ความคิดเห็นที่ 1 หัดนั่งสมาธิ หาเวลาเ้ข้าวัด หรือ ฟังธรรม อ่านหนังสือธรรมะ และแนะนำให้ฟังการนั่งสมาธิของพระปราโมทย์ค่ะ ปอลิง เราเองก็เป็นคนใจร้อน ขี้หงุดหงิด ตั้งแต่นั่งสมาธิ อ่านหนังสือธรรมก็ช่วยได้เยอะค่ะ (จริงๆ ก็ไม่ได้อ่านหรือนั่งทุกวัน มีเวลาก็ปฏิบัติค่ะ)        จริงๆ ก็ยังเป็นคนใจร้อนอยู่ แต่ว่ารู้จักที่ใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์มากขึ้นกว่าเมื่อก่อนค่ะ แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 52 13:23:28 จากคุณ : PurpleWizard เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 13:22:23

ความคิดเห็นที่ 2 555+ จากคุณ : benzboonchu เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 13:24:09

ความคิดเห็นที่ 3   สังคมเรามันก็แปลกๆค่ะ ชอบการโกหกหลอกลวง :-) บางคนบอกชอบให้คนพูดตรงๆ พอโดนเข้าจิืงๆ ก้อจุก รับไม่ได้เหมือนกัน ทางที่ดีก็เราต้องฝึกระงับอารมณ์ของเราอย่า่ง คห.แรกว่าก็ได้ค่ะ การที่เราตรงไปตรงมาหรือพูดอะไรที่เป็นความจริงเกินไปคนก็รับไม่ได้ กลายเป็นเราที่อยู่ไม่ได้ แต่กับคนที่:-)ประจบประแจงกลับอยู่รอดซะงั้น เหอๆ หรือถ้าระงับไม่ได้จิงๆลองหาคำพูดที่นุ่มกว่านี้แต่สื่อความหมายไปทางเดียวกันน่าจะโอเคขึ้นเยอะนะคะ จากคุณ : คนไม่ใช่...ทำอะไรก็ผิด เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 13:32:19

ความคิดเห็นที่ 4 เข้าวัดดูนะ ฟังธรรม หัดสวดมนต์ก่อนนอน ^ ^ จากคุณ : PPalone เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 13:32:55

ความคิดเห็นที่ 5 ......การปล่อยวางงงงงงงงงง....... งั้นจะประสาทเสียนะครับ จากคุณ : p@ (Dangerously) เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 13:33:54

ความคิดเห็นที่ 6 - นั่งสมาธิ - ปล่อยวาง - นับ 1 ถึง 100 ก่อนจะปี๊ด เดี๋ยวหายเอง เรื่องคำพูด ควรนึกถึงใจเขาใจเรา ไม่ได้บอกให้สะตอ แต่แนะนำให้ใช้คำพูดที่ดีกว่านี้กับเพื่อน กับคนรอบข้าง เปลี่ยนทัศนคติในการมองโลก เมื่อก่อนเราก็เป็นอย่งนี้ (แต่ไม่ขนาดนี้) จากคุณ : ฤดูเปลี่ยนใจ เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 13:41:55

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าคุณยังเป็นแบบนี้ต่อไป คุณต้องหาอาชีพที่พิเศษสำหรับชีวิตคุณ เช่น  specialist จากคุณ : Sweety Peacock เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 13:50:00

ความคิดเห็นที่ 8 เอาใจเขามาใส่ใจเราครับ  พอช่วยได้ระดับหนึ่ง ช่วยให้ยั้งคิด ก่อนจะพูด หรือ ทำอะไรออกไป จากคุณ : LCAC เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 14:02:03

ความคิดเห็นที่ 9 แนะนำให้ทำตามที่ คห.1 บอกไว้ เข้าวัด  ฝึกสวดมนต์  ฝึกนั่งสมาธิ  หาหนังสือธรรมะมาอ่าน  จะช่วยคุณได้ หนังสือธรรมะเดี๋ยวนี้  นำเสนอธรรมะด้วยลักษณะสำนวนโวหารในการเขียนที่อ่านแล้วสนุก  เข้าใจง่าย  และไม่รู้สึกเบื่อ จากคุณ : jackal_pj เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 14:12:46

ความคิดเห็นที่ 10 โอ้!! เหมือนเราเป๊ะๆๆๆๆๆๆๆ ทุกอย่างเลย เราคิดว่า เราไม่ไปเอาเปรียบใคร ไม่ด่าไม่ว่า ไม่นินทาใคร ทำในสิ่งที่ต้องทำให้ดีที่สุด ดังนั้นใครก็อย่ามาเอาเปรียบ เบียดเบียนเรา มันรู้สึกไม่ชอบค่ะ คนแบบคุณมีเยอะนะคะ(แต่น้อยกว่าพวกชอบเอาเปรียบ รับไม่ได้ถ้ามีคนพูดความจริง) เพื่อนๆที่คบกับเราได้ก็ประเภทเดียวกัน คิดว่าเป็นพวกแนวขวานผ่าซากค่ะ ก็พูดกันไปตรงๆ อะไรไม่ดีเราก็แก้ไขตัวเองซะ สังคมมันจะได้น่าอยู่ แต่เดี๋ยวนี้ก็ทำใจได้ขึ้นเยอะแล้วค่ะ อะไรถ้ามันไม่ทำให้เราเดือดร้อน ช่วยได้ก็ช่วยไป สงสารสัตว์โลกที่มันเอาเปรียบเราแล้วมันภูมิใจ ทำบุญไปค่ะ สรุปแล้วก็ทำใจค่ะ มองให้เห็นว่าสังคมเดี๋ยวนี้มันอิจฉา ริษยากันเยอะ เราก็เลือกที่จะเป็นคนดี มีจุดยืนของเรา ไม่เอาเปรียบใคร จะได้ด่าคนอื่นได้เต็มปากหากเขาพูดอะไรไม่เข้าหู ^^ จากคุณ : EdiBLE เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 14:23:13

ความคิดเห็นที่ 11 เมื่อก่อนเราก็เป็น เท่าที่เราทำคือ ไปออกกำลังกายให้เหงื่ออกเยอะๆ หรือโยคะ สวดมนต์ในใจทุกวันก่อนนอนหรือตอนว่างบทไหนก็ได้รอบเท่าอายุ ลองดูทำไปเรื่อยๆก็เห็นผลใจจะเย็นขึ้น จากคุณ : joopkajoop เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 14:33:01

ความคิดเห็นที่ 12 ฝึกดูจิตค่ะ (กำลังฝึกอยู่) เมื่อก่อนเราเหมือนคุณมาก ตรงไปตรงมา โมโหคือโมโห จนทุกวันนี้ไม่มีเพื่อนคบและไม่คบใคร (แบบรู้ตัวว่าตัวเองแย่) แล้วก็ได้พิจารณาตัวเอง แรกๆจะเป็นไปในแนวฉันทำดีแล้วทำไมถึงเกิดเหตุการณ์แบบนี้ (เรียกว่าหลงค่ะ) ลักพักก็เริ่มฉันแย่ ฉันเฟล ทำอะไรก็ผิดไปหมด (อันนี้ก็หลง จิตตกเหมือนกัน) พออยู่ไปนานๆ เริ่มหันหลังให้สังคมหันหน้าเข้าหางาน เลิกพูด เลิอกเม้า เลิกบ่น ใครอยากทำอะไรก็ทำไป โมโหมากก็เดินหนี มีบ้างที่หลุดสติลืมคิดแอบโวยวาย แต่พอนึกได้ว่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไป และเราพูดมันยิ่งไม่จบ อยู่ๆมันก็สงบขึ้น จากที่เคยห้าวหาญ (คนแบบนี้มักเป็นครื่องมือของคนอื่น ยืมนิสัยเราไปทำเรื่องแย่ๆ ด้่วยยุยงให้เราออกหน้าส่นเขา่เงียบๆ ถ้าเราชนะเขาก็ดีใจถ้าเราแพ้ โดนเหยียบเขาก็ไม่เป็นอะไร แต่เราเหวอะหวะทั้งตัว) เรื่องการพูดแบบตรงมากๆ แรกๆเราคิดว่าเราเป็นคนตรงไม่หลอกลวงไม่โกหก แต่เอาไปเอามาคนพูดตรงกับคนพูดมากมักจะแยกกันลำบาก พูดตรงแต่ไม่พูดพร่ำเพรื่อมีประโยชนฺ์ในแง่ของความจริงใจ พูดตรงแต่พูดตรงตลอดเวลา พูดนั่นพูดยนี่ตามที่คิดไปหมดก็แย่ อย่างที่คุณเป็นนั่นแหล่ัะ ถามว่าเราทำได้ทุกอย่างไหม ยอมรับว่าไม่ แต่ทุกวันนี้จากยัยก๋ากั่นกล้าทุกเรื่องแต่เกลียดความอยุติธรรม กลายเป็นคนเฉยๆ นิ่งๆ จนเพื่อนๆ งง เพื่อนถามว่าเราไปทำอะไรมาก ถึงได้นิ่งและเลิกแก่นไปได้ เราบอกว่าความแก่น ความมุ่งมั่นมันทำให้เราเจ็บเพราะเราใช้มันไม่ถูกทาง ตอนนี้เรารู้แล้วว่าความมั่นใจและกล้่าของเราต้องใช้สตินำทางมันจะได้ไม่ผิดเอง เพราะพี่ผ่านมาเยอะ เจ็บมาก็เยอะ อิอิ แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 52 14:52:59 แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 52 14:52:05 จากคุณ : ฮิมาวาริซซัง เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 14:51:10

ความคิดเห็นที่ 13 คุณพี่เป็น แล้วคุณพี่ยังรู้ตัว เพื่อนเดี่ยวก็เป็นเยอะ ไอ้เราก็ไปเตือนไปบอก ก็หาว่าเราไปว่า แล้วก็บอกว่า ฉันเป็นของฉันแบบนี้..-*- ในเมื่อเรารู้ว่าเราเป็นยังไง ก็ค่อยๆฝึกละกัน ดูเหมือนพี่จะรู้ตัวทุกอย่างว่าเกิดอะไรขึ้น แค่มันระงับอารมณ์ไม่อยู่ ใช่มั้ย ประมาณว่า sentsitive กับคำพูด บางสถานการณ์ แค่คำพูดบางคำมันก็เปลี่ยนสถานการณ์จากร้ายเป็นดีได้นะ ออกกำลังกายเยอะ ร่างกายจะได้หลั่งสารเอ็นโดรฟินออกมา จะอารมณ์ดีขึ้น...ลองดูๆ จากคุณ : เด็กหญิงมะเดี่ยว เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 14:59:38

ความคิดเห็นที่ 14 ยินดีด้วยจากใจเลยครับ ไม่ใช่ทุกคนที่จะเข้าใจที่จะสังเกตเห็นอาการตนเอง แล้วใจกว้่างพอที่จะเริ่ม เปลี่ยนแปลง ตัวเอง ท่านนี่ยอดเยี่ยมเลย ขอชมหน่อยเถอะ ....................................................... ^^ สำหรับ "ego สูง อารมณ์รุนแรง จริงจัง ขี้หงุดหงิด ปี๊ดไว" ทั้งหมดล้วนเป็น อารมณ์ รู้สึก นึกคิด ด้านลบ ถ้าจะเปรียบก็คล้ายเส้นกราฟ ของ อารมณ์ด้านลบ ที่ท่านตอบสนองต่อสิ่งที่มา กระทบจิตใจนั้นกำลังพุ่งขึ้นอย่างไม่มีแนวโน้มจะหยุด ซึ่งผลกระทบท่านก็รู้อยู่แก่ใจแล้ว ว่ามันคือ การทะยานออกห่างจากความ สุขสงบ ในจิตใจหรือเส้นสมดุลย์ ซึ่งก็คือ เส้น Neutral (สายกลาง) ทำให้ชีวิตท่านเหมือนถูกเค้น บีบรัด และยิ่งนานวัน หากไม่รีบแก้ไข จะกลายเป็นการขันชะเนาะ จนก่อเกิดความเครียดสะสมขึ้น เรื่อยๆ และจะปวดหัวข้างซ้ายบ่อยครั้งขึ้น หมายถึงอันตรายต่อระบบประสาท และ ชีวิตจะเริ่มเีีสียสูญมากขึ้นๆ จนกลายเป็นสูญเสียทุกอย่าง และเปิดทาง ให้ ความเหงา โดดเดี่ยว เข้ามาแทนที่โดยไม่ได้รับเชิญ ทางแก้ทำได้จาก 2 ทางร่วมด้วยช่วยกัน 1. คือ ทำให้เส้นกราฟที่ว่า ลดความชัน (slope) ลงให้มากที่สุด จนเข้าใกล้ เส้นสมดุลย์ที่สุด และ คงความสม่ำเสมอ คัมภีรภาพอย่างนั้นเรื่อยไปตราบชั่ว ชีวิต หากมีเหตุการณ์มากระทบ ทำให้เส้นกราฟพุ่งปี๊ดขึ้นไป ก็ ให้ใช้ สติ สัมปชัญญะ รู้เท่าทันแล้วลาก อารมณ์รู้สึก นึกคิด ด้านลบ ที่กำลังก่อตัวอยู่ ให้กลับมา การลากอารมณ์ด้านลบ ให้กลับมาสู่ สมดุลย์ ทำได้โดยการ เติมอารมณ์ รู้สึก นึกคิด ด้านบวก เข้าไปเพื่อให้มันเบียดไล่ความเป็นลบออกจากจิตใจ จนทำให้ เหลือแต่ความสมดุลย์ เป็น Neutral แล้วอารมณ์ รู้สึก นึกคิด ด้านบวก จะหาได้จากไหน-ก็มาจากข้างในจิตใจท่านเอง แต่เป็นการสร้างจากความพยายามยกระดับจิตใจของตัวท่าน ผ่านการมอง พิจารณา สิ่งที่มากระทบ หรือ สถานการณ์ที่เกิดกับชีวิตท่าน ผ่านมุมมองของ เขา ไม่ใช่จากมุมมองของเรา เช่น - ถูกตำรวจตั้งด่านลอย เราก็รู้อยู่แก่ใจว่าเขารีดไถ แต่ เมื่อมองในมุมกลับในจุด ที่เขายืน เราจะเข้าใจมากขึ้นว่า เขาถูกสั่งให้ทำจากหัวหน้าของเขา เขาก็รู้ว่าทำ ไปก็มีแต่โดนสาบแช่ง ก่นด่า แต่เขาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาไม่ทำก็ไม่ได้ เมื่อเรา เข้าใจได้แบบนี้ สิ่งที่ผมทำมาตลอดคือ แทนที่จะโกรธ ผมกลับรู้สึก เห็นใจ และ เข้าใจ เมื่อเขาเรียกจอด ผมก็เลยชวนคุยสารทุกข์ สุกดิบ บางครั้งตีสอง ตีสาม ยังต้องมาตั้งด่าน ผมเห็นก็เลยให้กาแฟเขาไปกินแก้ง่วงอีกต่างหาก สิ่งที่ผมได้รับคือ ผมไม่โดนเรียกเก็บใดๆ และ ผมรู้สึกได้ว่าเขารู้สึกได้ว่าแผ่นดินนี้ ยังมีที่ให้เขาเหยียบยืน ยังมีน้ำใจ และมีคนที่พร้อมให้อภัยเขาเสมอ เมื่อเขาคิด จะเปลี่ยนแปลงให้ดีขึ้น เป็นความรู้สึกที่วิเศษ ผมได้เพื่อนใหม่ทุกครั้งที่เจอด่าน ( คนใจแคบ มักจะบอกว่า เพราะมีคนอย่างผมพวกเก็บส่วยถึงได้ใจ แต่ เรื่อง แบบนี้ เป็นอะไรที่ต้องลงมือทำให้เห็นด้วยตัวเอง ถึงจะเข้าใจจริง พูดไปก็เท่านั้น ) - เรื่องของเพื่อนก็เช่นกัน เมื่อท่านได้ลองเปลี่ยนมุมเข้าไปมองในมุมของเขา เหล่านั้น ท่านจะเข้าใจได้เอง ว่าทำไมเขาถึงคาดหวังเอากับท่านแบบนั้น แล้ว ท่านทำไมถึงคาดหวังเอากับเขาเช่นกัน กระบวนการที่ ท่านต้องเปลี่ยน มุมเข้ามองในมุมของเขา นี้ล่ะที่จะ สร้างมิตร และ ล้างศัตรู ออกจากชีวิตท่าน ถึงได้บอกว่า มันต้องใช้ความพยายาม ค่อยๆ ยกระดับจาก หยาบไปสู่ละเอียดอ่อน ปราณีตยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งทุกๆการ ก้าวย่างไป ต้องใช้ ความอดทน อดกลั้นเป็นต้นทุนเริ่มแรกเสมอ และเมื่อคุ้น เคยสามารถมองในมุมของคนอื่นจนเชี่ยวชาญแล้ว ท่านจะพบว่า จิตใจท่าน สงบ และพบความสุข มาตั้งแต่เริ่มเปลี่ยนวิธีคิดแล้วล่ะครัับ ทั้งหมดคือ การลดความชันของเส้นกราฟ ให้กลับมาสู่ Neutral 2. กราฟของเรา ย่อมถูกกำกับไว้ด้วยแกน "เวลา" เสมอ สังเกตไหมครับ? เนื่องจาก ท่านเป็นคนยึดมั่นถือมั่นกับ เวลา มากๆ ท่านจึงเป็นคนที่ตรงต่อเวลา เสมอ และยอมรับความผิดพลาดไม่ค่อยได้ เพราะ เวลาผ่านแล้วผ่านไปไม่ สามารถเรียกคืนกลับมาได้ จิตใจท่านจึงเต็มไปด้วยความกังวล กลัวว่าทุกสิ่ง จะไม่เป็นดังที่คาดหวังในใจ และก็จริงๆซะด้วย เพราะ ความจริงก็คือความจริง ไม่มีสิ่งใดได้ดั่งใจเราไปซะหมด ยิ่งคาดหวังมากก็ยิ่งผิดหวังมากเป็นเงาตามตัว เช่นกัน ดังนั้น หน้าที่ของเราไม่ใช่การคาดหวังเพื่อเดินไปสู่ความผิดหวัง แต่ เรามีหน้าที่ "พิจารณาทุกสิ่งทุกอย่าง ตามจริง" ตามที่มันเป็นไปจริงๆ ไม่bias เข้าข้างใคร และ พิจารณาผลกระทบเผื่อไว้ด้วยสติที่รู้เท่าทันเสมอ    การทำเช่นนี้จะทำให้ แกน เวลา ของชีวิตยืดยาวออกไป เพราะเราใช้ชีวิตอย่างละเอียด ลงdetail มากขึ้น เวลาหรือนาฬิกาชีวิตเราจะเสมือนเดินช้าลงกว่าชาวบ้านเขา แต่ได้ เห็นความจริงมากขึ้น ( นี่ก็คือสิ่งที่ต้องทำให้ประจักษ์ด้วยตัวเองอีกเช่นกัน บอกสอนกันเฉยๆไม่มีทางเข้าใจ ต้องลงมือทำให้เห็นจริง )  เช่น - ท่านกำลังเรียนอยู่ใช่ไม๊ ในวันๆหนึ่ง ท่านก็คงมีเรียนหลายวิชา มีหลายกิจกรรม ที่ท่านต้องรับผิดชอบ หากท่านพัลวันconcentrate มันไปซะทุกเรื่องชีวิตนี้อาจ ต้องมีมากกว่า 24 ชม.ต่อวันจึงจะพอทำทุกอย่างให้ได้ดีทั้งหมด แต่ เมื่อเราลง detail ให้ชีวิต เราจะพิจารณาเห็นว่า มีแค่บางเรื่อง บางอย่างคิดเป็น 20%เท่านั้นที่ส่งผล กระทบต่อทิศทางของชีวิตเราอย่างจริงๆจังๆ ที่เหลืออีก 80% เป็นแค่สีสัน หรือ ตัวประกอบที่ไม่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตเราซักกี่มากน้อยเลย  ลองไปดูสิครับ ขอให้ concentrateกับ 20% ที่ว่านั้นใช้เวลา 80% ของชีวิตไปกับสิ่งเหล่านั้น แล้ว เอาเวลาที่เหลืออีก 20% ไปใส่ใจกับเรื่องปลีกย่อยอื่นๆที่ไม่ค่อยสำคัญนัก แล้ว ท่านจะสามารถ เสมือน ยืดแกน เวลา ของท่านออกไปได้ ทั้งที่จริงๆคือ ใช้เวลาเท่าเดิม แต่ ได้ประสิทธิภาพ ประสิทธิผล ในการการใช้ชีวิตได้มากกว่า เดิม ท่านจึงไปได้เร็วกว่า เครียดน้อยลง มีความสุขมากขึ้น เพราะรู้จักจัดการชีวิต สุดท้ายเมื่อท่านทำทั้ง 2 ส่วนประสานกัน คือ ลดความชันเส้นกราฟ และ ยืด แกนเวลา ออกไป ท่านก็จะกลับเข้าสู่ สมดุลย์ ได้อย่างรวดเร็ว และเมื่อท่าน ฝึกจนเชี่ยวชาญ ท่านจะพบว่าจะยากมากที่จะมีอะไรดึงท่านออกจาก สมดุลย์ ได้เพราะท่านไม่คุ้นชินกับสภาวะอื่น นอกจากสภาวะสมดุลย์ นี้เท่านั้น ที่เป็น ของจริง ยาวซะ แต่คิดว่าน่าจะพอเป็นประโยชน์บ้างนะครับ ต้องทำ จึงจะเข้าใจได้ครับ ไม่มีทางลัด  โชคดีครับ แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 52 15:28:17 จากคุณ : STPM เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 15:20:15

ความคิดเห็นที่ 15 ก็ตามๆ คห.บนๆล่ะครับ แต่ติดใจคำว่า ปี๊ด นี่จังเลย จากคุณ : Megafear เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 16:01:16

ความคิดเห็นที่ 16 ปี๊ดไว .. นี่ต้องฝึกอดกลั้นนะคับ ฮี่ๆๆ จากคุณ : feda เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 16:09:04

ความคิดเห็นที่ 17 ขอแนะนำให้นั่งสมาธิ ทำใจให้สบายๆ พอเวลาจะปี๊ดก็นับเลขในใจ ยุบหนอพองหนอ ให้ใจมันสงบอ่ะนะ เราก็เป็นคนปี๊ดง่ายเหมือนกัน เมื่อก่อนปี๊ดแล้วจะเก็บไว้เงียบๆ แต่เดี๋ยวนี้ปี๊ดแล้วต้องมีมวยตลอดเลย ในเรื่องที่เราเป็นฝ่ายถูกนะ แบบเรื่องที่เราผิดก็ยอมรับ เออ เราผิดจริงไม่ขอเถียง แต่ถ้าอันไหนเราถูกขอให้ได้ตอบโต้กลับหน่อยเหอะ อย่างในกรณี จขกท. ลองทำใจให้เย็นๆลง ถ้าเพื่อนทักมาให้ทำงาน ก็ลองตั้ง Offline ไป จะได้ไม่ต้องมีปากเสียง หรือเรื่องแรกเรื่องที่กู้ ยศ. ก็ลองปล่อยๆหูทวนลมไป (เป็นเราอาจจะปรี๊ดนิดนึง) ลองทำให้ใจเย็นๆผ่อนคลายนะ บางเรื่องปล่อยวางได้ก็ปล่อย อย่าไปถือเอาไว้ให้หนักปล่าวๆ จากคุณ : Whortleberry (Whortleberry) เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 16:12:46

ความคิดเห็นที่ 18 จะบอกว่าเราก็เหมือนกันโดยทุกกรณี อีโก้สูงทะลุฟ้า เวลาไปเรียน ยิ่งคะแนนดียิ่งอีโก้ ทะเลาะกับใครก้อชนะประจำ แล้วก็มีแต่คนตามใจ ที่มีปากเสีบงด้วยบ่อยๆคืออาจารย์ที่คณะ นี่ขนาดเรา สวดมนต์ก่อนนอนเป้นประจำ บางครั้งก็ไปถือศีลที่วัด 2-3วัน 5วันก็เคย  แต่นิสัยเสียก้เหมือนเดิม แต่เราดีหน่อยคนที่หยุดยั้งเราได้คือคุนพ่อกับคุณแม่ จากคุณ : ioi@su เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 16:26:22

ความคิดเห็นที่ 19 ผมก็เป็น ยิ่งตอนอยู่ชั้น 5 นะยิ่งปรี๊ดมาก แหะๆ ล้อเล่น มองโลกในแง่ดีสิคั๊บ คิด+ ๆ จากคุณ : moshita เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 16:33:27

ความคิดเห็นที่ 20 สงสัยต้องหัดฟังคนรอบข้าง หรือคนที่เราไว้ใจบ้าง จะได้ช่วยๆกันดึงไว้นะ อิอิอิอิ จากคุณ : คินดะอิจิ ยอดนักสืบ เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 17:23:31

ความคิดเห็นที่ 21   สังคมเราต้องมีคนอย่างคุณมั่งครับ การจะปล่อยเลยตามเลยจนเป็นวัฒนธรรมกระดูกดำ แยกแยะไม่ได้ ว่าอันไหนผิดอันไหนถูก ต้องเสียสละบ้างครับที่จะเป็นคนรักษากฏ ดูอย่าง อจ ปุระชัึย สิครับ เอาใจช่วย ให้หนักแน่น ยึดถือปฏิบัติต่อไป เชื่อว่าคุณรู้ว้าผมเข้าใจคุณดี จากคุณ : labor_pu (ปอ สระอู1) เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 20:25:48

ความคิดเห็นที่ 22 เฮ่อ. . . . จะพยายาม T-T จากคุณ : kan_away เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 20:38:54

ความคิดเห็นที่ 23 คิดแบบนี้นะ คุณไม่ได้ชนะ เพราะถ้าคุณชนะจริงๆ คุณคงไม่ตั้งกระทู้แบบนี้ จริงมั้ย? ผมก็เคยคล้ายๆคุณนะ ชอบเอาไม้บรรทัดมาวัด ถ้าถูกนี่ผมใส่เลย แต่ทำไมทำมาผมก็ไม่ได้มีความสุข และผมก็ไม่ประสบความสำเร็จในการเป็นคนในสังคมด้วย ผมคิดว่าในที่สุดแล้วผมก็แพ้จริงๆ จนวันนึงผมได้ฟังอะไรดีๆมา เค้าบอกว่า "ชนะคือแพ้ แพ้คือชนะ" ผมไม่อยากอธิบายมาก ขอให้คุณลองยอมแพ้ดู แล้วจะรู้ว่าทำไมยอมแพ้แล้วถึงชนะ :) ถ้านึกไม่ออกขอให้นึกถึงยอดไม้ ยอดไม้เป็นส่วนที่อ่อนที่สุด คนเราก็เช่นกันครับ อยากได้รับความเคารพก็ต้องทำตัวอ่อนเหมือนยอดไม้ จากคุณ : suman เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 20:40:27

ความคิดเห็นที่ 24 ผมเคยคิดว่า ปัญหาแต่ละเรื่องมันไม่ได้เกิดจากผม มันเกิดจากรอบข้างผมนิ ผมไม่ได้เลว แต่สังคมมันเลวร้าย สังคมทำร้ายผมทำให้ผมเป็นแบบนี้ จากคุณ : kan_away เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 21:12:25

ความคิดเห็นที่ 25 ไปหาหนังสือเรื่อง How To Win Friends And Influence People เขียนโดย Dale Carnegie มาอ่านดูนะครับ แปลไทยมีครับ ลองหาดูครับ แต่สำหรับคนที่ภาษาอังกฤษแข็งแรงพอ ผมมีลิงค์ที่เป็นไฟล์ pdf (ฟลุคมากครับที่หนังสือระดับนี้มีให้อ่านฟรีๆ) http://www.cloneenglish.com/uploadfile/How%20To%20Win%20Friends%20And%20Influence%20People.pdf ช่วงแรกๆจะเป็นการเกริ่นว่าทำไมมาเขียนเรื่องนี้ เขียนยังไง ต่อมาจะเป็นการชื่นชมผู้เขียนซึ่งเขียนไว้เกือบจะ 100 ปี แล้วก็ยังเป็นหนังสือที่ทันสมัย (แสดงว่าการเป็นที่รักของคนอื่นมันมีวิธีที่คล้ายๆกันไม่ว่าจะสมัยไหนสินะ) ถ้าไม่ไหวขี้เกียจลองเปิดไปหน้า 21 ดู part 1 บทแรกกันเลย ถ้าอ่านแล้วชอบใจไปหาซื้อแปลไทยมาอ่านก็ได้ครับ จากคุณ : suman เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 21:31:23

ความคิดเห็นที่ 26 คนอื่นก็อธบายมากันเยอะและ คงไม่ต้องพูดเยอะและเนอะ แต่อยากจะบอกนิดนึงว่า ทำไมคุณถึงตั้งความหวังว่าคนอื่นเค้าต้องทำอย่างงั้นอย่างงี้ได้ดีเท่านั้นเท่านี้ล่ะคะ ชีวิตนี้มันไม่มีอะไรได้ดีอย่างใจคิดหรอกนะคะ เลิกเพ่งจิตไปที่ความผิดพลาดของคนอื่นแล้วเอาเวลาไปโฟกัสที่ตัวเองดีกว่า หาทางพัฒนาตัวเองให้ดีๆขึ้นไป ปล เรามีเพื่อนคนนึงชอบเหวี่ยงมากๆทั้งที่แต่ก่อนไม่เป็น ผลคือตอนนี้เพื่อนทั้งกลุ่มไม่มีใครอยากอยู่กับเค้าแล้วล่ะค่ะ เพราะลำคานขี้เกียดมานั่งฟังมันเหวี่ยงเรื่องเล็กๆน้อยๆใส่ค่ะ จขกทต้องรีบปรับปรุงตัวนะคะ เพราะว่าเพื่อนๆจะเบื่อขี้หน้าเอาค่ะ ปล เราชอบอ่านหนังสือธรรมมะอ่ะเราว่ามันช่วยให้ใจเย็นขึ้นได้นะ แนะนำของท่านว. จากคุณ : OhBoW เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 21:37:33

ความคิดเห็นที่ 27 โทดทีอยากกลับมาอีกรอบ เรื่องเพื่อนที่กู้ได้แล้วทำปากดีคนนั้นอ่ะ ขอให้ท่องในใจเลย "ถึงเมิงจะบ่นไปเท่าไหร่ สุดท้ายแล้วคนที่ได้เรียนก็กรูไม่ใช่หรอวะ บ่นไปถึงชาติหน้าก็ยังไม่ได้หรอกเมิง" ท่องไปแบบนี้ในใจแปดล้านรอบ แล้วสุดท้ายคนที่ชนะก็คือคุณ อย่าไปต่อปากต่อคำ ดีมั้ยคะ จากคุณ : OhBoW เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 21:41:43

ความคิดเห็นที่ 28 ดีแล้วค่ะที่อยากเปลี่ยนและแก้ไขปรับปรุงตัวเอง เราขอแนะนำให้อ่าน หนังสือธรรมะ ตามที่หลายๆคนบอกค่ะ ช่วยได้จริง ๆ ดีขึ้นไม่มากก็น้อยค่ะ อย่างน้อยก็ดีขึ้นค่ะ :D แนะนำหนังสือธรรมะค่ะ "เหตุสมควรโกรธ.. ไม่มีในโลก" โดย พระอาจารย์มิตซูโอะ เควสโก ท่านสอนได้ดีมากค่ะ หาได้ตามบีทีเอสค่ะ ไม่ก็เอสแอนด์พี จะมีชั้นหนังสือธรรมะของพระอาจารย์ตั้งไว้ค่ะ ชอบเล่มไหนก็หยิบเอา ละก็อย่าลืมบริจาคค่าหนังสือตามจำนวนที่ระบุไว้ค่ะ ถ้าอยากอ่าน และหาไม่ได้หลังไมค์บอกเรา โชคดีค่ะเจ้าของกระทู้ จากคุณ : เด็กหญิงขี้แย เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 52 02:05:32

ความคิดเห็นที่ 29 คือที่เราบอกว่าถ้าอยากอ่านให้หลังไมค์มา เพราะเราไม่มีลิ้งหนังสือ คือเรามีแต่หนังสืออ่าค่ะ แต่ถ้าเจ้าของกระทู้อยากอ่านเราก็จะพิมพ์ให้ ตอนนี้ไม่ต้องหลังไมค์มาละคะ ตัดสินใจเขียนให้ในนี้เลย ....คัดลอกบางตอนมาให้อ่านนะคะ.... ***  ไฟเสมอด้วยความโกรธไม่มี พระพุทธเจ้าเปรียบเทียบความโกรธว่าเหมือนไฟ เช่น ไฟไหม้ป่า เผาทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้า ความโกรธ มีพลัง มีอำนาจทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง ยิ่งกว่าไฟไหม้ป่าเสียอีก มีแต่โทษ ไม่มีคุณแม้แต่นิดเดียว จะเห็นได้ว่าคนโบราณมีการอบรมสั่งสอนลูกหลานให้กลัว และระมัดระวังไฟ เพระาอันตรายมาก โดยเฉพาะ ไฟไหม้บ้าน ไฟไหม้ป่า ล้วนแต่เผาทำลาย พรึบเดียว ชั่วข้ามคืน ทำลายทั้งทรัพย์สมบัติจนหมดตัว และยังอาจทำลายชีวิตผู้คน บางครั้ง พัน ๆ หมื่นๆ คนทีเีดียว แต่ความโกรธ อันตรายยิ่งกว่าไฟ ไฟเสมอ ด้วยความโกรธไม่มี เพระาความโกรธจะทำลายแม้แต่น้ำใจของเรา คนที่เรารักสุดหัวใจก็ดี คนที่รักเราก็ดี ชื่อเสียง คุณงามความดีที่สะสมไว้ตั้งแต่เอนกชาติ ถูกทำลายย่อยยับได้ด้วยความโกรธ ความโกรธ โมโห ครั้งเดียว สามารถทำลายได้ทุกสิ่งทุกอย่าง น่ากลัวยิ่งกว่าไฟไหม้ .. .. เมื่อเป็นเช่นนี้ เราควรไม่ประมาท ทำใจให้สงบน้อมเข้ามาสู่ตน พิจารณาดูว่า มีใครบ้างที่เราอาฆาตพยาบาท ถ้ามีรีบให้อภัย อโหสิกรรม เสียแต่บัดนี้ อย่างน้อยก็ชาตินี้ ก่อนตาย จะได้ไม่ต้องเป็นคู่เวรคู่กรรมกันอีกต่อไป อย่าคิดว่า เราต่างคนต่างอยู่ไม่เป็นไร แม้จะอยู่คนละจังหวัด คนละประเทศก็ตาม ก็จะมีโอกาสพบกันในชาติหน้า และมีโอกาสมากด้วย ถ้าหากมีอุปทาน ยึดมั่น ถือมั่น ดูใจของตนก็เห็นชัด คิดถึงใครก็ดี คิดแค้นใจอาฆาตพยาบาทใครก็ตาม นั่นแหละ ระวังให้ดี ต่อไปจะเกิดมาพบกัน และทำความเดือดร้อนให้กัน นับภพนับชาติไม่ถ้วน ฉะนั้น ไม่ให้คิดมีเวรแก่กัน จงให้อภัย และอโหสิกรรมแก่กัน ไม่คิดอาฆษตพยาบาท ไม่ให้คิดเบียดเบียนกัน มีแต่ปรารถนาดีต่อกัน พยายามทำกรรมดี ให้ทาน เอื้อเฟื้อกัน มีปิยวาจา พูดดี พูดจาไพเราะ ทำประโยชน์ช่วยเหลือสังคม วางตนเหมาะสม เสมอต้นเสมอปลาย การประพฤติปฏิบัติต่อกันอย่างนี้ จะทำให้เราอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขในปัจจุบัน และเป็นการสร้างกรรมดีต่อกัน อนาคตถ้าเกิดมาพบกันอีก ก็จะเป็นพ่อแม่พี่น้อง เพื่อนฝูงที่ดีต่อกัน เกื้อกูล สนับสนุนซึ่งกันและกัน *** ไฟไหม้บ้าน - ดับไฟก่อน เมื่อเรากระทบอารมณ์ที่ไม่พอใจ จะโกรธ อยากโกรธ หยุดทำ หยุดพูด หยุดคิด หายใจเข้าลึก ๆ หายใจออกยาว ๆ จนกว่าใจจะสงบสบาย เมื่อเราไม่พอใจ ไม่ต้องคิด อย่าคิดไปตามอารมณ์ คิดว่าทำไมเขาทำอย่างนี้ เขาไม่น่าทำเช่นนี้ .. . . เมื่อเกิดอารมณ์ไม่พอใจ ไม่ต้องคิดหาเหตุผลว่าใครผิดใครถูก ระงับความร้อนใจของตัวเองให้ได้เสียก่อน หายใจเข้าลึก ๆ หายใจออกยาว ๆ เมื่อใจสงบแล้ว จึงค่อยคิดด้วยสติปัญญา ด้วยเหตุผล **** สอนใจตัวเองก่อน เมื่อเราเป็นผู้ใหญ่ เป็นครู เป็นพ่อแม่ มีลูกน้อง มีลูกศิษฐ์ มีลูก สมมติว่าเราเป็นพ่อแม่ มีลูก เมื่อลุกทำผิดจริงๆ แล้วเราโกรธ ใจร้อน อย่าเพิ่งสอนลูก สอนใจตัวเองให้ระงับอารมณ์ร้อน ให้ใจเย็น ใจดี มีเมตตาก่อน จนรู้สึกมั่นใจว่าเราพร้อมแล้ว และดูว่าลูกพร้อมที่จะรับฟังไหม ถ้าเราพร้อม แต่ลูกยังไม่พร้อม ก็ยังไม่ต้องพูด เพระาไม่เกิดประโยชน์ เราพร้อมที่จะสอน เค้าพร้อมที่จะฟัง จึงเกิดประโยชน์ เป็นการสอน ถ้าเราสังเกตุดู บางครั้ง ใจเรารู็สึกเหมือนอยากจะสอน แต่ความจริงแล้ว เราเพียงอยากจะระบายอารมณ์ของเรา สิ่งที่เราพูดแม้จะเป็นเรื่องจริง แต่ก็แฝงด้วยความโกรธ เพราะยังเป็นความใจร้อน มีตัณหา ถ้าใจเราโกรธ พูดเหมือนกัน คำพูดเดียวกัน นั่นคือโกรธ ถ้าใจเราดี ใจเขาดี คำพูดของเราเป็นประโยชน์ นั่นคือสอน เมื่อเราอยู่ในสังคม สิ่งที่ต้องระวังคือ หากเห็นใครทำผิด อย่ายึดมั่นถือมั่นในความรู้สึกและความคิดของตน อย่ายินดี ยินร้าย ใจเย็น ๆ ไว้ก่อน พยายามอบรมใจตนเองว่า ธรรมชาติของคนเรา มักจะมองข้ามความผิดของตนเอง ชอบจับผิดแต่คนอื่น   มองเห็นความผิดคนอื่นเหมือนภูเขาใหญ่   เห็นความผิดของตนเท่ารูเข็ม   ตดคนอื่นเหม็นเหลือทน   ตดตนเองเหม็นไม่เป็นไร   ปากคนอื่นเหม็นเหลือทน   ปากของตนเหม็นไม่รู้สึกอะไร เรามักทุ่มเทใจ ไปอยู่ที่ความรู้สึกนึกคิดของตนเอง อย่าเชื่อความรู้สึก อย่าเชื่ออารมณ์ อย่ายินดียินร้าย พยายามรักษาใจเย็น ใจดี ใจกลาง ๆ ปกติเราทำผิดเหมือนกัน เท่ากันหรืออาจจะมากกว่าเขา แต่ความรู้สึกของงเรา เราจะรังเกียจเขา และไม่เห็นความผิดของตัวเองเลย น่ากลัวจริง ๆ สังเกตุดู คนที่ขี้บ่น ขี้โมโห ว่าคนอื่นทำอะไรไม่ดี ไม่ถูก ตัวเขาเอง คิดดี พูดดี ทำดีไหม.. ก็อาจจะไม่ เราเองก็เหมือนกัน เมื่อเราเกิดอารมณ์ไม่พอใจ อย่าเชื่อความรู้สึก ให้ระงับอารมณ์เสีย ทำใจเป็นกลาง ๆไว้   อย่าเชื่อความรู้สึก   อย่าเชื่ออารมณ์   อย่ายินดียินร้าย จากคุณ : เด็กหญิงขี้แย เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 52 02:42:42

ความคิดเห็นที่ 30 . ** เราจัดการกับความโกรธได้อย่างไรบ้าง 1. เมือ่โกรธ หาทางระบาย 2. เมื่อโกรธ ให้มีความละอายเกรงกลัวต่อบาป (หิริโอตตัปปะ) และข่มใจไว้ (ทมะ) 3. ระวังไม่ให้เกิดไฟโทสะ สำรวมอินทรีย์ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ไม่ยินดียินร้าย (ศีล) 4. ถอนรากเหง้าแห่งความโกรธ คือ ทำให้น้ำ (โทสะในใจ) แห้ง โดยการเจริญเมตตาภาวนา (สมาธิ) เจริญวิปัสสนา (ปัญญา) จนสิ้นอาสวะกิเลส อย่างไรก็ตาม ความโกรธนี้ คือทางเสื่อม ที่มีแต่ทุกข์โทษเพียงอย่างเดียว ผู้รู้ทั้งหลายมองเห็นโทษของความโกรธแล้ว จึงกล่าวไว้ว่า เมื่อมีบุคคลโกรธเรา แล้วเราโกรธตอบ ถือว่าเราโง่กว่าเขาเสียอีก .. หากเราสังเกตุเห็นคนที่ชี้นิ้วด่าว่ากัน มือที่ชี้นิ้วนี้ก็สอนเราชัดเจนอยู่แล้วว่า นิ้ว 3นิ้ว ชี้กลับมาที่ตัวเรา เปรียบเหมือนคำหยาบ คำด่า ที่เราต้องการทำให้เขาเจ็บใจ หรือทำให้คนที่อยู่รอบตัวเราไม่สบายใจเป็นทุกข์นั้น ความจริงแล้ว ตัวเองนั่นแหละ เป็นทุกข์มากกว่าเขา 3เท่า ในหลายๆกรณี เราอาจจะมีความรู้สึกว่า เรามีเหตุผลสมควรที่จะโกรธเขา อย่างไรก็ตาม. . . เมื่อเราโกรธ เท่ากับเราแพ้ตัวเอง . . ผู้มีปัญญาย่อมไม่โกรธ ถึงแม้ว่าเขาจะทำอะไรไม่ดีแค่ไหนก็ตาม ในโลกนี้ไม่มีคำว่า สมควรโกรธ *** ละความโกรธด้วยรักและเมตตา   ตัวเรารักสุข เกลียดทุกข์ฉันใด   คนอื่น สัตว์อื่นก็รักสุข เกลียดทุกข์ฉันนั้น *** การเจริญเมตตาภาวนา วิธีปฏิบัติ วิธีที่1 น้อมเข้ามาที่ลมหายใจ ..ข้าศึกต่อความสุข คือ ความคิดผิด ความคิดไม่ดีของตนเอง ไม่ใช่การที่เขากระทำดีหรือไม่ดีต่อเรา ไม่ว่าเขาจะไม่ดีขนาดไหน ถ้าใจเราดีแล้ว ไม่มีปัญหาอะไรเลย ศัตรูที่ร้ายกาจที่แท้จริงคือใจไม่ดี ความคิดไม่ดีของตนนั่นเอง ผู้เจริญเมตตาภาวนา ควรระวังรักษาใจ ระวังความคิดผิดให้มากที่สุด อะไรไม่ดี อย่าคิดเลย สุขภาพไม่ดี อากาศไม่ดี รัฐบาลไม่ดี ถึงแม้ใครทำอะไรผิดจริง ๆ ผิดมากขนาดไหน ก็ไม่ต้องคิดว่า "ใคร" หรือ "อะไร" ไม่ดี เริ่มต้น ปรับท่านั่งให้สบาย ๆ หยุดคิด ทำใจสบาย ๆ หายใจสบาย ๆ บางครั้งจิตใจไม่เบิกบาน มีความรู้สึกไม่ดี เศร้า ๆ ไม่สบายใจ ทุกข์ใจ หายใจเข้าลึก ๆ หายใจออกยาว ๆ ทำใจคล้ายกับว่า หนีจากความรู้สึกไม่ดี ไม่สบายใจ ทุกข์ใจ น้อมเข้าไปอยู่กับลมหายใจ เอาลมหายใจเป็นที่พึ่ง ที่ระลึก ตั้งสติสัมปชัญญะ มีความรู็สึกตัวทั่วถึงลมหายใจ ปรับลมหายใจสบาย ๆ หายใจเข้าสบาย หายใจออกสบาย น้อมเข้าไปอยู่กับลมหายใจ ละลายความรู็สึกเข้าไปในลมหายใจ จนรู้สึกกลมกลืน เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับลมหายใจ มีความรู้สึกตัวทั่วถึง ลมหายใจเข้า ลมหายใจออก วิธีที่ 2 ดึงปิติสุขในใจออกมา (ขอข้ามนะคะ เพระาคล้าย ๆ กะวิธีที่1) วิธีที่ 3 ชำระออก ซึ่งความไม่สบายใจ สมมติลมหายใจเป็นมีด ส่วนที่เน่าคือ ความรู้สึกไม่ดี ไม่สบายใจ เศร้าหมองใจ เอาลมหายใจเข้า หายใจออก เป็นมีด ตัดความรู้สึกไม่สบายใจ ทุกข์ใจ ทิ้งไป เหมือนตัดส่วนที่เน่าของแอบเปิล ตั้งใจ มีสติกำหนดรู้ที่ลมหายใจเข้า หายใจออก ไม่นานความรู้สึกก็จะเบา สงบ สบายใจ มีลมหายใจเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับความสุขใจ สบายใจ วิธีที่ 4 ปล่อยวางความโกรธให้เร็วขึ้น.. พยายามปล่อยวางให้เร็วขึ้น ให้อภัย ให้อโหสิกรรมเร็วขึ้น . .. . . เมื่อเรามีนิสัย ขี้โกรธ ขี้โมโห เห็นอะไร ได้ยินอะไร กระทบอารมณ์ คงจะห้ามความโกรธไม่ได้ ก็ไม่ต้องห้าม ให้โกรธตามเคยนั่นแหละ แต่พยายามปล่อยวางให้เร็วขึ้น ไม่ผูกใจเจ็บ ให้อภัย ให้อโหสิกรรมเร็วขึ้น เช่น เรารู้อยู่ว่าปกติโกรธขนาดนี้ จะไม่สบายใจอยู่ 3 วัน พยายามปล่อยวาภายใน 2 วัน จากนั้น ลดให้เหลือ 1 วัน ครึ่งวัน 3ชั่วโมง จนเหลือ ครึ่งชั่วโมงเป็นต้น การต่อสู้กับอารมณ์โกรธ ให้เอาหัวใจนักกีฬามาสู้ อย่าเอาจริงเอาจังกับเหตุการณ์จนเกินไป โอปนยิโก น้อมเข้ามาดูใจ ดูอารมณ์ เอาสติปัญญา ต่อสู้กับอารมณ์ตัวเอง ให้มีความพอใจ ความสุขใจในการแก้ปัญหาแก้อารมณ์ของตน เมื่อเราเห็นความก้าวหน้าในการต่อสู้กับอารมณ์แล้ว ลึก ๆ ภายในใจจะมีความพอใจ ในท่ามกลางความโกรธได้เหมือนกัน พิจารณาธรรมชาติของอารมณ์โกรธ ตามสติกำลังของตัวเองก่อน เมื่อเข้าใจดีแล้ว ปล่อยวางความรู้สึกโกรธ ตั้งสติที่ท้อง หายใจออกยาว ๆ สบาย ๆ หายใจเข้าตามปกติ เน้นที่หายใจออกยาว สบาย ๆ ทำเช่นนี้จะช่วยผ่อนคลาย กายเย็น ใจเย็น อารมณ์สบาย ๆ มีความสบายใจ **** ฆ่าความโกรธได้ อยู่เป็นสุข ความโกรธ ไม่ว่ามากหรือน้อย โกรธนาน หรือไม่นาน ล้วนทำลายความสุข ทำลายสุขภาพ เป็นโทษทั้งต่อตัวเอง และคนรอบข้าง สำหรับผู้มีสติปัญญาแล้วจะเห็นความโกรธเป็นอารมณ์ของผู้ไร้ปัญญา ย่อมหลีกเลี่ยงคนมักโกรธ ตัดความโกรธด้วยความมีสติข่มใจไว้ และถอนรากเหง้าของความโกรธด้วยเมตตาภาวนา พระพุธองค์ตรัสสรรเสริญการฆ่าความโกรธไว้ว่า บุคคลฆ่าความโกรธได้ ย่อมอยู่เป็นสุข บุคคลฆ่าความโกรธได้ ย่อมไม่โศกเศร้า ขอให้เจ้าของกระทู้ มีความสุข โชคดีค่ะ พยายามเข้านะ ถ้าไม่เลิกนิสัยที่เป็นอยู่อย่างปัจจุบัน เจ้าของกระทู้เองที่จะทุกข์ค่ะ สำหรับเรา เราใช้วิธีที่ 4ค่ะ เป็นวิธีที่ได้ผลสำหรับเรา . จากคุณ : เด็กหญิงขี้แย เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 52 03:20:22

ความคิดเห็นที่ 31   คนอื่นเค้าทำให้เราพอใจไม่ได้ทุกอย่าง เราเองก็ทำให้คนอื่นพอใจไม่ได้ทุกอย่างเหมือนกัน ^^ อะไรที่ยืดหยุ่นได้ก็ยืดหยุ่นบ้าง ถึงจะไม่เป็นบวกแต่มันก็ไม่เป็นลบนะคะ จากคุณ : ,,miffy,, เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 52 14:59:48 A:58.8.235.21 X: TicketID:196829

ความคิดเห็นที่ 32   เป็นเหมือนกันค่ะ  นิสัยเปลี่ยนไปเยอะมากจนตัวเองรู้สึกได้ ไม่แน่ใจว่าเกิดจากอะไร เมื่อก่อนจะเป็นคนที่ nice มากอะ แต่ตอนนี้ จริงจังทุกเรื่อง ใจร้อน รักษาสิทธิสุดๆ ไม่ชอบก็พูดออกเลย   ไม่แคร์คนอื่น มั่นใจเกินร้อย  ต้องได้ทุกเรื่อง ต้องเร็วทันที คอยจี้ตลอด กลายเป็นคน aggressive ซะงั้น...แต่ไม่ได้คิดทำร้าย หรือ เบียดเบียนใครก่อนนะ อาจเป็นเพราะงาน และตำแหน่งที่รับผิดชอบ  รู้ตัวนะค่ะ ตอนนี้กำลังปรับปรุงตัวอยู่ค่ะ จากคุณ : ไม่ได้อยากเป็นอย่างนี้เลย (action=reaction) เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 52 01:15:25