังเขียนแบบนี้อยู่มาเป็นปีๆ แต่เมื่อกี๊โอห์มเข้าไปดูใน Hi5 เค้าและได้รู้ว่าเค้ามีแฟนใหม่แล้ว เค้าเขียนสมุดบันทึกใหม่ว่า.. "การ  ที่เรา จะรัก ใครสักคน จำเป็นมั้ย ที่เราต้องสนใจว่า อดีต ของเค้าเคยเป็นคนยังไง ดีหรือ เลว แค่ไหน แต่ถ้าหากปัจจุบัน เค้าคนนั้นกลับกลายเป็นคนที่ ดีแสนดี แบบที่คุณไม่เคยเจอมาก่อนล่ะ มันพอที่จะ ลบล้าง สิ่งที่เค้าเคยทำ หรือเคยเป็นใน อดีต ได้หรือไม่ แล้วเราจะ เชื่อใจ ได้แค่ไหนว่า เค้าจะไม่กลับไปเป็น คนเดิม คนที่เราไม่อยากจะพูดถึงอีก คงต้องให้ เวลา เท่านั้นเป็นเครื่อง พิสูจน์ใจ คุณว่าจริงมั้ย??? " ก็ดี อยากให้เค้าได้เจอกับคนดีๆบ้าง โอห์มกลับมาคิดดูแล้วว่า เป็นไปได้หลอ ที่เราจะสั่งให้ใครอยู่ในกรอบตลอดเวลา ห้ามนั่นห้ามนี่ หากมีคนมาทำแบบนี้กับเรา เราก็คงไม่ชอบสินะ แต่ที่เค้าทำกับเราตอนนั้น เพราะอะไร เพราะรักสินะ แล้วตอนนี้หละ... คิดได้ตอนนี้ก็สายแล้ว.. แต่ มันก็ดีแล้ว แค่เค้ายังคุยกับโอห์มดีๆอยู่ก็ดีใจแล้ว --------------------- ทุกวันนี้ ถึงแม้เวลาจะผ่านมานาน วันไหนที่ฝนตก โอหืมจะคิดถึงและร้องไห้ ร้องจนนอนไม่หลับ จนต้องพึ่งยานอนหลับ และบางครั้งหลับไปโดยที่ไม่รู้ตัว พร้อมกับคราบน้ำตาที่ติดอยู่ข้างแก้มเลยครับ.. จากคุณ : Classicalz_no.1 - [ 4 ก.ค. 52 23:47:19 ]

ความคิดเห็นที่ 23 จบแล้วนะครับ T^T จากคุณ : Classicalz_no.1 - [ 4 ก.ค. 52 23:47:55 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อุ้ยย สู้ๆนะจ๊ะ พี่เอง ที่ถาม แล้วเราตอบทั้ง 2 อย่าง ยาวมาก นี่ขนาดเรียบเรียงไม่เก่ง สู้ๆนะ ทำใจสะ เปนเพื่อนก้อดีแล้ว เหนเค้ามีความสุขเราก้อควรยินดีกับเค้านะ อาจจะทรมานบ้าง สักวัน เวลาจะช่วยเราเองนะ เปนกำลังใจให้จ้า จากคุณ : mormai - [ 4 ก.ค. 52 23:52:34 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เขาถึงว่า  กว่าจะรู้คุณค่าบางสิ่ง ก็เมื่อเราเสียมันไปแล้ว โทษใครไม่ได้ นอกจากใจของคุณเอง จากคุณ : ve4d - [ 5 ก.ค. 52 23:47:44 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อ๊ะ สักวันเราก็จะมีวันดีดีบ้างค่ะ สู้ๆ นะคะ^^ จากคุณ : HYENEUL - [ 6 ก.ค. 52 00:13:36 ]