ความคิดเห็นที่ 1 ชีวิตในวัยเรียนเป็นเพียงระยะทางประมาณหนึ่งในสี่ของทั้งชีวิตที่จะต้องเดินต่อไป ขอบฟ้ายังอีกยาวไกลนัก สังคมการทำงานกว้างไกลกว่าสังคมสถานศึกษาไม่รู้กี่เท่าตัว ยังมีเวลาเปลี่ยนแปลงตัวเองอีกนาน ขอเพียงเปิดใจให้กว้างไว้ครับ ไม่ว่าจะทำงานอะไร จะต้องได้เจอผู้คนอีกเยอะ ที่มาจากต่างวัย ต่างวุฒิ ต่างฐานะ ฯลฯ จากคุณ : phahurat เขียนเมื่อ : วันเด็กแห่งชาติ 54 08:13:00

ความคิดเห็นที่ 2 พอตอนทำงานสังคมก็จะเปลี่ยนไปอีกแบบนะคะ เลือกที่ทำงานที่โอเค ก็จะมีโอกาสได้รู้จักคนใหม่ ๆ อีกเยอะค่ะ จากคุณ : shane_vant เขียนเมื่อ : วันเด็กแห่งชาติ 54 08:18:15

ความคิดเห็นที่ 3 กำ ๆ ถ้า จขกท. ยังมัวมานั่งจมปลักอยู่ในนี้ ก็ไม่ไปไหนหรอกครับ ลองเปิดใจ ดูครับ อย่าทำตัวเป็น อีเบ๊อะ เฉิ่ม ๆ ลองหัดพูดคุยกับคนรอบข้างบ้าง ยิ้มบ้าง แล้วทุกอย่างจะดีครับ สยามเมืองยิ้ม จขกท. คงเคยได้ยินนะครับ ผมเองก็ทั้งเรียน ทั้งทำงาน สังคมการทำงาน ยอมรับครับมัน เป็น สังคมแปลกใหม่ กว่า ที่เรียน แต่ส่วนตัวผมเอง เข้ากับคนง่ายอู่แล้วไม่ค่อยมีปัญหา แต่อย่างแรกที่ผมเข้าไป คือผมไหว้ทุกคน สวัสดีครับพี่ แบบนั้นแบบนี้ ตอนแรก ๆ เขาก้ยิ้มๆรับไหว้ หลังๆ ก้เริ่มเป็นสนิทชวนไปนู้นไปนี้ ลองทำดูนะครับเปิดใจรับใครมันไม่ยากหรอกครับ จากคุณ : น้องกั๊ตติ๋มมาก เขียนเมื่อ : วันเด็กแห่งชาติ 54 08:20:51

ความคิดเห็นที่ 4 มาสมัครเป็นเพื่อนด้วยคน ว่าแต่จะรับไหมครับ จากคุณ : คิดถึงไม่ได้แปลว่าชอบ เขียนเมื่อ : วันเด็กแห่งชาติ 54 08:34:57

ความคิดเห็นที่ 5 อยากเป็นเพื่อนด้วยคน เราว่าก็ดีออกชีวิตแบบนี้ ไม่มีอะไรน่าเบื่อเลย ถ้ามีความสุขก็โอเค จากคุณ : Mrs.เบาหวาน เขียนเมื่อ : วันเด็กแห่งชาติ 54 08:44:18

ความคิดเห็นที่ 6 ความเห็นส่วนตัว ไลฟต์สไตลค์ของคุณ ดูแล้วแทบไม่เปิดโอกาสให้ตัวเองได้เจอสิ่งใหม่ๆเลยครับ คือมันมีสองอย่างครับ ถ้าคุณไม่เปลี่ยนไลฟต์สไตล์ของตัวเองหรือเปลี่ยนไม่ได้ ก็ต้องพยายามหาความสุขจากสิ่งที่คุณเป็นอยู่ คุณอยากเลือกแบบไหนล่ะ ? จากคุณ : จระเข้เจ้าเล่ห์ เขียนเมื่อ : วันเด็กแห่งชาติ 54 09:39:38

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีครับ เรามาเป็นเพื่อนกันครับ ....   จากคุณ : กาหัง เขียนเมื่อ : วันเด็กแห่งชาติ 54 12:20:39

ความคิดเห็นที่ 8 มาสมัครเป็นเพื่อน จขกท. จากคุณ : Mckario (Mckario) เขียนเมื่อ : วันเด็กแห่งชาติ 54 12:44:16

ความคิดเห็นที่ 9 ต่อไปในอนาคตคุณก็ต้องมีชีวิตของตัวเอง ไม่มีใครตัวติดกันได้ตลอดเวลา บางคนอาจจะต้องแยกย้ายไปทำงาน ต้องอยู่ต่างจังหวัดคนละที่กันก็มี เพื่อนก็ต้องมีชีวิตของเขาค่ะ มีอาชีพ มีงานการของตัวเอง หรือบางคนอาจจะมีครอบครัวไปตามเรื่อง คนก็ต้องพยามหาความสุขเล็กๆในชีวิตของคนให้ได้ คุณคงไม่ใช่คนติดเพื่อน แต่ดูจะติดบ้านติดครอบครัว อย่ายึดติดกับคนอื่น พยามอยู่ได้ด้วยตัวเอง ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ พอมีความสุขก็จะได้ไม่เหงา บางทีความเหงามันก็มาเป็นช่วงๆ แค่ชั่ววูบในบางครั้งก็มีค่ะ จากคุณ : Much the same เขียนเมื่อ : วันเด็กแห่งชาติ 54 13:00:40

ความคิดเห็นที่ 10 สาวนนึงเราทราบมาจากเพื่อนว่า เรียน ม. เปิดจะหาเพื่อนได้ยากกว่าปกติอยู่แล้วด้วย พยายามพูดคุยและเปิดโอกาสให้ตัวเองได้ทำอะไรใหม่ๆมากขึ้นดีมั้ยคะ? ส่วนเรื่องเพื่อน เราคิดว่าเราก็เป็นคนมีเพื่อนเยอะ แต่ที่สนิทๆคุยได้ทุกอย่างก็มีไม่ถึง 5 คนเหมือนกันค่ะ เพื่อนเค้าเน้นกันที่คุณภาพค่ะ อย่าไปเน้นปริมาณ ไม่เป็นเรื่องหรอกค่ะ แต่ถ้าคุณไม่มีเพื่อนสนิทเลยสักคน เราว่าคุณต้องปรับปรุงตัวเองแล้วค่ะ จากคุณ : aorp เขียนเมื่อ : วันเด็กแห่งชาติ 54 13:42:56

ความคิดเห็นที่ 11 ถ้าไม่อ่านก็ไม่ว่ากัน..... ลองมานั่งฟังผมบ้างนะครับ เรื่องมันยาวเหยียด      ส่วนตัวเป็นคนนิ่งๆ พูดน้อย เป็นหัวหอก รู้ทุกเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ      ตอนนี้ผมเรียนมหาลัยปิดปี 2 เมื่อตอนเข้าปี 1 มาใหม่ๆ มีเพื่อนเยอะแยะจากการรับน้อง แต่เอาเข้าจริงเวลามีปัญหาเอก ก็ไม่มีใครเข้ามายื่นมือสักคน(อันนี้เรียกว่าเพื่อนอยู่ไหม๊?)      เราก็เริ่มหมดใจบวกกับเรื่องปัญหาและการที่มาต้องทนมือทนตรีนกับความแรงของเพื่อนในเรื่องการพูดและทัศนะคติ      พอออกนอกระบบ เพื่อนก็ไม่เข้าใจและยื้อให้อยู่ แต่เราไม่เอา เพื่อนไม่เข้าใจ จำนวนที่คบก็เริ่มลดลง ต่อมาเริ่มแบ่งพรรคพวก เราไม่มีเพื่อนจริงๆ เพื่อนบางคนก็เบื่อเรา      จนที่คบๆกันก็เป็นแค่ขอร้องให้เราช่วยทำงานให้หน่อย เราก็ทำถือว่าเป็นการให้ใจ แต่ก็กลับมาวังวนเดิมๆคือ ต้องมาทนมือทนตรีนเหมือนเดิม หนักกว่าเก่าคือเราเหมือนสิ่งของจะหยิบจะวางก็ตามใจเขา (จากเหตุการณ์หลายๆอย่าง) ตอนนี้ขนาดไม่คบมันแล้วมันยังมาว่าเราเสียๆหายๆ เพราะปากคนอื่นทั้งที่คบกันมาเทอมกว่าๆ น่าจะรู้ว่านิสัยเป็นยังไง      ปี 2 เริ่มมีเพื่อนกลุ่มใหม่ สนุกสนานบ้าง แต่พอไม่พอใจกันก็ทิ้งกันไป อย่างกินข้าว กลับบ้าน จนถึงเรื่องงาน เวลางานกลุ่มเพื่อนก็ไปคุยกับแฟนปล่อยให้เราทำกับอีกคน พอส่งงานมันก็ประชดว่า ที่หลังมรึงทำคนเดียว(มาแนวว่าไม่มีกรูก็มรึงก็ทำได้) แล้วแถมเพื่อนคนนั้นไปพูดลับหลังต่อเพื่อนสนิทจนมาแขวะถึงเราว่า ไม่อยากทำงานกับเราเลย พอถึงต้องทำงานด้วยกันมันก็เข้าทางคือ มันไม่ช่วยคนมันทำหน้าแอบเอือม ก่อนหน้านั้นมีเพื่อนอีกคนก็โทรมาด่าทางโทรศัพท์อีก ว่ามรึงมาช่วยทำงานด้วยซะลั่นบ้าน ซึ่งคนนี้เมื่อก่อนอยู่กับเราก็แอบหนีงาน แต่ตอนเธออยู่กลุ่มอื่นก็ทำเองคนเดียว - -"  ช่วงหนึ่งมีของทำงานแต่เพื่อนเราก็ไม่มีเราเลยอุตส่าห์เอาของมาแบ่งกลับทำเสียหาย แล้วเห็นว่าเป็นเรื่องตลกและไม่ขอชดใช้คืน เราเลยหมดใจตั้งแต่นั้น จนถึงตอนทำรายงานส่งเราก็ทำคนเดียว อะไรคนเดียว ขนาดเรียกเพื่อนเพื่อมาเอาคะแนนมันก็ทำอารมณ์รำคาญใส่ <<< ก็ผลประโยชน์ตัวเองทั้งนั้น จนกระทั่งบอกงานมันก็ทำหน้าตาย แล้วบอกว่าไม่รู้เรื่องเมื่อเวลาส่ง พองานจะส่งเข้าจริงมันโทรมาขอทำ(อีก 2 วันเนียนะ ใครจะไปทำทันฟร๊ะ) สรุปเราเป็นคนใช้มันใช่มะ      เทอมต่อมาไม่คบใครเลย กินข้าวก็กินคนเดียว เหมือนเจอปัญหาเยอะ ที่ผ่านมาก็บ่นกับที่บ้านเหลือเกินจนทางบ้านบอกว่า สวดมนต์ กรวดน้ำบ้าง ไม่อย่างนั้นบ้าตาย ก็คงจริง      ที่จริงก็มีเรื่องมากมายกว่านี้ที่แรง(ทำกันเกินไป) แต่ไม่พิมพ์มาก เพราะบางทีเราก็อย่างลืมไปเยอะเหมือนกัน จากคุณ : saynapuy เขียนเมื่อ : วันเด็กแห่งชาติ 54 22:57:37

ความคิดเห็นที่ 12 ที่จขกท.ทำอยู่ เราก็ทำนะคะ แต่ทำตอนหลังแต่งงานแล้ว -___-" ตอนอยู่มหาลัย สมัยนั้นว่างปุ๊บ สยามตลอด ชอปปิ้ง ไปแดนซ์กันมั่ง ตจว.ก็ไปดำน้ำ เดินป่า อู๊ย เอากะเค้าหมด แต่อ่านหนังสือ กะเล่นเกมก็ยังคงทำ เวลาอยู่บ้าน (แม้จะอยู่น้อยก็ตาม) ลองแบ่งเวลาจากกิจวัตรประจำวันเรา ไปทำอย่างอื่นบ้างดูค่ะ และจะรู้ว่าชีวิตมีไรสนุกๆอีกเยอะ ได้ทำอะไรที่ไม่เคยทำ สนุกดีออกนะคะ ;) จากคุณ : ท่านหญิงแพรวพรรณราย เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 04:03:27

ความคิดเห็นที่ 13 ถ้าอย่างนั้นต้องลองเข้าชมรมดูนะคะ อาจจะทำให้มีเพื่อนเยอะขึ้นก็ได้ สมัยเรียนก็มีเพื่อนเยอะ พอมาทำงานกลับไม่ค่อยอยากติดต่อใครเท่าไหร่เลย คบแต่กับเพื่อนที่สนิทจริงๆ ใน FB ก็รับเฉพาะเพื่อนๆเท่านั้นเอง ^-^ จากคุณ : Massmedia (Massmedia) เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 54 19:55:46