"เหตุใดพระองค์ถึงไม่มีความเมตตาปราณีพิมพาผู้เป็นชายาของพระองค์
แม้แต่ตอนออกพรรพชาก็เสด็จไปโดยไม่บอกกล่าว
หม่อมฉันมีความผิดอะไร หากว่าหม่อมฉันมีความผิด
แต่ราหุลลูกของเราที่พึ่งประสูตในวันนั้น มีความผิดอะไร
พระองค์จึงทอดทิ้งไว้ให้ไร้พระบิดา"
.....................................................................................................
"พิมพาเจ้าอย่าได้เศร้าโศกไปเลย เรากระทำไปก็เพื่อช่วยเหลือเจ้า
และทุกๆคนให้หลุดพ้นจากความทุกข์
พิมพาเจ้าเกิดมาเป็นคู่บารมีกับเรา เป็นผู้มีคุณในการสั่งสมบารมีของเรา
มาหลายภพหลายชาติ บัดนี้เจ้าจงพิจารณาให้เห็นชาติภพทั้งหลายเหล่านั้น
ตามความเป็นจริงเถิดว่า
เรามีความแก่เป็นธรรมดา ไม่อาจล่วงพ้นความแก่ไปได้
เรามีความเจ็บเป็นธรรมดา ไม่อาจล่วงพ้นความเจ็บไปได้
เรามีความตายเป็นธรรมดา ไม่อาจล่วงพ้นความตายไปได้
เราต้องมีความพลัดพราก จากของรัก ของชอบใจด้วยกันทั้งสิ้น
เรามีกรรมเป็นของๆตน
มีกรรมเป็นผู้ให้ผล
มีกรรมเป็นแดนเกิด
เราจักทำกรรมอันใดไว้ ดีหรือชั่วเป็นบุญหรือเป็นบาป เราต้องได้รับผลกรรมนั้น"
.....................................................................................................