Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
“ขอบคุณลูกโป่งใบนั้น ที่ทำให้ฉันได้พบเธอ”  

“ขอบคุณลูกโป่งใบนั้น  ที่ทำให้ฉันได้พบเธอ”

เสาร์ 14 ที่ผ่านมา  

เราไปเดินซื้อเสื้อยืดแถวสยาม  

ตอนที่อยู่บนรถเมล์ก่อนที่จะลงสยามพารากอน ช่วงเลี้ยวจากมาบุญครอง  เราเห็นคนเดินถือลูกโป่งสีชมพูกันทั่วฝั่งสยามเลย  เราเองเห็นแล้วก็รู้สึกสดใสดี  และก็คิดว่า เค้าเอาลูกโป่งสีชมพูพวกนี้มาจากไหนกัน  อยากได้สักลูกนึง

จริง ๆ เราก็โตแล้ว 25 แล้วล่ะ  คิดเหมือนเด็กเลย  แต่ตอนนั้นอยากได้ลูกโป่งมาเดินถือมาก~~~

เราเดินผ่านร้านนั้นร้านนี้  ยังไม่ได้เสื้อไม่ได้กางเกงที่ถูกใจสักตัว  สองชั่วโมงผ่านไป  เราเดินหลอยไปถึงโบนันซา  ไปเตะตาเอาเสื้อที่ร้านนึง  ก็ไม่มีอะไรมาก  ไปใส่ลองแล้วก็โอเคดี  เลยซื้อมาสองตัว  ตัวนึงใส่ถุง  ส่วนอีกตัวก็เปลี่ยนใส่เดี๋ยวนั้นเลย


ระหว่างรอพี่คนขายทอนเงิน  เราก็มองไปเห็นลูกโป่งสีชมพูสามใบ  เขียนว่าโนเกียอะไรสักอย่าง  เราเลยถามพี่เค้าว่า ไปได้มาจากไหน  พี่ก็บอกว่าได้มาจากข้างล่าง เค้าเอามาแจก  มีรหัสที่ติดมากับลูกโป่งให้ไปชิงโทรศัพท์มือถือ  

เราไม่ได้สนใจมือถือหรอก  ตอนนั้นเราสนใจว่า  อยากจะได้ลูกโป่งสักใบ  พี่ผู้หญิงคนขายก็บอกเราว่า  น้องเอามั้ย ถ้าจะเอาไปก็ได้นะ  เราเลยขอพี่คนขายมาหนึ่งใบ  แล้วก็กำลังจะกลับบ้าน

ระหว่างกำลังเดินไปป้ายรถเมล์  เราก็ถือถุงเสื้อที่เราซื้อมามือข้างนึง  อีกข้างก็เดินถือลูกโป่ง (เหมือนเด็กเลย)  ดีใจที่ได้ลูกโป่ง  ก็เห็นมีคนมายืนแจก  แต่ตอนนั้นเราไม่ได้รับ  เดินผ่านเค้าไป  เพราะดูยุ่ง ๆ  เราก็เห็นคนรอรถเมล์ตรงนั้นถือลูกโป่งเหมือนกับเราเหมือนกันหลายคน  ในใจคิดอยากจะได้อีกสักลูก  ระหว่างรอรถเมล์สาย 40 สักพักฝนก็ตกพรำ ๆ  ผู้หญิงคนที่แจกลูกโป่งก็หายไป  แต่ในใจเราอยากจะได้อีกสักใบ  เราเลยมองหาหาดู  ก็ไปเจอลูกโป่งลูกหนึ่ง  เสียบไว้ที่ตู้โทรศัพท์   เรามองซ้ายมองขวา  ไม่เห็นใครเป็นเจ้าของ  ไม่ใช่อทินนาทานแน่  เลยไปจิกลูกโป่งจากตู้โทรศัพท์ข้างป้ายรถเมล์มาอีกใบ  แล้วเราก็เดินกลับมาที่ป้าย  เพราะจะเข้ามาหลบละอองฝน  

ทันใดนั้นก็มีเสียงผู้หญิงคนนึงบอกกับเราว่า  “เอาอีกใบมั้ยคะ”  เรารู้สึกเหมือนมีคนรู้จักสักคนพูดกับเรา  เราหันไปมองเจ้าของเสียงคนนั้น  เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนึง  แต่สูงได้ใจเลยทีเดียว (เตี้ยกว่าเราประมาณหนึ่งคืบเอง ไม่ได้เจอผู้หญิงที่สูงขนาดนี้มาคุยด้วยนานมาก)  เราเองก็อยากได้นะ  แต่เกรงใจ เลยบอกไปว่า  “ไม่เป็นไรครับ”

บรรยากาศเงียบประมาณ หนึ่งนาทีสี่สิบสามจุดสามสามวินาที   เราเห็นว่าเธอยังคงรอรถอยู่  เลยชวนเธอคุย  ถามเธอว่า  มาคนเดียวเหรอ  มาทำอะไร  ได้อะไรกลับมาบ้างฯฯฯฯ  ถามนั่นถามนี่  เลยได้ข้อมูลมาว่า เธอจะกลับบ้านไปทางคลองเตย รถสาย 47  จะมาซื้อเครื่องคิดเลข  เรียนอยู่จุฬาป.โท จบตรีธรรมศาสตร์  อายุ 23 ปี (นี่แค่คุยกันป้ายรถเมล์นะ)  เราก็บอกในส่วนของเรา   แต่เธอก็ไม่ได้ถามอะไรเรามาก

สิ่งที่เรารู้สึกในตอนนั้นคือความอบอุ่นที่บรรยายได้ยากจัง  ตามปรกติแล้ว  คนที่เพิ่งพบกันครั้งแรกจะไม่คุยอะไรกันมากขนาดนี้  และไม่ไว้ใจกันมากอย่างนี้  แต่เรากลับรู้สึกว่ารู้จักกับเค้ามาตลอดทั้งชาติ

เราเคยศึกษาคำสอนของพระ  ท่านสอนว่า  คนบางคน  แม้ไม่เคยเห็นกัน  แต่เมื่อได้พบกันครั้งแรกก็รู้สึกดีต่อกัน  เพราะชาติก่อนเคยได้รักได้อยู่ร่วมกันมาก่อน  

เราไม่รู้สึกเขิน  ไม่รู้สึกว่าเป็นคนแปลกหน้ากับเค้าเลย  แต่กลับเกิดความรู้สึกที่ดีอย่างบอกไม่ถูก  ... อ้อ  เรารู้ชื่อของเค้าแล้วเค้าก็รู้ชื่อของเราแล้วในเวลานั้น

พระท่านสอนว่า
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=27&i=323

ในเวลานั้น  เราเองยังไม่ได้คิดถึงเรื่องบุพเพสันนิวาสอะไรเลย  เราคิดแต่แค่  อยากให้เค้าอยู่ต่อจัง  อยากคุยกับเค้าต่อ  แต่คงไม่ได้  คงไม่มีทางเกิดขึ้นได้  เราคงต้องต่างฝ่ายต่างแยกกันกลับบ้าน  

แล้วเราสองคน  คงจะไม่ได้พบกันอีกเลย  ตลอดชาตินี้  การพบกันของเราครั้งนี้  คงเป็นครั้งเดียว  ของชีวิต

วินาทีนั้น  มันรวดเร็วมาก  เราไม่รู้ว่าจะรั้งเค้าไว้ได้อย่างไร  เราเพียงต้องการจะติดต่อเค้าอีก  สิ่งที่นึกได้ตอนนั้นคือ  เมล  ใช่  เราต้องขอเมล หรือไม่ก็ให้เมลกับเค้า (เราไม่ขอเบอร์ เพราะดูเหมือนเสียมารยาท อีกอย่างนึง ที่นี่ไม่ใช่ผับ)

เราพูดกับเค้าว่า  เราขอปากกา  เค้ากำลังจะหยิบให้  แต่รถเมล์ที่เค้าจะขึ้นก็มาพอดี  เราใจหาย  แต่เค้าก็บอกเราว่า “ไม่เป็นไร ขึ้นคันใหม่ก็ได้”  เราดีใจมาก ๆ เลย  แล้วก็รีบเขียนเมลของตัวเองพร้อมกับเบอร์โทรศัพท์ให้เค้า  และเราก็ขอเมลเค้ามา  เพียงครู่หนึ่ง  รถทั้งสองคัน  คันที่เราจะขึ้นกับคันที่เขาจะขึ้น  ก็มาพร้อมกัน  เราต้องแยกกัน

อะไรจะเกิดขึ้นต่อไปจากนี้เราไม่รู้  เรารู้แต่ว่า  ลูกโป่งใบนั้น  ทำให้เรา  ได้เจอคนที่เราคิดว่า เราตามหามาทั้งชีวิตตลอด 25 ปี

อะไรสักอย่างในใจเราบอกกับเราว่า  เราอยากอยู่กับเค้าอีก  อยากเจอเค้าอีก

และเวลาก็ผ่านไปกระทั่งสองทุ่ม  เราอยู่บ้านเพื่อน  มีโทรศัพท์สายหนึ่งโทรเข้ามา  

หน้าจอโทรศัพท์เราอ่านอะไรไม่ได้เลยเพราะว่าหน้าจอดับหลังจากที่เราทำเครื่องตกเมื่อหลายเดือนก่อน  และเราไม่คิดจะเปลี่ยนโทรศัพท์  เพราะไม่ค่อยเห็นความจำเป็น  

เค้าคนนั้นโทรมาหาเรา

แก้ไขเมื่อ 17 พ.ย. 52 14:45:57

จากคุณ : SpiritWithin_HolyStream
เขียนเมื่อ : 17 พ.ย. 52 12:27:16

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com