 |
โหวตครับ
.
.
.
พ่อกับแม่ผมแยกทางกันตั้งแต่ผมยังจำความไม่ได้ ผมถูกเลี้ยงและโตมากับ อากง อาม่า ป้า และอา ส่วนพ่อผมก็ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันเพราะไม่มีเวลาเลี้ยงดู ผมรำคาญการบ้านช่วงเดือนสิงหาคมของทุกปี เพราะครูจะให้แต่งเรียงความเรื่องแม่ตลอด
และตอน ม.1 ผมก็ได้รางวัลชนะเลิศเขียนเรียงความ ด้วยความเหลืออด ซึ่งต่างจากทุกปีที่เขียนตามน้ำ แม่ดีอย่างงู้นอย่างงี้, แม่ผมใจดี ฯลฯ
ผมขึ้นต้นด้วยคำว่า "ข้าพเจ้าไม่เคยเห็นหน้าแม่... " และถ่ายทอดเรื่องราวของผมให้อาจารย์ได้รับรู้
ปรากฏว่าผมได้รางวัล ครูบอกผมว่า ครูอ่านเรียงความเธอแล้ว เธอเขียนได้ดีมาก
ผมไม่ได้ทำอะไร แค่เขียนเรื่องจริงลงไปเท่านั้น
ที่ผมต้องการจะสื่อก็คือ ... หากคุณยังมีคุณแม่ที่ยังพูดคุยกับพวกคุณ ยังหัวเราะและยิ้มให้กับพวกคุณ ให้ทำดีต่อท่าน และรักท่านมากๆ ... เพราะคนแบบผมคงเสียดายแทน ถ้าคุณไม่ทำ
คุณมีโอกาสแล้วไม่ได้ทำ ส่วนผม แม้กระทั่งโอกาสยังไม่มี ...
ถึง คห. 63 ... เป็นกำลังใจให้นะครับ และเชื่อว่าเค้าต้องรักพ่อ เหมือนที่ผมรักพ่อผม และไม่เคยแคร์เลยว่า ท่านทั้ง 2 แยกทางกันด้วยเหตุใด รู้แต่เพียงว่า ผมรักท่านโดยไม่มีข้อแม้และเงื่อนไขเลยครับ
แก้ไขเมื่อ 02 ธ.ค. 53 13:54:09
| จากคุณ |
:
หลังอาน  
|
| เขียนเมื่อ |
:
2 ธ.ค. 53 13:52:50
|
|
|
|
|
ผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลก !!!!!!!
