Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ตั้งใจเรียนนะครับ..... ยังมีอีกหลายคน...อยากเรียน....แต่ไม่มีโอกาส vote  

อยากเป็นสื่อกลางในการนำเสนอถึงเรื่องราวบางอย่างที่เกิดขึ้นอยู่ในสังคมไทย
ความไม่เท่าเทียมกันในสังคม และโอกาสที่เลือกเกิดไม่ได้ เลือกที่ทำตามความฝันที่ตนเองฝันไม่ได้

ไม่ได้มาใคร่ครวญอะไร แค่อยากให้ พี่ๆ น้อง ๆ ตั้งใจเรียน เพราะมีอีกหลายชีวิตที่ขาดโอกาส แต่เขาก็พยายามที่จะไขว่ขว้ามัน แม้ว่าโอกาสนั้นมันจะเลือนลางมากก็ตาม


เริ่มเรื่องเลยแล้วกัน
ตอนนี้ผม เรียนวิศวะ อยู่ ปี 4 มหาลัยรัฐบาล(พระจอม)
การเรียนก็ไมjได้ดีอะไรมาก แค่สองนิดๆเท่านั้น หลายคนอาจว่ามันน้อยไปเกรดเท่านี้
แต่ผมทำได้แค่เท่านี้จริงๆ แล้วผมก็ไม่เสียใจที่ได้เท่านี้

ก่อนหน้านี้ผมก็เรียนเรื่อยๆ เล่นบ้างตามประสาชีวิตวัยรุ่น มีกินเหล้า มีเที่ยวเตร่ตามแบบฉบับของเด็กวิศวะ
กิจกรรมก็ทำบ้าง แต่เน้นเฮฮามากกว่าที่จะมีประโยชน์ ก็พวก กีฬา พวกกิจกรรมรับน้อง เป็นต้น

จนมาถึงตอนนี้ ผมเรียนใกล้จบแล้ว ประกอบกับมีเพื่อน มีพี่ที่รู้จัก
กันจากเวปท่องเที่ยว ได้มาชักชวนทำค่ายอาสา

ค่ายอาสา ผมเคยได้ยินแต่ไม่คุ้นเคยกับมันเท่าไหร่ จะว่าไปที่มหาลัยที่ผมเรียนก็มีทำค่ายอาสานะ
แต่การออกค่ายอาสาแต่ละครั้งไปกันร่วมเดือน ผมเลยไม่ได้สนใจอะไร คิดว่าตัวเองคงไม่เหมาะกับมันแน่ๆ มันคงนานไปสำหรับผม

ผมทบทวนอีกที ก่อนที่จะรับปากว่าจะทำค่ายอาสาด้วย
ความคิดในตอนนั้นคือ การสร้างอาคาร การไปช่วยสอนหนังสือน้อง การได้ทำงานร่วมกันเป็นกลุ่ม
จุดมุ่งหมายของผมคือ อยากเรียนรู้การทำงานเป็นกลุ่มเพื่อเรียนจบไปจะได้สามารถทำงานได้อย่างไม่มีปัญหา


โครงการแรกที่ผมไปทำ คือที่โรงเรียนบ้านซิวาเดอ อำเภอสบเมย จังหวัดแม่ฮ่องสอน
ทุกอย่างถูกเตรียมไว้หมดแล้ว ทั้งการสำรวจโรงเรียน  สิ่งที่เราจะไปทำ รวมถึงปัจจัยพื้นฐานที่โรงเรียนต้องการ

ในระหว่างการจัดค่าย ผมเรียนรู้มันได้อย่างดีกับการทำงานเป็นกุล่ม
มีการกระทบระทั่งกันบ้าง มีการแสดงความคิดเห็น มีการคัดค้านความคิดเห็น
ซึ่งทั้งหมดที่กล่าวมา มันอยู่บนพื้นฐานของเหตุผล
ซึ่งผมได้เรียนรู้อย่างเข้าใจ ตรงกับความต้องการที่ผมตั้งไว้ตั้งแต่แรก

รวมทั้งยังได้รู้จักคนในวงกว้างขึ้น จากที่ต่างๆ ที่มาด้วยใจที่ต้องการที่จะทำเพื่อสังคม

ผมถือว่าประสบความสำเร็จอย่างมาก กับสิ่งที่ผมได้รับมา
แม้ว่ามันจะเหนื่อยบ้าง แต่สิ่งที่ได้รับมามันคุ้มมาก

โรงเรียนบ้านซิวาเดอ ที่ผมได้ไปทำค่าย เป็นโรงเรียนขนาดกลาง มีการเรียนการสอนตั้งแต่ อนุบาล - ชั้น ม 3
มีนักเรียน 180 คน มีทั้งนักเรียนที่ไปกลับ และนักเรียนที่นอนที่โรงนอนของโรงเรียน
ฟังแล้วมันคงจะดูดีมาก ที่โรงเรียนมีโรงนอนให้นักเรียนด้วย
แต่หาใช่อย่างที่คิดเลย เด็กนักเรียนที่มานอนที่โรงนอนของโรงเรียนส่วนใหญ่
เป็นเด็กชาวเขาในหมู่บ้านห่างไกล ที่ไม่มีโรงเรียน หรือมีโรงเรียนแต่ไม่มีบุคลากรที่รองรับการเรียนการสอน

ลองนึกสภาพของตัวเราเองตอนสัก ป 1 ป 2 นะครับ ว่าตอนนั้นเราทำอะไรกันอยู่ นึกไม่ออกไม่เป็นไรครับ

น้องๆตั้งแต่ชั้น ป 1ต้องเดินทางจากหมู่บ้านห่างไกลมาเรียนที่โรงเรียนบ้านซิวาเดอ มาพักนอนที่โรงนอน
น้องบางคน ต้องมาอยู่คนเดียว ทั้งที่ยังเด็ก หรือมีบางคน ที่มีพี่ หรือน้องมาเรียนด้วย
ทุกคนต้องดูแลตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นการอาบน้ำ การกินข้าว การทำอาหาร การซักผ้า รวมไปถึงตัดฟื้น
หรือรับจ้างทำงานที่พอจะหาได้เพื่อมีรายได้บ้างในช่วงวันหยุด

มันอาจจะดูหนักไปหน่อยสำหรับเด็กเล็กๆ ชั้น ป 1 ป 2 ที่ต้องแบกความรับผิดชอบมากมายขนาดนี้

แต่จะทำอย่างไรได้ เมื่อน้องๆเขาไม่มีโอกาสเลือกมากนัก
แค่ได้มีโรงเรียนให้เรียน น้องก็ดีใจมากแล้ว

แก้ไขเมื่อ 31 ม.ค. 53 22:33:13

จากคุณ : natashi
เขียนเมื่อ : 30 ม.ค. 53 15:02:04




[ต้องการแตกประเด็นจากกระทู้เดิมคลิกที่นี่] [กติกามารยาท] [Help & FAQ] 
 
ความคิดเห็น :
  PANTIP Toys
จัดรูปแบบ :
ไฟล์ประกอบ :
  Help
ชื่อ :
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com