ความคิดเห็นที่ 1 ตามมาอ่านต่อ ท่าทางจะเรื่องยาว ^^ จากคุณ : ha-si-555 เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 09:26:58

ความคิดเห็นที่ 2 เราสองคนอยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน   นานเท่าไรไม่รู้    เสียงฝนกลับมาแล้วแสดงว่ามันยังไม่หยุดตกสินะ ............   ความเงียบลื่นไหลอยู่ในห้องนั้นนานมาก  นานจนน่าอึดอัด  แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไร  เหมือนคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จะทักทายอะไรกันในตอนแรก     เค้าไม่ใช่โอมที่เรารู้จัก  และเราก็ไม่ใช่น้องสาวที่เค้าจะคุยหยอกได้เหมือนเดิมแล้ว  เรื่องราวต่าง ๆ วิ่งวนเข้ามาเหมือนวีดีโอที่ถูกกรอกลับ   นับตั้งแต่ นาฬิกาปลุก  -  เดินไปขึ้นรถ – หาข้าวกินในตลาด  - ฝนตก และสุดท้าย  เราก็เข้ามาอยู่ในห้องนี้   ใช่บางทีมันอาจเป็นแผนของโอมก็ได้.......... แต่  ใครจะไปรู้ได้ล่ะว่าฝนมันจะตก ?? โอมพาเราไปหลบฝนที่อื่นก็ได้นี่   ทำไมต้องพามาที่ห้อง   แหง๋แซะ !!!  เค้าก็แค่อยากจะพาเรามาที่ห้อง   ถ้าฝนไม่ตก ก็คงหาข้ออ้างอื่นได้อยู่แล้ว ....   “โอม........................” “หืม” “โอม........... แค่เล่น ๆ กับหญิงใช่ไหม” “เปล่า    โอมจริงจัง” เราไม่รู้จะพูดอะไรต่อ   โอมไม่ใช่ผู้ชายประเภทที่จะมานั่งโกหก เพื่อหลอกผู้หญิงคนนึง   และเมื่อได้ผู้หญิงคนนั้นแล้ว  เค้าก็ไม่จำเป็นต้องให้ความหวังอะไรต่อไป แต่บางที  เค้าอาจจะหวังในครั้งต่อ ๆ ไปก็ได้ ...........  ผู้ชายก็เป็นแบบนี้ “ทำไมต้องเป็นหญิงล่ะโอม    ผู้หญิงตั้งมากมายที่โอมเจอ  ทำไมต้องเป็นเรา????” โอมนิ่งเงียบไปนิดนึง   โอมไม่ได้ทำหน้าตาเหมือนครุ่นคิด  แต่เค้ามีคำตอบไว้ในใจอยู่แล้ว   เพียงแค่กำลังรวบรวมให้มันเป็นถ้อยคำให้ความรู้สึกของผู้ชายคนนึง  กลั่นออกมาเป็นคำพูดได้ เราคิดว่าคำตอบที่ได้ก็คงเป็นคำตอบสั้น ๆ เหมือนเดิม ................... “หญิงรู้ไหมว่าโอมผ่านผู้หญิงมาเยอะมากแค่ไหน    ไม่เคยมีใครเข้าใจโอมได้เหมือนหญิง   หญิงไม่รู้ตัวหรอว่าที่ผ่านมาหญิงใจดีกับโอมมากแค่ไหน   โอมเป็นคนใจร้อนขี้โมโห   ไม่ว่าทะเลาะกับใคร  หญิงก็จะยิ้มให้โอเสมอ  ไม่ต้องใช้คำพูดห้ามด้วยซ้ำ” “เธอเป็นคนใจดีมากรู้ไหม??”     คำพูดที่โอมพร่ำว่าเราเป็นคนดีในสายตาเค้ามากแค่ไหน   มันไม่ได้ทำให้เราคิดว่ามันเป็นเรื่องจริงได้เลย   เพราะแม้กระทั่งที่เรานอนอยู่ด้วยกันตอนนี้ เราก็ยังคิดว่าเราฝันไป “ไม่จริงอ่ะ”   เราก็ยังไม่เชื่อในสิ่งที่โอมบอกเราอยู่ดีนั่นแหละ “จริง ๆ แล้วโอมก็ชอบหญิงตั้งแต่ตอนที่หญิงมาอยู่บ้านแม่แล้ว   แต่โอมพยายามไม่คิดแบบนั้น  เพราะเราเป็นพี่น้องกัน” “แล้วทำไมตอนนี้โอมถึงทำ    เราขอล่ะนะ  โอมจะคิดแค่เล่น ๆ กับเราก็ได้ เราไม่ว่า เราไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้” “เพราะตอนนั้นเรายังเด็กอยู่  รู้ไหมว่าแม่กับพี่ดาวเคยเรียกโอมไปคุยแล้วว่า อย่าคิดอะไรเกินเลย เพราะว่าเราเป็นพี่น้องกันนี่แหละ   แต่ตอนนี้โอมโตแล้ว ทุกอย่างที่ผ่านมามันทำให้โอมเข้าใจว่า โอมจะรักใคร” “ห๋า ...  น้าอุ้ม กับ พี่ดาวรู้ด้วยหรอ  รู้ได้ไง แล้วโอมตอบเค้าไปว่าไง”  (( ว่าแล้วเชียว ว่าตอนนั้นทำไม่เนียนจริง ๆ ด้วย )) “รู้สิ    โอมก็ไม่รู้ว่ารู้ได้ไง   แต่โอมไม่ได้ตอบอะไร” “แล้วทำไมโอมไม่ปฏิเสธล่ะว่าไม่มีอะไร  ไม่ได้คิดอะไร” “เพราะโอมคิด  และโอมก็ชอบหญิง  โอมจะปฏิเสธตัวเองได้ไง” แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 52 09:44:20 จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 09:41:25

ความคิดเห็นที่ 3 แง๊ๆๆๆๆๆ คุณจขกท.จ๋า...เร็วเข้า รออยู่นะ... จากคุณ : PeAk Level เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 09:55:17

ความคิดเห็นที่ 4 ฝนหยุดตกแล้ว   ตอนนี้มันกี่โมงกันแล้วนะ  ถ้าเราไม่มีแฟน   ถ้าเราไม่ใช่พี่น้องกัน เราคงจะไม่อยากลุกออกจากเตียงนี้เลย เราเดินมาไกลเกินกว่าที่จะกลับไปแก้ไขอะไรได้   เราสัญญากับตัวเองว่า   มันจะไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเรากับโอม  หวังว่ามันจะจบลงแค่นี้  โอมคงจะเจอคนที่ดีกว่าเรา เราเป็นแค่คนที่ผ่านเข้ามาในช่วงเวลาที่เค้าไม่มีใคร    ช่วงเวลาที่เหงา  ต้องการใครซักคน เราคงเป็นได้แค่นั้นสำหรับโอม   .....   สิ่งที่โอมทำ   ก็เพียงแค่เพราะความเหงาเท่านั้น  ...... “โอมเย็นแล้ว  หญิงขอกลับบ้านเลยละกันนะ  ไปส่งที่ท่ารถหน่อย” ความจริงแล้ว เราคงไม่มีหน้าไปหาพ่อโอม  เพราะความรู้สึกเรามันกลับกลายไปว่า  เราไม่รู้สถานะตัวเองต่างหาก  ว่าเราไปด้วยสถานะอะไร   ถึงคนอื่นไม่รู้  แต่ใจเรามันคิด   ถ้าไปเจอพี่เดือน เราก็คงทำหน้าไม่ถูก โอมไม่ได้ไปส่งเราที่ท่ารถ   เค้าขี่ไกลออกมาเรื่อย ๆ และเราก็ไม่ถามว่าเค้าจะพาเราไปไหน โอมจับมือเราไปกอดเอวเค้า เราซบหน้าลงไปที่หลังของโอม  ในใจก็คิดว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้กอดเค้าแบบนี้ โอมใช้มือเดียวประคองรถ   ส่วนอีกมือ  ก็จับมือเราไว้อยู่ที่เอวของเค้า ระยะทางกว่า 50 กิโลเมตรที่เราซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์โอม  และโอมก็จับมือเราไว้แบบนั้น โอมมาส่งเราตรงทางแยกที่ใกล้จะถึงบ้านแล้ว “ขอบใจนะโอม” “กลับบ้านดี ๆ นะหญิง เดี๋ยวโอมถึงบ้านแล้วจะโทรหา ...............  รักนะจุฟ ๆ” เห้ออออ.........  ขำไปคนเดียวเถอะ !!!!!! จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 10:00:23

ความคิดเห็นที่ 5 ใจเย็น ๆ จ้า   เฉลี่ยแล้ว  คห. นึง ใช้เวลา 20 นาทีในการเรียบเรียง 20 นาทีเข้ามา F5 ทีก็ได้น๊ะจ๊ะ แหมม  หนังสือการ์ตูนออกเดือนละเล่มยังอดใจรอกันได้เลยตะเอง ( หันมานั่งปั่นๆๆๆๆ ต่อ ) แฟ๊บบบบบบบบบบบบบบ จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 10:05:10

ความคิดเห็นที่ 6 โอมถึงบ้านแล้วโอมก็โทรมาหาเรา  และตอนนั้นเราก็กำลังอยู่กับแฟน “โอมถึงบ้านแล้วนะ  ทำอะไรอยู่” “อ๋อ   อืม นอนอยู่  อยู่กับแฟนน่ะ”   ทำไมต้องพูดแบบนี้นะ  แสดงความไม่บริสุทธิ์ใจอีกแล้ว “งั้นโอมไม่กวนนะ แค่อยากโทรมาบอกว่า  โอมถึงห้องแล้วไม่ต้องเป็นห่วง  คิดถึงนะ” “ใครโทรมา ?”   ปกติแล้วแฟนเราไม่เคยถามเลยว่าใครโทรมา  ทำไมครั้งนี้เค้าถึงเราก็ไม่รู้  ร้อนตัวอีกแล้วเรา “เปล่า  ลูกพี่ลูกน้องโทรมาน่ะ”   แล้วทำไมต้องพูดว่าเปล่าขึ้นต้นก่อนนะ “ใครอ่ะ ทำไมไม่เห็นเคยพูดถึง”  แล้วแฟนเรากลายเป็นคนขี้สงสัยตั้งแต่เมื่อไรกัน ??? “ไม่มีไรหรอก  น้องพี่ดาวน่ะ เพิ่งมาคุยกัน เพิ่งติดต่อได้”  ขึ้นต้นว่า....ไม่มีไรหรอก.... ความหมายไม่ได้ต่างจากคำว่า ....เปล่า....เลยซักนิด ........ โอ๋  เค้าขอโทษนะ เค้าไม่ตั้งใจให้เรื่องมันเกิดขึ้น ขอโทษ ๆ ๆ จริง ๆ .......... เราฟุบหน้านอนลงไปกับหมอน  น้ำตามันอยากจะไหลลงมาเต็มที่แต่มันต้องกลั้นไว้   แฟนเรานั่งเล่นเกมอยู่ที่โต๊ะคอม  ไม่รู้เรื่องรู้ราว  ว่าผู้หญิงที่ตัวเองรัก  ไปทำอะไรเลว ๆ มาบ้าง เรานอนหันหน้าเข้าข้างฝาสงสารโอ๋จับใจ    ทำไมเราต้องทำร้ายคนที่เรารักถึงสองคนในเวลาเดียวกันด้วย   เนี่ยน่ะเหรอผู้หญิงที่โอมบอกว่าใจดีนักหนา  มันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับคำว่า “แพศยา” ซักเท่าไรหรอก ผ่านมา 3 วันแล้วหลังจากวันนั้น  โอมโทรมาหาเราทุกวันเหมือนเดิม   และเวลาเดิม บางทีเราอยู่กับแฟน  เราก็ไม่รับกดปิดเสียง   บางทีก็แอบออกมารับสายข้างนอก “โอม  เราขอโทษนะ ที่ทำให้โอมต้องเป็นแบบนี้”  เราบอกโอมแบบรู้สึกผิด “เป็นแบบไหนอ่ะ   หมายถึงที่ต้องแอบแบบนี้น่ะหรอ ไม่เป็นไรโอมเข้าใจ ไปรักคนมีเจ้าของมันก็ต้องทำใจ  .......... โอมต่างหากที่ต้องขอโทษ  ที่เป็นคนทำให้หญิงต้องเป็นแบบนี้” ความเงียบเกิดขึ้นระหว่างเราอีกแล้ว “อาทิตย์นี้ไปดูหนังกันนะ  โอมสัญญาไว้แล้วไงว่าโอมจะเลี้ยงหนัง” “ไปจิ”    เราตอบแบบไม่ต้องคิดเลย  เพราะเราก็คิดถึงโอมจนแทบบ้าอยู่แล้ว ความรู้สึกผิดต่อการกระทำของตัวเอง   มันโดนบดบังด้วยใบหน้าของโอมที่ผุดขึ้นมาทุกครั้งที่หลับตาอีกแล้ว................ จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 10:18:17

ความคิดเห็นที่ 7 และวันอาทิตย์ก็มาถึง ............. เรานัดกับโอมที่เมเจอร์ปิ่นเกล้า เดทที่สอง....ของเรา เราซื้อตั๋วและ รอรอบหนัง  โอมไม่ได้อาสาไปซื้อน้ำ ซื้อป็อบคอร์นให้  แต่เค้าจับมือเราเดินไปด้วยกัน พอถึงเวลาเข้าโรงหนัง   โอมนั่งโอบเราตลอด  เราถามโอมว่าไม่เมื่อยหรอ   โอมไม่ตอบแต่เอามือมาจับหัวเรา แล้วก็ยิ้ม ดูหนังต่อไป เราเดินเล่นอยู่ที่เมเจอร์ แล้วก็ข้ามฝั่งมาเซ็นทรัล  ............   แบบนี้ใช่ไหมที่เค้าเรียกกันว่า ตกอยู่ในห้วงแห่งความรัก เย็นแล้ว  ......... ได้เวลากลับบ้านแล้ว โอมขอขี่รถไปส่งเราเหมือนเคยและเราก็ยินดี   แต่ทว่าคราวนี้โอมขี่ไปถึงหน้าตึกที่เราพักอยู่  โอมกุมมือเราไว้แน่น  เราไม่กล้าคิดไปเองว่ามันจะหมายถึงอะไร แต่เราทนเห็นโอมเป็นแบบนี้ไม่ได้   โอมไม่ใช่คนที่จะมานั่งยอมใคร  เค้ามีศักดิ์ศรีของเค้าเสมอเราไม่สามารถเห็นโอมตกอยู่ในฐานะแบบนี้   เราเหมือนกำลังหลอกผู้ชายทั้งคู่อยู่   “โอม  ไปหาข้าวต้มกินกันนะ  หญิงมีอะไรจะคุยด้วย”  โอมพาเราขี่รถออกจากหน้าตึก เราคิดว่ามันถึงเวลาที่เราต้องเลือกแล้ว....... แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 52 10:47:19 จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 10:31:35

ความคิดเห็นที่ 8 ปล.  ออกแนวผู้หญิงข้าใครอย่าแตะมาก ๆ เพียงแค่ มอเตอร์ไซด์  มันเป็น  สแมชชชชชชชชชชชช 55555+ จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 10:33:01

ความคิดเห็นที่ 9 อืม....แล้วโอม กะ โอ๋ ใครคือคนที่ใช่น๊อ..... ลุ้น ๆ จากคุณ : joynuka เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 10:33:52

ความคิดเห็นที่ 10 เรานั่งอยู่ที่ร้านข้าวต้ม  สั่งอาหารมา แต่แทบไม่ได้แตะอะไร โอมดูมีความสุขที่เราได้ใช้เวลาบางช่วงอยู่ด้วยกัน  แม้จะแค่ไปเที่ยว เดินเล่น ดูหนัง   เราคงทำให้ความเหงาของโอมหายไป   มีใครคอยพูดคุย     มีใครอีกคนที่คอยให้กำลังใจอยู่เป็นเพื่อน    เราอาจจะโชคดี (หรือโชคร้ายนะ)  ที่ได้เข้ามาในช่วงที่โอมต้องการใครซักคนพอดี “โอม .....  หญิงคิดว่าโอมอาจจะแค่เหงานะ  ถ้ามีคนอื่นที่ไม่ใช่หญิงเข้ามาในชีวิตโอมตอนนี้ โอมก็คงรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน”  เราพยายามพูดให้โอมคิดได้ ให้ได้สติว่าจริง ๆ แล้วมันเกิดขึ้นเพราะว่าโอมเหงา และไม่มีใครเท่านั้น “หญิงคิดว่ามันจะเป็นใครก็ได้งั้นหรอ....... หญิงคิดว่ารอบตัวโอมจะไม่มีผู้หญิงเข้ามาเลยงั้นหรอ มันไม่ใช่ว่าจะเป็นใครก็ได้นะ    เพราะมันจะต้องเป็นแค่คนคนเดียวเท่านั้น” ไม่รู้ว่าโอมไปแอบจบเอกปรัชญามาจากสถาบันไหนนะ  ทำไมคำพูดแต่ละคำ เราถึงหาขอโต้แย้งไม่ได้ซักที “เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมเถอะ   ขอกลับไปเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมนะ” โอมมองหน้าเรา  แบบไม่มีข้อสงสัย  สายตาบอกว่าเขามีคำตอบอยู่ในใจอยู่แล้ว  คำตอบมันออกมาตั้งนานแล้วก่อนที่เราจะตั้งคำถามเสียด้วยซ้ำ “มันสายไปแล้วหญิง   ความรู้สึกที่โอมมี  มันไม่สามารถเปลี่ยนกลับไปเป็นแบบเดิมได้อีกแล้ว  และถ้าโอมตั้งใจแบบนั้นแล้ว  โอมก็ต้องยอมรับผลที่มันจะเกิดขึ้น” เรานิ่งเงียบไม่ตอบ  แค่คิดจะหาข้อโต้แย้งอะไรซักอย่าง  เพื่อจะทำให้โอมเปลี่ยนใจ  และตัดใจจากเรา   เพราะเราคงไม่เข้มแข็งพอที่จะทำแบบนั้น โอมขี่รถกลับมาส่งเราที่หน้าตึก  .................  เรานั่งอยู่บนรถชั่งใจตัวเองว่าเราต้องเลือกแล้วเราจะปล่อยให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ และเราก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาปิดเครื่อง .........   “คืนนี้เราขอไปนอนห้องโอมนะ”   โอมไม่พูดอะไร แล้วบิดรถออกไปจากตรงนั้นทันที........... “ใช่”  มันถึงเวลาที่ต้องเลือกแล้วจริง ๆ จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 10:46:11

ความคิดเห็นที่ 11 คืนนั้นเราไปนอนที่ห้องโอม   โอมไม่ได้แตะต้องอะไรเราเกินเลยกว่าที่ควรจะเป็น   ..ไม่แม้กระทั่งจูบเรา..   เราแค่นอนกอดกันเฉย ๆ เท่านั้น เรายังสับสนตัวเอง   ไม่สามารถหาเหตุผลอะไรได้  ว่าทำไม  เพราะอะไร  เหตุการณ์ทั้งหมดมันเกิดขึ้นรวดเร็วมากจนเราเองก็แทบจะตั้งตัวไม่ติด เวลาไม่ถึงเดือนจากที่ เราโทรไปหาโอมครั้งแรก  จนมาถึงค่ำคืนนี้  มันช่างรวดเร็วเหมือนจะรีบตัดบทให้จบ ๆ ไปเสียที เว้นแต่ว่าตัวแสดงเองก็ยังตั้งตัวไม่ติดเท่านั้น   .... โอมนอนหลับอยู่ข้าง ๆ เรา   เราซบหน้าลงไปที่แผ่นหลัง และกอดเค้าไว้   “เราหลงรักผู้ชายคนนี้ตั้งแต่เมื่อไรกันนะ???”    เราคิดในใจและอยากจะนอนกอดเค้าไว้แบบนี้ทุก ๆ คืน แล้วความรักที่เรามีให้โอ๋ล่ะ   มันยาวนานเกินไปหรอ กับความรัก เกือบ 7 ปีที่เราอยู่ด้วยกันมา มันจืดจางเกินกว่าจะมีรสชาติหวานหอมเท่ากับความรักครั้งใหม่ที่กำลังปะทุอยู่ในใจของเราตอนนี้ใช่ไหม ..........   .........อยากเลิกกับโอ๋อยู่แล้วไม่ใช่หรอ   .........แต่โอ๋เค้าไม่ได้ทำอะไรผิดเลยซักอย่าง .........แล้วเธอจะต้องเป็นผู้นำแบบนี้ต่อไปอีกนานเท่าไร   ไม่เหนื่อยรึไงกับชีวิตคู่แบบนี้ - เหนื่อยกับการที่ต้องคอยดิ้นรนอยู่คนเดียว - เหนื่อยกับการที่ต้องขวนขวายตะเกียกตะกาย  ทั้ง ๆ ที่โอ๋ไม่เคยทำอะไรซักอย่าง - เหนื่อยกับการที่ต้องแก้ปัญหา   ประเคนสิ่งที่เค้าร้องขอ  โดยที่เค้าไม่ช่วยอะไรเลยเพราะคิดว่ายังไงเธอก็ทำได้อยู่แล้ว ฉันอยากมีชีวิตใหม่    ฉันอยากมีชีวิตที่มีใครซักคนเดินข้าง ๆ ไม่ใช่ชีวิตที่มีคนเดินทางไปด้วยกัน  แต่คอยขี่หลังเราให้เรายิ่งเดินลำบากเข้าไปอีก ที่อดทนมาทั้งหมดนี้  เพียงเพราะ “รัก”  คำเดียว เธอมอบทุกสิ่งทุกอย่าง   ทำทุกสิ่งทุกอย่าง  เหนื่อยกับทุกสิ่งทุกอย่าง  เพื่อแลกกับคำว่า  “รัก” ..................  ในสมองมันคิดวนเวียนอยู่แบบนี้จนหลับไปเมื่อไรไม่รู้ เช้ามืดโอมตื่นขึ้นมาเพื่อจะต้องไปทำงานกะเช้า  และส่งเราไปทำงาน โอมมาส่งเราที่ท่ารถ  บขส. โอมจับมือเรา “ไม่ต้องร้องไห้นะ  เดี๋ยวเราก็จะได้อยู่ด้วยกันแล้ว” เรายิ้มพยักหน้าและมองโอมขี่รถจากไป ............. “อีกไม่นานเราจะได้อยู่ด้วยกันแล้ว” แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 52 11:05:46 จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 11:03:35

ความคิดเห็นที่ 12 วันนี้เรานั่งทำงานแบบ เหม่อลอยในหัวมีแต่ความว่างเปล่า  ดีนะที่งานเราไม่มีอะไรจะทำเป็นกิจวัตรอยู่แล้ว เราปิดโทรศัพท์ตั้งแต่เมื่อคืน  โอ๋ติดต่อเราไม่ได้   ป่านนี้คงจะคลั่งไปแล้วว่าแฟนหายไปไหนทั้งคืน เราไม่รู้ว่ากลับไปแล้วเราจะพูดจะบอกยังไง   จะอธิบายยังไง  ว่าตอนนี้เรากำลังตัดสินใจทำอะไรอยู่ โอ๋ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย   เค้าไม่ได้ทำอะไรผิด  แล้วทำไมเค้าจะต้องเสียคนที่เค้ารักไปด้วย ....... สิ่งที่เราทำมันถูกต้องแล้วหรอ ??? ถ้าเราเลือกโอม   โอ๋ก็คงเจ็บปวดแทบปางตาย  ในชีวิตโอ๋ไม่เคยมีเพื่อนแท้ ครอบครัวไม่เคยแยแสเค้า   ตลอดเวลามีเราคอยดูแลเค้าทุกอย่าง  เสื้อผ้า หน้า ผม อาหารการกิน ทุกอย่างที่สามารถให้ชีวิตนึงดำรงอยู่ได้   นั่นคือหน้าที่เรา ........... แล้วถ้าไม่มีเรา  โอ๋จะอยู่ยังไง “เราทำอะไรลงไปเนี่ย”................. และแล้วเวลาก็เหมือนแกล้ง  วันนี้ 5 โมงเย็น เร็วมากจนเหมือน 8 โมงเช้า แล้วกระโดดไป 5 โมงเย็นเลย มันถึงเวลาที่เราต้องเผชิญหน้าแล้วล่ะ  เมื่อไม่มีทางหลีกหนี   มันก็ต้องกัดฟันเดินต่อไป ......... “เมื่อคืนไปไหนมา รู้ไหมว่าฉันโทรหาเป็นร้อย ๆ รอบ”  โอ๋ทำหน้านิ่งแต่น้ำเสียงโมโหแบบเก็บไว้ไม่อยู่ “ไปค้างบ้านน้าอุ้มมา  แวะไปหาเค้าตอนเย็นแล้วมันเย็นแล้วเค้าเลยบอกให้ค้าง”  สุดท้ายเราก็ไม่กล้าบอกความจริงไปอยู่ดี เราเดินเข้าห้องเรา   หัวมันโล่งนึกอะไรไม่ออก  ทำอะไรไม่ถูก  ก็เลยเปิดคอมฯ จะเล่นเกม  จะได้ไม่ต้องคิดฟุ้งซ่าน   แล้วเราก็ได้รับ อีเมลล์ฉบับหนึ่ง แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 52 08:39:47 จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 11:22:49

ความคิดเห็นที่ 13 เดี๋ยว กลับอ่าน ต่อ จากคุณ : แสบสันต์ หมายเลข 8 เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 11:27:45

ความคิดเห็นที่ 14 บางตอนก็เหมือนความรู้สึกของเราตอนนี้เลย ... ... -เหนื่อยกับการที่ต้องคอยดิ้นรนอยู่คนเดียว - เหนื่อยกับการที่ต้องขวนขวายตะเกียกตะกาย  ทั้ง ๆ ที่โอ๋ไม่เคยทำอะไรซักอย่าง - เหนื่อยกับการที่ต้องแก้ปัญหา   ประเคนสิ่งที่เค้าร้องขอ  โดยที่เค้าไม่ช่วยอะไรเลยเพราะคิดว่ายังไงเธอก็ทำได้อยู่แล้ว ฉันอยากมีชีวิตใหม่    ฉันอยากมีชีวิตที่มีใครซักคนเดินข้าง ๆ ไม่ใช่ชีวิตที่มีคนเดินทางไปด้วยกัน  แต่คอยขี่หลังเราให้เรายิ่งเดินลำบากเข้าไปอีก .. .. .. มันใช่เลยอ่ะ รีบมาต่อนะคะ รออ่านอยู่ค่ะ จากคุณ : ใบไม้และสายหมอก เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 11:30:38

ความคิดเห็นที่ 15 อีเมลล์ฉบับนี้  จขกท  ขอตัดทอนไปบางส่วนนะคะ    ส่วนตัวไม่ได้คิดว่าจะกลับไปอ่านอีก เพราะว่า  อ่านทีไรก็ร้องไห้ทุกที  แต่......... คนเรามันก็ต้องยอมรับความจริง ขอบคุณค่ะ *********************************** *********************************** “ฉันรู้ว่าถ้าอ่านจบจะต้องโมโหฉันแต่ฉันอยากจะระบายจริงๆ ฉันไปอบรมฉันคอยโทรมาหาเรื่อยๆเท่าที่ทำได้ ไม่ได้สนุกไม่ได้ดีใจมากไปกว่าการได้นอนด้วยกันเลย แต่สิ่งที่ได้กลับมามันดูเหมือนจะตรงข้ามนะ ตั้งแต่กลับมาความรู้สึกฉันก็เริ่มจะมองเห็นอะไรบางอย่าง มันแปลกๆ จนมาถึงวันเสาร์หลายๆอย่างฉันเหมือนผิดอะไรนักหนา หน้าตาของคนที่ฉันรักจึงดูไม่ค่อยจะชอบใจฉันเท่าไหร่นัก แต่เธอเป็นคนดี ฝืนใจยิ้งให้ฉันได้บ้างเล็กน้อย แต่ที่ติดใจคือ เรื่องที่จะไปบ้านน้าอุ้มอะไรของนั้นน่ะ แค่อยากรู้ว่าทำไมไม่บอกกันตรงๆ ฉันเคยพุดไปแล้วว่า การที่เราจะไม่บอกเรื่องใดเรื่องนึงให้อีกคนนึงฟังนั้นเป็นเพราะว่ากลัวเค้าไม่สบายใจ แสดงว่าการที่ไปบ้านน้านั้นต้องมีอะไรมากกว่าการไปบ้านน้าแน่ๆเลย จึงไม่ยอมบอกเพราะกลัวว่าฉันจะไม่สบายใจ ย้ำแล้วย้ำอีกว่าให้โทรมาเป็นระยะ อยากรู้ว่าไม่มีตังโทรมาหากันแล้วหรอ ตังในโทรศัพท์หมดใช่ไหมถึงได้ไม่โทรมาเลย หวังว่าถ้าได้อ่านเมลนี้แล้วก็จะโกรธฉันได้เต็มที่จนเอาเรื่องนี้มาเป็นเหตผลจะไปจากฉันก็ได้นะ ไม่เป็นไร ทุกสิ่งมันต้องเดินต่อไป ถ้าเราไปด้วยกันไม่ได้ก็แยกกันเถอะนะ ยังไงหญิงก็อยู่ได้อยู่แล้วนี่ มั่นใจอยู่แล้ว และอย่างหญิงยังไงก็ต้องมีคนคอยปกป้องอยู่แล้ว ฉันขอโทษนะที่ยังดีไม่พอ วันข้างหน้าเราคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันหรือไม่ก็ไม่ต้องเจอกันอีกนะ ทั้งหมดที่พิมให้อ่านเพราะในเวลานี้แค่อยากรู้ว่าเป็นตายร้ายดียังไง จะไปหาใครอยู่กับใครไม่สน ขอแค่รู้ว่าเป็นหรือตาย สุขหรือทุกข์ เมื่อยมือแล้ว ไม่พิมและนะ ความในใจมีอีกเยอะแยะเต็มหัวจนหัวจะเบิด มันเป็นทางเลือกที่ดีแล้วล่ะ ถ้าติดต่อกันฉันก็จะเป็นกังวล สู้หายไปเฉยๆดีกว่า หญิงทำถูกต้องแล้ว โชคดีนะครับ ขอนอนก่อนนะ ปวดหัวปวดมือ งานเชี่ยๆแบบนี้จะตายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้อย่าเอาอนาคต อย่าเอาความฝันมาฝากไว้กับคนอย่างฉัน สิ่งที่หญิงทำอยู่ตอนนี้ถูกต้องแล้ว ...” .................  มีแต่น้ำตาเท่านั้น  ฉันไม่สามารถทำอะไรออกไปได้อีก   ได้แต่ร้องไห้  ร้องไห้ และร้องไห้ “เราทำอะไรลงไปเนี่ย” แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 52 11:33:25 จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 11:32:29

ความคิดเห็นที่ 16 โอ๋คงรู้ และปล่อยให้ฉันอ่านอีเมลล์อยู่แบบนั้น    ฉันคิดอะไรต่อไปไม่ไหวแล้ว  ร้องไห้เหมือนคนบ้า พูดอยู่แต่ว่า “ฉันทำอะไรลงไป   ฉันทำอะไรลงไป  .......ฉันทำร้ายโอ๋ได้ยังไง”    นั่งร้องไห้อยู่แบบนั้น  ....ร้อง และ ร้อง ฟ้ามืดแล้ว...........  โอ๋ขึ้นมาบนตึก   ความอดทนของผู้ชายคนนึงมันสิ้นสุดลงแค่ตรงนั้น โอ๋ถามเราว่า “ ตกลงว่าไปไหนมา”   “ไปบ้านน้าอุ้มมา”   “งั้นโทรไปหาน้าอุ้มดิ๊   ฉันจะคุยด้วย  โทรเดี๋ยวนี้ !! ”   น้ำตาเราเริ่มไหลอีกแล้ว ....  มันเจ็บปวดจนบอกไม่ถูก  “เมื่อวานไปบ้านน้าอุ้มแล้ว  พอดีโทรไปหาเพื่อนน่ะ  บ้านมันอยู่แถวนั้น” “ไอ้เพื่อนคนนั้นมันชื่ออะไร   ......... ชื่ออะไรรรรรรรรรร  ตอบมาสิ !!!!”   “ชื่อหนึ่ง” “งั้นโทรไปหามัน   แค่อยากรู้ว่าไปกับมันจริงรึป่าว หรือไปกับคนอื่น!!!!!!!!!!!” “หญิงลบเบอร์มันทิ้งไปแล้ว  เพราะว่าไม่ได้เมมไว้  ไม่กะจะโทรไปหามันอีก” เราพูดไปทั้ง ๆ ที่  คนไง่ ๆ ที่ไหนก็ฟังออกว่ามีแต่คำโกหก “งั้นโทรไป call center ถามเค้าว่าเวลานี้ที่โทรไปมันเป็นเบอร์อะไร  เอาเบอร์มันมาให้ได้   ไม่งั้นก็ไปร้านโทรศัพท์   ให้เค้ากู้เบอร์ขึ้นมา   ยังไงก็ต้องโทรคุยกับมัน” เราได้แต่นั่งร้องไห้  .........ไม่รู้จะทำยังไงดี   แล้วโอ๋ก็ต้องรู้ความจริงอยู่ดี   และเราก็ตัดสินใจลงไปแล้ว........ “โอ๋ ............ หญิงขอโทษหญิงไม่ได้ไปกับหนึ่ง  หญิงไม่ได้ไปบ้านน้าอุ้ม” โอ๋หันมามองหน้าเรา    โดยที่เราก็เข้าใจได้ทันทีว่าเค้าต้องการคำตอบ  และต้องเป็นคำตอบที่เป็นความจริง !! “หญิงไปกับโอมมา” “ไปไหนกัน” “ไปอยู่ห้องโอม” โอ๋โกรธจนแทบจะทนไม่ไหว   หยิบคีย์บอร์ดฟาดกับโต๊ะ   เราสะดุ้ง แล้วก็ร้องไห้จนพูดไม่เป็นภาษาคน .......... “โทรไปหามันเดี๋ยวนี้   กุอยากได้ยินจากปากมัน !!!!!!!!!!!!!!” นี่เหรอ  สิ่งที่เราเลือก  ผลมันต้องออกมาเป็นแบบนี้หรอ  เราหยิบโทรศัพท์กดไปหาโอม .......... “ฮาโหล ว่าไง .................เป็นไรหญิงร้องไห้ทำไม” “โอม   หญิงขอโทษ  หญิงขอโทษ” แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 52 08:47:54 แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 52 13:09:54 จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 11:50:06

ความคิดเห็นที่ 17 ไปกินข้าวกลางวันกันดีกว่าพี่น้องงงงงงงงงง จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 11:50:47

ความคิดเห็นที่ 18 กินส้มตำปู-ปลาร้า ไก่ย่าง ข้าวเหนียว ไหม๊ จขกท. กะลังจะไปกันเลย จากคุณ : คนตามอ่าน (joynuka) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 11:54:24

ความคิดเห็นที่ 19 อิ่มยังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง อิอิ... จากคุณ : PeAk Level เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 12:41:24

ความคิดเห็นที่ 20 รอฟังนะคะ  เรื่องโดน (ใจ) มั่กๆ จากคุณ : PK@smile เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 13:10:48

ความคิดเห็นที่ 21 ไม่อยากบอกว่าเข้ามาเช็คทุก 5 นาที จากคุณ : PeAk Level เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 13:19:49

ความคิดเห็นที่ 22 แหะๆ รออ่าน แอบสงสาร คุณโอ๋ จากคุณ : ความทรงจำดี~ดี เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 13:22:24

ความคิดเห็นที่ 23 มาฮะแว้ววว จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 13:32:23

ความคิดเห็นที่ 24 โอ๋กระชากโทรศัพท์ไปจากมือเรา ........................... และเปิดโฟนเพื่อให้เราได้ยินด้วย “คุณคือ โอมใช่ไหมครับ” “ใช่” “วันนั้นหญิงไปอยู่กับคุณใช่ไหมครับ” “ใช่ครับ” “คุณจะมารับเค้าไปวันไหน  คุณบอกมาเลย  คุณเอาผู้หญิงคนนี้ไปได้เลย  ผมขยะแขยงเค้าเต็มที่แล้ว !!!!” เราได้แต่นั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ข้าง ๆ รู้สึกเหมือนตัวเชื้อโรคที่น่ารังเกียจ  เราไม่มีหน้า     ที่จะพูดว่ารักใครได้เพราะผู้หญิงแบบเราไม่มันสมควรจะได้รับความรักจากใครทั้งนั้น โอ๋ยื่นโทรศัพท์ส่งให้เรา  “บอกเค้าไปว่าจะให้เค้ามารับเมื่อไร  แล้วก็ไปเลย !!!!” เราหยิบโทรศัพท์มา  มันเป็นเสี้ยวนาทีสุดท้ายที่จะบอกปฏิเสธโอม   เพราะเราไม่รู้ว่าโอมจะรับเราได้อีกรึป่าว  และเราก็คิดว่า โอ๋ก็คงขยะแขยงเราเต็มทีแล้วเช่นกัน “โอมมารับหญิงหน่อยได้ไหม   มารับเดี๋ยวนี้เลยนะ  ฮือ ๆ  ๆ ” “โอมเลิกงาน 4 ทุ่ม  หญิงรอโอมก่อนได้ไหม  พรุ่งนี้โอมจะไปรับ” “ฮือ ๆ ๆ ๆ   ขอร้องล่ะโอมมารับตอนนี้ไม่ได้หรอ  หญิงอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอก หญิงจะอยู่ยังไง” โอ๋ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เรา ทำเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง    ไม่คิดว่าสุดท้ายเราจะเลือกไปอยู่กับโอม จากที่โอ๋โมโหอยู่เมื่อกี้   เค้าได้แต่ทุบที่โต๊ะ  ปัง ปัง ปัง ปัง !!!!   “ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ!!!!!!!!!!!!!!”  โอ๋ตะโกนใส่หน้าเรา “หญิงอดทนหน่อยนะ  ถ้าอยู่ไม่ได้  หญิงไปนอนที่บ้านเพื่อนก่อน  คืนนี้โอมคงไปไม่ได้ พรุ่งนี้โอมสัญญาว่าโอมจะรีบไปรับ” โอ๋กระชากโทรศัพท์ไปจากมือเรา ......... น้ำตาโอ๋ไหลพรากไม่ต่างจากเรา สีหน้าเค้ายังบ่งบอกว่า  เค้ายังไม่เชื่อเรื่องที่กำลังเกิดขึ้นตอนนี้ “คุณโอม.......คุณสัญญากับผมได้ไหม ว่าถ้าคุณเอาเค้าไปแล้วคุณจะดูแลเค้าได้”    โอ๋พยายามพูดให้เสียงสั่นน้อยที่สุดมืออีกข้าง กำหมัดแน่น “ได้  ผมสัญญา  ถ้าผมดูแลเค้าไม่ได้ผมคงไม่เอาเค้ามาหรอก” “ดี  งั้นคุณช่วยมารับเค้าเร็ว ๆ ละกัน”    โอ๋พูดจบก็กดวางโทรศัพท์ไป ปัง  ปัง  !!!!  “พอแล้ว  พอแล้ว........ฮือ ๆ ๆ ๆ โอ๋อย่าทำร้ายตัวเองเลยนะ  เค้าผิดเอง เค้าผิดเอง” โอ๋เอามือชกกำแพงอย่างบ้าคลั่ง  เราเอามือไปห้ามไว้    เราไม่อยากให้โอ๋เจ็บอีก   ขอให้เรื่องทั้งหมดให้เราเจ็บแทนได้ไหม “อย่าเอามือมาแตะต้องตัวกุ    ...ง  มันน่ารังเกียจ”    ถ้อยคำหยาบคายต่างๆ  ที่โอ๋ตะคอกด่าเรา   เราไม่ได้โกรธโอ๋เลย  เราจะเอาสิทธิ์อะไรไปโกรธเค้า  เรามันน่ารังเกียจจริง ๆ มันน่าขยะแขยงตัวเองนัก โอ๋ไปยืนร้องไห้พิงกำแพง   ตัวไถลลงไปนั่งกองที่พื้น  ร้องไห้ปานจะขาดใจ “ฮือ ๆ ๆ ๆ  ทำไมหญิงต้องทำกับเราแบบนี้   ทำไมหญิงต้องเลือกมัน  หญิงทิ้งเค้าไปได้ยังไง” เรานั่งกอดโอ๋ไว้ร้องไห้เหมือนจะตายอยู่ตรงนี้ไม่ต่างกัน “โอ๋อย่าทำแบบนี้นะ  นะ หญิงขอโทษ   ขอโทษนะ  ฮือ ๆ ๆ ๆ ๆ  ๆ” เราไม่กล้ามองหน้าโอ๋   เพราะเรารู้สึกว่าเรากำลังฆ่าเค้าให้ตายทั้งเป็น   เลือดในใจกำลังไหลออกมาเป็นน้ำตาไม่รู้จักหมดสิ้น.........  โอ๋นั่งร้องไห้เหมือนคนใกล้จะตายอยู่ตรงนั้น โดยที่เรานั่งกอดเค้าไว้ “อย่าไปจากโอ๋เลยนะ  โอ๋อยู่ไม่ได้  โอ๋จะใช้ชีวิตอยู่ยังไง   โอ๋จะอยู่ต่อไปได้ยังไง  ฮือ ๆ ๆ ๆ” เราไม่อาจะพูดคำใดออกมาได้   ไม่อาจะย้อนกลับได้   ไม่มีแรงที่จะพาคำพูดไปข้างหน้าต่อ ได้แต่นั่งร้องไห้ใจจะขาดกันอยู่แบบนั้น .......... ทำไมนะ  ทั้ง ๆ ที่ไม่มีแผล  ไม่มีเลือดไหล   ทำไมมันถึงรู้สึกเจ็บจนจะขาดใจ ............... ทำไม   ทำไม  ทั้งที่เรารักโอ๋มากขนาดนี้  ..............  ทำไม แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 52 08:51:59 จากคุณ : ขออ. (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 13:33:34

ความคิดเห็นที่ 25 อยากจะบอกว่าเน็ทเริ่มด๋อยอีกแล้ว   The page can not display ......... โห่ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ทำไมต้องมาด๋อยตอนนี้ด้วย จะพยายามโพสลงให้ได้ละกันนะ จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 13:42:36

ความคิดเห็นที่ 26 “ตกลงโอมจะมารับเมื่อไร” “พรุ่งนี้”  เราตอบคำถามโอ๋แบบกัดฟันสุดชีวิต  มันเป็นคำตอบที่ไม่อยากให้เกิดขึ้นเลยจริง ๆ “ไปเก็บของเถอะหญิง  เดี๋ยวช่วย” ไม่มีตอนไหนเลยที่เราทั้งคู่น้ำตาไม่หยุดไหล    ไม่ว่าจะทำอะไร โอ๋มาช่วยเราเก็บของ  พยายามพูดให้เป็นปกติ เรารู้ว่าเราทั้งคู่พยายามฝืนความรู้สึก  ทำทุกอย่างให้เป็นปกติที่สุด  เพื่อไม่ให้ไปแตะแผลที่กำลังพุพองนั่นอีก ..........แต่น้ำตามันก็ยังไหลไม่หยุด โอ๋ช่วยเราเก็บข้าวของเสื้อผ้าจนใส่ถุงจนหมด   ตึกที่เรานอนมันเป็นตึกที่ทำงานของโอ๋ เสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้มันจึงยังมีไม่มากนัก เรากับโอ๋ไปอาบน้ำด้วยกันเหมือนเคย    เหมือนเดิมที่เราอาบน้ำมาด้วยกันพร้อมกันทุกครั้งมาตลอดเกือบ 7ปี และนี่ จะเป็นการอาบน้ำด้วยกันของเราครั้งสุดท้าย...................... เรากลับมานอนกอดกันเหมือนอย่างที่เคยเป็น เหมือนทุก ๆ คืนที่ผ่านมา “หญิง   หญิงไม่ไปจากโอ๋ไม่ได้ใช่ไหม”   โอ๋พูดเสียงสะอื้นพร้อมน้ำตาที่ไหลไม่ยอมหยุด “หญิงตัดสินใจไปแล้วนะโอ๋   โอ๋จะต้องอยู่ได้   โอ๋เคยไม่มีหญิงมาตั้งนาน  โอ๋ยังอยู่มาได้จนเราเจอกันเลย  มันต้องไม่เป็นไร” เราพูดไปเช็ดน้ำตาตัวเองไป    ทำไมมันถึงได้เจ็บขนาดนี้   เราจะทนกับความเจ็บนี้ไปได้อีกนานแค่ไหน “งั้นโอ๋ของถามเป็นครั้งสุดท้าย   ช่วยบอกหน่อยได้ไหมทำไมถึงเลือกมัน   มันดีกว่าโอ๋ตรงไหน” มันบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไงกับคำถามนี้   เพราะเราก็ตอบตัวเองไม่ได้  แต่โอ๋ก็พยายามเค้นเอาคำตอบให้ได้ “โอ๋  รู้ใช่ไหมว่าเรารักโอ๋มากแค่ไหนไม่มีวันไหนเลยที่เรารักโอ๋น้อยลง  แม้กระทั่งตอนนี้  ยังรักเท่ากับวันแรกที่เรารู้สึกอยากอยู่ด้วยกัน    แต่เค้าเหนื่อยแล้ว   เค้าอยากเป็นผู้ตามบ้าง    ทุกครั้งโอ๋ปล่อยให้เค้าสู้อยู่คนเดียว  มันเหนื่อย  เค้าไม่รู้ว่าโอมจะรักเค้าได้เท่ากับโอ๋รึป่าว  ไม่รู้ว่าโอมรักเค้าบ้างรึป่าวด้วยซ้ำ  แต่มันเป็นทางที่เค้าเลือกแล้ว  ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าเค้าอาจจะโดนโอมทิ้ง  ก็ไม่เป็นไรมันก็สมควรแล้ว” เราทั้งคู่นิ่งเงียบไป  โอ๋รู้สึกเหมือนตัวเองก็ยังไม่ได้คำตอบ  เราก็รู้สึกว่าเรายังพูดออกมาไม่หมด ไม่อยากให้มีอะไรค้างคาใจ “โอมเค้าเก่ง   เค้าเป็นคนมีความคิด  เค้าฉลาดและขยัน เค้าสามารถเป็นผู้นำชีวิตที่ดีให้กับหญิงได้.............”  เราพยายามหาข้อดีของโอมเท่าที่เรานึกออก  บอกให้โอ๋ฟัง  แต่ดูเหมือนโอ๋ไม่ได้อยากรับรู้คำตอบนี้ซักเท่าไร “เราไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้แล้วใช่ไหม” เราไม่สามารถพูดอะไรต่อไปได้อีก   ทำได้แค่พยักหน้ายอมรับกับคำถามที่ไม่มีใครอยากถาม  และไม่มีใครอยากตอบ   ค่ำคืนที่แสนยาวนาน   เกิดขึ้นอีกครั้งแล้วในชีวิต  ต่างกันที่มันมีแต่น้ำตา  และเจ็บความปวดที่ไม่รู้จักจบสิ้น จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 14:08:55

ความคิดเห็นที่ 27 รอๆ จากคุณ : PK@smile เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 14:16:11

ความคิดเห็นที่ 28 สงสารโอ๋...แต่ลุ้นโอม คริ คริ จากคุณ : PeAk Level เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 14:19:50

ความคิดเห็นที่ 29 เราแทบไม่ได้นอนกันเลยทั้งคืน   วันนี้แล้วสินะ  .......... วันนี้แล้วสินะ  ไม่รู้ว่าอะไรมันจะเกิดขึ้นบ้าง เราไปทำงานสภาพที่ตาบวมเป่ง  มันเศร้าจนบอกไม่ถูก โอมโทรมาหาเราแต่เช้าถามว่าเราเป็นไงบ้าง   และโอมสัญญาว่าจะมารับเราตอนเย็น มันเหมือนกำลังเรากำลังค่อย ๆ เดินไปปากเหวไม่ได้มีใครบังคับ   ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าต้องตาย   และไม่รู้ว่ามีอะไรรออยู่ก้นเหว  หรือแม้แต่แค่ปล่อยชีวิตร่วงหล่นลงไปตายเท่านั้น แต่มันก็ไม่อาจเดินกลับหลังไปได้แล้ว .................. 5 โมงเย็น.................. “หญิง ... โอมกำลังไปนะ  น่าจะประมาณ 6 โมงถึงรอโอมก่อนนะ โอมจะรีบไป” อย่างน้อยโอมก็กำลังจะมาแล้ว.......... เรากลับไปที่ตึกไปเอาเสื้อผ้า   และ..............บอกลาโอ๋เป็นครั้งสุดท้าย โอ๋ขนถุงเสื้อผ้าลงมาให้เราหมด   “แล้วหญิงจะไปรอโอมที่ไหน”    โอ๋ถามโดยไม่มองหน้าเรา   “ก็คงแถวนี้แหละ  เดี๋ยวจะนั่งรถไปรอข้างนอกนะ ........  โอ๋ต้องอยู่ให้ได้นะ”  มันห้ามไม่ให้น้ำตาไม่ไหลไม่ได้ ในใจอยากจะตะโกน  อยากจะกรีดร้องให้ดัง ๆ ว่าทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ ทั้ง ๆ ที่เป็นเรื่องราวที่มีแต่ความรัก  ความรัก  และความรัก................ ในเมื่อเราเลือกทางเดินชีวิตใหม่ แม้ว่าไม่รู้ว่าวันข้างหน้ามันจะเป็นยังไง  แต่เราก็เลือกแล้ว  ........... โอ๋จับแขนเราไว้    “โอ๋ขอส่งหญิงกับมือของโอ๋ละกันนะ   ไปยืนรอไกล ๆ ก็ได้   โอ๋อยากมองหญิงเป็นครั้งสุดท้าย” โอมกำลังขี่รถมารับเราแล้ว  “โอม   หญิงรออยู่ที่ตรงเกือบถึงหน้าตึกนะตรงที่โอมเคยมาส่งหญิงจำได้ไหม ?” “ได้ รอ 5 นาทีนะ จะถึงแล้ว” เรายืนร้องไห้อยู่ริมถนน  หันกลับไปมองตึกที่เราเคยอยู่กับโอ๋   โอ๋นั่งอยู่ด้านหน้า  ฟุบหน้าร้องไห้   เราอยากให้เวลามันผ่านไปเร็วกว่านี้    อยากให้ 5 นาทีข้างหน้านี้ผ่านไปเท่ากับ 10 ปี  ถึงตอนนั้นเราคงไม่เจ็บเท่านี้แล้ว ..... โอมมาถึงแล้ว ............ “หญิงไม่ต้องร้องไห้นะ      ร้องไห้มาพอแล้ว  อยู่กับโอมนะ” เราขึ้นรถมอเตอร์ไซด์ของโอมไป  โดยไม่หันกลับไปมองที่ตึกอีก   ไม่ว่าข้างหน้ามันจะเป็นยังไง   มันก็คงไม่มีวันไหนเจ็บเท่านี้อีกแล้ว   ถึงแม้ว่าเรากับโอมจะไปกันไม่รอด       ถึงแม้ว่าโอมจะทิ้งเราไป มันก็คงไม่ทำให้เราเสียใจได้เท่านี้....... จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 14:34:28

ความคิดเห็นที่ 30 TT^TT จากคุณ : ความทรงจำดี~ดี เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 14:35:00

ความคิดเห็นที่ 31 น่าเห็นใจคุณโอ๋ จากคุณ : ha-si-555 เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 14:40:31

ความคิดเห็นที่ 32 โอ้ววว .... ทำไมเรื่องราวของคุณช่างเหมือนเรานัก >_< จากคุณ : เมื่อไหร่จะมีความรักดีๆซะทีนะ เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 14:43:01

ความคิดเห็นที่ 33 โอ้ววว .... ทำไมเรื่องราวของคุณช่างเหมือนเรานัก >_< จากคุณ : เมื่อไหร่จะมีความรักดีๆซะทีนะ   ก็เราเอาเรื่องของคุณมาเขียนน่ะสิ   อิอิ จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 14:49:41

ความคิดเห็นที่ 34 หลังจากวันนั้นโอ๋โทรมาหาเราเกือบทุกวัน   เราพยายามไม่รับสาย  ไม่ใช่เพราะไม่อยากคุย เพราะยิ่งคุยกัน  มันก็ยิ่งเจ็บ  มันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลยนะ ที่จะลืม และทุกสิ่งทุกอย่างมันเกิดขึ้น รวดเร็วมาก จนแม้กระทั่งเราเองก็ตั้งตัวไม่ติด   อยากจะให้มันเป็นแค่ฝัน ไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นจริง เราย้ายมาเช่าอพาร์ทเม้นอยู่กับโอม ใกล้ ๆ ที่ทำงานเรา  โอมตัดสินใจว่าจะมาหางานแถวนี้ทำด้วย เราพยายามใช้ชีวิตในแต่ละวันกับโอมให้มีความสุขที่สุด เหมือนอย่างที่เราหวังไว้ ซึ่งจริง ๆ แล้วเราไม่ได้หวังว่าจะมีความสุขมากเท่าไรนักหรอก    มันแค่น่าจะมีความสุขมากกว่านี้ถ้าเรามีแค่โอมอยู่คนเดียวในใจ....................... โอ๋เริ่มพยายามโทรหาเราน้อยลงส่งเมลล์หาเราน้อยลง  ใจนึงก็คิดว่า โอ๋ก็คงอยู่ได้แล้ว  เค้าคงทำใจได้แล้ว  มันก็ดีแล้วที่เค้าดีขึ้น   ดีแล้วที่ความเจ็บปวดที่เราสร้างไว้ให้กับเค้ามันน้อยลง เราเสียอีก ที่แอบร้องไห้คนเดียวอยู่ทุกวัน   มันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลยนะ ที่เราจะลืมคน ๆ นึงที่เรารักมาก  ซ้ำยังต้องอยู่ในที่ ที่มีแต่ความทรงจำของเราเต็มไปหมด ถนนทุกเส้น  ร้านข้าว ร้านก๋วยเตี๋ยว  โลตัสที่ไปซื้อของด้วยกันทุกเดือน “โอ๋ ... เอ่อ ... โอม ตัวเองเอานี่ด้วยป่าว” ................ ((ดูสิ เรายังเรียกชื่อโอ๋อยู่เลย  ดีที่ว่ามันเสียงคล้าย ๆ กันนะ)) ผ่านไป เดือนกว่าแล้ว   และโอ๋ก็ไม่โทรมาหาเราอีกแล้ว    ................ เรารู้สึกดีขึ้นนิดหน่อยนะ  เรียกว่าสบายใจขึ้นดีกว่า   ที่โอ๋เข้มแข็งขึ้นแล้ว  มันทำให้เรารู้สึกผิดต่อโอ๋น้อยลง   เราส่งอีเมลล์ไปหาโอ๋ ถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง สบายดีไหม ถึงแม้ระหว่างเรากับโอ๋  มันเป็นความเจ็บปวดที่ยากเกินจะเยียวยาให้แผลหายสนิทได้  แต่เราก็คิดว่าซักวันเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้  เรายังรักและเป็นห่วงโอ๋เสมอ แต่โอ๋ก็ไม่ตอบอีเมลล์เรากลับมา  ........... 2  เดือนหลังจากที่เราเลิกกัน   เราลองโทรไปหาโอ๋ดู   เราอยากรู้ว่าเค้าสบายดี  หรือเป็นอย่างไร  เราเป็นห่วงเค้าจริง ๆ ............ แต่คนที่รับโทรศัพท์  .......ไม่ใช่ “โอ๋” จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 14:55:18

ความคิดเห็นที่ 35 ลุ้น จน (เกือบ) ลืมหายใจ จากคุณ : PK@smile เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 14:58:43

ความคิดเห็นที่ 36 “สวัสดีค่ะ” “เอ่อ.......  นี่เบอร์โอ๋รึป่าวคะ” “ใช่ค่ะ  โอ๋เข้าห้องน้ำ” ................... “งั้นบอกให้โอ๋โทรกลับหาหญิงด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ” เราอึ้ง ๆ ไปเล็กน้อย   มันเกินคาดจริง ๆ ในขณะที่เรายังทำใจไม่ได้เลย  เรายังนอนร้องไห้แทบจะวันเว้นวัน   โอ๋ก็หาคนมาแทนที่เราได้แล้ว เราไม่ได้โกรธ   ไม่ได้หึง  ไม่ได้เสียใจ   เพียงแต่เรารู้สึกช็อค !! มากกว่า !! ว่าคนที่ร้องไห้จะเป็นจะตาย   เหมือนจะหมดลมหายใจให้ได้ที่ไม่มีเรา  เค้าทำใจได้เร็วขนาดนี้เลยหรอ ???? อืมมมม  แต่ก็ดีแล้วถ้านั่นทำให้เค้าเข้มแข็งขึ้น .... และโอ๋ก็ไม่ได้โทรกลับมาหาเรา เราเมลล์ไปหาเค้า  บอกว่า ถ้าเค้าดีขึ้น  มีคนที่อยู่ข้าง ๆ เค้าแทนที่เราแล้ว  เราก็ยินดีด้วย หวังว่าผู้หญิงคนนั้น คงจะดูแลโอ๋ ได้ดีกว่าเรา  และไม่ทำให้โอ๋ต้องเสียใจ หลายวันต่อมา  โอ๋ตอบอีเมลล์เรากลับมาประมาณว่า (ตอนนี้เน็ทด๋อยไม่สามารถเข้าเช็คอีกเมลล์ได้แล้ว T_T  เอาจำได้คร่าว ๆ ไปละกัน) “ตอนนี้โอ๋มีแฟนใหม่แล้ว  ปีใหม่นี้จะไปเที่ยวทะเลด้วยกัน  บลา ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ” คุณที่กำลังอ่านอยู่เชื่อไหมตลอดเกือบ 7 ปีที่อยู่ด้วยกันมา   โอ๋ไม่เคยชวนเราไปเที่ยวต่างจังหวัด   วันหยุด  จะไปร้านเกมส์  เล่นเกมออนไลน์ตั้งแต่ 10 โมงเช้า จึงถึง เที่ยงคืน ตีหนึ่ง  ......... บางทีเราไม่อยากเล่น เพราะเราทำงานนั่งหน้าคอมมาทั้งวัน ทุกวันแล้ว เราอยากพักผ่อนบ้าง แต่โอ๋เป็นคนติดเกมส์ออนไลน์   และ "ไม่ยอมไปเล่นคนเดียว" ต้องเอาเราไปนั่งเล่นด้วย  หลาย ๆ ครั้งที่เราได้แต่ไปนั่งฟังเพลงเฉย ๆ ที่ร้านเกมส์ นั่งอยู่แบบนั้น ทั้งวัน ... มันเป็นแบบนี้เรื่อยมาตลอด อย่างดีก็ไปดูหนัง  เสร็จแล้วก็รีบกลับมาร้านเกมส์ !!! แต่วันนี้ ผู้หญิงที่เพิ่งเข้ามาในชีวิตโอ๋เพียงไม่ถึงเดือน  สามารถทำได้ขนาดนี้ ..... เราคงต้องไปคิดปรับปรุงตัวเองแล้วสินะ เราเมลล์ตอบกลับโอ๋ไปอีก  ขอโทษนะที่มันออกจะประชดประชันไปหน่อย  แต่คำตอบที่ได้กลับมา  คือ  โอ๋เรียนรู้จากเราแล้วว่าเค้าควรจะทำตัวยังไง เพื่อไม่ต้องให้เสียใครไปอีก มองในแง่ดี ..........   ใช่  ดีแล้วที่เค้าปรับปรุงตัว เค้าจะได้ไม่ต้องเสียใจ มองในแง่ร้าย ......    แล้วทำไมคนที่ซวยต้องเป็นเราด้วยล่ะ ???? เรากับโอ๋เลิกกัน ต้นเดือนพฤศจิกายน    โอ๋มีแฟนใหม่เดือนธันวาคม    และพาแฟนใหม่ไปเที่ยวทะเล ในเดือนมกราคมนั้นเอง............. โอ้ โห  เห้ย  เกมพลิก !!!!! แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 52 15:14:32 จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 15:10:52

ความคิดเห็นที่ 37 ต่อ เหอะ จากคุณ : PK@smile เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 15:25:57

ความคิดเห็นที่ 38 ความคิดเห็นที่ 33 [ถูกใจ] [แจ้งลบ]   โอ้ววว .... ทำไมเรื่องราวของคุณช่างเหมือนเรานัก >_< จากคุณ : เมื่อไหร่จะมีความรักดีๆซะทีนะ   ก็เราเอาเรื่องของคุณมาเขียนน่ะสิ   อิอิ จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) +++++++++++++ มิน่าอ่านแล้วมันคุ้นๆ .. 555555555555++ จากคุณ : เมื่อไหร่จะมีความรักดีๆซะทีนะ เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 15:29:37

ความคิดเห็นที่ 39 เราเลิกคิดที่จะเป็นห่วงโอ๋นับแต่นั้น    เพราะโอ๋ส่งเมลล์มาบอกว่า   “เค้ามีคนของเค้า   เรามีคนของเรา เค้าก็จะพยายามดูแลคนของเค้าให้ดีที่สุด   เราก็ควรคิดแบบนั้นเหมือนกัน” เรารู้สึกสงสารโอมจับใจ   เรากำลังทำร้ายเค้าอยู่เหมือนกัน  โดยที่เค้าไม่ได้รู้ตัวเลย ทำร้ายโดยที่เราเลือกเค้า แต่ใจเรายังคิดถึงความรักเก่าอยู่ ........... อดีตเราไม่สามารถกลับไปแก้ไขอะไรได้   อนาคต  มีเรา กับ โอม .... และเราจะทำมันให้ดีที่สุด  เพราะ  เราเป็นคนเลือกมัน..... เราไม่ได้การติดต่อจากโอ๋อีก  แวะเข้าไปดู Hi5 ที่เค้า “เพิ่งทำ”  บ้างเป็นครั้งคราว  โอ๋เอารูปเค้ากับแฟนใหม่ที่ไปเที่ยวทะเล ลง Hi5   โอ๋เปลี่ยนพาสเวิร์ดเมลล์  เปลี่ยนเบอร์มือถือ ... ส่วนเราก็ดูแลโอม   ให้ดีที่สุดเท่าที่เราทำได้   เราเป็นแฟนมืออาชีพ   ไม่ใช่แฟนมือสมัครเล่น  ที่กุ๊กกิ๊กกันไป กุ๊กกิ๊กกันมา เราดูแลโอมอย่างดี   เหมือนที่เราเคยทำ  โอมมีหน้าที่ทำงานของโอมให้ดีที่สุดแค่นั้น สิ่งที่นอกเหนือจากนั้น เป็นหน้าที่ของเรา .... โอมดูจะมีความสุขมาก  เพราะโอมก็คงไม่เคยเจอผู้หญิงแบบเรา  ที่ดูแลเค้าได้ขนาดนี้ .......ก็บอกแล้วไงว่าเราน่ะเป็นแฟนมืออาชีพ .............. เรากับโอมอยู่ด้วยกันแบบไม่เปิดเผย  เพราะเราไม่สามารถให้ทางบ้านรู้ได้ เพราะคิดว่า  ทางบ้านคงรับไม่ได้แน่ ๆ “โอม เราจะปิดเรื่องนี้ต่อไปได้นานแค่ไหน?” โอมยิ้มและตอบเราว่า  “ในชีวิตนี้ความลับแค่เรื่องเดียวปิดไม่ได้ก็ให้มันรู้ไป .... โอมอยากพาหญิงไปที่ไกล ๆ ไปอยู่ในที่ ที่ไม่มีใครรู้ว่าเราเป็นใครมาจากไหน” ทุกครั้งที่เรามีคำถามโลกแตก โอมจะตอบคำถามนั้นกับเราได้เสมอ   จากผู้ชายขี้โมโห  อารมณ์ร้อน  โอมกลายเป็นผู้ชายอ่อนโยน  ใจเย็น  ใจดี ตั้งแต่โอมมาอยู่กับเรา  เราไม่เคยเห็นโอมโมโหเลยซักครั้ง ทั้งที่เมื่อก่อน  ชอบอาละวาด วงแตกกันอยู่บ่อย ๆ โอมชอบพูดแบบติดตลกว่า “ก็พอโอมเห็นหญิง  ก็เหมือนเห็นตัวเองไง  ว่าเวลาโมโห อาการเราเป็นแบบนี้เองเหรอ  5555+”   “โหยย หญิงไม่ได้อารมณ์ร้ายเหมือนโอซะหน่อย” อารมณ์โอมเปลี่ยนไปจากที่เคยเป็น   เราแวะไปบ้านน้าอุ้มบ้าง  ก็แอบถามถึงโอมบ้าง เหมือนถามทุกข์สุขธรรมดา น้าอุ้มก็บอกว่าเดี๋ยวนี้โอมดีขึ้น   ไม่เหมือนเมื่อก่อน  สงสัยคงจะโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นแล้ว เราก็เลยเสริมไปว่า ก็ใกล้จะ 30 แล้วนี่ ก็ควรจะโตอยู่หรอก ^^ มันดูเหมือนจะมีความสุขดี .... ถ้าเรายังเป็นคนที่โอมเคยบอกว่า “เป็นคนที่เข้าใจโอมมากที่สุด” แต่ชีวิตอะไรก็ไม่แน่ไม่นอน   ไม่มีความสุขที่แสนสั้น  และไม่มีความทุกข์ที่แสนยาวนาน (มาแก้ไขเหมือนมันจะสลับกัน แหะๆ ) อะไร ๆ มันก็เปลี่ยนไปได้เสมอ.... แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 52 15:45:18 จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 15:33:09

ความคิดเห็นที่ 40 ^ ^ ^ แต่ชีวิตอะไรก็ไม่แน่ไม่นอน   ไม่มีความทุกข์ที่แสนสั้น  และไม่มีความสุขที่แสนยาวนาน อะไร ๆ มันก็เปลี่ยนไปได้เสมอ.... ถูกที่สุด... จากคุณ : PK@smile เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 15:38:07

ความคิดเห็นที่ 41 วันนี้ขอจบตอน ...."ทางเลือกระหว่าง (( คนที่เรารัก กับ คนที่เรารัก )) ไว้แค่นี้นะคะ ตอนหน้า  เรากับโอม ต้องแยกกันอยู่ซะแล้ว  ~><~ ด้วยสาเหตุใดและเพราะอะไร  โปรดดดดดดดด ติดตามตอนต่อไป เรื่องราวมันใกล้จะตันเต็มที   มันยังไม่จบเพราะชีวิตยังต้องดำเนินต่อไป มีใครร้องไห้ตามเราบ้างไหมเนี่ยยย นี่ก็เกือบร้องละนะ  พยายามฮึ๊บ ๆ ไว้ แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 52 15:44:25 จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 15:43:03

ความคิดเห็นที่ 42 จะมาอีกเมื่อไหร่อ่า จากคุณ : PeAk Level เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 15:45:54

ความคิดเห็นที่ 43 วันจันทร์เลยล่ะตัวเอง  เพราะเค้าพิมพ์ที่ทำงานล่ะ ขอบคุณมาก ๆ และดีใจมาก ๆ ที่มีคนติดตามอ่าน แต่ก็ขอสารภาพนะ  ว่าไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันว่า ชีวิตเราทำไมมันเน่าเหมือนลอกจากละครได้ขนาดนี้ จริง ๆ เรื่องของเรื่องที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมา  เพราะว่า ตอนนี้กำลังทะเลาะกับพระเอกอยู่  อิอิ มันอัดอั้นตันใจไม่รู้จะระบายที่ไหน  ก็เลยพิมพ์มันไปเรื่อย ๆ ๆ ๆ ระลึกว่าเราเคยรักกันยังไง มันก็ทำให้เรามีสติขึ้น  ใช้ความคิดมากขึ้น ไม่ใช้แต่อารมณ์..... สู้ ๆ จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 15:51:59

ความคิดเห็นที่ 44 ไม่รู้ว่าเขียนได้ดีได้แย่ขนาดไหน เพราะว่านี่เป็นเรื่องยาวๆ  เรื่องแรกที่เราเขียนมา  ปกติยาวที่สุดก็แค่เรียงความ บางทีสลับตอนกันบ้าง   อ่านแล้วงง ๆ บ้าง พิมพ์ผิดบ้าง ก็เข้ามาแก้ไขถ้าอ่านเจอ แล้วก็พิมพ์กันสด ๆ ตรงนี้แหละ  คนอ่าน ก็บอกได้เลยว่า อ่านกันสด ๆ ไม่มีการพิมพ์มาก่อนล่วงหน้าแล้วมาแปะ มันได้อรรถรสดี เพราะคนเขียน  ก็ได้ลุ้นตามไปพร้อม ๆ กัน ช้าบ้าง ผิดบ้างขออภัย  แต่เพื่อน ๆ ห้องสยามใจดีกันทุกคนอยู่แล้วเนอะ จากคุณ : ขออภัยในความสวย (//JaE_PhUn) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 15:56:03

ความคิดเห็นที่ 45 อะไร ๆ มันก็เปลี่ยนไปได้เสมอ....  จริงครับ งั้นวันจันทร์มาติดตามต่อครับ จากคุณ : pongkam เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 16:12:27

ความคิดเห็นที่ 46 แล้วจะตามมาอ่านวันจันทร์นะคะ จากคุณ : PK@smile เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 16:14:59

ความคิดเห็นที่ 47 ความแน่นอน คือ ความไม่แน่นอน รอติดตามตอนต่อไปวันจันทร์นะคะ .. อย่าลืมน๊า ^_^ จากคุณ : เมื่อไหร่จะมีความรักดีๆซะทีนะ เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 16:20:56

ความคิดเห็นที่ 48 ต้องรอถึงวันจันทร์เลยเหรอค่ะเนี่ย จากคุณ : kokapin เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 16:21:19

ความคิดเห็นที่ 49 ชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร จากคุณ : white rose of memory เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 16:27:37

ความคิดเห็นที่ 50 จขกท คะเขียนได้ดีมากค่ะ เชื่อป่ะ วันนี้ทั้งวันเรานั่งเฝ้าแต่กระทู้นี้กระทู้เดียวเลยนะ (เมื่อวานอีกครึ่งวัน) ^ ^ ^ ^ วันจันทร์เลยหรอ....ฟู่!!!!! สุดแสนจะทรมาน รออยู่นะ จากคุณ : ลำยอง (PeAk Level) เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 17:12:24

ความคิดเห็นที่ 51   จขกท.เล่าได้ดีเลยทีเดียว เราคนนึงแหละที่ร้องไห้ตาม อินมาก เพราะมันเป็นเรื่องที่ใกล้เคียงกับเราตอนนี้เลย เซฟหน้านี้เก็บไว้และ เดี๋ยวจะเข้ามาติดตามต่อ จากคุณ : ความช้ำแช่เย็น เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 17:30:08

ความคิดเห็นที่ 52 วันจันทร์ ขอแต่เช้าเลยนะคะ กำลังลุ้น ^^ จากคุณ : ha-si-555 เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 52 19:44:58

ความคิดเห็นที่ 53 อยากอ่านต่อออออออออออออออออออออออออออออออออออออ จากคุณ : Miraclejadja เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 52 15:42:36

ความคิดเห็นที่ 54 วันจันทร์แล้วนะตะเอง มาเล่าเหอะนะ นะ นะ จากคุณ : PK@smile เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 52 09:41:11

ความคิดเห็นที่ 55 ตามไปอ่าน [บทสรุป]..........ความรักนี้ไม่มีชื่อเรื่อง..........."ชีวิตที่ดำเนินต่อไป"..... กันได้เลยจ้า จากคุณ : //JaE_PhUn เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 52 10:07:41