สมหวัง กับ ความรัก
|
|
แบบไหนกันเหรอครับ ที่เพื่อนๆถึงจะบอกว่า เพื่อนๆได้สมหวังกับความรักแล้ว
เมื่อก่อน ผมคิดว่า การสมหวังในความรักนั้น คือการที่เราจีบเค้าติด ได้เค้าคนนั้นมาเป็นคนเดินคียงข้าง เค้ารักเราตอบ เค้าตกลงเป็นแฟนกับเรา
และสุดท้ายคือเราจะได้อยู่กับเค้าตลอดไป
ความรักครั้งแรกของผม
เหมือนทุกอย่างจะไปได้ด้วยดี พ่อแม่ของเรา ต่างฝ่ายต่างรู้จักกัน และก็ไม่รังเกียจที่จะให้คบกัน (ก่อนหน้านี้ผมก็มีแฟนมาหลายคนนะ แต่ผมไม่รู้สึกถึงคำว่ารัก) แต่แล้วผมก็ทำตัวเอง ทำให้ความรักครั้งนี้ต้องจบลง ด้วยการทำลายความไว้ใจของพ่อแม่เธอที่มีต่อตัวผม
ปล.ผมไม่สมหวังกับความรัก
ความรักครั้งที่สองของผม
ไม่ควรที่จะเกิดขึ้น แต่ความรู้สึกตอนนั้น อะไรก็ฉุดไม่อยู่ ช่วงปิดเทอมผมมีโอกาสได้ไปทำงานพิเศษ ที่ ม.เกษตร และก็ได้เจอเธอ ผมเห็นครั้งแรก ก็ ว้าว แต่เธอมีคนที่เธอรักอยู่แล้วน่ะสิ และก็อยู่ในช่วงที่มีปัญหา ผมก็ดันเข้าไปช่วงนั้นพอดี เราสองคนมีความรู้สึกที่ดีให้กัน แต่ในเมื่อมันเป็นความรักที่ผิดรูปแบบไปหน่อย เธอรู้สึกผิดต่อแฟนของเธอ เราคุยกันเรื่องนี้ ผมทำเหมือนจะยอมปล่อยเธอไปนะ โดยให้เธอคิดเอง ผมไม่ขอตัดสินใจ ผมให้เธอเป็นฝ่ายเลือก แล้วเธอก็เลือกผม แล้วไงล่ะ เธอเลือกผมแล้วนี่ ทำไมจะไม่สมหวังล่ะ
เพราะผมรับรู้ได้ด้วยความรู้สึกเลยว่า ตัวเธออยู่กับผมตอนนี้ แต่ใจเธอไม่ได้อยู่กับผมแล้ว ผมต้องปล่อยเธอไปจริงๆ
ปล.ผมไม่สมหวังกับความรัก
ความรักครั้งที่สามของผม
ผมได้รู้จักเธอผ่านจากเพื่อนของเธอเป็นคนแนะนำให้รู้จัก เธอน่ารักมาก ช่างเอาใจ ผมไม่สบายต้องเข้าโรงพยาบาล เธอก็มาดูแล คอยเช็ดตัว คอยป้อนข้าว ทั้งๆที่เธอต้องไปเรียน เดินทางไปเรียนก็ไกล เรียนก็เหนื่อย เดินทางก็เหนื่อย เลิกเรียนแล้วแทนที่จะได้กลับบ้านไปพักผ่อน ยังจะต้องมาหาผมอีก ผมลำบากแค่ไหน เธอก็อยู่เคียงข้างผมตลอด ผมขายของริมทางเท้า เธอก็มาช่วยขาย กลับบ้านดึกดื่นแค่ไหนไม่เคยบ่น เราใช้ชิวิตแบบที่อยู่ด้วยกันทุกวัน 3 ปีเต็มๆได้ แต่ใช่ว่าหลังจากนั้นเราจะห่างกัน เพียงแค่ไม่ได้เจอกันทุกวันเหมือนเดิมเท่านั้นเอง แต่อย่างน้อยก็ 4-5วัน ต่อสัปดาห์ เป็นแบบนี้ต่อเนื่องกันมาอีก 1ปี ระหว่าง1ปีนี้แหละที่เราเริ่มมีปัญหากัน เราทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า และเราก็เจอกันน้อยลง เหลือ2-3วันต่อสัปดาห์ ปัญหาใหม่ๆก็เริ่มเข้ามาเพิ่มเติม แต่ก็สามารถปรับความเข้าใจกันได้ แต่ยังคงไว้ซึ่งปัญหาเดิมๆ
และแล้วมันก็มาถึงวัน ที่ปัญหาทุกอย่างมันควรจะจบสักที หลังจากที่เราคบกันมา 6 ปี ผมรักเธอมาก ผมควรที่จะปล่อยเธอไปได้แล้ว ปัญหาที่เกิดขึ้นเราไม่สามารถที่จะแก้ไขได้ แม้เราทั้งสองคนพยายามที่จะแก้ไขมันหลายครั้ง ผมไม่อยากรั้งเธอไว้กับผมอีกต่อไป เราจากกันด้วยดี ทั้งที่ยังรักกันอยู่ แต่บางครั้ง คำว่ารักก็ไม่เพียงพอ
ปล.ผมไม่สมหวังกับความรัก
แต่วันเวลาก็ได้ผ่านพ้นไป ความคิดก็ได้เปลี่ยนไป ได้มีมุมมองใหม่ๆเกิดขึ้นมา ได้มองย้อน และได้ศึกษาจากประสบการณ์ที่ผ่านมา
ความรักของผมตอนนี้ได้เปลี่ยนไป ผมไม่หวังที่จะจีบเธอให้ติด ได้เธอคนนั้นมาเป็นคนเดินคียงข้าง ให้เธอตกลงเป็นแฟนกับผม ให้เธอรักผมตอบ และสุดท้ายคือผมจะได้อยู่กับเธอตลอดไป
ผมขอแค่ ได้มีโอกาสดูแลเธอคนนั้นก็เพียงพอแล้ว แค่นี้ ผมก็สมหวังกับความรักของผมแล้ว
ผมจะไม่สมหวังกับความรักของผมอีกครั้ง ก็ต่อเมื่อเธอคนนั้นไม่อยากให้ผมดูแลเธออีกต่อไป
ปล. ณ ตอนนี้ ผมสมหวังกับความรัก
| จากคุณ |
:
นาวิน ตู้   
|
| เขียนเมื่อ |
:
30 มิ.ย. 53 08:11:29
|
|
|
| 
