ความคิดเห็นที่ 1 ผมนั่งอยู่ในห้องสัมมนา ในวันแรกของการปฐมนิเทศพนักงานใหม่ ที่นี่เป็นบริษัทที่ผมทำงานเป็นแห่งที่ 2 หลังจากที่ผมทำงานกับบริษัทเดิมได้ประมาณ 5 เดือนที่เป็นที่แรกหลังจากจบการศึกษาในระดับปริญญาตรี นับเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ดีมากสำหรับผม เพราะบริษัทเดิมนั้น ระบบงานเรียกว่าไม่ดีเอาซะเลย ขณะที่บริษัทแห่งนี้ เป็นบริษัทระดับแนวหน้าของประเทศเลยทีเดียว ผมเข้างานช่วง ปลายปีจริงๆควรจะได้ปฐมนิเทศไปตั้งแต่แรกๆ ที่เข้างาน แต่เนื่องจากผมต้องไปประจำอยู่ที่โรงงานต่างจังหวัด จึงตกหล่น และถูกจัดคิวให้มาปฐมนิเทศที่บริษัทแม่ในกรุงเทพฯ พร้อมกับพนักงานที่เข้างานใหม่ ในช่วงกลางปีถัดมา.... ผมนั่งอยู่แถวหน้าสุดของห้องสัมมนาที่ถูก สร้างเป็น slope จำนวน 40 ที่นั่ง ขณะกำลังกึ่งง่วงมองไปรอบๆ หาคนที่(เผื่อ)รู้จัก ตอนนั้นคนเริ่มมากันจนจะเต็มห้องแล้ว และตอนที่ผมเหลียวไปข้างหลังห้องนั่นเอง ผมก็สะดุดตากับหญิงสาวนางหนึ่ง... เธอขาว ผมยาวดำ ผอมเพรียว ไม่ได้หุ่นดี แต่ก็ไม่ถึงกับไม่มีอะไร แต่ไม่รู้อะไรที่ดึงดูดสายตาผม ให้มองเธออย่างไม่วางตา เธอเดินเข้ามาพร้อมกับเพื่อนอีกสองคนที่น่ารักมากเหมือนกัน คนหนึ่งอวบกว่าเล็กน้อย อีกคนผอมกว่า ทุกคนขาว และน่ารัก พอๆกัน แต่สำหรับผม ผมชอบผู้หญิงที่ไม่อวบอ้วน หรือผอมเกิน เธอคนนั้น (คนแรก) นั่นแหละ ใช่เลย ผมจ้องเธอได้ไม่นาน เธอคงรู้สึกถึงสายตาใครบางคนที่มองมาที่เธอ แล้วเธอก็หันลงมาประสานสายตากับผม ผมสะดุ้ง ใบหน้าผมร้อนผ่าว แต่พยายามข่มท่าทีให้เหมือนไม่มีอะไร ผมหันกลับมา นั่งให้เป็นปกติ ใจก็คิดแต่ว่า ทำยังไงถึงจะรู้จักเธอได้นะ ผมเหลียวหลังไป มองเธอ ทุกครั้งที่มีโอกาส ไม่ว่าจะตอนแจกเอกสารที่ต้องส่งต่อๆกัน ตอนที่วิทยากรถามคำถาม ตอนที่มีคนยกมือถามคำถาม เรียกว่าทุกครั้งจริงๆ ผมใช้เวลาน้อยมากในการสังเกตรายละเอียดในตัวเธอ..... อย่าเพิ่งเข้าใจผิด ผมไม่ได้หื่นหรือโรคจิต เพราะผมว่า ผู้ชายทุกคนคงเป็นเหมือนผม และทำเหมือนๆกับผมแหละ แล้วโอกาสที่ผมจะได้รู้จักเธอก็มาถึง คือช่วงพักเบรคทานของว่างเวลา 10 โมง ตอนลุกออกจากห้อง ผมพยายามกะจังหวะให้เดินออกไปใกล้ๆกัน และต่อคิวรับของว่างต่อๆกัน พอรับของว่างเสร็จ ผมไม่รอช้า ปรี่เข้าไปทำความรู้จักกับเธอทันที "ตอบคำถามดีมากเลยนะ" ผมเปิดบทสนทนากับเธอ ซึ่งมันเป็นประโยคที่ไม่เข้าท่าเอาซะเลย แต่ผมคิดอะไรไม่ออกแล้ว "อ๋อ... ขอบคุณค่ะ" เธอตอบ คงประหลาดใจนิดๆ ที่ผมเข้ามาคุยด้วย "ผมมดครับ" ผมแนะนำตัว "นก ค่ะ" เธอแนะนำตัวบ้าง และไม่ลืมที่จะแนะนำตัวเพื่อนอีกสองคนให้ผมรู้จัก คนหนึ่งที่อวบกว่าเธอหน่อยชื่อน้ำ ส่วนอีกคนที่ผอมกว่า ชื่อไบรท์ หลังจากคุยสอบถามถึงสถานศึกษากัน ก็ทำให้รู้ว่านกและน้ำอ่อนกว่าผมปีหนึ่ง ส่วนไบรท์นั้นแก่กว่าผม 2 ปี "นกชอบดื่มน้ำขิงเหรอ" ผมทักตอนเห็นเธอเดินกลับมาจากไปชงน้ำขิงแก้วที่ 2 "ใช่ค่ะ ดีนะ นกชอบ" เธอตอบ ทำหน้ารื่นรมย์กับการดื่มน้ำขิงจนน่าหมั่นใส้ "ชอบเหมือนอาม่าพี่เลย" ผมแอบกัดเธอ "โหยยย อาม่าเลยเหรอพี่" เธอแหวเจือเสียงหัวเราะใส่ผม ทั้งหน้าที่ยังยิ้มระรื่นอยู่ ทำให้รู้ว่าเธอไม่ถือสา ทำไมถึงน่ารักอย่างนี้นะ แล้วบทสนทนาก็เปลี่ยนเป็นเรื่องช่วงรับปริญญาที่เพิ่งผ่านพ้นไปของนกและน้ำ "ตอนรับปริญญานะ เสียเงินเยอะมาก ทั้งค่าชุด ถ่ายรูป แต่งหน้า" น้ำเล่าแกมบ่น "ใช่ นี่ๆ แกเชื่อมั้ย จอร์จ น่ะ แต่งหน้าด้วยนะ" นกเล่า นินทาถึงเพื่อนผู้ชายคนหนึ่ง ผมก็ได้แต่ยืนฟัง เพราะไม่ได้มีส่วนรู้เห็นกับเรื่องการรับปริญญาของเค้า จนพี่ไบรท์แอบกระซิบบอกผม ให้ผมปะติดปะต่อตามเรื่องตามราวทัน "จอร์จ เป็นแฟนนก.........." จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 22:40:27

ความคิดเห็นที่ 2 "จอร์จ เป็นแฟนนก" จริงเหรอ... จริงเหรอเนี่ย ทำไมมันจบเร็วอย่างงี้ล่ะ ผมถามตัวเองในใจ การ สนทนาดำเนินไปได้ไม่นาน เวลาเบรคก็หมดลง และการปฐมนิเทศก็ดำเนินต่อ ผมแทบไม่มีสมาธิกับการปฐมนิเทศแทบตลอดช่วงเช้าที่เหลืออยู่เลย พอถึงเวลาพักกลางวัน ผมก็ได้ร่วมโต๊ะอาหารกับสาวสวยทั้งสาม แต่ผมแทบไม่กล้าคุยกับนกเลย คำว่า "เธอมีแฟนแล้ว" มันก้องในหัวผม "ขึ้นออฟฟิศรึเปล่า ?" ผมถามนกหลังจากปฐมนิเทศในวันแรกเสร็จสิ้นลง "ขึ้น ค่ะ ต้องขึ้นไปเคลียงาน" นกตอบผม นกเป็นคนปากนิด จมูกหน่อย ริมฝีปากแดงชมพู แต่แต่งหน้าค่อนข้างจัด เป็นผู้หญิงคนแรกที่แต่งหน้าแล้วผมชอบ ปกติผมจะชอบผู้หญิงที่ไม่แต่งหน้า แบบสวยธรรมชาติ แต่ไม่รู้ทำไม กับเธอคนนี้ถึงไม่เป็นอย่างเคย "งั้นไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ" ผมบอกลาเธอ และแยกตัวเดินไปขึ้นรถไฟใต้ดินกลับที่พัก ผมเดินออกมาจากบริเวณบริษัทด้วยความรู้สึกที่ไม่เคยรู้สึกมานาน รักแรกพบ เหมือนตัวเองได้กลับไปเป็นวัยรุ่น ที่ยังไม่ประสีประสากับเรื่องความรักอีกครั้งหนึ่ง แต่เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้งหรือเล่นตลก ก็ไม่รู้ที่ส่งเธอมา พร้อมกับได้รับรู้ว่าเธอมีเจ้าของแล้ว แต่ผมก็บอกกับตัวเอง ว่าจะคิดมากไปทำไม ใช่มั้ย จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 22:40:47

ความคิดเห็นที่ 3 ผม กลับถึงที่พัก คือหอของแฟนผม.... อย่าเพิ่งด่าผมนะครับ ใช่ ผมมีแฟนแล้ว แต่ผมไม่มีวันเลิกกับผู้หญิงคนหนึ่ง เพื่อไปคบกับผู้หญิงอีกคนหนึ่งแทนอย่างแน่นอน ยอมรับว่าผมชอบนกมาก แค่แรกเห็น น่าจะเรียกว่า เป็นรักแรกพบเลย แต่ผมก็ไม่มีวันทำอะไรลงไปโดยไม่พร้อม..... โดยที่ผมยังมีแฟนอยู่ ผม กับแฟนผม เราคบกันมาเกือบ 7 ปีแล้ว 6 ปีในวัยเรียน และอีก 1 ปีในวัยทำงาน ตั้งแต่ทำงาน หลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนไปในตัวผม รวมถึงความคิด และความรู้สึก เกี่ยวกับคู่รักด้วย ตอนเป็นเด็ก มองทุกอย่างเป็นเรื่องง่าย คิดว่า ผู้หญิงคนนี้แหละ ใช่ จะแต่งงานด้วย แต่พอเราทำงาน ความคิดหลายสิ่งหลายอย่าง เปลี่ยนไป อาจเรียกได้ว่า มีความคิดด้านความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น และผมก็เริ่มมีความรู้สึกว่า แฟนที่ผมคบอยู่ปัจจุบันนั้น ไม่ใช่คนที่ผมจะแต่งงานด้วย ผม คิดเรื่องนี้มาได้สักพักหนึ่งแล้ว แต่การที่ผมได้รู้จักกับนกในวันนี้ ก็ไม่ได้มีผลอะไรกับความสัมพันธ์ของผมกับแฟนผม เพราะผมไม่เอามาเกี่ยวกัน หรือทำให้มันเกี่ยวกัน ถ้าผมจะเลิกกับแฟนผม ไม่ใช่เพราะผมเจอนก แต่เป็นเพราะผมคิดว่าจะไม่แต่งงานกับเธอ แต่มันไม่ใช่ เรื่องง่าย การเปลี่ยนสถานะของคนคนหนึ่งที่คบกันมาถึง 7 ปี ให้เป็นอีกอย่างในชั่วข้ามคืน แต่ผมก็คิดว่า ไม่ควรปล่อยเรื่องนี้ไว้ ไม่ควรเสียเวลา ทุกวันที่ผ่านไปที่มันค้างคาแบบนี้ ก็เท่ากับเสียเวลาในการที่ทั้งผม และแฟนผม จะได้รักษาแผลใจ และได้เริ่มต้นใหม่กับใครสักคนที่ใช่ ที่เราไม่ต้องเสียเวลา เหมือนอย่าง 7 ปีที่ผ่านมา แต่ตอนนั้น ผมยังไม่พร้อม ผมยังทำใจไม่ได้ที่จะบอกเลิกกับเธอ ผมเองก็เจ็บปวดทุกครั้งที่นึกถึงว่าจะต้องเลิกกับเธอ แน่นอนผมรักเธอ ไม่งั้นจะคบกันมาได้นานถึง 7 ปีเหรอ ? แต่ในชีวิตคู่และการแต่งงาน คำว่า "รัก" คำเดียว มันไม่ใช่คำตอบของทุกสิ่ง ผมเรียนรู้ประโยคที่ว่า "คนที่รักกัน อาจจะไม่ได้จบลงด้วยการอยู่ด้วยกันก็ได้" เป็นประสบการณ์ตรงที่เจอกับตัวเอง จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 22:44:55

ความคิดเห็นที่ 4 ปฐมนิเทศพนักงานใหม่กินเวลาสามวันด้วยกัน ทุกวันผมมาปฐมนิเทศด้วยอารมณ์กึ่งหนึ่งมีความสุข ความสุขที่ได้มาเห็นนางในดวงใจผม ได้คุยกัน ได้รู้จักกัน แต่อีกครึ่งหนึ่งต้องเก็บความรู้สึกไว้ ที่ว่าเธอมีเจ้าของแล้ว ผมบอกตัวเองว่า ดีแล้ว ที่รู้แต่แรก ไม่งั้นถ้าทำอะไรลงไป เราอาจจะไม่เหลือแม้แต่ความเป็นพี่น้อง แต่ว่า ต่อให้เธอไม่มีแฟน ผมก็คงไม่ทำอะไรอยู่ดี เพราะผมเองก็ไม่อยู่ในสถานะที่ควรทำอะไรลงไปแบบนั้น เวลา สามวันผ่านไป เรารู้จักกันแค่ผิวเผิน แต่เธอไม่รู้ว่า ผมแอบสืบเรื่องต่างๆเกี่ยวกับตัวเธอ ไว้มากมาย วันเกิด ที่นั่งโต๊ะทำงาน เบอร์โต๊ะทำงาน อีเมลในงาน และข้อมูลส่วนตัวเท่าที่ผมจะสืบได้ แต่ยังไม่ได้เบอร์มือถือ... อาจจะเหมือนผมเป็น stalker แต่สาบานได้เลยว่าผมไม่มีประสงค์ร้ายกับนกเลยแม้แต่น้อย หลังการปฐมนิเทศเสร็จสิ้นลง ผมกลับไปทำงานที่โรงงาน พร้อมกับเก็บเอาความรู้สึกที่มีให้กับรักแรกพบไว้คนเดียว สิ่งที่ต้องทำตอนนี้ นอกจากรับผิดชอบงานใหม่ของตัวเองแล้ว คือเตรียมใจตัวเองสำหรับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่อีกครั้งหนึ่ง คือการต้องกลับมาอยู่คนเดียว กลับมาเป็นคนโสด ผมไม่ได้มีชีวิตอยู่คนเดียวมานานถึง 7 ปีตั้งแต่มีแฟน จริงๆ จะว่าไปแล้วแล้ว ผมไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าการอยู่คนเดียว มันเป็นยังไง เพราะเริ่มคบกับแฟนคนแรกตั้งแต่เรียนอยู่ ม.5 ซึ่งตอนนั้นผมก็อยู่บ้าน เป็นแค่เด็กวัยรุ่นคนหนึ่งเท่านั้น จนเข้ามหาลัยฯ และทำงาน เรียกว่าตลอดเวลา ไม่เคยมีช่วงเวลาไหนของชีวิตเลย ที่ผมใช้ชีวิต อยู่กับตัวเองคนเดียว ผมใช้เวลากับตัวเองอยู่สองเดือน จนในที่สุด ผมก็ตัดสินใจนัดเจอแฟนในช่วงเย็นวันหยุดสุดสัปดาห์สัปดาห์หนึ่งในช่วงเดือนกันยายน ผมนัดเธอมาเจอกันที่ห้างห้างหนึ่งแถวๆรัชดาโดยบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะบอก คำนี้ ไม่ว่าใครถ้าโดนแฟนบอกโดยไม่ยอมบอกว่าเรื่องอะไร ย่อมต้องเดาอยู่แล้ว ว่าไม่ใช่เรื่องดี ก็ร้าย ผมนัดเจอเธอที่ร้านกาแฟร้านหนึ่งที่ชั้น G ของห้าง บรรยากาศสบายๆ คนไม่พลุกพล่านมากนัก เราเลือกมุมนั่งบริเวณหน้าร้านที่ตกแต่งด้วยทางน้ำและน้ำพุขนาดย่อมๆ "กินอะไรมารึยัง" เธอเป็นฝ่ายเปิดบทสนทนา ยิงคำถามมาที่ผมเมื่อเรานั่งลงกันคนละฟากโต๊ะ "ยัง...." ผมตอบ ไม่รู้จะต่อยังไง "เห็นว่ามีเรื่องสำคัญจะบอก..." เธอถามผมต่อ เหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ในอก ทำให้ผมหายใจไม่ทั่วท้อง และรู้สึกแน่นจนขึ้นมาถึงลำคอ ผมพ่นลมหายใจออกมาทางจมูก กลายๆจะถอนหายใจ แล้วพูดออกไป "...... เราเลิกกันเถอะนะ" จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 22:49:36

ความคิดเห็นที่ 5 "เราเลิกกันเถอะนะ" เธอนิ่งไปหน่อยหนึ่งก่อนจะถามขึ้น "นี่เหรอ เรื่องสำคัญ ที่ว่าจะบอก" ผมนั่งก้มหน้านิ่งอย่างกับคนกำลังสำนึกผิด เหม่อมองมือที่วางประสานกันไว้บนหนาตักตัวเอง ความเงียบเกิดขึ้นระหว่างเรา ก่อนเธอจะถามผมต่อ "คิดมานานแล้วใช่มั้ย" เธอรู้ และผมก็รู้ว่าเธอเห็นปฏิกิริยาผมที่เปลี่ยนไปในระยะหลังๆ "หลายเดือนแล้ว" ผมตอบ "ทำไมเพิ่งมาบอกล่ะ" น้ำเสียงเธอฟังชัดเจนมาก ว่าพยายามฝืนทำให้ราบเรียบเป็นปกติ "มันไม่ง่ายเลยนะ..." ผมตอบสั้นๆ ทิ้งไว้แค่นั้น เงยหน้าขึ้นมองเธอ เห็นดวงตาที่ชื้น และมีน้ำคลอหน่วย ดูเหมือนเธอจะเข้าใจว่าผมหมายถึงอะไร "ขอถามหน่อยนะ... ไม่ได้มีคนอื่นใช่มั้ย" เธอถาม "ไม่มี ไม่ใช่เพราะเรามีคนอื่น" ผมบอกเธอ "งั้นเพราะอะไรล่ะ" เธอถามอีก ยังคงฝืนกลั้นน้ำตาไว้ได้ แต่น้ำเสียงเริ่มเจือสะอื้นขึ้นเรื่อยๆ ผมเงียบอยู่นาน คิดไม่ออกว่าจะอธิบายกับเธอว่ายังไงดี จนในที่สุดผมก็ตอบเธอออกมา ".......มดเปลี่ยนไปน่ะ เราคิดอะไร ไม่เหมือนมดคนเดิม ที่เคยเป็นเด็กวัยรุ่นคนเดิม..." ผมตอบ ขยับมือที่เริ่มเมื่อยขึ้นมากุมประสานวางบนโต๊ะแทน ความเงียบเกิดขึ้นระหว่างเราอีกครั้งหนึ่ง "เราไม่เข้าใจอะ ทำไมล่ะ ถ้ามดรักเรา แล้วทำไมไม่อยู่กับเราล่ะ" เธอถาม น้ำใสๆ ก็ร่วงลงจากดวงตาเป็นทาง ผมไม่ตอบเธอ และไม่คาดหวังว่าเธอจะเข้าใจสิ่งที่ผมคิด ผมนั่งก้มหน้ามองมือตัวเองที่อยู่บนโต๊ะที่กั้นระหว่างเราสองคน รู้สึกเหมือนตัวเองมึนชาไปหมด คำพูดต่างๆของเธอที่พรั่งพรูออกมา แต่มันไม่เข้าหัวผมเลย ทั้งที่เราห่างกันแค่โต๊ะกั้น แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนตัวเองถอยห่างจากเธอมาแล้วไกลแสนไกล "พอเถอะ" ผมพูดขัดเธอขึ้นมาในที่สุด ผมนิ่งไปหน่อยหนึ่ง ก่อนจะพูดต่อ "มดขอโทษนะ" ผม เอื้อมมือไปจับมือเธอแล้วบีบแน่นๆ เธอปล่อยให้ผมจับมือ และบีบมือผมตอบ ถอนมือข้างหนึ่งออกมาปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มโดยไม่พูดอะไรต่อหลังจากโดนผมขัด "กินข้าวกันมั้ย" ผมถาม เพราะเย็นมากแล้ว เราต่างไม่ได้ทานข้าวกันมาก่อน เธอส่ายหน้าตอบผม แล้วบอกว่า "มด สงสารเราหน่อยเถอะนะ..." เธอตอบผม เรามองตากันผ่านม่านน้ำตาของเธอ เธอหลบสายตาแล้วก็ลุกขึ้นจากโต๊ะไป.... ผมพาตัวเองเดินออกจากห้างมาด้วยความรู้สึกที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน มันเบา แต่แย่ เหมือนอะไรบางอย่าง หายไป เป็นความรู้สึกที่ไม่คุ้นเอาซะเลย จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 22:53:33

ความคิดเห็นที่ 6 ผมกลับไปทำงานที่ต่างจังหวัดด้วยสถานะตัวเองที่เปลี่ยนไป ช่วงเวลานั้นของชีวิตผม เป็นช่วงขาลงและแย่ค่อนข้างมาก ผมเลิกกับแฟน พอถึงวันหยุด เข้ากรุงเทพฯมา ถ้าไปไม่กินเหล้ากับเพื่อน ก็เล่นเกมกันจนเกือบสว่าง ผลงานที่ทำตอนอยู่ต่างจังหวัด ก็ไม่ได้เรื่องเอาซะเลย หลังเลิกกับแฟนได้ไม่นาน ก็มีผู้หญิงที่แวะเวียนเข้ามาให้ผมคุย ให้ผมคบอยู่สองสามคนภายในเวลาแค่สองสามเดือน แต่ไม่รู้ทำไม ผมถึงไม่รู้สึกมีกะจิตกะใจจะจริงจังกับพวกหล่อนเลย เหมือนคบไปที ทั้งที่จริงๆแล้ว ผมเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับความรักมาก จนสุดท้าย ผมก็เลิกกับพวกหล่อน บางคนกลายเป็นเพื่อน บางคนก็เลิกกันไปและไม่เจอกันอีกเลย หลังจากช่วงนั้น ผมใช้ชีวิตโดยไม่มีใคร มีแต่งาน กับเพื่อนเรื่อยมา บอกกับตัวเองว่า อยู่คนเดียวไปก่อนดีกว่าการไปมีใครแล้วทำให้เค้าเจ็บช้ำน้ำใจ เพราะตอนนี้ คบกับใครก็ไป เดี๋ยวก็ได้เลิกกัน เพราะความรู้สึกผม มันไม่พร้อมจริงๆ ส่วนน้องนกน่ะเหรอ ตั้งแต่ผมเลิกกับแฟน ผมก็ไม่ได้นึกถึง หรือติดต่ออะไรกับเธอเลย เรียกว่าเธอหายไปจากความคิดผมในช่วงนั้น ไปเลยทีเดียว พอสิ้นปี ผมทำเรื่องขอย้ายงานเข้ามาประจำที่กรุงเทพ ด้วยยกเหตผลที่บ้านมาอ้าง แต่เอาเข้าจริงผมก็มาเช่าคอนโดอยู่ใกล้ๆที่ทำงานที่สามารถเดินมาได้ การย้ายเข้ามากรุงเทพ ดูเหมือนเป็นการเพิ่มโอกาสให้ผมได้เจอ และสามารถสร้างความสนิทสนมกับนกได้ไม่ยาก แต่ด้วยความที่ผมยังไม่พร้อมจะคบกับใครจริงๆจังๆ และตระหนักอยู่ว่า เธอมีแฟน มันก็ไม่ใช่เรื่องยากเลยที่ผมจะอยู่ของผมเฉยๆ ไม่ไปยุ่งอะไรกับเธอ แรกๆ ที่ผมย้ายเข้ามากรุงเทพ ผมก็ยังทำอะไรเหมือนเดิมๆ ทำงาน กินเหล้า เล่นเกมออนไลน์กับเพื่อน เรียกว่ามีชีวิตไร้สาระไปวันๆ นับเป็นช่วงที่น่าเบื่อช่วงหนึ่งของชีวิต ในตอนนั้น เวบบล้อคที่เป็นที่นิยม คือ hi5 ผมเองก็เล่น hi5 กับเค้าเหมือนกัน แน่นอนว่าผมก็มี contact น้องนกใน hi5 ผมเข้าไปดูรูป และทักทายเธอในนั้นบ่อยๆ ผมดูรูปเธอแล้วก็มีความคิดขึ้นมา ว่าอยากได้กล้องถ่ายรูป พกง่ายๆ เอาไว้ถ่ายเล่นซักตัว เพราะผมไม่มีกล้องเป็นของตัวเอง เวลาไปไหนมาไหน จะได้ถ่ายภาพไว้ เก็บไว้สำหรับตัวเองบ้าง ผมเลยไปปรึกษาพี่ชาย ที่เล่นกล้องอยู่ก่อนผมราวปีนึง "พี่แม็ค อยากได้กล้องถ่ายสวยๆ พกง่ายๆซักตัวอะ แนะนำให้ผมหน่อยสิ" ผมทักพี่ชายไปทางโทรศัพท์ "อยากได้กล้องถ่ายรูปเหรอ ? พี่ว่า ถ้าอยากได้กล้องถ่ายสวยๆ เล่น DSLR ไปเลยดีกว่านะ ได้ภาพดีกว่ากันเยอะ เดี๋ยวพี่ให้ยืมกล้องพี่ไปใช้ก่อนนะ ชอบไม่ชอบ ค่อยว่ากันก็ได้" พี่ผมแนะนำ และออกปากให้ยืมกล้อง เพราะไม่ค่อยมีเวลาออกไปถ่ายรูป ตอนนั้น ผมไม่เข้าใจหรอก ว่ากล้องแต่ละแบบ แต่ละตัว มันดีไม่ดี และต่างกันยังไงบ้าง แต่เค้าแนะนำและใจดีให้ยืมมา ก็ถือว่าลองของไปละกัน สถานที่แรกที่ผมไปลองถ่ายรูป คือ สวนรถไฟ คนอื่นมีนางแบบไปถ่ายกันเป็นหมู่คณะ แต่ผมไปคนเดียว เดินสะพายกล้องคนเดียว ถ่ายคนปั่นจักรยาน ถ่ายดอกไม้ ถ่ายพ่อแม่จูงลูกเดิน ......เออ เพลินดีเหมือนกันแฮะ ถ่ายรูปเนี่ย ไม่แน่นะ ถ้าผมถ่ายรูปเก่งๆ อาจจะมีโอกาสได้ถ่ายน้องนกก็ได้ เริ่มฝันหวานแล้วสิเรา จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 22:58:21

ความคิดเห็นที่ 7 ความ สัมพันธ์ของผมกับนก ไม่ค่อยมีอะไรคืบหน้ามากนักแม้ผมจะย้ายเข้ามาอยู่ออฟฟิศใกล้ๆกัน ผมคิดเสมอว่า ถ้าเราไปแย่งของของใครมาได้ ของที่เราได้มา ก็มีโอกาสถูกแย่งไปได้เสมอเหมือนกัน เวลาดำเนินผ่านไป จนผมเลิกกับแฟนมาได้ปีกว่าแล้ว ความรู้สึกผมเริ่มดีขึ้น จนตอบตัวเองได้ว่าผมพร้อมแล้ว ที่จะเริ่มต้นกับใครสักคน ผมไม่รู้เหมือนกันว่าผมควรรอนกมั้ย ควรรอให้เธอเลิกกับแฟน รอให้เธอว่าง ถามว่าทำไมผมถึงลังเลทั้งที่เธอมีแฟนแล้วน่ะเหรอ เพราะแหล่งข่าวของผม - พี่ไบรท์เล่าให้ผมฟัง ว่าแฟนนกที่คบอยู่นั้น เป็นผู้ชายประเภท "เถื่อน" เคยส่ง "ลูกปืน" ไปให้ผู้ชายที่สนิทกันกับนก ส่งจริงๆ ไม่ใช่ยิง ไม่ใช่เจาะกะโหลก แบบ เอาใส่กล่องส่งไปให้เป็นการขู่ ทั้งๆที่ผู้ชายที่ว่าสนิทกับนกเนี่ย เป็น "กระเทย" แท้ๆ เรื่องนี้ทำให้ ผมคิดว่า น่าจะมีความเป็นไปได้มาก ที่นก จะเลิกกับผู้ชายคนนี้ แต่ผมไม่ได้ภาวนา หรือขอให้เค้าเลิกกันนะ แค่มองความเป็นไปได้เท่านั้น ผู้หญิงที่สวย เก่ง และน่ารักอย่างนก ไม่น่าจะจมอยู่กับผู้ชายแบบนี้ แต่ถึงยังไง มันก็ไม่มีอะไรแน่นอน จะนานแค่ไหน ก็ยังไม่รู้ มันเป็นเรื่องของอนาคตล้วนๆ ที่ตั้งอยู่บนความไม่แน่นอนเสมอ ผมจึงคิดว่า ควรมองคนอื่นไปด้วย เปิดโอกาสให้ตัวเองได้รู้จัก และเรียนรู้กับคนอื่น.... ก็ผมไม่มีใครนี่ ยังไม่ได้เริ่มลงมือจีบใครเลยด้วยซ้ำ จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 23:11:37

ความคิดเห็นที่ 8 "แกเป็น ไงมั่ง" เม เพื่อนสาว คนสนิทของผมถามตอนกำลังรอซื้อกาแฟสดแถวสยามด้วยกัน ผมกับเมมักจะนัดเจอทานข้าวกันประมาณเดือนละครั้ง หรือสองเดือนครั้งแล้วแต่จะว่างตรงกัน ผมกับเมทำงานกันคนละบริษัท ทำให้ไม่ค่อยได้เจอกัน แต่เราสนิทกันมากพอที่จะรักษาความสนิทกันไว้ได้เหมือนเดิม แม้จะไม่ได้เจอกันบ่อยๆ "ก็ เรื่อยๆ เหมือนเดิม เบื่อๆเหมือนเดิม" ผมพูด อมยิ้มนิดๆ อารมณ์ชิลสุดๆ เพราะหมายถึงอย่างงั้นจริงๆ แต่ก็ไม่ได้แฝงความรู้สึกแย่แต่อย่างใด "แล้วแกยังจีบน้องคนนั้นอยู่ปะ" เมถาม เมไม่ใช่คนขาวเท่าไหร่ ความสูงก็มาตรฐานหญิงไทย ชอบแต่งตัวแนวๆ แอบหวานหน่อยๆ "นกเหรอ ? ยังไม่ได้เริ่มจีบเลย เค้ามีแฟนแล้ว ชั้นไม่อยากยุ่งกะคนมีแฟนแล้วน่ะ" ผมตอบไปตามที่คิด "คือตอนนี้แกก็ไม่ได้คุยกับใครอยู่เลยน่ะดิ" เมถามต่อ "อืม" ผมตอบอือในลำคอ "ลมๆ แล้งๆ ไปป่าววะ" เมถามผมแกมเป็นห่วงหน่อยๆ "ชั้น ว่าไม่นะ คือ แฟนน้องเค้า ไม่โอนะชั้นว่า ไม่แน่ ถึงวันนึงเค้าอาจจะเลิกกันก็ได้" เมเป็นเพื่อนสนิท ที่ผมสามารถเปิดเผยได้อย่างสบายใจ เลยไม่ตะขิดตะขวงใจที่จะเล่าความในใจ "แกเลยคิดว่า เป็นไปได้มาก" "ช่ายยย" "ขอให้สมหวังละกันนะแก" เมตอบพร้อมเอามามาแตะๆที่ไหล่ผมเป็นการอวยพร ผมก็ไม่แน่ใจนักว่าการรอคอยของผม มันจะจบลงที่นกเลิกกับแฟน หรือผมเจอใครสักคนที่ใช่ก่อน แต่ตอนนี้ ผมก็ยังไม่เจอใครที่น่าสนใจ ก็ขอรอเธอไปเรื่อยๆ ก็แล้วกัน จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 23:27:22

ความคิดเห็นที่ 9 สถานะของผมคือชายโสดคนหนึ่ง ที่มีเพื่อนเยอะ และแลดูเหมือนเพลย์บอย เพราะอะไรน่ะเหรอ ? ในที่ทำงานมีผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย และกลุ่มที่ผมไปไหนมาไหน ทานข้าวด้วย ก็เป็นผู้หญิงส่วนใหญ่ และผมเองก็ไม่ค่อยแคร์สายตาชาวบ้านเวลาต้องไปทานข้าวกับน้องในออฟฟิศที่สนิทกัน แบบสองต่อสอง แต่เราไม่มีอะไรกัน เรารู้กันดี แต่คนอื่นไม่ได้รู้ด้วย ผมเลยตกเป็นขี้ปากชาวบ้านอยู่ตลอด ว่าเปลี่ยนคู่ควงบ่อย แต่ผมว่ามันไม่ได้มีอะไรน่าสนใจ.... แต่ก็แอบสงสัย ว่า น้องนกจะรู้ และคิดว่าผมเป็นเพลย์บอย อย่างที่เค้าว่ากันรึเปล่า แต่ผมก็ไม่ซีเรียสหรือเก็บมาคิด ถ้าถึงวันนึงเธอได้รู้จักผมจริงๆ เธอจะรู้เองว่าความจริงคืออะไร กลับกันผมกลับรู้สึกสนุกด้วย ที่ได้สร้างกระแส ให้ชาวบ้านได้เอาไปคุยกัน ว่าตกลงผมคบใครกันแน่ ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว ที่เห็นนั้นไม่มีอะไรในกอไผ่เลย "เอาให้มันงงไปเลย ว่าพี่คบใครอยู่กันแน่" ผมคุยกับน้องๆที่สนิทกันตอนทานข้าวกลางวันวันหนึ่ง "พี่ไม่เผื่อให้หนูมั่งหน่อยเหรอ" น้องคนนึงในกลุ่มพูดขึ้น ว่ากันตามตรง คือน้องพวกนี้กลัวตัวเองขึ้นคาน "นี่... คิดว่าในออฟฟิศเนี่ย มีใครน่าสนใจมั่ง" ผมย้อน ในออฟฟิศผม ผู้ชายที่ว่าน้อยอยู่แล้วนั้น ครึ่งหนึ่งแต่งงานแล้ว 1 ใน 3 เจ้าชู้ ที่เหลือก็กระเทย/เกย์ ว่าง่ายๆ คือแทบไม่มีคนที่น่าสนใจ ผมจะสอนน้องๆอยู่เสมอ เรื่องมองคนให้ออก อย่าเสียเวลากับคนที่ไม่ใช่ คนที่เราจะไม่แต่งงานด้วย คบไปมันเสียเวลา เพราะก็โตๆกันแล้ว ส่วนพวกหล่อนจะไปทำยังไงต่อนั้น ก็เป็นเรื่องส่วนตัวละ ผมก็สอน ก็แนะไปตามประสาคนเป็นพี่เท่านั้น ถึงแม้ผมจะมีความหวัง ว่าสักวันนกกับแฟนเค้าจะเลิกกัน แต่ผมก็บอกตัวเองว่าไม่ควรไปยุ่งกับน้องเค้ามากนัก ถ้าผมทำอะไรลงไป ไม่แน่ อาจจะโดนแฟนเค้าตามเจี๋ยนเอาซะด้วยซ้ำ โหด ดิบ เถื่อนซะขนาดนั้น แม้จะอยากขนาดไหน แต่อยู่เฉยๆดีกว่า เพื่อสวัสดิภาพของตัวเอง แต่ การรอคอยของผม กินเวลาอยู่ไม่นานนัก ผมก็ได้ข่าวว่า นกเลิกกับแฟนแล้ว ตั้งแต่ช่วงต้นปีที่ผ่านมา เป็นเวลาหลังจากผมย้ายเข้ามากรุงเทพฯได้ปีหนึ่ง ซึ่ง ตอนนี้มันก็เลยมาหลายเดือนแล้ว ผมไม่รอช้า รีบโทรหาพี่ไบรท์ทันที "เจ๊... มีเรื่องจะถาม" ผมเก็บอารมณ์ตื่นเต้นของตัวเองไม่อยู่ จนน้ำเสียงฟังดูเหมือนคนกำลังลุ้นหวยจนตัวโก่ง "อะไร ทำไมต้องทำเสียงตื่นเต้นขนาดนั้นด้วย" พี่ไบรท์จับน้ำเสียงตื่นเต้นของผมได้จนอดขำไม่อยู่ "ได้ข่าวว่า นกเลิกกับแฟนแล้ว จริงเหรอ" ผมไม่รอช้า มุ่งเข้าประเด็นทันที "อะ ฮั่นแน่ ไปรู้มาจากไหนเนี่ย" พี่ไบรท์แหย่ผม พี่ไบรท์เองก็เป็นคนสวยน่ารัก เก่ง และน่าสนใจคนหนึ่ง แต่ด้วยความที่แก่กว่าผม ผมจึงเห็นเธอเหมือนพี่สาวมากกว่าเพื่อนสาว "ก็ มันลอยมาตามลมน่ะเจ๊" ผมตอบกวนๆไปขำๆ "แหม มันคงลอยเอื่อยมากเลยนะ ลมโชย ช้า เชียะ" เธอแซวผม เพราะนกเลิกกับแฟนได้หลายเดือนแล้ว "แหม ก็ นะ เค้ามีแฟน ผมก็เกรงใจ" ผมบอกไปตามที่รู้สึก "อื้ม....." เธออืมให้ผมเสียงสูง กวนอารมณ์ผมสุดฤทธิ์ "อืม... อืมอาไร เจ๊" ผมถาม "ก็ อืม.... ที่ได้ยินมาน่ะ ถูกแล้ว ฮิฮิฮิ" แค่นี้แหละ ผมพอใจแล้ว นึกขอบคุณสวรรค์ว่าทำไมมันถึงได้เหมาะเจาะอย่างงี้นะ จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 23:28:37

ความคิดเห็นที่ 10 "พี่มด ขอบคุณนะคะสำหรับขนม อร่อยดี" เธอทักผมเมื่อเราเดินสวนกันในบริเวณออฟฟิศในช่วงพักกลางวันหลังจากที่ผมส่งขนมให้เธอ "ชอบมั้ย เดี๋ยวคราวหน้าพี่ซื้อให้อีก" ผมตอบเธอ "อุ้ย ไม่ต้องก็ได้พี่ เกรงใจ" นกพูดกับผม "เคยกินขนมที่เป็นแป้ง นิ่มๆ ทำเป็นก้อน มีใส้สัปปะรดปะ" ผมถามเธอโดยไม่สนใจคำปรามเพราะความเกรงใจของเธอ "....?" เธอคงนึกภาพไม่ออก เพราะผมเองก็ยังไม่รู้จะอธิบายยังไงดี "ที่คล้ายๆหนอนอะ สีเหลืองๆ" ผมอธิบาย จริงๆไม่ค่อยอยากเปรียบกับหนอน เพราะหนอนไม่ใช่สิ่งที่พูดถึงแล้วฟังดูน่ากินเลย "อ๋อๆๆๆ หนอน หนอน เออๆ เคยกินๆ" ในที่เธอก็นึกออก ดูเหมือนเธอจะไม่มีปฏิกิริยากับคำว่าหนอน "แต่ พี่ไม่ต้องซื้อให้หนูก็ได้นะ เกรงใจจริงๆ" น้องนกยังพูดเหมือนเดิม แต่ผมไม่พูดอะไร ยิ้มอย่างเดียว ผมว่าเธอคงตีความหมายรอยยิ้มนั้นของผมได้ ว่ายังไงก็คงไม่พ้นผมได้ซื้อมาให้เธอแน่ๆ "อาทิตย์นี้วันหยุดยาว น้องนกไปไหนรึเปล่า" ผมถามเธอ พยายามเปลี่ยนเรื่อง "อ๋อ กลับบ้านค่ะ แล้วพี่มดล่ะคะ ?" "พี่คงไม่ไปไหนนะ นอนอยู่คอนโด ออกไปถ่ายรูปเล่นมั้ง" ผมตอบ "พี่ อีอบก็เล่นกล้องด้วยเหรอ" เธอถาม ผมยังไม่เคยเล่าให้เธอฟังว่าผมมีกล้อง DSLR เป็นของตัวเองแล้ว ก็เจ้ากล้องที่ได้มาจากพี่แม็คนั่นแหละ เพราะพี่แม็คอยากเปลี่ยนกล้องแล้ว เลยยกกล้องตัวนี้ให้ผม "เพิ่งเริ่มๆ น่ะ ว่างๆมาเป็นแบบให้พี่หัดถ่ายหน่อยสิ" ผมชวนเธอทีเล่นทีจริง แต่จริงๆ ผมอยากได้เธอเป็นแบบใจแทบขาด และอยากให้เป็นมากกว่านั้นอีกด้วย "ได้เลยพี่ นัดวันมาเลย เดี๋ยวน้องจัดเต็ม เดี๋ยวน้องไปทำงานก่อนนะคะ" ผมคงต้องรีบฝึกฝีมือการถ่ายภาพผมแล้วล่ะ :) จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 23:29:06

ความคิดเห็นที่ 11 ผมนำขนมมาฝากน้องนกอีก หลังจากเว้นระยะไปสักพักนึง เกรงว่าถ้าบ่อยเกินเธอจะอึดอัดได้ คราวนี้ผมเตรียมนมถั่วเหลืองงาดำ และป้อกกี้รสช้อคโกแลตมาให้เธอตอนหลังเลิกงาน เพราะเป็นช่วงที่เธอทำงานดึก กะว่าให้เธอมีขนมทานรองท้อง คงดีสำหรับเธอ "ขอบคุณค่า" เธอตอบผมสั้นๆหลังจากออกมารับขนมไปโดยไม่พูดอะไรมาก ผมรู้ทันทีว่าเธอรับรู้ได้ถึงสิ่งที่ผมสื่อผ่านของเล็กๆน้อยๆพวกนี้ที่ให้ เธอไป "แต่เดี๋ยวนกจะกลับแล้วแหละ" เธอบอกผมปิดท้าย "อ้าวเหรอ งั้นก็ไม่ได้กินน่ะสิ" ผมคาดผิดแฮะ นึกว่าวันนี้เธอต้องอยู่ทำงานดึก "ไม่เป็นไร เก็บไว้กินวันหลังก็ได้" เธอพูดยิ้มๆเสร็จก็เดินกลับเข้าไปในแผนก เอาขนมเก็บเข้าลิ้นชัก แล้วก็หยิบกระเป๋าออกมา "พี่เดินไปส่งขึ้นรถไฟฟ้านะ" ผมเสนอตัวเดินไปเป็นเพื่อนเธอ ทั้งที่มันกลางวันแสกๆ "โอ้ยพี่ ไม่เป็นไร นกไปเองได้" เธอปฏิเสธ ไม่รู้เพราะเกรงใจ เป็นพิธี หรือไม่อยากเดินกับผมกันแน่ แต่ผมก็ขอดึงดันหน่อยล่ะ "เถอะนะ พี่อยากไปส่งน่ะ" เราสองคนเดินออกจากออฟฟิศด้วยกันสองคน ใจผมพองโตมากที่ได้เดินเคียงคู่กับเธอ ที่เป็นรักแรกพบของผม ผมตื่นเต้นมากจนไม่แน่ใจว่าเธอจะสังเกตเห็นมั้ย ตลอดเวลาที่เราเดินด้วยกัน ใจผมเต้นแรงอกแทบระเบิด "พี่มาส่งบ่อยๆ ได้มั้ย จะอึดอัดมั้ย" ผมถาม แล้วก็นึกสาปแช่งตัวเองในใจ คำถามโง่ๆอย่างงี้ ถามมาได้ยังไง หยอกเย้า "ก็ ดีนี่พี่ จะได้มีเพื่อนคุย" น้องนกตอบผม ทำเอาผมอยากจะตะโกนด้วยความดีใจ ที่เธอตอบเปิดโอกาสให้ผมขนาดนี้ แต่ผมพูดอะไรไม่ออก ได้แต่หน้าแดง ก้มหน้ายิ้ม แอบมองเธอ และเขินจนทำอะไรไม่ถูก แต่ช่วงเวลาแห่งความสุข มักจะผ่านเราไปอย่างรวดเร็วเสมอ ผมนึกอยากยืดเวลาให้เราเดินด้วยกันไปอีกนานๆ ไม่ทันไร เราก็เดินมาถึงรถไฟฟ้า ผมส่งเธอถึงหน้าสถานี โบกมือลา แล้วก็กลับเข้าออฟฟิศ เคลียงานอีกหน่อยถึงกลับบ้านตัวเอง จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 23:30:17

ความคิดเห็นที่ 12 สุดสัปดาห์บางที ผมก็โทรหาเธอบ้าง ช่วงหัวค่ำ หรือเวลาว่างๆ ไม่น่าเชื่อว่า ความรักมันทำให้ความรู้สึกที่มีต่อสิ่งที่เราไม่เคยรู้สึกชอบ อย่างเพลงจากนักร้องกลุ่มหญิงที่ชื่อ Kamikaze เพลงรักฉันเรียกว่าเธอ เป็นเพลงแนวที่ผมไม่เคยรู้สึกชอบ แต่พอผมได้ยินจากที่น้องนกตั้งเป็นเสียงเพลงรอสาย ในท่อนที่ว่า “...ใครกันที่ทำให้ฉันรัก ใครกันที่มาอยู่ในความฝัน คนที่ฉันคิดถึงอยู่ทุกวัน ก็ใครคนนั้นฉันเรียกว่าเธอ...” ไม่รู้ทำไม มันโดนใจผมอย่างแรง จนบอกไม่ถูก หรือจะบอกว่า มันตรงกับความรู้สึกผมตอนนั้น ก็คง ใช่เลย ทุกครั้งที่ผมได้ยินเพลงนี้ภาพน้องนก สาวสวย ผมยาว หน้าอมยิ้มตลอดเวลา มันจะลอยขึ้นมาให้ผมคิดถึงอยู่ทุกที แต่การพูดคุยทางโทรศัพท์ของเราก็ไม่ได้ดูดีมากนัก หลายๆครั้งที่ผมโทรไป อยากจะคุยกับเธอ แต่กลายเป็นต้องวางสายเพราะไม่รู้จะคุยอะไรกัน และเกิดความเงียบที่น่าอึดอัดขึ้น และถึงแม้ว่าผมจะสุขสมแค่ไหน ผมก็ไม่ลืมประเมิณ ความสัมพันธ์ตัวเองกับน้องนก สิ่งหนึ่งที่ผมเริ่มรู้สึกขึ้นมา คือเหมือนเราคุยแล้ว ไม่เข้ากันชอบกล เหมือนเราคุยภาษาเดียวกัน ฟังเข้าใจ แต่ไม่เข้ากัน ยิ่งนาน ผมยิ่งรู้สึกว่า มีอะไรบางอย่างที่เราสองคนเป็น แล้วดูจะเข้ากันได้ไม่ง่ายเลย และอาจจะถึงขั้นไปกันไม่รอด จากที่ผมรู้จักเธอมา เธอกับผมมีอะไรต่างกัน หลายอย่าง ทั้งตัวตนของเรา และสิ่งแวดล้อม แม้เราจะจบเอกวิชาเดียวกัน สาขาเดียวกัน ระดับเดียวกัน (ปริญญาตรี) แต่นิสัยส่วนตัว ชอบอะไร ไม่ค่อยเหมือนกัน สถานะทางบ้าน ก็ต่างกันมาก ในสายตาผม แทบจะเรียกว่าเธออยู่ในแวดวงชั้นสูง..... ไม่มาก แต่ก็สูงกว่าผมล่ะนะ ส่วนผมเหรอ แค่ลูกข้าราชการ เงินทองก็ไม่มีอะไรมากมาย แค่พออยู่พอกิน ทรัพย์สมบัติก็ไม่มี ขณะที่บ้านเธอสามารถซื้อคอนโดหรูย่านใจกลางเมืองให้เธออยู่อย่างสุขสบาย ผมเคยบอกตัวเองว่า สิ่งเหล่านี้ มันชี้วัดเรื่องระหว่างผมกับเธอไม่ได้ "ถ้า" เรารักกันซะอย่าง จริงๆแล้ว ผมไม่เคยคิดว่า ความต่างระหว่างบุคคล จะเป็นอุปสรรคสำหรับความรัก แต่ระหว่างผมกับนก สิ่งที่เหมือนจะเป็นอุปสรรค ไม่ใช่ความแตกต่างของเรา แต่เป็นเพราะ สิ่งที่เกิดจากความแตกต่างของเรา คือตัวตนของเรา ที่มันเหมือนจะไม่เข้ากัน คำว่ารักกัน ระหว่างผมกับนก มันดูห่างไกลยังไงชอบกลก็ไม่รู้ จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 23:30:37

ความคิดเห็นที่ 13 สำหรับ ผมแล้ว การเลือกใครสักคนนั้น ผมจะถือคติว่า "ถ้าไม่ใช่ ก็ไม่ต้องไปเสียเวลาคบ" ถ้ารู้สึกแล้วว่า คนนี้มีอะไรบางอย่าง ที่ทำให้รู้สึกว่า ไม่ใช่ ผมก็จะไม่เสียเวลา สิ่งนี้ ทำให้เมื่อผมจีบ หรือเริ่มต้นกับใครสักคน จะใช้เวลาไม่นานในการคบ ศึกษา ดูใจ เมื่อไหร่ที่รู้ว่าไม่ใช่ ผมก็ไม่ลังเลที่จะบอกเลิก เปลี่ยนความสัมพันธ์เป็นเพื่อน หรือพี่น้องกันไป ในทางกลับกัน ถ้าคนคนนั้นใช่ ผมก็จะไม่คิดสนใจคนอื่นอีกเลย หลายคนเห็นพฤติกรรมผมแล้วคิดว่าผมเป็นพวกรักง่าย หน่ายเร็ว ไม่จริงจังกับความรัก รักๆ เลิกๆ ผมก็ไม่รู้หรอกว่าผมเป็นอย่างนั้นรึเปล่า แต่อย่างน้อย ผมก็กล้าพูดว่า ผมจริงจังกับทุกๆความสัมพันธ์ และเพราะผมจริงจังกับเรื่องนี้นี่แหละ ที่ทำให้ผมตัดสินใจเร็ว และเด็ดขาด เพราะผมไม่อยากเสียเวลา ถ้าตอบได้ว่าไม่ใช่ จะเสียเวลาไปทำไม ชีวิตคนเรามันสั้นเกินกว่าที่จะเสียเวลาคบกับคนที่ไม่ใช่ คราวนี้ ก็เป็นอีกคราวหนึ่ง ที่ผมคิดได้ว่า คนนี้ คงไม่ใช่ ผมให้ความสำคัญ กับความรู้สึก จากการพูดคุยกันอย่างเข้าใจ และเข้ากันได้ มันส่งผลถึงความรู้สึกในเบื้องลึกมาก และผมว่ามันสำคัญเป็นอันดับต้นๆเลยของความสัมพันธ์ของคนสองคน แม้ว่าน้องนกจะใช่ทุกอย่างสำหรับผม เธอเป็นผู้หญิงในสเปคผมทุกอย่าง ทุกอย่างจริงๆ แต่เรากลับเข้ากันไม่ได้ ในที่สุด ผมก็ตัดสินใจว่า ให้ผมเป็นพี่ชาย ที่แอบชอบน้องสาว และคอยเป็นห่วงอยู่ห่างๆ อาจจะดีที่สุด ผมไม่เคยบอกน้องนกตรงๆ ถึงความในใจของผม มันคงไม่เป็นไร ที่ผม จะเลิกไปดื้อๆ ไม่เคยไปให้คำมั่นสัญญา หรือทำอะไรผูกมัดเธอ ก่อนที่จะหยุดตัวเองไม่ได้ และทำให้ใครอาจจะต้องเสียใจ รวมถึงตัวผมเอง ผมจึง เบรคตัวเอง ไม่ให้ทำอะไร มากไปกว่านี้ จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 23:36:31

ความคิดเห็นที่ 14 เวลาผ่านไปเกือบปีหนึ่ง แม้ผมจะเลิกจีบน้องนกแล้ว แต่เราก็ยังพูดคุยกันทักทายกันเหมือนเดิมเวลาเดินสวนกัน หรือมีผมที่ทักเธอไปใน msn บ้างบางคราวเวลาเห็นเธอออนไลน์ ก็ให้ทำไงได้ล่ะ คนมันชอบนี่นา แต่ผมก็ยังอยู่บนจุดยืนของตัวเองนะ ไม่จีบ เป็นแค่พี่ชาย ส่วนใหญ่สิ่งที่คุยกันก็จะเป็นการไถ่ถามสารทุกข์ สุกดิบ และพูดคุยสัพเพเหระ จนเวลาผ่านไป ผมมีแฟน ผมได้เจอคนที่ใช่สำหรับผม คนที่ผมตอบได้ว่า คนนี้แหละที่ผมอยากจะแต่งงานด้วย ใช้ชีวิตอยู่ด้วย ส่วนน้องนกเอง ก็เจอคนใครสักคน ที่ใช่สำหรับเธอ ตั้งแต่เมื่อไหร่ผมเองก็ไม่รู้ มารู้เอา ก็ตอนความสัมพันธ์เธอกับแฟนใหม่กระท่อนกระแท่นเต็มทีซะแล้ว "น้องนก อาทิตย์หน้าว่างมั้ย ไปถ่ายรูปกัน" ผมชวนน้องนกทาง msn ให้ไปเป็นแบบเพื่อหัดถ่ายรูป "อาทิตย์หน้าว่างค่า สอบเสร็จพอดี" เธอตอบผม ทำตัวเหมือนร่าเริงตลอดเวลาเหมือนอย่างเคย เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมหลงรักเธอหัวปักหัวปำจนทุกวันนี้ "แล้วกับแฟนเราล่ะ แฟนจะว่าไรมั้ยเนี่ย ไปเป็นแบบให้พี่เนี่ย" ผมถาม ไม่อยากให้เธอมีปัญหากับแฟนเพราะผม "ไม่ต้องห่วงค่ะ ไม่เป็นไรหรอก เค้าไม่สนใจหนูหรอก...." จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 23:46:09

ความคิดเห็นที่ 15 ขอพักแปปนะครับ เดี๋ยวมาต่อ ตาแฉะ =*= จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 23:51:26

ความคิดเห็นที่ 16 ถึงแม้มันจะยาววว แต่ก็อ่านมาถึงขนาดนี้แล้ว ! รออ่านต่อค่าาาาา ;) จากคุณ : limemon เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 00:29:37

ความคิดเห็นที่ 17 "ไม่ต้องห่วงค่ะ ไม่เป็นไรหรอก เค้าไม่สนใจหนูหรอก" น้องนกบอกผม "อ่าว ทำไมอย่างงั้นล่ะ" ผมรีบถามเพราะความอยากรู้ "พูดเหมือนทะเลาะกันเลย" "อืม เค้าไม่สนใจนกอะพี่ นี่ไม่ได้คุยกันมาเป็นอาทิตย์แล้วเนี่ย พรุ่งนี้น้องมีสอบแท้ๆ ยังไม่มีโทรมาให้กำลังใจเลย" เธอบ่นกับผมยืดยาว "เค้ายุ่งๆรึเปล่า" ผมถามกลับ พยายามหาเหตุผลให้เธอสบายใจขึ้น ทั้งที่รู้ๆว่า เธอต้องรู้ดีกว่าผมอยู่แล้ว "ใช่เค้ายุ่ง ธุรกิจเค้าวุ่นวายอะ พอตกเย็นมาเค้าก็เหนื่อยแล้ว ต้องมาฝืนเหนื่อยคุยกะนกอีก เค้าเลยบอกว่าอยากไม่คุยบ้าง เลยไม่ได้คุยกันเลย อยากห่างๆ พอหลังๆมา โทรไปหาก็ไม่รับ แถมไม่โทรกลับอีก หนูก็ทำงอนนะ แต่เค้าก็ไม่โทรมาง้อเลยเหมือนกันอะพี่" บอกตามตรง ถึงแม้ผมจะมีแฟนแล้ว แต่ก็ยังมีความรู้สึกให้น้องนกเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ไม่แน่ใจว่าอย่างงี้เค้าเรียกนอกใจรึเปล่า แต่ที่แน่ๆคือผมไม่ได้ลงมือทำอะไรที่เป็นการจีบเธอ ผมหวังในใจลึกๆ ว่าอยากไปกับเธอสองคน แต่พยายามข่มอารมณ์ไม่แสดงออก ผมบอกกับแฟนผม ว่านัดน้องนกมาเป็นแบบหัดถ่ายรูป เธอก็ไม่ว่าอะไร และเสนอตัวมาเป็นผู้ช่วยให้ผมซะอีกด้วย พูดถึงแฟนใหม่ผม สิ่งที่ทำให้ผมตัดสินใจเลือก ผู้หญิงคนนี้ คนที่ไม่สวย ตัวไม่สูง และค่อนข้างเจ้าเนื้อ คือความรักครอบครัว ยอมรับในตัวตนของผม และสนับสนุนสิ่งที่ผมอยากจะทำทุกอย่าง ตราบใดที่มันเป็นสิ่งที่ดี..... อย่างเช่นการถ่ายรูป ผมเคยสงสัย ว่าจะมีผู้หญิงซักกี่คน ที่ยอมให้แฟนตัวเองออกไปถ่ายรูป โดยมีนางแบบคือคนที่เคยจีบ เคยรู้สึอะไรๆด้วย..... แน่นอนว่าผมเล่า ผมบอกให้แฟนผมรู้ ว่าผมเคยจีบน้องนก หลายคนอาจสงสัยใช่มั้ยครับ ว่าทำไมผมถึงเล่าให้เธอฟัง ไม่เห็นต้องเล่า ไม่เล่าจะดีกว่า แต่ผมไม่คิดอย่างนั้น.... อาจเพราะตัวตนของแฟนผม เธอพร้อม และอยากจะรับรู้ทุกอย่างในอดีตของผม และเธอพร้อมจะเข้าใจ ถ้าผมพร้อมจะบอกเธอ และเพราะผมไม่ปิดบังเธอนั่นเอง เธอจึงไว้ใจผม เสมอมา ผมชอบที่แฟนผมเสนอตัวมาเป็นผู้ช่วยนะ แต่ผมไม่อยากให้เธอมาคราวนี้..... ใช่ ผมอยากไปกับนกสองต่อสอง ไม่ใช่เพื่อจีบ หรือมีวัตถุประสงค์อะไร เพียงแต่อยากมีช่วงเวลาอยู่กับเธอ แบบคนพิเศษ (ที่ผมคิดเอาเอง) ซักครั้ง เท่านั้น หลังจากฟังน้องนก บ่นเรื่องแฟนตัวเองไม่ให้ความสนใจเข้าไป ผมก็ไม่รู้จะพูดกับเธอยังไงเพื่อให้เธอสบายใจขึ้นได้ แต่ก็แอบดีใจ ที่เธอเล่าให้ผมฟัง เพราะมันเหมือนเธอให้ความสนิทสนม และให้ความสำคัญกับผม "มันเป็นสัญญานรึเปล่าอะพี่" เธอถามความเห็นผม "เป็นเหรอ พี่ว่ายังไม่แน่นะ" เธอคงหมายถึงสัญญาน ของการบอกเลิก "เหรอ เพื่อนนกบอกว่าให้ทำใจไว้เลยอะ" "ยังไม่แน่หรอก เพราะจากที่เค้าบอก มันก็มีเหตุผลนะ ถ้าเค้ายุ่งจริง เหนื่อยจริงน่ะ" ผมพยายามชี้แง่ดีให้เธอคิด แต่ก็ไม่รู้ว่าจะช่วยได้แค่ไหน "แต่เค้าไม่สนนกเลยนะ เฮ้อ ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเอง ไปชอบใครทีไร ต้องเป็นอย่างงี้ทุกที พอเจอคนที่บุคลิกดี หน้าตาดีหน่อยนะ ใจอ่อนตลอดเลย" เธอระบายให้ผมฟัง ผมคิดในใจว่าเรื่องแบบนี้คงโทษใครไม่ได้ ผู้ชายหน้าตาดีๆ บุคลิกดี และมีเงิน ย่อมมีตัวเลือกมากมาย และคงมีผู้ชายไม่น้อยเลย ที่จะเป็นในแบบที่น้องนกต้องเจอ คือรู้สึกตัวเองดี มีตัวเลือก และไม่ค่อยให้ความสำคัญกับผู้หญิง ผมพยายามปลอบเธอ ทั้งที่รู้ว่าเวลา และผู้ชายคนนั้นเท่านั้นที่จะช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้นได้ ผมรู้สึกดีมาก ที่ได้คุยกับน้องนกในคืนนั้น เพราะการที่เธอมาระบายกับผม มันอาจจะแปลว่า เธอไว้ใจผม และเปิดเผยกับผม ในอีกด้านหนึ่งคือ เราสนิทกันมากพอที่จะแชร์เรื่องส่วนตัวกันได้ ผมบอกตัวเองว่า จะต้องไม่ทำร้ายสิ่งที่เธอให้มา แม้มันคือความเป็นพี่ชายที่ผมไม่ได้อยากได้จากเธอ แต่มันอาจจะเป็นเพียงสิ่งเดียว และดีที่สุด ที่จะทำให้เธอให้ความสำคัญกับผมได้ จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 01:01:28

ความคิดเห็นที่ 18 "พี่ มันจบแล้ว" นกทักผมมาใน msn กลางดึกคืนวันพุธก่อนหน้าวันที่เรานัดไปถ่ายรูปกันไม่กี่วัน "หา ทำไม เกิดอะไรขึ้น" ผมถามไปแบบแกล้งโง่ ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าคือเรื่องอะไร เพราะหลังๆมา เรื่องที่เราคุยกันแบบจริงๆจังๆ ก็มีอยู่เรื่องเดียว "มันจบแล้ว หนูเข้าไปเจอใน FaceBook ของเค้า เค้าไปโพสบอกเพื่อนว่า รำคาญ ไว้มีแฟนใหม่เมื่อไหร่จะบอก.... เค้าไม่แคร์หนูเลย" ไม่ต้องเดาให้เหนื่อย ผมมั่นใจว่าเธอคงกำลังสะอื้นไห้ น้ำตาเป็นสายอย่างแน่นอน แม้สิ่งที่ผมเห็นจะเป็นเพียงตัวอักษรที่พิมพ์ผ่านสายเคเบิ้ลในอินเตอร์เนต ใจผมปวดร้าวไปด้วยกันกับน้องนกที่หัวใจกำลังแหลกสลาย ผมนึกอยากไปนั่งข้างๆเธอ ปลอบโยนให้เธอหายเศร้า แต่ผมทำไม่ได้ ทั้งตัวผม สถานะของผม ทำให้ผมไม่สามารถไปอยู่เคียงข้างน้องเค้าได้เลย "น้องนก เป็นไรมั้ย" ผมถามโง่ๆอีกแล้ว "เป็น พี่..." เธอตอบผมตรงมาก "นั่นสินะ พี่ไม่น่าถามไรโง่ๆเลย" "แต่มันจะเป็นแค่คืนนี้แหละ หนูให้คืนดียว" เธอบอกผม ผมนึกหน้าน้องนกตอนน้ำตานองหน้าไม่ออกเลย เพราะผมไม่เคยเห็นเธอในแบบนั้น สิ่งที่ผมทำให้เธอได้มากที่สุด ดีที่สุดตอนนี้ คือเป็นกำลังใจให้เธอ เป็นที่ให้เธอระบาย และให้คำปรึกษา "งั้น เรื่องไปถ่ายรูป อยากเว้นไว้ก่อนมั้ย" ผมถามเธอ ไม่แน่ใจว่าเธอจะไม่พร้อมหรือเปล่า "ไม่เป็นไรพี่ หนูได้ แต่อาจจะไม่สวยนะ 55" ผมอ่านคำตอบของเธอ ความสงสารเอ่อขึ้นมาท่วมท้นอยู่ในอก "ถ้าไม่พร้อม ก็เอาไว้ก่อน ก็ได้นะ" ผมยังคงห่วงเธออยู่ ซึ่งพอคุยไปคุยมา เราก็สรุปว่า เลื่อนออกไปสักหน่อยให้เธอพร้อมมากกว่านี้ก่อนน่าจะดีกว่า วันต่อมา น้องนกยังคงมาทำงานตามปกติ แต่ผมไม่เห็นหน้าเธอในวันนี้ ผมนึกภาวนา ขอให้เธอผ่านพ้นเรื่องนี้ไปได้ และขออย่าให้ผู้ชายเฮงซวยแบบนี้มาทำให้น้องนกต้องเจ็บช้ำน้ำใจอีก สำหรับตัวน้องนก ผมไม่ห่วงเธอมากนัก น้องนกเป็นคนเก่ง ฉลาด และมองโลกในแง่ดี การที่เธอบอกว่า "แค่คืนนี้" นั่นน่าจะหมายถึงอย่างงั้นจริงๆ จนคืนวันศุกร์ เราได้คุยกันอีกที ใน msn "เป็นไงบ้าง น้องสาว" ผมทักเธอไป "ก็โอนะพี่....... เค้าไม่โทรมาเลยอะ" เธอตอบผม "เหรอ" ผมไม่รู้จะพูดอะไร ไม่มีความเห็นสำหรับเรื่องนี้ "แต่ก็ดีนะ นกจะได้ตัดใจได้ง่ายๆ" เธอพูดต่อ "เนี่ยกะว่าวันอาทิตย์ จะไปยืดผมละ" ช่วงที่ผมรู้จักนกได้ไม่นาน แรกๆเลย เธอไปดัดผม ผมถามเธอว่าคิดยังไงดัด เธอบอกว่า เธอเบื่อผมตรงแบบเดิมๆของตัวเอง เป็นอะไรที่ผมสะเทือนใจมาก เพราะนั่นคือสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมหลงรักเธอ แต่ถึงยังไง ทรงผม ก็เป็นแค่ทรงผม สิ่งที่ทำให้ผมหลงรักเธอ ไม่ใช่แค่รูปร่างภายนอก สำหรับผม รูปร่างภายนอก เป็นเพียงจุดเริ่มต้น ที่นำพาให้เราไปเจอสิ่งที่อยู่ข้างใน ก็นับว่าสำคัญอยู่ แต่ข้างใน ยังไงก็สำคัญกว่าภายนอก การที่เธอบอกว่าจะไปดัดผม จึงเป็นข่าวที่ทำให้ผมรู้สึกดีใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก "อยากถ่ายรูปมั้ย" ผมถามเธอ มีความคิดบางอย่าง แวบเข้ามาในหัว "ถ่าย Before & after ก่อนยืด กับหลังยืดไง" "เอาเหรอพี่ นางแบบตาบวมๆเนี่ยนะ 55+" นกถามผมกลับ ไม่รู้ว่าถามเพราะไม่อยาก หรือแค่หยั่งความตั้งใจของผม จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 01:08:35

ความคิดเห็นที่ 19 ไม่ไหวแล้วครับ ง่วงมาก ขออนุญาต มาต่อ พรุ่งนี้นะครับ สัญญา ว่าจบ แน่นอนครับ จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 01:09:30

ความคิดเห็นที่ 20 ติดตามอยู่นะครับ อ่านเรื่อง จขกท แล้วเหมือนมองตัวเองอยู่ยังไงอย่างงั้น อยากรู้ว่าจะจบเหมือนกันป่าว จากคุณ : funfaith เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 03:06:05

ความคิดเห็นที่ 21 รออ่านต่อค่ะ ^^ จากคุณ : IzaAII เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 08:04:03

ความคิดเห็นที่ 22 "เอาเหรอพี่ นางแบบตาบวมๆเนี่ยนะ 55+" "พรุ่งนี้ (วันเสาร์) ตอนเย็น ว่างมั้ยล่ะ" ความคิดชั่วร้ายผมเริ่มก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว เพราะถ้าผมนัดน้องนกมาวันเสาร์ได้ นั่นแปลว่าผมน่าจะได้ไปกับเธอสองต่อสอง ทำไมน่ะเหรอ เพราะแฟนผมต้องช่วยงานที่บ้าน และการออกบ้านตอนเย็นเป็นอะไรที่เกิดขึ้นได้ยากสำหรับเธอ "ก็ได้นะพี่ นกต้องทำไงมั่ง" เธอถาม เหมือนจะเริ่มคล้อยตามผมแล้ว "ก็ ง่ายๆละกัน แต่งชุดสีสัน สดใส นิดนึง เอาให้เข้ากับบรรยากาศคริสมาสละกัน เพราะพรุ่งนี้ 25 ธันวา" ผมบอกเธอ เปิดกว้างให้เธอเป็นอย่างที่อยากเป็นเต็มที่ "ส่วนสถานที่ เราไปถ่ายไฟที่พารากอน กับ MBK กันก็ได้" "โอเคพี่ แฟนพี่มาด้วยใช่ปะ" น้องนกถาม "ไม่มา ติดธุระกับที่บ้านน่ะ" ผมตอบเธอไปตามตรง ผมไม่อยากให้เธอรู้สึกเหมือนผมหลอกเธอให้มาเพราะเข้าใจว่าแฟนผมมาด้วย "อ่าว จริงเหรอพี่" เสียงเธอฟัง (อ่าน) ดูประหลาดใจ "ไม่สบายใจรึเปล่า แบบนี้" ผมถามเธอตรงๆ "ไม่หรอกพี่ แต่แฟนพี่ไม่ว่าแน่นะ" เธอถามผมกลับ "ไม่ต้องห่วงหรอก" ในคำว่าไม่ต้องห่วงคือ ผมไม่ได้จีบเธอ ผมชวนเธอมาถ่ายรูป ก็ถ่ายรูปจริงๆ เพียงแต่อยู่บนความต้องการที่จะอยู่กับเธอสองต่อสองเท่านั้น จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 08:41:08

ความคิดเห็นที่ 23 ผมนัดเจอเธอตั้งแต่ 4 โมงเย็น แถวๆสยาม กะจะถ่ายตั้งแต่ช่วงเย็นๆ ไปเรื่อยๆ คาดว่าน่าจะเสร็จประมาณสามทุ่ม วันนี้ผมคิดธีมจะถ่ายน้องนกอยู่สองธีม อย่างแรก คือ Shopping aholic girl ไม่รู้ใช้คำถูกรึเปล่า แต่หมายถึง เด็กสาวเดินช้อบปิ้งในสยาม และพอมืด ก็ไปถ่ายไฟประดับวันคริสต์มาสกัน ลองคิดดูสิ คืนวันคริสมาส และได้มาเดินทำสิ่งที่ตัวเองรัก กับคนที่ตัวเองรัก จะมีความสุขซักแค่ไหน เหมือนฝันเป็นจริงขึ้นมาเลยทีเดียว เธอมาในชุดผ้าบางๆ หลวมๆ ดูสบายๆตา สีเทาอ่อนๆ ไหล่พองๆ แขนยาว  มีลายกาตูนเล็กๆ ระบายทั่วตัวเสื้อ ใส่คู่กับกางเกงเลคกิ้งขายาวสีดำ กับรองเท้าหุ้มข้อไม่มีส้น แสดงว่า ในอารมณ์ที่ขุ่นมัวของเธอ ยังคงเจือด้วยสิ่งสวยงามอยู่ ผมบอกเธอถึงธีม Shopping aholic girl ที่ผมคิดไว้ เลยใช้วิธี ให้เธอ ช้ิอบปิ้งจริงๆไปเลย เลือกซื้อจริง ดูจริงเพื่อให้ได้อารมณ์ที่เป็นธรรมชาติ ผมก็เดินตาม เก็บภาพเธอไปเรื่อย จนเราผ่านหน้าโรงหนังสยาม "น้องนก" ผมเรียกให้เธอหยุด เธอก็หยุด หันมามองผม ผมใจเต้นตอนเราประสานสายตากัน แต่พยายามฝืนตัวเองพูดสิ่งที่คิดออกไป "พี่อยากให้นกเดิน จากตรงเสานั้น มาหาพี่ ช้าๆนะ ได้ปะ" ผมไม่รู้จะอธิบายภาพที่อยากได้ ให้เธอยังไง เลยบอกให้เธอทำไปเลย ถ่ายเสร็จค่อยมาดูกัน "ได้เลยพี่ เดี๋ยวจัดให้" เธอคงยังไม่เข้าใจเท่าไหร่ แต่ก็ให้ความร่วมมือผมเต็มที่ เดินไปตรงตำแหน่งที่ผมบอก แล้วก็ เดินๆ เข้ามาหาผม ปรากฎว่า ผมต้องให้เธอเดินไปเดินมาอยู่อย่างงั้น ไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ เพราะไม่ได้ภาพอย่างที่ต้องการซักที รอบแรก เดินเร็วไป เก็บภาพไม่ทัน รอบสอง น้องดันไปเดินตามหลังคนอื่น แล้วจะถ่ายได้ยังไงอยู่หลังคนอื่น รอบสาม สี่ ห้า ติดนั่น นี่ นู่น (จำไม่ได้ เยอะครับ) "ขออีกรอบนะ" ผมบอกเธอ เริ่มเกรงใจ เพราะให้เธอเดินหลายรอบแล้วก็ยังไม่ได้ภาพตามที่จินตนาการไว้ "อีกรอบนะพี่ ได้ๆๆ" เธอทวนคำตอบผมโดยไม่มีทีท่าว่าเบื่อหรือหงุดหงิดรำคาญเลย ทำให้ผมนั้นรู้สึกดีเป็นบ้า คนอะไร น่ารักได้ขนาดนี้ พอเธอกลับไปเดินตามที่บอกมาอีกรอบเสร็จ ผมก็บอกเธอว่า "พี่ว่า เราย้ายที่ดีกว่า" ผมบอกเธอ เริ่มเห็นแวว ว่าต่อให้เสียเวลาถ่ายตรงนี้นานแค่ไหนก็คงได้ไม่คุ้มกับเวลาที่เสียไป "โอมั้ยพี่" เธอถาม "ยังง่ะ" ผมตอบตามตรง "โทดทีนะ ให้เดินตั้งหลายรอบ ยังไม่ได้รูปที่โอเลย" "โอ้ย ไม่เป็นไรหรอกพี่ ชอบเดินน่ะ" เธอตอบผม นั่นทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นไปอีก จนผมอดสงสัยไม่ได้ ว่าถ้าผมเป็นแฟนเธอ เธอจะบอกกับผมแบบนี้มั้ยนะ.... จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 08:46:43

ความคิดเห็นที่ 24 ผมให้เธอเป็นคนเลือกว่าจะเดินไปดูทางไหน แวะที่ร้านไหนบ้าง เพราะอย่างที่บอกว่าให้เธอช้อบปิ้งจริงๆ เลยให้เธอเลือกร้านเอง และผมก็ทำหน้าที่หามุมเอง ถ่ายไปเรื่อยๆ เธอเองก็ดูเพลิดเพลิน กับการเดินเข้าๆออกๆร้านนั้นทีร้านนี้ที หลายๆครั้งเวลาอยู่ในมุมที่ถ่ายไม่ได้หรือไม่ดี ผมก็หยุด มองเธอเลือกเสื้อผ้า อดไม่ได้ที่จะชื่นชมในตัวคนที่ผมหลงรัก เราเดินไปเรื่อยๆ จนมาหยุดที่ร้านขายเสื้อเล็กๆร้านหนึ่ง "พี่มด แวะร้านนี้กันเหอะ เสื้อน่ารักดี" เธอหันมาบอกผม ร้านนี้เป็นร้านแคบๆ และไม่ลึกมาก เสื้อผ้าถูกแขวนเรียงรายทั้งสองข้างผนัง หลังกระจกหน้าร้านมีรองเท้าวางขายอยู่จำนวนหนึ่ง แต่ที่เหลือในร้านมีแต่เสื้อ และชุดแซ็กสำหรับผู้หญิง น้องนกใช้เวลาเลือกเสื้อไม่นาน ก็มาสะดุดใจกับเสื้อสีชมพูสดลายดจุดสีดำ มีกระดุมติดเรียงตัวอย่างแปลกๆ เธอถามราคา และไม่รอช้าเข้าไปทดลองใส่ดู เธอใช้เวลาเปลี่ยนเสื้อสักพักหนึ่ง เพราะกระดุมที่แปลกและติดยาก "เป็นไง" เธอตอบ เมื่อเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อ พร้อมเสื้อที่เล็งไว้ ยิ้มเขินๆนิดๆมาที่เจ้าของร้านและผม "สวยค่ะ" เจ้าของร้านตอบ แหงสิ เจ้าของร้านที่ไหนจะบอกไม่สวย แต่ผมว่าเค้าก็ไม่ได้โกหก เสื้อสีชมพูดสดใสช่วยให้เธอดูน่ารักขึ้นกว่าเสื้อสีเทาที่เธอใส่มา และเหมาะกับเธอมากกว่าด้วย "มองกล้องหน่อย" ผมเรียกให้เธอหันมาถ่ายรูป กับเสื้อที่ใส่อยู่ เธอใช้เวลาคิด และต่อรองราคาอีกไม่นาน ก็ตกลงใจ ซื้อเสื้อตัวนี้กลับบ้าน "หิวยัง" ผมถามเธอตอนเราก้าวออกจากร้านเสื้อด้วยกัน "กินเลยก็ได้นะพี่" เธอตอบไม่ตรงคำถาม ผมเดาว่าเธอคงยังไม่หิว แต่ผมหิวแล้ว เลยชวนเธอหามื้อเย็นทานกัน "MK มั้ย" "ได้พี่ สาขาไหนดี ?" "ไปกินที่ MBK กัน พี่อยากแวะร้านกล้องที่นั่นด้วย" ผมบอกเธอ เราแวะร้านกล้องด้วยกันที่ MBK ชั้น 3 ก่อนขึ้นไปทานสุกี้ที่ชั้น 7 ผมกำลังอยู่ระหว่างตัดสินใจจะซื้อเลนส์ตัวใหม่ แต่ด้วยราคาที่แพงพอสมควร ทำให้ผมยังไม่มั่นใจว่าจะซื้อเลยดีมั้ย วันนี้เลยคิดว่าจะแวะมาสอบถามราคาที่ร้านก่อน "มีเลนส์ 50 F1.4 ของ Canon มั้ยครับ" ผมถามเมื่อไปถึงที่ร้าน "มีครับ อยากลองตัวอย่างมั้ยครับ ?" พนักงานของร้านถาม ผมชอบร้านนี้ด้วยพนักงานถูกฝึกให้เป็นมิตร และบริการลูกค้า "ตอนนี้ ราคาเท่าไหร่เหรอครับ ?" ผมถามก่อนจะตอบว่าเอาหรือไม่เอา "ราคาตอนนี้อยู่ที่ 14,500 ครับ" "ราคาเงินสดหรือบัตรน่ะครับ ?" ผมถามต่อ "ราคาเดียวกันครับ บัตรเราไม่ charge" ได้ยินอย่างงี้ ผมก็ยังตัดสินใจอะไรไม่ได้ เพราะยังไม่มีข้อมูลมาสนับสนุนว่าทำไมถึงควรซื้อตอนนี้ "ขออนุญาตให้ข้อมูลเพิ่มนะครับ" พนักงานร้านพูดกับผมต่อ "วันนี้นี้หน้าเวบเราปรับขึ้นราคาแล้ว แต่คนที่มาซื้อที่ร้านจะยังเป็นราคาเก่าอยู่ พรุ่งนี้ถึงจะเป็นราคาตามเวบ" เอาล่ะสิ แปลว่าถ้าวันนี้ผมไม่ซื้อ ซื้อวันหน้าราคาขึ้นแน่ๆ แต่ผมก็ยังลังเล ก็เงินตั้งหมื่นกว่าบาท "แต่ก็ ลองเอาไปคิดดูก่อนก็ได้ครับ ร้านเราปิดสามทุ่ม นี่ก็ยังมีเวลา" ผมเลยเก็บไปคิดก่อนระหว่างทานมื้อเย็น ค่อยตัดสินใจดีกว่า ว่าแล้วผมก็พาน้องนกขึ้นไปชั้นโรงหนัง ตรงเข้า MK และทานมื้อเย็นกัน จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 08:54:02

ความคิดเห็นที่ 25 "อยากกิน กุ้งแช่น้ำปลามั้ย" ผมถามหลังจากเราสั่งอาหารตามเมนูเสร็จ "มีด้วยเหรอพี่" นกถามอย่างประหลาดใจ เพราะกุ้งแช่น้ำปลา ไม่ใช่อาหารที่มีในเมนูของ MK "มีสิ เดี๋ยวรอแป๊ปนึง" แล้วผมก็หันไปสั่งกุ้งสดกับพนักงานเพิ่มอีกชุดหนึ่ง ไม่นานพออาหารที่สั่งมาถึง เราช่วยกันลำเลียงของสดลงหม้อ แล้วผมก็เริ่มลงมือปรุงกุ้ง โดยขอพริกกระเทียมเพิ่มมาชุดหนึ่ง โรยลงไปในถาดกุ้งสด เหยาะน้ำมะนาว และขอน้ำปลาเพิ่มเพื่อปรุง ผมรู้สึกดีมากๆที่ได้ "ทำอาหาร" ฝีมือตัวเอง ให้เธอทาน พอปรุงเสร็จ ผมก็ยื่นถาดกุ้งแช่น้ำปลาที่ปรุงเสร็จแล้วเพื่อถ่ายรูป โดยให้เธอถือ "กินเลยนะ" เธอพูดทันทีหลังจากที่ผมถ่ายรูปเสร็จ "เดี๋ยวๆ เดี๋ยวก่อน ต้องรอให้มันสุกก่อน" ผมรีบห้าม "มันจะสุกด้วยเหรอ" น้องนกดูประหลาดใจ "สุกๆ เดี๋ยวต้องทิ้งไว้แปปนึง" ผมบอก "พริกกับมะนาวจะทำให้กุ้งสุก ท่าทางจะอยากกินจริงนะเนี่ย" "แหะๆ อยากกินอะพี่ ชอบกินกุ้ง" เธอตอบผม แต่ก็อดใจรอไว้ก่อนตามที่ผมบอก พอดีหม้อต้มเดือด เราก็ตักสุกี้ทานกัน ทานไปก็คุยไป สับเพเหระตามประสาพี่น้อง ส่วนใหญ่ ไม่พ้นเรื่องแฟนเธอ และเรื่องที่ออฟฟิศ เราทานสุกี้ได้สักสองถ้วย ผมก็เอากุ้งแช่น้ำปลาให้เธอชิม "อืม ใช้ได้เลยนะพี่" เธอตอบผมหลังจากคีบกุ้งเข้าปาก "เหรอ โอเคใช่ปะ" ผมตอบเธอ แล้วก็ลองชิมกุ้งฝีมือตัวเองบ้าง "พี่ว่า อ่อนเค็มไปหน่อย" "อืมๆ มันแช่น้ำปลา ต้องเค็มหน่อย" เธอพยักหน้าเห็นด้วยกับผม ยังมีกุ้งเหลืออีก 4 ตัวผมเลยลงมือปรุงเพิ่ม เติมน้ำปลาลงไป เพิ่มความเค็ม "อืม ดีขึ้น" เธอบอกผม หลังชิมกุ้งตัวที่สองที่ผ่านการปรุงเพิ่มมาแล้ว ผมยิ้มกว้างด้วยความภูมิใจ เราทานสุกี้กันจนอิ่ม ทำเวลาเล็กน้อย และลุกออกจากร้านเพื่อกลับไปร้านกล้อง ตัดสินใจได้ในที่สุดว่าซื้อเลยดีกว่า เพราะยังไงก็ต้องซื้อแน่นอนอยู่แล้ว ซื้อก่อนราคาขึ้นน่าจะดีที่สุด นอกจากนี้ เหตุผลเล็กๆที่สนับสนุนให้ผมตัดสินใจซื้อ เพราะอยากลองเลนส์ใหม่กับน้องนก ในความรู้สึกผม มันมีความหมายต่อผมนะ เพราะระยะเลนส์ตัวนี้เป็นระยะที่ผมใช้ในการถ่ายรูปบ่อยที่สุด และเป็นระยะที่ผมชอบมากที่สุดด้วย ผมจึงอยากได้ถ่ายเธอด้วยเลนส์ที่ผมชอบ เป็นคนแรก แก้ไขเมื่อ 22 เม.ย. 54 09:04:20 จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 09:03:13

ความคิดเห็นที่ 26 "พี่อยากให้นกเปลี่ยนเสื้อมั้ย" น้องนกถามผมตอนกำลังจะเดินไปถึงหน้าร้านกล้อง "หืม ??" ผมงงไปเล็กน้อย ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเพิ่งซื้อเสื้อตัวใหม่มา "ตัวสีชมพูนี่ไง" เธอเสนอไอเดียให้ผม ซึ่งผมว่ามันเข้าท่าทีเดียว กับสิ่งที่เรากำลังจะไปถ่าย คือไฟประดับกลางคืน ผมโอเคเลยบอกให้เธอไปเปลี่ยนเสื้อระหว่างที่ผมจัดการซื้อเลนส์แล้วมาเจอกันที่หน้าร้านกล้อง หลังจากซื้อเลนส์เสร็จเราไปถ่ายรูปกันต่อที่ลานน้ำพุพารากอน ที่ประดับประดาไว้ด้วยไฟหลากสีสัน และยังมีต้นคริสมาสและเครื่องตกแต่งอื่นๆที่เข้ากับบรรยากาศทั่วทั้งลาน ผมพาน้องนกเดินผ่าน sky walk เลยบริเวณลานน้ำพุ ไปเก็บภาพบริเวณขั้นบันไดก่อน แล้วถึงค่อยย้อนกลับขึ้นไปบนลานน้ำพุ เราใช้เวลาค่อนข้างมากกว่าจะได้ภาพสักภาพหนึ่ง เพราะคนที่เยอะมาก อากาศก็ออกจะร้อนอบอ้าวสักหน่อยด้วย แต่น้องนกก็ไม่มีบ่นซักคำ "นกหิวน้ำมั้ย" ผมถามเธอเมื่อเราขึ้นมาถึงหน้าประตูทางเข้าห้างพารากอนตรงลานน้ำพุ จริงๆคือผมอยากได้กาแฟเย็นๆสักแก้ว และเผื่อน้องนกจะกระหายน้ำด้วย "ก็ดีนะพี่" เราพากันลงไป Food Court ในพารากอนเพื่อหาอะไรดื่ม แต่ผมไม่รู้จะซื้อกาแฟร้านไหนดื่มดี เลยเลือกร้านที่เห็นใกล้ๆ ผมมองไปเจอร้านอานตี้ แอน เลยเดินเข้าไป สั่งกาแฟเย็นมาแก้วหนึ่ง กัีบโค้กแก้วหนึ่ง ผมส่งแก้วกาแฟให้เธอ และบอกให้เธอเป็นคนปรุงกาแฟ ใส่ syrup หรือเติมอะไรให้ผมก็ได้ตามใจชอบ ทำไมน่ะเหรอ ? เพราะผมจะถ่ายรูปเธอตอนปรุงกาแฟเท่านั้นแหละ ผมอยากเก็บภาพเธอในวันนี้ ในทุกอิริยาบถ เพราะนี่เป็นวันที่มีความหมายต่อผมมาก สำหรับกาแฟ รู้มั้ยว่า ยี่ห้อ อานตี้ แอน เนี่ยจริงๆมันไม่ได้อร่อยเลย แต่ก็ไม่ได้แย่จนกลืนไม่ลง ผมรู้อยู่ก่อนหน้านี้แล้ว เพียงแต่ไม่อยากเสียเวลาเดินหา และมันก็ไม่แพงมากนัก และถึงจะไม่อร่อย แต่ผมกินกาแฟที่น้องนกปรุงให้จนหมด ก็แหม เธออุตส่าปรุงกาแฟให้ผมทั้งทีนี่นะ จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 09:11:41

ความคิดเห็นที่ 27 เราใช้เวลาถ่ายรูปต่ออีกไม่นานที่บนลานน้ำพุ ผมว่า น้องนกคงเพลียแล้ว เราถ่ายรูปกันมาตั้งแต่เย็น ได้รูปไปไม่น้อย ผมได้แต่หวังว่า การมากับเธอในวันนี้ จะทำให้เธอสบายใจขึ้นบ้าง จากเรื่องร้ายๆที่ได้เจอมา หรืออย่างน้อย ก็คงทำให้เธอฟุ้งซ่าน น้อยลง "เหนื่อยมั้ย" ผมถามเธอขณะที่กำลังเดินไปที่สถานีรถไฟฟ้า BTS สยามด้วยกัน "ไม่มากนะพี่ มันตอนเย็นด้วยแหละ ไม่ร้อนมาก ไม่โดนแดด" เธอตอบผม ใบหน้าหน้ายังคงอมยิ้มตลอดเวลา เหมือนน้องนกคนเดิมของผมอยู่เสมอ "ขอบคุณมากนะคะ ที่พานกมาถ่ายรูป" "เดี๋ยวพี่ไปส่งบ้านนะ" "ไม่ต้องส่งก็ได้พี่ เกรงใจ" "ให้พี่ไปส่งเถอะ บ้านพี่ผ่านทางบ้านนกได้" เราเดินไปขึ้น BTS และไปต่อรถ MRT ที่สถานีสุขุมวิทด้วยกัน "นกน่ะ ควรปรับปรุงท่าเดินตัวเองหน่อยนะ" ผมทักเธอขณะเราอยู่บนรถไฟฟ้าด้วยกัน "เหมือนหลังงอตลอดเวลา" พอได้ยินปั๊บ เธอก็ยืดหลังขึ้นหยั่งกับทหาร และทำท่าเดินประชดแกมยั่วตลกผม แล้วก็หัวเราะออกมา "ใช่พี่ เพื่อนก็บอก ว่าท่าเดินนกอะทุเรศมาก" เธอเห็นด้วยกับผม "สบายใจขึ้นบ้างปะ" ผมถามเธอ หลังจากเว้นระยะบทสนทนา เพื่อเปลี่ยนเรื่อง จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 09:14:44

ความคิดเห็นที่ 28 "สบายใจขึ้นบ้างปะ" "ก็ดีนะ ไม่ฟุ้งซ่าน" เธอตอบผม "นกว่านกน่ะ อาภัพนะ ไปชอบแต่ละคนแต่ละที ไม่พ้นต้องเจอเรื่องแบบนี้ตลอดเลย" น้องนกมักจะใจอ่อนกับผู้ชายที่บุคลิก และหน้าตาดี และยอมหยวนให้กับนิสัยที่ไม่ดี จนสุดท้ายมักลงเอยไม่สวยอยู่ตลอด ผมรู้สึกสงสารเธอขึ้นมาจับใจ พาลคิดไปว่า ถ้าผู้ชายคนนั้นเป็นผม ผมคงไม่มีวันทำให้เธอต้องเสียใจแน่ๆ แต่มันก็เลยจุดนั้นมาไกลแล้วสำหรับผม "งั้นคราวหน้า ก็ต้องคิดให้ดีก่อนตัดสินใจนะ" ผมบอกแกมสอนเธอ "หนูก็คิดนะ แต่มันอดไม่ได้ทุกที" "เคยได้ยินที่เค้าบอกว่า ให้รู้จักตั้งคำถามมั้ย เค้าบอกว่า มันไม่สำคัญเท่าไหร่หรอกว่าคำตอบคืออะไร แต่สิ่งที่สำคัญคือการตั้งคำถาม เพราะคำถามเป็นตัวกำหนดคำตอบ" ผมกำลังหมายถึงหนังสือเล่มหนึ่งที่ผมจำชื่อไม่ได้ แต่จำเนื้อหามันได้ "เคย" เธอตอบสั้นๆ แสดงว่าเธอรู้ ว่าผมกำลังหมายถึงอะไร ผมไม่อยากทำให้การพูดของผมทำให้เธอเบื่อซะก่อน เลยไม่อยากสาวความยาวมากนัก และเธอคงไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะคิด หรือฟังเรื่องพรรณ์นี้ซักเท่าไหร่ "พี่นี่ แมนดีนะ" เธอพูดขึ้นหลังเงียบไปหน่อยนึง ผมไม่ตอบอะไร แต่ยิ้มให้แบบงงๆเล็กน้อย "นกเคยมีเพื่อนคนนึง ตอนดูละครเวทีด้วยกันเสร็จ จริงๆแล้ว โรงที่ไปดูกันน่ะมันก็ใกล้บ้านนกนะ เดินกลับได้ แต่ตอนจะกลับเนี่ย มันไม่มีการเสนอตัวไปส่งเลย แต่ถามว่า 'กลับเองได้ใช่ปะ' นกนี่แอบคิดว่า โหย นี่จะไม่ห่วงกันเลยใช่มั้ย" เธอพูดเจือเสียงหัวเราะในตอนท้าย "ไม่มีถามไปส่งเลยเหรอ" ผมถามย้ำ "ไม่มีเลย" ผมไม่มีความเห็นอะไรกับเรื่องนี้ เพราะคิดว่า มันเป็นเรื่องที่ผู้ชายควรทำอยู่แล้ว นั่นคือการดูแล และให้เกียรติผู้หญิง แต่ก็แอบดีใจที่เธอเห็นเป็นความดีความชอบ รถไฟใต้ดินเดินทางมาจนเกือบถึงสถานทีที่น้องนกจะลง ซึ่งจากสถานีที่เธอลง เธอต้องเดินเข้าบ้าน ที่อยู่ไม่ไกลจากสถานีมากนัก ทีแรกผมตั้งใจว่า ส่งเธอถึงสถานีก็พอ ถ้าไปไกลกว่านี้ เกรงว่ามันจะทำให้เธออึดอัด แต่ตอนนี้เอง ผมเริ่มตระหนักว่า ไม่แน่ นี่อาจจะเป็นครั้งเดียว และครั้งสุดท้าย ที่ผมจะได้มาส่งเธอ แบบนี้ ก็ได้ ผมเลยเปลี่ยนใจ จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 09:18:28

ความคิดเห็นที่ 29 "พี่ส่งแค่สถานีพอก็ได้นะ" น้องนกบอกผม "ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ไปส่ง" ผมดื้อ แต่ตามบทที่วางไว้ "ไม่เป็นไรจริงๆพี่" ผมไม่รู้เธอจะอึดอัดรึเปล่า แต่รอบนี้ ผมมีแผนของผม "เอาเถอะน่า เชื่อพี่" ผมพูดนิ่งๆ คล้ายๆกับมีเหตุผลบางอย่างที่บอกเธอตอนนี้ไม่ได้ เธอชะงักไปหน่อยนึง แล้วก็ยอมตามผม เธออาจจะคิดว่า ผมสังเกตเห็นเหตุไม่ชอบมาพากลบางอย่าง จึงต้องไปส่งเธอถึงที่บ้าน แต่ไม่ว่าเธอจะคิดว่าอะไรก็ตาม ผมสนแต่ว่า จะใช้เวลาช่วงนาทีสุดท้าย ให้คุ้มค่าที่สุด รถไฟฟ้าค่อยๆเข้าเทียบที่ชานชาลาสถานี เวลาที่เหลือน้อยลงเรื่อยๆนี้ ทำให้ผมนึกถึงช่วงเวลาที่ผ่านมา ตลอดเวลาที่ผมมีความรู้สึกให้เธอโดยที่เธอไม่เคยรู้มาก่อน เธออาจจะมองออกบ้าง หลายๆที เวลาผมมีขนม หรือทักทายเธอ คุยกับเธอว่ามันพิเศษกว่าที่ผมมีให้กับคนอื่นๆ แล้วผมก็คิดขึ้นมาอีกว่า นี่อาจจะเป็นโอกาสเดียว ที่ผมจะได้บอกความในใจกับเธอก็ได้ "ส่งแค่นี้พอก็ได้นะพี่ หนูเกรงใจอะ" น้องนกบอกผม ตอนเรากำลังจะ scan บัตรออกจากระบบรถไฟใต้ดิน "เอาเหอะนะ เชื่อพี่ๆ" ผมตอบยิ้มๆ ในใจผมเริ่มเต้นแรงขึ้นขณะพยายามรวบรวมความกล้า และคิดว่าจะเริ่มต้นเรื่องยังไงดี เราเดินออกมาจากสถานี เลียบถนนมาเล็กน้อย ก็ถึงปากทางเข้าคอนโดที่เธอาศัยอยู่ ทางเดินเข้าคอนโดของเธอค่อนข้างเปลี่ยวและเงียบ แม้ว่าตลอดทางจากปากทางถึงคอนโด จะไม่มีบ้านคน และเป็นระยะทางไม่ไกล และดูไม่น่ามีอันตราย เพราะคนที่เข้าออกทางนี้มีเพียงคนที่อาศัยอยู่คอนโดเดียวกันกับนกเท่านั้น "นก มองออกใช่มั้ย" ผมถามเธอ ขณะที่เราเดินเคียงคู่กันบนถนนที่เงียบเชียบ ผมรู้สึกว่าบรรยากาศมันโรแมนติกอย่างบอกไม่ถูก "มองไรออกพี่ ?" เธอถามย้อนอย่างงงๆ "มองออกว่า.... พี่รู้สึกยังไงกับเราไง" ผมพูดไปแล้ว จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 09:23:24

ความคิดเห็นที่ 30 "นก มองออกใช่มั้ย" ผมถามเธอ ฟังดูกระทันหัน แต่ผมไม่รู้จะเริ่มยังไงดี "มองไรออกพี่ ?" เธอถามย้อนอย่างงงๆ ซึ่งผมรู้ว่าเธอแกล้งโง่ สงวนท่าทีตามประสาผู้หญิงนิสัยดี "มองออกว่าพี่รู้สึกยังไงกับเราไง" "อะไรพี่" เธอเริ่มทำตัวไม่ถูกกับการจู่โจมสายฟ้าแลบของผม "อย่าแกล้งโง่ไปหน่อยเลย" ผมรู้ว่าเธอรู้ ผมพูดต่อพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ "พี่รู้ว่าเรามองออก ว่าพี่เคยจีบเรา" ".... อืม ก็มองออกนะว่าพี่จีบ บางทีน่ะ เมื่อก่อน... แต่เดี๋ยวนี้ไม่ใช่แล้วใช่ปะล่ะ" เธอตอบผม และยอมรับตามตรง "เวลาเปลี่ยน แต่ก็ไม่ใช่ทุกอย่างที่จะเปลี่ยนนะ" ผมตอบเธออ้อมๆ "เชื่อมั้ยว่า นกเป็นรักแรกพบของพี่เลยนะ.... คือ พี่ชอบนก ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นเลย ที่ตอนปฐมนิเทศพนักงานใหม่" "จริงเหรอพี่ !!" เสียงเธอฟังดูประหลาดใจมากกับความจริงเรื่องนี้ "อืม ตอนนั้นที่พี่เห็นนะ นกเป็นผู้หญิงที่สวย ผอม ขาว ผมยาว แถมยังเก่งและฉลาดอีกด้วย คือพี่เห็นปุ๊บ หลงรักปั๊บเลย จริงๆ" "แต่ตอนนี้....555+" เธอพูดแทรกผมขึ้นมาพร้อมเสียงหัวเราะ ผมก็หัวเราะด้วย ใช่เธออวบขึ้นจากตอนเข้างานใหม่ๆ ผมที่เคยยาว ตรง ก็ผ่านการดัดและทำสี "แต่นั่นไม่ได้ทำให้ความรู้สึกที่พี่มีให้นกมันเปลี่ยนไปนะ เพราะมันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร" ผมพูดต่อ สำหรับผมภาพทุกภาพ ยังคงชัดเจนในความทรงจำ รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ แม้มันจะไม่ใช่เสียงที่ไพเราะเสนาะหูเหมือนเพลงที่แต่งโดยนักพระพันธ์ระดับโลก แต่ก็เป็นเสียงที่น่าฟังที่สุดสำหรับผม น้ำขิงที่เธอดื่ม ผลไม้ที่เธอไม่เคยแม้แต่จะแตะ และคำพูดที่ว่า ผู้หญิงทุกคนชอบไอติมและของหวาน ยังคงดังชัดเจนอยู่ในความคิดผมอยู่เสมอ "แต่พี่มีแฟนแล้ว..." เธอพูดขึ้น "ใช่ พี่ถึงได้ไม่ทำอะไร อย่างที่เป็นทุกวันนี้ไง" ความตื่นเต้นผมเริ่มหายไป หลังจากที่ได้ระบายความในใจ ดูเธอสนใจที่จะฟังในสิ่งที่ผมอยากจะบอก ทำให้ผมกล้าที่เล่าต่อไปเรื่อยๆ เหมือนเราสอง จงใจที่จะชะลอฝีเท้าเดินช้าลง หรือผมเดินช้าลงแล้วนกก็ชะลอความเร็วของการก้าวลงตามผมก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าผมอยากจะยืดเวลานี้ออกไปให้นานที่สุด "รู้มั้ยว่าทำไมพี่ถึงได้เลิกจีบนก" ผมถามเธอ เธอส่ายหน้า แน่สิ เธอจะไปรู้ได้ยังไง ผมเดาว่าตอนผมห่างจากเธอมา เลิกจีบเธอไปซะดื้อๆ คงทำให้เธองง และสงสัยอยู่ไม่น้อย "นกรู้สึกมั้ยว่า ตอนเราคุยกัน มีอะไรบางอย่างที่เราเข้ากันไม่ได้ มันเหมือน เราพูดภาษาเดียวกัน ฟังกันเข้าใจ แต่ไม่เข้าใจกัน" เธอนิ่งฟังผม และพยักหน้าตามอย่างช้าๆ "พี่ว่ามันสำคัญนะ การที่คุยกันแล้วเข้าใจกัน สำหรับคนสองคนที่คบกัน พี่คุยกับนกได้สักพัก พอเห็นเรื่องนี้ พี่ก็คิดแล้วว่า ถ้าจะคบกัน คงเหนื่อย พี่ไม่อยากให้นกต้องมาเหนื่อยกับพี่พี่เลยคิดว่า พี่ถอยดีกว่า" เราเดินมาจนถึงหน้าคอนโด ผ้านป้อมยามที่มีพี่ รปภ.ทำหน้าที่อยู่คนหนึ่ง ผมไม่เคยเดินเข้ามาที่นี่ บ้านของนก การมาในวันนี้เรียกว่าอยู่นอกแผนการผม มากเลยทีเดียว "แล้วรู้มั้ย ตอนพี่รู้ว่านกมีแฟนน่ะ พี่ดีใจมากเลยนะ" ผมบอกเธอ "ทำไมล่ะพี่" เธอถามกลับด้วยความประหลาดใจ เพราะสิ่งที่เธอคาดเดา คงจะตรงกันข้ามกับที่ผมบอก ผมรวบรวมความกล้า แล้วพูดออกไป "พี่ก็แค่ อยากให้นกมีความสุข เท่านั้นแหละ" เธออุทานขึ้นมา ผมเข้าใจว่า คงเป็นความรู้สึกตื้นตัน ไม่รู้ผมตาฝาดไปรึเปล่าที่เห็นเหมือนตาเธอชื้นขึ้นมาด้วยน้ำตา.... ผมรู้สึกว่า ตัวเองนี่พระเอกละครน้ำเน่าเป็นบ้า "การมีแฟน หรือเราตัดสินใจคบใครสักคนเป็นแฟน พี่ว่ามันเป็นความรู้สึกที่ดีนะ เพราะนั่นแปลว่า เราเจอคนที่รักเราและเรารักเค้า" ผมพูดต่อ "แล้วนก ก็ไม่ต้องกังวลอะไรนะ ที่พี่ทำ ที่พี่มาบอก พี่ไม่ได้ต้องการอะไรจากนก เพราะพี่มีแฟนแล้ว พี่ถึงได้ ไม่ทำอะไรไง" "ค่ะ" เธอตอบผม "ขอบคุณมากค่ะ" "กลัวพี่มั้ย" ผมถามยิ้มๆ "ไม่นะ หนูไม่กลัวพี่" เธอตอบผม "มากันแบบนี้ หนูโอเคนะ" ผมยิ้ม แค่นี้ ผมก็พอใจแล้ว “เราก็ เหมือนเดิมนะ” เธอบอกผม “อืม เหมือนเดิม” ผมรับคำเธอ แล้วบอกลา "หลับฝันดีนะ" ผมยิ้ม มองเธอหันหลังเดินเข้าคอนโดไปจนลับสายตา นึกขอบคุณเธอ ที่ยอมรับความรู้สึกผม และยินดีจะปฏิบัติต่อผมเหมือนเดิม ผมเดินกลับออกมาด้วยความรู้สึกที่โล่งปลอดโปร่งอย่างไม่เคยรู้สึกมานาน ขณะเดินตามถนนออกจากคอนโดมาเพียงลำพัง เหลียวหลังกลับไปมองคอนโดที่พักของเธอ ด้วยความรู้สึกที่ต่างจากเดิม จากคนที่แอบรักอยู่ห่างๆ ตอนนี้ ผมไม่ต้องปิดบังความรู้สึกตัวเองกับเธออีกแล้ว และเธอคงเข้าใจถึงสิ่งต่างๆที่ผมทำทั้งที่ผ่านมา และที่ผมทำให้เธอในอนาคตในฐานะพี่ชาย ที่เธอรู้ว่าผมคิดกับเธอยังไง ผมเองก็ตอบไม่ได้ว่าความรู้สึกที่ผมมีให้เธอ มันจะยืนยาวไปนานสักแค่ไหน แต่ผมไม่เคยพยายามเก็บไว้ และก็ไม่เคยพยายามที่จะโยนมันทิ้งไป แต่ปล่อยไปตามหัวใจทำหน้าที่ของมัน แม้รักครั้งนี้ จะไม่ใช่รักที่ลงเอย ด้วยการครองคู่กัน สำหรับผมแล้ว มันเป็นความรักที่สวยงาม และมีคุณค่าอย่างล้นเหลือ ผมไม่เคยคาดหวังว่าเธอจะรักผมตอบ จากสิ่งต่างที่ผมทำให้เธอ ผมพอใจที่จะได้นั่งมองเธออยู่ห่างๆ แสดงความห่วงใยให้เธอเห็นบ้าง ตามแต่โอกาสจะอำนวย เพราะผมรู้แล้ว ว่าระหว่างผมกับเธอมันเป็นไปไม่ได้ ที่จะครองรักกัน มันคงเป็นอะไรที่งี่เง่ามาก ที่จะทู่ซี้ จีบเธอต่อไป ทั้งที่รู้ว่า มันจะลงเอยแบบไหน ผมตัดสินใจ เลือกสิ่งที่ คิดว่า ดีที่สุด สำหรับผม และน้องนกแล้ว และไม่มีอะไรค้างคาใจผม อีกต่อไป ขอบคุณในความรัก ที่มีให้กับผม แม้มันจะเป็นในรูปแบบ พี่ชาย แต่นั่น ก็เพียงพอแล้ว สำหรับผม รักน้องนกเสมอ Love you as always...... ---------------------- จบบริบูรณ์ ------------------------ จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 09:42:09

ความคิดเห็นที่ 31 พิมผิด** แก้ไขเมื่อ 22 เม.ย. 54 09:54:49 จากคุณ : ต๊อกโบกี เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 09:54:21

ความคิดเห็นที่ 32 ตามอ่านจนจบเลยครับ ขอบคุณมากๆ จากคุณ : tanwatana เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 11:52:30

ความคิดเห็นที่ 33 อ่านดูแล้วก็เพลินด๊ครับ เป็นอีกมุมมองนึงของความรัก สงสัยที่เลิกกับแฟนคนแรกก็น้องนกเนี่ยแหละม้างครับ เท่าที่อ่านดูเผลอๆไม่แน่อาจจะมีเลิกกะคนที่คบอยู่มาหาน้องนกอีกก็เป็นได้.... จากคุณ : Bavarian Prince เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 13:27:22

ความคิดเห็นที่ 34 เห็นด้วยกับความเห็นที่ 33 มากกกกกกกกกกกกกกกกกก จากคุณ : limemon เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 14:18:07

ความคิดเห็นที่ 35 ตอบ คห. 33 ครับ ผมกล้าพูดครับ ว่าที่เลิกกับแฟนคนแรก ไม่ใช่เพราะน้องนก เพราะผมคิดจะเลิกกับแฟนคนแรก ตั้งแต่ก่อนจะพบกับน้องนกครับ และสาเหตุที่เลิกกัน ไม่ใช่เพราะน้องนก แต่เป็นเพราะผมต้องการจะเลิกเอง เพราะไม่คิดจะแต่งงานด้วย ต่อให้ไม่เจอน้องนก ก็เลิกกันอยู่ดีครับ ส่วนแฟนคนหลัง ตอนนี้ คบกันมาหลายปีแล้วครับ กำลังวางแผนแต่งงานกันอยู่ครับ ส่วนน้องนก ตั้งแต่ในตอนที่เล่า ก็เลิกจีบแล้ว เลิกจีบเลยครับ และตอนนี้ เธอก็มีแฟนใหม่แล้วครับ กำลังหวานชื่นเลยทีเดียว ^^ ขอบคุณที่ติดตามอ่านจนจบครับ ปล. ไม่ควรเอาความคิดตัวเราเองไปตัดสินคนอื่นนะครับ บางทีมันเหมือนดูถูกกันครับ ด้วยความเคารพ จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 14:31:47

ความคิดเห็นที่ 36 อยากเห็นรูปน้องนกอ่ะครับน้า อิอิ อ่านสนุกีดีครับ นึกว่าจะไม่มาต่อซะแล้ว จากคุณ : คนเจ้าชู้อยู่ได้ทุกที่ เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 17:23:42

ความคิดเห็นที่ 37 สนุกดีครับ ชอบครับ แล้วแฟนคุณว่ายังไงบ้าง จากคุณ : ออออ เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 21:55:59 A:124.120.7.158 X: TicketID:312179

ความคิดเห็นที่ 38 อืม อ่านแล้วก็เพลินดีนะคะ เหมือนเราจะได้แง่คิดอะไรบ้างอย่าง ในบางช่วงบางตอนของเรื่องนะคะ แต่พอตอนใกล้ๆจบ อ่านมาเรื่อยๆ แล้วเรื่องราวก็จบ เลยรู้สึกงง ว่า คุณกำลังสื่ออะไร หรือแค่อยากจะเล่าเฉยๆ ที่ออกความเห็นแบบนี้ ไม่ใช่อะไรหรอกนะคะ ประมานว่าอ่านเรื่องมาจบเระ แต่บทสรุปของเรื่องนะคืออะไร อะไรประมานนั้นนะคะแต่ยังสะ โดยร่วม ก็รู้สึกชอบและดีใจที่ได้อ่านเรื่องที่คุณเอามาแชร์กัน ขอบคุณค่ะ จากคุณ : เจ็บแต่ตอนหายใจ เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 18:50:58

ความคิดเห็นที่ 39 :) อื้ม ได้แง่คิดมากๆเลย บทสรุปของตัวเองคิดว่า ความรักมีได้หลายอย่าง แต่คนที่เราจะอยู่ด้วยกันไปตลอดมันมีมากกว่านั้นเยอะ จากคุณ : สงสัยจะต้องติดตามพี่แหละ^^ (maesa_purity) เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 19:19:20

ความคิดเห็นที่ 40 มาตอบ เผื่อมีคนสงสัย ตามมาอ่าน ชื่อเรื่อง My love story เขียนขึ้น เพื่อสื่อถึง เรื่องราว ความรัก (ที่ไม่ได้ต้องการให้สมหวัง) ครั้งหนึ่งของผม อยากบอกว่า ผมเองก็ไม่เคยคาดคิดว่า ความรักครั้งนี้ จะออกมาเป็นแบบนี้ ไม่คาดหวัง ไม่หวังให้น้องเค้ามารักผมตอบ ไม่หวังให้น้องเค้าให้อะไรผมตอบ แค่ไม่ทำลายสิ่งดีๆ ที่มีให้กัน แบบพี่น้องกันนี้ ก็เท่านั้น รัก และสนับสนุน ทุกสิ่งที่ดี สำหรับน้องเค้า เห็นน้องนกมีความสุข ผมก็มีความสุข น้องนกหัวเราะ ผมยิ้ม น้องนกไปเที่ยว ผมสบายใจ น้องนกดีใจ ผมก็ดีใจ น้องนกมีแฟน ผมยิ่งดีใจ ความรักที่มี เป็นในเชิงชู้สาว แต่ต่างจากที่เคยเป็น และผมรู้สึกว่า ผมได้ทำในสิ่งที่ผมอยากทำมากที่สุดอย่างหนึ่งในชีวิต นั่นคือ สารภาพรักกับเธอ ครับ จากคุณ : Mashi_Naz เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 23:31:05