ความคิดเห็นที่ 26 ผมว่าของแบบนี้ พฤติกรรมแบบนี้มันอยู่ที่ตัวเอง 70 เปอร์เซ็นต์ สิ่งแวดล้อม 30 เปอร์เซ็นต์จริงๆครับ รวมถึงการปลูกฝัง อบรมตั้งแต่เด็กด้วย และผมเชื่อว่าเกือบจะทุกคนนั่นแหละที่พอไปเรียนมหาลัย ได้ไกลบ้าน ไกลการดุด่าว่ากล่าว ไกลจากคนคอยดูแล และเข้มงวดเรื่องการเงิน การจับจ่ายใช้สอยย่อมมากกว่าเดิมเป็นธรรมดา เหมือนเด็กที่ไม่เคยได้ซื้อเพราะถูกห้าม ก็จะได้ซื้อ เพราะไม่มีใครมาคอยห้ามอยู่ แต่ถ้าพ่อแม่อบรมมาระดับหนึ่ง พอน้องเขาใช้เงินฟุ่มเฟือยไปสักระยะ จะเริ่มคิดได้เอง เรียกว่าถ้าเป็นคนติดเชื้อโรค อาจจะลุ่มหลงไปกะเชื้อโรคระยะหนึ่ง พอไม่นาน ร่างกายจะเริ่มสร้างภูมิขึ้นมาได้เอง สังเกตจากหลายๆๆๆ คห ข้างบนที่บอกว่าเคยใช้จ่ายฟุ่มเฟือยมาก แต่ตอนนี้ไม่เห็นเป็นแล้วนี่ครับ อีกอย่างคือ ผมเห็นห้องโต๊ะเครื่องแป้ง หลายคนโพสทั้งเครื่องสำอาง น้ำหอม เสื้อผ้า รองเท้าสารพัดจะแบรนด์เนม แต่ก็มีหลายคนนี่ครับ ที่ดูอย่างเดียว มีความสุขที่จะได้ดูและติดตามข่าวสาร แต่ไม่เห็นจะเข้าร่วมขบวนการซื้อตามมากมายจนตัวเองต้องล่มจม (อันนี้ไม่ได้บอกว่าทุกคนนะครับ) ดังนั้น การเลือกตัดสินใจจะซื้อตามหรือไม่ มันอยู๋ที่ดุลยพินิจของคนๆนั้นครับ ผมเล่นมาตั้งแต่ยังเป็นห้องโภชน์ สิ่งที่ห้องแป้งทำให้ผมเปลี่ยนมีอย่างเดียวเองคือ เปลี่ยน skin care ที่เคยใช้แบบมั่วแหลกมาเป็นแบบตรงตามสภาพผิว แค่นี้เองครับ ส่วนที่เหลือ รองเท้ายังยี่ห้อที่โลตัส บิ๊กซีอยู่ครับ เข็มขัดอันละ 199 ไม่เกินนั้น เสื้อทำงานก็ไม่เกิน 300 เสื้อยืด 199 โลด มือถือเปลี่ยนเมื่อมันพัง และทางร้านบอกซ่อมไม่คุ้มซื้อเครื่องใหม่ ปราศจากบีบี ไม่แม้แต่คิดจะซื้อ เพราะไม่รู้จะซื้อมาทำไม จากคุณ : stevyboy26 เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 00:38:12

ความคิดเห็นที่ 27 ชีวิตนี้ผมเกิดมา จนกระทั่งตอนนี้ 20 ปี ผมไม่เคยรกเล้า  ขออะไรจากพ่อแม่ผมเลยยกเว้นแต่ตอนเด็กๆ แม้แต่อย่างเดียว ถ้าเขาถามว่าจะเอาไหมผมมักจะตอบกลับไปว่าแล้วพ่อแม่อ่ะมีเงินหรอ ผมไม่เคยที่จะอยากได้อะไรเลย ยกเว้นแต่ท่านซื้อมาให้ ทุกวันนี้ผมเดินสยาม ผมเห็นคนเดินแต่ละคน พก บีบีงี้เด็กประถมบางคนถือห้อยกันเต็มไปหมดมือถือไอโฟนของแท้เล่น เฟช อัฟทวิตเตอร์กันเต็มไปหมด แต่ผมใช้ IPHONEปลอมของจีมแดงเครื่องล่ะ 1500 เขาใส่เสื้อเชิ้ตตัวละเป็นพันๆ แต่ผมใส่ตัว 200 ซื้อจากตลาดนัดคลองถมวัน เสาร์ อาทิตย์ เขาใส่รองเท้าคู่เป็นพัน คอนเวิตคู่เป็นพัน แต่ผมใส่ช้างดาว คู่ 159 ผมไม่เคยขออะไรจากใคร ผมหาเงินไม่เป็น ผมทำได้เพียงอย่างเดียวคือ สวดมนต์ แล้วอธิษฐาน ให้พ่อแม่ผมเท่านั้น เมื่อผมเห็นพ่อแม่มีความสุขผมผมย่อมมีความสุข ผมไม่เคยคาดหวังจะได้อะไรจากท่าน ผมขอเพียงท่านมีความสุข ไม่เจ็บป่วย ผมก็พอใจแล้ว ไม่อยากขอไรมากกว่านี้ อีกแล้วครับ ................... จากคุณ : turbokub เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 00:43:52

ความคิดเห็นที่ 28 ตามมาโหวตจ้ะ หวังว่า คราวนี้คงไม่มีพวก"วัวสันหลังหวะ รับความจริง ม่ายยด้ายยยย" มาตามลบอีกนะ คนเราต้องยอมรับความจริงและนำความจริงนั้นมาเป็นอุทาหรณ์สอนใจนะจ้ะ จากคุณ : คิบ เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 00:58:15

ความคิดเห็นที่ 29 ตามมาจากห้องแป้ง โหวตตตตตตตตต จากคุณ : นมสดกับช็อคโกแลต เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 01:00:50

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านเรื่องนี้แล้วได้แต่สงสารคนเป็นพ่อแม่ หวังว่าน้องคนนั้นจะคิดได้เร็วๆนะคะ ส่วนตัว ภูมิใจ ดีใจ สุขใจ โชคดีที่ได้เกิดมาเป็นลูกของเค้า ท่านทั้งสองที่รักที่สุด ถึงแม้เราจะยังเป็นชาวเกาะ(พ่อแม่)อยู่ แต่ก็ทำงานอยู่บ้าน รับงานเอกสาร งานหนังสือ อะไรที่แบ่งเบาได้ก็ทำ ก็สบายใจทั้งลูกทั้งพ่อแม่เพราะมีคนเฝ้าบ้านและคาน^^ ที่บ้านไม่ได้ร่ำรวย แต่พอมีพอกิน พ่อแม่รับราชการครู เป็นครูที่ดี่ที่สุดของลูกๆ ครูที่ดีที่สุดของนักเรียนหลายๆคน ตั้งแต่จำความได้ เสื้อผ้านานๆซื้อใหม่ทีเพราะที่ใช้อยู่เริ่มคับ โทรมจนซีดสุดๆ หรือแก้ไขไม่ได้แล้ว น้องสาวเรายิ่งกว่า บางทีก็ของเราตกทอดไป น่าสงสารมันเหมือนกัน โทรศัพท์ถ้าไม่หายหรือเจ๊งจนเกินเยียวยาก็ไม่ซื้อใหม่ ใช้จนกว่าจะคุยไม่ได้กันไปข้างหนึ่ง ถ้าจะซื้อใหม่ห้ามเกินเท่านั้นเท่านี้นะ (เต็มที่ก็6000ฮ่าๆ)เพราะหายไปแล้วมันเสียดายเงิน เรื่องที่เรียนก็ใกล้บ้านตั้งแต่อนุบาลยันจบป.ตรี ไม่ต้องอยู่หอ แต่สิ่งที่ฟุ่มเฟือยกลับเป็นค่าอุปกรณ์การเรียนการศึกษามากกว่า คอมพิวเตอร์  โน๊ตบุ๊คคนละเครื่องเรากับน้อง และอะไรอีกหลายอย่างมากมาย อันนี้พ่อแม่ไม่เคยว่า ให้ด้วยความยินดียิ่ง และไม่ลำบาก เค้าให้ได้ เพราะลูกมันใช้จริงๆ แจงให้รู้ มีงานให้เห็น เจ้าคนน้องเรียนอยู่ไกลบ้านตั้งแต่ป.ตรี อยู่หอพัก เจ้านี่ก็ประหยัดสุดๆ เพราะมันบอกว่าสงสารพ่อแม่ เออดีใจว่ะน้องเรามันก็คิดได้ จนตอนนี้มันก็ต่อ ป.โท ก็ยังเหมือนเดิม อาจจะมีเพิ่มคือค่ายารักษาตัว เพราะดันมาป่วยเป็น MG โรคเดียวกับคุณโอ๋ ภัคจิรา ชีวิตลูกทั้งคนจะเท่าไหร่เค้าก็หาให้ได้ ที่ร่ายยาวมานี่ก็แค่อยากจะเข้ามาอวดค่ะ ไม่ได้อวดรวยอวดมี แต่อยากอวดพ่อแม่ค่ะ เอาวะ อย่างน้อยเพื่อนหลายๆคนก็อิจฉาจนมันพูดว่าเรามีพ่อแม่เหมือนเพื่อนเลย คุยได้ทุกเรื่องแม้กระทั่งเรื่องส่วนตัวๆที่ใครหลายคนไม่กล้าคุยกับพ่อแม่ละกัน ^^ ปล.กล้าบอกคนรอบตัวว่าไม่คิดมีแฟน ไม่อยากแต่งงาน เพราะถามตัวเองแล้วว่าอยู่กับใครมีความสุขที่สุด นั่นก็คือ พ่อแม่ จากคุณ : อากาศดีเมื่ออยู่บนคาน (Lily-ChouChou) เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 01:54:12

ความคิดเห็นที่ 31 ตามมาให้กิฟ+โหวตอีกทีค่ะ เซงกระทู้ห้องแป้งโดนย้าย... อะไรที่มีสาระนี่แว๊บเร็วจริงเชียว...- -" จากคุณ : ~Soul_say~ เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 03:28:44

ความคิดเห็นที่ 32   ว่าแต่ใคร เฉลยได้ไหม ต่อมอยากรู้ทำงานหนักมาก 5555555555555 จากคุณ : ยัยหมูกระต่าย (kitty_76) เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 04:06:14

ความคิดเห็นที่ 33 กระทู้ดีดีแบบนี้พลาดไม่ได้อยู่แล้ว เด็กสมัยนี้หลายคนเป็นทาสวัตถุไปหมดแล้ว เราเคยเป็นครูสอนพิเศษ(อาชีพเสริม) สอนเด็กมาหลายคน บางบ้านก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่อยากให้ลูกได้เรียน น้องอยู่แค่ ม.1 ร้องจะเอาโทรศัพท์รุ่นแพงในสมัยนั้น น่าจะเกือบหมื่น แม่น้องไม่ซื้อให้ก็งอนไม่ยอมเรียน(ประชดด้วยการไม่เรียนเนี่ยนะ) แม่น้องกลุ้มใจมากก็มาถามเราว่าใช้โทรศัพท์รุ่นไหน ตอนนั้นเราก็ใช้ Nokia 2300 ราคาประมาณ 4 พันกว่า แม่น้องก็บอกเห็นมั้ยพี่เค้าหาเงินได้ยังใช้โทรศัพท์รุ่นแค่นี้ แต่เด็กมันไม่สนหรอก ถ้าอยากได้แล้ว อ้างสารพัด ก็เพื่อนใช้รุ่นนี้กัน มันดีกว่า เฮ้อ.. สรุปก็ต้องซื้อให้ไม่งั้นก็ไม่ตั้งใจเรียนอีก น่าสงสารคนเป็นพ่อแม่จริงๆ ตอนเราเด็กๆ ที่บ้านก็ไม่ยากจน แต่พ่อแม่เริ่มจาก 0 ก็ต้องประหยัดหน่อย แม่เล่าเรื่องตอนเด็กให้ฟังว่า เวลาอยากได้อะไร เราไม่กล้ารบกวนแม่ แต่จะไปมอง มองไปนานๆก็เหมือนได้แล้ว 55 แม่เราก็จะถามว่าอยากได้เหรอลูก เราก็บอกไม่เอาหรอกแม่มันแพง แม่เราประหยัดขนาดนั้นเราจะซื้อของฟุ่มเฟือยได้ไง มันใช้ไม่ลงจริงๆ แต่ถ้าเป็นเรื่องเรียนเท่าไหร่เท่ากัน อันไหนจำเป็นเพื่ออนาคต แม่เราไม่เคยหวง ตอนเรียนอยากได้อะไร เสื้อผ้า รองเท้า ก็หางานทำ(เลยได้ไปสอนพิเศษ หุหุ) ตอนนี้ทำงานมาหลายปี บางงานได้เงินเกือบแสน ยังซื้อพวกมือถือแพงๆ ไม่ลงเลย ขอแค่ใช้เล่นเน็ตได้ก็พอแล้ว ราคา 5000 พันกว่าก็ใช้ได้แล้ว เรามีมือถือหลายเครื่อง ใช้โทรเรื่องงาน โทรหาแม่ และไว้ต่อเน็ต ทุกเครื่องรวมกันประมาณ 14,000 ถูกกว่า BB ของน้อง ๆ ที่เราสอนอีก   คนรอบข้างเราเงินเดือนน้อยกว่าราคามือถืออีก แต่เห็นเปลี่ยนรุ่นใหม่ทุกปี แล้วแบบนี้กี่ชาติมันจะรวยล่ะ แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 53 05:36:51 จากคุณ : kakanoky เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 05:29:45

ความคิดเห็นที่ 34 ^ ^ ^vอยากให้กิ๊ฟคนข้างบนจังเลยค่ะ ปล คหที่ 32 นะคะ แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 53 05:54:24 จากคุณ : กิ่ง&อ๊อด เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 05:40:30

ความคิดเห็นที่ 35   น้องเขาจบจากโรงเรียนบ้านหนองใหญ่รึเปล่าคะ แบบว่าเป็นดาวมหา'ลัย จากคุณ : สวยคลื่นไส้ เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 06:23:25

ความคิดเห็นที่ 36 อ่านแล้ว รู้สึกขอบคุณพ่อแม่ ครอบครัวเราทุกคนมากขึ้น ที่สอนให้เราไม่เป็นคนบ้าแบรนด์ ตามแฟชั่น  ใช้เงินล้างผลาญ   รู้สึกว่าตัวเองนี่โชคดีมากด้วยที่ได้เพื่อนทั้งสมัยมัธยม มหาลัย ที่ไม่ใช่พวกบ้าแบรนด์ บ้าเที่ยว ขี้อวด  เพื่อนเราแต่ละคนนี่ ยิ่งเจอของถูกนี่กรี๊ด เจอของแพงเดินหลบ แต่ก็เคยทำตัวแย่ๆ กับแม่เหมือนกัน ทุเรศ+อนาถตัวเองเวลาทำตัวอย่างงั้นมากๆ เลยอ่ะ แม่ หนูคิดถึงแม่มากนะคะ จากคุณ : mookie5home เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 07:03:25

ความคิดเห็นที่ 37 vote จากคุณ : แมวโหด เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 08:38:55

ความคิดเห็นที่ 38 กดโหวตให้ค่ะ งงว่าประจานตรงไหน  ทำไมถึงมีบางคนบอกว่า อย่าประจาน ? แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 53 08:59:07 จากคุณ : KinkyVans เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 08:45:23

ความคิดเห็นที่ 39 ไม่ต้องประจารหรอกค่ะ เอาFacebook มาดูก็พอ โฮะๆๆๆ จากคุณ : ichike เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 09:10:51

ความคิดเห็นที่ 40 เข้ามาโหวต จากคุณ : เลวี (เดี่ยวมาลุย) เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 09:24:29

ความคิดเห็นที่ 41 เบื้องหน้า... จากคุณ : โปร...ช่างก่อสร้าง เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 09:47:18

ความคิดเห็นที่ 42 เบื้องหลัง... จากคุณ : โปร...ช่างก่อสร้าง เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 09:48:11

ความคิดเห็นที่ 43 อ่านแล้วสะเทือนใจ ถ้าคนที่คุณพูดถึงมันยังไม่มีความสำนึก เราว่าอย่าเป็นคนเลย สมัยเราเรียนมหาวิทยาลัย พ่อแม่ให้เงินเราใช้แบบไม่ลำบาก อยากกินอะไรก็มีเงินซื้อ ซื้อของฟุ่มเฟือยได้อีกนิดหน่อย เอาเป็นว่าไมได้หรูหรามาก แต่ก็ไม่เคยขาด จนเรียนจบมาเราได้ทำงานเอง เราถึงรู้ว่าเงินแต่ละบาทกว่าจะหามาได้มันโคตะระเหนื่อยยากเลย เดี๋ยวนี้เราใช้เงินกินข้าวแค่วันละไม่ถึง 100 บาท เสื้อผ้าซื้อพวกมือสอง ลดราคา หรือร้าน export (ขายเสื้อผ้าดีราคาถูก ของบางอย่างมีตำหนิ) เสื้อผ้าแต่ละชิ้นราคาสูงสุดห้ามเกิน 200 บาท บางตัว 50 บาทก็มี มือถือตอนนี้ใช้ของโมโตเครื่องละ 1,100 บาท ฟังก์ชั่นหรูสุดคือฟังวิทยุได้ มาตอนนี้ อยากขอโทษพ่อมากๆอยู่เรื่องนึงคือ ตอนที่เราเอ็นติด เราขอให้พ่อซื้อมือถือ nokia 3310 ให้ จำได้เลยว่าตอนนั้นออกใหม่ๆ เครื่องละ 9,900 บาท มาตอนนี้รู้สึกเสียดายและเสียใจมาก ไม่รู้พ่อต้องผ่อนกี่เดือน หนูขอโทษนะพ่อ จากคุณ : นักแปลเท้าปุย เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 10:11:10

ความคิดเห็นที่ 44 สงสารพ่อแม่ของน้องเค้าจัง เรื่องอย่างนี้มันขึ้นกับสติและจิตใต้สำนึกของคน หวังว่าน้องเค้าจะคิดได้เร็วๆ โหวตตตตต...><" จากคุณ : ~ตาโต หูตั้ง หางม้วน~ เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 10:15:20

ความคิดเห็นที่ 47   นี่ล่ะคำที่เค้าว่า คนที่ดูรวย look rich กับ คนที่รวยจริง be rich จากคุณ : ไม่มีการศึกษา เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 11:51:45

ความคิดเห็นที่ 49 สุดๆ จากคุณ : หมูหวานน้ำกะทิ เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 12:06:36

ความคิดเห็นที่ 50 เราเคยใช้เงินอย่างสนุกสนาน พ่อแม่ได้เคยได้แตะล่ะ พอตกงานก็มาอยู่กับท่าน เข้าใจอะไรขึ้นเยอะ... สุดท้ายแม้ด้งานดีกว่าเก่า ก็จะขอตราหน้าตัวเองไว้ว่าอย่าได้เป็นวัวลืมตีนอีกเด็ดขาด จากคุณ : Janur เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 12:26:00

ความคิดเห็นที่ 51   น้องคนนั้นอาจจะตื่นจากฝันได้ยากอยู่นะ ถ้าไม่เจอวิกฤติอะไรสักอย่างกลางแสกหน้า เราก็เคยได้ทุกอย่างที่อยากได้ ยกเว้นมันเหนือบ่ากว่าแรง ที่บ้านจะคุยกันด้วยเหตุผล ใช้เงินอย่างเมามันจนเรียนจบ โดยที่ไม่ได้ีัรับรู้เลยว่าที่บ้านเค้าต้องลำบากขนาดไหน ขอให้ลูกได้มีได้ใช้เป็นพอ จนกระทั่งวันนึง ได้จับเข่าคุยกัน ถึงได้รู้ว่าที่ผ่านมาเราเคยเบียดเบียนเค้ามากแค่ไหน...อันนี้ที่บ้านมีส่วน พ่อแม่หลายคนรักลูกมากจนยอมเจ็บเองไง แต่ขอให้ลูกได้มี ถ้าให้เค้าได้รับรู้ความเป็นจริงบ้าง จะเป็นยาขมที่ดี ทุกวันนี้เงินเดือนหลัก 30k++ ให้เงินที่้บ้านใช้ 20% จากเงินเืดือน แต่ยังใช้มือถือไอติมที่พ่อแม่ให้เป็นของขวัญมาเมื่อหลายปีก่อน หน้าจอขีดข่วนเขรอะไปครึ่ง เค้าเคยถามว่าจะเปลี่ยนให้เป็นรุ่นใหม่ๆเอาไหม เราบอกให้เค้าเก็บเงินไว้กินดีกว่า ถามว่าซื้อเองได้ไหม ได้ แต่ของยังไม่เสีย จะซื้อใหม่ทำไม ทั้งนี้สำนึกได้ว่า เสื้อผ้า มือถือ กระเป๋าแบรนด์เนม มันไม่ได้ช่วนเหลืออะไรเราเลยเวลาที่เราลำบาก เก็บอะไรหรือจะสู้เก็บเงินสด เวลาที่เราป่วยต้องเข้าโรงบาล เพื่อนใน FB BB ที่ไหนก็ไม่ได้มาเฝ้าไข้ ไม่ได้มาวิ่งหาห้อง ไม่ได้มาจ่ายค่าบิลล์รักษาพยาบาลให้เรา ส่วนเพื่อนที่มาดูแลเรา เป็นห่วงเราจริงๆ เค้าก็ไม่ได้แคร์เลยว่า เราจะมี BB Iphone บลาๆ ใช้หรือเปล่า คบกันที่ใจ ไม่ใช่ที่ option หวังว่าสักวันน้องคนนั้นจะมีสติคิดได้ว่า เธอทำร้ายคนที่รักเธอที่สุดอยู่หรือเปล่าก็แล้วกันนะ สงสารพ่อแม่กับน้อง จากคุณ : Lonely Lion เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 13:47:53 A:58.9.68.145 X: TicketID:275553

ความคิดเห็นที่ 52 มาจากห้องแป้งเหมือนกันจ้า โหวตด้วยคนนนนนนนน >> ว่าแต่เค้าพิมพ์แค่คำว่า "โหวต" แค่นี้กันใช่มะ  หรือว่าต้องไปกดอะไรตรงไหนอ่า   ขอโทษค่า  ไม่รู้จริงๆ จากคุณ : Cha-cha-Tulla เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 13:48:12

ความคิดเห็นที่ 53 โดนค่ะ.... จริงอย่างที่จขกท. ว่ามาเลย.. บางทีเราก็รู้สึกตัวเองเหมือนกันนะ ว่าเราฟุ่มเฟือย พ่อกับแม่ประหยัดแทบตาย เดี๋ยวนี้เราเลยคิดใหม่ เวลาเราจะซื้อของ Want or Need ถ้าไม่ Need จริง เราก็จะพยายามตัดใจค่ะ จากคุณ : idearka เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 14:30:15

ความคิดเห็นที่ 54 บางทีพ่อแม่ตามความคิดของลูกไม่ทันหรอกค่ะ พ่อแม่ยังเห็นว่าลูกไร้เดียงสา บริสุทธิ์ ไม่โกหกพ่อแม่แน่นอน พ่อแม่มีแต่ความเชื่อใจและไว้ใจลูก มีแต่ลูกที่เอาความไว้ใจและความเชื่อใจของพ่อแม่มาล้อเล่น มีเหตุการณ์มากมายที่เจอ ขอยกตัวอย่างนะ เพราะเหมาะกับห้องนี้ที่อยู่วัยเรียนเยอะ อดีตแฟนเป็นลูกคนเล็ก ตอนเลิกกับเราสมัยมหาลัย เค้าก็มีคนใหม่เป็นเพื่อนที่เรียนในห้อง ช่วงแรกเหมือนเอาเงินมาซื้อใจผู้หญิง ค่าทำผม ทำสีผม กระเป๋า รองเท้า จนเพื่อนในกลุ่มของผู้หญิงคนนั้นให้เราเตือนอดีตเราหน่อย แต่เราอยู่ฐานะที่พูดอะไรมากไม่ได้ โดนขอร้องเยอะมาก เลยยอมแนะเค้าไป "พ่อกินเงินบำนาญแค่เดือนละหมื่นนิดๆ แม่เป็นแม่บ้าน จะทำอะไรให้คิดดีๆ สงสารพ่อแม่บ้าง " เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้จ่าย ไม่ใช่เงินเค้า แต่...แม่เค้าและแม่เราโทรคุยกันบ้าง แม่เค้าถามว่า ช่วงนี้มีเรียนพิเศษมั้ย มีออกค่ายรึเปล่า ต้องไปดูงานที่ไหนมั้ย เห็นลูกมาขอค่านั่นนี่ เดี๋ยวก็3พัน 4พัน แม่เราจะบอกความจริงว่าไม่มี แต่ไม่ทันได้พูด แม่เค้าบอกว่า เค้าเชื่อใจลูกเค้าว่าไม่โกหกเค้าแน่นอน แม่เราเลยไม่กล้าพูด เพราะลูกเค้าไม่เคยโกหก แต่พอเจออะไรแปลกๆไป อยากจะมี อยากจะได้ อยากจะทำให้คนๆนึงมีความสุข โดยที่ไม่รู้ว่ามีคนเป็นทุกข์ พ่อแม่เค้าไม่รู้หรอกว่าเดี๋ยวนี้สังคมลูกเปลี่ยนไปขนาดไหน มันต่างจากแต่ก่อน บางทีเหมือนพ่อแม่ให้ท้าย แต่เราว่าด้วยความที่พ่อแม่เค้าไม่รู้มากกว่า ว่าลูกโกหก คิดแต่ว่าลูกมีความจำเป็นต้องใช้เงิน ต้องหามาให้ ไม่งั้นลูกจะเรียนไม่จบ ไม่งั้นลูกจะเครียด อยากให้คนที่มีพ่อแม่คอยดูแลส่งเสียให้เรียน ตั้งใจทำกับสิ่งที่พ่อแม่หวัง เราเกิดมาโชคดีที่ไม่ต้องไปเร่ร่อน คุ้ยหาอาหาร ไม่ต้องทำงานแลกเงินมาเรียน พอวันนึงได้เป็นพ่อเป็นแม่คน จะรู้ว่าสิ่งที่เราโกหก เราทำไม่ดีกับพ่อแม่ มันเจ็บขนาดไหน จากคุณ : nating เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 14:41:59

ความคิดเห็นที่ 55 ลูกเทวดา จากคุณ : พ่อมดกระป๋อง เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 15:10:29

ความคิดเห็นที่ 56   เราอ่านกระทู้นี้เพราะบังเอิญได้แวะไปเข้าห้องแป้งครั้งแรกค่ะ .. เราไล่อ่านห้องนั้นแทบทุกระทู้ .. เรากลับรู้สึก "แย่" บอกไม่ถูก มันเป็นความสุขของหลายคน .. บางคนก็มี "ปัญญา" พอที่จะมีสิ่ง สวยๆ งามๆ เหล่านั้น อย่างไม่เดือดร้อน แต่เรากลับรู้สึกว่ามันเป็น "วัตถุนิยม" ที่ทำให้คน "หลง" (ไม่ได้ว่าใครนะคะ พูดรวมๆ แบบปลงๆ) และมองกันที่เปลือกนอกนจริงๆ ไม่ต้องมีของ brand อะไรมากมาย แต่งนิดหน่อย ราคาย่อมเยาก็ทำได้ค่ะ เห็นแล้วรู้สึกว่ามันเป็นเปลือกหง่ะ .. ทกวันนี้เราไม่เดือดร้อนอะไร เรามีพื้นฐานทางครอบครัวก็ไม่ลำบาก สังคมรอบข้าง ก็มีพวกไฮเทคโนโลยีบ้าง (เพราะอยู่ในสายอาชีพรายได้จัดว่าสูง) แต่เรากับรู้สึกดีนะ .. ที่พวกเค้าไม่ได้ทำตัวติดวัตถุมากแบบนี้ ......................................................... @@ คุณ kyo3 เราชอบความคิดคุณมาก .. เราอ่านกระทู้นี้แล้วสะเทือนใจค่ะ แต่เราอ่านความเห็นคุณแล้วเราก็น้ำตาไหลไปด้วย เราอยากให้หลายๆ คนคิดได้บ้างแบบคุณ .. ทุกวันนี้เรามองหาคนแบบคุณแทบไม่เจอเลยจริงๆ (ถ้ามีโอกาสก็อยากรู้จักค่ะ ^^) @@ คุณ Signature2 ไม่มีคำว่าสาย .. สำหรับการเริ่มต้นค่ะ เรายินดีมากที่คุณเลือกทางเดินแบบนี้ .. แม่คุณคงภูมิใจ พยายามต่อไปค่ะ .. คุณไม่ได้มีโอกาสเรียนมากแบบคนอื่น แต่เราเชื่อว่าคุณมีความคิดดีๆ กว่าหลายคนนัก ถ้ามีโอกาสก็ลอง ลงเรียนอะไร ที่ฝึกทักษะ ฝึกฝีมือ นะคะ เพิ่มรายได้ .. ให้ตัวเองค่ะ ให้แม่ได้สบายๆ จะได้พักบ้างค่ะ ปล. ว่าแต่คุณดื่มเหล้าน้อยลงแล้วใช่มั้ยคะ ^6^ จากคุณ : fayraykyo เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 15:47:50

ความคิดเห็นที่ 57 ของแบบนี้มันอยู่ที่สำนึกของแต่ละคนด้วยค่ะ ก็ไม่รู้นะคะว่ามันมาจากไหน จะว่ามาจากสภาพแวดล้อมก็ไม่ใช่ ของแบบนี้มันเกิดขึ้นเองจากภายในน่ะ  บอกไม่ถูก เราเองก็ไม่อยากรบกวนเงินพ่อแม่มาตั้งแต่เรียนแล้วนะ พยายามใช้เงินให้ประหยัดที่สุด อยากได้อะไรก็ออมเงินจากที่ได้แต่ละอาทิตย์เอาเอง หยอดกระปุกจนกว่าจะครบ ไม่เคยขอเพิ่ม แต่โดยส่วนตัวก็ไม่อยากได้อะไรเท่าไหร่ (ไฮโซสุดตอนเรียน คงเป็นมือถือ เครื่องละ 6 พันกว่า) หรือเพราะสมัยเราเรียน เรื่องสวยๆงามๆ บีๆ เกาหลีๆ ยังไม่เป็นกระแสมั๊ง ก็เลยไม่ได้แข่งกันอยากได้ อยากมีอะไรในกลุ่มเพื่อน ก็ใช้ชีวิตวัยรุ่นได้อย่างสมวัย สนุกสนานกันไป (หรืออาจเป็นเพราะ อยู่หอ มหาลัย ตจว. ก็เป็นได้) แต่สมัยนี้ เห็นนักศึกษาบางคนก็เอะใจเหมือนกัน บางคนถือหลุย ถือกระเป๋าแบรนด์เนม แต่งหน้าแต่งตา (สมัยเรา ทากันแค่อุทัย กะแป้งฝุ่น) เดี๋ยวนี้ กรีดตากันคมกริ๊บ ติดขนตาปลอม แม่เจ้า ไม่พอ สมัยนี้ยังฮิตทำจมูกด้วย บ่อยครั้งที่เห็นคนมารีวิวในห้องแป้งยังใส่ชุดนักศึกษาอยู่เลย ถามว่า จำเป็นมั๊ยในวัยขนาดนี้ เราว่ามันไม่จำเป็นเลยนะ มันยังเป็นวัยที่สดใสอยู่น่ะ ควรสวยในแบบที่ตัวเองเป็น สวยให้สมวัยดีกว่า โอเค ถ้าทำงานแล้ว ต้องแต่งตัวมากขึ้น พบปะผู้คนมากขึ้น บุคลิคที่ดี ก็ส่งผลที่ดีต่อชีวิตหรือหน้าที่การงาน คราวนี้จะทำอะไรยังไงตรงส่วนไหน ทำไปเถอะค่ะ ยังไงก็เงินที่ตัวเองหามาได้ เราเองก็ไม่รู้นะคะว่า อะไร ที่ทำให้น้องๆวัยรุ่นสมัยนี้อยากโตเป็นผู้ใหญ่กันเร็วขึ้น เดี๋ยวนี้เปิดนิตยสารแฟชั่น ที่ชอบไปถ่ายสาวๆที่เจอตามสถานที่ต่างๆ บอกตามตรงว่า แยกไม่ออกเลย คนไหนอายุ 14 คนไหนอายุ 29 เราว่าทำตัวตามอายุ แล้วปล่อยมันไปตามธรรมชาติดีกว่า (ไม่ได้หมายถึงไม่ให้ดูแลตัวเองนะ) เร่งโตกันมากเกินไป พออายุมากขึ้น ขี้คร้านจะนึกถึงวันเก่าๆที่เรายังเป็นเด็กสาวใสๆนะคะ จากคุณ : KINO เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 16:37:47

ความคิดเห็นที่ 58 อ่านแล้วซึ้งจริง นึกถึงตัวเองตอนเด็กๆ สมัยเรียนมหาลัยปีต้นๆ ตอนนั้นเราเรียนมหาลัยเอกชน มีเรียนตอนเช้า ป๊าขับรถหกล้อจะเข้าไปส่งของที่กทม. ด้วยความหวังดีก็ชวนเราไปด้วยกัน เราจะได้ไม่ต้องโหนรถเมล์ แต่เราไม่เอาอ่ะ.....ไม่กล้า ชาวบ้านเค้าเอารถธรรมดาๆมาส่งลูกทั้งนั้น เก๋งก็ได้ กะบะก็ยังไหว นี่คุณป๊าเล่นจะเอาหกล้อใหญ่เบ้อเริ่ม (จะเป็นรองก็แต่สิบล้อเท่านั้น) มาส่ง คนเค้าได้มองเป็นตาเดียวแน่ ก็เลยปฎิเสธไป บอกว่าโหนรถเมล์ดีกว่า อาย... ไม่คิดว่าป๊าจะเอาคำนี้ไปคิดแฮ่ะ สี่ปีต่อมา ตอนเราใกล้จบ รู้ว่าป๊าจะผ่านไปมหาลัย เราขอไปด้วย ป๊าบอกอย่าเลย อายไม่ใช่เหรอลูก เรางี้เง็ง แล้วก็นึกขึ้นได้ พ่อตรูจำแม่นวุ้ย............ ขำกะป๊า บอกป๊าว่า จะอายทำไม บ้านเรารวยก็เพราะรถคันเนี้ย ป๊าหนูก็ใจดีใจดี๊ หนูร๊ากป๊าที่สุดดดดดด ป๊าเลยหายงอล ยอมไปส่ง .......................... เข้ามาบอกว่าการกระทำเล็กๆน้อยๆที่เราๆไม่ได้จดจำ ที่ไหนได้ป๊าเราจำแม่นยิ่งกว่าอะไรเสียอีก ตอนนี้ก็เลยสัญญาว่าจะทำแต่สิ่งดีๆ เป็นลูกที่น่ารัก ป๊าจะได้จำได้แต่ด้านดีๆของเราตลอดไป ^_^ จากคุณ : hi hacky (hi hacky) เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 16:38:24

ความคิดเห็นที่ 59 อ่านแล้วซึ้งจริง นึกถึงตัวเองตอนเด็กๆ สมัยเรียนมหาลัยปีต้นๆ ตอนนั้นเราเรียนมหาลัยเอกชน มีเรียนตอนเช้า ป๊าขับรถหกล้อจะเข้าไปส่งของที่กทม. ด้วยความหวังดีก็ชวนเราไปด้วยกัน เราจะได้ไม่ต้องโหนรถเมล์ แต่เราไม่เอาอ่ะ.....ไม่กล้า ชาวบ้านเค้าเอารถธรรมดาๆมาส่งลูกทั้งนั้น เก๋งก็ได้ กะบะก็ยังไหว นี่คุณป๊าเล่นจะเอาหกล้อใหญ่เบ้อเริ่ม (จะเป็นรองก็แต่สิบล้อเท่านั้น) มาส่ง คนเค้าได้มองเป็นตาเดียวแน่ ก็เลยปฎิเสธไป บอกว่าโหนรถเมล์ดีกว่า อาย... ไม่คิดว่าป๊าจะเอาคำนี้ไปคิดแฮ่ะ สี่ปีต่อมา ตอนเราใกล้จบ รู้ว่าป๊าจะผ่านไปมหาลัย เราขอไปด้วย ป๊าบอกอย่าเลย อายไม่ใช่เหรอลูก เรางี้เง็ง แล้วก็นึกขึ้นได้ พ่อตรูจำแม่นวุ้ย............ ขำกะป๊า บอกป๊าว่า จะอายทำไม บ้านเรารวยก็เพราะรถคันเนี้ย ป๊าหนูก็ใจดีใจดี๊ หนูร๊ากป๊าที่สุดดดดดด ป๊าเลยหายงอล ยอมไปส่ง .......................... เข้ามาบอกว่าการกระทำเล็กๆน้อยๆที่เราๆไม่ได้จดจำ ที่ไหนได้ป๊าเราจำแม่นยิ่งกว่าอะไรเสียอีก ตอนนี้ก็เลยสัญญาว่าจะทำแต่สิ่งดีๆ เป็นลูกที่น่ารัก ป๊าจะได้จำได้แต่ด้านดีๆของเราตลอดไป ^_^ จากคุณ : hi hacky (hi hacky) เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 16:38:49

ความคิดเห็นที่ 60 น่าเห็นใจ เดี๋ยวนี้สิ่งยั่วยวนมันเยอะจนบางทีเราลืมความพอดีไป จากคุณ : Poggi เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 17:13:30

ความคิดเห็นที่ 61 เป็นกระทู้ที่อ่านแล้วสะเทือนใจมาก ก็หวังเพียงว่าไม่ว่าน้องเค้าจะพุ่มเฟือยขนาดไหน ก็ขอให้เรียนจบมีหน้าที่การงานที่ดีและไม่ลืมพระคุณท่านทั้งสอง อย่าลืมนะครับน้อง จากคุณ : ใบไผ่ลู่ตามลม เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 18:30:36

ความคิดเห็นที่ 62 @ คุณfayraykyo ตอนนี้ผมก็ไปเรียนดนตรีเพิ่มเติมหลังเลิกงานเพื่อที่จะสอบ Trinity Guildhall ของอังกฤษด้วยครับ ใจก็อยากเปิดสอนดนตรีเต็มตัว แต่อีกใจก็อยากทำกิจการซ่อมคอมพิวเตอร์ครับ ฮ่าๆ ตอนนี้ได้แต่คิด เพราะต้องระดมทุนอย่างหนัก = = , ไม่อยากขอแม่แล้วครับ แกให้ผมมาทั้งชีวิตแล้ว ปล . เรื่องดื่มนั้นก็ไม่ได้หนักแล้วครับ ไปสังสรรค์น้อยลง เพราะมันเปลืองครับ กินตกคืนละ 600 - 800 ต่อหนึ่งคน นั่นผมกินข้าวได้ทั้งอาทิตย์เลยครับ ฮ่าๆ ปล2 . ผมอายุ 21 ครับ มีหลังไมค์มาถามอายุึด้วยสองคน 55+ จากคุณ : Signature2 เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 19:16:58

ความคิดเห็นที่ 63 ตามมาโหวตให้นะ ตัวเอง จากคุณ : บีแชยอง เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 19:29:33

ความคิดเห็นที่ 64 ตามมาจากห้องแป้ง  ชอบ ๆ กระทู้โดนใจ จากคุณ : Yumeyada เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 20:52:47

ความคิดเห็นที่ 65 กระทู้เดี้ยงไปแล้ว พันทิป ซ่อมหน่อยเร็ว อย่าให้กระทู้ดีๆแบบนี้ เดี้ยงเลย  ได้โปรด  พลีสสสสสสส ............................................................................. จากคุณ : จอบบ้อน เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 21:43:23

ความคิดเห็นที่ 66 สะอึกครับ ผมก้คนนึงที่อยุ่หอ ผมก้คนนึงที่อาจจะฟุ่มเฟือย อ่านแล้วสะอึก และจะประหยัดขึ้นคับ ^^Y จากคุณ : Nanoดะ เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 21:48:15

ความคิดเห็นที่ 67 จากคุณ : +เติมใจให้กัน+ เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 22:34:04

ความคิดเห็นที่ 68 ตรงกันข้ามกันเลยครับ    พ่อผมเสียไปนานแล้ว แม่จึงต้องหาเงินคนเดียว (ส่วนพี่ๆ....ไม่พูดถึงละกัน) ทำงานขายอาหารตามสั่งก็พออยู่พอกินได้   แต่ความคิดอ่าน จิตสำนึก ของผมท่าทางจะต่างกับคนที่ จขกท. พูดถึง ทุกวันนี้ยอมเรียนราม ไม่ต่อเอกชน เพราะคิดว่า เรียนที่ไหนๆ จบมามันก็เหมือนกัน และ ไม่อยากให้แม่ลำบากกับค่าเทอมแสนแพง ของ ม. เอกชนด้วย     ทุกวันนี้ ตอนเช้าไปเรียน ตอนเย็นไปทำงานพิเศษ คีย์ข้อมูลวันละ 150 อยากได้อะไรต้องคิดแล้ว คิดอีก เพราะเงินที่เรามีมันจำกัดแล้วก็ไม่ได้ขอแม่ด้วย เรื่องมีแฟนตัดไปได้เลย ตัวเองยังไม่รอด ไม่อยากดึงใครมาลำบากด้วย เดี๋ยวคนเขาจะเรียกว่าปลิง   มือถือ ยังเป็น 3110c อยู่ อยากได้ใหม่เหมือนกัน แ่ต่ของเก่าก็ยังไม่พัง แล้วก็ถึงไม่มีแล้ว ยังหายใจได้ ก็เข้าใจได้ง่ายๆ ว่า มันไม่จำเป็น    แต่งตัวดีๆก็อยาก แต่จะซื้อมากจนฟุ่มเฟือยไม่ได้ เพราะเรามีความฝันลมๆแล้งๆ โง่ๆ ว่าอยากเป็น VJ ไม่ก็นักแสดง ต้องทำตัวให้ดูดีไว้ก่อน แต่เงินในกระเป๋ามันไม่อำนวย   หน้ามีหลุมสิวก็ต้องรักษา คอยเก็บตังค์เอง ค่ารักษาครั้งละ 2000 รวมค่ายาก็ 2500 บวกลบ...... ไม่อยากทำหรอกมันแพง แต่ตอนนี้อายุ 21 แล้ว อยากลองตามความฝันโง่ๆ อันนั้นดู    ต่างกันจังนะ คนที่พ่อแม่ตามใจ กับ คนที่สงสารแม่ เข้าใจแม่ จนต้องดิ้นรนทำทุกอย่างเองเนี่ย รู้ว่าฐานะไม่ได้ลำบากเหมือนอีกหลายๆคน แต่ก็ไม่กล้าขออยู่ดี   คนเหมือนกันทำไมมันต่างกันได้ขนาดนี้เนี่ย จากคุณ : จะบ่นทำไมหว่า งี่เง่าจริง -*- (Stress) เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 22:36:18

ความคิดเห็นที่ 69 คห.68 อายุเท่าผมเลยครับ ฮ่าๆ น้อยนะ ที่อายุเท่าเราๆ จะคิดแบบนี้ ทำแบบนี้ เวลาผมไปคุยกะเพื่อนที่อายุใกล้เคียงกัน เหมือนผมคุยกับเด็กม.ปลายยังไงไม่รู้แหะ อย่างที่จะยกตัวอย่างนี้ เพื่อนผมเรียนอยู่ปี.2 ม.เอกชนแห่งหนึ่งย่านรังสิต เกาะที่บ้านกิน ย้ายมาแล้ว สอง - สามมหาลัย วันๆเอาแต่เที่ยวผับ ผับ ผับ ๆๆๆๆๆๆๆ = =a !! เพื่อนผม : ไม่เจอกันนาน ไปกินเหล้ากันป่าว ? ผม : ที่ไหนว๊ะ ? เพื่อนผม : ร้าน *&$(&@#($&@)* อ่ะ ผม : โห ไม่เอาหว่ะ มิ๊กซ์แพง กินแถวห้องกุดิ ถูกดี เพื่อนผม : โห มืงนี่ ร้าน ()*#*_$@#$@ นั่น หญิงแหล่มนะเว้ย ผม : อ้าว นี่มืงจะกินเหล้ากับเพื่อน หรือมืงจะไปหาหญิงเนี่ย ? ----- อะไรทำนองนี้ จริงๆมีอีกเยอะครับ คิดถึงแต่ความสนุก ความบันเทิง แต่ไม่คิดว่า พ่อแม่มันส่งมาเรียน ไม่ใช่ส่งมาสำราญสุขอะไรขนาดนั้น โซดาขวดละ 40 บาท นี่มันกล้ากินเข้าไปได้ไง เงินก็ไม่ใช่เงินตัวมันเอง พอผมเตือนเรื่องนี้ มันก็บอกว่า เด๋วจบจะไปหางานที่มันได้สัก 2 - 30,000 ต่อเดือน . . . ผมได้แต่ถอนหายใจ = =" --------------------- แถมอีกนิด : ความต่างระหว่าง นักศึกษา กับ วัยทำงานนะครับ ปกติ ผมไปเล่นดนตรี ย่านมหาลัยแถวๆรังสิตหลายๆร้าน นักศึกษาส่วนใหญ่เปิดเหล้า Red , Black , Chivas , Sminoff Cooler ซึ่งราคาก็ไม่ต้องเดา 1,000 up มิ๊กซ์อย่างละ 40 - 60 บาท น้ำแข็งถังละ 120 ซึ่งคนเต็มเกือบทุกวัน ไม่ใช่เฉพาะช่วงปิดเทอม ช่วงสอบมันยังมากันได้ ฝนตก แค่ไหน ก็มา !! *** อีกระแวกที่ผมไปเล่นดนตรีมาคือ แถวๆ ประชานิเวศน์ ซอยวัดเสมียน ส่วนใหญ่จะเป็นวัยทำงานครับ ร้อยละ 70 จะเปิดเหล้า Blend 285 , 100pipers ซึ่ง ราคาไม่เกิน 500 บาทด้วยซ้ำ มิ๊กซ์อย่างละ 15 - 30 บาท น้ำแข็งนี่ถังละ 50 ก็มีบ่นแล้วครับ --- เอามาเทียบกันแล้ว ระหว่างนักศึกษาที่ยังไม่มีรายได้ กับวัยทำงานที่มีรายได้แล้ว มันกลับกันโดยสิ้นเชิง ปล . แถมอีกหน่อย เคยขึ้นแท๊กซี่หลังจากกลับจากเล่นดนตรีแถวๆมหาลัยย่านรังสิต แล้วพี่แท๊กซี่ก็พูดให้ฟัง บอกว่า นักศึกษาเดี๋ยวนี้ มันหลอกเงินพ่อแม่มาผลาญ แกบอกว่า เมื่อหัวค่ำ มีนศ.ญ 1 ช1 น่าจะเป็นแฟนกัน ขึ้นมาแล้วฝ่าย ญ โทรไปหาแม่ การสนทนาที่ว่านี้คือ นศ.ญ : แม่ ส่งเงินค่าทำโปรเจคมาให้หน่อย ต้องได้คืนนี้นะ เพราะส่งพรุ่งนี้ เด๋วจะไม่ทัน แม่ของนศ. : . . . . ( พี่แท๊กซี่ก็แต่งให้เสร็จสับ ว่า แม่คงจะถามว่าเท่าไหร่อะไรงี้ 555+ แกได้ยินได้ไง เค้าคุยโทรศัพท์กัน ) นศ.ญ : 6,000 ต้องตอนนี้เลยนะ เด๋วจะไปซื้ออุปกรณ์เลย แล้วก็วางไป . . . ทันใดนั้น เจ้านศ.ญ ก็หันไปบอกกะฝ่ายนศ.ช ว่า . . . " เรียบร้อย โทรบอกให้ไอ ... เปิดเหล้ารอไว้เลย "  . . T_T เห้ออออ จากคุณ : Signature2 เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 23:00:35

ความคิดเห็นที่ 70 ู^ ^ เป็นโชคดีของผมอีกอย่างนึงครับ ผมไม่ทานเหล้า(ไม่อร่อย เหม็น ทำให้หน้าโทรม กาแฟดำไม่ใส่อะไรเลย ก็ขมเหมือนกัน แต่อร่อยกว่า) ไม่สูบบุหรี่ (ไม่อยากฟันดำ ไม่อยากเอาตังค์ไปจ่ายค่ารักษาปอด แถมเกลียดกลิ่นด้วย)   แต่เอาจริงๆ คือเกลียดสองอย่างนี้มาก หาแฟนยังอยากได้ ผู้หญิงไม่ทานเหล้า ไม่สูบบุหรี่เลย   แต่ผมรู้สึกเหมือนกันนะครับ เวลาคุยกับเพื่อนจะรู้สึกเหมือนเราแก่กว่า ยิ่งมีเพื่อนคนนึงมันก็พึ่งเงินทางบ้านอยู่ แต่มีช่วงนึงมันดันมายืมตังค์เพื่อนคนอื่น เพื่อไปกินเหล้า เพราะเพื่อนชวนไม่อยากปฏิเสธ -*- โอ้ สุดยอด เอาความพยายามนี้ไปทำอย่างอื่นรุ่งกว่านะ แก้ไขเมื่อ 23 ก.ย. 53 23:37:01 จากคุณ : Stress เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 53 23:34:55

ความคิดเห็นที่ 71 กลับบ้านเถอะอีหนู ลูกเทวดา... แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 53 02:56:39 จากคุณ : naroktak55 เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 02:56:16

ความคิดเห็นที่ 72 อ่านแล้ว สงสารพ่อแม่เค้าจริงๆนะ ไม่รู้ว่าเค้าจะปรับปรุงได้ไหมเนี่ย ถ้าพ่อแม่ พี่น้องมารู้ว่า ลูกทำแบบนี้ เค้าจะเสียใจขนาดไหนนะ ปล.ของเราก็ค่อนข้างฟุ่มเฟือยแต่ไม่เยอะซะที่เดียว อยากได้ก็บอกท่านนะ แต่ก็รออะ ถ้าได้ก็ไปซื้อเลย ถ้าไม่ได้จริง ก็รอทำงานก่อน จากคุณ : บราวนี่ชีสเค้กท็อปปิ้งวิคครีม เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 04:23:50

ความคิดเห็นที่ 73 เพื่อนที่มหาลัยนี้ ไม่เน้นของแบรนด์ ของแพงเลย  ซึ่งตรงนี้ ทำให้เราไม่ติดแบรนด์มาก แต่ก็มีนิดหน่อยแหละ จากคุณ : บราวนี่ชีสเค้กท็อปปิ้งวิคครีม เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 04:26:01

ความคิดเห็นที่ 74 ผมไม่ชอบที่สุด คือ ทำตัวโฮโซบน facebook ถ่ายรูปอาหารหรูๆ แล้วบอกว่าอร่อย แต่ความจริงแล้ว วิทลัยก็ไม่มา เมาไปวันๆ  สงสารพ่อแม่เค้าเหมือนกันครับ จากคุณ : foxaon1 เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 06:01:04

ความคิดเห็นที่ 75 น่าเศร้านะคะ แต่สมัยนี้เป็นวัตถุนิยมไปซะหมด โชคดีที่ถึงบ้างเราไม่ค่อยมีแต่ สมัยเรียนเราทำงาน part time และกู้เงินเรียนด้วย ไม่อยากรบกวนพ่อกับแม่ จนได้เรียนจบปริญญามีงานทำ ส่งเงินให้ที่บ้าน เวลาซื้อของกลับบ้านทีไร โดนบ่นทุกที เพราะพ่อกับแม่ไม่อยาก ให้สิ้นเปลืองเน้นย้ำว่าให้เก็บเงินไว้เถอะ เราก็เก็บไว้ทุกเดือนอยู่แล้วค่ะ แต่ตอนนี้อยากให้พ่อ กะแม่ มีกินมีใช้ ให้มากที่สุดเผื่อมันไม่มีวันข้างหน้า เราคงเสียใจมาก จากคุณ : หนูน้อยหน้ากลม เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 09:17:48

ความคิดเห็นที่ 76 เห็นแบบนี้ได้นึกถึงตัวเองจัง เมื่อก่อนตอนเรียนมหาลัย เอกชน ค่าเทอมเกือบ4 หมื่น ค่าหอเดือนละหมื่นไม่รวมค่ากิน หลังๆกลับบ้าน เริ่มประหยัด ขออะไรก็ได้หมด ไปต่างประเทศพ่อกับแม่ก็ยังให้ ตอนนี้ทำงานแล้ว รู้สึกจริงๆนะว่า เงินกว่าจะหาได้ลำบากแค่ไหน แล้วที่เราขอท่าน มันมากเกินไปด้วยซ้ำ ตอนนี้เงินเดือนให้ท่าน50%ของเงินเดือน อยากบอกว่า ที่ผ่านมาเราทำตัวไม่ดีจริงๆใช้เงินไม่เหนคุณค่า ขอให้น้องนศ.คนนั้นคิดได้ไวๆนะ จากคุณ : ichike เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 10:27:43

ความคิดเห็นที่ 77 รู้สึกแทงใจดำลึกๆ ต่อไปนี้หนูจะประหยัดให้มากขึ้นนะคะ พ่อจ๋าแม่จ๋า TT จากคุณ : Tysonlovers เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 10:59:05

ความคิดเห็นที่ 78 เห้อ.... อ่านแล้วก็ได้คิด ถึงจะทำงานหาเงินเองก็เถอะ แต่จะซื้อทำไมนักวะเสื้อผ้าเนี้ย ต่อไปจะคิดให้มากกว่านี้นะคะ จะได้เอาเงินที่หาได้ ไปให้ป๊ะป๋ามากๆ จากคุณ : แม่มดไซเบอร์ (gi_gife) เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 11:13:21

ความคิดเห็นที่ 79 ทุกอย่างให้อภัยแล้ว กลับซ้ายเถอะ จากคุณ : n_godde เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 11:23:07

ความคิดเห็นที่ 80 เข้ามาดู จากคุณ : Boom NaJa เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 12:43:45

ความคิดเห็นที่ 81 มีเพื่อนคนหนึ่ง แต่ไม่ได้นิสัยแบบนี้นะ คือตอนแรกๆก็น่ารักดีอยู่ แต่พอเลิกกับแฟนเก่า มาคบคนใหม่ นิสัยเริ่มเปลี่ยน บ้านไม่กลับ ทั้งๆที่บ้านอยู่ห่างจาก มหาลัยไม่เท่าไหร่ และ ยังโกหกขอเงิน พ่อแม่ ว่า จะเรียนซัมเมอร์ ทั้งๆที่ค่าเรียรซัมเมอร์จ่ายรวมไปกับค่าเทอมไปแล้ว แล้วเอาไปเที่ยวกับแฟน ที่บ้านก็ซื้อรถเก๋งให้ใหม่หนึ่งคัน ถ้าน้ำมันไม่หมด เงินไม่หมด ไม่มีทางจะเห็นที่บ้านเลย เราก็ถามว่าทำไมไม่กลับบ้านบ้าง ก็บอกว่าขี้เกียจ อันนี้จิ๊ดสุดๆ ตอนวันแม่ เราก็ถามว่า จะไปไหนเนี้ยวันแม่ กลับบ้านรึเปล่า ก็บอกว่าไม่กลับจะไปเที่ยวต่างจังหวัดกับแฟน เราแบบว่าจุกที่คอเลยอ่ะ ทำไมแบบนี้ แก้ไขเมื่อ 24 ก.ย. 53 15:36:36 จากคุณ : อยากเป็นแฟนกับเทวดา เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 15:34:16

ความคิดเห็นที่ 82 รู้สึกสงสารคุณพ่อกับคุณแม่ตัวเองขึ้นมาแทงใจง่ัะ TT" ว่าพวกท่านกำลังลำบากอยู่แบบนี้รึเปล่า ในขณะที่ท่านส่งเงินให้เราใช้ อยากได้ไอโฟนตอนนี้ ไม่อยากได้แล้วแหละฮ่าๆ จากคุณ : บันนี่อินวันเดอร์แลนด์ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 16:43:21

ความคิดเห็นที่ 83   อ่านกระทู้นี้ทำให้ความคิดเรื่องไอโฟนหายไปกับตา เหมือนเรพบน 555 ขอบคุณมากๆค่ะ จากคุณ : โอ้โย้โย๋ เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 19:09:09 A:124.122.135.22 X: TicketID:170446

ความคิดเห็นที่ 84 เออ นะ เลวได้ใจ พ่อ แม่ พี น้อง ก็น่าสงสารจับใจ เฮ้อ ยิ่งกว่าละคร ไม่รู้ว่าจบมา น้องแกจะตอบแทนบุญคุณคนทางบ้านหรือจะชิ่งหนี หากได้เข้ามาอ่านก็สำนึกบ้างนะน้อง ด้วยความเป็นห่วง กลัวว่ากรรมจะตามทัน และนรกจะมีจริง ทำตัวแบบนี้ต่อไปน้องคงจะหนีมันไม่พ้น จากคุณ : mybelove เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 53 21:46:23

ความคิดเห็นที่ 85   +1 จากคุณ : in bracket_ เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 53 11:44:57

ความคิดเห็นที่ 86 เป็นกระทู้หนึ่ง ที่ทำได้ถูกใจผมมากที่สุดในรอบปี จากคุณ : สกุล ยินดี เขียนเมื่อ : 25 ก.ย. 53 23:06:07

ความคิดเห็นที่ 87   โดนใจเลยครับ ทุกวันนี้ผมอยู่หอ เดืิอนละประมาน 2500 พ่อส่งเงินมาให้ใช้เดือนละแค่ 4800 แต่ผมสามารถเก็บได้ เดือนละ 3500 เลย ครับ ไม่จำเป็นจิงๆผมแทบจะไม่ใช้ ไม่อยากให้พ่อแม่เสียตังแยอะ อยากได้อะไรไม่เคยขอครับ เก็บเงินซื้อเองตลอด โทสับก็ยังใช้เครื่องละ700 กว่า บาท ไม่ใช่ไม่มีนะครับแต่ผมเสียดายเงิน ปิดเทอมผมก็เข้าโรงงานทุกครั้ง หาเงินมาได้ก็ให้แม่ครึ่งนึงเก็บไว้ซื้อของอีกครึ่งนึง ทุกวันนี้กลับบ้านทีไรก็ซื้อของไปฝากแม่ตลอด อาจเพราะผมเคยลำบากด้วยแหละครับเลยทำให้เห็นคุณค่าของเงินทุกบาททุกสตางค์ ตอนนี้ผมอยู่ปี3แล้ว อีกปีกว่าๆผมก็จะจบแล้ว แม่ผมก็จะได้สบายซักที ^^ จากคุณ : เต่าทางเรียบ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 53 01:34:39

ความคิดเห็นที่ 88   เป็นไปได้ไหมว่า จริงๆแล้วหลายคนไม่รู้ว่าพ่อแม่ (ในกรณีข้าพเจ้าคือป้า) หาเงินได้อย่างไรและเท่าไรในแต่ละเดือน แล้วต้องมีรายจ่ายเท่าไรเพื่อให้ทุกๆคนในบ้านอยู่ได้อย่างปกติ ดังนั้น เค้าจึงไม่รู้ว่าเงินเท่าไรเค้าจึงควรใช้เพื่อไม่ให้ลำบากพ่อกับแม่ ถ้าบ้านใครมีฐานดีก็คงไม่เป็นไร แต่ถ้าบ้านฐานะปานกลางนี่ ข้าพเจ้าว่าจริงๆแล้วพ่อแม่ก็ควรจะสอนเรื่องบัญชีของบ้านให้ลูกทุกคนได้รู้พอลูกเริ่มจะโตก็ดีนะ เป็นการปลูกฝังไปในตัวด้วย และก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายเลยที่จะให้ลูกๆได้เรียนรู้ไว้ด้วย แต่แปลกพ่อแม่มักจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับแค่เพื่อไม่ให้ลูกเครียด จากคุณ : ara ara fu fu เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 53 11:25:37 A:98.227.39.75 X: TicketID:288172

ความคิดเห็นที่ 89 จขทก เราส่งหลังไมค์ไป ตอบมาด้วยนะคะ จากคุณ : dp love villa เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 53 14:41:15

ความคิดเห็นที่ 90 เรามาจากครอบครัวที่ลำบากมาก (คิดว่าลำบากกว่าครอบครัวของน้องคนที่ จขกท พูดถึงหลายเท่าทีเดียว) มีแม่คนเดียว เลี้ยงลูกตั้งหลายคน แม่ลำบากมากๆ แต่แม่ก็ตั้งใจที่จะให้ลูกๆ ได้เรียนหนังสือกันทุกคน ได้มีอาหารกินครบห้าหมู่ สมัยเรียน เราขอเงินแม่ใช้แค่ครั้งหรือสองครั้ง (รวมๆ น่าจะไม่เกินห้าพันมั๊ง) เราพยายามหาทางสอบชิงทุนจนได้ แล้วก็ทำงานพิเศษ เผื่ออยากได้อะไรๆ ที่ไม่จำเป็น นอกเหนือจากค่าเล่าเรียน และยังสามารถแบ่งเงินให้ที่บ้านใช้เพื่อแบ่งเบาภาระของแม่ ตอนนี้ได้ทำงาน เงินเดือนกว่าครึ่งแสน แต่ถ้าอยากได้อะไรๆ ที่เป็นของตัวเองนะ คิดแล้ว คิดอีก รองเท้า กระเป๋า เสื้อผ้าก็จะซื้อของที่ราคาถูกแต่ดูดี (เสื้อผ้าเราส่วนใหญ่ราคาจะอยู่ประมาณ 50 - 200 บาท) หรือซื้อตอนเซลส์เท่านั้น (แต่ไม่ได้ดูว่าลดเท่าไรนะ ดูว่าลดแล้วเหลือเท่าไร และจำเป็นมั๊ยมากกว่า) เชื่อเถอะว่า ถ้าเรารู้จักแต่งตัวให้ดูดี เสื้อผ้าราคาถูกจะดูดีมีราคาขึ้นมาทีเดียว อันนี้คนรอบข้างบอกมาเสมอว่าเราแต่ตัวดีจัง เสื้อผ้าสวยจังเลยค่ะ อะไรประมาณนั้นแหละ (หารู้ไม่ว่าเสื้อผ้าเราราคาถูกกว่าของคนพูดเยอะเชียว) มือถือเครื่องนึงใช้จนกว่าจะพัง (ใจจริงอยากได้เครื่องใหม่มากเลยแหละ) อยากได้นาฬิกาแต่ก็ยังตัดใจซื้อไม่ได้ เสียดายตัง ของเก่ายังพอใช้ได้อยู่ก็ต้องใช้ไปก่อน (คิดมาสองสามปีแล้วแหละ แต่ก็ยังไม่ได้ซื้อซ้ากที) แต่ถ้าเป็นของที่ต้องการซื้อให้แม่ ให้น้องนะ ไม่เคยต้องคิดมาก ซื้อได้เลย แม่อยากได้อะไรขอให้บอก ถ้าซื้อให้ได้ ทำให้ได้ เราจะทำให้ทุกอย่าง ว่างๆ ก็พาแม่ไปเที่ยวบ้าง ไปกินอาหารนอกบ้านบ้าง สนับสนุนส่งเสริมให้แม่ได้เข้าวัด ทำบุญ ถือศีล ทำสมาธิ อย่างที่แม่อยากทำ (จนตอนนี้แม่เป็นคนมาชวนเราเข้าวัดซะมากกว่า) เราอยากทำอะไรดีๆ ให้แม่ได้มีความสุข ได้ภูมิใจ ให้แม่ได้มี ได้ใช้ ได้กิน ได้เที่ยว ได้ทำในสิ่งที่แม่ไม่มีโอกาสได้ทำตอนที่เรายังเด็ก ตอนที่แม่ต้องลำบากแสนสาหัสที่จะเลี้ยงดูพวกเราให้โตขึ้นมาได้ ต้องอดทนอย่างที่สุด ไม่อยากให้ถึงเวลาที่แม่ต้องจากเราไปแล้วมานั่งเสียใจว่า เราน่าจะทำอย่างนั้น อย่างโน้น อย่างนี้ อย่าลืมนะคะว่า ถ้าเราอยากให้ลูกหลานของเราปฎิบัติต่อเราอย่างไร เมื่อเขาโตขึ้นและเราแก่ตัวลง เราต้องทำให้เขาดูเป็นตัวอย่าง ถ้าวันนี้เราไม่สนใจใยดี ไม่เอาใจใส่พ่อแม่ของเราให้ลูกหลานของเราได้เห็น แล้วเขาจะทำเป็นได้อย่างไรเมื่อเขาโตขึ้น ขอให้น้องคนที่ จขกท พูดถึง และน้องๆ คนอื่นๆ ได้มีโอกาสกลับตัวกลับใจ ได้มีความคิดดีๆ รู้จักรับผิดชอบ ทั้งต่อตัวเองและต่อคนที่รักเขาด้วยนะคะ จากคุณ : And So??? เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 53 21:05:32

ความคิดเห็นที่ 91   กระทู้พังแล้วครับ - -' จากคุณ : ... เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 53 18:26:54 A:10.0.100.110 X:58.9.96.87 TicketID:163756

ความคิดเห็นที่ 92 อ่านของแต่ละคนแล้วสุดยอด บ้านเราก็ถือว่ามีอันจะกิน แต่ตั้งแต่จำความได้เราไม่เคยขอป๊าม๊าซื้อของฟุ่มเฟือย อย่างเช่น ตุ๊กตา ของเล่น เกมส์ ฯลฯ ไ่ม่ใช่อะไรหรอก รู้ว่าขอไปก็ไม่ได้ แถมจะโดนด่ายาวแบบไม่ซ้ำต่อเนื่องด้วย มันเหมือนกับเป็นความรู้สึกว่า ขอไปก็ไม่ได้แถมจะซวยเอา แล้วจะขอไปทำไม ... ความอยากก็หายไปในบัดดล เื่ืรื่องเดียวทีป๊าม๊าให้เต็มที่คือเรื่องกิน ฮ่าๆๆ ไม่พอสั่งอีก กินจนกว่าจะอิ่ม ถึงอ้วนอย่างมากก็บ่นให้เพลาๆ แล้วก็ซื้อใ้ห้กินอยู่ดี คิคิ เราแค่รู้สึกว่าเลี้ยงลูกโหดๆไว้แต่เด็ก มันก็มีข้อดีแบบนี้นี่เอง คือเราจะไม่รู้สึกอยากมาก เพราะเรารู้ว่าขอให้ตายก็ไม่ได้ จนกลายเป็นว่าไม่อยากได้ไม่อยากมี คิดได้เองเลยว่า อันไหนขอได้ ขอไม่ได้ จำได้ว่า 3310 ออกใหม่ฮิตมากตอนอยู่ ม.2 เพื่อนๆชอบเอามาเล่น snake bluetooth กัน เราไม่เคยมี แต่เล่นของเพื่อนตลอด ไม่มีมือถือยันเข้ามหาลัย ไม่เคยบ่นกับที่บ้าน จนวันที่ม๊าขับรถส่งเข้าหอพักวันแรก ม๊าถามว่าเอามือถือไหม ... เราบอกว่าไม่เอาอ่ะ แล้วอยู่ดีๆ พี่แกก็ยื่นมาให้เครื่องนึง นั่นหล่ะ...มือถือเครื่องแรกแบบไม่คิดไม่ฝันจะได้ แถมได้มาไม่ค่อยพกโดนด่าอีก ฮ่าๆๆๆ แถมโตมาหลังๆ ด้วยความที่พ่อแม่รู้สึกว่าเราเป็นเด็กดีไม่เรียกร้องมาตลอด คงรู้สึกว่าไม่ค่อยได้ซื้อของอะไรให้ลูกมั้ง   ทีนี้ไม่ต้องขอก็ซื้อให้เองเลย ฮ่าๆๆๆ หรือถ้าขอก็ได้ง่ายกว่าเดิมเยอะ เรื่องเที่ยวก็เหมือนกัน ไม่ต้องขอ ตจว.ไม่เคยได้ไปกับเพื่อน ขนาดไปทำรายงานที่โรงเรียน ยังบอกให้เรียกเพื่อนมาทำที่บ้าน เราว่าเรื่องนี้ก็ดี ทำให้เราไม่ติดเที่ยวไปด้วยอีกอย่าง แปลกใจตัวเองเหมือนกันว่ากรูน่าจะเก็บกดไปตั้งนานแล้วนะ ฮ่าๆๆๆๆ ไปผับครั้งแรกตอนปีสาม นั่งหลับตั้งแต่สี่ทุ่มยันร้านปิด เพื่อนถามเมิงทำได้ไง? มันไม่เชื่อ ชวนไปอีกที หลับอีกรอบ ฮ่าๆๆ โชคดีโตมารู้จักผิดชอบชั่วดีหมดแล้ว ที่เหลือก็แค่ไปดูให้เห็นกับตา สมัยเรียนมหาลัยเราเรียนเอแบค เพื่อนได้เงินเดือนละ 10k ขั้นต่ำ ค่าขนมล้วนไม่รวมอื่นๆ เราหรอ ... ขอแค่ 5000 ไม่รวมค่าหอ เงินนี่ก็ไว้จ่ายเ็ป็นค่ารถกลับบ้านตจว. ทุกอาทิตย์ ครั้งละ 300 บาท ช่วงสอบไม่กลับ อาหารในหอที่บางนาจานละประมาณ 50 เราพยายามกินโรงอาหารที่เปิดบ้างไม่เปิดบ้าง มันมีข้าวจานละ 25 บาทให้กับสองอย่างขาย สิ้นเดือนยังมีเงินเก็บเดือนละพัน พันกว่าได้แฮะ อเมซซิ่ง เพื่อนถามเมิงทำได้ไง (อีกแระ) ฮ่าๆๆๆ และแล้วก็เรียนจบสี่ปีด้วยเงินค่าขนมเท่าเดิมมาได้ อยากจะรู้ว่า ไม่มีเหมือนคนอื่นแล้วมันน่าอายตรงไหนหรอ? เราออกจะภูิมิใจที่เราไม่ผลาญเงินพ่อแม่ ซื้อของถูกคุณภาพโอไม่บ้าแบรนด์ เคยอยากหารายได้พิเศษ ไปขอป๊าม๊าโดนด่า บอกว่ามีปัญญาส่ง มีหน้าที่เรียนให้เรียนไป ตอนนี้เพิ่งเรียนโทจบ เพราะเป็นคำสั่งป๊า เค้ามีความใฝ่ฝันอยากให้ลูกคนนี้ ทำธุรกิจระหว่างประเทศอะไรซักอย่าง หนูจะสู้ๆ นะ ปะป๊า ... ถ้าหนูทำไม่ได้ หนูจะหาลูกเขยที่ทำได้แล้วกันนะป๊า ฮ่าๆๆๆๆ จากคุณ : zepsil_27 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 53 01:26:30

ความคิดเห็นที่ 93 อ่านแล้่วจี๊ดค่ะ ... พรุ่งนี้หนูมาให้กิ๊ฟน่ะ   ครอบครัวหนูก็ฐานนะปานกลาง ป๊ากับมี๊เป็นครู มีพี่สาวเรียนเภสัชฯปีสอง สวนตัวหนูเองกำลังม.6 ค่ะ เตรียมเอ็นท์ เป็นคนที่ใช้เงินเก่งมากๆ กับเรื่อง หนังสือและเรื่องกิน เข้าร้านหนังสือที ไม่ต่ำกว่า 500 ตอนมอต้น พอมอปลาย ไม่ต่ำกว่า 1000 ขอป๊ากับมี๊ ท่านไม่เคยว่าเลย เรื่องนี้ มีแต่ ให้ ให้ และ ใ้ห้  ท่านไม่เคยบ่น ตอนนี้ถ้าเป็นหนังสือที่ไม่แพงมาก หนูเก็บเงินซื้อเองแต่ถ้าเป็น text หนูก็ขอป๊ากับมี๊เป็นของขวัญวันเกิดบ้าง หรือ เอาเกรด มาแลก แหะๆ รู้สึกแย่มากกับการที่ป๊ากับมี๊ใช้เงินกับหนูมากกว่าพี่สาวตัวเอง >> ตอนเข้าม.1 หนูได้เรียน สองภาษา English Program พี่เรียนธรรมดาเพราะตอนพี่เข้ายังไม่มีโปรแกรมสองภาษา >> ปิดเิิทอมตอนม.3 หนูขอป๊าไปแลกเปลี่ยน ที่เมกา หนึ่งเดือนเสียเงิน แสนกว่าบาท ส่วนเจ้ เข้าค่าย สอวน. ตั้งแต่ ม.2 วสาขา ดาราศาสตร์ แถมม.ปลายยังติด สาขา เคมีด้วย  >> มอ ปลายเจ้ ย้ายโรงเรียนเพราะเหตุจำเป็น ไปอยู่โรงเรียนประจำจังหวัดอีกโรงเรียนหนึ่งเรียน Gifted Math ส่วนหนูอยู่โรงเรียนเดิมในมอปลายก็ห้อง King วิทย์ธรรมดาๆ (หนูเรียนเก่งไม่เท่าเจ้เค้าง่า ) >>เจ้เรียนพิเศษที่ อ.อุ๊ เอ็นคอนเซป หมอพิชญ์ ติวเตอร์ + ครูที่โรงเรียน ตอนมอสี่เทอมสอง ส่วนหนู เจ้วางแผนให้หมด บอกป๊าให้หนูเรีนคอร์สเตรียมมอปลายตั้งแต่ มอสามทอมสอง แถมป๊าต้องคอยมารอรับกลับบ้าน สองทุ่มสามทุ่ม แต่หนูไม่เรียนกับครูที่โรงเรียนน่ะ  เหนื่อยป๊าอีก เพราะต้องขับรถไกล(บ้านไม่ได้อยู่ในตัวเมืองค่ะ)+รถติด ยังไม่พอหนูขอเรียน ภาษาเพิ่ม(ฝรั่งเศส) ที่ Alliance Francais  ป๊าก็ให้ไม่ขัด >> หนูสอบติด AFS , YES , YFU ทุกโครงการที่มีแลกเปลี่ยนนั่นหละ ตอนแรกคุยกับป๊ากับมี๊ว่า ถ้าติดหนูขอไปน่ะ ปีหนี่ง  แล้วหนูก็ติด ตอนนั้นหนูอยู่ มอ สี่ พี่ก็เอ็นพอดี คือไปปีัถัดไปเจ้ก็อยู่ปีหนึ่ง พอติด มี๊ก็มาถามว่า หนูอยากไปจริงๆรึเปล่า หรือเพราะหนูอยากไปเหมือนเพื่อน(เพื่อนสนิทหนูก็ติดค่ะ ไปกับ EF) หนูก็ตอบว่า อยากไปจริงๆ แถมตอนสัมภาษณ์เค้าถามว่าทำไมอยากไปเมกา หนูดั้นตอบ ไม่อยากไปเมกาค่ะ หนูอยากไปสวิตฯ แล้วกรรมการเค้าก็จัดให้ค่ะ ติดไปสวิตฯจริงๆ ส่วนป๊าไม่ถามไรมากแค่บอกว่าไปที่โน้นก็ดูแลตัวเองดีๆ ทั้งป๊าทั้งม๊าไม่ห้ามหนูนะ แต่หนูมานั่งอยู่กับกองหนังสือ ตัวเอง แล้วก็นั่งคิด     ปีหน้า...ถ้าไป ค่าใช้จ่ายเยอะมาก ค่าโครงการก็ สามแสนเกือบๆสี่แสน แล้วเจ้ต้องเรียนมหาลัยอีกละ ใช้เยอะอีก ค่าโน้นนี่นั่น อีกอย่าง แล้วยายจะไม่เหงาหรอ ป๊ามี๊ไม่เหงาหรอ ลูกไม่อยู่ทีเดียวสองคน อีกอย่างหนูได้โอกาสกว่าเจ้เยอะมากๆ เจ้ไม่เคยงอนหรือบ่นเลยว่า น้องได้มากกว่า หนูเลยบอกมี๊ว่า มี๊หนูไม่ไปแล้วน่ะ  หนูจะสอบทุนตอนมหาลัยก็ได้ ปิดซัมเมอร์มหาลัย หนูไปเวิร์คแอนด์แทรปเวิลก็ได้ น่ะ มี๊ >> ตอนนี้ เจ้ถามว่า หนูจะเบนไปเข้าคณะสายศิลป์มั๊ย หนูไม่กล้าตอบ... หนูรู้ว่าเจ้หวังว่าหนูจะได้ดีกว่าเจ้ เพราะเจ้ เป็นคนวางแผนการเรียนให้หนูมากับมือ เหมือนครูที่คอยดูแลลูกศิษย์ตั้งแต่เริ่มศูนย์นั่นหละ  หนูรักเจ้มาก p.s. แหะๆ หนูพูดไม่ค่อยจะเข้าเรื่องเท่าำไร แต่หนูก็อยากเล่า ซึ่งหนูไม่เคยบอกใครนะเนี๊ย จะตั้งใจอ่านหนังสือ เข้าพันทิปน้อยลง แล้วก็จะเป็นเด็กดีของป๊ามี๊ แล้วก็ เจ้  หนูจะพยายามค่ะ :))   จากคุณ : Glasses_Fille เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 53 00:09:03

ความคิดเห็นที่ 94 พอพิมพ์เสร็จ ก็เที่ยงคืนกว่าๆพอดี +3 ให้แล้วนะค่ะ หนูไปอ่านหนังสือต่อละค่ะ จะสอบเก็ทแพทแล้ว ต้องขยันหน่อย :)) อรุณสวัสดิ์ พี่ ป้า น้า อา ทุกคนนะค่ะ จากคุณ : Glasses_Fille เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 53 00:17:02

ความคิดเห็นที่ 95 ทำไม กระทู้กลายเป็นแบบนี้ไปแล้วอ่า... จากคุณ : อากีวานา เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 53 21:36:41

ความคิดเห็นที่ 96 งง กระทู้แปลกดี จากคุณ : Kazai เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 53 14:35:06

ความคิดเห็นที่ 97 กระทู้แบบนี้ ตั้งห้องชานเรือนก็ได้ครับ เข้าทำนองเลี้ยงลูกกับวัตถุนิยม จากคุณ : Freedom and Justice เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 53 14:54:06

ความคิดเห็นที่ 98   กระทู้โดนใจ จี๊ดดดด นี่กระทู้ของดิฉันค่ะ ดูเกรดนะค่ะ แต่ตรงข้างกับพฤติกรรมเลยค่ะ เพิ่งจะบ่นไปหมาดๆ http://www.pantip.com/cafe/siam/topic/F9735074/F9735074.html เข้าไปอ่านหาความเลว เอ้ย หาความรู้และประสบการณ์ได้ค่ะ เพิ่งจะไปเอาตัวกลับมาอยู่บ้านเนี้ย เปิดเทอมยังไม่รู้ว่า ลูกหมู่ หรือ ลูกจ่าเลยค่ะ จากคุณ : แม่ เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 53 19:06:23 A:180.180.21.195 X: TicketID:199423

ความคิดเห็นที่ 99 อยากให้น้องเค้าเห็น และรู้ตัว ว่าทำไรอยู่ ช่วยโหวตและแจกกิฟท์ ช่วยสุดตัว เลยคะ จากคุณ : bangkoknail เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 53 11:08:22

ความคิดเห็นที่ 100 ส่วนตัวแล้วครอบครัวก็ไม่ลำบากอะไรเท่าไรค่ะ ก็พอจะมีเงินจะใช้โดยไม่ลำบากแต่ก็รู้ค่าของเงินน่ะค่ะ เราก็เหนบางคนใช้เงินแบบที่เจ้าของกระทู้เล่าให้ฟังยังรู้สึกแย่เลย เรายังใช้เงินหรือเที่ยวน้อยกว่าพวกเค้าเลยอะ เราเรียนก็เรียน ม ที่ไม่ไกลบ้าน ไม่ได้ขอร้องอยากจะอยู่หอ แต่อีกคนอยู่แถวนี้กลับจะอยากรนไปเรียนให้ไกลบ้านที่สุด พ่อแม่ทำงานเล็กๆน้อยๆ แต่เห็นเค้ากินเค้าใช้แล้วเครียดแทนจริงๆ แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 53 12:22:12 จากคุณ : MeiRose เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 53 12:20:47

ความคิดเห็นที่ 101 น้อง Glasses_Fille คะ เรียนสายศิลป์ก็ได้ดีได้ค่ะ ถ้าตั้งใจ คณะดีๆ อนาคตไกลเยอะแยะทั้งบัญชี บริหาร อักษร นิติ รัฐศาสตร์ เศรษศาสตร์ ฯลฯ ยิ่งถ้าถนัดภาษาด้วยแล้วเหมาะมาก เรียนอะไรก็ได้ที่หนูรัก ที่หนูชอบ ลองทำแบบทดสอบดูก็ได้ว่าโตขึ้นเราเหมาะจะเป็นอาชีพอะไร เพราะอะไรที่ใจเรารัก เรามักจะทำมันได้ดีเสมอ ยิ่งถ้าถนัดด้วยแล้วก็ยิ่งดีเลยค่ะ  ค่อยๆหาดูนะคะว่าอะไรที่เราชอบ ที่เราเกลียด ที่เราถนัด  ที่เหลือก็แค่ใส่ความมุ่งมั่นลงไปค่ะ   แค่นี้แล้วน้องก็ประสบความสำเร็จ  และอย่างน้อยๆก็ได้มีความสุขใจ ภูมิใจในตัวเอง เพราะได้อยู่กับสิ่งที่เรารักค่ะ ^__^ แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 53 20:55:16 จากคุณ : MeeMuay เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 53 20:53:44

ความคิดเห็นที่ 102 กระทู้ดีๆ แบบนี้อย่าปล่อยตกนะครับ ขอให้อยู่อีกสักสองอาทิตย์ ส่วนตัวเวลาแม่ถามว่าเอาโน่นนี่นั่นไหม เราจะตอบไปเลยว่าของเก่ายังใชเได้อยู่ โทรศัพท์ใช้มือสองต่อจากพี่ เสื้อผ้าอะไรพวกนี้แม่ก็ชอบถามว่าเอาไหม แม่ซื้อให้ เรายังบอกไม่เอาเลย ตอนนี้ทำงานมาปีนึงแล้วครับ เงินเดือนแค่พออยู่ได้ แม่บอกว่าไม่ต้องขอเงินแม่แม่ก็ดีใจแล้ว อยากา่งเงินให้ทางบ้านเหมือนกันครับ แต่ถ้าโอนไป แล้วไม่พอต้องให้โอนกลับมาจะเสียค่าโอนสองรอบเลยยังไม่ได้แบ่งเงินเดือนให้ทางบ้านเลย TAT //แก้ไขคำผิด แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 53 22:11:11 จากคุณ : I3oZZ (Boss-sama) เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 53 22:07:03

ความคิดเห็นที่ 103 อยากให้หลานชายที่เรียน อินเตอร์ธรรม มาได้อ่านบ้างจังเผื่อว่า มันจะตาสว่างและเอาเขา2 ข้างออกจากหัวได้บ้าง ทุกวันนี้สงสารพ่อแม่เขามาก เพราะ ต้องทนทำทุกอย่างเพื่อให้ลูกได้เรียนดี แต่ลูกเรียนไม่เก่งไม่ตั้งใจเรียนทั้งที่หัวดี เพราะมัวแต่ไม่เรียน เอาแต่เที่ยวผับ จะสอบยังไม่ดูหนังสือ แถมเวลาพ่อเหนื่อย อยากเลิกทำงานหลายอย่างทำงานให้น้อยลง มันบอกว่าห้ามเลิกทำงานเดี๋ยวตัวเขาจะเรียนไม่จบเพราะไม่มีคนส่งเงินให้เรียน ชอบใช้เสื้อผ้าอุปกรณ์แบรนด์เนม แถมพูดจาไม่เพราะกับพ่อแม่บ่อยๆ เวลาอยากได้อะไร พอ พ่อแม่บอกว่ายังไม่เสียใช้ไปก่อน เขารีบทำให้เสียเลยจะได้ซื้อใหม่ ทุกวันนี้เวลาเจอเรา ก็กลัวเราว่า แต่จริงๆเราว่าไปก็เท่านั้น ไม่เห็นดีขึ้น ขี้โกหกด้วย สงสารพ่อแม่ของหลานชายจริงๆ ไม่รู้เมื่อไรมันจะคิดได้ซะที....เฮ้อ.... น้องๆหลานๆทั้งหลายที่เป็นเด็กดีรู้จักคิดรู้จักทำ ....ความดี และกตัญญุตาจะกลับมาส่งผลในเรื่องดีๆเองแหละค่ะ จากคุณ : แก้วส่าหรี เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 53 22:39:08

ความคิดเห็นที่ 104 อ่านแล้วอึ้ง เพราะมันตรงกับความรู้สึกของผม และสภาพแวดล้อมรอบๆ มาก ผมพักอยู่แถบสามย่าน วันๆ ผมและครอบครัวเห็นเด็กมหาวิทยาลัยสีหวานเป็นร้อยเดินผ่านไปมาเป็นกลุ่ม แถมแต่ละคนที่พบก็ไม่ธรรมดา เสื้อผ้าหน้าผมดูดีเป็นหลัก คนที่ไม่แต่งก็คือไม่แต่งเลย คนแต่งก็แต่งสุดๆ บางคนแค่ค่าซื้อกระเป๋าเงินใบเล็กๆ ก็มากกว่าเงินที่ผมได้รวมทั้งเดือนซะอีก ในชีวิตมหาวิทยาลัย อาศัยว่าผมบ้านติดรั้วมหาวิทยาลัย ค่าบ้านค่าเดินทางเลยไม่มี ค่าใช้จ่ายเกือบทั้งหมด หมดไปกับค่ากินและค่ากิจกรรมมากกว่า เอาแค่ข้าวบนตลาดจานละ 40 - 50 บาทแล้ว ไหนจะน้ำแข็ง น้ำเปล่า แถมหลังๆ ไปกินบางที่ ยังไม่สั่งเครื่องดื่ม มันก็เปิดให้เฉยเลย (ไม่ขอบอกชื่อร้าน เพราะเข้าใจว่าเป็นสันดานของพนักงานบางคนเท่านั้น ที่หวังส่วนแบ่งเพิ่มนอกรอบ) ค่าทำกิจกรรม อย่าให้พูด คนทำจริงที่ไม่หวังโกง หมดกันเป็นพันๆ ได้ประจำ แต่คนที่ออกก่อนเพื่อหวังโกงเงินใส่กระเป๋าตอนจบงานก็มี ตอนผมอยู่ปีสาม พี่ๆ ในกลุ่มกิจกรรมผมเงินจมอยู่กับงบกิจกรรมเป็นหมื่นก็มี บางคนไม่เอาเงินคืนด้วย บอกว่าทิ้งให้น้องใช้ต่อปีหน้าเพราะตัวเองมีพอใช้แล้ว (บ้านพี่เขารวยจริง) ในความเห็นผม การใช้จ่ายเงินของเด็กมหาวิทยาลัย มันผิดตั้งแต่วิธีคิด หรือค่านิยมในการเข้าสังคมแล้วล่ะครับ ใครก็ตามที่มีเพื่อนมีฐานะก็ต้องใช้เงินให้เท่ากับฐานะของเพื่อน ไม่งั้นเพื่อนจะไม่คบ ซึ่งผมมองว่ามันผิดอย่างยิ่ง ที่จขกท. ยกตัวอย่างมาก็คงเป็นเพราะค่านิยมนี้ด้วย ผมมองว่าคนเราควรใช้เงินตามที่จำเป็น ถ้าหิวก็กิน ถ้าต้องซื้อก็ซื้อ หรือถ้าจ่ายเงินเพื่อซื้อบางอย่างสนองความต้องการของตัวเอง ก็ต้องมั่นใจว่าไม่กระเทือนคนข้างหลัง ผมถือว่าการซื้อของในราคาเกินตัวแบบที่ จขกท. ยกมาก็มากเกินไปสำหรับคนที่มาจากครอบครัวฐานะปานกลางเสียด้วยซ้ำ อย่างเด็กกิจกรรมอย่างพวกผม เงินที่สำรองจ่ายไปก่อนที่แต่ละคนออก ก็ต้องมั่นใจแล้วว่าไม่มากเกินกำลังตัวเอง ค่าตำราเรียน ถ้าอันไหนซื้อมาใช้ครั้งเดียว เราก็ยืมหอสมุดแทน จะได้เก็บเงินไว้ใช้อย่างอื่น ถ้าอยากไปไหนไกลๆ ก็เก็บเงินเอง จะได้ไปแบบสบายใจว่าไม่ได้ขอเงินเพิ่มให้ที่บ้านลำบาก (ส่วนมาก ที่บ้านพวกผมเข้าใจ เวลาไปไหนแค่บอกว่าจะไปเมื่อไหร่ ทำอะไร กลับเมื่อไหร่ก็พอแล้ว) ผมเองก็มีทั้งเพื่อนรวยและจนตามมาตรฐานสังคมในรั้วมหาวิทยาลัย ถามว่าคบกันได้ไหมถ้าไม่สนฐานะ คำตอบคือทำได้ครับ แค่เข้าใจกันและกันถึงสภาพของเพื่อนๆ ในด้านการเงิน ในกลุ่มกิจกรรมของผม ถ้าใครไม่มี ขอให้บอก หยิบยืมกันได้ประจำตามความจำเป็น แต่ไม่เคยมีการดูถูกหรือต่อว่าฐานะและวิธีการใช้เงินของแต่ละคนเด็ดขาด ในเมื่อ จขกท. ยกตัวอย่างมาเอ่ยถึง ผมก็มีตัวอย่างจากชีวิตของรุ่นน้องที่ผมรู้จักมาพูดให้ทุกคนคิดเอานะครับว่าตัวเองเคยคิดจริงจังไหมว่าเงินที่ใช้อยู่ พ่อแม่ลำบากแค่ไหนที่มาหาให้เราใช้ สำหรับผม หลังจากรู้จักไอ้น้องคนนี้แล้วผมเลิกกินเหล้าเล่นไพ่ใช้เงินโดยเปล่าประโยชน์ในทุกกรณีไปเลย -------------------------------------------------------- เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง ขอปกปิดชื่อนะครับ รุ่นน้องผมเป็นเด็กขอทุน มันทำกิจกรรมเพื่อเรียนรู้การเข้าสังคมและมีเพื่อน เพราะความที่มันต้องกลับบ้านไปช่วยพ่อแม่ทำงาน ทำให้มันไม่มีเพื่อนเข้ากลุ่มเลย และมันคิดว่ากิจกรรมเป็นอย่างเดียวที่จะได้เพื่อนโดยไม่ต้องเข้าร่วมกลุ่มตลอดเวลา นอกจากการเรียนในห้องเรียน มีวันหนึ่ง ผมเห็นน้องเขามาช่วยงานอาจารย์ที่ผมเคารพท่านหนึ่ง ค่าจ้างชั่วโมงละ 50 บาท ผมถามว่าทำไมไม่ไปทำงานพาร์ตไทม์แบบที่พวกผมหลายๆ คนทำกันในช่วงเสาร์ - อาทิตย์ น้องมันตอบว่า ไม่สะดวกเพราะเสาร์ - อาทิตย์ต้องช่วยพ่อแม่ทำงาน เพื่อนผมก็ถามไปว่า ถ้าพ่อแม่ลำบาก ทำไมไม่ขอทุนด้วยล่ะ น้องคนนั้นก็ตอบมาว่า ขอทุนแล้ว พ่อแม่หนูไม่ได้ทำงานน้อยลงนี่ค่ะ ถ้าพ่อแม่หนูยังทำงานอยู่ หนูก็จะช่วยไปตลอดแหละค่ะ พี่ๆ เคยเห็นพ่อแม่ทำงานหนัก หาเงินส่งตัวเองเรียนไหมคะ หนูเห็นแล้วหนูคิดเลยว่า เงินทุกบาทที่หนูได้ ถ้าหาเองส่วนหนึ่งได้ก็ลดภาระท่านได้ส่วนหนึ่ง ตอนนี้หนูหาเงินเรียนเองแล้วล่ะค่ะ ไม่ได้ขอพ่อแม่เลย ที่หนูมาทำกิจกรรมกับพวกพี่ ก็เพื่อเข้าสังคมบ้าง อย่างน้อยให้ตัวเองมีความทรงจำเรื่องชีวิตในมหาวิทยาลัยนอกจากเรื่องเรียนกับทำงานหาเงินเรียนบ้างค่ะ แค่นี้แหละครับ ผมนึกถึงค่าของเงินที่ได้มาแต่ละบาททีเดียว ส่วนเพื่อนผม มันกลับไปนั่งทำสมุดบัญชีค่าใช้จ่ายตัวเอง แล้วก็มาบ่นกับผมว่า ถ้าเราไม่ใช้เงินกินเหล้าเล่นไพ่เข้าสังคมตามธรรมเนียมของพวกพี่ๆ ในคณะตามงานต่างๆ คงจะเหลือเก็บเดือนละหลายพันเลย (แต่ถ้าไม่เข้าร่วมงานพวกนั้น ผมกับเพื่อนก็กลายเป็นเศษที่ถูกตัดขาดออกมานั่นแหละครับ ผมเลยเข้าร่วมฉาบฉวย ให้เห็นหน้ากันทั่วแล้วกลับเลย) -------------------------------------------------------- ผมไม่รุ้นะครับว่ามีใครคิดแบบผมบ้าง เพราะเด็กกิจกรรม ชีวิตหาแก่นสารมากไม่ได้ ตัวผมเองก็ไม่ได้ดีกว่าใครเท่าไหร่ แต่อย่างน้อย ผมคิดว่าผมดีกว่าไอ้คนที่ จขกท. เอ่ยถึงแน่ๆ ถ้าที่ผมแสดงความคิดเห็นกระเทือนใครมากไป ทำให้ใครหมั่นไส้ ก็ขอโทษไว้ก่อนแล้วกันครับ จากคุณ : คนคลั่งนิยาย เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 53 19:57:00

ความคิดเห็นที่ 105 ขอบคุณค่ะ พี่ MeeMuay  หนูอาจจะัแบนศิลป์จริงๆ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ :))  จากคุณ : Glasses_Fille เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 53 19:03:41

ความคิดเห็นที่ 106 เรารู้สึกว่าตั้งแต่มาอยู่หอ เราประหยัดขึ้นเยอะเลย เวลามาอยู่ตัวคนเดียวแล้ว รู้สึกได้คิดถึงค่าของเงินขึ้นมาก เดี๋ยวนี้เวลาจะซื้ออะไร ต้องเก็บเงินซื้อเอง ไม่อยากขอพ่อแม่แล้ว เพราะเงินที่ได้ทุกเดือนก็ของพ่อแม่ทั้งนั้น อยากให้คนที่ ม. มาอ่านจัง เห็นแต่ละคนเดินเฉิดฉายพร้อมของแพงๆ รู้ไหมว่าพ่อแม่ต้องทำงานหาเงินมาให้น่ะ จากคุณ : jaejune21 เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 53 21:50:07

ความคิดเห็นที่ 107 "น้องเอ็งมันกินนมกินขนมห่อนึงนี่แบ่งหลายวันเลยนะ ไม่ใช่มันจะจนๆไม่มีตังค์ซื้อกินเยอะๆ แต่มันพูดว่า ให้พ่อเก็บตังค์ไว้ให้พี่....เรียนดีกว่าผมโง่เรียนแย่ต้องกินน้อยๆ" อ่านประโยคนี้จะร้องไห้อ่ะ จากคุณ : mijeong_mouy เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 53 12:21:55

ความคิดเห็นที่ 108 .... ดีมากๆ เลยคะ ... อ่านไปนึกภาพออกเลย .. เตือนน้องๆ ด้วยแล้วกันนะคะ คนที่ทำให้เรามีทุกวันนี้ได้ ก็คึือเบื้องหลัง อย่าง พ่อ แม่ พี่ และน้องที่อายุน้อยกว่าแต่ก็ยอม เสียสละเพื่อ "คุณ" จากคุณ : สาวงามกับทรามวัย เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 53 13:34:22

ความคิดเห็นที่ 109 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 53 14:30:48