ความคิดเห็นที่ 1 ปล.ชื่อที่ใช้ในเรื่อง เป็นชื่อสมมุติทั้งสิ้น ผมชื่อหมัน (ขอใช้ชื่อตาม login นะครับ)  ส่วนชื่อจริง ๆ นั้นยาวมาก ไปหาอ่านเอาข้างล่างเองก็แล้วกันนะครับ ผมมีเรื่องสนุก ๆ มาเล่าให้ฟังกัน................. วันนั้นเป็นวันอะไรผมก็จำไม่ได้  จำได้แต่ว่า เป็นวันที่ผมมีนัดสัมภาษณ์งาน กับบริษัทฯ แห่งหนึ่งย่านรังสิต   .........เค้านัดผมตอน 9 โมงเช้า เพื่อไปสัมภาษณ์งาน ในตำแหน่ง เจ้าหน้าที่คอมพิวเตอร์ ฝ่ายต่างประเทศ!! ใจจริงผม ไม่ค่อยอยากจะทำงานในบริษัทฯแห่งนี้ซักเท่าไหร่ เนื่องจากมันเป็นบริษัทฯ เล็ก ๆ เล็กจริง ๆ  อยู่ในซอยเล็ก ๆ แห่งหนึ่งย่านรังสิต ซึ่งผมก็ไม่ได้หวังว่าจะได้อะไรหรอกนะ กะไปสัมภาษณ์สนุก ๆ ขำ ๆ ชิว ๆ เพราะระดับผมแล้ว การจะให้ไปทำงานในบริษัทเล็ก ๆ เท่ารูหนูนั้น มันผิดคอนเซปต์อย่างแรง ระดับผม มันต้องตึกชินฯ  หรือถ้าน้อยกว่านั้น ก็ขอตึกช้างก็แล้วกัน!!! ผมไม่ค่อยสนใจหรอกครับ ว่าจะได้ไม่ได้  เค้านัดผม 9 โมงเช้า   ผมก็เรื่อย ๆ เฉื่อย ๆ  ไม่ตื่นเต้นอะไร กะไปสนุก ๆ  เค้านัด 9 โมงเช้า ผมไปตั้งแต่ 7 โมงครึ่ง!!! ครับ ผมไม่ตื่นเต้นเลย จริง ๆ  ไม่ตื่นเต้นเล๊ยยยยยย.............T_T ผมไปตั้งแต่ 7 โมงครึ่ง เค้ายังไม่เริ่มทำงานกันเลยด้วยซ้ำ ไปนั่งเอ๋อ ๆ อยู่ตรงที่เค้าเอาไว้รับแขก นั่งอยู่นั่นแหล่ะครับ ข้าวปลาก็ยังไม่ได้กิน กลัวว่า ถ้าออกไปกินข้าว กลับมา เค้าจะเรียกผ่านเราไปแล้ว!!! ทั้ง ๆ ที่มันก็ยังแค่ 8 โมง ยังไม่ถึงคิวเราซักกะหน่อย  แหม ก็บอกแล้ว ผมไปสัมภาษณ์สนุก ๆ ไม่กะได้หรอก (สตอกันเห็น ๆ กะไปสนุก ๆ แต่ถ่อไปตั้งกะ 7 โมง ไอ้บ้า!!!) ในระหว่างที่ผมนั่งรอ ผมก็หยิบหนังสือที่เค้าวางอยู่แถวนั้นมาอ่านฆ่าเวลาให้มันตายไปเรื่อย ๆ จนฆ่าเวลาตายเป็นเบือไปได้ซักระยะหนึ่ง ก็รู้สึกว่า มีคนมานั่งด้วย ผมละสายตาจากหนังสือที่อ่าน ไปที่คน ๆ นั้น อึ่สสสสสสสสสสส  นางฟ้า!!! “พระเจ้า!!!!  ทำไมเธอถึงได้น่ารักเช่นนี้” ครับ คนที่มานั่งข้าง ๆ ผม เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง  รูปร่างสูงประมาณ 170 ซม. หุ่นยังก๊ะนางแบบ ผิวสีแทน ผมยาวสลวย ตาคมปานมีดอรัญญิก และที่สำคัญ เหนือสิ่งอื่นใดทั้งหมดในตัวเธอ นั่นคือ “นมใหญ่มาก!!” ในใจผมคิด  “เอ่อ ชาติที่แล้ว น้องเป็นวัวเหรอครับ!!!” จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 18:01:26

ความคิดเห็นที่ 2 ฮาแน่ ๆ ตั้งแต่ นมวัว ^^" จากคุณ : DarkEnemy เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 18:08:46

ความคิดเห็นที่ 3 มาปูเสื่อรอฟังคะ ชิดขวาๆ จากคุณ : หนูน้อยทิงนองนอย เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 18:10:09

ความคิดเห็นที่ 4 ไอ้ที่ผมว่าใหญ่เนี่ย มันก็ไม่ได้ใหญ่จนน่าเกลียดนะครับ คือ ใหญ่สมตัว สมรูปร่างของเธอนั่นแหล่ะ ผมจำได้ว่า วันนั้น เธอใส่เสื้อสีขาวรัดรูป อยู่ข้างใน และก็ใส่เสื้อเชิ้ตคล้าย ๆ สูท สีดำอยู่ด้านนอก ใส่กระโปรงสั้น สีดำ สีเดียวกับเสื้อนั่นแหล่ะ รองเท้าส้นสูง กระเป๋าถือใบเล็ก พร้อมซองใส่เอกสาร!!! ผมตะลึง เลือดกำเดาพุ่งกระฉูดอยู่ตรงนั้น หนังสือตกลงสู่พื้น มือค้างอยู่ในท่าจับหนังสือ สายตาเหม่อลอย รำพึงรำพันออกมาว่า “หิวนม หิวนม หิวนม หิวนม!!!” เธอรู้สึกตัวเพราะผมทำหนังสือตก เธอหันหน้ามาทางผม และเห็นผมมองเธออยู่   เธอส่งยิ้มให้ และก็เอ่ยคำทักทายออกมา “สวัสดีค่ะ   ไม่ทราบว่า มองส้นสูงอะไรคะ” ผมสะดุ้งกับรอยยิ้มและคำถามอันแสนน่ารักนั้น  พร้อมตอบกลับไปว่า “เอ่อ เปล่าครับ”  ผมตอแร๋กันสด ๆ ทั้ง ๆ ที่ตาก็มองนมเค้าอยู่นั่นแหล่ะ ตอบไป ใจก็คิด “ไม่ได้มองส้นสูงครับ แต่มองนม”  นี่ถ้าพูดออกไปมีหวังโดนเจ้าของนม เอาส้นสูงฟาดปากแน่ ๆ !!! เธอยิ้มให้อีกครั้ง พร้อมกับเริ่มประโยคสนทนา “สวัสดีค่ะ มาสัมภาษณ์งานเหมือนกันเหรอคะ” ผมตื่นจากภวังค์ที่ผมตกอยู่ ปีนขึ้นมาจากภวังค์นั้น พร้อมยิ้มตอบกลับไป “ครับ มาสัมภาษณ์ครับ” เธอยิ้มให้ ไม่ได้พูดอะไรต่อ  ทำให้การสนทนาสิ้นสุดกันอยู่ตรงนั้นไอ้กระผมก็มัวแต่เขินอาย ทำให้ไม่ได้ชวนเธอคุยอะไรต่อจากนั้นเหมือนกัน รู้แต่ว่า เวลานั้น ผมนั่งไม่ค่อยจะเป็นสุขซักเท่าไหร่ อยากจะชวนเธอคุย คุยอะไรก็ได้ แต่เนื่องจาก นิสัยผมในเรื่องจีบผู้หญิง มันมีต่ำจนไม่น่าเชื่อ ความมั่นใจที่จะชวนผู้หญิงซักคนนึงคุย ถ้าไม่ใช่แฟน หรือ เพื่อนนั้น เป็นเรื่องยากมาก ๆ พอ ๆ กับการปีนเขาเอเวอร์เรส  ทั้ง ๆ ที่ยังไม่เคยเห็นเขาเอเวอร์เรสจริงๆ  เลยด้วยซ้ำ!!! (แล้วพูดทำไมวะ T_T) และด้วยเหตุผลนั้นเอง ที่ทำให้ผม ง้างปากอยู่นั่นแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา หันไปมอง อยากจะถามชื่อ  อึก ๆ อัก  ๆ แล้วก็หันกลับมา ทำเป็นหยิบหนังสือมาอ่าน ทั้ง ๆ ที่ใจไม่ได้อยู่กับตัวหนังสือตรงหน้าเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะใจมันไปอยู่ที่นมของเธอหมดแล้ว เอ้ย .. อยู่ที่เธอหมดแล้ว ไม่ใช่อยู่ที่นม ปะโธ่!! จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 18:10:14

ความคิดเห็นที่ 5 เข้ามาฮา จากคุณ : What will i do ? เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 18:12:53

ความคิดเห็นที่ 6 อยากบอกว่า คนชื่อ"หมัน"ร้อนตัวครับ เราชื่อเดียวกันเลยเน้อ สมัน จงเจริญ จากคุณ : Sir Genii เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 18:13:58

ความคิดเห็นที่ 7 “สวัสดีค่ะ   ไม่ทราบว่า มองส้นสูงอะไรคะ” ความหมายจริงๆ คือ "อยากโดนซ่งตรีนเหรอไง" 555555555+  ล้อเล่นค่ะ จากคุณ : นกไร้ขน เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 18:16:26

ความคิดเห็นที่ 8 เอ้ยน้อง...!!  กระดาษหนังสือพิมพ์มาหน่อยดิ พี่จะปูรอ จขกท.  ^^ ฮาดีครับ จากคุณ : มีความฝันเล็กๆ...ไว้ให้เดินตาม เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 18:16:28

ความคิดเห็นที่ 9 มาแอบฮาครับ จากคุณ : สิงห์ฟ้าขาว เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 18:17:28

ความคิดเห็นที่ 10 มายืนยิ้มครับ คริคริ จากคุณ : หมดระยะสะพานควาย เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 18:21:16

ความคิดเห็นที่ 11 ขออภัย เมื่อกี๊นี้ไฟที่ออฟฟิตดับครับ T_T หลังจากนั่งเกร็งไปได้ซักพักหนึ่ง เธอก็ถูกเรียกเข้าไปสัมภาษณ์ ซึ่งผมมารู้ในภายหลังว่า เธอมาสัมภาษณ์ในตำแหน่ง พนักงานบัญชี ของบริษัทฯ ซึ่งเป็นคนละตำแหน่งกับผม เมื่อเธอถูกเรียกตัว ผมก็เหมือนกับได้สูญเสียโอกาสอันดีเลิศประเสริฐศรีของตัวเองไปอย่างจัง เพราะว่า หลังจากนั้นไปแล้ว ผมกับเธอจะได้เจอกันอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้ เพราะว่า ถ้าเธอได้งาน แล้วผมไม่ได้งาน ผมก็คงไม่เจอเธออีก หรือกลับกัน ถ้าผมได้ แล้วเธอไม่ได้ การเจอกันครั้งนี้ก็คงจะเป็นครั้งแรก และครั้งสุดท้ายไปด้วยเช่นเดียวกัน ในขณะที่ผมนั่งชกปากของตัวเองที่หนักเป็นสากกะเบืออยู่นั่น  เจ้าหน้าที่ก็เดินมาเรียกผมให้เข้าไปสัมภาษณ์!! “คุณเอ่อ คุณ  คุณ .......อะไรวะเนี่ย!!!” (เรื่องชื่อจริง นี่เป็นเรื่องแต่งขึ้นนะครับ เพราะชื่อจริงผม ไม่ได้อลังการงานสร้างขนาดนั้น T_T) เจ้าหน้าที่ท่านนั้น พูดออกมาพร้อมเกาหัว เพราะอ่านชื่อผมไม่ออก ก็แน่ล่ะ ชื่อผมใครอ่านออกตั้งแต่ทีแรกได้ ก็ต้องไปขอมาแต่งเมียแล้ว เพราะชื่อจริง ๆ ของผมคือ “ศุภฤกษ์อมรตรีภมรพิเพกเษกบ่มีดี      บุญพุ้ย!!!” อย่าว่าแต่เจ้าหน้าที่เลยครับ ขนาดแม่ผมเอง ตอนไปแจ้งชื่อกับเจ้าหน้าที่ทะเบียนราษฎ์ ยังต้องสะกดให้ฟังทีละตัว เจ้าหน้าที่บอกว่า ชื่อคนหรือชื่อศาลาการเปรียญคะเนี่ย   ไม่รู้ว่าแม่ผมไปคิดค้นชื่อนี้มาจากไหน ลำพังแม่ผมเองตั้งชื่อนี้ มันก็ไม่น่าจะแปลกใจ เพราะแม่ผมนิยมลิเก ชอบดูอะไรจักร ๆ วงศ์ ๆ (อันนี้เรื่องจริงป อย่างนี้อยู่แล้ว แกคงเอาชื่อพระเอกลิเก ที่แม่ชอบมาเรียงกันแน่ ๆ เลย    แต่ที่น่าแปลกใจก็คือ พ่อผมยอมให้แม่ผมตั้งชื่อผมอย่างนี้ได้อย่างไร!!! จนทุกวันนี้ ก็ยังหาสาเหตุแห่งการยอมนั้นมิได้ เพราะ พ่อชิงลาโลกไปก่อนเสียแล้ว!!! อย่าพยายามหาคำแปล เพราะไม่มีแน่นอน เอาเป็นว่าแปลแค่ 3 พยางค์ท้ายก็น่าจะเข้าใจแล้ว   “บ่มีดี”  ก็ประมาณว่า ไอ้ประโยคยาว ๆ ข้างหน้านั่นก็คงไม่มีอะไรดีเลย ไม่รู้ว่าตอนแกตั้งชื่อผมแกรู้หรือเปล่าว่ามันหมายความว่าอย่างไร!!! ผมนั่งรอให้เค้าเรียกชื่ออยู่นาน เค้าก็ไม่เรียกซักทีเดินออกไปถามคนนั้นคนนี้ คงต้องการความชัวร์ที่จะขานชื่อผม และก็เดินกลับเข้ามายืนเกากบาลอีกรอบ จนผมเริ่มทนไม่ไหว เลยบอกเค้าไปว่า จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 18:22:47

ความคิดเห็นที่ 12 เล่าซะหิวนมเลยนะครับ 55+ จากคุณ : คนไม่ดีที่รักเธอ เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 18:25:39

ความคิดเห็นที่ 13 ไม่เห็นล๊อคอินนี้นานเลยนะคะ^^ มาพร้อมความฮาเช่นเคย ปูเสื่อรอแล้วค่ะ จากคุณ : SiErRaPuY เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 18:26:16

ความคิดเห็นที่ 14 "สุบ-พะ-เลิก-อะ-มอน-ตรี-ผะ-มอน-พิ-เพก-เสก-บ่อ-มี-ดี   บุญพุ้ย ใช่ไหมครับ" (พิมพ์ยากชิบเป๋ง T_T) “เอ่อ ใช่ค่ะ คุณใช่ไหมคะ”  เธอพูดพร้อมเงยหน้าจากรายชื่อมาถามผมเพื่อความชัวร์ “ใช่ครับ”  ในใจคิด “ไม่ใช่กุแล้วจะเป็นใครละวะ พูดชื่อยาว ๆ ขนาดนี้ได้” “โอเคค่ะ เชิญเข้าไปสัมภาษณ์ได้เลย” “ขอบคุณครับ” ผมตอบกลับพร้อมยิ้มหวาน ๆ ให้ 1 ที เธอเบ่ะปากรับเฉยเลย พร้อมรำพึงรำพันออกมาเบา ๆ ว่า   “ทำไมชื่อพระเอกมันต้องอ่านยาก ๆ อย่างนี้กันหมดเลยวะ” ผมได้ยิน ก็เลยรำพึงรำพันตอบกลับไปเบา ๆ ว่า “ก็ผมเป็นพระเอก!!!” (แหว่ะ!!!! รู้สึกกระดากยังไงชอบกลกับการพิมพ์บรรทัดนี้ T_T) ว่าแล้ว เจ้าหน้าที่ท่านนั้น ก็พาผมเดินไปที่ห้องสัมภาษณ์ และระหว่างทางที่เดินไปนั้น ผมก็ได้สวนกับเธอคนนั้นอีกครั้งหนึ่ง ซึ่งคราวนี้ ผมไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดลอยไปอีกแล้ว ผมเอ่ยปากถามทันที “เป็นไงมั่งครับ” เธอยิ้มหวานส่งมาให้ผม พร้อมบอกกลับมาว่า “ได้งานค่ะ เริ่มงานพรุ่งนี้!!!” หลังจากนั้น เธอก็เดินผ่านผมไป ปล่อยให้ผมยืนอ้าปากค้างอยู่เป็นครั้งที่ 2 ผมกะว่า เดี๋ยวจะถามชื่อว่าชื่ออะไร แต่เหมือนเธอจะไม่เปิดโอกาสให้เลย เดินผ่านไปซะงั้น จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 18:29:43

ความคิดเห็นที่ 15 น่าจะประมาณนี้ จากคุณ : otto เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 18:37:04

ความคิดเห็นที่ 16 “ได้งานด้วยแฮะ นี่ถ้าเราอยากจะเจอเธออีก เราก็ต้องได้งานที่นี่สิเนี่ย” ผมคิดในใจ พลางเดินตามเจ้าหน้าที่ไปด้วยใจระทึก!!! ซึ่งผู้ที่สัมภาษณ์ผม เป็น “กรรมการของกรรมการผู้จัดการของบริษัท” หรืออีกนัยหนึ่ง ก็คือ “เมียเจ้าของบริษัทฯนั่นเอง!!”   ไม่มีใครจะใหญ่ไปกว่านี้อีกแล้ว ต่อให้เป็นกรรมการผู้จัดการด้วย เจอเมียเจ้าของบริษัทฯ เข้าไปก็ต้องถอยกันเป็นแถบ ๆ การสัมภาษณ์ผ่านไปได้ด้วยดี ด้วยที่ว่า ผมอยากได้งานนี้มาก ไม่ใช่เพราะงานมันดีหรอกนะ แต่เป็นเพราะ “นมของเธอคนเมื่อกี๊มากกว่า”  เฟ้ย เฮ้ย....ไม่ใช่!!! เป็นเพราะเธอคนเมื่อกี๊มากกว่า ไม่ใช่นมเว้ย!!! ด้วยเหตุผลดังกล่าว จึงทำให้ผมตั้งใจสัมภาษณ์เป็นอย่างมาก ชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้ จะให้ผมเลียแข้งเลียขาคนสัมภาษณ์ผมก็ยอม เพราะเรื่องเลียแข้งเลียขานี่ ผมถนัด ไม่เชื่อถามผู้จัดการคนเก่าของผมได้ เพราะทุกวันนี้ แกก็เดินขากระเผลก ๆ เหมือนคนขาไม่เท่ากัน ก็เพราะผมเลียจนขาแกเสียไปแล้วข้างนึง จึงเดินขากระเผลก ๆ อย่างนั้น (เอ่อ คุณเมิงครับ จะตลกไปถึงไหนครับ T_T) ด้วยการสร้างภาพแบบสุด ๆ ของผมจึงทำให้ ในที่สุด กรรมการของกรรมการผู้จัดการท่านนั้น ก็ตกลงรับผมเข้าทำงานในตำแหน่ง เจ้าหน้าที่คอมพิวเตอร์ ฝ่ายต่างประเทศ!!! . รับมาแบบงง ๆ ผมก็ได้งาน แบบ งง ๆ อืมมม จริง ๆ แล้ว ยังไงผมก็ได้ครับ งานนี่ เพราะว่า เค้าเปิดรับสมัครมาเป็นอาทิตย์ แต่มีผมหลงมาสมัครแค่คนเดียว ผมมารู้ทีหลังว่า จริง ๆ แล้ว เค้าแทบจะโทรไปบอกให้มาทำงานเลย ไม่ต้องเรียกผมไปสัมภาษณ์ด้วยซ้ำ แต่มันจะดูเหมือนเล่นขายของไปหน่อย ก็เลยต้องมีการสัมภาษณ์กันหน่อยพอเป็นพิธีแค่นั้นเอง sarddddddddddddddddd ครับ ผมภูมิใจมากเลยที่ได้งานด้วยความสามารถของตัวเองล้วน ๆ เช่นนี้ เค้านัดผมมาเริ่มงานในวันถัดไป!!! ก็อย่างที่บอกนั่นแหล่ะ ผมเฉย ๆ มากกับงานนี้ รู้สึกไม่ค่อยอยากทำงานเท่าไหร่ (อีกแล่ะ) เหมือนกับว่า มันไม่ได้ใช้ความรู้ความสามารถอันเลอเลิศ สุดแสนจะอัจฉริยะของผม จะบอกให้ ว่าผมเก่งขนาดไหน  ผมสามารถหาค่าของตัวเลข 5 คูณ 2 ได้ 7 มาแล้ว !!! อาจารย์ที่สอนผม ถึงกับต้องขอกลับไปตรวจใหม่อีกรอบ ด้วยที่ว่าไม่เชื่อว่า ระดับมันสมองอย่างผม จะหาผลลัพธ์ออกมาได้อย่างนั้นจริง ๆ  และก็เป็นไปตามที่เห็นในตอนแรก ที่ผม เอา 5  คูณ 2 แล้วได้ 7!!!!  ครับ อาจารย์ตั้งฉายาให้กับระดับมันสมองของผมทันที!! “:-)!!!” ดูจะตรงกับระดับมันสมองอันชาญฉลาดของผมเป็นที่สุด!!! ***************************************** จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 18:43:02

ความคิดเห็นที่ 17 ขอภาพประกอบโด้ยค๊าบ~ หุหุ จากคุณ : Zae50120 เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 18:44:06

ความคิดเห็นที่ 18 หรือประมาณนี้ จากคุณ : ก็คนมันขี้หึงง่ะ เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 18:52:04

ความคิดเห็นที่ 19 แบบนี้พอดีป่ะ จากคุณ : ก็คนมันขี้หึงง่ะ เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 18:52:41

ความคิดเห็นที่ 20 กระทู้นี้ เริ่มออกสู่เกษียรสมุทรแล้ว จากคุณ : Sir Genii เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 18:58:17

ความคิดเห็นที่ 21 ว่าแต่เจ้าของกระทุ้ชื่อนี้จิงๆเหรอค่ะ จากคุณ : พื้นที่มีรัก เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 18:59:57

ความคิดเห็นที่ 22 และด้วยระดับมันสมองขนาดนี้ ได้งานจิ๊บๆ อย่างนี้ ผมถึงไม่กระตือรือร้นเท่าไหร่นัก ผมทราบในวันนั้น ว่าผมได้งาน ให้มาเริ่มงานในวันรุ่งขึ้น ผมรู้สึกเฉย ๆ ซึ่งเฉย ๆ ของผม ก็คือ ผมรีบกลับไปนอนตั้งแต่หัววัน กลัวว่าพรุ่งนี้จะตื่นไม่ทัน !!!! ครับ ผมไม่กระตือรือร้นเลยแม้แต่นิดเดียว  แหม ก็นะผมดีใจจะตาย ไม่ได้ดีใจที่ได้งานใหม่นะ แต่ดีใจที่จะได้เจอเธอผู้นั้นอีกครั้ง แค่หลับตา ผมก็นึกถึงนม เอ้ย หน้าเธอออกแล้ว โอ้วววว ตุ๊กกี้!!! เฮ้ยไม่ใช่ (คิดได้ไง)........เชอร์รี่ เข็มอัปสร เธอช่างเหมือนเสียนี่กระไร!!! (สมัยไหนวะเนี่ย T_T) ผมล้มตัวลงนอน แล้วนับวัวโดนรีดนมไปเรื่อย ๆ วัวตัวที่ 1 วัวตัวที่ 2 วัวตัวที่ 3 วัวตัวที่ 8 วัวตัวที่ 100 วัวตัวที่....... วัว วัว วัว ค่ำคืนนั้น ผมนอนฝันว่า โดนฝูงแม่วัวรุมกระทืบตายสยองคาฟาร์ม T_T และมันก็เนื่องมาจาก ผมทะลึ่งนอนตั้งแต่หัววัน ทำให้ผมตื่นขึ้นมาตอนตี 5 ครึ่ง!! ลุกขึ้นมานั่ง พร้อมรำพึงรำพันกับตัวเองว่า “โอว วันนี้แล้วสินะ ที่เราจะได้เจอ นม เอ้ยยย จะได้ เริ่มงานใหม่ซะที!!!!” (มันจะอะไรกะนมนักหนาเนี่ย หมดกัน ภาพที่สร้างมาหมดกัน เค้าก็รู้กันหมดน่ะสิฮะว่าผมบ้ากาม T_T) ก็แน่นอน คนเรา พอได้งาน และเริ่มงานในวันแรก เราก็ต้องสร้างภาพว่าเป็นคนขยันกันอยู่แล้ว ผมก็เช่นเดียวกัน ผมเริ่มสร้างภาพทันที!!!! ปกติผมตื่นเที่ยง แต่วันนี้ ตื่นตั้งแต่ตี 5  ไม่ใช่ว่าควบคุมตัวเองและมีความรับผิดชอบนะ เพียงแต่ว่า เมื่อวานนอนเร็วกว่าปกติเท่านั้นเอง.............. ผมออกจากบ้าน ตอน 6 โมงตรง เดินทางไปถึงบริษัท ที่ห่างจากบ้านผมไม่ถึง 10 กิโลเมตร ด้วยรถ ปทุมธานี-รังสิต ซึ่งได้ชื่อว่า รถนรก !! นั่นคือ ถ้าบังเอิญคุณเป็นผู้ชาย และบังเอิญว่า ป้ายที่คุณรอนั้น มีคุณยืนอยู่คนเดียว ........................ คุณอย่างหวังเลยว่ารถนรกสายนี้มันจะจอดรับคุณ เพราะพวกมันจะรีบไปเผาศพมารดามัน มันจะเปิดตบไฟหน้าโชว์ 1 ดอก ทำท่าเหมือนจะจอด พอมันใกล้จะถึง คุณเตรียมตัวจะขึ้นรถ มันก็จะเร่งเครื่อง แล้วก็เร่งเครื่องจากคุณไป................. แน่นอน ผมก็เช่นเดียวกัน ผมออกไปยืนรอรถตั้งแต่ 6 โมงครึ่ง ระยะทางจากบ้านไปบริษัท ไม่ถึง 10 กิโลเมตร ซึ่งผมควรจะไปถึงบริษัท ไม่เกิน 6 โมงครึ่ง แต่นั่น มันในกรณีที่เป็นรถเมล์ประจำทางทั่วไป ที่ไม่ใช่รถ ปทุมธานี-รังสิต สายนี้เป็นอันขาด กว่าผมจะทำท่าน่าสงสาร บีบน้ำตาอ้อนวอนให้มันจอดได้ก็ตอนที่รถมันติดกันอยู่หน้าป้าย ตรงที่ผมยืนอยู่นั่นเอง ผมถึงได้มีโอกาสขึ้น และอย่าหวังว่าจะได้นั่งครับ ยืนตลอดศก!!!! ตอนมันขับรถผ่านผมไป ยังมีการหันมายิ้มเยาะเย้ย ประมาณว่า "สมน้ำหน้า ไม่ได้ขึ้น T_T" **************************************** จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 19:06:59

ความคิดเห็นที่ 23 รออ่านต่อ ๆ ติดตาม ๆ ค่ะ กระทู้นี้ต่างให้ความสนใจเรื่องนม เป็นจุดสำคัญเลยทีเดียว เหอ ๆ ๆ หน่มน๊มมมมมม !!! จากคุณ : ~Soul_say~ เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 19:08:24

ความคิดเห็นที่ 24 รักน้าหมันนนนน ฮ่าๆๆๆ โฟกัสที่นมต่อ ฮ่าๆๆ จากคุณ : ผุ๋งผิ๋ง เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 19:20:03

ความคิดเห็นที่ 25 กว่าผมจะมาถึงบริษัทได้ ก็ 7 โมงครึ่ง!!!! บริษัท เริ่มงานตอน 8 โมงตรง ผมยังมีเวลาหาอะไรใส่กระเพาะอีกครึ่งชั่วโมง ซึ่ง ถ้าเป็นสาว ๆ มันก็คงไม่พอ แต่สำหรับ ชายหนุ่ม ที่เรื่องกินเรื่องเล็กอย่างผมแล้ว เวลาแค่นี้ มันพอถมถืด  ก็แหล่กด่วนขนาดนี้ แค่ 10 นาทีก็พอแล้ว!!!!!!!! ผมเลือกร้านที่อยู่ใกล้กับบริษัทฯมากที่สุด และเป็นร้านเจ้าประจำที่เข้าไปกินข้าวอยู่เสมอ เมื่อตอนมาเล่นบาสตอนเย็น “เจ๊ เอากระเพราไก่ ไข่ดาวไม่สุกจานนึง ด่วนมาก!!!” “ไข่ไม่สุกเหรอหนุ่ม”  ครับ เจ๊เค้าเรียกผมว่าหนุ่มครับ!!!! “ครับ เอาไม่สุกครับ” “งั้นเอาไปทั้งฟองเลยไหม ตอกแล้วเทใส่ปากไปเลย” “เจ๊ครับ อยากทำกับข้าวดี ๆ หรือว่าทำทั้งน้ำตาครับ” “ทำไม หนุ่มจะทำไมเจ๊” “ผมจะ จะ จะ จะ จะ........................................... รอเจ๊ทำให้กินครับ” ผมง้างปากจะพูด เพียงแต่เหลือบไปเห็นตะหลิวของเจ๊ลอยจากมือซ้ายไปมือขวา โยนสลับไปมาอย่างชำนาญ พร้อมสายตายั่วยุ ให้ผมตอบกวนติงเจ๊ เพียงแต่ผมรู้ทันเสียก่อน จึงตระครุบหมาในปากตัวเองไม่ให้ออกมาวิ่งเพ่นพ่านไล่กัดเจ๊ได้เสียก่อน ไม่งั้น ถ้าหมาหลุดออกมาจากปากผม ผมอาจจะต้องสวมวิญญาณ THE ONE ใน THE MATRIX เอียงตัวหลบตะหลิวพิฆาทของเจ๊ได้  แค่ตะหลิว ผมไม่กลัวหรอก ผมกลัวเจอกระทะมากกว่า หลังจากโต้คารมอุดมศึกษากับเจ๊แบบพอหอมปากหอมคอไปแล้ว ผมก็หาที่นั่ง และที่นั่งประจำของผม ก็คือ ที่นั่ง ที่มีหนังสือพิมพ์วางอยู่ เอ่อ ก็ประมาณว่า โต๊ะไหนที่หนังสือพิมพ์มันไปวางอยู่ โต๊ะนั่นแหล่ะเป็นโต๊ะประจำ นั่นก็แสดงว่า โต๊ะในร้านเจ๊ทั้งหมด มันก็เป็นโต๊ะประจำของผมนั่นแหล่ะ เพราะผมก็นั่งมันทุกโต๊ะ!!!! ผมเหลือบตามองไปทั้งร้าน เห็นโต๊ะว่างอยู่โต๊ะเดียว แถมยังไม่มีหนังสือพิมพ์อีก ผมมองหาหนังสือพิมพ์ ว่ามันไปหลบอยู่โต๊ะไหน อ้อ ๆ ๆ นั่นไง มีผู้หญิงคนนึงกำลังอ่านอยู่!!! ไอ้ครั้นจะไปขอเค้าอ่าน มันก็จะกระไรอยู่ ก็เลยต้องรอให้เธออ่านจบเสียก่อนแล้วค่อยเดินไปเอา ผมเดินไปนั่งโต๊ะที่ว่างทันที!!!!   อารมณ์ตอนนั้น ไม่ห่วงกินซักเท่าไหร่ เพราะกินเร็ว แต่ห่วงจะไม่ได้อ่านหนังสือพิมพ์มากกว่า  เพราะตอนนั้น ผมติดหนังสือพิมพ์ตอนเช้าเป็นที่สุด เพราะว่า มันจะมีรูปนักแสดงสาว ๆ มาถ่ายชุดวาปหวิวให้ดูอยู่ในหนังสือพิมพ์อยู่เสมอ จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 19:20:27

ความคิดเห็นที่ 26 ขออนุญาตไปทำงานต่อก่อนนะครับ อีกซักพักเดี๋ยวมาต่อให้ครับ ไปกินข้าวกันก่อนได้เลย ^_^ จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 19:21:13

ความคิดเห็นที่ 27 รออ่านอยู่นะ ^_^ จากคุณ : poope12 เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 19:29:25

ความคิดเห็นที่ 28 ตามมาจากห้องก้นครัวจ้า จากคุณ : เลอสิน (LehXin) เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 19:32:43

ความคิดเห็นที่ 29 มันส์วุ้ย จากคุณ : dadmom เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 19:35:08

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านถึงนี่แล้ว จากคุณ : DEKOP เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 19:35:59

ความคิดเห็นที่ 31 อยากกินนมขึ้นมาทันที จากคุณ : รักคนที่ชอบแมว เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 19:41:22

ความคิดเห็นที่ 32 รออ่านต่ออยู่นะคะ จากคุณ : minniiez เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 19:41:26

ความคิดเห็นที่ 33 อ่ะ คิดว่าผมจะติดตามข่าวสารบ้านเมืองละซี๊!   คิดผิดครับ คิดผิดถนัด คนอย่างผม ไม่เคยสนใจเรื่องบ้านเมือง มันจะเป็นอย่างไรก็ช่างหัวมัน ใครจะกินอะไร ก็ปล่อยให้มันกินไป จะกัดกัน ทะเลาะกัน ด่าพ่อ กัน สุดท้าย เดี๋ยวก็เห็นมันคุยกัน รักกันอยู่ดี ไม่มีมิตร หรือ ศัตรู ที่ยั่งยืนในหมู่นักการเมือง นั่นทำให้ผมไม่สนใจเรื่องการเมืองซักเท่าไหร่ (ในตอนนั้นนะครับ ไม่ใช่ตอนนี้)  และในระหว่างที่ผมกำลังจับจ้องอยู่ที่หนังสือพิมพ์ ฉบับที่ผู้หญิงคนนั้นถืออยู่ .....................................................  ก็มีสิ่งที่ทำให้ผมสะดุ้ง!!!!! “เคร้งงงงงงงงง” “ตาเถร!!!!! อกอีแป้นจะแตก!!!!”  ผมตกใจอุทานออกมา  (หืมมม อุทานได้แต๋วแตกมากเมิง) เสียงนั่นเกิดจากการที่เจ๊เจ้าของร้าน เอาข้าวที่ผมสั่งมาวางกระแทกไว้บนโต๊ะ เจ๊ได้ยินเสียงผมอุทาน ก็ทำตาปะหลับปะเหลือก ค่อนขอดผมมาว่า “อุทานได้ตอแร๋มากเลยหนุ่ม”   “เอ่อ........อ๊า..... ผมตกใจอ่ะเจ๊ มาไม่ให้สุ้มให้เสียง” “ก็เห็นเหม่อลอยอะไรอยู่ เจ๊เลยช่วยปลุก” “โธ่เจ๊ เดี๋ยวผมช็อคตายขึ้นมาว่าไง” “จะว่าไง เจ๊ก็เรียกปอเต๊กตึ้งมารับสิวะ!!!!” “ป๊าดดดดด เจ๊พูดงี้ จูบปากกับผมเลยดีกว่า” “จูบปากหนุ่ม เจ๊ไปดูดส้วมดีกว่า” “โหเจ๊ เล่นแรงเลยนะ” “ก็เจ๊ชอบซาดิสก์” “เอ่ออ.....................”  ผมเหลือบมองไปที่จานข้าว เพราะเห็นว่าเริ่มจะเถียงสู้เจ๊ไม่ได้แล้ว และผมก็ได้เห็นว่า “เจ๊!!!!!!!!!!” “ไรอีกล่ะหนุ่ม เรื่องมากจริงเชียว” “ไข่ผมหาย!!!!” “ไข่ก็อยู่หว่างขาเอ็งไงหนุ่ม เจ๊ไม่มีหรอก” “ไม่ใช่ไข่ผมโว้ย ปะโธ่ ไข่ดาวไม่สุกของผมอ่ะ มันหายไปไหน” “อ้าว ไม่มีไปด้วยหรอกเร๊อะ!!!!” “มีแล้วผมจะโวยเร๊อะ” “เอ๊ะ จำได้ว่าทอดแล้วนี่หว่า แล้วมันหายไปได้ยังไง” ระหว่างที่เจ๊พูด เหมือนเจ๊จะไม่เชื่อว่าจานกระเพราไก่ของผม มันไม่มีไข่ดาวมาด้วยจริง ๆ เจ๊เดินมาเอาช้อน คุ้ย ๆ ๆ ๆ ลงบนจานกระเพราของผม ควานหา เหมือนกับว่า ไข่ดาวที่แกบอกว่า ทอดมาแล้วนั่น มันคงไปแปะเป็นลายวอล์เปเปอร์อยู่บนจานข้าว คุ้ยจนข้าวกระเพราของผม กลายเป็นอาหารหมาไปเลย!!!! “เจ๊ พอเหอะ ไม่มีก็ไม่มี ผมกินแค่นี้ก็ได้” “เอ๊.............มันหายไปไหนหว่า” ระหว่างที่เจ๊กำลังจะลงมือคุ้ยลงบนจานผมอีกคำรบ ก็มีเสียง ๆ หนึ่ง ดังขึ้นมาจากโต๊ะทางขวามือของผม “เจ๊ค๊า.......... ไข่ดาวมาจากไหนคะเนี่ย!!!!!” ผมกับเจ๊หันไปทางต้นเสียงทันที พร้อมตะโกนออกไปพร้อมกันว่า “ไข่ผม!!!! / ไข่เจ๊!!!!” จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 19:43:05

ความคิดเห็นที่ 34 “ไข่ผม!!!! / ไข่เจ๊!!!!” เจ๊มีไข่ขึ้นมาทันที 5555 จากคุณ : What will i do ? เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 19:50:46

ความคิดเห็นที่ 35 ผู้คนที่กำลังกินข้าวอยู่ในร้านทั้งหมด หันมามองกันเป็นตาเดียว ด้วยตกตะลึงที่ว่า อยู่ดี ๆ ก็มีคนตะโกนหาไข่กันอยู่ในร้าน ซึ่งในที่สุด ก็จับตัวขโมยไข่ได้แล้ว  เจ๊ตะโกนถามทันที   “กินไปหรือยัง” “ยังค่ะเจ๊” “งั้น เอามานี่” ว่าแล้ว เจ๊ก็หยิบจานข้าวผมเดินไปที่โต๊ะ ๆ นั้น ซึ่งผมมองไม่เห็นหน้าของเจ้าตัว เพราะว่า มีกำแพงบังอยู่พอดี ซึ่งฟังจากเสียงแล้ว เธอคนนี้ต้องน่ารักแน่ ๆ เจ๊เอาช้อน ประคองไข่จากจานของเธอคนนั้น มาใส่จานข้าวหมาของผมอย่างทะนุถนอม กันไข่ที่มันไม่สุกนั่น แตก!!! แต่อาจจะเป็นเพราะว่า มือเจ๊สั่นเกินกว่าจะบังคับได้ ทำให้ไข่ตกกระแทกขอบจานอย่างจัง!!!! เจ๊ตกใจตะโกนออกมาลั่นร้านว่า “อุ๊ยตาย ไข่แตก!!!!!” “ไข่แตก!!!!!!!”  คนทั้งร้านสะดุ้งตามเจ๊กันเป็นเสียงเดียวกัน ในใจผมคิด “จะตะโกนทำไมฟระ!!!!!” ******************************************** 1 เดือนผ่านไป ไวเหมือนโกหกจริง ๆ T_T (จริง ๆ แล้ว หมดมุขมากกว่า!!!!) ******************************************** เธอคนนี้ คนที่ผมเอ่ยถึงตั้งแต่ตอนแรก ๆ แล้วก็หายไปเลยเนี่ย ซึ่งผมมารู้ชื่อตอนหลังว่า "หิน" นามสมมุตินะครับ มันแน่อยู่แล้ว ผู้หญิงบ้าที่ไหนจะชื่อ หิน  - -" หลังจากเริ่มทำงานไปได้ประมาณ เดือนหนึ่ง  ซึ่งตอนนั้น รู้จักกันแล้วครับ แต่ก็ยังไม่ได้คุยกันเท่าไหร่ รู้แต่ว่า ผู้หญิงคนนี้ น่ารักดี เรียบร้อย ตาโต นมใหญ่ !!!! เห็นทีไร หิวนมทุกที T_T “หิวนม หิวนม หิวนม หิวนม!!!” (วกเข้าเรื่องอีกจนได้ T_T) แล้วก็ชอบที่จะมาชวนเราคุยอยู่บ่อย ๆ ชอบเดินมาจับแขน ถามโน่น ถามนี่ เนื่องจากผมทำงาน เกี่ยวกับข้อมูลที่ติดต่อกับต่างประเทศ ซึ่งมันมีบางส่วนเกี่ยวข้องกับงานที่เค้าทำอยู่ หลังจากนั้นก็เริ่มสนิทกัน เรียกว่าเป็นผู้ชายคนเดียวใน ออฟฟิต  ที่สามารถชวน "หิน" ไปดูหนังได้ก็แล้วกัน  มันก็แน่อยู่แล้ว ก็ผมเป็นผู้ชายคนเดียวในออฟฟิตนี่หว่า!!!! (นอกนั้นผู้หญิงหมดเลย T_T) แรก ๆ ผมก็พยายามจะไม่คิดอะไร แต่ก็อย่างว่าแหล่ะครับ ผู้หญิงสวย น่ารักขนาดนั้น ทำตัวสนิทสนมกับเราเป็นพิเศษ ประกอบกับตอนนั้น ผมก็ยัง "โสด"   3 เดือนก่อน เพิ่งโดนแฟนเก่าควงแฟนใหม่ มาเย้ยอนาคตแฟนเก่าอย่างเรา ต่อหน้าต่อตา (ถ้างง กรุณาย้อนกลับไปอ่านอีกครั้ง) ยัง!! เท่านั้นยังไม่พอ เธอยังพาแฟนใหม่ของเธอ มาแนะนำให้อนาคตแฟนเก่าของเธอได้รู้จักอีกต่างหาก (ถ้างง ก็กรุณาย้อนกลับไปอ่านอีกครั้ง) นั่นทำให้อนาคตแฟนเก่าอย่างผมแทบจะกระอักเลือดตายต่อหน้าอนาคตแฟนใหม่ของเธอเลยทีเดียว (ถ้างง ก็กรุณาย้อนกลับไปอ่านอีกครั้ง (ตกลงเอ็งจะพิมพ์วกวนอย่างนี้อีกนานไหม)) สุดแสนแค้นกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งบอกว่ารักเรา want เรา คิดถึงเรา เธอหายไปจากชีวิตผม 3 วัน ติดต่อไม่ได้ บ้านไม่กลับ พ่อแม่เธอโทรมาด่าผม หาว่าผมพาลูกสาวเค้าไปซ่อน จะแจ้งตำรวจจับผม 3 วันที่หายไป ทำให้นารีเป็นอื่นได้ดังคำพังเพยที่เค้าว่าไว้ว่า "3 วัน จากนารีเป็นอื่น) สุดแสนจะแค้น หยามกันอย่างนี้เกินรับไหว อย่างนี้ต้องสั่งสอน!!! ว่าแล้วผมก็ "ร้องไห้"  (ไอ้บ้า นึกว่าจะแน่ T_T) จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 19:57:33

ความคิดเห็นที่ 36 นั่นเป็นเรื่องราวของผม ก่อนที่จะมาเจอกับเธอ เธอผู้ชื่อ "หิน" คนนี้!! ตอนกลางวัน หินก็ชอบที่จะไปทานข้าวกับผม อยู่เสมอ ๆ 11 โมงมาล่ะ หินจะเดินมาหาผม พร้อมกับกระดาษ 1 แผ่น เอามาวางไว้ข้างหน้าเพื่อให้ผมเขียน รายการอาหารที่จะกินกันในวันนั้น ๆ  ซึ่งที่บริษัท จะมีแม่ครัวประจำอยู่ 1 คน คอยทำกับข้าว ให้กับพนักงาน ซึ่งมีอยู่น้อยนิด “อ่ะ หมันจะกินอะไรวันนี้ เขียนลงไปเลยนะ” ผมเงยหน้ามองหิน พร้อมรำพึงรำพันออกมาว่า “อยากกินนม!!!!!” “เมิงพูด......อะไรนะ!!!!”  (เอ่อ มันจะอัลเตอร์ไปหน่อยหรือเปล่า) “อ้อ ๆ เปล่าจ้ะ ไม่มีอะไร ผมบอกว่า อยากกินขนม!!!!” “กินขนมก็สั่งสิ เอานมด้วยไหม” “เอ่อ  เอาสิ นม เอาด้วย เอานม!!!!”  พูดไปเลือดก็พุ่งไป T_T ผมรักเวลากินข้าวกลางวันมากที่สุดเลย เพราะว่า โต๊ะทานข้าวที่บริษัทผม มันโคตรเตี้ย เตี้ยมาก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! แล้วคุณคิดดู ว่าอะไรมันจะเกิดขึ้น เมื่อผม นั่งตรงข้ามกับหิน แล้วเธอก้มลงกินข้าว!!!!!!! โฮ่ะๆๆๆๆ อย่าให้เซด ว่าผมจะเจริญอาหารขนาดไหน T_T กินข้าวคลุกนม  ไม่มีอะไรจะสุขไปกว่าผมอีกแล้ว วันไหนใส่เสื้อคอสูง ๆ มาก็ดีไป แต่ถ้าวันไหนมาเป็นคอกระเช้าละก็ ผมต้องขอนั่งฝั่งเดียวกัน ไม่งั้นไม่เป็นอันกินข้าว เพราะเธอไม่ค่อยจะปิดซักเท่าไหร่ ด้วยที่ว่า เชื่อใจคนอย่างผม เธอเชื่อใจผม แต่ผมล่ะ จ้องจะกินนมเธออยู่ทุกวัน สารเลวมาก T_T ************************************* จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 20:06:50

ความคิดเห็นที่ 37 สารเลวมาก!!!! จากคุณ : DarkEnemy เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 20:22:28

ความคิดเห็นที่ 38 มารอนม ..เอ๊ยย รอชม!! = =' จากคุณ : มะอึกคุง เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 20:29:44

ความคิดเห็นที่ 39 น่าจะประมาณ 2-3 เดือนผ่านไป ทุกคนในออฟฟิต จะเห็น ผมกับหิน ไปไหนมาไหนด้วยกัน อยู่เสมอ สนิทกันมากโดยเฉพาะในบริษัท !!!! พอเวลาหินมีปัญหาอะไรเกี่ยวกับงานบัญชีของเธอ เธอก็จะเดินมาถามผม ซึ่งผมก็บอกเธอปากจะฉีกถึงรูหูว่า “เรื่องเลขอย่ามาถามโว้ย กุไม่รู้เรื่อง” ก็เหมือนหินจะรู้แหล่ะ ว่าผมโง่เลขขนาดไหน แต่เธอก็ชอบที่จะแกล้งให้ผมช่วยบวกตัวเลขในบัญชีให้อยู่บ่อย ๆ และผมก็บวกผิดตลอดชาติ ขนาดใช้เครื่องคิดเลขแล้ว ผมยังบวกผิดเลย T_T ก็แน่นอน คนเราพอมันใกล้กันจนนมจะแทงตากันขนาดนี้ ผมก็เริ่มจะอดกลั้นความรู้สึกที่มี กับ "หิน" ไว้ไม่ได้  ใช่แล้วครับ ผมชอบหิน!!!! ชอบหินนะครับ ส่วนนมนั่น เป็นผลพลอยได้ T_T ความชอบเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ แต่ก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยปาก จีบ ตรง ๆ แต่ไม่รู้จะทำยังไง ไม่รู้จะพูดยังไง จะเริ่มต้นบอกเธอยังไง ผมก็นึกไม่ออก ก็เลยอาศัย พี่ ๆ ผู้หญิงทั้งหลายของผม ที่ทำงานอยู่ที่นั่น ให้เค้าช่วยทำทางให้หน่อย ประมาณว่า ให้พี่ ๆ ช่วยคุย กรุยทางไว้ก่อน ผมจะได้เสียบ เอ้ย จีบ เลย ไม่ต้องเสียเวลามาก ซึ่งพี่ ๆ ที่ออฟฟิต ก็ช่วยเหลือกันเป็นอย่างดี อาจจะเห็นว่า ผมเป็นผู้ชายคนเดียวในออฟฟิตก็ได้นะ และเหมือนกับสวรรค์จะเป็นใจ ให้หิน เปิดทางต้อนรับแม่สื่อทั้งหลายที่เอาผมเข้าไปเสนอ การกรุยทางจากพี่ ๆ  เป็นไปอย่างได้ผล ผมกับ หิน เริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อย ๆ   และ นมเธอก็ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ  เฮ้ย ไม่เกี่ยว T_T  อะไรฟระ เอะอะก็นมลูกเดียวเลย!!!! จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 20:32:34

ความคิดเห็นที่ 40 ฮา#38 เริ่มเป็นไปกะจขกท.แล้ว = = จากคุณ : minniiez เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 20:38:25

ความคิดเห็นที่ 41 ตามอ่านอยู่..   ให้ว่องด้วย.. ใส่รูปคะน้าด้วยดิ..  อยากเจอคะน้า... จากคุณ : ม็อคค่าเย็น เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 20:41:22

ความคิดเห็นที่ 42 วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะครับ ผมต้องกลับบ้านแล้ว ไว้พรุ่งนี้ผมจะมาต่อให้ ส่วนจะจบหรือไม่นั้น ก็อยู่ที่ว่า ผมจะพาออกทะเลไปได้ไกลเพียงไหน T_T ถ้าออกไม่ไกลก็จบเร็ว แต่ถ้าลมดี เครื่องแรง ก็อาจจะยืดเหมือนละครช่อง 7 ได้ ขอได้รับความขอบคุณจาก สมันน้อย เบอร์ 14 "ศุภฤกษ์อมรตรีภมรพิเพกเษกบ่มีดี      บุญพุ้ย" จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 20:42:19

ความคิดเห็นที่ 43 พรุ่งนี้จะมาตามอ่านต่อนะคะ ^^ จากคุณ : minniiez เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 20:47:56

ความคิดเห็นที่ 44 รออ่านๆๆๆ ลงชื่อไว้ก่อนนะคะ พรุ่งนี้จะมาเฝ้าแต่เช้าเลยค่า ^^ จากคุณ : Cologne เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 21:01:22

ความคิดเห็นที่ 45 รอๆๆๆๆๆๆ พรุ่งนี้ จะรออ่านนะ ^_ุ^ จากคุณ : AjaMo เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 21:26:05

ความคิดเห็นที่ 46 คั่นไว้ก่อนน๊า จากคุณ : What will i do ? เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 21:28:04

ความคิดเห็นที่ 47 มานั่งรอ จากคุณ : westly เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 22:08:52

ความคิดเห็นที่ 48 ฮามากเลย มารออ่านต่อนะครับ จากคุณ : บราวนี่ชีสเค้กท็อปปิ้งวิคครีม เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 22:58:12

ความคิดเห็นที่ 49 ลงชื่อไว้ก่อน ติดตามต่อพรุ้งนี้ จากคุณ : คนไม่ดีที่รักเธอ เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 23:00:02

ความคิดเห็นที่ 50   ติดตามด้วยคนคะ ห้าๆ จากคุณ : iam_demon เขียนเมื่อ : 28 เม.ย. 53 23:29:32

ความคิดเห็นที่ 51 แอร๊ยยยยยย "รอนม  รอนม  รอนม  รอนม" จากคุณ : IMAY_SIMCIN เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 53 00:53:20

ความคิดเห็นที่ 52   รอนมคับ จากคุณ : หมาเมาแฟ็บ เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 53 02:28:35

ความคิดเห็นที่ 53 มาลงชื่อรออ่านด้วยคนนะคะ จากคุณ : seafood lover เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 53 08:54:10

ความคิดเห็นที่ 54 อ๊ากกกกกกกกกกกกก ลงแดงแย้ววววววววว อยากอ่านนนนนนนนนนนน จากคุณ : ท้องฟ้าสีเพลิง เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 53 09:28:17

ความคิดเห็นที่ 55 อ้าว น้า รีบมาพิมด่วนครับ อยากอ่านๆ จากคุณ : red-racket เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 53 09:50:06

ความคิดเห็นที่ 56 ตามมาจากก้นครัวครับบบบบ ป.ล.หิววววนมมม(โตๆ)ด้วยคนนน จากคุณ : นักเลงบึงกุ่ม เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 53 10:01:18

ความคิดเห็นที่ 57 รอกินนม จากคุณ : pome2005 เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 53 10:14:56

ความคิดเห็นที่ 58   ฟังแล้ว หิวนม จากคุณ : superkoza เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 53 10:31:47

ความคิดเห็นที่ 59 ฮาดีค่ะ อิอิ ติดตามตอนไป จากคุณ : กรอบรูปเก่าๆ เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 53 10:46:25

ความคิดเห็นที่ 60 น้าหมันคร๊าบบบบ ผมตามมาจากก้นครัวคร๊าบบบ เป็นแฟนคลับน้าหมันคร๊าบบบ รีบมานะคร๊าบบบ รออ่านอยู่คร๊าบบบ จากคุณ : CoffeeMaya เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 53 11:20:07

ความคิดเห็นที่ 61 ยังไม่มา ~~ ก็รอต่อไป จากคุณ : กรอบรูปเก่าๆ เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 53 11:36:50

ความคิดเห็นที่ 62 รอ่อานต่อ ^_^ จากคุณ : poope12 เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 53 11:43:59

ความคิดเห็นที่ 63 เนื้อเรื่องฮา  SS แต่ละคนนี่ สุดๆ จากคุณ : BadmintonMan เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 53 12:31:16

ความคิดเห็นที่ 64 มาฮาด้วยคนค่ะ me// ได้ข่าว ยังไม่ได้อ่านสักตัวเลย กร๊ากกกก จากคุณ : แก้วชาสีชมพู เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 53 12:42:15

ความคิดเห็นที่ 65 สาบานไว้ จะตามอ่านทุกห้องไป จากคุณ : ห้าสิบป่าย เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 53 12:56:57

ความคิดเห็นที่ 66 มาลงชื่อ ^^ จากคุณ : ZhuZhuJoopJoop เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 53 14:33:44

ความคิดเห็นที่ 67 ผมก็ชอบกิน milk ครับ จริงๆ น่ะ ผมติดมาก กินตั้งแต่เด็กเลย อิอิ ปล.หมาถึงน้องหมาตัวนี้น่ะ อย่าคิดมาก อิอิ จากคุณ : wasabikung เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 53 15:34:00

ความคิดเห็นที่ 68 คั่นไว้ ว่าอ่านถึงนมนี้...เอ้ย.. ตรงนี้ ^^" จากคุณ : กาแฟบนดอย เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 53 18:08:53

ความคิดเห็นที่ 69 จขกท.  นี้หื่นใช้ได้เลย - -" จากคุณ : Nattyam เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 53 20:49:13

ความคิดเห็นที่ 70 มารอกินนม........... จากคุณ : X_MaNzaa เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 53 21:28:03

ความคิดเห็นที่ 71 ดูนมรอ เฮ้ย ดูดนมรอครับ จากคุณ : battle159 เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 53 23:13:36

ความคิดเห็นที่ 72   รออ่านด้วยคน จากคุณ : ผู้ชายใส่แว่น เขียนเมื่อ : 29 เม.ย. 53 23:56:15

ความคิดเห็นที่ 73 อ่านกระทู้นี้แล้วเจริญอาหารดีจัง เพราะมีทั้งไข่ มีทั้งนม  ^^ จากคุณ : NewYork Cheesecake เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 53 04:36:46

ความคิดเห็นที่ 74 จขกท ปายหนายเนี่ย รอจนเหงือกบวมแล้วน๊า  ถ้าไม่มาอีก 10 นาทีจะงอนแล้วนะ >,,< จากคุณ : cookiepear เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 53 11:59:28

ความคิดเห็นที่ 75 ฮามาก แต่กิ๊ฟหมด ขอติดไว้ก่อนนะ จุ๊บๆ จากคุณ : LeeSangmi เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 53 12:21:30

ความคิดเห็นที่ 76 โอ๊ะ ขออภัยเพื่อน ๆ ทุกท่านด้วยครับ ช่วงนี้งานยุ่งสุด ๆ เพราะวันจันทร์ กะ วันพุธ ที่สถานีหยุด เลยต้องทำรายการล่วงหน้าไว้ เยอะมาก เลยยังไม่มีเวลามาพิมพ์ให้เลยครับ ไว้ว่าง ๆ เดี๋ยวมาต่อให้นะครับ ขอโทษจริงๆ   เดี๋ยวจะรีบเคลียร์งานแล้วจะกลับมาต่อให้ครับ T_T แต่ว่า ถ้าอยากอ่านอะไรฮา ๆ ก็เชิญกระทู้นี้ของผมได้ครับ ในห้องก้นครัว เรื่องราวเกี่ยวกับ การเข้าไปซื้อของใน เซเว่น อีเลฟเว่น!! http://www.pantip.com/cafe/food/topic/D9183126/D9183126.html แก้ไขเมื่อ 30 เม.ย. 53 13:06:47 จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 53 12:28:18

ความคิดเห็นที่ 77 ลงชื่อรออ่านต่อ ^^ จากคุณ : BB LOVE เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 53 13:08:58

ความคิดเห็นที่ 78 มารออ่านพร้อมกับแจกกี๊ฟให้ด้วยคะ จากคุณ : สระอูไม้ไต่คู้งองูสองตัว เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 53 13:12:08

ความคิดเห็นที่ 79 น้าหมัีน ให้ว่องๆ ครับ หิวนมแล้ว จากคุณ : Wastrel เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 53 13:18:27

ความคิดเห็นที่ 80 ตอนแรกก็เข้ามาเพราะติดกระทู้แนะนำ พออ่านไปอ่านมานั่งฮาอยู่หน้าคอมเหมือนคนบ้าเลยค่ะ มาเล่าต่อไวๆ นะ 5555555555 จากคุณ : tangmo_ka เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 53 13:42:47

ความคิดเห็นที่ 81 มาจากจตุจักร ครับ มารอดูนม !!!!!!!!   เย้ยยยยยยยยยยย  มารออ่านครับ จากคุณ : หนอนตะไคร้ เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 53 13:55:26

ความคิดเห็นที่ 82 มาร้องเพลงรอค่ะ^^ จากคุณ : pavinee เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 53 14:11:42

ความคิดเห็นที่ 83   มากดดันใน จขกท เขียนต่อ จากคุณ : นางสาวมินเดอเรล่า (Cinderella_Me) เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 53 14:30:13

ความคิดเห็นที่ 84 น้าหมันอ่ะ รอนานแย้วนะครับ สนใจ อยากรู้ การเป็นไปของ นม เอ้ย !! เรื่องราวต่อไปครับ จากคุณ : CoffeeMaya เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 53 14:41:32

ความคิดเห็นที่ 85 สนุกดีค่ะ ^^ จากคุณ : ใต้เงาจันทร์ทรา เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 53 14:55:33

ความคิดเห็นที่ 86 นั่นแน่มีเบี้ยวไม่เขียนต่อ งั้นนู๋งอน มาอ่านต่อวันอังคารนะน้านะ 555++ จากคุณ : เฒ่าเจ้าอุบาย เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 53 16:26:34

ความคิดเห็นที่ 87 อ่านเสร็จต้องรีบกลับบ้านกินนม จากคุณ : GolfGear เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 53 16:28:20

ความคิดเห็นที่ 88 ชิดขวารอนม ไม่แก้ด้วย เอ้า!! จากคุณ : araikoku เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 53 16:37:12

ความคิดเห็นที่ 89 เข้ามาฮาอิอิ จากคุณ : PPalone เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 53 17:15:59

ความคิดเห็นที่ 90 ... จากคุณ : เสียงจากบ้านนา เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 53 17:39:28

ความคิดเห็นที่ 91 ไม่ไหว ๆ น้าหมัน... เอาความจริงของผู้ชาย มาีตีแผ่อย่างนี้ได้ไง (ยอมรับกันซะดี ๆ ) ฮ่า ๆ จากคุณ : aaa_a...ครับผม เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 53 18:08:56

ความคิดเห็นที่ 92 พักจากเรื่องเครียดๆ พอได้ฮาบ้าง กลับมาเขียนต่อเร็วๆเน้อ จากคุณ : มกราตุลา เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 53 18:37:28

ความคิดเห็นที่ 93 ฮามากมาย  ติดกิฟไว้ก่อนน๊า เด๋วพรุ่งนี้มาแปะฮื้อ จากคุณ : หนูแบ๊ว เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 53 20:35:47

ความคิดเห็นที่ 94 เห็นงานเป็นลม เห็นนมสู้ตายยยย !!! จากคุณ : น้าเปี๊ยก เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 53 21:01:38

ความคิดเห็นที่ 95 กำ จบตอนซะแล้ว 'รมณ์เสีย จากคุณ : ขวดโหลที่ว่างเปล่า เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 53 21:48:31

ความคิดเห็นที่ 96 เข้ามารออ่านต่อ จากคุณ : leenu77 เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 53 22:32:51

ความคิดเห็นที่ 97 คุณผู้หญิงอ่านแล้วไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจบ้างเหรอคะ เราอ่านแล้วไม่รู้สึกดีเลยอ่ะ ขนาดเราไม่ได้เป็นคนหัวโบราณนะ แต่ผู้ชายคงจะชอบเนอะ จากคุณ : น้ำทะเลกับเม็ดทราย เขียนเมื่อ : วันแรงงาน 53 00:59:49

ความคิดเห็นที่ 98 โอว เพิ่งมีโอกาสได้เข้ามาดูอีกรอบตอนงานเสร็จ เห็นความคิดเห็นของ คุณ น้ำทะเลกับเม็ดทรายแล้ว ผมรู้สึกผิดแหะ งั้นก็จบการตลกกันแต่เพียงเท่านั้นก็แล้วกันนะครับ ไหน ๆ ผมก็พิมพ์มาแล้ว ต่อไปนี้ ผมจะเล่าเรื่องจริงทั้งหมด โดยไม่ใส่สี ใส่ไข่ ซึ่งผมจะเอาเรื่องราวจริง ๆ ของเรื่องนี้ที่เคยเล่าไปแล้วมาลงให้อ่านกันทีเดียวเลยแล้วกันนะครับ ^_^ ก็ต้องขออภัยถ้าทำให้เพื่อน ๆ รู้สึกไม่ดีนะครับ ผมไม่ได้ตั้งใจให้เป็นอย่างนั้นจริง ๆ แค่อยากให้คลายเครียดกันเท่านั้นเอง (ด้วยความสัตย์จริง) โอเค ต่อจากนี้เป็นเรื่องราวต่อจากนั้นแบบเนื้อ ๆ นะครับ ^_^ แก้ไขเมื่อ 01 พ.ค. 53 03:59:17 จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 เขียนเมื่อ : วันแรงงาน 53 02:41:44

ความคิดเห็นที่ 99 ผมกับ หิน เริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อย ๆ และผมก็เริ่มแน่ใจแล้วว่า หิน ต้อง ชอบผมแน่ ๆ เพราะตอนเลิกงาน ชอบให้ผมเดินไปส่งที่หอทุกวัน ขนาดเค้าเลิกงานก่อนเรา ยังยืนรอผมเลยอ่ะ แล้วก็ชอบโทรมาชวนไปซื้อของเป็นเพื่อนเสมอ ๆ หลัง ๆ บ่อยมาก เกือบทุกอาทิตย์ที่ว่างเลยก็ว่าได้ จนพี่ ๆ ผู้หญิงที่ออฟฟิตผมล้อว่า ผม กับ หิน เป็นแฟนกัน จนวันหนึ่ง ผมตัดสินใจแล้ว ว่าต้องบอก หินให้รับรู้ถึงความรู้สึกที่ผมมีกับ เธอให้จงได้ 17.00 น. เลิกงานแล้ว นั่นไง หิน ยืนรอผมอยู่หน้าบริษัท ฯ (เค้ารูดบัตรออกก่อนผมอ่ะ) "วันนี้ไปกินข้าวกันนะ" หินเป็นฝ่ายชวนผม "ไปสิ" ผมตอบ กินข้าวเสร็จแล้ว ผมก็เดินไปส่ง เธอที่หน้าหอ ผมตัดสินใจก่อนที่หินจะเดินขึ้นห้อง เอ่ยปากถามว่า "หิน หินมีแฟนหรือยัง" หลังจากผมถาม เธอชะงัก และ คิดอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะตอบว่า "ยังไม่มี" "ยังไม่มีเหรอ งั้น เราจีบนะ" "จะดีเหรอ" "เธอจะให้จีบไหมล่ะ ถ้าไม่ เราจะได้ไม่จีบ" "อืมมมม ตกลง  งั้นก็ได้" แหม อารมณ์ตอนนั้นนะ ผมแทบจะวิ่งบอกคนทั้งหอว่า "ผมจะมีแฟนแล้วโว้ย!!!!!!!" ครับ หลังจากนั้นผมกับหิน ก็ตกลงเป็นแฟนกัน พี่ ๆ ที่ ออฟฟิตทุกคน รู้หมดว่า ผมกับหินเป็นแฟนกันแล้ว ซึ่งทุกคนก็สนับสนุน เพราะเห็นว่าเหมาะสมกันดี (แหว่ะ เข้าข้างตัวเองสุดๆ) ซึ่งผมก็หลงดีใจ หารู้ไม่ว่า นรกกำลังมาเยือนเอ็งแล้ว ไอ้หมันเอ๋ย หลังจากที่ตกลงเป็นแฟนกัน ประมาณ 1 เดือน เหตุการณ์ที่ผมไม่เคยคิดว่ามันจะเกิดก็เกิดขึ้น!!!!!!!!! วันนั้น หลังจากที่เลิกงานแล้ว ผมกับหิน มีนัดกันไปดูหนัง หลังจากดูหนังแล้ว ผมก็ไปส่งหินที่ห้อง คือ หลังจากเป็นแฟนกันแล้ว ผมก็มีสิทธิ์เข้าไปในห้องของหินแล้ว และด้วยความสัตย์จริง ผมกับเธอก็ยังไม่เคยมีอะไรกัน ภาพเหตุการณ์ภายในห้อง ผมนั่งดูทีวีอยู่ ในขณะที่หิน เข้าไปอาบน้ำ "กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงง" เสียงโทรศัพท์ในห้องดังขึ้น แต่ผมไม่ได้รับ เพราะหินบอกว่า ถ้ามีโทรศัพท์มาไม่ต้องรับ เดี๋ยวเค้าจะรับเอง ผมก็ไม่รับ ปล่อยให้มันดังอยู่อย่างนั้นแหล่ะ โทรมาประมาณ 3 รอบได้มั้ง ก็เงียบไป ซึ่ง หลังจากโทรศัพท์ดังครั้งสุดท้าย หินก็ออกมาจากห้องน้ำ "เมื่อกี้มีคนโทรมาอ่ะ" "แล้วได้รับหรือเปล่า" ท่าทางเธอตกใจ "ไม่ได้รับหรอก" "อืมม ดีแล้ว เพราะว่าเดี๋ยวพ่อโทรมา เค้าจะตกใจ" "เหรอ อืม...." ไม่ได้คิดอะไรจริง ๆ พูดอะไรมาผมก็เชื่อหมด "โอเค เดี๋ยวหินใส่เสื้อผ้าก่อนนะ แล้วค่อยลงไปหาอะไรกินกัน" "เอาสิ หิวอยู่เหมือนกัน" ระหว่างที่หินกำลังใส่เสื้อผ้าอยู่นั่นเอง ก็มีเสียงเคาะประตู "ก๊อก ๆ ๆ ๆ" ผมก็ตะโกนบอกหิน ว่า "หิน ใครมาน่ะ มีคนมาเคาะประตูห้อง" หินเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว วิ่งมาดูทันทีโดยการมองลอดช่องที่ติดไว้ที่ประตูน่ะ เค้าเรียกอะไรไม่รู้ อ้อๆ "ตาแมว" หลังจากที่ หิน ดูแล้วว่าใครมา เธอตกใจอย่างมาก หันมามองหน้าผม "พี่เค้ามา" หินบอกผมอย่างนี้ "พี่ไหน พี่ชายเหรอ" ตอบไปอย่างนั้น ในใจก็นึก ไหนบอกว่าเป็นลูกคนเดียวไง "ไม่ใช่" "อ้าว แล้วใครล่ะ" ในขณะที่หินกำลังจะตอบผม ก็ได้ยินเสียงกุญแจไขประตูห้อง จากด้านนอก แต่เปิดไม่ได้หรอกครับ เพราะว่า มีสลักล็อคจากด้านในอีกชั้นหนึ่ง เมื่อรู้ว่าเปิดไม่ได้ ก็มีเสียงตะโกนจากด้านนอกเข้ามา "หิน เปิดหน่อย!!!!!!!" ตอนนั้น ผมเริ่มรู้สึกไม่ดีแล้วตะหงิด ๆ อยู่เหมือนกับว่า เดี๋ยวต้องมีเรื่องแน่ ๆ หินไม่ยอมเปิดประตู แต่มีท่าทางลุกลี้ลุกลน ไม่รู้จะทำยังไงอย่างเห็นได้ชัด เหมือนกับว่า อยากจะให้ผมไปซ่อนที่ไหนซักทีนึง แต่ก็อย่างว่าแหล่ะครับ ห้องแค่นั้น จะให้ผมไปซ่อนที่ไหน ตู้เสื้อผ้าก็นิดเดียว คงต้องหั่นผมเป็นชิ้น ๆ แหล่ะ ถึงจะใส่เข้าไปได้ "หิน เปิดเถอะ ไม่มีอะไรหรอกมีเรื่องอะไรก็ให้เข้ามาคุยกันข้างในนี่" ผมบอกหินไปอย่างนั้น หลังจากที่ผมบอกหินไป เหมือนหินจะตัดสินใจได้ เธอจึงเปิดประตูรับ ผู้ชายคนนั้นเข้ามา เป็นผู้ชายตัวเตี้ย ๆ ดูมีอายุ น่าจะประมาณ 40 แล้วแหล่ะ เมื่อผู้ชายคนนี้ก้าวเข้ามาในห้อง เมื่อเค้าเห็นผม คำแรกที่เค้าพูดออกมาคือ "เมิงเป็นใคร" อ้าว ไหงพูดสุนัข ๆ เยี่ยงนี้เล่าครับ คือตอนนั้นผมเริ่มจะรู้แล้วว่า อะไรเป็นอะไร เพราะว่า หลังจากที่ ผู้ชายคนนั้นพูดออกมา หินที่ยืนอยู่ตรงนั้น ก็เริ่มร้องไห้ "ผมก็เป็นแฟนหินสิครับ ทำไมเหรอครับพี่" "แฟนเมิง" "ครับ แฟนผม" "นี่มันเมียกุ" นั่นไง ที่ผมคิดไว้ไม่ได้ผิดไปเลย จริงๆ ด้วย เอาไงดีล่ะทีนี้ เป็นแฟนกับเมียคนอื่นเค้านะเนี่ย "อ้าว หินเป็นเมียพี่เหรอครับ" "เออ เมียกุ แล้วนี่่เมิงเข้ามาทำไมในห้องกุ" "เอ่อ ผมก็มาส่งหินสิครับ เพิ่งไปดูหนังกันมา" "เมิงฉวยโอกาสตอนที่กุไม่อยู่ เป็นชู้กับเมียกุเหรอ" พูดเสร็จ ก็ปรี่เข้ามาหาผมเลย  ผมเห็นเค้าปรี่เข้ามาอย่างนั้น ผมก็ลุกขึ้นยืน พอเค้าเห็นว่าผมยืนเท่านั้น เค้าก็หยุด!!!!! "พี่ อย่ามีเรื่องกันเลยนะคะ หินขอโทษค่ะพี่ พี่อย่าเอาเรื่องเค้าเลยนะ" หินยกมือไหว้พร้อมขอร้องพี่คนนั้น จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 เขียนเมื่อ : วันแรงงาน 53 02:51:29

ความคิดเห็นที่ 100 "แล้วตกลงมันยังไงกันแน่เนี่ยหิน ไหนบอกเราว่ายังไม่มีแฟน" ผมเริ่มโมโห และสับสนว่ามันยังไงกัน อยู่ดี ๆ ก็จะมีเรื่อง ก็เลยถามหินไปอย่างนั้น ทั้ง ๆ ที่ก็เห็นอยู่ตำตาแล้ว ว่าเรื่องมันเป็นอย่างไร "ก็........................" เธอได้แค่พูดคำนี้ "ไปเลย เมิง ออกไปจากห้องกุ แล้วอย่ามายุ่งกับเมียกุอีก" ผู้ชายคนนั้นตะโกนไล่ผมออกจากห้อง "กลับไปก่อนเถอะนะ เดี๋ยวเรื่องที่นี่ หินเคลียกับพี่เค้าเอง ยังไงก็กลับไปก่อนนะ อย่ามีเรื่องกันตอนนี้เลย" หินพูดกับผมทั้งน้ำตา ผมซึ่งตอนนั้นรู้แล้วว่าเรื่องมันเป็นอย่างไร จึงไม่เห็นประโยชน์ในการที่จะอยู่ตรงนั้นต่อไป "โอเค งั้นเรากลับก่อนนะ" ผมเดินออกจากห้องมาด้วยจิตใจที่สับสน ปั่นป่วน เหมือนจะฝันไป "อะไรวะเนี่ย" กลับมาถึงบ้านเมื่อไหร่ไม่รู้เหมือนกัน นอนก็ไม่หลับ "กรี๊งงงงงงงงง " เสียงโทรศัพท์ที่บ้านผมดังขึ้นตอนประมาณตี 2 ได้มั้ง "ฮัลโหล" ผมรับสาย "นั่นหมันเหรอ" เสียงหินพูดกลับมา "ใช่แล้ว เป็นไงมั่ง" ผมพูดด้วยความเป็นห่วงจริง ๆ กลัวว่าพี่คนนั้นจะทำร้ายร่างกายหิน "ไม่เป็นไรหรอก พี่เค้าหลับไปแล้ว นี่หินออกมาโทรที่ข้างล่างหอ" "อืมมม เอาล่ะ เล่ามาให้ผมฟังหน่อยว่าเรื่องมันเป็นยังไง" "ก็คือว่า หินเป็นเมียพี่เค้าจริง ๆ " "อ้าว เป็นเมียเค้า แล้วทำไมถึงมาคบกับเราล่ะ" ผมตอบกลับไปอย่างนี้ "ก็หินชอบหมันนี่" "แล้วยังไงล่ะ มันก็เป็นไปไม่ได้แล้วไม่ใช่เหรอ เพราะว่านั่นเป็นสามีของหิน (จริง ๆ ใช้คำว่าผัวครับ แล้วผมจะบอกทำไมฟระเนี่ย - - ")" "ไม่หรอก คือ พี่เค้ามีเมียอยู่แล้ว มีลูกแล้วด้วย 2 คน" "อ้าว ...................... นี่ก็แสดงว่า หินเป็น เมียน้อยเค้าล่ะสิ" "ก็ใช่" ถึงตรงนี้ผมเริ่มมองเห็นโอกาสแล้ว เค้าเป็นเมียน้อย ไอ้ผู้ชายคนนั้นมีเมียอยู่แล้วด้วย อย่างนี้ก็ยุเลย ยุให้เลิกกัน (วิญญาณตัวโกงเข้าสิง) "แล้วจะให้เราทำยังไงล่ะ" "ก็ไม่ต้องทำยังไงหรอก เพราะว่า หินก็กำลังจะเลิกกับพี่เค้าแล้วด้วย" "จริงเหรอ" (นั่นไงโอกาสที่ว่ามาถึงแล้ว) "จริง แต่ตอนนี้ หินอยากให้หมัน อยู่เฉย ๆ ก่อนนะ ขอเวลาหินซักระยะนึงก่อน ให้หินตกลงกับพี่เค้าให้เรียบร้อย แล้วหินจะบอกนะ" "เอางั้นเหรอ ก็ได้ แต่พูดจากใจจริง ๆ เลยนะ ว่า ชีวิตอย่างนี้มันไม่ดีหรอก เป็นเมียน้อยเค้า คิดดูสิ ว่าเมียเค้ารู้ ลูกเค้ารู้ เราจะเลวขนาดไหน มันจะกลายเป็นว่า เราเป็นสาเหตุให้ครอบครัวเค้าแตกแยกนะ หมันว่า ถ้าหินออกมาจากฐานะนั้นได้ มันก็จะเป็นบุญกับคนอีกหลาย ๆ คน นะ รวมทั้งหมันด้วย" ผมก็สรรหาถ้อยคำมาอธิบายให้เค้าฟังแหล่ะครับ ตอนนั้นบอกตรง ๆ ว่า มีหวังมาก ๆ เพราะผมยังไม่รู้ว่า หัวอกเธอที่เป็นเมียน้อยเนี่ย มันน่าสงสารขนาดไหน ผมพูดเสร็จ หินก็ร้องไห้ จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 เขียนเมื่อ : วันแรงงาน 53 02:54:51

ความคิดเห็นที่ 101 "หินก็ไม่อยากให้มันเป็นอย่างนี้ แต่ว่า ตอนนั้นหินไม่มีใคร มีแต่พี่เค้าคนเดียว" "แล้วหินรู้ไหมว่าเค้ามีลูกมีเมียอยู่แล้ว" "รู้" "ห๊ะ รู้เหรอ รู้แล้วทำไมยังยอมเค้าอีกล่ะ" "ก็ตอนนั้น หินไม่มีใครนี่ แล้วพี่เค้าก็ดีกับหินมากเลย" "โอเค ๆ แล้วตอนนี้ล่ะ" "ตอนนี้หินไม่อยากเป็นอย่างนั้นเล้ว พี่เค้าเปลี่ยนไป ไม่ค่อยมาหาหิน นี่ก็เพิ่งมาครั้งแรกหลังจากหินเริ่มทำงานที่นี่" "อ้อ มิน่าล่ะ เราถึงได้ไม่เอ่ะใจอะไรเลย" "หมันอย่าเกลียดหินนะ หินรับรองว่า หินจะเลิกกับพี่เค้า หมันรอหินหน่อยนะ" "อืมมม ก็แล้วแต่หินเหอะ ยังไงเราก็ยังอยู่นี่แหล่ะ ทำงานที่เดียวกัน เห็นหน้ากันทุกวัน ยังไงเราก็ใกล้กว่า" ผมน่าจะพูดประมาณนี้นะ ตอนนั้นน่ะ จำได้ลาง ๆ หลังจากนั้น หินก็เล่าเรื่องของเธอที่ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลย ให้ผมฟังว่า ทำไมเธอถึงได้มาอยู่ในฐานะเช่นนี้ เธอเป็นอาจารย์ฝึกสอนอยู่ที่โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง ซึ่งตอนนั้น บ้านเธอกำลังมีปัญหาในเรื่องการเงินอยู่ ซึ่ง ผู้ชายคนนี้ เป็นหัวหน้าของหินอีกที เหมือนกับอาจารย์พี่เลี้ยงนั่นแหล่ะ อ้อ ลืมบอกไปว่า ผู้ชายคนนี้เป็นอาจารย์ครับ ซึ่ง การที่ต้องคอยสอนงาน แล้วก็ บอกแนวทางในการสอน มันก็ทำให้ หินกับพี่คนนี้ เริ่มสนิทกัน จนในที่สุด หินก็เล่าปัญหาทางบ้านให้พี่คนนี้ฟัง โดยที่ไม่ได้คิดว่าเค้าจะช่วย เพียงแค่อยากระบายแค่นั้น แต่แล้ว พี่คนนี้ ซึ่งมีฐานะดีทีเดียว ได้ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือครอบครัวของหิน ทำให้หินเกิดความประทับใจ ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเค้ามีลูกมีเมียอยู่แล้วก็เหอะ หลังจากนั้นความสนิทกันมาก และ ด้วยบุญคุณ และความรู้สึกดี ๆ ที่หินมีให้ มันก็ทำให้ลืมความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่ควรทำ หินกับพี่คนนี้มีอะไรกัน หลังจากนั้น หินก็พาพี่คนนี้ไปเยี่ยมที่บ้านของตัวเอง ซึ่ง พ่อกับแม่ของหิน ก็เห็นดีเห็นงามด้วย เนื่องจากไม่รู้ว่า ผู้ชายคนนี้ มีลูกมีเมียอยู่แล้ว หินอยู่ในฐานะเมียน้อยของผู้ชายคนนี้มาตลอด จนฝึกงานจบ และก็จบการศึกษา หินต้องหางานทำ ต้องหาที่อยุ่ใหม่ ซึ่งก็ได้พี่คนนี้ช่วยเหลือในทุก ๆ เรื่อง (เป็นคนดีจริง ๆ ) ทั้งหาที่อยู่ ทั้งหางานให้ ทั้งจ่ายค่าห้องให้ทุก ๆ เดือน มิน่าล่ะ เงินเดือนเท่าผม แต่ทำไม ใช้จ่ายได้เยอะขนาดนั้น แต่ว่า หลังจากที่หินได้งาน พี่คนนี้ก็เปลี่ยนไป ไม่ยอมมาหา โทรไปก็ไม่รับ แล้วก็ไม่ติดต่อมาอีกเลย จนหินคิดว่า พี่เค้าคงไม่มาอีกแล้ว จึงได้ ยอมเป็นแฟนกับผม แต่ว่า เรื่องมันไม่ได้เป็นอย่างที่หินคิด เมื่อ พี่คนนี้กลับมาอีกครั้ง ความซวยจึงมาตกที่ผม เนื่องจากว่า รักไปแล้ว ไม่ได้กั๊กไว้เผื่อเสียใจเลย ก็ในเมื่อรักไปแล้ว ผมก็ไม่ยอมถอยเป็นอันขาด ในใจตอนนั้น ผมต้องดึงเธอออกมาจากชีวิตอย่างนั้นให้ได้ !!!!!!! จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 เขียนเมื่อ : วันแรงงาน 53 02:57:39

ความคิดเห็นที่ 102 ครับ หลังจากนั้น ผมกับหินก็ไปทำงานกันตามปกติ โดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ไม่ค่อยได้คุยกัน ซึ่งตอนนั้นผมก็เข้าใจว่า เธอคงกำลังหาวิธีที่จะบอกแยกทางกับพี่คนนั้น แต่ว่า เวลาก็ผ่านไปเรื่อย ๆ เรื่อย ๆ โดยที่ไม่มีอะไรคืบหน้า หินก็คุยกับผมน้อยลงเรื่อย ๆ สนิทกับผม น้อยลงเรื่อย ๆ จนในที่สุด ไม่ได้คุยกันเลย ดูเหมือนกับว่า หินไม่ค่อยอยากคุยกับผมเท่าไหร่นัก ผมรอต่อไปไม่ไหวแล้ว มันนานเกินไป พูดตรง ๆ ว่า ผมก็ไม่ใช่คนดีอะไรนัก ความอยากเป็นเจ้าของมันก็มีอยู่ ผมก็เริ่มโทรหา หิน จากที่ไม่ได้โทรเลยมาระยะหนึ่ง "ฮัลโหล หินเหรอ" "อืม หมันเหรอ แค่นี้ก่อนนะ พี่เค้าอยู่" หินก็วางหูไป "อ้าว แล้วไงวะเนี่ย ไหนบอกว่าจะเลิกไง นี่มันก็นานแล้วนะ" ในใจผมคิดอย่างนี้ ผมก็โทรไปอีกหลายครั้ง แต่กลายเป็นว่า "ไม่รับโทรศัพท์" จนในที่สุด ผมทนไม่ไหว วันสุดท้ายผมจึงเดินไปนัดเจอกับหิน เพื่อเคลียปัญหาทุกอย่างที่โต๊ะ "หิน วันนี้ขอคุยอะไรด้วยหน่อยนะ" "อืมมมม หินไม่ว่างนะเย็นนี้น่ะ เพราะว่าพี่เค้าจะมารับ" ได้ยินอย่างนั้น ผมแทบร้องไห้ ไหนบอกว่าจะเลิกไง "แล้วว่างตอนไหน" "เอาเป็นซัก 2 ทุ่มได้ไหม ตอนนั้น พี่เค้าคงกลับไปแล้ว" "ได้ ๆ 2 ทุ่มใช่ไหม ที่ห้องนะ" "ไปบนดาดฟ้าดีกว่านะหมัน" "ดาดฟ้าอ่ะนะ ได้ ๆ" 2 ทุ่มตรง ณ.ดาดฟ้าหอที่เธอพัก ผมกับหิน ยืนเผชิญหน้ากัน "เอาล่ะ เรามาคุยกันซักทีดีกว่าไหม นี่มันก็นานแล้วที่ให้เรารอนะ" "คุยอะไร" เธอถามย้อนกลับมา "อ้าว ก็เรื่องพี่เค้าไง เห็นบอกว่าจะเลิกกันไม่ใช่เหรอ นี่มันก็เป็นเดือนแล้วนะ" "หมัน หินเลิกกับพี่เค้าไม่ได้" เธอเริ่มร้องไห้อีกแล้ว "ทำไมล่ะ" ผมถามด้วยความไม่เข้าใจ "หินรักเค้า" "อ้าว แล้วหมัน (กุ) ล่ะ" "หินขอโทษ หินทำใจเลิกกับพี่เค้าไม่ได้" "เลิกไม่ได้ แล้วถามหน่อย มายุ่งกับเราทำไม" "ก็หินเหงานี่ พี่เค้าไม่มาหาหินเลย หินก็ไม่มีใคร ก็เลยยย" "เออดี สรุปว่า คนซวยที่สุดคือเราใช่ไหม" "หินขอโทษ" เธอร้องไห้หนักขึ้นเรื่อย ๆ ส่วนผม น้ำตาตกในครับ ร้องไม่ออก เพราะยังไงเธอก็เมียคนอื่น "เฮ้อ ไม่น่าเป็นอย่างนี้เลยนะ หินไม่ควรประชดพี่เค้าด้วยการที่ มาทำให้เรารัก ถามหน่อยเหอะ หินรักเรามั่งหรือเปล่า" "....................................." หินไม่ตอบ "เอาล่ะ ไม่ตอบก็ไม่เป็นไร รับได้อยู่ ช่างมัน เลิกไม่ได้ก็ทำต่อไปเหอะ" "หมัน หินขออะไรอย่างนึง" "อะไร" "ต่อไปนี้อย่าโทรมาหาหินอีกนะ พี่เค้าไม่ชอบ" "เออดี กลายเป็นเราผิดไปซะงั้น ได้ ไม่โทรแล้วแหล่ะ" "งั้น เราเป็นเพื่อนกันนะ" "ไม่เอาอ่ะ เพื่อนเยอะแยะ ไม่อยากมีเพื่อนสวยขนาดนี้ มันทำใจลำบาก ต่างคนต่างอยู่เหอะนะ อย่าให้เราต้องลำบากใจไปมากกว่านี้เลย หินเลือกเอง ก็ทำชีวิตของตัวเองให้มันดี ๆ ก็แล้วกัน" "....................................." ต่างคนต่างเงียบ "ตรู๊ดดดดดดด" เสียงโทรศัพท์มือถือของหินดังขึ้นทำลายความเงียบ (แหม มันช่างดังได้ถูกช่วงจริง ๆ) หินพูดอะไรผมฟังไม่ได้ยิน เพราะเธอพูดเสียงเบามาก แต่หลังจากที่พูดโทรศัพท์เสร็จแล้ว เธอลุกลี้ลุกลนมาก รีบเช็ดน้ำตา แล้วก็บอกผม "หินไปก่อนนะ หมันรีบกลับบ้านล่ะ" แล้วเธอก็วิ่งลงไปเลย ผมก็คิดแล้ว ว่าพี่คนนั้นเค้าต้องกลับมาแน่ ๆ หินถึงได้รีบร้อนขนาดนั้น และไม่ยอมให้ผมเข้าไปคุยในห้อง จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 เขียนเมื่อ : วันแรงงาน 53 03:02:34

ความคิดเห็นที่ 103 เนื่องมาจากผมไม่อยากเจอกับพี่คนนั้น ทำให้ผมเดินลงบันได จากชั้น 7 ลงมา ห้องหินอยู่ชั้น 3 หินลงลิฟท์ไป ซึ่งผมขี้เกียจรอลิฟท์ขึ้นมา แต่เอ๊ะ ห้องอยู่ชั้น 3 ทำไมลิฟท์ไม่จอดชั้น 3 มันลงไปชั้น 1 เลยล่ะ มันทำให้ผมเดินลงแทนที่จะรอลิฟท์ แต่ก็อย่างว่าแหล่ะครับ คนมันจะเจอกัน ยังไงมันก็ต้องเจอกันวันยังค่ำ เมื่อผมเดินลงมาถึงชั้น 3 ลิฟท์ก็เปิดออก คนที่อยู่ในลิฟท์คือ พี่คนนั้นแล้วก็หิน ผมไม่ทันมอง กำลังจะก้าวลงชั้นต่อไป "เฮ้ย เมิง ไอ้..........." ผมหันตามเสียงเรียก แต่ว่า ไม่ทันหันได้เต็มตัวหรอกครับ ก็โดนหมันขวาเข้าเต็มหน้าฝั่งซ้าย หน้าสะบัดตามแรงเหวี่ยง พร้อมตัวที่เซไปตามแรงนั้น แต่ว่า เนื่องจากพี่คนนี้ เค้าคงไปกินเหล้ามาแหล่ะจึงคุมตัวเองไม่ค่อยได้ ยืนยังเอียงเลยอ่ะ ผมตั้งตัวได้ ตั้งท่าจะสวนกลับ แต่ไม่ทันได้สวน หินก็วิ่งเข้ามาจับผมไว้ซะก่อน "หมัน อย่าทำอะไรพี่เค้าเลยนะ หินขอร้อง" "อ้าว ทำไมไม่ไปห้ามพี่เค้าล่ะ มาห้ามเราทำไม เราโดนต่อยนะเนี่ย เรายังไม่ได้ทำอะไรเลย" ในขณะที่หินจับผมอยู่นั่น พี่คนนั้นก็เดินปรี่เข้ามา ผมสะบัดหินออกไป พร้อมยกมือขึ้นชี้หน้า "พี่ ถ้าพี่ทำอะไรผมอีกแค่ครั้งเดียว ผมไม่เกรงใจแล้วนะ" ได้ผลแฮะ ไอ้พี่คนนั้นมันชะงัก!!!!!!!! จริง ๆผมไม่ได้ชอบเรื่อง ต่อยตี อะไรกับเค้าหรอกนะ ถ้ามีเรื่องจริง ๆ ส่วนมากจะอาศัยวิ่งเร็ว เอาตัวรอดซะมากกว่า แต่ว่า คราวนี้ ผมโมโหจริงๆ "กุอยากจะฆ่าเมิงให้ตายนัก" พี่คนนั้นมันพูดอย่างนี้ ผมจำได้ สำนวนลิเกมาก "พี่อย่าฆ่าผมเลย ได้ต่อยผมไปทีนึงแล้ว ถือว่าหายกันก็แล้วกัน ผมว่ามันก็น่าจะสาสมนะ เพราะผมกับหินก็ยังไม่มีอะไรกัน ถือว่าหายกันที่ผมมาทำให้ชีวิตพี่ต้องลำบาก ต่อไปนี้ พี่ก็อยู่กันไปเถอะ ผมไม่มายุ่งเรื่องอะไรของพี่แล้ว แต่ถ้าพี่อยากจะมีเรื่องต่อละก็ ผมก็พร้อมเสมอ แต่แนะนำให้ลงไปข้างล่างจะดีกว่า ตรงนี้มันแคบ แล้วก็หอเค้าด้วย เอาไหม" "ไปเลยเมิงไปเลย อย่ามาให้กุเห็นหน้าอีกนะ" "เออ ผมไปแน่ พี่ก็อย่ามาเห็นหน้าผมก็แล้วกัน" ยังไม่วาย จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 เขียนเมื่อ : วันแรงงาน 53 03:08:05

ความคิดเห็นที่ 104 หลังจากนั้น วันรุ่งขึ้น เรื่องนี้ก็แพร่สะพัดไปทั้งออฟฟิต เนื่องจากมีพี่คนนึงที่อาศัยอยู่หอเดียวกับหิน ชั้นเดียวกับหิน แล้วก็ปากสว่างมาก เก็บความลับไม่อยู่ บอกเค้าหมดทั้งออฟฟิต ตกบ่ายของวันนั้น หิน ลาออก หลังจากนั้น ผมก็ไม่เจอหินอีกเลย เพียงแค่ได้รับโทรศัพท์จากหิน ครั้งเดียวเมื่อผ่านไปได้ซักระยะหนึ่ง "ฮัลโหล หมันเหรอ" "ครับ นั่นใครอ่ะ" "หินไง" "อ้าว เป็นไงมั่ง" "ตอนนี้อยู่ที่บ้านนอก" "อ้าว ไปทำอะไรล่ะ" "หนีเค้ามา" "หนีใคร" ผมถามด้วยความตกใจ "หนีแฟนของพี่เค้า เค้าจ้างคนมาทำร้ายหินที่ห้อง" "เฮ้ย แล้วแจ้งตำรวจหรือเปล่าเนี่ย" "ไม่ได้แจ้ง หนีมาเลย ของก็ยังไม่ได้เก็บ" "แล้วที่บ้านรู้หรือเปล่าเนี่ยว่ากลับไปทำไม" "พ่อกับแม่รู้แล้ว ว่าพี่เค้ามีเมียแล้ว" "เออ แล้วเค้าว่าไงมั่งล่ะ" "เค้าก็ด่า แล้วก็ไล่หินออกจากบ้าน" "อ้าว แล้วทำไงล่ะเนี่ย แล้วไปอยู่ที่ไหน" "อยู่บ้านเพื่อน ตอนนี้แม่กำลังขอร้องพ่ออยู่" "มีอะไรให้ช่วยไหม" "ไม่มีหรอก แค่อยากหาคนคุยด้วย" "แล้วทำไมไม่โทรไปหาพี่เค้าล่ะ" "เค้า................ตรู๊ดดดดดดดดดดดดดด " แล้วสายก็ตัดไปเลย หลังจากโทรศัพท์ตัด หินก็ไม่ได้โทรมาอีกเลย ผมก็ไม่รู้ว่าเธอจะเป็นยังไงบ้าง จนถึงทุกวันนี้ จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 เขียนเมื่อ : วันแรงงาน 53 03:09:29

ความคิดเห็นที่ 105 เรื่องที่เกิดขึ้นทำให้ผมเข้าใจหัวอกของเมียน้อยเป็นอย่างดีพอสมควร ว่า เค้าก็ไม่อยากให้มันเป็นอย่างนี้ แต่ว่า ในเมื่อรักไปแล้ว มันก็เลิกยาก ถ้ายังมีความสุขอยู่ (ผมไม่รู้ว่าเมียน้อยคนอื่น ๆ คิดอะไรกันยังไงนะครับ แต่สำหรับหิน ผมพอจะเข้าใจเธออยู่ แม้จะไม่ทั้งหมดก็ตามที) เพราะฉะนั้น ผมคงไม่ขอให้พวกผู้หญิงที่เป็นเมียน้อยของใครอยู่ตอนนี้ ออกมาจากชีวิตแบบนั้น แต่อยากจะขอพวกผู้ชายมากกว่า คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังทำลายชีวิตและอนาคตของผู้หญิงคนหนึ่ง คุณสนุก คุณมีความสุข คุณทำให้เค้ารัก แต่ถามหน่อย มีลูกแล้ว มีเมียแล้ว คุณจะยอมเลิกกับเมีย แล้วก็ทิ้งลูกไปอยู่กับเมียน้อยเหรอ เพราะฉะนั้น ปล่อยเค้าไปเหอะครับ อย่าไปเก็บเค้าไว้เลย ปล่อยให้เค้าไปดำเนินชีวิตเหมือนกับคนปกติเถอะ ผมว่า ผู้หญิงที่เป็นเมียน้อยเกือบทุกคน อยากที่จะก้าวออกมาจากชีวิตอย่างนั้น เพียงแต่ว่า พวกเธอรักคุณเธอถึงได้ยอมทนอยู่ ผมรู้ครับ ว่าความรักมันเป็นยังไง มันตัดยาก รู้ว่าผิดแต่ก็ยังทำ มันอยู่ที่ว่า เราจะกล้าหรือเปล่า ปล.ไม่รวมถึงบรรดาเมียน้อยที่ยอมเป็นเพราะผลประโยชน์นะครับ  ซึ่ง หินก็มีบางส่วนที่เกี่ยวข้องอยู่กับเรื่องนี้ในตอนแรก แต่หลัง ๆ มาเธอก็น่าจะเลียงดูตัวเองได้แล้ว   เห้อ  แต่ก็อย่างว่าแหล่ะนะ บางทีก็เป็นความเคยชินเหมือนกัน ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่ตามอ่านนะครับ ผมยืนยันได้ว่า เรื่องทั้งหมด เป็นเรื่องจริง เพียงแต่ว่า บางคำพูดผมก็จำไม่ค่อยได้แล้ว เลยเขียนไปประมาณว่า น่าจะพูดอย่างนี้อย่างนั้นน่ะครับ และก็ต้องขออภัยเพื่อนที่ไม่พอใจด้วยแล้วกันครับ ผมไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ หมายเหตุ :  สำหรับกระทู้ในส่วนหลังนี้ ผมได้นำเรื่องราวที่ผมเคยเขียนไว้เมื่อนานมาแล้ว เพื่อตอกย้ำตัวเอง และเอาไว้อ่านในเวลาที่ไม่มีอะไรจะทำ พอมาตั้งกระทู้นี้ในส่วนแรก ก็เลยอยากจะแตกกิ่งเรื่องให้มันยาวขึ้น และ พยายามเขียนให้มันเฮฮา มากกว่าจะเครียด แต่พอมีเพื่อน ๆ ไม่สบายใจ ผมก็เลยไม่สบายใจไปด้วย ก็เลยเลิกเฮฮาดีกว่า เอาเรื่องจริง ๆ มาเลยแล้วกัน เพราะฉะนั้น อย่าแปลกใจว่าทำไม ช่วงหลังผมโพสต์แต่ละ คคห.เร็วนัก ตัวหนังสือตั้งเยอะ โพสต์ได้ติด ๆ กัน นั่นก็เพราะ ผมมีเรื่องนี้อยู่ใน word อยู่ และเคยตั้งกระทู้นี้ในห้องสวนลุมฯ เมื่อนานมาแล้วนั่นเองครับ ขอได้รับความขอบคุณ จาก สมันน้อย เบอร์ 14 แก้ไขเมื่อ 01 พ.ค. 53 03:57:12 จากคุณ : สมันน้อย เบอร์ 14 เขียนเมื่อ : วันแรงงาน 53 03:19:18

ความคิดเห็นที่ 106   อ่านไปก็ขำไป :) คห. 97 ค่ะ จขกท. เค้า ใส่สี ตีไข่ แต่งเรื่องเพิ่มในบางส่วน ให้อ่านสนุก เลยอาจจะใส่นมมากไป ฮ่าๆ จากคุณ : คนเย็นชา เขียนเมื่อ : วันแรงงาน 53 03:36:30