-----ความห่างไกล มันทำให้ทรมานจริงๆนะครับ-----
|
|
ผมคบกับแฟนมาได้เดือนหน้าก็คบปีแล้ว แต ่2อาทิตย์แล้วครับที่เขาต้องไปทำงานที่จังหวัดระยอง
ในช่วงเวลา 10 เดือนที่ผ่านมาเราอยู่ด้วยกันตลอด นอกจากเวลางาน ทุกเย็นเราจะไปทานข้าว
ที่ร้านเดิมตลอด บางวันเราก็ไปดูหนัง บางวันเราก็ไปเดินเล่นบ้าง พูดคุยสนุกสนานตามภาษาคนรักกัน
เราอาจจะเคยงอนเคยโกรธกันบ้างแต่แปปเดียวก็หายครับ ผมรู้ว่าเขาไปทำงาน
ผมรู้ว่าเขาทำที่ไหนแต่ เพราะกฎของโรงงานห้ามใช้โทรศัพท์ ห้ามออกข้างนอก
ทุกวันนี้ผมรู้สึกใจหาย ที่ช่วงเวลาที่เราต้องอยู่ด้วยกันมันหมดลง เราได้คุยโทรศัพท์กันวันละครั้ง
เขาทำงาน ผมเรียนโท ทุกเย็นผมนั่งดูรูปเขา รู้สึกใจหายมากๆ ผมร้องไห้อาจจะไม่มีเสียง แต่น้ำตา
มันก็ไหลตลอด ผมคิดถึงเขามากๆ บางคนบอกผมไม่เทียวสิ หาไรทำสิ ผมไม่เที่ยวกลางคืน
เหล้าไม่ดื่ม เพื่อนๆก็มีคู่กันหมด เรียกว่าถ้าเลิกเรียน ผมก็ตัวคนเดียว มันเศร้านะครับเวลาที่เรา
ต้องขับรถตรงกันข้ามกับทางที่ไปบ้านเขา มันเศร้าที่ช่วงเวลานี้เราเคยอยู่ด้วยกัน
มันเศร้าเพราะเวลาที่ผมคิดถึงเขาแต่ผมไม่สามารถโทรได้ ยอมรับว่าเหงาครับ
มองรูปอาจจะหายเหงาไปบ้าง แต่สุดท้ายความเหงามันก็พุ่งเขามาที่หัวใจทุกที่
6 เดือนมันนานมากๆสำหรับคนที่รอ ผมไม่มีกะจิตกะใจที่จะเรียนเลย ผมอยากได้งานเร็วๆ
อยากไปทำงานถึงที่ระยองด้วยซ้ำ อยากให้เขารู้นะ ว่า 6 เดือนผมก็รอ ความคิดถึงความรักของผม
มันไม่หมดไปตามกาลเวลาแน่นอน มีแต่จะเพื่มมากขึ้นมากขึ้น น่าอิจฉานะครับ
สำหรับคนที่อยู่ด้วยกัน ทำงานด้วยกัน ขอให้คุณรักษามันไว้ให้ดีที่สุดนะ
แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 53 17:11:22
| จากคุณ |
:
Sotuska  
|
| เขียนเมื่อ |
:
22 ม.ค. 53 16:56:06
|
|
|
| 
