14 กุมภา วันแห่งความรักที่สูญเสีย..
|
 |
เป็นอีกเรื่องที่อ่านแล้วอยากจะแบ่งปันครับ เรื่องราวข้างล่างนี้เป็นเรื่องหนึ่งจากหลายๆ เรื่องที่น่าสนใจในหนังสือ “รักที่ไม่ได้ออกอากาศ” ของ Club Friday คลื่นกรีนเวฟ - 106.5 MHz.
ความตายจะมาเมื่อไหร่ไม่มีใครรู้ แม้ว่าผมเฝ้าพยายามเตือนสติตัวเองว่า "อย่าประมาทกับชีวิต มีความสุขกับทุกนาทีที่เข้ามา และทำสิ่งที่อยากทำโดยไม่ผัดวันประกันพรุ่ง" แต่ก็ใช่ว่าจะทำได้ตลอดเวลา ดังนั้น การที่ได้อ่านเรื่องราวดีๆ ก็ช่วยเตือนสติเราได้เป็นอย่างดี
พ่อตั้งหน้าหาทุนการศึกษา พ่อฟันฝ่าอุปสรรคแสนหนักเหลือ
พ่อคอยเฝ้าเกื้อหนุนและจุนเจือ พ่อทำเพื่อลูกเจริญเดินก้าวไกลฯ
ยามเย็นค่ำเคยพูดจ้อกันพ่อลูก เคยปรับทุกข์ลูกพ่อขอขนม
พ่อของลูกปลูกฝังหวังชื่นชม เป็นพระพรหมของลูกทุกเวลา
เมื่อลูกสุขพ่อของลูกก็สุขด้วย คราลูกป่วยพ่อช่วยลูกให้สุขา
ลูกได้ดีพ่อนี้เปรมปรีดา ขอวันทาพ่อของลูกทุกวันเอย ฯ
ร้อยตรีสุธี สุขสากล
อนุศาสนาจารย์ กองทัพบก
*********************************************************
......ในขณะที่ทุกคนกำลังมีความสุขกับช่วงเวลาวันแห่งความรัก 14 กุมภาพันธ์ ครอบครัวของเรา ซึ่งมีพ่อ แม่ และลูกที่เคยอยู่กันอย่างมีความสุข ก็ต้องเสียคนที่เรารักไป พ่อจากเราไปด้วยโรคมะเร็งตับระยะสุดท้ายในวันแห่งความรัก ปี 2544 พ่อทิ้งให้เราสองคนแม่ลูกผจญภัยกันเองในโลกกว้าง
แม่เป็นข้าราชการ ลูกกำลังเรียนอยู่ปีที่ 1 ในคณะที่พ่อเสนอแนะ ลูกตั้งใจเรียน แต่แล้วพ่อก็ไม่ได้เห็นความสำเร็จของลูก พ่อนอนป่วยอยู่ในโรงพยาบาลเป็นเดือน โดยไม่ได้ลุกจากเตียง เราดูแลพ่อเป็นอย่างดี แม่กลับจากทำงานก็จะรีบไปดูแล แม่จะต้องบอกกับพ่อทุกวันว่าเดี๋ยวลูกก็กลับ ลูกจะกลับบ้านทุกวัน แต่วันนั้นลูกต้องสอบปฏิบัติในเวลาค่อนข้างค่ำ จึงต้องนอนที่หอพัก
ก่อนแม่จะไปทำงานทุกเช้า แม่จะบอกกับพ่อว่าเดี๋ยวมานะ พ่อจะมองตามทุกครั้ง ในวันนั้นเป็นวันที่แม่จะต้องปฏิบัติกิจกรรม แล้วก็กลับมาช้ากว่าที่เคยเป็น พอกลับมาก็ต้องตกใจที่เห็นพ่ออยู่ในสภาพไม่รับรู้อะไร นอนนิ่งๆ ซึ่งคุณหมอก็รายงานว่าทุกอย่างปกติดี เราเองก็คิดว่า เป็นเรื่องธรรมดาของการเจ็บป่วย ในวันนั้นดูเหมือนจะคึกคัก มีพี่น้องเข้าออกมากกว่าทุกวัน จนเหตุการณ์ที่เราไม่คาดคิดก็มาถึง พ่อหายใจลึกๆ เพียง 3 ครั้ง ...แล้วพ่อก็ไปจากเรา!!!!
ในเวลานั้น เรานึกอะไรไม่ออก นอกจากคิดว่าจะทำอย่างไรให้ลูกรู้โดยที่ลูกจะไม่ตกใจ ไม่เสียใจ และไม่พลาดการสอบ ตอนนั้นการติดต่อทางโทรศัพท์ค่อนข้างมีปัญหามาก เลยปล่อยทุกอย่างให้ค่อยๆ ผ่านไป จนถึงตอนที่ลูกกลับมาหาพ่อ!!! ลูกฟูมฟายเสียใจ เราไม่เคยเห็นลูกเสียใจมากเท่าวันนี้
จากวันนั้น เราสองคนแม่ลูกตั้งสติอย่างแน่วแน่ว่าเราต้องอยู่ให้ได้ เราจัดงานศพแทนวันแห่งความรัก!!! เราช่วยกันจัดงานให้พ่ออยางสมเกียรติ โดยมีญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงอย่างมากมายมาร่วมงานอย่างคาดไม่ถึง เมื่อสิ้นสุดงาน เราสองคนตัดสินใจเก็บเถ้ากระดูกของพ่อทั้งหมดไว้กับเราที่บ้าน เราคิดเสมอว่าพ่อยังอยู่เป็นกำลังใจให้เรา ใน 2 ปีแรกเราทำบุญให้พ่อในบ้านที่พ่อรัก ญาติผู้ใหญ่ที่เราเคารพแนะนำให้ทำบุญให้พ่อโดยทำสังฆทานที่วัดแทนเพราะสงสารที่ต้องทำงานกันตามลำพัง 2 คน
9 ปีเต็มแล้วที่เรายังจำวันนั้นได้ ทุกวันที่ 14 กุมภาพันธ์ เราจะต้องเตรียมอาหารสด เครื่องอุปโภค เพื่อไปวัด สิ่งที่เราลืมไม่ได้คือ ดอกกุหลาบสีแดง หรือพวงมาลัยดอกกุหลาบแดง เพื่อวางไว้บนโถกระดูกของพ่อ..
เขียนจากใจสองแม่ลูกค่ะ
| จากคุณ |
:
Camel's Back   
|
| เขียนเมื่อ |
:
10 พ.ย. 53 06:41:00
|
|
|
| 
ขอบคุณพี่เอ สำหรับเรื่องราวดีดีๆ ด้วยนะคะ : )
