 |
ความคิดเห็นที่ 39 |
เมื่อ 24 ปีที่แล้ว (น๊านน นานเนอะ ^^)
ตอนเพิ่งเกิดใหม่ๆ พอดีว่าป่วย แม่กับพ่อ ปู่ ย่า ญาติคนอื่นๆ
กำลังจะพาไปหาหมอที่ รพ ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านไป 10 กิโลเมตร
ด้วยความที่เป็นต่างจังหวัด ความเจริญก็ยังไม่มีเท่าไหร่ ระหว่างทางมีแต่ป่า
รถดันมาเสียกลางทาง ไม่มีรถวิ่งผ่านสักคัน โทรศัพท์ก็ยังไม่เข้าถึง
พ่อก็เลยวิ่งกลับบ้านเพื่อไปยืมรถเพื่อนบ้าน
เห็นพ่อกับแม่เล่าว่า เท้าพ่อพอง เลือดไหล ไปหมด แล้วพ่อก็เอารถคันใหม่มาจนได้
อีกครึ่งทางที่เหลือระหว่างจะไป รพ เราก็หยุดหายใจคาอกแม่ขณะกินนม
คือหน้าเขียวละก็ผละออกจากอกแม่ไปเลย
แม่บอกว่า ปู่ก็ร่ายคาถาใส่ใหญ่ ญาติๆทุกคนบอกให้พ่อกับแม่ทำใจได้เลย
แ่ต่พอมาถึง รพ พยาบาลก็รีบเอาเราไปรักษา
แล้วหมอก็เดินออกมาว่า ใครเปนแม่เด็กครับ ??
แม่บอก ใจเสียมาก ถึงจะทำใจไว้แล้วก็เหอะ
( แต่ตอนนั้นคือ พ่อออกไปรอฟังข่าวอยู่ข้างนอกละ )
แล้วหมอก็พูดต่อ เอานมให้ลูกกินด้วยครับ
รอดเฉยเลย 555+
เวลาเราทำอะไรเพี้ยนๆ พ่อกะแม่ก็จะบ่นๆ งุ๊งๆงิ๊งๆ
เราก็จะมีข้ออ้างบอกพ่อแม่เสมอว่า คนตายคืนเค้าว่ามันจะไม่เต็ม อย่าถือสาหนูเลยนะ อิอิ
แล้วก็ตอนเด็กๆ เราจะป่วยบ่อยมาก
เวลาดื้อๆ ญาติๆก็จะบอกว่า อย่าดื้อนักสิ รู้ไหม? พ่อเค้าสูดน้ำมูกออกจากจมูกให้นะเนี่ย
เลี้ยงง่ายๆ ใ้ห้สมกะที่เค้าไม่อยากให้ตายหน่อยสิ ,, แว๊กกก แร๊งส์ !! 55
วันรับปริญญา เห็นเราใส่ชุดครุยออกมาจากหอประชุม ไบเทคพ่อก็น้ำตาซึมๆ
แม่ก็แซวๆ ล้อๆพ่อว่า บ่อน้ำตาตื้นจริงๆ แค่นี้ก็ร้องไห้ละ
แหม ,, แม่ก็ทำเป็นแซวพ่อไปได้ ตัวเองก็ซึมเหมือนกันละ อิอิ
รักพ่อ รักแม่ คิดถึงจัง เข้ากระทู้นี้ อยากกลับบ้านเลยทีเดียว ^^
| จากคุณ |
:
ชะอมฉาบ   
|
| เขียนเมื่อ |
:
4 พ.ค. 53 12:19:48
|
|
|
|
|
