ความคิดเห็นที่ 1 ขอเริ่มด้วยเพลง "ล่องแม่ปิง" ฟังทีไรก็ทำให้นึกถึงบรรยาของเชียงใหม่ทุกที และเป็นเพลงที่ นุ ชอบฮัมเวลาขับมอไชค์ ทำให้ผมรู้สึกถึงความเป็นเชียงใหม่มากขึ้นจากบทเพลงนี้ด้วย ดอกบัวตองนั้นบานอยู่บนยอดดอย ดอกเอื้องสามปอย บ่เกยเบ่งบานบนลานพื้นดิน ไม้ใหญ่ไพรสูง นกยูงมาอยู่กิน เสียงซึงสะล้อ..จ๊อยซอเสียงพิณ คู่กับแดนดินของเวียงเจียงใหม่ สาวเจ้าควรภูมิใจ บ่ลืมว่าเฮาลูกแม่ระมิงค์ คนงามงามต้องงามคู่ความเด่นดี ต้องฮักศักดิ์ศรีของกุลสตรีแม่ญ่าแม่ญิง เยือกเย็นสดใส..เหมือนน้ำแม่ปิง มั่นคงจริงใจ ฮักใครฮักจริง สาวเอยสาวเวียงพิงค์ สาวเครือฟ้าเคยซมซาน อีกแม่สาวบัวบาน..นั่นคือนิทานสอนใจ แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 52 18:57:18 จากคุณ : ชายกลาง (mytohn) เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 18:14:03

ความคิดเห็นที่ 2 ลุ้นอยู่ครับ ว่าจะโดนอุ้มอีกมั้ย หรือตอนนี้ว่าเนื้อหามันจะเป็นแนวท่องเที่ยว ต้องไปเขียนในห้อง Blueplannet หว่า --' ตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/siam/topic/F8664823/F8664823.html ตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/siam/topic/F8668809/F8668809.html แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 52 19:36:27 จากคุณ : ชายกลาง (mytohn) เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 18:24:41

ความคิดเห็นที่ 3 ปะเพื่อนไปเที่ยวชมบรรกากาศของเชียงใหม่ด้วยกันครับ # ตอนที่ 3 การเดินทางแห่งรัก            เย็นวันศุกร์หลังสัญญาณบอกเวลาเลิกงาน ผมรีบเดินทางออกจากที่ทำงาน เพื่อกลับเข้าห้องพัก เก็บเสื้อผ้า เก็บกระเป๋าเดินทาง  ผมพร้อมเต็มที่แล้วที่จะพาหัวใจออกเดินทาง เพื่อพบกับอีกครึ่งของหัวใจที่รออยู่ ความจริงผมได้เก็บข้าวข้องใส่กระเป๋าเรียบร้อยมากว่าครึ่งเดือนแล้ว            ผมได้ตั๋วรถทัวร์กรุงเทพ-เชียงใหม่ ด้วยความช่วยเหลือจากพี่แอน พนักงานฝ่ายบุคคล ที่บริษัทที่ผมทำงานอยู่ พีแอนเป็นคนอำเภอหางดงที่เชียงใหม่ด้วยเช่นกันจึงจัดการเรื่องตั๋วเดินทางให้กับผม         ตีห้าครึ่ง ผมมาถึงสถานีขนส่งอาเขต ซึ่งเป็นสถานีขนส่งของจังหวัดเชียงใหม่ ทันทีที่ก้าวลงจากรถ แว่นตาของผมเต็มไปด้วยไอน้ำจากความเย็นที่เกาะจนมองอะไรไม่เห็น จนผมต้องถอดแว่นเก็บใส่ลงในกระเป๋า บางที่ไม่ใส่แว่นผมก็รู้สึกมั่นใจในตัวเองมากกว่า……... ลมหนาวและอากาศเย็นพัดมาสัมผัสตัวผม ผมตัวสั่นเล็กน้อยด้วยอากาศหนาวของที่นี่   ผมรู้สึกดีใจและตื่นเต้นเป็นเพราะผมมายืนอยู่ที่นี่แล้ว  ที่เชียงใหม่ที่ที่หลายคนปราถนาจะมาไงละ ผมแอบกลัวเล็กน้อย เพราะนี่คือการพบกันครั้งแรกของผมกับนุ ผมคิดไปว่าหลังจากที่เราเจอกันแล้ว มันจะเป็นยังไง เราจะเข้ากันได้รึปล่าว? ผมไม่ค่อยชอบความรู้สึกแบบนี้เลย การที่ต้องเจอกับคนแปลกหน้าคงจะลำบากไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไงดี แต่จริงๆแล้วเราคือคนแปลกหน้าที่รู้ใจกันดี หากมองความรู้สึกที่เรามีให้กันมา เราเป็นคนที่คุ้นเคยและรู้ใจ เราคงจะเป็นคนแปลกหน้าที่รู้จักกันดี…… เพียงแค่เราไม่เคยเจอกันมาก่อนเท่านั้นเอง     ความจริงแล้วนุไม่ได้อยู่ในตัวเมืองเชียงใหม่ บ้านของนุอยู่ห่างจากตัวเมืองเชียงใหม่ออกไปประมาณ 40 ก็โลเมตร เป็นอำเภอรอบๆของเชียงใหม่ที่เป็นเขตต่อระหว่างเชียงใหม่และลำพูน  นุต้องตื่นตั้งแต่ตี 3 เพื่อเตรียมตัว และขับรถจากบ้านมารับผมให้ทัน มันหมายถึงว่านุต้องขับรถในระยะทางไกลกว่า 40 กิโลเมตร ฝ่าความหนาวตั้งแต่เช้ามืด ฝ่าอากาศที่หนาวเย็นในระยะทางที่ไกลมารอรับผม บางทีความรักก็เป็นแรงผลักดันที่ให้เราทำอะไรที่ยิ่งใหญ่ แม้แต่เรื่องยากๆมันก็จะดูเหมือนเป็นเรื่องเล็กง่ายในสายตาของเรา นุต้องออกบ้าตั้งแต่เช้ามืดขับรถในระยะทางไกลส่วนผมเองก็เดินทางข้ามโค้งมาหลายร้อยพันโค้ง เพียงเพื่อจะมาพบกับคนๆเดียว เราทั้งคู่ต่างไม่ได้รู้สึกเหน็ดเหนื่อยและไม่คิดซักนิดว่ามันห่างไกลเพียงได จากคุณ : ชายกลาง (mytohn) เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 18:45:56

ความคิดเห็นที่ 4 แวะมาบอก ชอบเพลงล่องแม่ปิง ครับ จากคุณ : ship9960 เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 18:49:28

ความคิดเห็นที่ 5         #       นุมาถึงแล้วโดยที่ผมยืนรออยู่หน้าเซเว่น อีกฟากของสถานีขนส่งอาเขต ในใจผมก็ยังคิดว่า มันจะเป็นยังไงนะ เมื่อเราเจอกัน มันจะเป็นอย่างที่เราเคยคุยกันมาก่อนหน้านั้นหรือปล่าว แล้วนุก็เดินเข้ามาทักทายผม นุ :  สวัสดีครับ ทอย :  เพิ่งมาถึงหรอ นุ :  ครับก็เพิ่งมาถึงนี่แหละครับ เอารถจอดไว้ตรงนู้นแหนะ ขอโทษด้วยนะครับ มาช้าไปหน่อย ขอโทษนะครับที่ต้องรอนาน ทอย :  ก็ไม่นานหรอก แป๊บเดียวเอง นุ :  พี่เดินทางมา คงยังจะไม่ได้ทานอะไรมาแน่ๆ เลย หาอะไรกินก่อนดีกว่านะนะครับ ทอย :  อืมก็ดีเหมือนกัน นุ :  กินร้านไหนดีครับ พี่อยากจะกินอะไร ทอย :  อะไรก็ได้ อาหารง่ายทั่วไปก็ได้ครับ         เราเลือกร้านอาหารตามสั่งที่สถานีขนส่งอาเขต เพราะผมยังไม่อยากจะไปไหน อยากจะเข้าห้องพักเป็นอันดับแรก เพื่อเก็บข้าวของที่พะรุงพะรังและแสนจะหนักให้เรียบร้อยก่อน      นุเป็นเด็กธรรมดา ที่ยังไม่รู้จักการแต่งตัว การดูแลตัวเองอะไรใดๆเลย นุดูตัวเล็กพอๆกับเด็กนักเรียนประถม ในความรู้สึกที่ผมมองนุครั้งแรกแล้ว เหมือนกับผมกำลังนั่งคุยกับหลานตัวเองที่บ้านอยู่ยังไงยังงั้น ไม่ได้มีความรู้สึกว่านี่จะเป็นคนที่ผมรักหรือเป็นแฟนได้ซักเท่าไหร่ ระหว่างนั่งทานข้าว ผมเริ่มบทสนทนาและชวนนุคุย เพื่อที่จะละลายบรรกากาศ ให้มันดูเป็นกันเองและไม่ตรึงเครียด ดูเหมือนว่ามันจะดีขึ้น เราทั้งคู่ดูหายเกรงใส่กัน เแค่ 5 นาทีผ่านไปเราเริ่มคุยกันมากขึ้น เราเข้ากันได้จนเหมือนที่เราเคยคุยกันทางโทรศัพท์ในช่วงเวลาที่ผ่านมาโดย ไม่รู้สึกมีอะไรที่แปลกต่อกันแล้ว อาจจะเป็นเพราะความคุ้นเคยและความผูกพันที่ผมมีให้ต่อนุ ภาพของเด็กแปลกหน้าคนนึงหายไปแล้ว ในตอนนี้ความรู้สึกของผมนุคือคนพิเศษของหัวใจของผม แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 52 19:10:48 แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 52 19:10:09 จากคุณ : ชายกลาง (mytohn) เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 19:06:06

ความคิดเห็นที่ 6 #               เช้าวันนั้นผมหอบกระเป๋าข้าวของพะรุงพะรังนั่งซ้อนท้ายมอไซค์นุ โดยที่นุเป็นคนขับมอไซค์เพื่อหาโรงแรมที่พักในตัวเมืองเชียงใหม่ ระหว่างทางที่เราขับมอไซค์ผ่านแต่ละที นุจะแนะนำสถานที่ต่างๆและความเป็นมาของเชียงใหม่ให้ผมได้รู้ ราวกับว่านี่คือไกด์พานักท่องเที่ยวมาทัวร์ท่องเที่ยวก็ไม่เชิง ผมนั่งตัวเกรงหลังมอไซค์ฟังสิ่งที่นุสาธยายให้ฟัง ผมกลัว!! เพราะผมไม่ได้นั่งมอไซค์มาเป็นเวลานานหลายปีแล้วเลยไม่คุ้นกับมันซักเท่าไหร่   “ทำไม่ต้องนั่งตัวเกรงขนาดนั้น กลัวอะไรหรอ ถ้ากลัวก็กอดหลังผมสิ”  นุแนะนำผมให้เกาะหลังไว้ให้แน่นๆ จะได้ไม่ต้องกลัว แต่ผมยังนั่งตัวตรง สองมือจับท้ายมอไซค์แน่น บางทีนุก็แกล้งขับรถส่ายไปมา ให้ผมตกใจเล่น เพราะรู้ว่าผมกลัว  --'            บรรยากาศของเชียงใหม่ในตอนเช้าช่วงสวยงามจริงๆ อากาศเย็นๆตอนเช้าของที่นี่ บนท้องถนนในยามเช้ามีเพียงรถไม่กี่คันที่วิ่งอยู่ ไม่เบียดเสียดยัดเยียดเหมือนกับท้องถนนที่กรุงเทพ อากาศบริสุทธิ์และไอหมอกในตอนเช้าทำให้ผมสดชื่นและรู้สึกสบาย นุกำลังพาผมขับมอไซค์ข้ามสะพานที่มีแม่น้ำปิงไหลพาดผ่าน แม่น้ำปิงไม่ได้ดูใส แต่ดูสงบ กระแสน้ำดูนิ่ง ไม่เชี่ยวกราด เหมือนแม่น้ำสายใหญ่ที่ในอื่น ข้ามฟากของสะพานคือตลาดวโรรสหรือกาดหลวง “กาด “ ในภาษาเหนือแปลว่า "ตลาด" ผู้คนที่นี่เรียกตลาดทุกที่ว่ากาด ตลาดวโรรสเป็นแหล่งดอกไม้และผลไม้สด  ในช่วงตอนเย็นก็จะมีก็เสื้อผ้าและของใช้สอยทั่วไปและของกินพื้นเมืองมาวางขาย ทำให้เราเดินเล่นซื้อของไปด้วยหาของหิวก็หากินไปด้วยได้เลย ผู้คนมักจะมาเดินที่นี่หากจะซื้อเสื้อผ้าหรือของใช้สอยส่วนตัว          เมื่อเข้าสู่เขตตัวเมืองเชียงใหม่หากเราแหงนมองหน้าขึ้นสูงซักหน่อย เราก็มองเห็นพระธาตุดอยสุเทพที่ตั้งอยู่บนดอยสูง และมีกลุ่มเมฆหมอกขนาดใหญ่พาดผ่านท้องฟ้าตัดกับขุนเขาของเมืองเชียงใหม่ เป็นภาพความงามของธรรมชาติเคียงคู่กับสิ่งก่อสร้างที่คนสร้างขึ้นมาและเข้ากันได้อย่างลงตัว จากคุณ : ชายกลาง (mytohn) เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 19:21:37

ความคิดเห็นที่ 7 #           ถึงห้องพักแล้ว ผมเลือกห้องพักที่บริเวณถนนในเขตสวนดอก จากในบรรดาห้องพักหลายๆที่ที่เราไปดูมา พื้นที่แถวนี้โดยเป็นเขตพื้นที่หน้ามหาลัยวิทยาลัยเชียงใหม่  ผมล้มตัวลงนอนบนที่นอนด้วยความเหนื่อยล้า นุ :  มาที่นี่เดียว ไม่มีคนรู้จัก ไม่เคยมาก่อน ไม่กลัวบ้างหรอ ทอย :  กลัวสิทำไมจะไม่กลัว กลัวจะโดนหลอก ทั้งกลัวจะถูกทิ้งด้วย ถ้าเจอกันแล้วนุทิ้งเรา           เราก็คงจะทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน เพราะไม่รู้จักใคร ไม่รู้จักที่ไหนเลย นุ :  มาถึงที่นี่แล้ว ยังไงผมก็จะอาสาดูแล ผมไม่ทิ้งหรอกครับ แต่ว่าผมไม่ได้เอาอะไรมาด้วยเลย        ผมคงต้องกลับบ้านไปเอาเสื้อผ้าและของใช้ก่อนนะครับ รอที่ห้องนะครับ ต้องบอกแม่ด้วยครับว่าจะไม่กลับบ้าน        กว่าผมจะขับรถกลับไปถึงบ้านและกลับมาก็คงจะหลายชั่วโมงคงใช้เวลานานและสายๆ พี่รอได้รึปล่าวครับ ทอย : ได้สิ ก็พอดีจะได้นอนพักด้วย กลับมาแล้วก็โทรมานะ นุ :  ครับผม ไปแล้วนะ เดี๋ยวมานะครับ พี่นอนพักผ่อนไปก่อนได้นะ ทอย : อืม นุ : อยู่ได้ไม่เป็นไรนะ         นุล็อคประตูและเดินออกจากห้องไป ผมหลับไปด้วยความเหนื่อยจากการเดินทาง จนตื่นมาอีกทีก็เที่ยงแล้ว นุยังไม่มา ผมหยิบมือถือขึ้นมานอนเล่นเกมส์รอแก้เบื่อ แบตเตอรรี่มือถือไกล้จะหมดทุกที แต่ผมไม่มีที่ชาร์จมาด้วย ก็เลยต้องรอที่ชาร์จมือถือจากนุเท่านั้น แบตเตอรรี่มือถือของผมเตือนไกล้จะหมดจนเครื่องจะดับแล้ว แต่นุยังไม่มา             ผมเริ่มหวั่นๆและนึกกลัวขึ้นในใจ “ถ้าเกิดนุไม่มาละ แล้วผมจะทำยังไง เชียงใหม่ผมยังไม่เคยมาที่นี่มาก่อนเลย ไม่รู้จักใครเลย และผมก็ไม่ได้เตรียมตัวอะไรมาเลย แบตเตอรี่มือถือก็จะหมด แล้วผมจะติดต่อใครยังไง ความกลัวเริ่มเกิดขึ้นในใจของผม……..” จากคุณ : ชายกลาง (mytohn) เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 19:30:35

ความคิดเห็นที่ 8 #          ก๊อก ๆ ๆ….. เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ทำให้ผมดีใจมาก เพราะนุกลับมาแล้ว นุกลับมาตามที่บอกกับผมไว้ และนุไม่ทิ้งผมไว้ที่นี่ นุหอบกระเป๋าเดินทางใบใหญ่เหมือนว่ากำลังจะหอบเสื้อผ้าตามหนีใครยังไงยังงั้น ทำให้ผมเข้าใจว่าการที่นุเลือกกลับมาหาผม ใจของนุเองก็คงจะรู้สึกเช่นเดียวกันกับผม เราเดินทางมาเพื่อใช้เวลาร่วมกัน แต่ผมก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมเด็กคนนึงถึงได้ยอมทุ่มเทตัวเองมากมายขนาดนี้ เหตุผลทั้งหมดคงจะมาจากความรัก..... นุ :  แม่เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าให้ครับ จัดของใช้ทุกอย่างให้หมด เพราะผมเองเลือกเสื้อผ้าไม่เป็นหรอก       เสื้อผ้าใส่ยังซื้อไม่เป็นเลย ทุกอย่างแม่และพี่สาวจะเป็นคนจัดการให้หมดเลยครับ ทอย :  อ้าวแล้วออกมาแบบนี้ ที่บ้านไม่ว่าหรือไม่สงสัยเอาหรอว่าจะไปไหน นุ :  ก็บอกแม่ว่าจะไปเที่ยวกับเพื่อนๆครับ คงจะไม่ได้กลับไปนอนที่บ้าน       ผมเองไม่เคยออกจากบ้านไปเที่ยวหรือค้างที่ไหนมาก่อนเลย นี่เป็นครั้งแรก              สิ่งที่นุทำมันอาจจะเป็นการดูไม่เหมาะสมซักเท่าไหร่นัก และผมก็อดคิดไม่ได้ว่าคนรอบข้างนุ จะห่วงเค้าแค่ไหน แต่ผมก็รู้สึกดีใจและขอบคุณในสิ่งดีๆที่นุมอบให้กับผมในตอนนี้         ผมรู้แล้วว่านุคิดและตั้งใจยังไง เหมือนกับว่าเรารู้จักซึ่งกันและกันมานานแล้วโดยที่ไม่ต้องพูดว่าเราจะต้องแสดงออกต่อกันยังไง  นุหอบของใช้ทุกอย่างมาจากบ้าน  ผมหมดความสงสัยเรื่องระหว่างเราไปแล้วว่าเราคิดต่อกันยังไง เราจะเข้ากันได้รึปล่าว แต่นับจากนี้คือช่วงเวลาที่เราสองคนจะได้ใช้ช่วงเวลาความสุขที่มีทั้งหมดร่วมกัน จากคุณ : ชายกลาง (mytohn) เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 19:51:24

ความคิดเห็นที่ 9 #             เริ่มจะเย็นแล้วนุพาผมไปไหว้ครูบาศริวิชัยที่อยู่บนทางขึ้นดอยสุเทพเป็นที่แรกของการมาเที่ยวเชียงใหม่ของผม ครูบาศรีวิชัยเป็นพระที่ชาวเชียงใหม่นับถือเคารพศักการะและเป็นพระประจำบ้านเมืองเชียงใหม่ ดังนั้นการมาเชียงใหม่จึงจะต้องมากราบไหว้ขอพรครูบา จุดที่ขายดอกไม้ธูปเทียนเครื่องไหว้ มีอยู่หลายร้านซึ่งคนขายจะต้องคอยตะโกนเรียกลูกค้าแข่งกันเพื่อให้มาซื้อที่ร้านของตน ถ้าเกิดว่าคุณหันไปสบตากับคนขายร้านไหน นั่นแหละคุณจะต้องได้พวงมาลัยจากร้านนั้นไป......^^           ผมจุดธูปเทียนตั้งบนเชิงเทียนและนุก็เอาเทียนที่จุดของตัวเองมาตั้งคู่กับผมแล้วบอกว่า            “มันต้องอยู่ด้วยกันเพราะว่าเราคู่กัน”           ผมอธิษฐานขอพรกับครูบาว่า ขอให้ผมได้กลับมาที่นี่อีกครั้ง และขอให้ผมกับนุเราได้มาไหว้ท่านเคียงข้างกันอีก มันก็แปลกที่ที่ปกติผมไม่ไหว้พระเลย เพราะผมไม่ได้นับถือศาสนาใดๆเป็นหลัก แต่ผมยึดถือสิ่งดีๆที่แต่ละศาสนาสอน เอาคำสอนดีๆในทุกศาสนามาปรับใช้ ผมจึงไม่ได้ยึดถือตามศาสนาใดที่ชัดเจนเป็นหลัก แต่สำหรับครูบาเหมือนกับเป็นพระที่ผมเคารพบูชา นับถือท่านด้วยใจศรัทธา และเป็นพระเพียงองค์เดียวที่ผมกราบไหว้ ทุกครั้งที่ไปเชียงใหม่ผมก็จะต้องไปกราบไหว้ขอพรกับท่านทุกครั้ง และผมก็จะอธิษฐานทุกครั้งว่าขอให้ผมได้กลับไปที่นั่นอีก           ทางขึ้นดอยสุเทพค่อนข้างจะคดเคี้ยวและสูงชัน นุเองไม่มั่นใจกับสภาพมอไชต์ของตัวเองที่เริ่มเก่าแล้ว บวกกับเป็นห่วงกลัวว่าผมจะลำบาก เราจึงตกลงที่จะขึ้นบนดอยโดยรถสองแถวประจำทางที่จอดรับส่งนักเที่ยวบนทางขึ้นดอย            "480 ครับ 2 คน คนละ 240 "   นุดึงแขนผมออกมาในขณะที่ผม ยังไม่ทันจะหายอึ้งกับราคาค่ารถที่เรียกมา  นุบอกว่านั่นเป็นราคาที่แพงมาก พอเค้ามองเห็นเราเป็นนักท่องเที่ยวก็เป็นยังงี้ คนขับรถมักจะเรียกร้องราคาที่สูงๆไว้ "เอามอไซค์เราขึ้นไปเองก็ได้ ไม่เป็นไรหรอก" นุบอกกับผม หลังจากที่เราเดินออกมาจากตรงนั้น คนขับรถจึงร้องเรียกเสนอราคาให้เราอีกครั้ง  "240 โอเคมั้ยสำหรับสองคน " "ไม่เป็นไรครับ เรามีมอไซค์…….." หากผมไม่ได้มากับคนในท้องที่ผมก็คงจ่ายค่ารถเกือบ 500 บาท ไปให้กับคนขับรถแล้ว จากคุณ : ชายกลาง (mytohn) เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 20:04:49

ความคิดเห็นที่ 10 #           การที่จะขึ้นดอยสุเทพถ้าเป็นคนเชียงใหม่ส่วนมากก็จะใช้มอไซค์ขับขึ้นลงกันเอง เพราะมีความเชียวชาญเส้นทางอยู่แล้ว แต่ถ้าเป็นนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ก็ต้องเหมารถแดงซึ่งเป็นรถประจำทางที่วิ่งบริการให้กับนักท่องเที่ยวที่ไปเยือนเชียงใหม่ โดยปกติจะมีเทศกาลเดินขึ้นดอยในช่วงวันเข้าพรรษาของทุกปี ซึ่งเป็นเทศกาลที่สำคัญของคนที่นั่น ผู้คนจำนวนมากจะร่วมกันเดินเท้าเปล่าขึ้นไปยังดอยสุเทพในค่ำคืนนั้น โดยจะมีขบวนแห่สักการะจากชุมชนต่าง ร่วมแห่ขบวนเดินขึ้นดอยด้วย ถือเป็นช่วงเวลาที่สำคัญของคนเชียงใหม่ที่จัดขึ้นทุกปี ในการแสดงความศรัทธาและเพื่อสักการะบูชาพระธาตุดอยสุเทพ อีกทั้งยังเป็นช่วงเวลาที่หนุ่มสาวคู่รัก ใช้เวลาช่วงนี้เป็นบทพิสูจน์ความรักด้วย หากคู่ไหนที่สามารถเดินขึ้นลงดอยด้วยกันได้โดยไม่มีปัญหา คู่นั้นก็จะเป็นคู่รักที่คบกันไปยาวนาน เพราะด้วยความยากลำบาก เส้นทางยาวไกลและความสูงชันกว่าที่จะไปถึงยอดดอยถือเป็นบทพิสูจน์ความรักได้เป็นอย่างดี บางคู่ก็ต้องเลิกกันระหว่างทาง เพราะความเหนื่อยล้าและยากลำบากของเส้นทาง ถ้าคู่ไหนมีความอดทนน้อย ก็จะเกิดความเห็นแก่ตัวขึ้นมา การเดินขึ้นดอยจึงเป็นบททดสอบของคู่รักได้ดี เมื่อต้องเจอกับความยากลำบากทั้งคู่จะคอยช่วยเหลือหรือว่าทิ้งกันไปหรือไม่             ในวันนี้นุกำลังพาผมขับรถขึ้นไปยังดอยสุเทพ เส้นทางค่อนข้างจะคดเคี้ยว ต้องคอยระวังพอสมควรหากไม่ใช่คนท้องถิ่น แต่สำหรับนุแล้วไม่มีอะไรให้กังวลเลย เมื่อยิ่งขึ้นไปสูงเท่าไหร่อากาศก็ค่อยเริ่มลดเย็นลงเรื่อยๆ บวกกับต้นไม้สูงน้อยใหญ่ที่ขึ้นตามริมทาง ทำให้เพิ่มความเย็นของอากาศมากขึ้น          ยิ่งรถพาเราเคลื่อนตัวขึ้นสูงเท่าไหร่ ภาพของเมืองเชียงใหม่ก็ค่อยๆเล็กลงเรื่อยๆ มันเป็นภาพของความสวยงามเมื่อเรามองลงมาจากที่สูง ในขณะที่นุก็ฮัมเพลง "ล่องแม่ปืง" ไปด้วย มือข้างหนึ่งของนุกำลังบิดอยู่ที่คันเร่งเบื่อควบคุมความเร็วของรถ ส่วนมืออีกข้างของนุเอื้อมมาจับมือของผมไปแนบไว้ที่เอว และกำมือผมไว้แน่นโดยไม่ยอมปล่อย ความรู้สึกของผมหวั่นๆ ผมยังแคร์สายตาของผู้คนที่มองมาที่เราเมื่อรถวิ่งสวนกัน บางทีผมอาจจะกลัวและคิดแคร์คนอื่นมากไป  แต่ผมก็ปล่อยมือให้นุจับมือผมไว้อยู่อย่างนั้นโดยที่ไม่พูดอะไร เพราะลึกๆในใจแล้วมันทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นหัวใจ ผมเองอยากจะแสดงออกซึ่งความรักเหมือนกับคนอื่นๆที่เค้าทำกัน แต่ผมยังกลัวเกินไป ผมยังไม่กล้าพอ              หากถ้าจะนึกถึงฉากหนังรักโรแมนติกซักเรื่อง ตอนนี้ผมคงจะนึกถึงฉากรักใน "The Letter" ฉากที่ต้นขับมอไซค์พาดิวเที่ยวรอบๆที่ทำงาน ซึ่งสองข้างทางเต็มไปด้วยความร่มรื่นของต้นไม้น้อยใหญ่ แต่นี่คนที่กำลังขับมอไซค์และกุมมือผมอยู่ไม่ใช่ต้น และคนที่นั่งซ้อนทายก็ไม่ใช่ดิว แต่นี่คือตัวผมเอง มันไม่ใช่ฉากหนึ่งในหนังรักโรแมนติกแต่อย่างใดแต่เป็นความจริงของผมในตอนนี้ แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 52 22:30:23 จากคุณ : ชายกลาง (mytohn) เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 20:36:52

ความคิดเห็นที่ 11 เด๋วจะพาไปเที่ยวต่อนะครับ เชียงใหม่ยังมีที่เที่ยวที่สวยๆและน่าสนใจอยู่อีกหลายที่ เลยครับ จากคุณ : ชายกลาง (mytohn) เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 20:45:33

ความคิดเห็นที่ 12   กลับมาอ่านตอน 2+3 อ่านแล้วอยากเที่ยวเชียงใหม่จัง ตามอ่านอยู่นะคะ จากคุณ : บัตรผ่านนี้เพื่อพีกับก้อง^^ เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 20:45:34 A:222.123.150.144 X: TicketID:232996

ความคิดเห็นที่ 13 # ตอนหน้ายังเป็นตอนที่ 3 อยู่นะครับ ขอเป็นเฟส 2 ละกัน ^^ จากคุณ : ชายกลาง (mytohn) เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 20:49:59

ความคิดเห็นที่ 14 อ๊าย ๆ ๆ.. ตอน 3 เเล้ว.. จากคุณ : โอ่งจัง เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 20:56:49

ความคิดเห็นที่ 15 # ครับ คงจะไม่โดนอุ้มนะ ^^ จากคุณ : ชายกลาง (mytohn) เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 21:03:14

ความคิดเห็นที่ 16 เชียงใหม่ กรุงเทพ ไม่ไกลกันหรอกครับ ผมว่าอยู่ที่ใจของคนสองคนมากกว่าที่จะทำให้มันไกลแค่ไหน ติดตามๆๆครับ คล้ายของผมเลย ชม กทม เหมือนกัน ชอบครับ ปลื้มมากมาย ขอเป็นสมาชิกด้วยนะคับ จากคุณ : เด็กเชียงใหม่ (neinz) เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 21:13:08

ความคิดเห็นที่ 17 เพิ่งเข้ามาอ่าน  เก็บตกตอนที่1และ2ไปเรียบร้อยแล้ว แล้วก็รออ่านตอนที่3เฟส2นะครับ ขอบคุณที่มาเล่าให้อ่านกันนะครับ จากคุณ : ZoXigEn_TonG_x_Zhi เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 21:16:21

ความคิดเห็นที่ 18 มาอ่านแล้วค่ะ ^^ อ่านแล้วก็อยากมีความรักที่ชุ่มชื่นหัวใจและน่าจดจำน่ะค่ะ >< รออ่านเฟส 2 ค่า จากคุณ : "เธอใช่ไหมคนที่ฉันรอ" เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 22:16:20

ความคิดเห็นที่ 19 ตามมาอ่านแล้วค่ะ รออ่านเฟส 2 ต่อนะคะ ถ้าเรามาอ่านช้า อย่าลืมไปเรียกนะคะ^^ จากคุณ : XODA เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 22:49:02

ความคิดเห็นที่ 20 รอตอน 3 เฟส 2 ต่อค่ะ อยากไปเชียงใหม่มากเลย จากคุณ : ENTER_EMMY เขียนเมื่อ : 20 ธ.ค. 52 23:01:40

ความคิดเห็นที่ 21 มีแค่นี้หรือค่ะ   สั้นจังแบบว่ามะจุใจอ่ะ จากคุณ : nunknink1314 เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 00:29:20

ความคิดเห็นที่ 22   ต่อๆๆๆ รออยู่นะคับ จากคุณ : GY_PPNEXUS เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 07:36:02

ความคิดเห็นที่ 23   แล้วมาต่อเร็วๆนะครับ ผมรออยู่ :] จากคุณ : zheece เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 07:44:24 A:58.9.126.163 X: TicketID:226052

ความคิดเห็นที่ 24 ^_______^  รออยู่นะค่ะ จากคุณ : ก้างติดคอ เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 08:15:06

ความคิดเห็นที่ 25 รออ่านต่อออออ จ้า จากคุณ : ไม่กินผักทำไมไม่บอก เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 10:09:57

ความคิดเห็นที่ 26   อ่านถึงความเห็นที่ 8 อดใจไม่ไหวต้องมาเม้นท์ก่อน โห...สุดยอดด สุดแสนโรแมนติก เราหละชอบบรรยากาศละก็เรื่องราวแบบนี้จัง ขอบคุณ mytohn สำหรับเรื่องราวดีๆ น๊า ^^ จากคุณ : Sennichisou เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 10:38:20

ความคิดเห็นที่ 27   อ่านความเห็นที่ 9 แล้วน้ำตาซึมอ่ะ ตื้นตันอ่ะ น่ารักมากๆ เลยทั้ง 2 คน เราชอบหนัง "The Letter" มากๆ อยู่แล้ว อ่านแล้วยิ่งอินมากขึ้นๆ ทุกที ^^ จากคุณ : Sennichisou เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 10:43:27

ความคิดเห็นที่ 28 รอนิดนึงนะครับ สำหรับตอน 3 เฟส 2 จะให้เร็วที่สุดครับ ผมคิดไว้ว่าคงจะเขียนทั้งหมด 5 ตอน ถ้าจบตอน 3 แล้ว ก็คงจะเหลือสองตอนสุดท้ายแล้วนะครับ จากคุณ : ชายกลาง (mytohn) เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 18:59:39

ความคิดเห็นที่ 29 # พระธาตุดอยสุเทพ เมื่อยามโดนแสงส่องในช่วงเวลากลางวันครับ จากคุณ : ชายกลาง (mytohn) เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 19:02:15

ความคิดเห็นที่ 30 # จากคุณ : ชายกลาง (mytohn) เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 19:09:37

ความคิดเห็นที่ 31   ชอบคับ จากคุณ : GY_PPNEXUS เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 21:29:00

ความคิดเห็นที่ 32 อ่านแล้วอยากไปอยู่เชียงใหม่จังเลยครับ ^__^ จากคุณ : :+: Heaven is Here :+: เขียนเมื่อ : 21 ธ.ค. 52 23:30:17

ความคิดเห็นที่ 33 ว๊าว...เรื่องราวน่ารักจังค่ะ ชอบบรรยากาศของคนที่ปิ๊งๆปล้วพบกันครั้งแรก มันตื่นเต้น เขินอาย และมีความสุ อิอิ เชียงใหม่ตอนเช้าๆ อากาศดีเหมาะแก่การขี่แมงกะไซค์จริงๆ รถก็น้อย เส้นทางระหว่างเชียงใหม่ลำพูนตอนเช้าหน้าหนาว มันหนาวจริงๆ ซ้อนมอไซค์ต้องหาไออุ่นด้วยการซุกหลังคนขี่น๊า อิอิ จากคุณ : หมูน้อยแก้มใส เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 10:05:11

ความคิดเห็นที่ 34 ชอบครับ เข้ามาอ่านแล้วเขิน น่ารักดี  ต้องบอกว่าคุณ ทอย โชคดีนะที่เจอคนดี จากคุณ : rubymoon เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 21:47:45

ความคิดเห็นที่ 35 เพิ่งไปเชียงใหม่เมื่อต้นเดือนนี้ จริงๆ ถ้าดิ้นรนก็มีโอกาสได้ไปอยู่เชียงใหม่นะ ติดแต่ว่าไม่มีญาติที่นั่น และแม่ก็อยู่จันทบุรี ก็เลยไม่ได้ดิ้นรนไปทำงาน ตจว.เลย บรรยากาศเมืองเชียงใหม่หน้าหนาวโรแมนติค แถมถ้าได้อยู่กับคนรักยิ่งโรแมนติคใหญ่เลย.. อิฉาคนมีฟามรักจิงๆ เรย....ฮิ้ววววว   ^ ู ^ รออ่านต่ออยู่นะคะ จากคุณ : มี่ (แม่มดขี่ไม้กวาด) เขียนเมื่อ : 22 ธ.ค. 52 22:30:13

ความคิดเห็นที่ 36 ตอนนี้ผมหยุดเขียนตอนต่อแล้วนะครับ เนื่องจาก WM  เค้าขอความช่วยเหลือมา ให้ไปเขียนในห้องถนนนักเขียน แต่ว่าไล่ลบของเดิมไปหมดแล้ว --' ความจริงผมก็เล่นพันทิบอยู่แค่ 2 ห้อง เฉลิมไทยกับสยามบางทีก็แวะไปเฉลิมกรุงบ้าง ห้องถนนนักเขียนนี่บอกตรงๆว่าไม่รู้จักจริงๆ และไม่ได้คิดจะเข้าไป ความจริงไม่ได้ตั้งใจว่าจะเขียนเป็นเรื่องสั้นอะไรมากมาย มีเพื่อนๆอยากอ่าน ผมเลยเอามาเล่า (หรือว่าผมเล่าหั้ยมันเป็นเรื่องราวดีเกินไป) ก็มีเพื่อนๆอยากให้เล่าต่อผมเลยมาเขียนต่อเรื่อยๆ ส่วนนึงที่เขียนในห้องนี่เพราะเล่นอยู่และคิดมาตลอดว่าห้องนี้จะเขียนอะไรก็ได้เพราะไม่มีใครว่ากันเหมือนอีกห้อง  เพื่อนๆน่ารัก ยอมรับครับว่าเนื้อหามันอาจจะมีคนที่ไม่ชอบอยู่ด้วยส่วนนึงครับ แต่คงจะไม่ย้ายไปห้องถนนนักเขียนอะไรนั่นหรอกครับ ไม่ได้ตั้งใจจะมาเป็นนักเขียนอะไรกะเค้าเลยครับ เหอะๆ แก้ไขเมื่อ 23 ธ.ค. 52 12:16:59 จากคุณ : ชายกลาง (mytohn) เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 12:13:59

ความคิดเห็นที่ 37 -_- อารมณ์ค้าง แต่ก็ขอบคุณครับที่เขียนเรื่องน่ารักๆ ให้อ่าน จากคุณ : สกุล ยินดี เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 15:35:46

ความคิดเห็นที่ 38   ว้าาาาาา เราก้อซุ่มอ่านอยู่ อยากรู้ตอนต่อไปจริงๆนะ จากคุณ : Jellycolour เขียนเมื่อ : 23 ธ.ค. 52 19:54:13

ความคิดเห็นที่ 39   ไม่นะ!! วันนี้ว่างแท้ๆ ไม่ได้อ่านหรอกเหรอ เสียดายจังค่ะ จากคุณ : บัตรผ่านนี้เพื่อพีกับก้อง^^ เขียนเมื่อ : 25 ธ.ค. 52 20:04:51 A:222.123.78.106 X: TicketID:232996