นักตกปลากับความรัก ^____^

พอดีค้น google แล้วไปเจอบทความจากblog ของบุคคลท่านนึงค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆเลยค่ะ

เลยอยากจะเอามาแบ่งเพื่อนพี่น้องห้องสยามอ่านกัน ลองอ่านดูนะคะ

เชื่อว่าหลายคนคงจะได้ข้อคิดอะไรดีๆแน่เลย ^__^

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ผม เป็นคนคนนึงที่เหมือนกับผู้ชายส่วนใหญ่ที่ชอบใช้ชีวิตแบบลุยๆ
ผมเป็นคนชอบเล่นบอล ดนตรี และหลายๆอย่างรวมทั้งการตกปลาและความรัก
วันหนึ่งผมนั่งตกปลาอยู่ที่อยุธยา กลางตอหม้อของแม่น้ำเจ้าพระยาใต้สะพานบางปะอิน
การเดินทางขึ้นไปบนตอหม้อนั้นต้องเดินทางด้วยเรือโดยสารของป้าคนหนึ่งซึ่งรับจ้างพายเรือส่งคนตกปลาไปสู่ตอหม้อกลางแม่น้ำใต้สะพานสูง
เขาเรียกสะพานนี้ว่าสะพานบางปะอิน (มั้ง) ไม่แน่ใจเท่าไหร่

ผมก็เตรียมเหยื่อและนั่งตกปลาไปเรื่อยๆตั้งแต่เช้ายันเย็น น่าแปลกใจที่คนข้างๆผมเขาได้แล้วได้อีกทั้งตัวใหญ่และตัวเล็กแต่มีมาเรื่อยๆ
ส่วนของผมนั้นรอแล้วรออีกกว่าจะได้ พอได้ขึ้นมากลับมีตัวนิดเดียว แต่ก็ยังใจจดใจจ่อที่จะได้ปลาตัวใหญ่ๆสักตัว
นั่นคือความหวังเล็กๆแต่ก็ยังไม่ได้ ผมก็ยังนั่งรอจนได้นึกถึงคนที่ผมรัก แล้วก็ลองนึกถึงการเปรียบเทียบระหว่างการตกปลากับความรัก
ตั้งแต่การเดินทางมาตกปลาที่อยุธยาลืมบอกไปผมไม่ใช่คนอยุธยาผมเกิดที่ พระประแดงโดยกำเนิดแต่จะชอบออกตกปลาไปเรื่อยๆ
ผมว่าการเดินทางมาตกปลาผมว่าบางทีมันก็เหมือนกับการที่คนคนหนึ่งเดินทางไป เรื่อยๆเพื่อค้นหาความรักที่ไม่รู้ว่าจะเจอเมื่อไหร่
และเมื่อมาถึงก็ได้ขึ้นเรือป้าคนหนึ่งเพื่อให้เขาไปส่งที่ตอหม้อ
ทั้งที่เรานั่งตกปลาอยู่ข้างฝั่งก็ได้ แต่เราก็เลือกที่จะไปตอหม้อ
เพราะว่าป้าคนนั้นบอกเราว่าไปตอหม้อดีกว่าปลาจะกินดีกว่าข้างฝั่ง
ผมนั่งนึกว่าบางทีเราต้องอาศัยคนคนหนึ่งเพื่อพาเราไปพบกับความรักที่เราตามหา
บางคนต้องการที่จะตกปลาจริงๆ แต่บางคนแค่นึกสนุกไปเพื่อกินเหล้าไม่ได้ตั้งใจไปตกปลา ไปเพื่อสนุกไปวันๆ
บางคนพอตกปลาไม่ได้ก็โทษป้าคนนั้นว่าไม่เห็นจะกินเลยนั่งเสียเวลาตั้งนาน

นั่นก็ทำให้ผมนึกถึงว่าบางทีคนเขาก็ต้องการให้คนนู้นคนนี้แนะนำให้รู้จักกับคนคนหนึ่งที่เขาต้องการแค่คิดเล่นสนุกด้วยไปวันๆ
หรือบางคนพอไม่ประสบความสำเร็จก็มาโทษคนที่พาไปหาคนคนหนึ่งว่าไม่เห็นจะดีไม่เห็นมีอะไรเลย
แต่ตัวผมกลับนั่งคิดตรงกันข้ามว่าผมต้องกลับขอบคุณป้าคนนั้นที่พาผมมาส่งจึงทำให้ผมได้พบอะไรดีดีกลางแม่น้ำซะอีก
คุณลองคิดดูตัวคุณอยู่กลางแม่น้ำมองเห็นเรือผ่านไปผ่านมาเห็นปลาตัวโตๆกระโดดลอยเหนือน้ำแต่เราก็เอามาไม่ได้
บางทีนั่งข้างฝั่งเราอาจจะไม่เห็นอะไรดีๆก็ได้
มันก็เหมือนกับว่าบางทีเราเห็นคนที่เราชอบอยู่ตรงหน้าแต่เราไม่สามารถไขว่คว้าเพื่อนำเขามาอยู่กับเราแต่เรากลับดีใจที่ได้เห็นได้เจอ
เห็นฝรั่งนั่งเรือผ่านไปเขาก็โบกไม้โบกมือบางคนก็ถ่ายรูปเราเก็บไว้
มันก็คงเหมือนที่ว่าบางทีเราอาจมีคนที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปแต่บางคนก็เก็บเราไว้แค่ในความทรงจำแต่เราไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่กับเขาได้
พอนั่งสังเกตคนที่ตกได้เยอะๆเขาใช้เหยื่ออะไรแล้วทำอย่างไรบ้าง ลืมบอกอีกอย่างที่นี่เขานิยมตกกุ้งกันด้วย เราก็ถามเขาว่าใช้เหยื่ออะไร บางคนก็ใช้หลายอย่างผสมกันไป
มันก็เหมือกับว่าบางครั้งเราอาจจะต้องใช้อะไรสักอย่างเพื่อเอาไว้เป็นตัวดึงดูดสิ่งที่เราต้องการ หรือคนที่เราต้องการ
บางคนใช้เหยื่อแพงๆเพื่อความต้องการที่จะได้มันมาเร็วๆ สมัยนี้บางทีผมว่าเงินมีส่วนประกอบเข้ามาเยอะในการใช้หาสิ่งที่เราต้องการ แม้แต่ความรักที่เราอาจต้องเรียกว่าความสุขเพียงชั่งครู่ชั่วคราว
แต่ผมไม่เคยมา เหยื่อก็ซื้อแล้วตกเดี๋ยวนั้นไม่มีการหมักการอะไรทั้งสิ้น แต่พอผมตั้งใจตกนั่งเฝ้านั่งรอไม่มัวแต่ดูคนอื่นแล้วนึกอิจฉาว่าทำไมไม่ใช่เราหว่า
สักพักนึงผมก็ได้ยินเสียงรอกร้องก็เลยไปเอามันขึ้นมา สู้อยู่ซักพักก็ลากไปติดตอ
ผมก็รอ จนอยู่ๆปลาดันออกมาจากตอซะงั้น ผมก็ได้ปลาตัวนั้นขึ้นมาตัวใหญ่พอดู น่าจะอยู่ประมาณเกือบ 4 กิโล เป็นปลาอีกา
คนแถวนั้นบอกว่าถ้าตัวใหญ่อย่างนี้เขาเรียกว่าปลาเพี้ยแต่คนไม่นิยมกินเพราะ ไม่อร่อยแต่ผมก็ไม่สนใจหรอกว่าปลาอะไรเพราะผมได้มาแล้วเพราะความตั้งใจของผม

คงคล้ายๆว่าถ้าเราลองได้เอาใจใส่กับสิ่งที่เราหวังไม่ช้าก็เร็วเราก็จะเห็นผล ผมเลยคิดว่าเราต้องใจเย็นกับความรักแม้จะต้องใช้เวลาแต่ถ้าเราเอาใจใส่แล้วตั้งใจจริงๆ
ความรักบางที่ก็มีอุปสรรคถ้าเราใจเย็นค่อยๆแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นเราก็จะไม่เสียสิ่งที่เรารัก
คงเปรียบเหมือนกับตอนที่ปลาของผมติดตอ แต่ผมก็ไม่รีบร้อนดึงสายให้มันขาด
กลับกันผมถือรออย่างใจเย็นและแล้วปลาก็กลับหลุดออกจากตอแล้วผมก็นำปลาตัวนั้นขึ้นฝั่งมาได้
แต่ทีผมทึ่งก็คือคนที่ตกกุ้งมากกว่าลองคิดดูตกในบ่อตกกุ้งยังว่ายาก แล้วนี่แม่น้ำนะครับพี่น้อง
เชื่อไหมว่าเขานั่งรออย่างใจเย็นพอกุ้งกินเหยื่อทีก็ต้องใช้ความนิ่มนวลกว่าจะเอาขึ้นมาได้
นึกดูซิถ้าคนอีกคนหนึ่งเป็นกุ้งแล้วอีกคนหนึ่งเป็นคนตกกุ้งถ้าได้ลองคบกันแล้วใช้แต่ความรุนแรง ไม่ถนอมน้ำใจ ไม่ใจเย็นใครจะอยู่กับเรา
ถ้าใจเย็นมีเหตุผลใครก็อยากอยู่ด้วยคุณว่าจริงไหม แต่ผมว่านะในนิยามของคนตกปลาแค่ได้เหวี่ยงเบ็ดลงน้ำก็มีความสุขแล้ว
ไม่ต่างอะไรกับบางคนแค่ได้รักในสิ่งที่ตัวเองชอบหรือในสิ่งที่ตัวเองฝันแม้ ไม่ได้ผลตอบแทนแต่ก็มีความสุขแล้ว
ถ้าเกิดผมมีความใจเย็นมากกว่านี้ผมอาจจะไปตกกุ้งก็ได้แต่วันนี้มันสายไปแล้ว ที่ผมจะตกเพราะผมไม่ได้เตรียมตัวมาบวกกับใกล้เวลากลับแล้ว
เปรียบเหมือนกับตัวผมที่ว่าบางทีวันนี้เราอาจจะไม่ใจเย็นพอแต่เราได้เห็นสิ่งที่คนตกกุ้งเขาทำแล้วกลับมานั่งคิดได้ว่า วันข้างหน้าเราก็ยังกลับมาตกได้อีกเพราะคงไม่มีอะไรสายไปหรอก

ปล.ผมได้นั่งคิดถึงผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งผมรักเขามากๆแต่ตอนนี้ทุกอย่างเป็นเพียงอดีตแล้วไม่ขอเอ่ยนามแต่ถ้าเขาได้อ่านเขาจะรู้ว่าผมแต่งเรื่องนี้ให้เขา
เป็นเพราะความใจร้อนของผมนั่นเองที่ทำให้สิ่งที่ผมรักต้องไปจากผม

อยากให้ทุกคนได้ลองคิดดูว่าถ้าเรารักใครและไม่อยากให้เขาไปจากเราควรใช้สติและเหตุผลมากกว่าที่เป็นอยู่ไม่อยากให้ใครต้องมาเสียใจกับการกระทำของตัวเองแบบ ผม โชคดีนะเด็กโง่


ที่มา : blog ของคุณ ejipnaluck ขอบคุณมากๆค่ะ

แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 53 08:02:24

จากคุณ	: BeGiN~PhOBiA
เขียนเมื่อ	: 21 ก.ค. 53 00:57:14