ความคิดเห็นที่ 1 วันเวลาผ่านไปเร็วซะเหลือเกิน.. ผมยังจำได้ไม่เคยลืมเลือน เหมือนเรื่องเพิ่งเกิดขึ้นมาได้ไม่นานนี้เอง วันนี้เมื่อปีที่แล้วเป็นวันที่ผมจะต้องจดจำไปจนวันสุดท้ายของชีวิต ภาพเหตุการณ์ในวันนั้นหวนกลับมาอีกครั้ง วันศุกร์ที่ 6 พฤศจิกายน 2552 เป็นวันที่ผมได้เสียคุณพ่อไปอย่างไม่มีวันกลับ คือว่า พ่อผมขี่จักรยานออกจากบ้านไปหาเพื่อน โดยขี่ไปตามเลนจักรยานบนฟุตบาท ซึ่งจากคำบอกเล่าของตำรวจ โดยดูจากรูปการณ์ พ่อคงจะล้มลงไปบนถนน ในจังหวะที่รถกระบะวิ่งสวนมาพอดี รถทับที่ศีรษะ เสียชีวิตคาที่ จากคุณ : Camel's Back เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:30:22

ความคิดเห็นที่ 2 เย็นวันนั้น ขณะที่ผมกำลังทำงาน อยู่ๆ ผมก็รู้สึกไม่สบายใจ และจิตใจหดหู่ขึ้นมาแบบไม่มีสาเหตุ แต่ก็พยายามคิดว่า คงเครียดจากเรื่องงาน  ช่วงนั้นบ้านกำลังซ่อมอยู่ วันธรรมดาก็จะไปนอนที่คอนโดและกลับบ้านคืนวันศุกร์ และขณะที่กำลังจะกลับบ้าน เวลาประมาณทุ่มกว่าๆ ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากแม่ แม่บอกว่า พ่อยังไม่กลับบ้านเลย ซึ่งมันผิดปกติ แม่ยังเล่าเหตุการณ์เพิ่มต่อไปอีกว่า เวลาประมาณ 4 โมงครึ่งพ่อบอกแม่ว่าจะขี่จักรยานไปข้างนอก (สันนิษฐานว่า คงจะขี่ไปหาเพื่อนแถวๆ บ้าน เพราะว่า ใส่กางเกงขาสั้น และไม่ได้พกบัตรประชาชน) โดยปกติพ่อจะไปไม่นาน แต่เย็นวันนั้น 6 โมงกว่าๆ แล้วพ่อก็ยังไม่กลับ แม่ก็เริ่มร้อนใจ โทรไปตามบ้านเพื่อน แต่ไม่มีใครเห็นพ่อเลย จนสุดท้ายเพื่อนบ้านแนะนำแม่ว่า ให้โทรไปโรงพัก ตำรวจก็เล่าว่ามีอุบัติเหตุอยู่รายนึงและไม่ได้แจ้งว่าพ่อเสียแล้ว เนื่องด้วยกลัวว่าแม่ผมจะรับไม่ได้ เพียงแต่บอกว่า คนบาดเจ็บอยู่โรงพยาบาล แล้วตำรวจก็ขอเบอร์โทรผม จากคุณ : Camel's Back เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:31:18

ความคิดเห็นที่ 3 ในเวลาไล่เลี่ยกัน ตำรวจก็โทรมาหาผมและแจ้งว่า มีชายไม่ทราบชื่อ ประสบอุบัติเหตุ โดยมีพาหนะเป็นจักรยานสีแดง รูปพรรณสัณฐานน่าจะเป็นคุณพ่อผม ตำรวจอยากให้ผมรีบไปโรงพักเพื่อดูรถจักรยาน ถ้าใช่ค่อยไปดูศพที่นิติเวช ร.พ.ตำรวจ ณ เวลานั้น ผมทำอะไรไม่ถูกเลย ฟังตำรวจพูดยังไม่ทันจบ เข่าอ่อนยืนเกาะน้องที่เดินมาที่จอดรถด้วยกัน น้องคนนั้นก็ตกใจแต่พอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น และเห็นสภาพผมแล้ว คงไม่สามารถขับรถไปได้ เลยอาสาขับรถพาผมไปโรงพัก แต่พอขับรถออกมา รถติดมาก ผมจึงโทรกลับไปโรงพักและบอกตำรวจว่ารถติดมาก จะขอไปดูที่นิติเวชแทนแล้วกัน เพราะว่าผมทำงานอยู่ใกล้ๆ แถวนั้น คุณตำรวจก็ใจดีบอกรายละเอียดมาเรียบร้อย โดยให้ไปแจ้งเจ้าหน้าที่ที่นิติเวชบอกว่า ขอดูศพที่มาจากสถานีตำรวจแถวบ้าน ซึ่งมีอยู่ศพเดียว จากคุณ : Camel's Back เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:31:48

ความคิดเห็นที่ 4 ผมเลยรีบโทรไปบอกแม่ว่า ผมจะไปโรงพยาบาลดูว่าใช่พ่อรึเปล่า (ตอนนั้นแม่ยังไม่รู้ว่าพ่อเสียไปแล้ว) เพื่อนๆ แม่มาบ้านกันทุกคน มาอยู่เป็นเพื่อน แม่เลยบอกว่า จะไปโรงพักดูจักรยานว่าใช่หรือไม่ (ซึ่งตอนนั้นผมได้แต่ภาวนาขอให้คนที่โชคร้ายนั้น ไม่ใช่พ่อผม)   พอ ไปถึงนิติเวช ผมก็แจ้งเจ้าหน้าที่ตามที่คุณตำรวจบอก แต่เจ้าหน้าที่บอกให้ผมเข้าไปดูเอาเอง ไม่ยอมบอกว่า ศพไหนมาจากสถานีตำรวจแถวบ้านผม ซึ่งพอเดินเข้าไป มีหลายศพนอนเรียงรายอยู่มาก บ้างก็ไม่ใส่เสื้อผ้า นอนอยู่บนเตียงละลานตาไปหมด มองกวาดไปทั่วก็ไม่พบ จนผมต้องเดินไปดูทีละศพ ต้องเดินไปชะโงกหน้าดูทีละศพๆ กลัวก็กลัว แต่ก็ไม่มีทางเลือก ขณะนั้นในใจก็ได้แต่ภาวนา “ขอให้ไม่ใช่ๆๆๆ ” จากคุณ : Camel's Back เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:32:37

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนแรก หาไม่พบครับ ก็นึกในใจว่า สงสัยจะไม่ใช่ แต่แล้วพลันเหลือบไปเห็นศพๆ นึง เห็นแล้วเข่าอ่อน ปวดท้องอย่างรุนแรง (มันเหมือนมีกรดออกมาพร้อมๆ กันในกระเพาะ ปวดจนต้องลงไปนั่งกองกับพื้น) น้ำตาไหลแบบไม่รู้ตัว ผมจำเสื้อ กางเกง รองเท้าได้ แต่ไม่สามารถดูหน้าได้ เนื่องจากโดนมัดไว้อย่างแน่นหนา ผมพยายามแกะผ้าที่มัดออก แต่พยายามยังไงก็แกะไม่ออก จนเพื่อนที่ไปด้วยบอกว่า “ไม่ต้องแกะผ้าออก” ผมเลยเลื่อนไปดูแผลเป็นที่ขา ซึ่งก็เป็นการยืนยันว่าใช่ เจ้าหน้าที่เร่งให้พวกเราออกจากห้องเก็บศพ เพื่อนผมต้องช่วยกันพาผมออกมานั่งข้างนอก ผมร้องไห้อยู่พักใหญ่ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่า จะเป็นพ่อผม ผมไม่อยากเชื่อว่า พ่อผมจากผมไปแล้วจริงๆ จากคุณ : Camel's Back เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:33:26

ความคิดเห็นที่ 6 สักพักเพื่อนผมก็ไปสอบถามเจ้าหน้าที่ถึงขั้นตอนต่างๆ ได้ความว่า ผมต้องกลับไปโรงพัก นำหนังสือมาทำ "ใบแจ้งการตาย" เพื่อไปทำใบมรณบัตรต่อไป ขณะที่เพื่อนผมกำลังขับรถพาผมไปโรงพักเพื่อดำเนินการด้านเอกสาร แม่ก็โทรกลับมายืนยันเรื่องรถจักรยาน โดยที่ยังไม่ทราบว่า พ่อเสียชีวิตแล้ว ผมก็พูดไม่ออก เหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ทีคอ ได้แต่บอกแม่ไปว่า ให้แม่และเพื่อนๆ กลับไปรอที่บ้าน แล้วเดี๋ยวค่อยคุยกันที่บ้าน ซึ่งพอผมวางสาย ผมก็คิดว่า แม่คงจะรู้แล้ว ..แม่ผมเข้มแข็งกว่าที่ผมคิดไว้เยอะ ท่านไม่ร้องไห้ฟูมฟาย และบอกผมว่า จะรอฟังข่าวที่บ้านให้รีบๆ กลับมา จากคุณ : Camel's Back เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:33:57

ความคิดเห็นที่ 7 ผมไปถึงโรงพักก็ทำ เอกสารเพื่อทำเรื่องขอรับศพออกจากนิติเวช ซึ่งต้องเป็นตอนเช้าหลังจากที่หมอผ่าชันสูตรพลิกศพ ซึ่งผมต้องไปรับศพ พร้อมทั้งไปทำใบแจ้งสาเหตุการตาย เพื่อไปโรงพักทำเอกสารอะไรสักอย่าง (จำไม่ได้) เพื่อไปขอทำใบมรณบัตร มิฉะนั้น วัดจะไม่รับศพ ผมคิดไม่ออก ยังงงๆ อยู่ ตำรวจจึงบอกว่า เจ้าหน้าที่ปอเต็กตึ้งคนที่เก็บศพพ่อผม เค้ารับจัดการเดินเรื่องให้  ณ เวลานั้น ผมคิดอะไรไม่ออก ไม่เคยเจอกับเรื่องร้ายๆ ขนาดนี้ ไม่เคยต้องสูญเสียกับการพลัดพรากแบบกระทันหันมาก่อน จากคุณ : Camel's Back เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:34:37

ความคิดเห็นที่ 8 ผมจึงโทรไปสอบถามถึงค่าใช้จ่ายในการ เดินเรื่องต่างๆ รวมทั้งไปทำใบมรณบัตร เค้าค่อนข้างมืออาชีพ มีรถตู้ โลงศพ ดอกไม้วางหน้าศพ พูดง่ายๆ ว่ามีครบทุกอย่าง ผมไม่คิดมาก ตกลงเลย โดยพี่เค้าบอกว่า จะเอาภาพตอนเก็บศพมาให้ดู มีทั้งภาพนิ่งและภาพเคลื่อนไหว ซึ่งพอดูเสร็จ ผมเข้าใจได้เลยว่า ทำไมเค้าต้องมัดที่หัวพ่อผมอย่างแน่นหนาแบบนั้น คือว่า รถทับที่หน้าและหัวสมองกระจาย เป็นภาพที่ผมไม่คิดว่า จะเกิดกับพ่อผมเอง เคยเห็นแต่ในข่าว แต่นี่ "พ่อผม" เอง ผมเป็นลูกคนเดียว ไม่มีพี่ไม่มีน้องให้คอยปรึกษา มีแค่ผมกับแม่ เรามีกันสองคน ยังดีที่มีเพื่อนแม่และเพื่อนผม คอยเป็นกำลังใจและช่วยเหลืองานทุกอย่าง แต่กระนั้นผมก็ยังเหนื่อยมาก และก็วุ่นวายกับงานศพพ่อ นอนไม่หลับ ต้องพึ่งยาตลอดทั้งอาทิตย์ แต่ทุกอย่างก็ผ่านพ้นไป จากคุณ : Camel's Back เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:35:16

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ คุณพ่อของพี่คู่หมั้นอยู่บนสวรรค์ไงคะ แล้วท่านก็คอยดูพี่คู่หมั้นอยู่ตลอดเวลานะคะ มองขึ้นไปบนฟ้า พี่คู่หมั้นก็จะเห็นรอยยิ้มของคุณพ่อที่ยิ้มมาให้เสมอค่ะ จากคุณ : ~* นู๋แอบรักวิศวกร *~ เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:35:24

ความคิดเห็นที่ 10 ช่วงแรกๆ ผมเสียใจมาก หลับตาทีไร ภาพในอดีตระหว่างผมกับพ่อ ผุดขึ้นมาอยู่ตลอดเวลา ผมอยากจะร้องไห้อีก แต่มันร้องไม่ออก ..ผมไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ว่า "พ่อจากผมไปแล้ว" จากคุณ : Camel's Back เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:36:10

ความคิดเห็นที่ 11 วันพ่อ วันที่ 5 ธันวา ในปีที่ผ่านมา เป็นวันพ่อปีแรกที่ผมไม่มีพ่ออยู่ด้วย ใจผมมันรู้สึกโหวงๆ ทุกครั้งที่ได้ยินใครพูดถึงพ่อ โดยปกติวันพ่อหรือวันแม่ ครอบครัวเราจะออกไปหาอาหารมื้อพิเศษทานกันนอกบ้าน แต่วันนั้นผมกับแม่ทานข้าวกันเงียบๆ ที่บ้านครับ จากคุณ : Camel's Back เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:37:01

ความคิดเห็นที่ 12 ในช่วงเวลาที่ผ่านมา ผมมีอะไรให้ทำมากมาย ทำให้เวลาแต่ละวันผ่านไปเร็วมาก แต่ทุกครั้งที่มีเวลาว่าง ภาพสมัยผมเด็กๆ กับพ่อ จะคอยผุดขึ้นมาอยู่เรื่อยๆ ทำให้ผมคิดถึงพ่อ ..คิดถึงทีไร น้ำตาพาลจะไหลทุกที จากคุณ : Camel's Back เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:37:32

ความคิดเห็นที่ 13 คนที่ผมห่วงที่สุดตอนนี้ ก็คือ "แม่" เพราะว่าตลอดเวลา 40 กว่าปี พ่อกับแม่อยู่ด้วยกันตลอด ไม่เคยแยกกันไปไหนไกล ทะเลาะกันบ้าง งอนกันบ้างตามประสาคนอยู่ด้วยกัน แต่ก็ยังมีกันและกัน แต่มาวันนี้ แม่ต้องอยู่คนเดียว ต้องนอนคนเดียว แต่แม่ก็ยังเป็น แม่คนเดิมของผม คือว่า เข้มแข็งมากๆ และจะคอยบอกผมเสมอว่า "แม่อยู่ได้ ไม่ต้องห่วง" ที่สำคัญเพื่อนๆ แม่ก็แวะเวียนมาเยี่ยมอยู่เสมอ และก็ไปเที่ยวกันตลอดเวลาที่ผ่านมา แม่ไม่เคยว่างหรืออยู่เฉยๆ เลยครับ จากคุณ : Camel's Back เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:38:06

ความคิดเห็นที่ 14 เป็นกำลังใจให้นะคะพี่เอ .. สู้ๆค่ะ ^^ จากคุณ : moo un เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:38:22

ความคิดเห็นที่ 15 ผมอยากรู้ว่า ตอนนี้พ่อเป็นยังไงบ้าง สุขทุกข์อย่างไร ผมได้แต่ทำบุญ กรวดน้ำไปให้พ่อ ไม่รู้ว่าพ่อจะได้รับรึเปล่า และทุกคืนผมเฝ้าอธิษฐานว่า หากพ่อขาดเหลืออะไร ให้มาบอกผมด้วย.. ผมอยากรู้จริงๆ ครับ จากคุณ : Camel's Back เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:38:44

ความคิดเห็นที่ 16 การจากไปของพ่ออย่างกระทันหันนั้น ณ เวลานั้นมันทำใจยากจริงๆ ครับ เสียงของพ่อที่พูดคุยกับผมทางโทรศัพท์ครั้งสุดท้ายในเที่ยงของวันที่ท่านเสียยังก้องอยู่ในหัวผมอยู่ตลอด ผมจำทุกคำที่คุยกับพ่อได้ ผมไม่คิดเลยว่า จะเป็นการสนทนาครั้งสุดท้าย ..ชีวิตมนุษย์มันไม่เที่ยงจริงๆ จากคุณ : Camel's Back เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:39:37

ความคิดเห็นที่ 17 เหตุการณ์ นี้สอนผมหลายอย่าง ผมได้คิดหลายเรื่อง ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก ความอยากได้ใคร่มีใดๆ มันลดลงหายไปเยอะเลยครับ ผมเชื่อเรื่องกฎแห่งกรรม ผมเลยคิดว่า เราต้องหมั่นทำความดีให้มากๆ โดยเฉพาะกับบุพการีของเรา เพราะเราจะไม่รู้เลยว่า เราจะจากกันวันไหน อีกเรื่องที่สำคัญ ก็คือ "อย่าผัดวันประกันพรุ่ง" อะไรต้องทำวันนี้ ก็ทำซะ เดี๋ยวอาจไม่มีโอกาสได้ทำ จากคุณ : Camel's Back เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:40:23

ความคิดเห็นที่ 18 เป็นกำลังใจให้นะคะพี่เอ น้ำตาจะไหลอ่ะ จากคุณ : สบายดีไหม เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:40:28

ความคิดเห็นที่ 19 ผมอยากจะขอบคุณพ่อสำหรับทุกๆ อย่าง ไม่ว่าจะเป็นคำสอนและการฝึกให้ผมเป็นผมได้อย่างทุกวันนี้ เชื่อมั่นในตัวผม และคอยให้กำลังใจเพื่อให้ผมสามารถทำฝันให้เป็นจริงได้ ขอบคุณมากๆ ครับ จากคุณ : Camel's Back เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:40:56

ความคิดเห็นที่ 20 พ่อครับ ผมรักพ่อ หลับให้สบายนะครับ ไม่ต้องห่วงแม่และผม ผมจะดูแลแม่และตัวเองให้ดีที่สุด พ่อหมดห่วงได้เลยครับ จากคุณ : Camel's Back เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:41:27

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านแล้วเศร้าจัง สู้ๆนะคะ จากคุณ : ฟ้าใสที่ชายทะเล เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:51:39

ความคิดเห็นที่ 22 T_T ป๊ะป๋าขา.. หนูเป็นกำลังใจให้นะคะ อ่านแล้วหนูร้องไห้เลยอะ T-T" จากคุณ : หนูเกดซ่า เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:52:43

ความคิดเห็นที่ 23 เข้ามาเป็นกำลังใจให้พี่เอนะฮะ ~* จากคุณ : กวางเอง (บ้านผีสิง รถไฟเหาะตีลังกา) เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:52:58

ความคิดเห็นที่ 24 เป็นกำลังใจให้นะครับพี่เอ อ่านเรื่องของพี่แล้วน้ำตาคลอเบ้าเลย ผมกับพ่อไม่สนิทกันเลย แต่ผมอยากให้พ่อรู้ว่าผมรักพ่อครับ จากคุณ : คนต้มน้ำ เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:54:31

ความคิดเห็นที่ 25 เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : ratmo_11 เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 19:58:10

ความคิดเห็นที่ 26 เป็นกำลังใจให้นะคะพี่เอ ยังไงพ่อก้อยังอยู่ในใจของพี่เอกับแม่ตลอดเวลา มีความสุขกับปัจจุบันให้มากที่สุดนะค๊ะ คุณพี่ จากคุณ : Monoii (หมูน้อยนิสัยเสีย) เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 20:01:06

ความคิดเห็นที่ 27 นาฬิกา ตายแล้ว ยังซ่อมให้ใหม่เหมือนเดิมได้ แต่เวลา มันย้อนกลับมาใหม่ไม่ได้ เชื่อว่าบุคคลที่เป็นที่รักยิ่ง เขาอยู่ใกล้ๆเรา เขาอยู่ในใจเราเสมอ ไม่เคยไปไหนครับ แก้ไขเมื่อ 06 พ.ย. 53 20:12:11 จากคุณ : neinz เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 20:09:21

ความคิดเห็นที่ 28 เป็นกำลังใจให้นะคะ คุณพ่อของเราก็เสียไป4ปีแล้ว และ4ปีแล้วที่เราเปลี่ยนไป .. ไม่เหมือนเดิม มุมมองชีวิตเปลี่ยนไป น้ำตาไหลยากขึ้น ใครๆก็มองว่าเราไม่เห็นเสียใจอะไรเลย ตอนท่านเสียเราก็ไม่ร้องไห้มากมาย ที่ไม่ร้อง เพราะมันเหมือนหัวใจชา จนร้องไม่ออกแล้วอ่ะ อะไรมากระทบก็ไม่รู้สึก ทุกวันนี้ พ่อ ก็ยังอยู่ในใจเราเสมอ ^^ เก็บท่านไว้ในความทรงจำดีๆ และมีความสุขกับปัจจุบันดีกว่านะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : เด็กหญิงน่ารัก เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 20:16:03

ความคิดเห็นที่ 29 พี่เอ ส้มก็ไม่มีพ่อเหมือนพี่เอ พ่อส้มยังไม่ได้เผาเลย จะเผาปีหน้านี่และ เรียนรู้ และรับรู้แล้วว่า การไม่มีพ่อเป็นอย่างไร ส้มเข้าใจพี่ และพี่ก็คงเข้าใจ ส้มเช่นกัน ปัจจุบัน ยังนอนร้องไห้อยู่เลย ทำไงได้ ในเมื่อมันเกิดขึ้นมาแล้ว ต้องอดทน ใช้ชีวิตที่เหลือต่อไป จากคุณ : numsom (dreamfaraway) เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 20:18:33

ความคิดเห็นที่ 30 เป็นกำลังใจให้นะคะคุณเอ คุณพ่อคุณเอ จะอยู่กับคุณเอเสมอ เมื่อคุณเอต้องการค่ะ จากคุณ : Yakuza-Catz เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 20:22:30

ความคิดเห็นที่ 31 :))  เป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ  เรา คุยกับพ่อมากกว่าแม่อีก...อาจจะเพราะพ่อฟังเราพูดมากกว่า   จากคุณ : Glasses_Fille เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 20:24:55

ความคิดเห็นที่ 32 พี่เอจ๋า หนูเป็นกำลังใจให้พี่เอเสมอน้า แม้ว่าตอนี้คุณพ่อพี่เอไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว แต่นุ่นเชื่อว่าท่านยังคงเฝ้ามองเราอยู่ พี่เอเก่งอยู่แล้ว พ่อพี่เอภูมิใจในตัวพี่เอแน่นอน นุ่นว่าเค้าคงไม่มีห่วงแล้วล่ะ พี่เอสู้ๆนะคะ จากคุณ : แมวเหมียวไซบอร์กประจัณบาน เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 20:46:44

ความคิดเห็นที่ 33 เป็นกำลังใจให้นะคะพี่เอ เหตุการณ์ต่างๆมันผ่านมาแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างไม่เที่ยงแท้ แน่นอน เกิดแก่เจ็บตายเกิดขึ้นกับทุกคน แต่ก็ยากซึ่งจะทำใจได้ แม้จะรู้ดีว่าจะต้องขึ้นสักวันหนึ่งแน่นอน พ่อของพี่อยู่ข้างเราตลอดเวลา แม้อาจจะไม่สามารถสัมผัสเป็นรูปธรรมได้ แต่นามธรรมสัมผัสได้เสมอค่ะ แก้ไขเมื่อ 17 พ.ย. 53 16:12:20 แก้ไขเมื่อ 06 พ.ย. 53 21:25:47 จากคุณ : You Much เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 20:51:39

ความคิดเห็นที่ 34 พ่ออยู่ในดวงใจเราเสมอค่ะพี่เอ ท่านคงรับรู้ว่าพี่รักท่านมากขนาดไหน เอาใจช่วยยย สู้ๆๆๆๆ ค่ะ พี่ชายที่น่ารัก จากคุณ : rajatri (rajatri) เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 21:00:22

ความคิดเห็นที่ 35 เข้าใจ จขกท มากเลยค่ะ พ่อเราก็เสียไปเมื่อปีที่แล้วเหมือนกันค่ะ ยังคงคิดถึงอยู่ทุกวัน อยากเจอ อยากกอด แต่ก็ทำไม่ได้ อยากรู้ว่าพ่ออยูไหน สบายดีรึเปล่า ตอนแรกๆเสียใจมากเรียนไม่รู้เรื่องเลย ได้ F กับ D มา แถมเทอมต่อมาดรอปอีก2ตัว เป็นกำลังใจให้จขกท นะคะ     จากคุณ : ธิดาเต่า (ธิดาเต่า) เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 21:04:00

ความคิดเห็นที่ 36 ความรักของพ่อเป็นความรักที่บริสุทธิ์  ยากที่จะหาชายใดมารักเราเท่าพ่อ ยามหกล้ม..ยามท้อแท้และสิ้นหวัง..สองมือของพ่อจะประคองเราไว้ให้อุ่นใจเสมอ พ่อไม่เคยทอดทิ้งลูก  ไม่ว่าลูกจะอยู่ในสถานการณ์ใด   พ่อคอยเป็นกำลังใจให้ลูกลุกขึ้นสู้..ในวันที่ลูกท้อเหลือเกิน พ่ออยู่เคียงข้างลูกเสมอ..ในวันที่ลูกไม่มีใครเหลียวแล เอ..เพื่อนรักถึงแม้ว่าในวันที่คุณพ่อจะไม่อยู่กับเอแล้ว  แต่ท่านก็มองดูเออยู่บน ฟ้าไกล  เพียงเอดูแลคุณแม่ดีๆ  คุณพ่อท่านก็หมดห่วงแล้วล่ะค่ะ จากคุณ : เป็นเพียงเม็ดฝนหยดหนึ่ง (แทนคร๊าฟ) เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 21:17:18

ความคิดเห็นที่ 37 เป็นกำลังใจให้นะ จากคุณ : อยากเลี้ยงน้องไซแต่ไม่มีตัง เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 21:22:06

ความคิดเห็นที่ 38 พี่เอครับ ขอบคุณที่ย้ำเตือนผมว่าชีวิตนี้ไม่เที่ยงครับ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ของธรรมดา เราต้องยอมรับมันให้ได้ ขอบคุณที่ย้ำเตือนผมให้รักพ่อรักแม่มากๆครับ ขอเป็นกำลังใจให้พี่เอนะครับ จากคุณ : Koaono เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 22:06:02

ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณทุกกำลังใจที่มอบให้แก่กันนะครับ จากคุณ : Camel's Back เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 22:29:08

ความคิดเห็นที่ 40 ขอแสดงความเสียใจ (ย้อนหลัง) กับการสูญเสียคุณพ่อนะคะพี่เอ ออยก็เสียคุณพ่อออยไปตั้งแต่ออยอายุได้ 11 ปีค่ะ   เสียท่านไปโดยที่ไม่มีโอกาสจะได้ใกล้ชิดท่านในช่วงสุดท้ายของชีวิตด้วยซ้ำ ทุกวันนี้พอถึงวันพ่อ  เห็นพ่อกับลูกอยู่ด้วยกัน  หรือดูหนังที่มีความผูกผันของพ่อลูกให้เห็น น้ำตาก็จะไหลออกมาอัตโนมัติทุกที  เหมือนกับตอนนี้  ที่ออยได้อ่านกระทู้นี้ของพี่เอนี่แหละค่ะ จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 22:36:12

ความคิดเห็นที่ 41 ซ้ำค่ะ แก้ไขเมื่อ 06 พ.ย. 53 22:36:51 จากคุณ : oillyy27 เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 53 22:36:25

ความคิดเห็นที่ 42 7 ธันวา ครบรอบ 1 ปีการจากไปของพ่อเราเหมือนกัน ยังแอบร้องไห้อยู่บ่อยๆเลย จากคุณ : สหายแจ๋ว เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 53 12:18:51

ความคิดเห็นที่ 43 เป็นกำลังใจให้พี่เอนะคะ จากคุณ : caramel cupcake เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 53 16:03:56

ความคิดเห็นที่ 44 เข้ามาเป็นกำลังใจค่ะ อ่านแล้วน้ำตารื้อขึ้นมาเลย... เราก็คิดถึงพ่อเช่นกัน จากคุณ : su_k3430 เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 53 20:31:24