|
ขอเล่าหน่อยนะครับ
ตอนนี้อยู่ในวัยฉกรรจ์ วัยทำงาน ชอบผุ้หญิงอยู่คนหนึ่ง เป็นเพื่อนสมัยเรียน.... เพื่อนผู้หญิงคนนี้ เป็นคนดีมาก ไม่กินเหล้า ไปผับเพียงแดนซ์ๆเอามันเท่านั้น บางครั้ง บางที เราก็ไปกินข้าว ดุหนังกัน 2 คน โทรคุยกันบ้าง คอยให้กำลังใจยามเธอตกงาน หากความผิดที่จะเกิดขึ้นทำให้ความสัมพันธ์เปลี่ยนไป ผมขอโทษวันเวลา
เวลาที่ผ่านไปทำให้ผมต้องบอกความจริงในใจ ว่า....ผมชอบเธอ หลังจากบอกไปแล้ว เธอนิ่งเฉย นิ่งจนผมเดาไม่ออก บอกไม่ถูก ครั้นถามอีกครั้งว่าคิดยังไง เธอบอกว่า ไม่รู้ พูดยาก (ซึ่งกว่าผมจะบอกก็ยากเช่นกัน)
แต่ก่อนหน้านั้น ผมโทรไปคุยกับเธอตามปกติ ด้วยสัญชาตญาณ เสียงนั้นมีความผิดปกติ น้ำเสียงไม่อยากคนระคนความปิดหวัง เหมือนจะร้องไห้ ซึ่งมารู้หลังจากนั้นว่าเพิ่งเลิกกับคนที่คบกัน(สำหรับผมน่าจะเรียกแฟนได้)
หลังจากรู้เรื่องราวนั้น รู้สึกเหมือนโดนตบหน้า ถูกหลอก ถูกหักหลัง มึนๆงงๆ อยุ่หลายวัน จึงโทรไปปลอบ ให้กำลังใจ จนเธอกลับมาเป็นปกติ
ผมรู้ว่าเธอเองยังลืมแฟนเธอคนนั้นไม่ได้ และก็รู้ด้วยว่าผมไม่ใช่สเปคของเธอ ไม่มีสัญญาณอะไรเลยว่าเธอชอบผม ไม่เคยโทรมาคุยกับผม บางทีโทรก็ไม่โทรกลับ โทรชวนไปเที่ยวไปดุหนัง ก็ต้องหาเพื่อนมาเป็นเพื่อน
ผมแค่อยากจะบอกว่า ผมพอแล้วครับ....
| จากคุณ |
:
สุนัขบ้าน
|
| เขียนเมื่อ |
:
3 ม.ค. 54 22:10:32
A:58.8.197.212 X: TicketID:243051
|
|
|
| 
ผมพอแล้วครับ.....
วันที่เราบอกกับตัวเองว่า พอแล้ว