คำเตือน
หากท่านไม่ชอบหนังแนวนี้ กรุณากดปิดกระทู้ได้เลยครับ
ผมได้ดูหนังตัวอย่างเรื่องนี้เข้าโดยบังเอิญ เป็นหนังชายรักชายที่น่ารักเรื่องนึง ผมดูแล้วเห็นถึงความรักที่บริสุทธิ์ แม้ว่าในสังคมจะเปิดกว้างมากขึ้น แต่ก็ยังมีช่องว่างระหว่างสังคมและเพศที่ 3 อยู่ดี ไม่มีใครอยากเกิดมาผิดแปลกแตกต่างจากสังคม หากเลือกเกิดได้ก็คงจะดี แต่ความจริงมันไม่สามารถทำได้
มีหลายตอนของหนังเรื่องนี้ตรงกับชีวิตจริงของผมเอง โดยเฉพาะฉากที่แม่นั่งพับผ้าอยู่ในขณะที่ลูกชายที่เป็นทหารเกณฑ์โทรกลับมาหาแม่ หลังจากที่แม่เพิ่งรู้ความจริงว่า "ลูกชายเป็นเกย์" แม่นั่งร้องไห้ ..ไม่ยอมรับโทรศัพท์ เพราะยังทำใจไม่ได้
แต่หลังจากนั้น ภาพก็ตัดมาที่เพลงซึ่งมีความหมายว่า..
แม่ครับ ..คำว่า "ขอโทษ" มันคงไม่พอกับการที่ืผมทำให้แม่ต้องเสียใจ แต่ตอนนี้ผมนึกไม่ออกจริงๆ ว่าควรจะพูดอะไร ..นอกจากขอโทษครับแม่ ผมอยากให้แม่รับรู้ว่า ผมไม่ได้อยากเป็นแบบนี้ แต่แน่นอนผมชอบผู้ชายครับ ผมจะมีความสุข จะเข้มแข็ง และไม่ร้องไห้ ไม่เสียใจอีกต่อไป แม่ครับ ผมชอบผู้ชาย ผมสัญญาว่าผมจะหัวเราะเหมือนเดิม (แม่ก็ยิ้มรับแลก็ลูบศีรษะลูกชาย..
) ลูกชายก็พูดต่อว่า สังคมอาจทำให้แม่ต้องหนักใจ แต่แม่จงรู้ไว้ว่า "ความรักของผมอยู่กับแม่ตลอดไป" (แล้วภาพก็ตัดกับมาที่แม่นั่งสวดมนต์ขอพรให้ลูกชายในโบสถ์)
ทั้งภาพประกอบ ทั้งเนื้อและทำนองเพลง เมื่อดูถึงตรงนี้ผมสะเทือนใจมาก อยู่ๆ น้ำตามันก็ไหลออกมาครับ หลายคนอาจไม่เข้าใจ จริงๆ ปกติก็ไม่ค่อยจะเซ้นส์ซิทีฟสักเท่าไหร่ แต่อย่างว่าใครไม่เป็นแบบนี้คงไม่รู้ถึงความรู้สึกที่แท้จริง คนที่เราแคร์มากที่สุดไม่ใช่ใคร คนๆ นั้นก็คือพ่อแม่ของเราเอง
ชีวิตผมก็เช่นกัน ด้วยครอบครัวคนจีนที่มีลูกชายคนเดียว ทั้งพ่อและแม่ต่างหวังในตัวผม อยากให้ผมมีหน้าที่การงานที่ดี มีครอบครัวที่อบอุ่น มีลูกหลานเยอะๆ พอวันที่แม่รู้ความจริง แม่รับไม่ได้เหมือนในหนังเรื่องนี้ แม่ร้องไ้ห้ไม่ยอมหยุด แ่ม่บอกว่า "เลิกเถอะลูก มันต้องเลิกได้ ไปหาหมอ หมอต้องรักษาให้หาย" แม่ผมพูดอะไรอีกมากมายที่ผมฟังแล้วทุกคำพูดเหล่านั้น เหมือนคมมีดที่แทงมาบนหัวใจของผม ผมเจ็บมาก ผมเสียใจ และก็พร่ำบอกแม่ว่า "มันเลิกไม่ได้ ถ้าแต่งงานไปแล้วต้องไปทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งต้องตกนรกทั้งเป็น มันบาป" แม่ผมก็เงียบและก็ร้องไห้
บรรยากาศในบ้านตอนนั้นมันแย่มากๆ ต่างคนต่างหลบหน้ากันและกัน จนในที่สุดพอเวลาผ่านไป แม่ก็เริ่มทำใจและก็ยอมรับความจริงได้ทีละน้อย เราไม่เคยพูดกันถึงเรื่องนี้อีก แต่เราทั้งสองต่างก็รู้ว่ามันเป็นแผลในใจของเราทั้งคู่
หลายครั้งพอแม่เผลอ แมก็จะพูดว่า ลูกคนเดียวอย่างผม หากไม่แต่งงานมีครอบครัว และมีทายาทไว้สืบสกุล แล้วอีกหน่อยตอนแก่จะอยู่ยังไง ใครจะมาดูแลยามเจ็บไข้ได้ป่วย ผมก็พยายามบอกแม่อยู่หลายครั้งว่า อย่าคิดมากเลย หลายคนมีลูกหลานเยอะแยะ แต่ก็ไม่มีใครเลี้ยงดูพ่อแม่ได้ก็มีถมไป
แ่ม่ก็ได้แต่เงียบ แต่ลึกๆ ผมรู้ว่า แม่ก็ยังคิดว่ามีครอบครัวก็ยังดีกว่า ครั้งหนึ่งแม่เคยพูดว่า "แม่คงตายตาไม่หลับ หากลูกไม่แต่งงาน ไม่มีครอบครัว" ผมก็ได้แต่เงียบและก็เสียใจอยู่ลึกๆ
คุยเรื่องหนังอยู่ดีๆ ดันวกกลับมาเรื่องตัวเองได้ยังไงก็ไม่รู้ กลับมาที่หนังต่อดีกว่าครับ คนที่ไม่ได้เป็นเพศที่ 3 ดูไว้ก็ดีนะครับ เผื่อคนใกล้ตัวเป็นจะได้เข้าใจเค้า เค้าไม่ได้เป็นโรค มันรักษาไม่หายครับ
ผมอยากบอกเพื่อนร่วมถนนเดียวกันว่า เราไม่ได้เป็นตัวประหลาด ใครจะมองเราแบบนั้น ก็คิดซะว่า เค้าใจแคบ แต่ยังเชื่อว่าคนในสังคมส่วนใหญ่ ไม่ได้วัดค่าของคนที่เพศของคนนั้น ความดีต่างหากคือตัวชี้วัด
ดังนั้น จงยอมรับความจริงในสิ่งที่เป็น เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ และเป็นคนดีของสังคมโดยที่ไม่สร้างความเดือดร้อนให้กับใคร แค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับการเกิดมาเป็นมนุษย์
เรท Y 18+ ::::: แค่เพื่อนครับ..แม่
แคบได้อีก คนเรา
