Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
oo กระทู้แอบอาย - ตามหา "คนๆ นั้น" ที่เจอกันตอนสึนามิ oo (ปล. จขกท...เขินมากกก)  

...

         แอบแฝงตัวตามอ่านกระทู้ในห้องสยามมานานพอสมควรแล้วค่ะ จนกลายเป็นแฟนพันธุ์แท้ของหลายๆ ล็อกอิน (คุณจับได้โดยละม่อม Return, คุณ djangle, คุณกระเทยชายแดน, คุณแสบสันต์ฯ และอื่นๆ อีกมากมาย) แต่ไม่เคยคิดจะได้มาตั้งกระทู้ของตัวเองจริงๆ จังๆ ซักที

         วันนี้นั่งอยู่ว่างๆ เลยบังเอิญคิดถึงคนๆ นึงขึ้นมา (จริงๆ คิดถึงอยู่บ่อยๆ นะ ... แต่วันนี้แบบว่า... ความรู้สึกดีๆ มันล้นใจ ถ้าได้ลงมือทำอะไรซักอย่างก็คงจะดี  555+ อ๊ายยย... น้ำเน่าตัวแม่) หวังไว้เล็กๆ ว่าถ้ามาบอกเล่าที่ห้องนี้เราอาจจะได้เจอคนๆ นั้นอีกซักครั้งก็ได้อ่ะ (โอย... พิมพ์กระทู้ไปก็อายไป ม้วนจนตัวจะกลายเป็นเลข 8 อยู่แล้ว)



         เรื่องของเรามันเกิดขึ้นมาเกือบจะ 5 ปีแล้วล่ะ .. นับง่ายๆ เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นหลังจากวันที่เกิดเหตุการณ์สึนามิเพียงแค่วันเดียวเอง

         ตอนนั้น (ปี 2547) เราเรียนอยู่ปี 2 ที่ธรรมศาสตร์ แต่คณะที่เราเรียนเรียนที่ท่าพระจันทร์ทั้ง 4 ปี ทำให้เราไม่ค่อยได้มารังสิตบ่อยๆ (ทั้งๆ ที่รังสิตมีหนุ่มๆ เป็นอาหารตาเพียบเลย ^^) จนวันที่เกิดเหตุการณ์สึนามิ ที่ธรรมศาสตร์ได้ตั้งศูนย์ช่วยเหลือผู้ประสบภัยที่รังสิต เราก็เลยควงแขนเพื่อนเลิฟของเราไปเป็นอาสาสมัคร เพราะพอจะสปีคอิงลิชได้แบบ สเนคๆ ฟิชๆ (คุยกันจนฝรั่งเมื่อยมืออะ 555+) และในวันนั้นแหละที่เราได้เจอกับ "คนๆ เนี้ย" ...

         "น้องธนาคาร" (นามสมมติ ~ สมมติได้ใกล้เคียงชื่อจริงมาก กลัวไม่รู้ซะงั้น 55+) เป็นรุ่นน้องปี 1 (ในตอนนั้น ~ ตอนนี้ก็คงเรียนจบแล้ว รหัส 4706xxxxxx) เรียนเอก Eng สินสาด เหมือนกัน (อย่าท้วงเรื่องคำว่า ศิลปศาสตร์ เลยน้า... ที่คณะเราเรียกกันงี้จริงๆ ค่ะ สินสาด...เอิ้ว...สินสาด) ก็ควงคู่เพื่อนชื่อ "น้องพระอาทิตย์" มาเป็นอาสาสมัครเหมือนกัน เราทำงานทั้งวันตั้งแต่เช้ามืดยัน ไปส่งผู้ประสบภัยฯ กลับบ้านมากมาย วุ่นวายจนไม่มีเวลาจะทำความรู้จักกับใคร

         จนตอนเย็น มีเคสของแรงงานชาวอีสานที่เดินทางกลับบ้านไม่ได้ เพราะว่ารถไม่พอ เค้าต้องควักตังค์ออกมาแชร์กันเพื่อเหมารถเมล์กลับบ้านที่อีสาน ในตอนนั้นเราสงสารเค้ามากเลยเพราะว่าแรงงานพวกนั้นเค้าไม่ค่อยมีเงินอยู่แล้ว เราก็เลยควักเงินออกมาช่วยสมทบทุนด้วย แล้วขณะที่เรากำลังล้วงๆ นับเหรียญ พยายามจะให้มันถึงพัน (เหรียญล้วนๆ 555+ จนสิ้นดี) ก็มีผู้ชายคนนึงยื่นเงินออกมา ถ้าจำไม่ผิดเป็นแบงค์ห้าร้อย แล้วพูดกะเราว่า "ผมช่วยด้วยคนครับ"

         เราเงยหน้าขึ้นมองแล้วแอบอุทานในใจ "โอ้ว... มาย คอนบุ~" 555+ คือ...น้องธนาคารที่ช่วยเราทำงานมาตั้งแต่เช้า ยืนหน้ามัน เหงื่อท่วมตัว แต่กำลังยิ้มให้เราและยื่นเงินมาสมทบทุนค่าช่วยส่งแรงงานกลับบ้านอ่ะ อยากบอกจริงๆ ว่า "โห... น้อง โคตรแมนเลยอ่ะ" แบบ... เป็นความประทับใจแรกที่มีกับผู้ชายคนนี้จริงๆ

จากคุณ : เพลย์เพลิน
เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 18:42:45




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com