PP..........เป็นแฟนกับอีกคนหนึ่ง..แต่ชอบคนอีกคนหนึ่ง ทำไงดี?........PP

พิสูจน์ว่า "ความชอบ" ของเราคือ "ความรัก" หรือเปล่า เพราะขนาดแฟนเราที่เราคิดว่า "รัก" ตอนนี้เราชักไม่แน่ใจ หรือ "รัก" ก็ "รักน้อยลง"...
------------------------------------------------------------------------------

ความรักนี่มันเป็นเรื่องยุ่งยากประจำชีวิตจริงๆ เลยนะ
เหมือนมันถูกส่งมาให้มนุษย์ฆ่ากันได้
ตายแทนกันได้ ร้องไห้กับมันได้ หัวเราะกับมันได้
แถมสร้างมนุษย์หน้าใหม่ๆ ขึ้นมาได้อีก ดูจะสารพัดประโยชน์เหลือเกิน
มันเป็นสิ่งมหัศจรรย์จริงๆ เพราะมันจะส่งให้เราทำได้ทุกอย่างที่ไม่น่าเชื่อ

ฉันเชื่อว่า...พัฒนาการต่างๆ ของมนุษย์ที่ดำเนินมาจนถึงในปัจจุบัน
ล้วนมี "ความรัก" เป็นต้นตอทั้งนั้น
เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่สร้างพลังมหาศาลแก่มนุษย์
ไม่ว่าจะเป็นทางบวกหรือทางลบ


เราทุกคนเมื่อเกิดมา ก็เลยถูกฝังไมโครชิพมาโดยอัตโนมัติว่า
"ให้แสวงหาความรัก" ใครที่ไม่เคยเห็นมัน ก็อยากจะเห็น
ใครที่พอรู้จักมันบ้างจากที่เคยได้รับจากพ่อแม่มาเต็มที่
ก็ใช้วิธีปันความรักไปให้ผู้อื่นก่อน บางคนก็ได้มาจากการช่วงชิง
หลายคนแปลความหมายให้มันเพี้ยนไปจากเดิม
อยากได้แบบไหน ก็คิดว่าสิ่งนั้นแหละเรียกว่า "ความรัก"
เมื่อได้มาแล้วมันไม่ตรงกับที่อยากได้มากนัก ก็มองหาที่หมายใหม่


"แฟน" จึงมักถูกยกมาใช้เมื่อเราพบว่า
คนนี้แหละที่เรามอบ "ความรัก" ให้อย่างจริงใจ
เอาจริงว่างั้นเหอะ ทั้งๆ ที่บางรายก็คบกันได้ไม่นาน
แค่ถูกใจกันมากกว่า รักกัน อย่างที่บอกว่า
เรามักแปลความหมายผิดเสมอ บางทีแค่ชอบ
เราก็คิดว่า "เรารักเขาแล้ว" หรือ
"เราจะรักเขาได้ในวันหนึ่ง" เมื่อคบกันพิเศษกว่าเพื่อน
ก็เรียกว่า "แฟน" ทั้งนั้นแหละ


ถ้าเป็นอย่างนั้น คำว่า "แฟน"
ก็เพียงแค่คนที่ "คิดว่าใช่" ยังไม่ "ใช่" ซะทีเดียว
และอาจจะ "ไม่ใช่" ก็ได้ในอนาคต


ก็เลยไม่แปลก ถ้าอยู่มาวันหนึ่ง เรากลับไปรู้สึกดีกับใครอีกคน
ไอ้อารมณ์รู้สึกดีนี้อาจจะมาจากสิ่งที่เราอยากได้จากแฟนของเราแล้วไม่ได้
อยากให้เขาเป็นแล้วเขาไม่เป็น แต่ดันเป็นแฟนกันแล้ว พอคนๆ นี้เข้ามา
เขากลับให้ในสิ่งที่แฟนเราไม่เคยให้ เขากลับมีหลายอย่างมากกว่าที่แฟนเรามี
แถมเป็นสิ่งที่เราอยากให้เป็นซะด้วยสิ


"เวลา" เป็นสิ่งเดียวที่จะสามารถพิสูจน์อะไรหลายๆ อย่างได้


พิสูจน์ว่า "ความชอบ" ของเราคือ "ความรัก" หรือเปล่า
เพราะขนาดแฟนเราที่เราคิดว่า "รัก"
ตอนนี้เราชักไม่แน่ใจ หรือ "รัก" ก็ "รักน้อยลง"


พิสูจน์ว่าสิ่งที่คนๆ นี้ทำให้เรา เขาทำให้เราเห็น หรือเขาเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว
ช่วงแรกก่อนก้าวไปสู่ความรัก ทุกคนมักสร้างความประทับใจใส่กันเสมอ
ต่างฝ่ายต่างพยายามทำทุกอย่างให้อีกฝ่ายพอใจ งัดทุกทฤษฎีพิชิตใจมาช่วย
สักพักความพยายามลดลง หรือพอคบกันจริงๆ ก็มองไม่เห็นอะไรอีก
เหมือนเรากับแฟนช่วงแรกๆ ทำไมเราถึงมาเป็นแฟนกันล่ะ
ถ้าเราไม่พึงพอใจกันและกัน
แสดงว่าคุณวัดค่าความพึงพอใจในครั้งแรกเท่านั้น
เพราะฉะนั้น กับคนนี้คุณก็ต้องรอดูว่า ความพึงพอใจของคุณ
มันจะอยู่ในความรู้สึกคุณไปนานแค่ไหน


สำหรับฉัน คำว่า "แฟน" เป็นคำศักดิ์สิทธิ์คำหนึ่ง ที่ฉันยกให้มันพิเศษ
เพราะมันเป็นตำแหน่งที่สูงขึ้น
และมีความเป็นไปได้ว่ามันจะกลายเป็นตำแหน่ง "สามีภรรยา" ในอนาคต
ฉันจึงค่อนข้างมั่นใจพอสมควรก่อนที่จะยกมันไปแทนชื่อใคร
แต่ถ้าหากว่าวันหนึ่งมันไม่ใช่
ฉันก็พร้อมที่จะปลดมันออกด้วยความยินยอมของทั้งสองฝ่าย
ฉันจะไม่ปล่อยให้เขาคิดว่าใช่ ในขณะที่ฉันยกไปให้คนอื่นแล้ว


"แฟน" ชีวิตนี้มีหลายคนได้ก็จริง แต่ควรจะมีทีละคน
เพราะความรักที่แทนค่าด้วยคำๆ นี้ มันเทียบค่าเกือบเท่ากับ "คู่ชีวิต"
ที่เราจะเลือกอยู่กับเราไปทั้งชีวิต ซึ่งคนๆ นั้นทั้งโลกนี้ควรจะมีเพียงคนเดียว
ฉันถือว่าหากเรายังคบใครเป็นแฟน แต่เราไปรู้สึกพิเศษอย่างนี้กับใครอีก
แสดงว่า "แฟน" ที่เราให้คนนั้นไป มันก็ไม่ใช่คนในอนาคตของเรา
และความรู้สึกชอบชนิดนี้ มันไม่สามารถแบ่งเป็นสองฝ่ายได้
เพราะวันใดวันหนึ่ง ตาชั่งต้องหนักข้างใดข้างหนึ่งแน่ๆ
แล้วข้างที่เบาก็ถูกยกลอยขึ้นสูง เพื่อปล่อยให้ตกลงมาโดยไร้คนรองรับ
คนที่เจ็บอาจเป็นเขา แต่คนที่รู้สึกผิดและทุกข์จะมีเราอยู่ด้วยเสมอ


หากคุณรู้สึกดีกับใครอีกคนหนึ่ง และยังไม่สายเกินไปที่คุณจะมองหาคู่ชีวิตของคุณ
ให้เวลาตัวคุณเอง เพื่อพิจารณาคนที่อยู่ข้างๆ คุณ
อย่ามองว่า "เขาดี" แต่มองว่า คนๆ นี้เหมาะหรือเปล่าที่จะอยู่กับคุณไปตลอดชีวิต
คุณจะมีความสุขหรือเปล่าที่มีเขาอยู่ด้วย แล้วถ้าเขาจากไป คุณจะอยู่ได้ไหม...


ถ้าคุณตอบอะไรไม่ได้สักอย่าง แสดงว่าคุณยังไม่มั่นใจในตัวเองเลย
ให้คนที่ชอบอีกคนเป็นเพื่อน มันทำยาก
แต่ถ้าคุณยังไม่แน่ใจตัวเอง และไม่อยากเสียใครไปด้วย
คุณต้องทำให้ได้ ถ้าคุณไม่ทำอะไรเกินเพื่อน คุณก็ไม่ได้ทำผิดอะไร
แล้ววันหนึ่งคุณจะตอบตัวเองได้ว่า
"คนไหน ที่คุณทนไม่ได้ถ้าเขาจากคุณไป ?"
ถ้าคุณเลือกที่จะเดินไปหาคนใหม่
ถ้าใจคุณไปอยู่ที่คนๆ นั้นมากจนสังเกตได้ มันกู่ไม่กลับแล้ว
อย่าทรยศต่อความคิดตัวเองเลยค่ะ และอย่าทรยศต่อหน้าที่ของคำว่า "แฟน"
อย่าให้เขาต้องรู้เองโดยที่คุณปิดปากเงียบ
เพราะวันนั้น...มันจะเจ็บกันไปหมด
คุณควรจะบอกเขา เพราะวันใดวันหนึ่งคุณก็ต้องเลือกอยู่ดี


ตั้งสติและคิดให้ดีก่อนตัดสินใจ เพราะคุณไม่สามารถถอยหลังกลับมาได้อีก
นอกจากว่า "แฟน" ของคุณมีความรักให้คุณอย่างแท้จริงจนยอมเจ็บปวดได้
เพื่อให้โอกาสคุณค้นหาใจตัวเอง
ถ้าเขายังรอคุณกลับมาก็ถือว่าคุณโชคดีมากที่คุณได้รับความรักยิ่งใหญ่ขนาดนั้น
แต่ถ้ามันทำให้เขาเจ็บปวดเกินกว่าจะให้อภัย
คุณก็ต้องยอมรับในสิ่งที่คุณเลือกแล้ว ไม่ต้องรู้สึกผิด
เพราะเขาจะพบเจอคนรักใหม่ที่ดีกว่าคุณแน่


กาลเวลาไม่สามารถบอกได้ก็จริงว่า
"ใครคือตัวจริง ?"
อาจเป็นคนมาทีหลัง แต่คุณคงปฏิเสธไม่ได้หรอกว่า
คุณรู้สึกดีแค่ไหนถ้าได้รู้ว่า
"คุณเป็นตัวจริงของใคร ?"


อย่าทำร้ายคนๆ นั้นด้วยอาการลังเลของคุณเลยนะ
บางทีคนที่เดินผ่านคุณไปทำให้หัวใจของคุณเคลื่อนไหวผิดปกติ
อาจมาช่วยให้คุณรู้จักคนรักมากขึ้น และตัดสินใจได้ว่า
"เขาคือคนที่คุณควรรักมากที่สุด"
หรือ
"คุณควรรีบไปจากชีวิตเขาซะที"


คงมีใครบางคนมองการกระทำของคุณอยู่
และรำคาญความรักในแบบของคุณเต็มทน
เลยส่งฝ่ายแดงมาสู้กับฝ่ายน้ำเงินซะเลย
ไม่มีคู่ชก ก็ไม่มีวันรู้หรอกว่าคุณเชียร์ใคร ?


--------------------------------------------------------------------------
ว.แหวน ชีวิตเรา...เอาไงดี ?. กรุงเทพฯ : ใยไหม,2546

แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 52 12:53:35

จากคุณ	: PPalone
เขียนเมื่อ	: 11 ก.ย. 52 12:51:59