 |
ความคิดเห็นที่ 13 |
พรหฺมาติ มาตาปิตโร ปุพฺพาจริยาติ วุจฺจเร
อาหุเนยฺยา จ ปุตฺตานํ ปชาย อนุกมฺปกา
บิดามารดา ท่านว่าเป็น "พระพรหม"
บิดามารดา ท่านกล่าวว่าเป็น "อาจารย์คนแรก"
บิดามารดา เป็นอาหุไนยบุคคล
บิดามารดา เป็นผู้สงเคราะห์บุตรธิดา
พระ พุทธพจน์ ที่ปรากฎในพรหมสูตร พระสัตตันตปิฎก ที่ผมนำมาแปลและจะขยายความให้อ่านนี้ ด้วยแรงกระตุ้นสำนึกในกตเวทิตาธรรมจากสังคม และสื่อ วันที่ ๑๒ สิงหาคม นี้ คือวันแม่แห่งชาติ เป็นวันกระตุกต่อมกตัญญูให้ลูกๆ ได้ระลึกถึง "แม่" ของตัวเองบ้าง จาก ๓๖๕ วัน มีวันแม่เพียงวันเดียวที่มี "กระแส" มาให้นึกถึงแม่
ครั้งที่เราเป็นเด็ก จนมาวัยรุ่น เราอาจมิได้สำนึกเลยว่าพ่อแม่เหน็ดเหนื่อยเพียงใด กว่าจะประคับประคองให้ปีกเรากล้า ขาเราแข็ง หรือปากดี เถียงฉอดๆ ได้ฉะนี้
ขยายความพระพุทธพจน์อีกสักเล็กน้อย เพราะใครๆ ก็หาอ่านเอาได้ในเว็บต่างๆ
"พ่อแม่เป็นพระพรหมของลูก"
ไฉน หญิงชายสองคนนั้น ผู้ที่เราเรียกว่าพ่อว่าแม่ จึงเป็นถึงพระพรหมได้เล่า? พระพุทธเจ้าท่านนำ "พระพรหม" มาเปรียบกับพ่อแม่ต่างหาก จากสัญลักษณ์ "พระพรหม" หรือ "ผู้ประเสริฐ" ที่ไม่ละภาวนา ๔ ข้อ พ่อแม่จึงเรียกว่า "พระพรหม" ได้ เพราะมีภาวะนา ๔ ข้อ เช่นกัน คือ
๑. เมตตา ความรัก ปรารถนาให้ลูกมีความสุขกายสุขใจ
๒. กรุณา ความช่วยเหลือเกื้อกูล ประคับประคองจนเติบใหญ่
๓. มุทิตา ความชื่นชมยินดีกับลูกๆ เป็นแรงใจที่ดีของลูกเสมอ
๔. อุเบกขา ถึงบางคราวลูกมีเหย้าเรือน มีความสามารถแล้ว พ่อแม่ก็วางเฉย สงบนิ่ง
"พ่อแม่เป็นครูอาจารย์คนแรก"
ก็ เพราะพ่อแม่ได้เลี้ยงดู อุ้มชู สั่งสอน ฝึกนั่งตั้งไข่ ฝึกคลาน ฝึกเดิน ฝึกพูด ฝึกกิน ฝึกแต่งตัว ฝึกมารยาท จนอย่างน้อย ๒ ขวบ จึงได้มีครูอื่นเข้ามาช่วยฝึกกันต่อ
"พ่อแม่เป็นอาหุไนยบุคคล"
อา หุไนยะ คือ คุณสมบัติของพระอริยบุคคล หรือเข้าใจว่า "พระอรหันต์" อาหุไนยะ คือ ผู้ควรแก่การนำสิ่งของมามอบให้ด้วยเคารพบูชา เช่น ข้าว น้ำ เสื้อผ้า และอื่นๆ รวมถึงการเลี้ยงดู พ่อแม่ คือ อาหุไนยบุคคล เป็นผู้ที่เหมาะสมที่สุดที่ลูกๆ จะน้อมนำปัจจัยทั้งหลายเข้าไปให้ ด้วยความเคารพบูชา
"พ่อแม่เป็นผู้สงเคราะห์ลูก"
เทวดา คือ ผู้ดูแลช่วยเหลือมนุษยโลก พ่อแม่ท่านเป็นผู้ดูแลช่วยเหลือลูกๆ จึงเปรียบได้ดั่ง "เทวดา" ของลูก
"ความหมายของคำว่า พ่อ แม่"
ชะตา ชีวิตของหลายๆ คน ซึ่งนั่นก็รวมถึงผมด้วย อาจมิได้ถูกเลี้ยงดูจากพ่อแม่ที่แท้จริงทั้งหมด แล้วพ่อ หรือ แม่ ผู้ให้กำเนิด แต่มิได้เลี้ยงดู หรือพ่อแม่ที่เลี้ยงดู แต่มิได้ให้กำเนิดเรานั้น จะเรียกได้หรือว่าเป็น "พระพรหม, ครูคนแรก, พระอรหันต์ และ เทวดาของลูก"
คำว่า "พ่อ-แม่" เป็นคำไทย มาจากคำ ดังนี้
ชนก-ชนนี คำนี้ คือศัพท์สำหรับผู้ให้กำเนิด
ปิตา-มาตา คำนี้ เป็นศัพท์สำหรับผู้ให้กำเนิด หรือ ผู้ที่เลี้ยงดู
พ่อ-แม่ บางคน เป็นทั้งชนก-ชนนี และ ปิตา-มาตา บางคน เป็นเพียงอย่างใดอย่างหนึ่ง พระพุทธเจ้าจึงใช้คำว่า "มาตาปิตโร" มารดาบิดา คือผู้ให้กำเนิด หรือผู้เลี้ยงดูเรามา จะเป็นใครก็ช่างที่เลี้ยงดูเราดั่งลูก ผู้ที่เราเรียกว่า "พ่อ" ว่า "แม่" เป็นผู้ควรที่แท้ ที่เราจะยกย่องท่านว่า "เป็นพระพรหม เป็นครูอาจารย์คนแรก เป็นพระอรหันต์ และเป็นเทวดาผู้สงเคราะห์ลูก"
พ่อแม่ เหน็ดเหนื่อยเพราะการเลี้ยงดูอุ้มชูเรามามากและนานแสนนาน
วันนี้ เราคงต้องย้อนถามตัวเองแล้วว่า เราได้ทำหน้าที่ของลูกหรือยัง
| จากคุณ |
:
โชติช่วงชัชวาล  
|
| เขียนเมื่อ |
:
10 ส.ค. 53 10:17:38
|
|
|
|
|
