 |
::: ถ้าย้อนเวลากลับได้ คุณอยากกลับไปช่วงเวลาใดของชีวิต ภาค 2:::{แตกประเด็นจาก F9535957}
|
|
ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาแบ่งปันความคิดในกรณีที่หากสามารถย้อนกลับไปในอดีตได้ อยากจะย้อนกลับไปช่วงเวลาใดของชีวิต ผมขอสรุปตามที่แต่ละท่านตอบมาโดยจัดเป็น 5 ประเภท ดังนี้
1. (33%) อยากย้อนเวลากลับไปหาความสนุก สดใส ซึ่งส่วนใหญ่จะอยู่ในวัยเรียน ไล่ตั้งแต่ประถมไปจนถึงระดับมัธยมผูกคอซอง หรือระดับพาณิชย์ ระดับมหาวิทยาลัยก็มีครับ จากตัวหนังสือที่เขียนตอบกลับมาผมเห็นถึงความสนุกสนาน ความสดใส ความทรงจำคงจะสวยงามจริงๆ จนทำให้ทุกคนอยากกลับไปมีความสุขแบบนั้นอีกสักครั้ง
2. (30%) การเรียน หลายคนบอกว่า ถ้าย้อนกลับไปได้อยากกลับไปตั้งใจเรียน อยากกลับไปเปลี่ยนคณะที่เลือกเรียน บ้างก็อยากย้อนกลับไปจนถึงระดับอนุบาลเลยทีเดียว ผมขอเดาว่า วันนี้คงไม่พอใจกับผลที่ได้รับจากการศึกษาที่ผ่านมา ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้สู้ๆ ต่อไปครับ
3. (27%) ความรัก ส่วนใหญ่เลยจะบอกว่า ถ้าเลือกได้ จะกลับไปวันแรกที่รู้จักคนที่ทำให้เราเจ็บ แล้วจะไม่รับรักเค้า บ้างก็ว่า ถ้าเป็นไปได้ อยากกลับไปเป็นโสดอีกสักครั้ง เข้าทำนอง คนในอยากออก นะครับ คนนอกอีกมากมาย ก็อยากจะเข้าซะเหลือเกิน
4. (7%) การดูแลพ่อแม่ อยากย้อนเวลากลับไปดูแลคุณพ่อคุณแม่ให้ดีกว่าที่ทำไป
5. (3%) เรื่องถูกลอตเตอรี่ อยากย้อนเวลากลับไปแต่จะเอาเรียงเบอร์ไปด้วย ไปหาซื้อรางวัลที่ 1 ขำกับความคิดอันสุดยอดนี้ ผมคิดไม่ได้แน่ๆ อิอิ อะนะ ถ้ามันเป็นจริง ก็น่าจะย้อนเวลากลับไปนะ
สำหรับตัวผม ผมเพิ่งเสียคุณพ่อไปเมื่อปีที่แล้ว หากผมย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะย้อนกลับไปตอนที่ท่านยังอยู่ ท่านบอกผมหลายครั้งว่า อยากไปเที่ยวเขื่อนป่าสักชลสิทธิ์ อยากไปกินปลาคังลวกที่ร้านแถวๆ นั้น ซึ่งเราเคยไปกันเมื่อหลายปีก่อน พ่อผมติดใจอาหารอยู่ร้านนึง พ่อบอกผมว่า ว่างเมื่อไหร่ เราไปกันนะ
แต่ช่วงนั้น งานหนักและเครียด พอเสาร์อาทิตย์ผมก็ไม่อยากไปไหน อยากนอน นอนได้ทั้งวัน ก็เลยบอกพ่อว่า ไว้พักร้อนตอนเดือนธันวาคม แล้วค่อยไปนะ ช่วงนี้งานเครียดมาก พ่อผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ได้แต่เงียบ ซึ่งผมรู้ว่าพ่ออยากไป จริงๆ พ่อไปกับเพื่อนๆ ก็ได้ เพราะปกติพ่อกับแม่จะมีก๊วนเพื่อนเที่ยวอยู่แล้ว แต่พ่อคงอยากไปกับผมและแม่มากกว่า จึงได้แต่รอให้ผมว่างจากงานก่อน
จนในที่สุดเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เสมือนสายฟ้าฟาดมากลางหัวผมเลยครับ เย็นวันหนึ่งผมรับโทรศัพท์จากสถานีตำรวจแจ้งว่า พ่อผมเสียชีวิตคาที่จากอุบัติเหตุอยู่ริมถนนแถวบ้าน ผมล้มทั้งยืนและไม่อยากเชื่อเลยว่า พ่อผมจากผมไปแล้ว กลางวันของวันนั้น ผมได้โทรกลับบ้าน ยังได้คุยกับพ่ออยู่เลย ประโยคสุดท้ายที่พ่อพูดกับผม ผมจะจำไม่มีวันลืม ผมรู้สึกเสียใจมาก
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเจอเข้ากับตัว เคยฟังข่าวอุบัติเหตุ เคยได้ยินคนโดนรถชนตาย ก็เศร้านะ เสียใจกับครอบครัวเค้า แต่พอเจอเข้ากับตัวเอง มันช่างหนักหนาเหลือเกิน และรู้สึกผิดมากที่ไม่มีโอกาสได้พาพ่อไปกินปลาคังลวกจิ้มที่เขื่อนป่าสักชลสิทธิ์
ถ้าเป็นไปได้ผมอยากขอกลับไปแก้ตัวใหม่ กลับไปบอกพ่อวันนั้นว่า พ่อครับ เราไปกันเลยนะวันอาทิตย์ เดี๋ยวเราออกจากบ้านกันสัก 7 โมง ขับรถไปเรื่อยๆ ผ่านไปทางสระบุรี มวกเหล็ก ผ่านถนนที่มีอุโมงค์ต้นไม้ พ่อจำได้ใช่มั้ย ครั้งที่แล้ว ที่เราตื่นเต้นกับความสวยงามของต้นไม้สองข้างทาง ที่โค้งเข้าหากัน เสมือนอยากจะสวมกอดกันและกัน
แต่ความเป็นจริง มันไม่มีโอกาสนั้นแล้วครับ..
หากเราย้อนเวลากลับไปได้ ก็คงจะดีไม่น้อย เราจะกลับไปแก้ไขสิ่งผิดพลาดในอดีต แต่อย่างที่ทุกๆ ท่านทราบดี เราไม่สามารถย้อนอดีตได้ ดังนั้น ผมอยากจะจดจำความรู้สึกนี้ไว้ไปตลอดชีวิต เพื่อที่จะได้ไม่มีเหตุการณ์เช่นนี้อีกในอนาคต
..จงทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพื่อที่จะได้ไม่เสียใจในอนาคตที่กำลังจะมาถึง ..
ผมชอบสองประโยคข้างล่างนี้ครับ
Yesterday is history, tomorrow is a mystery, today is a gift. Thats why we call it the present.
Do not dwell in the past, do not dream of the future - concentrate your mind on the present moment.
| จากคุณ |
:
Camel's Back   
|
| เขียนเมื่อ |
:
2 ส.ค. 53 18:16:42
|
|
|
| |
