 |
ซึ้งจังเลย ยินดีด้วยกับจขกท.มากๆนะคะ
สำหรับเราพ่อกับแม่ชอบทะเลาะกันต่อหน้าลูกตั้งแต่เรายังเด็ก มีครั้งนึงแม่เคยหนีออกจากบ้านไม่กลับประมาณสองสามวันได้ แม่หนีไปอยู่กับน้า พี่ชายพี่สาวเราเลยโทรไปหาน้า ร้องห่มร้องไห้คิดถึงแม่ สุดท้ายแม่ก็ใจอ่อนกลับมา ตอนนั้นเรายังเด็กประมาณป.2 เราก็ไม่ชอบเห็นพ่อกับแม่ทะเลาะกัน (ส่วนใหญ่แม่จะเป็นคนเริ่ม) เราไม่กล้าบอกแม่ตรงๆเลยเขียนจดหมายใส่ไว้ในกระเป๋าแม่ ในเนื้อจดหมายก็ประมาณว่า มี้ กรุ๊ปไม่ชอบเลยเวลาเห็นป๊ากับมี้ทะเลาะกันเวลาอยู่ในรถ ประมาณนี้ และจำได้ว่าเขียน To.group From mommy เขียนผิด 555 เขียนสลับกัน แม่กลับมาบ้านก็มาบอกเราว่าเนี้ยเราเขียนผิดนะ เราก็อายๆ แต่สุดท้ายแม่ก็ยังไม่เลิกทะเลาะกับพ่อในรถ
ปัจจุบัน ถึงทั้งสองท่านจะไม่ได้หย่ากันแต่ก็เหมือนหย่าเพราะคุณแม่ไปทำงานไม่กลับบ้านแต่ก่อนจะครั้งละครึ่งปี แต่ตอนนี้ ไปทำงานสองปีกว่ายังไม่กลับเลย แต่ก่อนคิดถึงแม่แต่ตอนนี้ชินแล้วกับการที่ไม่มีแม่อยู่ข้างๆกาย แต่ก่อนฝันถึงแม่ตอนนี้ไม่แล้ว มีโทรคุยกันทุกอาทิตย์ ที่ที่แม่เราทำงานอยู่ได้เงินเดือนดี เราก็คิดว่าแม่ทำงานเพื่อเลี้ยงลูกทั้งสี่คน อยู่กับพ่อมันไม่เหมือนอยู่กับแม่อยู่แล้ว อยู่กับแม่คุยได้ทุกเรื่อง
มีครั้งนึงโรงเรียนเลิก เห็นน้องป.1 คนนึงวิ่งไป พูด หม่ามี้ แล้วก็วิ่งไปกอดแม่ แล้วแม่ของเด็กคนนั้นหน้าเหมือนแม่เรามาก แต่ไม่ใช่แม่เรานะ ฮ่าๆ คือผมหยักศกใส่แว่นหน้าเหี่ยวๆเหมือนกันเลย เห็นแล้วก็ยิ้มและก็คิดถึงแม่
เราเคยคิดน้อยใจว่า ทำไมพี่ๆเราทุกคนถึงได้อยู่กับแม่จนโต ส่วนเราแม่ก็ไปทำงานไม่ได้กลับตั้งแต่เรายังเด็ก ยิ่งเราเป็นผู้หญิงอยากคุยกับแม่ >,<
ขอบคุณจขกท.มากๆนะคะที่ให้พื้นที่ในการระบาย อิอิ
แก้ไขคำผิดค่ะ*
แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 54 07:04:05
| จากคุณ |
:
มิคุริ  
|
| เขียนเมื่อ |
:
9 เม.ย. 54 07:02:59
|
|
|
|
|
+++++++++++ขอบคุณ Facebook ที่ทำให้ผมเจอพ่อ.......++++++++++++
