ความคิดเห็นที่ 1 ป่ะ! พร้อม มาอยู่เป็นเพื่อนครับ จากคุณ : ทาสเทคโนโลยี เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 10:09:53

ความคิดเห็นที่ 2 หลังจากนั่งเงียบกันมาได้สักครู่หนึ่ง เป็นเวลาที่ผมพยายามหลับตาลงเพื่อพักผอนหลังจากทำงานมาทั้งวันจนตอนนี้รู้สึกร่างกายเหนื่อยอ่อน มองผ่านกระจกรถออกไป ตอนนี้ฟ้ามืดลงจนเกือบสีดำแล้ว ไฟถนนตามรายทาง ที่มักจะส่องไสวอยู่ในช่วงถนนที่มีชุมชน ทำให้แม้หลับตาอยู่ก็ยังรู้สึกถึงแสงแวบๆเข้าในดวงตา พี่ตั้มเป็นคนขับรถตู้ที่มีอัธยาศัยดีมากคนหนึ่ง ผมเองเป็นคนที่เวลานั่งรถตู้แล้วมักจะเมารถอยู่เรื่อย เมื่อเป็นเช่นนี้บ่อยๆจึงได้รับคำแนะนำว่าให้ไปนั่งด้านรถคู่กับคนขับดีกว่า จากนั้นเป็นที่รู้กันเมื่อต้องโดยสารโดยรถตู้ ผมจะจับจองที่นั่งนี้ไว้ และนั่นทำให้ผมได้มักฟังประสบการณ์ต่างๆจากคนขับรถอยู่เป็นประจำ "พี่ตั้ม ถามจริงๆเถอะพี่ ขับรถประจำอย่างพี่นี่..เจอผีบ้างหรือเปล่า" ผมยิงคำถามตรงใส่แกหลังจากเลิกพยายามที่ข่มตาให้หลับลงได้แล้ว แกหัวเราะในลำคอ ก่อนจะบอกว่า "ก็ต้องเจออยู่แล้ว ที่หนักที่สุดคือ เค้า..จะมาเอาชีวิตผมเลย" ล้อรถที่หมุนอยู่ตอนนี้บนถนน 2 เลน สวนกันแบบที่ไม่มีไฟส่องถนน สองข้างทางเป็นแมกไม้รกครึ้มที่ขึ้นปกคลุมพื้นดินที่ปราศจากบ้านเรือน ช่วงถนนที่มีรถสวนนานๆครั้้ง พี่ตั้มจะเปิดไฟสูงหน้ารถเพื่อมองทาง ตอนนี้ผมรู้สึกประหวั่นใจตัวเองขึ้นมาแล้วว่า ผมจะให้แกเล่าเรื่องให้ฟังต่อดีไหม .... จากคุณ : Pollutor เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 10:14:32

ความคิดเห็นที่ 3 "พี่ว่ามันเป็นช่วงที่พี่ดวงตก จึงทำต้องเจอเรื่องราวเหล่านี้" พี่ตั้มเป็นคนสกลนคร เมื่อเข้าสู่ช่วงเทศกาลก็มักกลับบ้าน แต่แกก็ไม่กลับบ้านมือเปล่า มักจะหาผู้โดยสารกลับไปเพราะนอกจากได้กลับบ้านไปหาครอบครัวแล้ว ยังได้ค่าน้ำมันติดมืออีกต่างหาก เกิดที่กรุงเทพ แต่ไปโตที่สกลนคร.. พ่อของพี่ตั้มเป็นคนท่าแร่ พื้นที่ที่คนทั่วไปมักจะนึกถึงก่อนเป็นอย่างแรกคือ..สุนัข "คนรุ่นก่อนเค้าก็กินกันจริงๆนะ รุ่นปู่รุ่นพ่อพี่นี่กินกันปกติ" ปู่ของพี่ตั้มเป็นคนเวียดนามที่หนีสงครามเข้ามาใช้ชีวิตอยู่ในพื้นที่นี้ และที่เวียดนามนั้นเอง ไม่ถือว่าการ "กินหมา" เป็นเรื่องผิดปกติแต่อย่างใด เพราะเชื่อกันว่า ส่งเสริมสมรรถภาพและทำให้ร่างกายอบอุ่น "อย่างรุ่นพี่หรือรุ่นน้องๆนี่ไม่กินกันแล้วล่ะ มันไปเรียนกรุงเทพกันใครรู้ว่ามาจากท่าแร่ ก็หาว่ากินหมา" พอรับรู้ว่าวัฒนธรรมการกินไม่ค่อยจะลงรอยกับวัฒนธรรมไทยสักเท่าไหร่ รุ่นใหม่ๆก็เลยไม่ได้ทานกัน พี่ตั้มบอกว่าทุกวันนี้ถ้านับคนยังทานอยู่ก็คงสักสิบเปอร์เซ็นต์ "แต่นอกจากเรื่องกินหมาแล้ว อีกสิ่งหนึ่งที่คนทั่วไปไม่ค่อยรู้ คือคนที่ตำบลนั้นจะนับถือศาสนาคริสต์ นิกายคอทอลิกกันหมด" แกเล่าว่าถ้าไปดูผังเมืองของตำบลท่าแร่ จะเห็นความแตกต่างกับพื้นที่ทั่วไปอย่างชัดเจน ความมีระเบียบในผังเมืองเกิดจากการเข้ามาเผยแผ่ศาสนาของบาทหลวงในกาลก่อน ตอนนั้นผมเองก็แปลกใจเหมือนกันที่แกมาพูดถึงเรื่องนี้ เพราะผมว่าไม่เห็นจะเกี่ยวกับเรื่องผีตรงไหน ก่อนที่แกจะบอกว่า "ที่พี่บอกให้ฟังแบบนี้เพื่อให้รู้ว่า พี่นับถือศาสนาคริสต์ และรถคันเก่าของพี่นั้น ก็ไม่เคยผ่านเจิมหรือพิธีกรรมใดๆแบบทางพุทธเลย พี่คิดว่านั่นคงเป็นส่วนหนึ่งด้วย ที่ทำให้อะไรต่อมิอะไรมาปรากฏให้เห็นได้ง่ายๆ" .... จากคุณ : Pollutor เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 10:31:27

ความคิดเห็นที่ 4 เอ๊ะ! ผีพุทธ หลอกคริสต์ด้วยหรอ จากคุณ : goosada เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 10:36:57

ความคิดเห็นที่ 5 ต่อๆๆครับ กำลังสนุกเลย จากคุณ : napatter เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 10:39:10

ความคิดเห็นที่ 6 เง้อ ติดลม มาชะงักซะงั้น จากคุณ : JoeNismo เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 10:40:52

ความคิดเห็นที่ 7 แกเริ่มเล่าประสบการณ์"เบาะๆ"ให้ผมฟัง.. "ตอนนั้นพี่กลับบ้านเจอเพื่อน อยู่กันห้าคนเลยนึกสนุกอยากไปเที่ยวข้ามจังหวัด ไปกันที่นครพนม ห่างกับที่บ้านพี่ประมาณเจ็ดสิบกิโล ตอนนั้นผับเลิกตีสอง" พี่ตั้มสาธยายให้ฟังว่าขับรถมาได้ัสักพักหนึ่ง ตอนนั้นคงเป็นเวลาประมาณตีสามกว่าตีสี่แล้ว เห็นผู้หญิงวัยกลางคนใส่เสื้อยืดแขนกุดกางเกงวอร์มวิ่งออกกำลังกายอยู่ที่ริมถนน "เฮ้ย! คนนี้มันขยันดีว่ะ ออกมาวิ่งตั้งแต่ตอนนี้" พี่ตั้มคนขับรถพูดคุยกับเพื่อนที่มาด้วยกัน ทุกคนพึมพัมเห็นด้วยว่าเป็นเรื่องแปลกเอาการอยู่ "พี่ก็ขับผ่านไปได้แป้บนึง ผู้หญิงคนนั้นก็วิ่งขึ้นมาตีคู่กับพี่เลย ตอนั้นนึกใจทำไมวิ่งเร็วจังวะ พี่ดูหน้าปัดบอกความเร็วรถ เข็มบอกอยู่ที่ความเร็วเก้าสิบ จากตอนแรกที่คิดว่าหล่อนวิ่งเร็ว แต่ตอนนี้ในใจพี่นี่รู้แล้วเลยเหยียบคันเร่งมิดเลย พอแซงไปมองกระจกข้างก็หายไปแล้ว" แกว่าทุกคนในรถห้าคนเห็นเหมือนกันทุกคน ผมถามว่าแล้วเห็นหน้าชัดไหม พี่ตั้มบอกแกขับรถอยู่เลยไม่เห็นหน้าได้ถนัด แต่พอองออกว่าคงประมาณอายุสักสาิบกว่า "ตอนนั้นพี่ดวงตก งานก็มีปัญหาต้องออกจากงาน หลังเจอเหตุการณ์ที่พี่จะเล่าเนี่ย รถก็คว่ำกลางถนนกลายเป็นเศษเหล็ก ยังดีว่าไม่ตาย แต่ก็หมดตัวไปเลย" "เค้าจะเอาชีวิตพี่" ..... จากคุณ : Pollutor เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 10:52:44

ความคิดเห็นที่ 8   เริ่มขนลุก =A=; จากคุณ : คุณป้าหน้าหวาน เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 11:00:22

ความคิดเห็นที่ 9 ขอทานข้าวแป้บครับ จากคุณ : Pollutor เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 11:03:35

ความคิดเห็นที่ 10   รออยู่ค่ะ รีบๆ มานะคะ จากคุณ : กระต่ายดิ้นได้ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 11:14:00

ความคิดเห็นที่ 11 รออยู่ด้วยครับ จากคุณ : ทาสเทคโนโลยี เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 11:41:07

ความคิดเห็นที่ 12 -_-" จากคุณ : ป้ายแดงแซงโค้ง เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 11:47:43

ความคิดเห็นที่ 13   ตกลงเป็นเรื่องเล่า หรือเป็นงานเขียนนิยายครับ ถ้าเรื่องเล่าก็เล่าที่นี่ได้ไม่มีัปัญหา แต่ถ้าจะเขียนนิยาย แนะนำว่าไปห้องถนนนักเขียนครับ ปล.ไม่ได้เป็นการไล่หรืออะไรนะครับ แค่แนะนำเฉยๆ เพราะปกติที่ห้องสยามฯไม่ค่อยซีเรียสเรื่องการลงผิดห้องสักเท่าไหร่ครับ จากคุณ : แนะนำเฉยๆนะ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 11:57:11 A:58.8.150.208 X: TicketID:226854

ความคิดเห็นที่ 14 ผมกินเสร็จแล้วครับ เป็นเรื่องเล่านะ ไม่ใช่นิยาย ผมเพิ่งฟังมาเมื่อคืนนี้เอง ... เดี๋ยวพิมพ์ต่อนะ จากคุณ : Pollutor เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 12:01:12

ความคิดเห็นที่ 15 พี่ตั้มกับเพื่อนอีกคนหนึ่ง เตรียมตัวกลับบ้านในช่วงเทศกาลปีใหม่.. อย่างที่ผมบอกไป พี่ตั้มมักจะหาค่าน้ำมันไปด้วยการหาผู้โดยสารกลับไปด้วยกัน เพื่อนพี่ตั้มพี่หาผู้โดยสารมาขึ้นรถแลกกับการได้โดยสารฟรีกันเป็นประจำ "ตอนนั้นพี่ดูข่าวแล้วคิดว่า ถ้าขับรถออกไปทางสระบุรีแล้วเข้าโคราช คงติดน่าดู พี่เลยตัดสินใจเข้าไปทางฉะเชิงเทราออกกบินทร์บุรีแล้วทุลุโคราชดีกว่า" เส้นทางนี้ไม่ใช่เส้นทางที่พี่ตั้มใช้เิดินทางอย่างทุกคราว และเมื่อได้ผู้โดยสารครบแล้ว รถจึงเริ่มออกเดินทาง ตอนนั้นเวลาประมาณสี่ทุ่มได้ ...รถดับ.... พี่ตั้มว่าขับอยู่ดีๆรถก็ดับไปช่วงก่อนถึงตัวชุมชนของกบินทร์บุรี ทั้งที่แกก็ว่าเช็ครถมาดีแล้ว ตอนนั้นทั้งผู้โดยสารด้วยก็เลยต้องช่วยกันเข็นรถไปเข้าจอดในปั้มน้ำมันบริเวณใกล้กัน และด้วยความโชคดี มีตำรวจทางหลวงผ่านเข้ามาในปั้มน้ำมันพอดี หลังจากพูดคุยกัน เจ้าหน้าที่ตำรวจจึงไปตามช่างซ่อมรถมาให้จากในตัวชุมชน ตอนนั้นกว่าที่ช่างจะมาถึงก็เป็นเวลากว่าตีหนึ่งแล้ว .... จากคุณ : Pollutor เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 12:13:33

ความคิดเห็นที่ 16   แต่สำนวนมันไม่ใช่เรื่องเล่าครับ หรืออาจจะเป็นเพราะคุณมีความสามารถในการเขียนอยู่แล้วก็ได้มั้ง ผมเลย "รู้สึก" เหมือนอ่านนิยาย ปล.ขอโทษที่ทำให้เสียบรรยากาศครับ ใครใคร่อ่านก็อ่านต่อละกันครับ จากคุณ : บ๊ายบาย อิอิ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 12:14:54 A:58.8.150.208 X: TicketID:226854

ความคิดเห็นที่ 17 หลังจากพยายามอยู่พอสมควร ช่างซ่อมรถเลยบอกว่า ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าสาเหตุเป็นเพราะอะไร คงต้องลากรถไปที่อู่ก่อนด้วยอุปกรณ์ที่พร้อมมากกว่า น่าจะทำงานง่ายขึ้น ช่างซ่อมรถจึงจัดการโยงสายลากรถไปที่อู่ ด้วยเป็นเวลาที่ดึกแล้ว ผู้โดยสารที่นั่งมาด้วยกัน จึงเหมือนตกกระไดพลอยโจนไปด้วยทั้งคันรถ หลังจากไปถึงที่อู่พร้อมทั้งตรวจเช็คเรียบร้อย จนพบสาเหตุที่ทำให้รถขัดข้อง ช่างซ่อมรถจึงบอกกับพี่ตั้มว่า "อุปกรณ์ตัวนี้ตอนนี้ที่อู่ไม่มี ต้องรอตอนเช้าถึงจะเข้าเมืองไปซื้อมาเปลี่ยนให้ได้" เป็นอันว่าหลังสิ้นประโยคนี้ ทุกคนรู้กันว่าคืนนี้ก็ต้องอยู่ที่นี่กันไปจนเช้า รถก็สตาร์ทไม่ได้ ที่นอนก็ไม่มีก็เลยต้องเปิดหน้าต่างรับลมแล้วพิงพนักเก้าอี้นอนกันในรถ เพื่อนพี่ตั้มเห็นเปลที่ผู้อยู่ที่เสาด้านนอกรถเลยไปนอนที่เปลนั้น แต่ด้วยค่ำคืนนั้นอากาศเย็นสบาย ทั้งเวลาที่จนบัดนี้ล่วงเลยตีสามเข้าไปแล้ว ทำให้ทุกคนในรถหลับลงได้อย่างง่ายดาย รถตู้โดยสารพร้อมทั้งคนขับและผู้ร่วมเดินทางที่จับพลัดจับผลูต้องมานอนด้วยกันภายในรถ รถตู้ที่เสียที่นอกตัวชุมชน ถึงลากเข้ามายังอู่ซ่อมรถที่ในชุมชนกบินทร์บุรี อู่ซ่อมรถที่ตั้งอยู่บริเวณทางแยก ทางแยกที่เป็นทางสามแพร่ง ไม่ว่าจะเป็นความบังเอิญ หรือเพราะอะไรสักอย่างที่ทำให้รถคันนี้ต้องมาจอดค้างที่นี่ แต่เหตุการณ์หลังจากที่พี่ตั้มหลับลงคราวนั้น ทำให้เค้าไม่อาจลืมเลือนได้เลย "ตอนนั้นพี่หลับไป แล้วพี่ก็ฝัน" .... จากคุณ : Pollutor เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 12:25:39

ความคิดเห็นที่ 18 #16 ต้องทำอย่างไรถึงจะเชื่อได้ล่ะครับ แหม..เดี๋ยวก็เอาเบอร์โทรศัพท์พี่เค้าให้โทรไปถามความจริงซะเลย ปล. แม้แต่ชื่อพี่"ตั้ม"นี่ก็ชื่อพี่เค้าจริงๆนะ นี่แกไม่รู้นะเนี่ยว่าผมเอามาเล่าอะ..หุหุ จากคุณ : พี่ตั้มเล่ามาจริงๆ (Pollutor) เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 12:27:47

ความคิดเห็นที่ 19 แต่เอางี้แล้วกันครับ บอกไว้ล่วงหน้าเลย เรื่องราวต่อจากนี้ไปหน่อย บางส่วนผมคงต้องเปลี่ยนชื่อบ้าง เพราะเกี่ยวพันไปถึงผู้ที่เสียชีวิตไปแล้ว และเป็นข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์ค่อนข้างใหญ่โตด้วย เขียนชื่อก็คงไม่ดีเท่าไหร่ ..... จากคุณ : Pollutor เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 12:33:17

ความคิดเห็นที่ 20 ><'' วันนี้จะเล่าจบไม๊น้อออออออออออออ จากคุณ : pattyny เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 12:43:05

ความคิดเห็นที่ 21 รออ่านๆๆๆ คร๊าบ ลุ้นๆๆ จากคุณ : รออ่านนะเนี้ย (Norulejune) เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 12:45:28

ความคิดเห็นที่ 22 รออ่านเหมือนกัน จากคุณ : หฤหรรษ์ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 12:48:09

ความคิดเห็นที่ 23 "ในความรู้สึกพี่ตอนนั้นเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นนะ" มาถึงตอนนี้ผมต้องขยับตัวผมให้เข้าไปหาพี่ตั้มมากขึ้น เพราะไม่รู้ว่าพี่ตั้มเล่าด้วยน้ำเสียงเบาลงหรือรถวิ่งด้วยความเร็วมากขึ้นกันแน่ ทำให้ผมเหมือนได้ยินไม่ถนัดเท่าไหร่ รถที่วิ่งเข้าสู่กรุงเทพตอนนี้เป็นถนนสี่เลนแล้ว สองข้างทางมีไฟส่องถนนอยู่ไม่ขาดระยะ ผมไม่รู้ว่าที่พี่ตั้มไปเล่าเรื่องอื่นมาก่อนหน้านี้ เป็นเพราะถนนตอนนั้นมืดเกินไปหรือเปล่า จึงทอดเวลาให้พอมีแสงไฟสว่างค่อยเข้าสู่เรื่องที่ทางสามแพร่ง จังหวะที่ผมขยับตัวให้ชิดพี่ตั้มเข้าไปอีก สายตาผมมองหันกลับไปทางด้านหลังรถ ทุกคนในรถหลับกันสนิท คงเป็นเพราะความอ่อนเพลียจากการทำงานมาตลอดวัน เท่ากับว่าในรถตอนนี้มีเพียงแค่ผมกับพี่ตั้มเท่านั้นที่กำลังโต้ตอบสนทนากัน โดยปราศจากเสียงวิทยุคลอเคล้า เว้นแต่เสียงล้อยางบดขยี้อยู่กับพื้นผิวถนนและเสียงเครื่องยนต์ยามเหยียบคันเร่งเท่านั้น ที่อยู่เป็นเพื่อน "แม้จะเป็นความฝัน แต่พี่ก็รู้สึกจริงๆว่ากำลังขับรถอยู่... สักเดี๋ยวเดียว เห็นผู้หญิงวิ่งออกมาตัดหน้ารถ พี่เบรกตัวโก่งเลย" "แล้วชนไหมครับพี่" ผมถามพี่ตั้มต่อ ทั้งนึกเสียวว่าในขณะที่ตอนนี้ผมกำลังนั่งรถที่พี่ตั้มขับอยู่ ถ้าเกิดมีคนมาตัดหน้ารถ จะทำอย่างไรกันดี "ไม่ชนนะ ในฝันตอนนั้นพี่เบรกทัน พอรถหยุดแล้ว พี่ยังนั่งอยู่ในรถเลย แต่ช่วงที่พี่เบรก เห็นเลยว่าผู้หญิงคนนั้น กลิ้งหลุบๆล้มลงไปหน้านี่ฟาดเข้ากับพื้นถนนเลย จากนั้นสักพักหนึ่งก็เริ่มมีชาวบ้านมายืนมุงดู โดยที่ผู้หญิงคนนั้นนอนแน่นิ่งอยู่อย่างนั้น พี่เปิดประตูลงไปดูทั้งที่พี่มั่นใจว่าพี่ไม่ได้ชนแน่นอน" พี่ตั้มเล่าต่อว่าจากนั้นร่างของผู้หญิงคนนั้นจึงค่อยๆเอนกายลุกขึ้น เนื้อตัวที่ถลอกปอกเปิกบ่งบอกถึงความช้ำทางร่างกาย และเมื่อหล่อนหันหน้ามาทางพี่ตั้ม จึงพบว่าหน้าตาของเธอทั้งนั้น บัดนี้ได้เป็นแผลเละไปทั้งหน้า ทั้งมีเลือดสดเปรอะอยู่เต็มไปหมด ถึงตอนนั้นขาที่ก้าวไม่ออกของพี่ตั้มตกอยู่ในความตื่นตะลึง ผู้หญิงคนนั้นเริ่มสาวเท้าเข้ามาหา เข้าใกล้มาเรื่อยๆ แล้วเธอก็ชี้นิ้วมาที่พี่ตั้ม แล้วตะเปล่งด้วยเสียงอันดังว่า.. มรึงมาชนกูทำไม!! มรึงมาชนกูทำไม!!! มรึงมาชนกูทำไม!!!! .... แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 52 13:00:15 จากคุณ : Pollutor เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 12:59:00

ความคิดเห็นที่ 24   โห น่ากัวค่ะ ต่อๆ เรย จากคุณ : กระต่ายดิ้นได้ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 13:03:34

ความคิดเห็นที่ 25   รอ.... ปรือ............... จากคุณ : pop (คุณมะขาม) เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 13:11:31

ความคิดเห็นที่ 26 เขียนหนังสือท่าจะรุ่งนะเนี้ย จขกท. อิอิ จากคุณ : หนุกดีๆ (Norulejune) เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 13:15:40

ความคิดเห็นที่ 27 แล้วไงต่อนี่ จะจบยังไงกันละนี่ จากคุณ : แซมแรม เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 14:10:27

ความคิดเห็นที่ 28 รออ่านต่อ จากคุณ : dai_ee เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 14:15:49

ความคิดเห็นที่ 29 โอยยย มาไวๆ เด้อครับ จากคุณ : ทาสเทคโนโลยี เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 14:20:39

ความคิดเห็นที่ 30 ผมต้องขออภัยด้วยครับที่ทำให้เสียอรรถรสในการอ่าน เนื่องจากเมื่อสักครู่ต้องออกไปวิ่งงานข้างนอก ตอนนี้กลับมาแล้ว แต่คงต้องนั่งทำงานก่อน เผื่อใครรีเฟรชอยู่ก็พักก่อนก็ได้ฮะ คงต้องนั่งทำงานอีกสัก 2 ชม. ขออภัยด้วยครับ ... จากคุณ : Pollutor เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 14:28:46

ความคิดเห็นที่ 31 บ๊ะ เซงเรย เร็วๆนะค้าบ จขกท จากคุณ : nuriboy เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 15:31:34

ความคิดเห็นที่ 32 มารอค่ะ ^__^ จากคุณ : เด็กเพ้อเจ้อ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 15:34:49

ความคิดเห็นที่ 33 เคลียร์เสร็จแล้ว เรามาต่อกันนะครับ จากคุณ : Pollutor เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 15:43:49

ความคิดเห็นที่ 34 พี่ตั้มบอกกับผมว่า ในความฝันนั้นมันเหมือนจริงเหลือเกิน ผู้หญิงคนนั้นก็ดูจะปักใจเชื่อว่าถูกรถพี่ตั้มชนเข้าเต็มเปาแน่นอน หล่อนยืนด่าและปรักปรำพี่ตั้มอยู่เป็นเวลาสักพักเหมือนกัน คุณยายใส่เสื้อคอกระเช้าและผ้าถุงที่พี่ตั้มคิดว่าคงมุงอยู่บริเวณนั้น ด้วยสถานการณ์ที่ไม่ปกติเท่าไหร่ ทำให้พี่ตั้มไม่สามารถจำหน้าตาคุณยายได้ เมื่อรู้ตัวอีกที ก็เห็นคุณยายเดินเข้ามาคั่นกลางแล้วบอกกับเธอว่า "เจ้าคนนี้ไม่ได้ขับรถชนเอ็ง อย่าไปเอาเรื่องเค้า" หัวใจที่เต้นแรง พร้อมกับเหงื่อที่โทรมกาย เป็นเวลาใกล้เช้าแล้วที่พี่ตั้มสะดุ้งตื่นขึ้นมา ภายในรถทุกคนยังนอนนิ่งสนิท ต่างกับตัวพี่ตั้มเองที่ตอนนี้รู้สึกกระวนกระวายใจเหลือเกิน เป็นความฝันที่เหมือนจริงเหลือเกิน.. มองออกไปด้านนอกรถ เพื่อนยังคงนอนที่เปลที่เดิม แยกที่เป็นทางสามแพร่งก็ดูคล้ายจะเป็นแยกเดียวกับที่เห็นอยู่ในความฝัน แม้เมื่อรุ่งอรุณย่ำมาถึง ความว้าวุ่นในจิตใจเหมือนจะผ่อนคลายลงไปบ้าง แต่เมื่อเจอหน้าช่างซ่อมรถที่มาถึง ก็อดไม่ได้ที่จะบอกกล่าวกัน "เมื่อคืนนี้ผมฝันไม่ค่อยดีเลย ผมถามจริงๆที่แยกนี้มีอะไรไหม" "คุณเห็นอะไรล่ะ ผู้หญิงหรือเปล่า" ช่างซ่อมรถถามกลับ "ใช่!!" "ผมยาวแค่ไหนล่ะ?" "ประบ่า" พี่ตั้มกลั้้นใจตอบกลับไป ภายในใจรู้สึกว่า ความฝันที่เกิดขึ้นนั้น แน่นอนว่าไม่ใช่ความฝันธรรมดาเสียแล้ว "เสื้อสีน้ำตาลใช่ไหม?" ช่างซ่อมรถรุกคำถาม "ใช่" "แล้วกางเกงล่ะเป็นยังไง" "กางเกงสามส่วน" พี่ตั้มสามารถจดจำรายละเอียดของหล่อนได้เป็นอย่างดี เพราะเป็นเวลาพอสมควรทีเดียวที่เข้ามาต่อว่าต่อขานอยู่บนถนน "ถ้างั้นเราไปทำบุญกันก่อนเลยก็แล้วกัน" ช่างซ่อมรถเปลี่ยนใจจากที่จะไปซื้ออะไหล่รถ กลายเป็นเข้าวัดไปแทน ... จากคุณ : Pollutor เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 15:59:12

ความคิดเห็นที่ 35 หายไปไหนละ วันนี้จะจบรึเปล่าครับ จากคุณ : napatter เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 16:19:26

ความคิดเห็นที่ 36 หลังจากนั้นช่างซ่อมรถจึงได้เล่าถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฟัง ได้ความว่า.. ผู้หญิงคนนี้ถูกรถชนในช่วงกลางคืน โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นคนขับชน หลังจากโดนชนแล้วก็นอนแน่นิ่งเสียชีิวิตอยู่ที่พื้นถนนนั้น ชาวบ้านที่มามุงดู ก็เห็นเพียงแต่เศษโลหะของรถที่ตกอยู่บริเวณใกล้ๆ รวมถึงป้ายโลหะรูปดาวสามแฉกที่อยู่ใกล้ๆ ถึงตอนนี้รถก็ซ่อมเสร็จแล้ว พี่ตั้มและเพื่อนรวมถึงผู้โดยสารมุ่งหน้าสู่สกลนคร ประสบการณ์ที่ชวนขนหัวลุกเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ความที่ไม่เข้าใจว่าทำไม ผู้หญิงคนนั้นถึงคิดว่าพี่ตั้มเป็นคนขับรถชนเธอ ทำไมต้องคิดเปลี่ยนเส้นทางจากสระบุรีมาที่กบินทร์บุรี ทำไมรถต้องเสียก่อนที่จะถึงที่กบินทร์บุรี ทำไมรถที่เสียเมื่อตำรวจเรียกช่างมาช่วยเหลือ ยังลากรถเข้าไปในกบินทร์บุรี หรือทั้งหมดเป็นเรื่องบังเอิญ แต่ทำไมพี่ตั้มถึงต้องเจอเรื่องทั้งหมดนี้ด้วยล่ะ อาจจะใช่...พี่ตั้มเป็นคนขับรถ และเธอ..กำลังตามหาคนที่ขับรถชนเธอในคืนเกิดเหตุ.. .... จากคุณ : Pollutor เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 16:22:10

ความคิดเห็นที่ 37 ต่อเลยค่ะ กำลังน่ากลัว ^__^ จากคุณ : เด็กเพ้อเจ้อ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 16:25:02

ความคิดเห็นที่ 38 "แล้วจากนั้นที่พี่ไปทำบุญก็ไม่เจออะไรแล้วใช่ไหม" ผมยังอดสงสัยไม่ได้จึงถามไปแบบนั้น "พี่ก็คิดว่าเรื่องคงจบไปแล้วเหมือนกัน แต่ตอนนั้นพี่ก็ยังแปลกใจอยู่นะ ว่าคุณยายที่มาช่วยนั่นคือใคร พี่ก็มองเห็นหน้าไม่ชัด รู้แต่ว่าใส่เสื้อคอกระเช้า พอมาพูดให้พี่เลยสะดุ้งตื่น" แม้ผมจะสงสัยอยู่บ้าน แต่คิดว่าเรื่องราวคงจบลงเพียงเท่านั้น ตอนนี้รถที่เรานั่งกันอยู่ซึ่งพี่ตั้มเป็นคนขับนั้น เข้าสู่จังหวัดนครปฐมแล้ว นาฬิกาบอกเวลาประมาณสองทุ่ม พี่ตั้มใช้เวลาเล่าค่อนข้างนานทีเดียว ผมรู้สึกอีกทีว่าแอร์หนาวจัง แต่มือกลับเหงื่อออก จากตอนแรกที่ผมขึ้นรถมา คิดว่าจะขอหลับขณะเดินทางกลับเข้ากรุงเทพ แต่มาจนถึงตอนนี้แล้ว ยังไงก็คงหลับไม่ลง เพราะขนที่ลุกชันหลายต่อหลายครั้ง ช่วยขับให้ดวงตาและสมองผมตึงๆ เหมือนเส้นผมจะชี้ขึ้นให้สูงกว่าที่เป็นอยู่.. "ตอนนั้นซ่อมรถเสร็จ พี่ก็ไปหาครอบครัวที่บ้าน แล้วทีนี้ลุงกับป้าของพี่ ชวนพ่อแม่พี่ไปหาคนทรงที่ต่างอำเภอ บอกว่าคนทรงนี้เชื่อถือได้" เหตุที่ลุงกับป้าอยากไปพบคนทรงนี้ก็เพราะว่าเมื่อช่วงสงกรานต์ก่อนหน้านั้น ลูกของแกถูกระบุจากข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์และตำรวจว่าฆ่าตัวตาย ถ้าใครพอจจะจำได้ถึงเหตุการณ์ซึ่งก็ผ่านมาหลายปีแล้ว แต่ตอนนั้นก็ดังพอควร คือข่าวการกระโดดตึกจากชั้น 7 ของห้างสรรพสินค้าของนักศึกษาสาว ลุงกับป้านั้นไม่ค่อยจะปักใจเชื่อสักเท่าไหร่ว่าเป็นการฆ่าตัวตาย เพราะไม่คิดว่าลูกสาวนั้นจะมีปัญหาใดๆในชีวิต ว่าแล้วก็เลยชวนพ่อแ่ม่ของพี่ตั้มไปด้วย ทั้งที่รู้แค่อำเภอและหมู่บ้านที่คนทรงอยู่กับชื่อเท่านั้น ให้พี่ตั้มขับรถไปให้ ค่อยๆสอบถามเอาจากชาวบ้านในพื้นที่จนเจอคนทรงคนนี้จนได้ .... จากคุณ : Pollutor เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 16:40:54

ความคิดเห็นที่ 39 กลับบ้านก่อนนะคะ เดี๋ยวไปอ่านต่อที่บ้าน อิอิ จากคุณ : เด็กเพ้อเจ้อ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 16:53:39

ความคิดเห็นที่ 40   หนุกดีครับ ชอบๆเอาอีก จากคุณ : a2td เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 17:02:08 A:203.154.15.217 X:

ความคิดเห็นที่ 41 อ่านมาตั้งแต่บ่ายเล้น รอต่อปายยย จากคุณ : bow_sani เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 17:29:21

ความคิดเห็นที่ 42 ค่ำแล้ว ก็รออ่านอยู่นะครับ จากคุณ : ไอ้ลิงกัง (....โจคับ....) เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 17:44:29

ความคิดเห็นที่ 43   มาต่อด่วน น้าปอ จากคุณ : ประกาศจับ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 18:09:54

ความคิดเห็นที่ 44 ครอบครัวของพี่ตั้มโดยเชื้อสายเป็นคนไทลื้อสำเนียงจะไม่เหมือนกัับชาติพันธ์อื่น.. ความสามารถของคนทรงก็คือสามารถทรงใครก็ได้ที่ล่วงลับไปแล้ว อาจจะเพื่อไถ่ถามสารทุกข์ุสุกดิบหรืออย่างไรก็ตาม แต่ไม่มีอิทธิฤทธิ์ปาฏิหารย์ใดๆมากกว่าไปกว่าที่บอก พี่ตั้มเองก็เป็นคนไม่ค่อยเชื่อเรื่องทำนองนี้หรอก ผมที่นั่งฟังในรถอยู่ก็เช่นกัน ตอนนี้ภาวะอารมณ์ที่พุ่งสูงในช่วงที่ผ่านมาค่อยผ่อนลงมาบ้าง ผมกลับมานั่งฟังในอริยาบถที่สบายกว่าเดิม พี่ตั้มพูดถึงน้องนักศึกษา ที่ข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์ทั้งรายงานของเจ้าหน้าที่ตำรวจบันทึกว่าฆ่าตัวตายว่า น้องเอ ปกติแล้วไม่มีปัญหาอะไรอยู่ แต่เท่าที่ได้ยินก็มีเพื่อนอีกคนหนึ่ง มายืมเงินไปจ่ายค่าเทอมชื่อจอม ทวงอยู่นานก็ไม่ืคืนจอมนี่ก็ติดเงินหลายคน หลังจากคนทรงนั่งทรงไปได้ครู่เดียวก็ลืมตาขึ้น พร้อมกับสำเนียงไทยลื้อ "สำเนียงเอที่ทรงเข้ามาแล้วก็ใช่นะ สำเนียงแบบคนบ้านพี่เลย ซึ่งถ้าไม่ใช่คนพื้นถิ่นก็คงพูดไม่ได้แบบนี้ แล้วคนทรงกับครอบครัวพี่ ก็ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน พอลุงกับป้าถามว่า ทำไมต้องฆ่าตัวตาย เอก็บอกเลยว่าไม่ได้ฆ่าตัวตาย จอมเป็นคนผลักตกลงมา" "แปลกดีเหมือนกันนะพี่ อันที่จริงผมไม่ค่อยเชื่อเรื่องแบบนี้เลย" ผมยอมรับว่าในใจก็มีแอบคิดเหมือนกันว่าพวกเรื่องคนทรงทำนองนี้เราจะเชื่อได้สักแค่ไหน แต่อย่างที่พี่ตั้มบอกแต่แรกว่า แม้กระทั่งจะเดินทางมาที่บ้านคนทรงยังต้องถามทางมั่วๆมาเลย แล้วถ้าคนทรงโมเมเอาก็ไม่น่าจะรู้ว่าจอมนั้นคือใคร..จริงไหมครับ ... จากคุณ : Pollutor เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 18:38:07

ความคิดเห็นที่ 45   รอครับ จากคุณ : immaniac (immaniac) เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 18:39:47

ความคิดเห็นที่ 46 อีกไม่ไกลเรื่องจะจบแล้วล่ะครับ แต่ผมเลิกงานแล้ว ต้องกลับบ้าน แล้วบ้านก็ไม่มีเนตด้วย คงจะมาพิมพ์ต่อได้พรุ่งนี้ แต่เรื่องไม่มีอะไรมากนะ แต่ก็เป็นการทำให้เรื่องจบ ถ้าพอมีเวลาก็มาติดตามกันได้ครับ แต่ยุ่งก็ไม่เป็นไร ที่เจอเต็มๆก็ตอนฝันนั่นแหละ จากคุณ : Pollutor เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 18:40:29

ความคิดเห็นที่ 47   รอๆ ครับ ตั้งเก็บกระทู้นี้ไว้ก่อน อิอิ จากคุณ : ~Mr.Trumpet~ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 19:20:05

ความคิดเห็นที่ 48   เล่าเีืรื่องได้ดีมากเลยครับ ทำงานอะไรเนี่ยย อิอิ รออ่านอยู่นะครับ จากคุณ : รอรอ (ibeer) เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 19:22:37

ความคิดเห็นที่ 49 อ้าว ไหง เป็นงี้ล่ะ ค้างนะเนี้ย  จะรออ่านนะค้า อยากรู้ตอนจบเป็นไงอ่ะ จากคุณ : สายลม (i_mafuang) เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 19:32:38

ความคิดเห็นที่ 50 แนะนำเจ้าของกระทู้นะคะ ว่าพิมพ์มาให้เสร็จก่อน แล้วค่อยโพส คนอ่าน จะได้ไม่ขาดตอน อิอิ จากคุณ : เด็กเพ้อเจ้อ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 20:09:32

ความคิดเห็นที่ 51 รออ่านต่อฮับ จากคุณ : bow_sani เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 20:57:47

ความคิดเห็นที่ 52 จขกท อ่า ทำอารมณ์ค้างงง เซ็งเลยๆ T0T จากคุณ : หฤหรรษ์ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 21:06:49

ความคิดเห็นที่ 53 แยกกบินทร์บุรีนี่ ตรงไหนอ่ะคะ ตอนแรกนึกว่าเป็น สี่แยกตรงสามทหาร แต่คุณ จขกท. บอกว่าเป็นสามแยกใช่มั๊ยคะ? แค่อยากรู้อ่ะค่ะ เพราะว่าบ้านเราอยู่กบินทร์ แบบว่าจะได้หาทางเลี่ยงๆ อ่ะค่ะ,,น่ากลัว หุหุ ^^ แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 52 23:31:30 จากคุณ : กานดาเย็นดี เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 52 22:46:09

ความคิดเห็นที่ 54 #48 ช่างภาพครับ #50 ต้องขออภัยด้วยฮะ #53 อืม..ผมก็ไม่ได้ถามละเอียดนะครับ เพราะไม่เคยไปแถวนั้นเลย คุณก็ลองหาดูจิ เอาสามแยกที่มีอู่ซ่อมรถอยู่ละก็..ใช่เลย! จากคุณ : Pollutor เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 10:39:24

ความคิดเห็นที่ 55 อ่ะไม่ต่อแล้วเหรอ รออ่านต่ออยู่ อ่ะ จากคุณ : ple-plek เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 11:47:17

ความคิดเห็นที่ 56 จขกท หายไปไหนนนนน อยากอ่านต่อค่าาาา จากคุณ : หฤหรรษ์ เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 11:51:42

ความคิดเห็นที่ 57 รออานอ่าคร้าบบบบบบบบบบบบบบ จะลงแดง 55+ จากคุณ : bow_sani เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 11:55:13

ความคิดเห็นที่ 58 "ได้เรื่องไหม" เสียงจากร่างทรงถามกลับมาที่ครอบครัว เมื่อน้องเอออกจากร่างทรงแล้ว ทั้งลุงกับป้าแม้จะได้ฟังจากปากของลูกสาวตัวเองผ่านทางร่างทรง ว่าแท้ที่จริงแล้วการเสียชีวิตของเธอเป็นการฆาตกรรม หาใช่การปลิดชีวิตตัวเองไม่ แต่ด้วยไม่อยากจะไปรื้อฟื้นใดๆอีก การเดินทางมาหาคำตอบวันนี้ จึงเป็นให้คำตอบกับหัวใจของคนผู้เป็นบุพการีต่อความศรัทธาในตัวของลูก มากกว่าจะเป็นการมาหาความจริงเพื่อนำเข้าสู่กระบวนการทางกฏหมาย "พอถึงตอนนั้นพ่อพี่เค้าก็เลยขอให้ย่าพี่มาเข้าร่างทรง" ย่าของพี่ตั้มเสียได้ก่อนที่พ่อกับแม่ของพี่ตั้มจะได้เจอกันเสียอีก "พ่อพี่ได้แต่เล่าให้ฟัง ว่าย่าเสียตั้งแต่อายุิสิบหกสิบเจ็ด ตอนนั้นข้ายังไม่ได้เจอแม่เอ็งเล๊ยย" แม้ถึงตอนนั้นจะเหลือภาพความทรงจำที่เลือนรางจืดจางหายไปมากเท่าใดก็ตาม แต่ด้วยความสัมพันธ์ระหว่างแม่กับลูกนั้นย่อมผูกพันอย่างไม่เสื่อมคลาย ทันทีที่ร่างทรงเปลี่ยนอากัปกิริยากลายเป็นย่า เริ่มพูดคุยกันได้สักพัก พ่อของพี่ตั้มก็พยักพเยิด "ใช่ย่าของเอ็งจริงๆด้วย" เสียงของพ่อหันมาบอกพี่ตั้ม ถึงแม้จะเป็นย่อของพี่ตั้มจริงก็ตามที แต่ก็ไม่ได้นำพาความตื่นเต้นแต่อย่างใดไม่ ด้วยว่าตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยได้พบหน้าค่าตาของย่า มากไปกว่าคำบอกเล่าจากพ่อ ซึ่งก็ถือเป็นภาพที่เลือนรางเต็มที พี่ตั้มจึงได้แต่นั่งฟังการสนทนาของย่าผ่านร่างทรงกับลูกๆของแก มิพักต้องเอ่ยถึงแม่ของพี่ตั้ม ซึ่งก็เป็นครั้งแรกเช่นกันถ้าจะนับว่าได้เจอตัวเป็นๆของแม่ผัวตัวเอง "กูเป็นห่วงลูกหลานทุกคน กลัวมันจะเป็นอันตราย เวลามันจะไปไหนกัน กูก็รีบขึ้นรถไปด้วย" พี่ตั้มนั่งฟังย่าพูดไปก็รู้สึกแปลกใจ ในเมื่อย่าเสียไปตั้งแต่หลานยังไม่เกิด แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าคนไหนลูกย่า เป็นตายร้ายดีอยู่ที่ไหน แต่ห้วงความคิดก็ต้องหยุดลง เมื่อย่าพูดต่อขึ้นอีก พลางหันหน้าแล้วชี้นิ้วมาทางพี่ตั้ม... "อ้ายหลานคนนี้ก็เหมือนกัน คืนวันก่อนเป็นอย่างไรบ้างล่ะ ถ้ากูไม่ไปช่วย มันมาเอาชีวิตมรึงไปแล้ว" พลันสิ้นประโยคหน้า พี่ตั้มรู้สึกว่าตัวเองหายใจถี่ขึ้น ภาพของย่าในร่างทรงที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้า ผสมปนเปไปกับภาพของคุณยายในความฝันที่แยกกบินทร์บุรี คุณยายที่เดินเข้ามาห้ามปราม บอกกล่าวกับผู้หญิงคนนั้นว่าพี่ตั้มไม่ใช่คนที่ขับรถชนหล่อน แม้ในความวุ่นวายในความฝัน พี่ตั้มเองก็จำหน้าคุณยายท่านนั้นไม่ได้ แต่ท่าทางและน้ำเีสียงที่ได้ยินและสัมผัสได้ด้วยตานั้น เป็นย่าของพี่ตั้มเองไม่ผิดอย่างแน่นอน... ... จากคุณ : Pollutor เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 12:38:42

ความคิดเห็นที่ 59   จขกท มาเร็วๆ ค่ะ กำลังลุ้น จากคุณ : กระต่ายดิ้นได้ เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 12:56:46

ความคิดเห็นที่ 60 รถที่ผมโดยสารมามีพี่ตั้มเ็ป็นคนขับ กำลังจะมุ่งสู่สะพานข้ามแยกที่หน้าโรงพยาบาลสนามจันทร์ ผมใช้เส้นทางนี้บ่อย และสะพานนี้ก็เพิ่งสร้างเสร็จเมื่อไม่นานนี้ เมื่อพี่ตั้มเล่าเรื่องจบเรียบร้อย เนื้อตัวรู้สึกเกร็ง ขนบางส่วนยังลุกอยู่ไม่หาย เอี้ยวตัวกลับไปมองด้านหลังรถ ทุกคนยังหลับสนิทไม่รู้ตัว จะมีใครฝันถึงอะไรบ้างไหม? แสงไฟสว่างไสวทั่วท้องถนน เหมือนสัญญาณบอกว่าเรากำลังจะกลับเข้าเมืองกันอีกครั้ง ผมนึกถึงความเชื่อแต่โบราณของไทย ที่บอกว่าเมื่อเด็กแรกเิกิดทุกคนจะมีแม่ซื้อคอยให้ความคุ้มครอง แม่ซื้อจะอยู่กับเด็กจนถึงอายุสิบขวบ เพื่อปกป้องรักษาให้รอดพ้นจากภยันตรายต่างๆ ผู้เฒ่าผู้แก่บอกว่าผมว่าให้ลองมองไปที่เด็กถ้าเห็นเด็กนอนอยู่ในเปล แต่ใบหน้ายิ้มแย้ม มือกวัดแกว่งไปมาเหมือนกำลังเล่นกับใครอยู่ นั่นแหละคือแม่ซื้อของเด็กคนนั้นที่หยอกเย้ากัน ผมไม่รู้หรอกว่าแม่ซื้อนั้นมีจริงหรือไม่ หรือแม่ซื้อคือใครมาจากไหน เป็นเทพที่คอยดูแลเรา หรือแท้จริงแล้วแม่ซื้อก็คือบรรพบุรุษของเราเองที่คอยตามมาดูแลก็เป็นได้ เหมือนย่าของพี่ตั้มนั่นไง เวลาที่ผมต้องเดินทางไปบนท้องถนน ก็มักจะชอบมองไปที่พื้นผิว ถ้าบริเวณไหนเห็นว่า มีรอยเบรกของยางรถเป็นเส้นยาวหลายต่อหลายร่องรอย ผมมักสันนิษฐานว่าเส้นทางนี้ คงเคยเกิดอุบัติเหตุมาก่อน แล้วก็ต้องระมัดระวังในการเดินทาง แต่ใครจะไปรู้ได้อย่างไร ว่าตรงจุดนั้นจะเคยมีผู้เสียชีวิตมาก่อนหรือเปล่า แล้ววิญญาณของเขาเหล่านั้นไปสู่สุขคติหรือยัง ผมเองก็ได้แต่คิดว่าทั้งผมแล้วก็คุณ หากนั่งรถไปเจอแยกที่เป็นทางสามแพร่งครั้งใด อาจจะมีใครมาวิ่งตัดหน้ารถก็ได้ ขอให้คุณเตรียมใจให้ดี เพราะเราไม่รู้ว่านั่นคือคนจริงๆ หรือเป็นวิญญาณ..ที่จะมาเอาชีวิตคุณ ... จากคุณ : Pollutor เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 12:56:48

ความคิดเห็นที่ 61 จบแล้วนะครับ... จากคุณ : Pollutor เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 13:00:38

ความคิดเห็นที่ 62 ขอบคุณมากคะ อิอิ จากคุณ : เด็กเพ้อเจ้อ เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 13:09:01

ความคิดเห็นที่ 63   ขอบคุณมากครับ ดำเนินเรื่องได้หน้าติดตามมากครับ สุดยอด เรื่องแบบนี้ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ เวลาผมเดินทาง ตจว พอเวลาผมผ่านไปตามสี่แยกหรือที่มีศาลเพียงตาตามข้างทางผมมักจะบีบแตรรถเพื่อเป็นการเคารพสถานที่นั้นๆทุกครั้งครับ ผมเชื่อเสมอว่า ทุกๆแห่งจะมีเจ้าที่ทั้งนั้น จากคุณ : a2td เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 13:28:20 A:203.154.15.217 X:

ความคิดเห็นที่ 64 ขอบคุณครับ จากคุณ : nuriboy เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 13:33:31

ความคิดเห็นที่ 65 สนุกมากเลย อิอิ จากคุณ : หฤหรรษ์ เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 13:47:23

ความคิดเห็นที่ 66 อ้าวววววววววววววว จบซะงั้น อะ ลุ้นเวอร์ ลุ้นว่าจะมาต่ออีกเมื่อไร 555555++++ จากคุณ : jubkajang เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 14:28:02

ความคิดเห็นที่ 67 สนุกดีครับ เหมือนได้อ่านเรื่องเล่าทางหนังสือเลย ชอบๆ จากคุณ : จ้องจนปวด เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 15:43:17

ความคิดเห็นที่ 68   รับคะแนนไปเต็ม 10 กระโหลก ... น้าปอ จากคุณ : ประกาศจับ เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 20:56:06

ความคิดเห็นที่ 69 ขนหัวลุกทีเดียว แถวๆบ้านซะด้วย กบินทร์เนี่ย ชักไม่กล้านั่งรถกลับบบ้านตอนกลางคืนแล้วสิ จากคุณ : เจ้าหญิงทอผ้า เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 52 22:58:34