รถไฟฟ้าไปส่งนะครับ .......... ซินเดอร์เรลล่าขี้เมา ><
|
|
อยากประกาศน่ะ เก็บไว้แล้วมันอึดอัดมากมาย......เข้ามาร่วมกันรับรู้เรื่องของผมหน่อยเถอะครับ ขอร้อง ><
เมื่อคืน ผมถูกแฟนทิ้ง.....ทิ้งไว้ตามยฐากรรม !!
เพราะเขาต้องพาพ่อแม่น้องไปกินข้าวแล้วก็ไปพักผ่อนที่ต่างจังหวัดต่อกว่าจะกลับก็วันที่ 3 นู่น
ตอนแรกก็ตั้งใจว่าจะนอนดูทีวีอยู่ในคอนโดเงียบ ๆ พอเบื่อ ๆ ซักเที่ยงคืนก็ว่าจะลงไปโดดน้ำเล่นตูม ๆ ๆ แต่พอเบียร์ป๋องแรกหมดไป Lกฮ ก็เริ่มเข้าเส้น เลือดเริ่มสูบฉีด
โอ๊ย..................อย่างนี้มันต้องถอนนนน อยู่คนเดียวไปใย เทศกาลทั้งที ออกไปแรด ๆ ดีกว่า ปีใหม่ทั้งทีจะอยู่คนเดียวไปทำไม
สี่ทุ่มครึ่ง.............โทรหาเพื่อนชะนีสุดที่รัก มันบอกกำลังไปจะไป CTW โอเค ๆๆ เด๋วกรูตามไป .... ตามนั้น
แต่พอวิ่งขึ้นรถไฟฟ้าที่หมอชิต......รีบกดโทรศัพท์..........ชะนีอยู่ไหน ?
มันบอก กรูกำลังจะไป RCA เมิงตามมานะ
เออ.........อีปลวก !! มาบอกเชี่ยไรตอนนี้ ทำไมไม่บอกตั้งแต่ตอนที่กรูยังลัลลา ๆ อยู่ข้างล่างนั่นละ !!
เลยงอนนนนน ชะนี แล้วแรด ๆ ไป CTW คนเดียวก็ได้ ไม่แคร์ !
พอลงจากรถไฟ้ที่สยาม.........คนชุมยังกับยุง จะเหยียบกันตายไหมเนี่ย ??
เดินจากสยามมาทางวัดปทุม
มองซ้าย มองขวา พลันสายตาก็ไปจ๊ะเอ๋กับชายหนุ่มรูป (เกือบงาม) ตี๋ ๆ (ตี๋จนตาหยีเป็นเม็ดก๋วยจี๊เลยคุณ) สูง (สูงไม่เกิน 170 เนี่ยสูงแล้วเหรอเนี่ย ฮ่า ๆ ) ขาวแบบลูกเจ๊ก ใส่เกงขายาวสีน้ำตาลเทา เสื้อเชิ๊ตสีควันบุหรี่ ใส่แว่นอีก
จะเพราะเมาหรืออะไรก็ไม่รู้ละ (ไม่ใช่ซาเป็คเลย) แต่คนนี้ละ โดนเต็ม ๆ
love at 1st sight ใช่เลย !!!
ผมมองหน้าเขา บอกตรง ๆ ว่าไม่เคยเกิดอาการอยากอาหาร เอ๊ย......เขิลลแบบนี้มานานมากแล้ว.........เขารู้ตัวหรือป่าวไม่แน่ใจ แต่ผมอ้ะ ช็อค !
คนอะไรก็ไม่รู้ ถึงจะไม่ไม่หล่อ แต่ได้ใจไปเลยเต็ม แต่ด้วยจำนวนประชากรที่ยั๊วเยี้ยะยังกับฝูงลูกอ๊อดยุงลาย เราก็เลยพลาดกันไป T^T
ตลอดเวลาที่เดินอยู่คนเดียวที่ลาน CTW พยายามมองหาเขาอยู่ตลอดคืน ใครจะนับไรก็นับไปเถอะ กรูไม่สน....ไม่เอาแล้ว เค้าดง เคาน์ดาววววววววววว......
ผู้ชาย.............ผู้ช๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ผู้ชายของกรูอยู่หนายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ?
จนผ่านมาตีหนึ่ง เฮ้อ.............ชวด ฉลู ขาล เถาะ แล้วกัน ฝันดีนะ สุดที่รักของผม ฮือ ๆ ๆ
จบงานที่ลาน CTW ก็เลยเดินไปเรื่อย ๆ อย่างเซ็ง เดินผ่านซอยมหาดเล็กหลวง มองเข้าไปที่รอยัลเพลส คิดถึงอดีตขึ้นมาแล้วเจ็บแปลบ ๆ หลายปีก่อน ผมยังนั่งนับถอยหลังอยุ่กับแฟนบนคอนโดนี่อยุ่เลย อือ ๆ ยิ่งคิดยิ่งเหงา ๆ แต่ก็เดินต่อไปจนถึงสีลม โทรหาแฟนเก่า(อีกคน).....แกอยู่ไหน ?
มันบอก..........อยู่พารากอน..........ไปทำไมสีลม ตุ๊ดเป็นดงคืนนี้ เด๋วก็โดนฉุดข่มขืนตายหรอก (โห........หน้าอย่างกรู ตุ๊ดสีลมคงไม่ตาถั่วมาฉุดหรอก ไม่ต้องห่วง กรูมีหน้าตาเป็นอาวุธ !!)
ด้วยความที่เหบื่อสุด ๆ ก็เลยเดินเล่น ๆ อยู่สีลม จนเบื่อ จนเหนื่อย จนเหน่าย จนเมื่อย
ทำไม....ปีใหม่มันถึงได้เศร้าแบบนี้เกือบทุกปีละ ชีวิตนี้จะมีสักเทศกาลไหมที่ไม่ต้องอยู่คนเดียวแบบนี้กับเขาบ้าง...........ฮือ ๆ
ตีหนึ่งยี่สิบ หมดเบียร์กระป๋องที่สาม เดินขึ้นรถไฟฟ้าที่ศาลาแดง.........ปลายทางหมอชิต จอดรถยัด ๆ ไว้แถว ๆ นั้นละ กลับบ้านนอนดีกว่า เซ็ง
ฝันดีนะครับ พ่อตี่หนุ่มสุดสวาทขาดดิ้นของผม ฮือ ๆ
ตีหนึ่งยี่สิบห้า ยืนรอรถไฟฟ้า......ไม่มาซะที เลยเดินหมุนไปหมุนมา......แต่หมุนมาอีกที..................กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!
ผู้ชายของผม
คุณมาแล้วเหรอ.............มาได้ไง..............โห ๆ ๆ อยากจะร้องไห้...............กรึ่ม ๆ มึน ๆ เศร้า ๆ เหงา ๆ แต่ในที่สุด เขาก็ปรากฏตัวแล้ว
ผมรีบเดินเข้าไป.............หยุดยืนห่าง ๆ เขาประมาณ 3 เมตร แอบมองหน้าตี๋ ๆ ตาหยี ๆ ของเขา เฮ้อ..............ผมชอบคุณจังเลยครับ
รถไฟฟ้ามาแล้ว.............เขาก้าวเข้าไปในขบวนรถ..........ผมเดินตามติด ๆ เขานั่ง ผมนั่งด้วยติดกันเลย...........ใจเต้นตึก ๆ หวิว ๆ
แอบนั่งเบียดไหล่เข้าไปชิดนิดหนึ่ง.............ใจสั่นอย่างแรง...........โอ๊ย...............ผมชอบคุณจริง ๆ นะ
พอถึงสยาม เขาเดินออก ผมเดินตาม เขาลงมาต่อรถสายสุขุมวิท.......เฮ้อ...........ไปไหนไปด้วยละกัน
ผมยืนห่างเขาไปอีกประมาณ 3 เมตร แอบมองเขาบ่อย ๆ ...........คนอาไรไม่หล่อ แต่ทำไม..........น่ารักขนาดนี้นะ
รถมาแล้ว...............แต่ประตูมันอยู่ตรงหน้าผมน่ะซิ...........ฮือ ๆ
ถ้าผมเดินเข้าประตูนี้แล้วเขาไปเข้าประตูอื่นละ T^T
ผมเดินเข้าไปนั่งลง.....................กรี๊ด ๆ ๆ
เขาเดินตามเข้ามาแล้วนั่งลง...............นั่งลงในตำแหน่งเดิม !!
เขานั่งลงข้าง ๆ ผม ทั้งที่ มันยังมีที่ว่างเหลืออีกเพียบเลย
พ่อคุ๊ณณณณณณณณณณณณณณณ มานั่งที่นี่ทำไม..........ไม่กลัวโดนปล้ำในรถไฟฟ้าเหรอ ??
แล้วก็เหมือนเดิม ผมเอียงไปทางเขาแล้วก็แปลงร่างเป็นนักแสดงเกาหลีในทันที
ซุน จึง ซบ !!!
ขอซบหน่อยละกัน เพราะซินเดอร์เรลล่า...........เมาแล้วจ้า ><
เวลาช่างเหมือนหยุดอยู่กับที่มาก ๆ ผ่านไปแต่ละสถานี ใจผมก็เต้นแรงขึ้น ๆ จากที่ใจมันหวิว ๆ ตอนนี้มันสั่นไปหมดแล้ว......ผมเป็นอะไรไปเนี่ย
ผมเมา หรือว่า เขา so hot ?
ผมลุ้นมาตลอดทางว่าเขาจะลงสถานีไหน..........ในใจภาวนาให้เขาลง ทองหล่อ อโศก ไม่ก็พร้อมพง สักสถานี
แล้วขอให้บ้านอยู่ในซอย 31 ด้วยเถอะ จะได้แกล้งลงด้วย แล้วตามไปดูเลยว่าบ้านหลังไหน จะได้ทำความรู้จักกันไว้ ในฐานะ คนซอยเดียวกัน แต่แล้วมันก็ไม่ใช่ อือ ๆ ๆ
ตลอดเวลาที่แอบเนียนเป็นดาราเกาหลีหน้าเจ๊กมาตลอดสาย ผมก็แอบชำเลืองมองเขาจากระจกฝั่งตรงข้ามตลอดเวลา ผมสังเกตุด้วยว่า เขาแอบอมยิ้มที่มุมปากอยู่บ่อย ๆ
จนถึงสถานีปลายทาง..............ฮือ ๆ อ่อนนุชแล้วเหรอเนี่ย.....เฮ้อ.....ต้องแยกกจากกันแล้วเหรอ ยังไม่อยากให้ถึงเลย ทำไมสายแบรริ่งมันไม่เปิดใช้งานต่อตอนปีใหม่ละเนี่ย ฮือ ๆ ๆ
พอถึงที่ เขาไม่ลุก เหมือนเขารอให้ผมลุกก่อน........ผมก็เลยแกล้งสะบัดบ็อบนิด ๆ เหมือนเพิ่งตื่น งัวเงีย ๆ แล้วลุกขึ้น ยืน พอผมลุก เขาก้ลุก เขาเดินออก ผมก็เดินตามลงมา
นี่เราต้องจากกันแล้วเหรอ........ในใจผมหงอยมาก ๆ แต่ก็ยังแกล้งเดินอารมณ์ดีลงมาที่ทางออก ดูเหมือนเขาเดินช้าลง..........หรือผมคิดเข้าข้างตัวเองมากไปก็ไม่รู้...........รู้แต่ไม่อยากให้เขาเดินออกจากเหล็กกั้นนั้นเลย
เขาแสกนบัตร เดินออกไปอยู่หลังเหล็กกั้นแล้ว.........ในใจผมสั่นมาก ๆ แต่เอาเถอะ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ยังไงก็ไม่ได้เจอกันอีก จะอายไปทำไมละ
" กลับบ้านดี ๆ นะครับ ^__________^ "
เขาหันมายิ้ม เหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ผมไม่รอฟังแล้วละ เขิลลลลมาก ๆ เลยแอบหันหลังกลับ วิ่งขึ้นบรรไดกลับไปที่ชานชาลาอย่างเร็ว
เฮ้อ.........อีกห้านาที ตีสอง
รถไฟฟ้าขบวนสุดท้ายถอยกลับมารับผมแล้ว...........ถึงเวลาที่ซินเดอร์เรลล่า.........ต้องขึ้นรถไฟฟ้ากลับไปแล้วซินะ..............พอถึงอนุเสาวรีย์
นางซินก็ถึงเวลาแปลงร่างเป็นอีรำยอง !!
ไปโผล่อีกที.........มารู้ตัวก็เด้งดึ๋ง ๆ อยู่สลิม RCA
ตีสามสลายตัว.........ตีสี่หัวถึงหมอน หลับเป็นตาย........เพราะไปถึง RCA ไม่ทักทายใครทั้งนั้น แก้วกรูอยู่ไหน....จัดมา !!
สรุป...........เหล้าครึ่งกลมที่เหลือจากบรรดาชะนี ผมเหมาคนเดียวหมด
ครึ่งกลมนี้......แด่ เจ้าชายของผม บนขบวนรถไฟฟ้ามาหาเสียที ~
** เอ็ดดิท คำผิดก่อนนะ ผิดบาน ฮ่า ๆ **
ปล. ที่หลาย ๆ คนถามว่าทำไมถึงไม่ขอเบอร์ไว้ เหตุผลก็เป็นเพราะว่า ผมเขินมาก และผมไม่เคยขอเบอร์ใครมาก่อนทั้งชีวิต
อีกเหตุผลเพราะผมไม่รู้เลยจริง ๆ ว่าเขาเป็นผู้ชายแท้ ๆ หรือว่า เกย์ เขาดูก้ำกึ่งเนียน ๆ แบบว่าไม่สามารถแยกได้เลยจริง ๆ แต่งตัวเนี๊ยบ ๆ เหมือน Urbansexual มากกว่าพวก Metrosexual ดูเซอร์ ๆ เป็นไปได้ทั้งสองทางเลย แง่ม ๆ
แก้ไขเมื่อ 01 ม.ค. 53 18:26:45
แก้ไขเมื่อ 01 ม.ค. 53 18:19:24
แก้ไขเมื่อ 01 ม.ค. 53 16:44:11
| จากคุณ |
:
คุณชายแบดบอย & หมาน้อยซื่อบื้อ   
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันปีใหม่ 53 16:28:45
|
|
|
| 
