Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
เรื่องราวของนักศึกษาคนนึงที่กำลังทำอะไรเพราะความรักของเค้า ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันผิดนะ แต่หัวใจมันห้ามไม่ได้  

คุณเคยได้ยินคำว่าความรักมันมักไม่เข้าใครออกใครกันไหม?
ฉันเคยคิดว่า ทำไมคนเรารู้ทั้งรู้ว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันผิด แต่ก็ทำกัน
ฉันเคยคิดว่า ทำไมพวกเค้าไม่เลิกทำละ หากรู้ว่ามันผิด
วันนี้เหตุการณ์เหล่านั้นได้เกิดขึ้นกับตัวของฉันเอง แล้วฉันก็ได้รู้ว่าทำไมคนเราถึงรู้ว่าผิดแต่ก็ยังทำ

คุณเคยรักใคร รักทั้งๆ ที่รู้ว่าเรากับเขาเป็นไปไม่ได้ไหม?
คุณเคยแอบรักคุณครูของคุณไหม?
คุณเคยแอบรักคนมีเจ้าของไหม?

แค่รักผู้หญิงด้วยกันก็ผิดแล้ว แถมเทอยังเป็นอาจารย์ และยังมีสามีอีกด้วย

ถ้าคุณฟังเรื่องราวของฉัน พวกคุณหลายคนคงคิดว่า ฉันเป็นคนที่แย่มาก คุณอาจจะอึ้ง แล้วเกลียดคนอย่างฉันไปเลยก็ได้
ฉันต้องขอโทษที่ต้องมาเล่าเรื่องราวเล่านี้ให้พวกคุณได้ฟัง เพราะฉันไม่อยากให้ใครได้เจอแบบฉัน

คุณพร้อมที่จะอ่านเรื่องราวต่างๆ ของฉันหรือยัง เรื่องราวเหล่านี้เกิดขึ้นมาตลอดเกือบ 4 ปีแล้ว

ฉันมีชื่อว่ามะนาว (นามสมมุติ) วันนึงที่ชีวิตนักศึกษาก้าวมาถึง ฉันเลือกเรียนในคณะที่ใฝ่ฝันไว้ ในมหาวิทยาลัยเอกชนใกล้บ้านแห่งหนึ่ง
เด็กศิลปกรรมที่เกือบจะติสบ้างบางเวลา นั่งตั้งอกตั้งใจเรียนวิชาจิตวิทยา ที่ไม่รู้จักมาก่อนว่าคืออะไร
ฉันเฝ้าลุ้นทุกครั้งที่เรียน สถานที่เรียนใหม่ๆ ว่าอาจารย์ที่จะมาสอนฉัน เค้าจะสวย เค้าจะหล่อ ถูกใจฉันหรือเปล่านะ
ฉันมาแต่เช้า นั่งรอดูอาจารย์ที่จะเข้ามาสอนฉัน อาจารย์ก้าวเดินเข้ามา พร้อมกับรอยยิ้ม
ฉันมองดูอาจารย์ แล้วรู้สึกถูกชะตาเหลือเกิน ก่อนหน้านี้ฉันยอมรับว่าฉันไม่คิดว่าอาจารย์จะยังไม่แก่ เพราะชื่อเธอ
ช่างดูแก่จริงๆ อาจารย์ชื่อว่า ปราณี (นามสมมุติ) ฉันจำได้ว่าอาจารย์ให้เบอร์โทรไว้ สำหรับนักศึกษาคนไหนที่อยากจะโทรไปปรึกษาปัญหาต่างๆ จากเธอ
อาจารย์ดูเป็นคนร่าเริง ใจดี และเป็นคนที่มนุษยสัมพันธ์ดีมากๆ คาบแรกที่ฉันเรียน ฉันประทับใจอาจารย์มาก
เฝ้ารอเรียนวิชาที่อาจารย์สอน อย่างตั้งใจ ฉันใช้เวลาไม่กี่วัน ที่จะรวบรวมความกล้า โทรไปบอกว่าฉันปลื้มอาจารย์นะ
อาจารย์ก็คุยกับฉันนะ ทุกๆ เย็นฉันจะหาเพื่อนไปดักรอเจออาจารย์ตอนที่เธอเดินกลับบ้าน

ในคาบเรียน คาบที่เท่าไหร่จำไม่ได้ ฉันจำได้แค่ว่าอาจารย์เรียกฉันไปพูดถึงอนาคตของฉัน ว่าฉันจะทำอะไร
ฉันจำได้ว่าฉันตอบอาจารย์ว่าอยากไปเรียนต่อประเทศ แต่ฐานะไม่ดี แต่คิดว่าหากได้เรียนต่างประเทศจะทำให้เก่งขึ้น
ก็ตอนนั้นฉันยังไม่รู้เรื่องราวอะไรกับเค้าเลย อะไรที่คนอื่นทำก็อยากทำไปเรื่อย ฉันจำได้ว่าอาจารย์พูดแซวฉันว่า เมืองไทยมันไม่ดีหรอ
อาจารย์จะชอบชมเพื่อนชายให้ฉันฟังว่าเพื่อนฉันเป็นคนขยันจะไปช่วยงานป้าเสมอ แม่ฉันก็ขายของอยู่ที่มหาวิทยาลัยนะ
แต่ฉันไม่ค่อยได้ไปช่วยแม่ ไปบ้างเป็นบ้างครั้ง ช่วยบ้างเป็นบางที อาจารย์จะชื่นชมเด็กขยัน ฉันก็ไม่ได้ขยันอะไรหรอกนะ

วันนึง ที่มหาวิทยาลัยมีงานต้อนรับน้องใหม่ ฉันเจออาจารย์ในแบบมาดมั่น เพราะเธอใส่เสื้อยืด กางเกงยีนต์ ที่ดูทะมัดทะแมง
ฉันเดินสวนกับอาจารย์ และยกมือไหว้อาจารย์ ไม่รู้ว่าเธอจะจำฉันได้หรือเปล่า ฉันรู้แค่ว่าฉันดีใจที่เจอเธอ และเห็นรอยยิ้มของเธอ
อาจารย์เธอดูห้าวมากนะ แต่เธอก็มีเสน่ห์ ทำให้ปลื้มเธอมากขึ้น

ในคาบเรียน อาจารย์จะเปิดเพลง หัวใจผูกกัน ให้ฟัง ระหว่างรอเพื่อน ทุกครั้งที่ฟังเพลงนี้แล้วมองหน้าอาจารย์ไป
ฉันรู้สึกว่าฉันเป็นความสุขอย่างนึง อาจารย์ดูเป็นคนอบอุ่น ฉันรู้สึกว่าตอนนั้นฉันเริ่มหลงรักอาจารย์มากขึ้นเรื่อยๆ
แต่ก็รู้ว่ากำลังทำผิดนะ แต่ฉันก็คิดว่าไม่เป็นไรเราแค่รักอาจารย์ แบบที่อาจารย์เป็นอาจารย์เท่านั้นนิ

ฉันพยายามหาเรื่องนั้นเรื่องนี้มาอ้าง เวลาที่จะโทรไปคุยกับอาจารย์ เพื่อที่จะไม่ให้อาจารย์ว่าได้
แรกๆ ฉันจะโทรไปหาอาจารย์ก่อนสองทุ่มครึ่งเสมอ เพราะว่าอาจารย์เคยพูดไว้ว่าไม่ให้นักศึกษาโทรหาอาจารย์หลังสองทุ่มครึ่ง
ฉันก็พยายามโทรไปก่อนเวลา อาจารย์ก็ใจดีนะ ทนคุยกับฉัน

เวลาผ่านไปเทอมนึง ฉันกับอาจารย์ก็สนิทกันนะ แต่แค่ระดับนึง ไม่มาก พื้นฐานระหว่างลูกศิษย์กับอาจารย์
แต่แล้วถึงเวลาที่เกรดออก ฉันได้ A วิชานี้ ฉันดีใจมากตอนนั้นแต่ด้วยความที่ว่าไม่เชื่อใจตัวเองว่าได้ด้วยฝีมือตัวเองหรือเปล่า
ฉันจึงโทรไปถามอาจารย์ ว่าอาจารย์ได้ช่วยหนูหรือเปล่าค่ะ อาจารย์กลับบอกว่าไม่ได้ช่วย ถ้าอาจารย์ช่วยมะนาว
อาจารย์ก็ต้องช่วยคนอื่นด้วยสิ เพราะฉะนั้นคงเป็นเพราะมะนาวตั้งใจเรียนเองแหละ มะนาวทำข้อสอบได้ล่ะสิ ถึงได้เกรด A
ฉันขอบคุณอาจารย์ วางสายและดีใจสุดๆ ฉันทำคะแนนวิชาที่อาจารย์สอนจนได้ A แล้ว

ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอม ฉันก็พยายามจะเขียนไดอารี่เก็บไว้เวลาที่ฉันคิดถึงอาจารย์

หลังจากที่เรียนจบไปหนึ่งเทอม ฉันก็ยังโทร และดักรออาจารย์ตอนเย็นเสมอนะ
วันนึงฉันได้ข่าวมาว่าอาจารย์ชอบอ่านการ์ตูนโคนัน แล้วอาจารย์ก็อยากอ่าน
ด้วยความบ้าคลั่ง ฉันตัดสินใจซื้อหนังสือการ์ตูนโคนันต่อจากเพื่อนอ่ะ เพื่อที่จะเอาไปให้อาจารย์อ่าน
เมื่อเอาไปให้อาจารย์ ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าอาจารย์เค้าจะอ่านหรือไม่อ่านหนังสือที่ฉันตั้งใจซื้อต่อเพื่อนไปให้เค้าอ่านหรือไม่
อาจารย์เคยบ่นว่าอยากดูการ์ตูนฮันเตอร์xฮันเตอร์ ฉันก็อุตส่าห์หามาไว้ให้ เพื่อที่จะให้อาจารย์เอาไปดู
แต่แล้วอาจารย์ก็ไม่ได้ดูอ่ะ ออกแนวประมาณว่าพูดไปอย่างนั้นแหละ
แต่ฉันก็ไม่ได้เสียใจนะ รู้เพียงแค่ว่า พอใจแล้ว ที่ได้ทำถึงเค้าจะไม่ได้รับมันไปก็ตาม แต่มันทำให้ฉันมีความสุขน่ะ

วันนึงฉันได้เจออาจารย์กำลังจะกลับบ้าน ฉันกับเพื่อนสนิทที่ชื่อว่าอ้น (นามสมมุติ) กำลังจะไปเที่ยวงาน เกษตรแฟร์กัน
พอเจออาจารย์ก็ลองชวนอาจารย์ ฉันไม่คิดเลยว่าอาจารย์จะไปด้วยกัน วันนั้นฉันไปเที่ยวกับอาจารย์ครั้งแรก
อาจารย์พูดเก่ง แถมมีเสน่ห์มาก ฉันรู้สึกว่าเริ่มรักอาจารย์มากขึ้นซะแล้ว อาจารย์น่ะ ชอบบอกว่าตัวเองเป็นคนเข้มแข็ง
ห้าวหาญ ที่ไหนได้ ความแข็งแกร่งของเทอ ก็ยังมีความอ่อนแอซ่อนไว้เสมอ เทอเดินไปกับพวกฉัน เทอก็เดินดูของ ซื้อของ
ต่อราคาเก่งเว่อร์ ฉันแบบว่าโอ้ว กูจะโดนแม่ค้าด่าไม๊นะ ทำนองนั้นเลย เทอเดินไปไม่นาน เทอเริ่มเหมื่อยแล้ว เทอก็เริ่มง้อแง้
อยากกลับบ้าน ซึ่งฉันกับเพื่อนก็ไม่รู้ว่าจะทำไง ก็เลยต้องพากลับบ้าน ตอนนั้นเราพากันเดินออกทางไหนก็ไม่รู้
รู้แค่ว่ามันไกลกว่าเดินออกทางปกติอีกนะ อาจารย์ก็ยังทำเป็นไม่เหนื่อย ยังเดินไหวให้ฉันกับอ้นได้เห็นอีกนะ
แต่เราก็ดูออกนะ ว่าอาจารย์น่ะเริ่มเหมื่อยแล้ว อาจารย์ท้าฉันด้วยนะ ว่าถ้าอาจารย์ใส่รองเท้าผ้าใบอ่ะ ไม่หวั่น 555+
ฉันรู้สึกว่าอาจารย์แก ดูเป็นคนถึงไหนถึงกันนะ แต่จริงๆ แล้วเทอก็ไม่ได้เป็นขนาดที่ฉันมอง




**เรื่องราวของฉันยังไม่จบแค่นี้ มันเป็นเพียงบ้างส่วน หากมีเวลาจะนำมาเล่าให้ฟังกันอีก**

จากคุณ : รักไม่มีกฏเกณฑ์
เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 53 23:25:32




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com