ความคิดเห็นที่ 1 เรื่อง "เดิมพันของเรา" ครั้งหนึ่ง เมื่อหม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช กราบบังคมทูลถามพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวว่า "เคยทรงเหนื่อย ทรงท้อบ้างหรือไม่" ครั้งนั้น พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมีพระราชกระแสตอบว่า "ความ จริงมันน่าท้อถอยหรอก บางเรื่องมันน่าท้อถอย แต่ว่าฉันท้อไม่ได้ เพราะเดิมพันของเรานั้นสูงเหลือเกิน เดิมพันของเรานั้นคือบ้านคือเมือง คือความสุขของคนไทยทั่วประเทศ" ข้อมูลจาก ไทยรัฐ ฉบับ 5 ธ.ค.32 ***** เรื่อง "ราษฎรยังอยู่ได้" ปี พุทธศักราช 2513 เมื่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมีพระราชประสงค์ที่จะเสด็จพระราชดำเนินไป เยี่ยมราษฎรในตำบลหนึ่งของอำเภอเมืองพัทลุง อันเป็นแหล่งที่ผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์ปฏิบัติการรุนแรงที่สุดในภาคใต้ เวลานั้น ด้วยความห่วงใยอย่างยิ่งล้น ทางกระทรวงมหาดไทยได้กราบบังคมทูลขอให้ทรงรอให้สถานการณ์ดีขึ้นกว่าที่เป็น อยู่เสียก่อน แต่คำตอบที่ทางกระทรวงมหาดไทยได้รับก็คือ "ราษฎร เขาเสี่ยงภัยยิ่งกว่าเราหลายเท่า เพราะเขาต้องกินอยู่ที่นั่นเขายังอยู่ได้ แล้วเราจะขลาดแม้แต่จะไปเยี่ยมเยียนทุกข์สุขของเขาเชียวหรือ" ข้อมูลจากคำอภิปรายเรื่อง "พระบิดาประชาชน" ***** และมีอีกหนึ่งพระกระแสพระราชดำรัสที่เป็นคำตอบว่าเหตุใดจึงไม่อาจหยุดทรงงานได้ "...คน เราจะอยู่สุขสบายแต่คนเดียวไม่ได้ ถ้าคนที่อยู่ล้อมรอบมีความทุกข์ยาก ควรต้องแบ่งเบาความทุกข์ยากของเขาบ้าง ตามกำลังและความสามารถเท่าที่จะทำได้" ***** แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:17:22 แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:11:41 แก้ไขเมื่อ 25 ต.ค. 53 21:18:53 แก้ไขเมื่อ 25 ต.ค. 53 21:17:30 จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 53 21:14:41

ความคิดเห็นที่ 2 "ดอกไม้จากหัวใจ" ที่นครพนม บนเส้นทางรับเสด็จตรงสามแยกชยางกูร-เรณูนคร บ่ายวันที่ 13 พ.ย. 2498 อาณัติ บุนนาค หัวหน้าส่วนช่างภาพประจำพระองค์ ได้บันทึกภาพในวินาทีสำคัญที่กลายเป็นภาพประวัติศาสตร์ภาพหนึ่งของประเทศ ภาพที่พูดได้มากกว่าคำพูดหนึ่งล้านคำ วันนั้นหลังจากทรงบำเพ็ญพระราชกุศล ณ วัดพระธาตุพนมวรมหาวิหารเสร็จสิ้นในช่วงเช้าแล้ว ทั้ง 2 พระองค์ได้เสด็จฯ โดยรถยนต์พระที่นั่งกลับไปประทับแรม ณ จวนผู้ว่าราชการจังหวัดนครพนม ราษฎรที่รู้ข่าวก็พากันอุ้มลูก จูงหลานหอบ กันมารับเสด็จที่ริมถนนอย่างเนืองแน่น ดังเช่นครอบครัวจันท์นิตย์ ที่ลูกหลานช่วยกันนำ แม่ตุ้ม จันท์นิตย์ วัย 102 ปี ไปรอรับเสด็จ ณ จุดรับเสด็จห่างจากบ้าน 700 เมตร โดยลูกหลานได้จัดหาดอกบัวสายสีชมพูให้แม่เฒ่าจำนวน 3 ดอก และพาออกไปรอที่แถวหน้าสุดเพื่อให้ใกล้ชิดเบื้องพระยุคลบาทที่สุด เปลวแดดร้อนแรงตั้งแต่เช้าจนสาย เที่ยงจนบ่าย แผดเผาจนดอกบัวสายในมือเหี่ยวโรย แต่หัวใจรักภักดีของหญิงชรา ยังเบิกบาน เมื่อเสด็จฯ มาถึงตรงหน้า แม่เฒ่าได้ยกดอกบัวสายโรยราสามดอกนั้นขึ้นจบเหนือศีรษะแสดงความจงรักภักดีอย่างสุดซึ้ง พระเจ้าแผ่นดินทรงโน้มพระองค์อย่างต่ำที่สุด จนพระพักตร์แนบชิดกับศีรษะของแม่เฒ่า ทรงแย้มพระสรวลอย่างเอ็นดู พระหัตถ์แตะมือกร้านคล้ำของเกษตรกรชราชาวอีสานอย่างอ่อนโยน เป็นคำบรรยายเหมือนไม่จำเป็น สำหรับภาพที่ไม่จำเป็นต้องบรรยาย ไม่มีใครรู้ว่าทรงกระซิบคำใดกับแม่เฒ่า แต่แน่นอนว่าแม่เฒ่าไม่มีวันลืม เช่นเดียวกับที่ในหลวงไม่ทรงลืมราษฎรคนสำคัญที่ทรงพบริมถนนวันนั้น หลานและเหลนของแม่เฒ่าเล่าว่า "หลังจาก เสด็จพระราชดำเนินกลับกรุงเทพฯ แล้ว ทางสำนักพระราชวังได้ส่งภาพรับเสด็จของแม่เฒ่าตุ้ม พร้อมทั้งพระบรมรูป หล่อด้วยปูนพลาสเตอร์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พระราชทานแผ่นมาทางอำเภอพระธาตุพนมให้แม่เฒ่าตุ้มไว้เป็น ที่ระลึก" พระมหากรุณาธิคุณอันหาที่สุดมิได้นี้ อาจมีส่วนชุบชูชีวิตให้แม่เฒ่ายืนยาวขึ้นอีกด้วยความสุขต่อมาอีกถึงสามปีเต็ม ๆ แม่เฒ่าตุ้ม จันท์นิตย์ ราษฎรผู้โชคดีที่สุดคนหนึ่งในรัชกาลที่ 9 สิ้นอายุขัยอย่างสงบด้วยโรคชราเมื่ออายุได้ 105 ปี ข้อมูลจาก "แม่เฒ่าตุ้ม จันท์นิตย์" ภาคพิเศษโดย คุณหญิงศรีนาถ สุริยะ วารสารไทย ***** แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:17:36 แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:12:02 จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 53 21:24:09

ความคิดเห็นที่ 3 "เขาเดินมาเป็นวัน ๆ" "...มีอยู่ครั้งนึง ข้าพเจ้าอายุ 18 ปี ได้ตามเสด็จ...ตอนนั้นเป็นช่วงหลังพระราชพิธีบรมราชาภิเษก เสด็จฯ เยี่ยมราษฎรทุกจังหวัดและอำเภอใหญ่ ๆ ก็เสด็จฯ ประมาณ 9 โมงเช้า เสด็จออกทรงเยี่ยมราษฎรมาเรื่อย ๆ ทีนี้ข้าพเจ้าก็รู้สึกว่า แหม นานเหลือเกิน ตอนนั้นยังไม่กางร่ม ตอนนั้นยังไม่ค่อยกลัวแดด ไม่ใส่หมวก ก็รู้สึกแดดเปรี้ยง หนังเท้านี้รู้สึกไหม้เชียว ก็เดินเข้าไปกระซิบท่านว่า พอหรือยัง ก็โดนกริ้ว "นี่เห็นไหมราษฎรเขาเดินมาเป็นวัน ๆ เพื่อมาดูเราแม้แต่นิดเดียว แต่นี่เรายืนอยู่ไม่เท่าไรล่ะ ตอนนี้ทนไม่ไหว เสียแล้ว.." พระราชดำรัสสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ วันที่ 11 ส.ค. 2534 ***** แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:17:54 แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:12:23 จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 53 21:28:03

ความคิดเห็นที่ 4 "ต่อไปจะมีน้ำ" บทความ "น้ำทิพย์สาดเป็นสายพรายพลิ้วทิวงาม ทั่วเขตคามชื่นธารา" เขียนโดย มนูญ มุกข์ประดิษฐ์ ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ ฉบับวันที่ 5 ธ.ค.2528 ได้เล่าให้ผู้อ่านชาวไทยได้ประจักษ์ถึงเรื่องอัศจรรย์ของ "ในหลวง" กับ"น้ำ" ที่เกิดขึ้นในคำวันหนึ่งของเดือน ก.พ.2528 ด้วยความทุกข์ที่เปี่ยมล้นใจอันเนื่องมาจากต้องเผชิญความแห้งแล้งอย่างหนัก หญิงชราคนนึ่งที่มาเข้าเฝ้าฯ รับเสด็จ ได้คลานเข้ามากอดพระบาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว กราบบังคมทูลด้วยน้ำตาอาบแก้ม ขอพระราชทานน้ำ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมีพระราชดำรัสตอบว่า "ยายไม่ต้องห่วงแล้วนะ ต่อไปนี้จะมีน้ำ เราเอาน้ำมาให้" แล้วพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวก็ทรงพระดำเนินกลับไปยังรถพระที่นั่งซึ่งจอดห่างออกไปราว 5 เมตร ปรากฏว่า ท่ามกลางอากาศที่ร้อนแล้ง จู่ ๆ ก็เกิดฝนตกลงมาเป็นครั้งแรกในรอบปี ทำให้ผู้ตามเสด็จและราษฎรในที่นั้นถึงกับงุนงงไปตาม ๆ กัน ***** แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:18:15 แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:12:38 จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 53 21:31:32

ความคิดเห็นที่ 5 จากคุณ : นาวิน ตู้ เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 53 21:33:54

ความคิดเห็นที่ 6 "เก็บร่ม" การเสด็จพระราชดำเนินทุกครั้ง แม้จะต้องเผชิญกับแดดร้อน หรือลมแรง ราษฎรก็ไม่เคยย่อท้อที่จะอดทนรอรับเสด็จให้ถึงที่สุด แม้ฝนจะตกหนักแค่ไหนก็ไม่มีใครยอมกลับบ้าน ร้อยเอกศรีรัตน์ หริรักษ์ เล่าไว้ในบทความ "พระบารมีปกเกล้าฯ ที่อำเภอท่ายาง" ตีพิมพ์ในหนังสือ "72 พรรษา ราชาธิราชเจ้านักรัฐศาสตร์" ว่า ครั้งหนึ่งที่โครงการห้วยสัตว์ใหญ่ เมื่อฮลิคอปเตอร์พระที่นั่งมาถึง ปรากฏว่าฝนตกลง มาอย่างหนัก ราษฎรและข้าราชการที่มาเข้าแถวรอรับเสด็จต่างเปียกปอนกันหมด แต่ก็ยังตั้งแถวเป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่อย่างนั้น เมื่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ นายตำรวจราชองค์รักษ์ที่ตามเสด็จได้เข้าไปกางร่มถวาย ทรงทอดพระเนตรเห็นบรรดาข้าราชการและราษฎรที่มายืนตั้งแถวรอรับเสด็จอยู่ต่างก็เปียกฝนโดยทั่วกัน "จึงมีรับสั่งให้นายตำรวจราชองครักษ์เก็บร่ม แล้วทรงพระดำเนินเยี่ยมข้าราชการและราษฎรที่เข้าแถวรอรับเสด็จ โดยทรงเปียกฝนเช่นเดียวกับข้าราชการ และราษฎรทั้งหลายที่ยืนรอรับเสด็จในขณะนั้น" ***** แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:19:03 แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:12:58 จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 53 21:34:12

ความคิดเห็นที่ 7 "สิ่งที่ทรงหวัง" ครั้งหนึ่งขณะเสด็จฯ เยี่ยมเยียนราษฎรในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ผู้สื่อข่าวต่างประเทศคนหนึ่งได้ขอพระราชทานสัมภาษณ์ และได้กราบบังคมทูลถามว่า การที่เสด็จฯ เยี่ยมราษฎรและมีโครงการตามพระราชดำริเกิดขึ้นมากมายนั้น ทรงหวังว่าจะให้คอมมิวนิสต์น้อยลงใช่หรือไม่ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงรับสั่งตอบว่า "มิได้ทรงสนพระทัยว่าคอมมิวนิสต์จะน้อยลงหรือไม่ แต่ทรงสนพระทัยว่าประชาชนของพระองค์จะหิวน้อยลงหรือไม่" ***** แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:19:25 แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:13:16 จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 53 21:36:49

ความคิดเห็นที่ 8 "รักถึงเพียงนี้" และ "จุดเทียนส่งเสด็จ" บทความชื่อ "แผ่นดินร่มเย็นที่นราธิวาส" ตีพิมพ์ในนิตยสาร "สู่อนาคต" ฉบับพิเศษเนื่องในวันเฉลิมฯ ได้เล่าย้อนให้เรา ได้เห็นภาพความยากลำบากในการเสด็จฯ เยี่ยมราษฎรทางภาคใต้เมื่อหลายปีก่อน โดยเฉพาะช่วงก่อนสร้างพระราชตำหนักทักษิณราชนิเวศน์นั้น เป็นที่รู้กันว่าจังหวัดนราธิวาสชุกชุมไปด้วยโจรร้าย โจรปล้นสะดมและพวกโจรเรียกค่าไถ่ ถึงขนาดที่ในหลาย ๆ หมู่บ้านนั้น แม้แต่เจ้าหน้าที่ของรัฐก็ไม่กล้าย่างกรายเข้าไป ทว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงตระหนักในทุกข์อันลึกล้ำของชาวบ้านที่ทั้งทุกข์เพราะยากจนและทุกข์เพราะภัยคุกคาม จึงได้เสด็จฯ ลงไปเยี่ยมเยียนเป็นขวัญกำลังใจให้ราษฎรของพระองค์โดยไม่ทรงหวาดหวั่น บางวันถึงกับเสด็จฯ เป็นการส่วนพระองค์โดยปราศจากกำลังอารักขา และบางหมู่บ้านตำรวจเพิ่งถูกคนร้ายแย่งปืนแล้วยิงตายก่อนเสด็จไปถึงเพียงไม่กี่ชั่วโมง ทรงรักราษฎรถึงเพียงนี้ จึงไม่แปลกที่หญิงชราคนหนึ่งในหมู่บ้านหนึ่งของอำเภอรือเสาะจะ .."เข้ามาเกาะพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวร้องไห้แล้วบอกว่า ไม่นึกเลยว่าพระเจ้าอยู่หัวเป็นคนไทยชาวพุทธ จะมารักมุสลิมได้ถึงขนาดนี้".. บทความเดียวกันได้เปิดเผยต่อไปอีกว่า ที่อีกหมู่บ้านหนึ่งในอำเภอเดียวกันนั้น "โต๊ะครูได้พาพรรคพวกมายืนรอรับเสด็จแล้วพูดขึ้นว่า ..รายอกลับไปเถอะ ประไหมสุหรีกลับไปเถิด ประเดี๋ยวพวกโจรจะลงจากเขา..." และเมื่อถึงเวลาเสด็จฯ กลับที่มืดสนิทอย่างน่ากลัว โต๊ะครูกับชาวบ้านก็พากันมาจุดเทียนส่งเสด็จตลอดเส้นทางอันตราย ด้วยความห่วงใยใน "รายอ" และ "ประไหมสุหรี" หรือ พระราชาพระราชินีของพวกเขาอย่างสุดซึ้ง ***** แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:19:42 แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:14:41 จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 53 21:42:37

ความคิดเห็นที่ 9 "รถติดหล่มกับถนนสายนั้น" หากย้อนกลับไปค้นหาจุดเริ่มต้นของพระราชกรณียกิจในด้านการพัฒนาแล้ว ชื่อของ "ลุงรวย" และ "บ้านห้วยมงคล" คือสองชื่อที่ลืมไม่ได้ เรื่องราวของ "ลุงรวย" เกิดขึ้นตั้งแต่ปี 2495 หรือมากกว่าห้าสิบปีล่วงมาแล้ว ที่บ้านห้วยมงคล ตำบลหินเหล็กในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ บ้านห้วยมงคลนี้อยู่ทั้ง "ใกล้และไกล" ตลาดหัวหิน ใกล้เพราะระยะทางที่ห่างกันนั้นไม่กี่กิโลเมตร แต่ไกลเพราะไม่มีถนน หากชาวบ้านจะขนพืชผักไปขายที่ตลาดต้องใช้เวลาเป็นวัน ๆ ห่างไกลความเจริญถึงเพียงนี้ แต่วันหนึ่งกลับมีรถยนต์คันหนึ่งมาตกหล่มอยู่ที่หน้าบ้านลุงรวย เมื่อเห็นทหารตำรวจกว่าสิบนายระดมกำลังกันช่วยรถคันนั้นขึ้นจากหล่ม ลุงรวยผู้รวยน้ำใจสมชื่อก็กุลีกุจอออกไปช่วยทั้งงัด ทั้งดัน ทั้งฉุด จนที่สุดล้อรถก็หลุดจากหล่ม เมื่อรถขึ้นจากหล่มแล้ว ลุงรวยจึงได้รู้้วา่ รถคันที่ตัวทั้งฉุดทั้งดึงนั้นเป็น รถยนตพระที่นั่งและคนในรถนั้นคือ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระราชินีนาถ แม้จะตื่นเต้นตกใจที่ได้เฝ้าฯ ในหลวงอย่างไม่คาดฝัน แต่ลุงรวยก็ยังจำได้ว่าวันนั้น "ในหลวง" มีรับสั่งถามลุงว่า หมู่บ้านนี้มีปัญหาอะไรบ้าง.. ลุงได้กราบบังคมทูลว่า ปัญหาใหญ่ที่สุดคือไม่มีถนน จึงนอกจากจะโชคดีได้รับพระราชทาน "เงินก้นถุง" จำนวน 36 บาท ซึ่งลุงนำไปเก็บใส่หีบบูชาไว้เป็นสิริมงคลจนถึงทุกวันนี้แล้ว อีกไม่นานหลังจากนั้น ลุงรวยก็ได้เห็นตำรวจพลร่มกลุ่มหนึ่งเข้ามาช่วยกันไถดินที่บ้านห้วยมงคล และเพียงหนึ่งเดือนเท่านั้น ชาวบ้านก็ได้ถนนพระราชทาน ถนนห้วยมงคลที่ทำให้ชาวไร่ห้วยมงคลสามารถขนพืชผักออกมาขายที่ตลาดหัวหินได้ภายในเวลาเพียง 20 นาที ***** แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:19:55 แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:14:57 จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 53 21:47:38

ความคิดเห็นที่ 10 ^ ^ จากคุณ : โปร...ช่างก่อสร้าง เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 53 21:57:16

ความคิดเห็นที่ 11 ขอจขกท. ไปอาบน้ำ ก่อนนะคะ   พี่พันไม่ค่อยจะเป็นใจเลย  เอาไว้จะมาต่อนะคะ จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 53 21:57:34

ความคิดเห็นที่ 12 "สามร้อยตุ่ม" มีหลายหนที่ทรงงานติดพันจนมืดสนิท ท่ามกลางฝูงยุงที่รุมตอมเข้ามากัดบริเวณพระวรกาย รอบพระศอ พระกร พระ พักตร์ รวมทั้งแมลงต่าง ๆ ที่เข้ามารุมรบกวนพระองค์ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจะยังทรงทอดพระเนตรแผนที่อยู่ภายใต้แสงไฟฉายที่มีผู้ส่องถวายอย่างไม่สะดุ้งสะเทือน อย่างมากที่ทรงทำคือโบกพระหัตถ์ปัดไล่เบา ๆ เท่านั้น ครั้งหนึ่งทรงมีรับสั่งเล่าเรื่อง "ยุง" ด้วยพระอารมณ์ขันว่า "..ที่บางจาก แต่ไม่มีจากหรอกนะ ยุงชุมมากเลย ไปยืนดูแผนที่ เลยโดนยุงรุมกัดขาทั้งสองข้าง กลับมาขาบวมแดง ไปสกลนครกลับมาแล้วถึงได้ยุบลง มองเห็นเป็นตุ่มแดง ลองนับดูได้ข้างละร้อยห้าสิบตุ่ม  สองข้างรวมสามร้อยพอดี.." แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 48 10:31:50 ***** แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:20:09 แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:15:14 จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 53 22:19:29

ความคิดเห็นที่ 13 "น้ำท่วมครั้งนั้น" วันที่ 7 พ.ย. 26 ขณะที่ชาวกรุงเทพมหานครส่วนหนึ่งกำลังทนทุกข์หนักกับสภาพน้ำท่วมขัง น้อยคนที่จะรู้ว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกำลังทรงพยายามหาหนทางบรรเทาทุกข์ให้พวกเขาอยู่อย่างเงียบ ๆ วันนั้นรถพระที่นั่งแวนแวคคอนเนียร์ แล่นออกจากพระตำหนักจิตรลดารโหฐาน ราวบ่ายสองโมงเศษ สู่ถนนศรีอยุธยา เลี้ยวขวาเข้าถนนเพชรบุรี มุ่งสู่ถนนบางนาตราด ไม่มีหมายกำหนดการ ไม่มีการปิดถนน แม้แต่ตำรวจท้องที่ก็ไม่ทราบล่วงหน้า รถยนต์พระที่นั่งชะลอเป็นระยะ ๆ เพื่อทรงตรวจดูระดับน้ำ จนเมื่อถึงคอสะพานสร้างใหม่ที่คลองลาดกระบัง จึงเสด็จลง จากรถยนต์พระที่นั่งเพื่อทรงหารือกับเจ้าหน้าที่ที่ตามเสด็จ ทรงฉายภาพด้วยพระองค์เอง ทรงกางแผนที่ทอดพระเนตรจุดต่าง ๆ จนถึงเวลาบ่ายคล้อย รถยนต์พระที่นั่งจึงแล่นกลับ  เมื่อถึงสะพานคลองหนองบอน รถพระที่นั่งหยุดเพื่อให้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงฉายภาพบริเวณน้ำท่วม และทรงศึกษาแผนที่ร่องน้ำอีกครั้ง ปรากฏว่าชาวบ้านทราบข่าวว่า "ในหลวงมาดูน้ำท่วม" ต่างก็พากันมาชมพระบารมีนับร้อย ๆ คน จนทำให้การจราจรบนสะพานเกิดการติดขัด พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวต้องทรงโบกพระหัตถ์ให้รถขบวนเสด็จผ่านไปจนเป็นที่เรียบร้อยด้วยพระองค์เอง ***** แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:20:24 แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:15:31 จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 53 22:24:13

ความคิดเห็นที่ 14 ขอพระองค์ทรงพระเจริญ จากคุณ : นางสาวมินเดอเรล่า (Cinderella_Me) เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 53 22:25:17

ความคิดเห็นที่ 15 "เชื่อมั่น" เย็นย่ำแล้วแต่ขบวนรถยนต์พระที่นั่งยังไม่หมดภารกิจ เมื่อรถวิ่งกลับมาทางถนนพัฒนาการ ทรงแวะฉายภาพบริเวณคลองตัน ทอดพระเนตรระดับน้ำแล้วทรงวกกลับมาที่คลองจิก เวลานั้นฟ้ามืดแล้วเพราะเป็นเวลาจวนค่ำ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจึงทรงนำไฟฉายส่วนพระองค์ออกมาส่องแผนที่ ป้องกันน้ำท่วมและแนวพนังกั้นน้ำอยู่เป็นเวลานาน กลายเป็นอีกภาพหนึ่งที่สร้างความตื้นตันใจแก่ประชาชนชาวกรุงเทพฯ อย่างยิ่ง ประชาชนคนหนึ่งในละแวกเคหะนคร 1 แขวงบางบอน เขตประเวศ บอกว่า "รู้สึกซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณ เป็นล้นพ้นที่ทรงห่วงใยทุกข์ของราษฎร เสด็จฯ มาแก้ไขปัญหาน้ำท่วมด้วยพระองค์เอง พวกเราถึงจะทนทุกข์เพราะน้ำท่วมขังเน่ามาเป็นเวลานาน  ก็เชื่อมั่นว่าพระองค์ทรงช่วยพวกเราได้อย่างแน่นอน" ***** แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:20:48 แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:15:47 จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 53 22:26:37

ความคิดเห็นที่ 16 อันนี้ชอบมากครับ... เคยอ่านบทสัมภาษณ์ที่ในหลวงให้สัมภาษณ์ผู้สื่อข่าวต่างประเทศ เมื่อครั้งเดินทางไปที่อเมริกา ว่า เพราะเหตุใดพระองค์ถึงไม่ทรงยิ้มหรือพระสรวลบ้างเลย เวลาให้สัมภาษณ์กับนักข่าว พระองค์ทรงชี้ไปที่พระราชินีที่นั่งอยู่ข้างๆ พระองค์ พร้อมกับตอบคำถามที่นักข่าวคนนั้นถามว่า "She's my smile" เมื่อนักข่าวมองไปที่พระราชินี ท่านก็ทรงยิ้มให้กับนักข่าวต่างประเทศเหล่านั้น ผมชอบประโยคนี้จังครับ จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 53 22:28:35

ความคิดเห็นที่ 17 เรื่องสั้นๆ ขอรวมไว้ในความคิดเห็นเดียวนะคะ (^^,) "ฉันทนได้" ในเดือนหนึ่งของปี 2528 พระทนต์องค์หนึ่งของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวหักเฉียดโพรงประสาทฟัน พระทนต์องค์นั้นต้องการการถวายการรักษาเร่งด่วน แต่ขณะนั้นกรุงเทพฯ ก็กำลังประสบปัญหาอุทกภัย ต้องการการบรรเทาทุกข์เร่งด่วนเช่นกัน เมื่อทันตแพทย์เข้ามาถวายการรักษา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรับสั่งถามว่า "จะใช้เวลานานเท่าใด" ทันตแพทย์กราบบังคมทูลว่า อาจต้องใช้เวลา 1-2 ชม. พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรับสั่งว่า "ขอรอไว้ก่อนนะ ฉันทนได้ วันนี้ขอไปดูราษฎรและช่วยแก้ไขปัญหาเรื่องน้ำท่วมก่อน" ***** "คำสอนประโยคเดียว" เมื่อนิตยสาร "สไตล์" ฉบับปี 2530 ได้ตั้งคำถามกับ ดร. สุเมธ ตันติเวชกุล ถึง "คำสอน" ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวที่ประทับอยู่ในหัวใจ ดร.สุเมธ ซึ่งขณะนั้นดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการสำนักงานเลขานุการ กปร. ตอบว่า "คำสอนประโยคเดียวก็เกินพอ" นั้นคือพระราชดำรัสที่ว่า "มาอยู่กับฉันนั้น ฉันไม่มีอะไรจะให้ นอกจากความสุขที่จะมีร่วมกันในการทำประโยชน์ให้แก่ผู้อื่น" ***** "ดีใจที่สุด" สำหรับผู้ที่ตกอยู่ในความทุกข์มืดมน พระบรมฉายาลักษณ์ไม่เพียงเป็นรูปเคารพบูชา แต่ยังเป็นเสมือนสัญลักษณ์ของความศรัทธาที่ช่วยให้มีแรงต่อสู้กับความทุกข์ต่อไปได้ ดัง คุณยายละเมียด แสงเนียมวัย 72 ปี ชาวจังหวัดชุมพร ผู้ที่เผชิญกับอุทกภัยภาคใต้ในปี 2540 น้ำท่วมบ้านสูงมากจนอยู่อาศัยไม่ได้ "อยู่ ๆ น้ำก็ท่วมมาเร็วมาก ยายต้องไปขออาศัยบ้านคนอื่นเขาอยู่ ต่อมาก็ขึ้นไปอยู่ชั้นบน ออกไปไหนไม่ได้เลย ...พอดีที่บ้านนี้เขาปลูกมะละกอ ต้นมันสูงมาถึงหน้าต่างเราก็เอื้อมถึงพอดี เลยได้กินข้าวกับมะละกอ ก็กินมาสามวันมาเมื่อวานผู้ใหญ่บ้านมาบอก มูลนิธิในหลวงจะเอาของมาแจกยายคิดเลยว่า ไม่อดตายแล้ว ทุกครั้งที่คนไทยเดือดร้อนในหลวงจะให้ความช่วยเหลือทุกครั้ง ของที่ยายได้มา ที่ดีใจที่สุดคือมีรูปของท่านมาด้วย ที่บ้านเสียหายหมดแล้ว ยายจะเอารูปท่านไว้บูชา ยายพูดแล้วก็ก้มลงกราบพระบรมฉายาลักษณ์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวด้วยความจงรักสุดหัวใจ ***** แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:21:20 แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:16:09 จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 53 22:35:17

ความคิดเห็นที่ 18 "ทุกข์บรรเทา" การ "ประทับอยู่ในบ้านเมือง" ดังพระราชดำรัสนั้น ในเวลาต่อมาก็เป็นที่รู้กันว่ามิได้หมายถึงการประทับอยู่ในเมืองหลวงเท่านั้น  แต่ยังเสด็จฯ เยี่ยมเยียนราษฎรของพระองค์จนแทบจะทั่วทุกตารางนิ้วที่พระบาทจะย่างไปถึงได้ ทรงวิทย์ แก้วศรี ผู้เรียบเรียงบทความ "บรมบพิตรพระราชสมภารเจ้าผู้ทรงพระคุณธรรมอันประเสริฐ" บันทึกไว้ว่า วันที่ 13 ก.ย 2497 ขณะที่ทรงมีพระชนมายุ 26 พรรษา และทรงครองราชย์เป็นปีที่ 8 ปรากฏว่าเกิดเหตุการณ์อัคคีภัยครั้งร้ายแรงขึ้นที่อำเภอบ้านโป่ง จ.ราชบุรี พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจึงเสด็จพระราชดำเนินไปเยี่ยมเยือนราษฎรขาวบ้านโป่งผู้ประสบภัยในพื้นที่ ทรงทอดพระเนตรบริเวณที่เกิดเพลิงไหม้และพระราชทานสิ่งของบรรเทาทุกข์ ทุกข์ในยามยากเพราะสิ้นเนื้อประดาตัวจากภัยเพลิงนั้นมากล้น แต่ เมื่อได้รู้ว่ายังมีใครสักคนคอยเป็นกำลังใจ ทุกข์สาหัสแค่ไหนก็ยังพอมีแรงกายลุกขึ้นสู้ต่อได้ การเสด็จพระราชดำเนินเยี่ยมเยียนราษฎรผู้ประสบภัยในครั้งนั้น นับได้ว่าเป็นการเสด็จพระราชดำเนินเยี่ยมราษฎรต่างจังหวัดเป็นครั้งแรกในรัชกาล ***** แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:21:36 แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:16:32 จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 53 22:39:18

ความคิดเห็นที่ 19 "141 ตัน" เป็นที่รู้กันดีว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเริ่มเสด็จฯ พระราชทานปริญญาบัตรตั้งแต่ปี พ.ศ. 2493 และหลังจากนั้น บัณฑิตทุกคนก็เฝ้ารอที่จะได้รับพระราชทานปริญญาบัตรจากพระหัตถ์อย่างใจจดใจจ่อ ภาพถ่ายวันรับพระราชทานปริญญาบัตรกลายเป็นของล้ำค่าที่ต้องประดับไว้ตามบ้านเรือนและเป็นสัญลักษณ์แห่งความสำเร็จของหนุ่มสาวและความภาคภูมิใจของบิดามารดา จน 29 ปีต่อมามีผู้คำนวณให้ฉุกใจคิดกันว่าพระราชภารกิจในการพระราชทานปริญญาบัตรนั้นเป็นพระราชภารกิจที่หนักหน่วงไม่น้อย  หนังสือพิมพ์ลงว่าหากเสด็จฯพระราชทานปริญญาบัตร 490 ครั้ง ประทับครั้งละราว 3 ชม. เท่ากับทรงยื่นพระหัตถ์พระราชทานใบปริญญาบัตร 470,000 ครั้ง น้ำหนักปริญญาบัตรฉบับละ 3 ขีด รวมน้ำหนักทั้งหมดที่พระราชทานมาแล้ว 141 ตัน ไม่เพียงเท่านั้น ดร.สุเมธ ตันติเวชกุล ยังเล่าเสริมให้เห็น "ความละเอียดอ่อนในพระราชภารกิจ" ที่ไม่มีใครคาดถึงว่า "..ไม่ได้พระราชทานเฉย ๆ ทรงทอดพระเนตรอยู่ตลอดเวลา โบว์หลุดอะไรหลุดพระองค์ท่านทรงผูกโบว์ใหม่ให้เรียบร้อย  บางครั้งเรียงเอกสารไว้หลายวัน ฝุ่นมันจับ พระองค์ท่านก็ทรงปัดออก" ***** แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:17:03 จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 53 22:41:52

ความคิดเห็นที่ 20 ต่อจาก คห. ที่แล้วนะคะ "สุขเป็นปี ๆ" ด้วยเหตุนี้จึงมีผู้กราบบังคมทูลขอพระราชทานให้ทรงลดการเสด็จฯ พระราชทานปริญญาบัตรลงบ้าง  โดยอาจงดเว้นการพระราชทานปริญญาบัตรในระดับปริญญาตรี  คงไว้แต่เพียงระดับปริญญาโทขึ้นไป พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกลับมีพระราชกระแสรับสั่งตอบว่า  พระองค์เองเสียเวลายื่นปริญญาบัตรให้บัณฑิตคนละ 6-7 วินาทีนั้น แต่ผู้ได้รับนั้นมีความสุขเป็นปี ๆ เปรียบกันไม่ได้เลย ที่สำคัญคือ ทรงเห็นว่าการพระราชทานปริญญาสำหรับผู้สำเร็จปริญญาตรี นั้นสำคัญ เพราะบางคนอาจไม่มีโอกาสศึกษาชั้นปริญญาโทและปริญญาเอก  ดังนั้น "จะพระราชทานปริญญาบัตรแก่บัณฑิตปริญญาตรีไปจนกว่าจะไม่มีแรง.." ***** แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:22:03 จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 53 22:45:28

ความคิดเห็นที่ 21 เมื่อคืนพี่พันป่วยไป เลยเขียนกระทู้นี้ไม่เสร็จเลย งั้นขอต่อให้จบนะคะ  ออยตั้งใจกับกระทู้นี้มาก  อีกแค่เรื่องเดียวเอง   สุดท้าย แต่ยังไม่ท้ายสุด "พระมหากษัตริย์" เมื่อมีผู้สื่อข่าว BBC ขอพระราชทานสัมภาษณ์เพื่อประกอบภาพยนตร์เรื่อง The Soul of Nation ในปี 2522  โดยได้กราบบังคมทูลถามถึงพระราชทัศนะเกี่ยวกับบทบาทหน้าที่ของพระมหากษัตริย์ไทย พระองค์ได้พระราชทานคำตอบว่า "การที่จะอธิบายว่า พระมหากษัตริย์ คืออะไรนั้น ดูเป็นปัญหาที่ยากพอสมควร  โดยเฉพาะในกรณีของข้าพเจ้า  ซึ่งถูกเรียกโดยคนทั่วไปว่า พระมหากษัตริย์ แต่โดยหน้าที่ที่แท้จริงแล้ว ดูจะห่างไกลจากหน้าที่ที่พระมหากษัตริย์ที่เคยรู้จักหรือเข้าใจกันมาแต่ก่อน หน้าที่ของข้าพเจ้าในปัจจุบันนั้น ก็คือทำอะไรก็ตามที่เป็นประโยชน์ ถ้าถามว่า ข้าพเจ้ามีแผนการอะไรบ้างในอนาคต  คำตอบก็คือไม่มี เราไม่ทราบว่าอะไรจะเกิดขึ้นในภายภาคหน้า แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม เราก็จะเลือกทำแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์ ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่เพียงพอแล้วสำหรับเรา" ***** แก้ไขเมื่อ 27 ต.ค. 53 06:22:39 จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 53 10:42:51

ความคิดเห็นที่ 22 คุณ จขกท คุณมีความผิดนะรู้ไหม คุณทำผมน้ำตาร่วง ปลาบปลื้มปิติ อยู่คนเดียว คุณต้องหาเรื่องราวดีๆอย่างนี้มาอีกเยอะๆ เป็นการไถ่โทษนะเข้าใจไม๊  :)   ขอบคุณมากๆๆๆครับ คุณ oillyy27 จากคุณ : STPM เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 53 17:59:04

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณคุณSTPM  มากเลยค่ะ  ออยนึกว่าจะไม่มีใครเข้ากระทู้นี้แล้ว เพราะมันตั้งก่อนที่พันทิปปิดเมื่อคืน  พอมาวันนี้มันเลยตกลงไปเลย T^T ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน  คอมเมนท์  และสำหรับกิฟท์นะคะ  ^^ จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 53 18:10:01

ความคิดเห็นที่ 24 พี่ออยคะ...ยังอ่านไม่จบเรยค่ะ แต่ให้ใจไว้ก่อน เด๋วมาอ่านใหม่นะคะ ขอบคุณมากค่ะ...สำหรับข้อความดีๆ ปล.น้ำตาซึมอีกแล้ววววว จากคุณ : My Birthday~* เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 53 19:21:42

ความคิดเห็นที่ 25 ตามมาจาก FB ค่ะ ขอบคุณสำหรับข้อความดี ๆ ที่นำมาแบ่งปันนะค่ะ จากคุณ : CB2_Love Love เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 53 19:42:34

ความคิดเห็นที่ 26 เห็นคนเข้ามาอ่านแล้วดีใจ ^^ ขอบคุณMy Birthday~*  กับ  CB2_Love Love  นะคะ จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 53 20:09:41

ความคิดเห็นที่ 27 อยากอ่านค่ะ  แต่ว่าปวดตามาก  ไม่ต้องทำตัวหนาได้ไหมคะ จากคุณ : เจซอง เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 53 21:03:59

ความคิดเห็นที่ 28 คุณเจซอง  ขอโทษจริงๆ ค่ะ ออยตั้งใจจะให้มันตัวใหญ่ๆ อ่านชัดๆ น่ะค่ะ เอาไว้คราวหน้าจะปรับปรุงนะคะ  ^^" จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 53 21:15:33

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ค่ะ อ่านแล้วอ่านอีก แต่ก็ยังอยากอ่าน จะมีกษัตริย์พระองค์ใดในโลกที่จะทรงงานหนักได้ขนาดนี้ จากคุณ : แพรพัตรา เขียนเมื่อ : 26 ต.ค. 53 21:37:35

ความคิดเห็นที่ 30 อ่านแล้วซาบซึ้งมากครับคุณออย ขอฝาก บทความนี้ในกะทู้ที่มีคุณค่าแบบนี้ด้วยนะครับ มีเจ้าหน้าที่อินเตอร์คนนึง (เป็นคนไทยแต่ไปทำงานอยู่ที่ญี่ปุ่น แนวๆผู้สื่อข่าวระหว่างประเทศอะไรทำนองนั้นล่ะ) นั่งอยู่ในที่ประชุมของคนญี่ปุ่นระดับสูง (แต่คนญี่ปุ่นไม่รู้ว่าพี่คนนี้เป็นคนไทย) หลังเกิดเหตุปฏิรูปการปกครองเมื่อปีที่แล้ว (พี่คนนี้บอกว่าอยู่ที่ญี่ปุ่นรู้ความคืบหน้าเร็วกว่าคนไทยในเมืองไทยซะอีก) คนญี่ปุ่นลงมติว่า "ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับรัฐบาลไทย ไม่ว่าใครจะเป็นผู้นำประเทศก็ตาม ตราบใดที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลปัจจุบันยังอยู่ ญี่ปุ่นจะยังคงสนับสนุนประเทศไทย ไม่เปลี่ยนท่าที" Long Live His Majesty the King “นี่เธอ บอกฉันหน่อยสิ ทำไมคนไทยถึงรักในหลวงนักนะ” “อ้าว มารศรี ถามอะไรแปลก ๆ เวลาเรารักใคร เราต้องถามเหตุผลด้วยเหรอ” “ก็ฉันอยากรู้นี่ ที่อเมริกาไม่มีอย่างนี้แน่นอน คนอเมริกันไม่เข้าใจด้วยซ้ำไปว่าเป็นไปได้อย่างไรที่คนทั้งประเทศจะมีความรัก เทิดทูนบูชามากมายให้กับคน ๆ เดียวอย่างนี้ได้” “ฉันว่าอาจเป็นเพราะว่าท่านทรงรักเมตตาประชาชนอย่างจริงใจ ทรงให้โดยไม่หวังผลตอบแทนอะไรสำหรับพระองค์เอง เธอว่าไหม น่าเสียดายแทนคนอเมริกันนะที่ไม่มีอย่างเรา” “จริงของเธอ แต่คนอเมริกันเองก็ไม่รู้หรอกว่าตัวเองขาดอะไรไป They don,t know what they,re missing. ระบบของสหรัฐเป็นไม้เบื่อไม้เมากับสถาบันนี้มานานแล้ว เพราะว่าสมัยเป็นอาณานิคมของอังกฤษ ต้องเสียภาษีให้กับพระราชาอังกฤษโดยไม่ได้รับสิทธิอะไร จนในที่สุดก็ลุกฮือขึ้นมาปฏิวัติประกาศอิสรภาพ” “อ้าว...อเมริกาเคยมีปฏิวัติด้วยเหรอ” “มีสิ เขาเรียกว่า The American Revolution = การปฏิวัติอเมริกัน แต่มันต่างจากปฏิวัติแบบบ้านเรานะ เพราะนั่นเป็นการปฏิวัติจริง ๆ ประชาชนลุกฮือขึ้นมาโดยพร้อมเพรียงกันจริง ๆ อย่างของเราที่เรียกว่าปฏิวัตินั่นน่ะ ในภาษาอังกฤษเขาเรียกว่า coup d,etat = รัฐประหาร ซึ่งเป็นการยึดอำนาจโดยคนกลุ่มหนึ่ง แม้จะอ้างว่าทำในนามประชาชน แต่จริง ๆ แล้วไม่ได้มีฐานมวลชนให้การสนับสนุนแบบปฏิวัติอเมริกันหรือปฏิวัตฝรั่งเศส” “แสดงว่าพระราชาของประเทศเขาไม่ได้เป็นที่รักเคารพบูชาเหมือนในหลวงของเราล่ะสิ” “ถูกต้อง พระราชาอังกฤษบางพระองค์ อย่าง Jame II ยังโดนปฏิวัติเลย ฝรั่งไม่เคยมีในหลวงแบบเรา ดังนั้นเขาจะเข้าใจยากมาก เผลอ ๆ คิดว่าเป็น personality cult = ลัทธิบูชาตัวบุคคลแบบเกาหลีเหนือไปโน่น ซึ่งฉันก็ต้องคอยอธิบายอยู่เรื่อยว่าไม่ใช่ มันคนละเรื่องกันเลย เปรียบเทียบกันไม่ได้เลย แต่เธอรู้ไหมว่าฝรั่งประทับใจอะไรกับในหลวงมากที่สุด” “ที่ท่านประสูติที่ Cambridge, Massachusetts เหรอ” “ไม่ใช่ เขาประทับใจที่สุดที่พระองค์ทรงมีกระแสพระราชดำรัสว่า พระราชาก็ทำผิดได้ เพราะในภาษาอังกฤษมีภาษิตเก่าแก่ว่า “The King can do no wrong” ซึ่งขัดต่อความรู้สึกของคนอเมริกันมาก ดังนั้นพอในหลวงของเราตรัสว่า “The King can do wrong” ฝรั่งรู้ทันทีเลยว่า นี่แหละ เป็น enlightened monarch คือ เป็น พระราชาที่รู้แจ้งเห็นจริง เป็นนักประชาธิปไตยตัวจริง ไม่ใช่พระราชาธรรมดา” "นายมาร์ติน วีลเลอร์" ชาวอังกฤษ ผู้มีปริญญาตรีเกียรตินิยมจากมหาวิทยาลัยลอนดอน แต่มาปักหลักเป็น "เกษตรกรไทย" แต่งงานกับคนไทยอยู่ที่ขอนแก่นขณะนี้มาให้อ่านเพื่อได้คิดกันคนไทยโชคดีมากๆ ที่ได้ในหลวงเป็นผู้นำ พระองค์ท่านเป็นคนที่ทำงานหนักมากเพื่อช่วยให้คนคิดได้ ช่วยให้คนอยู่ได้ จะหากษัตริย์ในประเทศอื่นไม่ค่อยมีแบบนี้ ปัญหาคือคนไทยส่วนมากนับถือในหลวง แต่ไม่ยอมปฏิบัติตามคำสอนของในหลวง พระองค์ท่านบอกมา ๒๗ ปีถึงเศรษฐกิจพอเพียง แต่คนไทยก็ไม่รู้จักพอเพียง เอาอย่างเดียว ถึงยกมือไหว้ในหลวง แต่เวลาดำรงชีวิตไม่ได้ทำตามในหลวง ก็ในหลวงบอกไว้แล้วว่าไม่จำเป็นที่จะต้องเป็นเสือ ขอให้มีอยู่มีกินไว้ก่อน ถ้าทุกคนเริ่มคิดจริงๆ ถึงสิ่งที่ในหลวงพูด เราน่าจะช่วยให้ประเทศไทยอยู่ได้ เพราะความคิดของในหลวงเรื่องเศรษฐกิจพอเพียงต้องอาศัยพลังแผ่นดิน ทำได้เฉพาะประเทศไทยนะ เศรษฐกิจพอเพียง ที่อื่นทำไม่ได้หรอก เพราะเขาไม่มีที่ดิน ไม่มีทรัพยากรธรรมชาติเยอะเหมือนประเทศไทย พวกคุณโชคดีที่ได้แผ่นดินดีๆ ได้ผู้นำ (ในหลวง) ที่ดีด้วย และเรื่องที่ ๓ เรื่องศาสนา ผมคิดว่า ศาสนาพุทธมีความสำคัญมากๆ สำหรับคนไทย ไม่ใช่แค่นับถือไหว้พระ แค่นั้นไม่พอ แต่อยู่ที่การปฏิบัติด้วยนะ มักน้อย สันโดษ พอเพียง ธรรมะคือธรรมชาติ เป็นเรื่องง่ายๆ พึ่งตนเองก็ได้ ปรัชญาของศาสนาพุทธทำได้นะ แต่คนไทยจำนวนน้อยที่เข้าใจ จริงๆ แล้วศาสนาพุทธเป็นศาสนาที่ออกแบบให้เหมาะสมสำหรับคนบ้านนอก ให้ใช้ชีวิตร่วมกับธรรมชาติโดยไม่ทำลาย ไม่เอาเปรียบ แต่ให้เราเป็นส่วนหนึ่งของธรรมขาติ คุณโชคดีมากๆ ที่เกิดในประเทศไทยที่อุดมสมบูรณ์ ไม่ต้องไปรบกับใคร ไม่ต้องไปเอาน้ำมันจากใคร ไม่ต้องไปเบียดเบียนคนอื่น ประเทศไทยอยู่ได้ กินอิ่ม มีเหลือแจกด้วย อย่าไปคิดเรื่องเงินอะไรมาก อย่าลดคุณค่าความเป็นไทยของตัวเองลง คนไทยส่วนมากนิสัยดีจริงๆ คนไทยมีน้ำใจ หายากนะ คนไทยมีพระเจ้าอยู่หัว มีแผ่นดินที่อุดมสมบูรณ์ มีศาสนาพุทธที่ดีมาก ทั้ง ๓ อย่างนี้ พยายามรักษาเอาไว้ให้ได้ ชีวิตที่ไม่ทะเยอทะยานเกินไป คือชีวิตที่มีคุณภาพ ชาวบ้านทุกคนทำได้ ผมเองถึงยังทำไม่สำเร็จ แต่มั่นใจว่าจะทำได้แน่ในอนาคต ถ้าผมทำได้ คนอื่นก็คงทำได้ง่ายกว่าผมเยอะ ทุกอย่างอยู่ที่เรา ถ้าเราไม่อยากได้อะไรมากเกินไปในชีวิต ชีวิตมันก็ง่าย พยายามทำให้ชีวิตมันง่ายขึ้น อย่าให้มันสับสน อย่าให้มันลำบาก พยายามรักษาสิ่งแบบนี้ให้ดี และ อย่าเชื่อฝรั่งมากเกินไป. และอีกมาก เงินทองของมายา ข้าวปลาสิของจริง จากคุณ : หนุ่ม บางซ่อน เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 53 00:53:10

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณพี่หนุ่มค่ะ  อ่านแล้วยิ่งซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณ และพระบารมีของท่านจริงๆ กิฟท์หมดแล้ว ติดไว้ก่อนนะคะ   ^^ จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 53 06:23:53

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณมากๆเลยนะคะ รักในหลวงที่สุด ขอพระองค์ทรงพระเจริญ จากคุณ : ipod_nenaz เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 53 10:35:05

ความคิดเห็นที่ 33 ขอ อนุญาต คุณ oillyy27 COPY บทความชุดนี้ไว้ แล้วจะเอาไปฝากแม่กับยายที่บ้านนอกนะคะ^^ อ่านแล้วมีความสุขมากเลย ขนลุกทุกครั้งที่ได้อ่าน ขอบคุณ คุณ oillyy27  มากนะคะ ที่นำสิ่งดีๆมาแบ่งปัน ขอให้มีแต่ความสุขๆนะคะ ^^ จากคุณ : ชมพู่ (Romantic_zaa) เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 53 12:11:40

ความคิดเห็นที่ 34 ขอบคุณ คุณ หนุ่ม บางซ่อนอีกด้วยนะครับ ซาบซึ้งใจ...อือ น้ำตาร่วงอย่างไม่อายใคร เด็กนั่งข้างๆ ผมในร้านเน็ต มันทำหน้่า งง ไรฟระอยู่ดีๆผมก็เช็ดน้ำตาไม่หยุด ผมได้แต่ยิ้มอย่างมีความสุข อิ่มเอิบใจ อยู่คนเดียว ... แล้วเจ้าเด็กนั่นก็กระหน่ำยิง sf ต่อไป ส่วนผมคงจะอิ่มเอิบใจไปอีกนาน  ขอบคุณมากครับ  :) จากคุณ : STPM เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 53 14:41:59

ความคิดเห็นที่ 35 *33   ยินดีค่ะคุณชมพู่ (Romantic_zaa)  รู้แล้วก็ดีใจที่มีคนสนใจ และชอบกระทู้ออยนะคะ *34   คุณSTPM  อ่านของคุณแล้วขำก๊าก เลยอ่ะ 555+ จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 53 15:06:11

ความคิดเห็นที่ 36 ขอบคุณนะคะ จขกท ที่ช่วยปรับตัวอักษรให้  วันนี้เลยกลับมาอ่านอีกรอบค่ะ       จากคุณ : เจซอง เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 53 16:41:00

ความคิดเห็นที่ 37 ขอให้พระองค์ทรงพระเจริญ ผู้ใดที่คิดร้ายต่อสถาบัน ขอให้เค้าเหล่านั้นแพ้ภัยตัวเองไปด้วยเถิด ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน จากคุณ : yui_cute999 เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 53 18:05:08

ความคิดเห็นที่ 38 ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน จากคุณ : lovin's sea เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 53 20:14:33

ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณมากค่ะ ที่แบ่งปันสิ่งที่ดีๆ จากคุณ : บันทึกรักแห่งขุนเขา (Himalayas_diary) เขียนเมื่อ : 27 ต.ค. 53 20:28:19

ความคิดเห็นที่ 40 อ่านแล้วน้ำตาไหลแต่ทำไมยังยิ้มไม่หยุดนะ จากคุณ : สาวน้อยในดงป่่า เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 53 09:04:51

ความคิดเห็นที่ 41 ^^ จากคุณ : wrought เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 53 10:34:57

ความคิดเห็นที่ 42 ขอบคุณที่นำเรื่องราวดีดีมาให้อ่านนะคะ โชคดีที่เกิดเป็นคนไทย จากคุณ : FonokO! เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 53 10:35:10

ความคิดเห็นที่ 43 ขอบคุณเจ้าของกระทู้ค่ะ รักพระองค์มาก   พระมหากษัตริย์ ที่ยิ่งใหญ่ของเรา จากคุณ : TrueInMyHeart เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 53 12:10:41

ความคิดเห็นที่ 44 Long live the King จากคุณ : lady gale gale เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 53 12:14:23

ความคิดเห็นที่ 45 โชคดีที่เกิดเป็นคนไทยจริงๆ จากคุณ : Alice in Thailand เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 53 14:50:38

ความคิดเห็นที่ 46 อ่านบทความ แล้วทราบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณ มากเลยค่ะ คนไทยโชคดี ที่มีพระเจ้าอยู่หัว ที่ประเสริฐ เช่นนี้ :) ขอพระองค์ทรงพระเจริญ จากคุณ : peril (peril) เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 53 22:06:31

ความคิดเห็นที่ 47 ไม่ผิดหวังเลยที่วันนี้แวะเข้าห้องสยามฯ มา จากคุณ : ตั้งเพ็กเง็ก เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 53 15:11:29

ความคิดเห็นที่ 48 กระทู้ดีจังคะ คุณออย จากคุณ : บีแชยอง เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 53 16:56:42

ความคิดเห็นที่ 49 รัก..ในหลวง จากคุณ : watyong เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 53 17:54:38

ความคิดเห็นที่ 50 ขอพระองค์ทรงพระเจริญ ขอบคุณ จขกท มากเลยค่ะ ^^ จากคุณ : ต๊ะหมุ่ม เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 53 12:26:44

ความคิดเห็นที่ 51 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลนี้ทรง "ครองใจคน..." รักในหลวง ขอให้พระองค์ทรงมีพระชนมายุยิ่งยืนนาน จากคุณ : นิดหน่อย เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 14:20:44 A:192.168.2.171 X:113.53.236.90 TicketID:279537