==เห็นถามกันจัง=={แตกประเด็นจาก F8704790}
|
|
กะไอ้กระทู้เก่า ที่ตั้งไป ก็มีคนชอบเข้ามาถามว่า ไม่เห็นสารภาพเลย
เรื่องมันเป็นยังไง มีทั้งให้กำลังใจ และก็ด่า อยากรู้นักใช่มั้ย ว่ามันเป็นยังไง อยากตัดสินอะไรก็ตัดสินไป
เราก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่เคยเจ็บเจียนตายเพราะผู้ชายคนหนึ่ง
ทรมานอยู่กับผู้ชายคนนั้น จนถึงวันที่เราต้องบอกตัวเองว่าเราไม่เอาแล้ว เราไม่อยากมีความรักแบบนี้อีก เราไม่อยากมอบความรักแบบนี้ให้ใครอีก เราก็เลยเดินจากมาแต่ตัวและหัวใจที่ยับเยิน ของทุกอย่างที่ซื่อด้วยกัน รถที่ผ่อนมาด้วยกัน เราไม่เอาอะไรทั้งนั้น เราขอมารักษาแผลใจ และทำให้เราเย็นชากับผู้ชาย
แต่แล้วเราก็มาเจอผู้ชายคนหนึ่ง ที่ไม่ว่าเราจะกบฏ ดื้่อ เอาแต่ใจยังไง เขาก็ทนได้ (หรือไม่ค่อยใส่ใจก็ไม่รู้) ให้อิสระเราเต็มที่ อยากทำอะไรก็ทำ เราก็คบกับผู้ชายคนนี้เป็นเวลาพอสมควร แต่ด้วยเวลาที่เราไม่ตรงกัน วันหนึ่งเราก็ไม่ต้องการอิสระอีกแล้ว เราต้องการเวลาจากเขา แต่เมื่อพิจารณาทุกอย่าง เราคิดว่ายังไงเราก็คงไปด้วยกันมากกว่านี้ไม่ได้ เราเลยตัดสินใจเลิกกับคน ๆ นี้ไป
แล้วเราก็มาเจอคนคนนี้ ต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดนี้ ทุกอย่างทุกเวลาที่เราอยู่กับเขา เรามีความสุขมาก เราแทบจะทุ่มใจและทุ่มทุกอย่างไปให้ เหมือนกับเพลง "ยอม" ที่เราเคยร้องให้เขาฟัง แต่มันมีอะไรบางอย่างบอกเราว่า ถ้ามันเป็นอย่างนี้ต่อไป เขาจะต้องทำให้เราเสียใจเหมือนผู้ชายคนแรกที่เราเจอมา เขาเหมือนแทบจะทุกอย่าง เพื่อนเยอะ ผู้หญิงรายล้อมเยอะ ทั้ง ๆ ที่เขารู้ว่าผู้หญิงคนอื่นแอบชอบเขาอยู่ เขาก็ยังให้ความหวัง ทำให้ผู้หญิงคนนั้นรู้สึกดี แม้จะบอกคนอื่นว่า เขามีแฟนแล้วก็ตาม
เราแพ้ผู้ชายแบบนี้ เราหลงผู้ชายแบบนี้ และเราก็กลัวว่าเราจะเจ็บกับผู้ชายแบบนี้อีก แต่สิ่งที่เราทำพลาดไปคือเราไม่กล้าพอที่จะปฏิเสธ
ไม่กล้าพอที่จะบอกเขาว่า เราไม่อยากคบเขาแล้ว เราไม่อยากเสี่ยงเอาหัวใจไปเดิมพันกับเขาอีกแล้ว...
จนมาถึงคนที่เราตกลงปลงใจด้วย เราเป็นเพื่อนกันมาพอสมควร
เขารับรู้ถึงปัญหาของเราทุกอย่าง เรื่องแฟนเก่าเรา เรื่องคนที่เราหลงรักแต่เรากลัว พอเราได้บอกเขาว่าเราเลิกกับแฟนเราแล้ว มาคบกับคน ๆ นี้ เขาก็เสียใจ แล้วถามว่าทำไมเป็นเขาไม่ได้เหรอ เขาพร้อมที่จะดูแลเราอย่างดี เขาพร้อมที่จะให้ทุกอย่าง และไม่ทำให้เราเสียใจ
เรามาคิดดูหลาย ๆ อย่างประกอบกันแล้ว เราก็เลยรับหมั้นเขา แต่ระหว่างที่เรารับหมั้นเขาแล้ว เราก็ยังขึ้ขลาด ไม่กล้าบอกคนที่เรากำลังคบอยู่ว่า เราหมั้นแล้ว เราทำอะไรโง่ ๆ เพื่อที่จะให้ผู้ชายคนนั้นเกลียดเรา และเดินออกไปจากชีวิตเราเอง แต่มันกลับทำร้ายมากกว่าที่จะบอกไปตรง ๆ เสียอีก
ถึงตอนนี้ เราเคลียร์ทุกอย่างหมดแล้ว เราพร้อมที่จะเริ่มชีวิตใหม่
เราบอกทุกอย่างกับคู่หมั้นเรา เรื่องราวทุกเรื่องระหว่างเรากับเขาคนนั้น ถึงมันจะทำให้เขาระแวง แต่มันก็ดีกว่าเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นสิ่งบาดหมางภายหน้า....
จบแล้ว
ปล. ลบข้อความเกี่ยวกับผู้ชายคนนั้นออก
แก้ไขเมื่อ 30 ธ.ค. 52 12:51:45
แก้ไขเมื่อ 30 ธ.ค. 52 12:40:12
| จากคุณ |
:
anana   
|
| เขียนเมื่อ |
:
30 ธ.ค. 52 11:35:24
|
|
|
| 
เข้ามาอ่านและให้ give 
