Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
@@@ [กระทู้จิตตก] ผิดมากไหมคะ ที่เป็นคนที่ไม่ยอมรับในสิ่งที่นอกเหนือมาตรฐานในความรู้สึกของตัวเอง??? @@@  

ข้อเขียนนี้ยาวหน่อยนะคะ  แต่ก็อยากให้อ่านจนจบก่อนที่จะวิจารณ์อะไร...


เราผิดมากไหมคะ...ที่ชอบเอาตัวเองเป็นบรรทัดฐานในทุกๆ สิ่ง

เราไม่เคยโกหก  -  เราจึงไม่ชอบคนโกหก

เราไม่เคยสะตอ  -  เราจึงไม่ชอบคนสะตอ

เราไม่เคยแอ๊บแบ๊ว  -  เราจึงไม่ชอบคนแอ๊บแบ๊ว

เราไม่เคยไปยุ่งกับคนที่เราไม่ชอบ  -  เราจึงไม่ชอบคนที่มายุ่งกับเราถ้าเขาไม่ชอบ

ซึ่งโดยธรรมชาติของเราจะเป็นคนที่ไม่ค่อยคิดมาก  สนุกสนาน  ร่าเริง  ชอบอยู่ท่ามกลางหมู่คน  และเป็นคนคิดบวก  และอารมณ์ดี  ซึ่งมันทำให้เราเป็นคน “หน้ายิ้ม”  หรือหน้าตารับแขก(คนที่เคยเจอตัวเราก็คงจะรู้นะคะ)

และด้วยความที่มองโลกในแง่ดีเกินไปนี่แหละ  ชอบเป็นเพื่อนกับเขาไปทั่ว  และคาดหวังว่าเขาก็คงจะมีไมตรีตอบรับกลับมาอย่างจริงใจ  แต่บางทีเราก็ชอบทำตัวเด่น  เพราะเป็นคนเสียงดัง  และชอบแสดงออก  มีมุกสดๆ แบบคิดเดี๋ยวนั้นมาแสดง  และมีคนฮา  คนหัวเราะ  คนชอบ  เราก็เลยกลายเป็นคนหลงตัวเอง  ว่าใครๆ ก็ชอบ(คิดไปเอง)  แต่เราเป็นคนไม่ค่อยมีศัตรู  เพราะว่าถ้าใครคบเราไปสักพักก็ไม่อยากจะอะไรกับเราแล้ว  เพราะรู้ว่าอินี่มันบ้า  มันรั่ว  ชอบโวยวาย   แต่ใจจริงๆ แล้วไม่มีอะไรกับใคร  วันนี้โวยวาย  พรุ่งนี้ก็ลืมแล้ว...

แต่พอมาเล่นบอร์ด  เราก็เป็นเหมือนอย่างตัวเราที่เป็นในชีวิตความเป็นจริง  คือเฮฮา  สนุกสนาน  ยิ่งมีเพื่อนใหม่ๆ เรายิ่งชอบ  มีความสุขกับมิตรภาพใหม่ๆ  และเพื่อนคุยในแบบที่แชทผ่านบอร์ดโดยที่ไม่เคยรู้จักตัวจริงกัน  เรามีความสุขและแฮปปี้มากๆ เลยค่ะ  สิ่งที่เราแสดงออกในบอร์ดก็เลยมีแต่สิ่งดีๆ  เพราะในเมื่อจิตใจผ่องแผ้วแจ่มใส  ในทุกวันก็จะมีแต่มิตรไมตรีใหม่ๆ  สิ่งที่เป็นความสุข  มันก็เลยออกมาทางตัวหนังสือ....คนที่เคยอ่านกระทู้เรามาตั้งแต่แรกๆ  จะรู้ว่าเราไม่ใช่คนแบบทุกวันนี้  ไม่ใช่คนแรงๆ  ที่ด่ากราดไปทั่วถ้าไม่พอใจใคร...

แต่เรามีข้อเสียอย่างนึงค่ะ  คือเราจะรู้สึกไม่ดีกับคนที่เขารู้สึกไม่ดีกับเรา  พอเราเล่นบอร์ดนี้ไปนานๆ เข้า  เราก็จะเจอกับคนที่ไม่ใช่มิตรเพิ่มขึ้น  ซึ่งเราเป็นคนที่ sensitive  กับคำว่าเพื่อนมากค่ะ  คือถ้าเป็นคนที่เราเปิดรับเขาเข้ามาด้วยไมตรี  และมิตรภาพไปเติบโตนอกบอร์ด  เคยเจอตัวกัน  เคยไปมิตติ้งด้วยกัน  หรือแม้แต่เคยไปทำบุญด้วยกันด้วยซ้ำ  แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือมิตรภาพจอมปลอม  การทรยศหักหลัง  อีกทั้งเคยมีความรู้สึกดีๆ กับใครบางคนในนี้แต่กลับโดนทำร้ายอย่างเจ็บปวด  ถูกทอดทิ้ง...โดนตีค่าความรู้สึกของเราให้ต่ำต้อย  แล้วคุณจะไม่ให้เรา  เหวี่ยง  ได้อย่างไร...เราเป็นคนเก็บความรู้สึกไม่เก่งค่ะ  ยอมรับเลย

แต่...สิ่งที่เราแสดงออกได้  ก็ได้แค่มาเหวี่ยง  มาพูด  มาบ่น  แต่  ไม่สามารถระบุชื่อคนได้  เราชอบพูดเสมอว่า  เรื่องส่วนตัวก็คือเรื่องส่วนตัว  อย่าเอามาเปิดเผยในบอร์ด  ทุกครั้งที่เราเศร้าใจ  เสียใจ  เสียความรู้สึก  หรือว่าโกรธ  เราก็จะมาตั้งกระทู้บ่นในนี้  โดยที่พูดไม่ได้ว่าเราหมายถึงใคร  แต่คู่กรณีเราก็เป็นคนเล่นบอร์ดเหมือนกัน  เพราะฉะนั้น  จึงมีแต่เราและเขาเท่านั้นที่รู้  แต่ในสายตาคนนอกอาจจะมองว่า  อินี่เป็นบ้าอะไรอีกแล้ว  ซึ่งจริงๆ แล้วมันไม่เป็นผลดีต่อตัวเราเลย  เพราะทุกคนชอบให้เราเป็นแบบเดิมที่สนุกสนาน  เฮฮามากกว่า  ไม่ชอบที่เราเป็นคนแรงๆ เหวี่ยงๆ

หรือว่าเราโดนบอร์ดเล่นไปซะแล้ว  ไม่ใช่ว่าเป็นคนเล่นบอร์ด  เราจะอินจัดเสมอที่มีคนมาทำไม่ดีกับเรา  หรือแม้แต่จะรู้สึกไม่ดีกับเราเพราะหมั่นไส้และรำคาญที่เราเอาแต่เหวี่ยงไปเหวี่ยงมา  แต่...ไม่ยอมระบุตัวคน  ทำให้คนต้องมาหงุดหงิดมานั่งเดาว่ามานด่าใครวะ?  กรูหรือเปล่าวะ?  

เหนื่อยจังเลยค่ะ  กับการคาดหวังในความจริงใจ  หรือกับการที่จะแสดงออกในทางร้ายเพื่อปกป้องตัวเองไม่ให้ใครมา “เจ๋อ”  หรือมาสะตอเพราะมีจุดประสงค์ใดๆ ก็ตาม  เหนื่อยกับการที่ต้องมาสกรีนว่าใครจริงใจกับตรูมั่งฟระ? หรือว่ามานั่งดูพฤติกรรมของคนว่า “ดูแล้วไม่น่าไว้วางใจแน่ๆ”  หรือ  “อินี่เอาตรูไปด่าลับหลัง  ตรูเลยต้องด่ามันหน้าบอร์ดก่อน  มันจะได้รู้ซะมั่งว่าไผเป็นไผ  ทีหลังจะได้ไม่ต้องมาแทงข้างหลังตรู”  และแน่นอนใครร้ายมาเราก็จะร้ายกลับร้อยเท่าเลย

เราเล่นบอร์ดทุกวันติดกันมา  10  เดือนแล้ว  คนที่เรารู้จักมีเยอะมากกกก  มีทั้งคนที่มีมิตรไมตรีที่น่ารัก  ในโอกาสพิเศษก็ส่งของขวัญมาให้  พาไปเลี้ยงข้าว  เลี้ยงเหล้า  ซ่อมคอมพ์ให้ ฯลฯ

ตลอดจนเพื่อนๆ กะดึก  ที่คุยกันมารุ่นแรก  ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเกือบทุกคนนิสัยดีมาก  ทุกวันนี้เราก็ยังเจอกันบ้างในโอกาสพิเศษ(แต่ไม่ค่อยเห็นเล่นบอร์ดแล้ว)  แต่ที่ยังเห็นออนบอร์ดทุกวันทุกคืน  ตอนนี้เหลือแค่ดาว  กับน้องมิ้น  แล้ว  นอกนั้นนานๆ ก็แวะมาทักทายบ้างเพราะคงเริ่มเบื่อๆ ที่จะเล่นบอร์ดกันไป  

เพื่อนกลุ่มนี้คือ  “ของขวัญพิเศษที่สุดที่เราได้มาจากห้องสยาม”  เพราะทุกคนดีกับเราจริงๆ  ซึ่งเราสัมผัสได้จากตัวอักษรที่ผ่านบอร์ด  และจากการที่ได้สัมผัสตัวเป็นๆ กันมา  

จริงๆ แล้วสิ่งนี้เราก็น่าที่จะพอใจแล้วนี่นะ  จะไปคาดหวังอะไรกับคนร้อยพ่อพันแม่  ที่มาจากพื้นฐานครอบครัว  และทัศนคติที่แตกต่างกัน  จะให้เขามายินดีกับเราโดยที่ไร้ข้อกังขา  หรือผ่านเกณฑ์ตามมาตรฐานที่เราตั้งได้อย่างไร  เพราะแม้แต่ตัวเราเอง  เราก็อาจจะ   ไม่ผ่านมาตรฐานที่คนอื่นกำหนด เช่นกัน...เพราะมาตรฐานการเลือกคบคนของแต่ละคน  มันไม่เท่ากัน...

การยอมรับในความต่าง  การยอมรับในตัวของคนอื่นในแบบที่เขาเป็น  และไม่จริงจังกับมิตรภาพในโลกออนไลน์น่าจะดีที่สุด  ไม่เหนื่อย  ไม่เครียด  ไม่คาดหวัง...

เราอยากกลับมาเล่นบอร์ดอย่างมีความสุขเต็ม  100  เหมือนเมื่อก่อนจังเลย  เหมือนตอนที่เราไม่เคยมีเรื่องขุ่นเคืองหรือระคายใจ  เพราะมิตรภาพในบอร์ดแห่งนี้  ช่างงดงามและน่าประทับใจเหลือเกิน...

ใครนะที่ทำให้ฉันเปลี่ยนไป...คนที่เคยทำร้ายฉัน  หรือว่า...ฉันทำร้ายตัวเองด้วยการเก็บความเจ็บ  ความเกลียด  ความฝังใจไว้  โดยที่ไม่ยอมปล่อยวาง...

.....................................

จากคุณ : อยากให้เมืองไทยมีหิมะตก
เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 53 00:35:58




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com