ความคิดเห็นที่ 1 เราในปัจจุบันจัดว่าเป็นคนที่หน้าตาใช้ได้  แต่ก็ไม่ได้โดดเด่นอะไร แต่ที่เด่นที่สุดคือ'หน้าอก'  เราเลยถูกแอบมองหน้าอก และถูกลวนลามมาตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่เพื่อนร่วมชั้น , ขี้เมาแถวบ้าน หรือแม้กระทั่งอาจารย์สอนนาฎศิลป์ที่เรารักและเคารพมากท่านหนึ่ง (ตอนหลังอาจารย์ท่านนี้ก็ถูกไล่ออก หลังจากโดนพวกเรานักเรียนที่โดนอาารย์ท่านนี้ลวนลามออกมาแฉ) ถึงแม้จะเจอเรื่องพวกนี้มาบ้าง แต่ก็ไม่หนักมากขนาดที่จะทำให้เราขยาดหรือฝังใจกับอะไรพวกนี้มากนัก เราก็ใช้ชีวิตเหมือนเด็กประถมทั่วไป  แถมมีแม่คอยไปรับไปส่งทุกวัน ไม่มีทางออกนอกลู่ นอกทางได้อย่างแน่นอน และก็ถูกกรอกหูเรื่องความเป็นกุลสตรีมาตั้งแต่จำความได้ เราเลยเป็นเด็กที่ค่อนข้างเงียบๆ เรียบร้อย และ ขี้อาย ผมสั้นทรงนักเรียน อ้วน-ดำ หน้าสิวเขรอะ นมโตเกินหน้าเพื่อนซึ่งเราเกลียดมาก โดนไอ้พวกเพื่อนผู้ชายทะลึ่งๆมาแซว มาล้อให้ได้อายอยู่เรื่อย แถมยังขี้เหร่อีกยิ่งไม่ต้องพูดถึง จนช่วงขึ้นมัธยมต้น ช่วงนั้นภาษาจีนเพิ่งบูมใหม่ๆ บวกกับพ่อเราก็ทำงานอยู่ที่จีนอยู่แล้ว พ่อกับแม่เลยตัดสินใจให้เรามาเรียนที่่จีน จากคุณ : แพรไชน่าทาวน์ เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 01:54:22

ความคิดเห็นที่ 2 เราเริ่มมีอิสระมากขึ้น เพราะพ่อต้องเดินทางบ่อย ทิ้งให้เราอยู่ที่บ้านคนเดียว ทำกับข้าว ไปเรียนเองตลอดจนเราเริ่มชิน จนมาถึงช่วงที่ขึ้นมัธยมปลาย   พ่อเราต้องย้ายไปอยู่ที่เมืองอื่น เราก็เลยต้องย้ายโรงเรียนและที่อยู่ใหม่ไปด้วย ร.ร.ใหม่ของเรา เป็นโรงเรียนนานาชาติ แต่มันไกลจากอพาร์ทเม้นของพ่อมาก เลยจำเป็นต้องอยู่หอ ที่นี่นักเรียนส่วนมากเป็นชาวแอฟริกัน ไม่จำกัดอายุ เรื่องความอิสระเลยไม่ต้องพูดถึง เหล้า ยา ปาร์ตี้ เซ็กส์ ยกพวกตีกัน และ อื่นๆอีกมากมาย ที่นี่แหละ ที่เปลี่ยนเราจากหน้ามือเป็นหลังเท้า ...................... ช่วงนั้นมีแต่นิโกรมาจีบเราเต็มไปหมด ตั้งแต่วันแรกที่เราก้าวเข้าไปที่นั่นเลยก็ว่าได้ เพราะตั้งแต่เิกิดมา ไม่เคยมีผู้ชายมาจีบเยอะขนาดนี้มาก่อน เราก็เลยได้ใจใหญ่ ยืดมาก ก็เลยจัดหนักเลยทีนี้ หารู้ไม่ ไอ้ที่มาจีบ มันก็จีบดะไปหมด ได้แต่ปริมาณ แต่ไร้คุณภาพ จากก่อนมาเป็นเด็กที่เรียบร้อย เฉิ่มๆ ขี้อาย เงียบๆ เกลียดความเซ็กส์ซี่ ไม่ชอบสุงสิงกับชาวบ้านโดยเฉพาะผู้ชาย เราก็ได้จัดการโมดิฟายตัวเองใหม่โดยไม่รู้ตัว ใช้เงินเติบ ชอบเที่ยวกลางคืน กินเหล้าเก่ง ชอบหว่านเสน่ห์ และก็ชอบปั่นหัวผู้ชายเล่น ตอนนั้นรู้สึกหลงตัวเอง และรู้สึกดีมากกับการโดนผู้ชายมาหยอด ใครเข้ามาขอเบอร์ เราแจกให้หมด เพราะเราแอบหวังลึกๆว่าเวลาไปเที่ยวกลางคืน พวกนั้นจะได้เลี้ยง จะได้เที่ยวฟรีตลอด จนเมื่อ 2 ปีที่แล้ว คืนหนึ่งในผับ มีนิโกรอ้วน-เตี้ยคนหนึ่งมาตื๊อให้เราไปนั่งดื่มด้วยที่โต๊ะใหญ่ จากคุณ : แพรไชน่าทาวน์ เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 01:55:13

ความคิดเห็นที่ 3 เราเองวันนั้นก็มาคนเดียว แถมกำลังเครียดเรื่องส่วนตัวอยู่พอดี อยากกินเหล้าเพิ่มแต่ตังไม่พอ เราก็เลยไปนั่งดื่มที่โต๊ะเค้า คุยไปคุยมา ก็เลยรู้ว่าชื่อโทนี่ อายุ30ปี เป็นอาจารย์สอนภาษาอังกฤษอยู่ที่ร.ร.แห่งหนึ่ง เราก็คิดว่าเค้าจะเหมือนผู้ชายทั่วๆไป ที่เข้ามาหยอดแล้วก็ผ่านไป แต่มันไม่ใ่ช่ เรานับถือความอึดของเค้า เลยคุยกันเป็นเพื่อนเป็นพี่กันมา 2 ปี  จีบมาราธอนมา 2 ปี  แต่เราก็รักษาระยะห่างมาตลอด 2 ปีเหมือนกัน เค้าชวนไปเที่ยวบ้านทีไร เราปฎิเสธอ้อมๆ หรือไม่ก็ตอบตกลงส่งๆไปตลอด เพราะฉะนั้น เวลาเจอกัน ก็จะเป็นที่ผับ , ลานเบียร์ หรือไม่ก็ร้านอาหาร ซึ่งทุกครั้งที่ไปกับเค้า เค้าจะควักตังจ่ายตลอด ตังโทรศัพท์เราหมดก็คอยเติมให้ทีละนิดๆ  ทั้งๆที่เราบอกว่าไม่ต้องเติมให้แล้ว  ก็ไม่ฟัง (แอบสงสาร เห็นตัวอ้วนๆ เตี้ยๆ หน้าซื่อๆ) ช่วงไหนช็อต ก็จะคอยยื่นมือเข้ามาช่วยเสมอ ไม่ได้ให้ยืม แต่ให้มาฟรีๆเลย (มารู้ทีหลังว่ามันไม่ได้ฟรีอย่างที่คิด) อย่างนี้ก็เริ่มเข้าทางเราิสิ ทั้งรักจริง ทั้งใจป้ำอย่างนี้ ถึงแม้จะไม่นึกพิสวาสเค้าเลย แต่เราก็คุยไปเรื่อยๆ ประเด็นหลักไม่ใช่เพราะจะหลอกเอาเงินเค้า แต่หลักๆเลยคือเค้าคอยปลอบใจเวลาเราร้องไห้เสมอ ส่วนเรื่องเิงินเป็นผลพลอยได้ จากคุณ : แพรไชน่าทาวน์ เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 01:57:44

ความคิดเห็นที่ 4 หลังจากที่เราผัดผ่อนเรื่องที่จะไปบ้านเค้าอยู่เรื่อยๆ ทำให้เค้าเริ่มไม่พอใจ เริ่มที่จะไม่เชื่อคำพูดของเราอีกแล้ว เพื่อเป็นการไถ่โทษ เราเลยยอมเจอกับเค้าที่ลานเบียร์เหมือนเดิม หลังจากที่หลังๆแม้กระทั่งนัดเจอกัน เรายังปฎิเศษตลอด ตอนนั้นเวลาประมาณ 4-5 ทุ่ม คนกำลังเยอะได้ที่ เพราะคนส่วนมากจะมานั่งที่นี่ก่อนที่จะเข้าไปดื่มในผับต่อ (เพราะมันอยู่เยื้องๆกันแค่ถนนกั้น) เราเลยไม่นึกว่าจะมีอันตรายอะไรเกิดขึ้น ที่สำคัญวันนั้นเพื่อนๆน้องๆเราก็นั่งอยู่โต๊ะข้างๆด้วย (เพิ่งแยกกับพวกอาจารย์จากร้านอาหาร เพราะเป็นวันนัดเลี้ยงรวมรุ่นของนักเรียนห้องเรา ก็เลยกะจะไปผับกันต่อ) ซึ่งตอนนั้นเราก็ได้บอกโทนี่ไปตั้งแต่ต้นแล้วว่า หลังจากนั้นเราขอแยกตัวไปกับเพื่อนต่อนะ เค้าก็ถามว่า แล้วที่ตกลงจะไปบ้านเค้าล่ะ เราก็บอกเหมือนเดิมว่าเอาไว้ครั้งหน้าละกัน ถ้าว่างเดี๋ยวจะติดต่ออีกที แก้วเบียร์ของเรากับของเค้าที่พร่องไปครึ่งแก้ว หลังจากที่เค้าสั่งให้แก้วต่อแก้วจนเราจุก รุ่นน้องเราก็เดินมาบอกว่าพวกเค้าจะไปต่อกันแล้วนะ เราก็บอกให้เค้าไปกันก่อน แล้วเดี๋ยวจะตามไปอีกใน 20 นาที หลังจากที่พวกเพื่อนๆไปกันแล้ว นั่งคุยกันอีกซักพัก เราก็บอกขอตัวกับโทนี่ ส่วนโทนี่ก็พยายามรั้งเราแบบอ้อมๆ แต่สุดท้ายก็ลากันด้วยดีที่หน้าลานเบียร์นั่นเอง เราไปเที่ยวต่อกับเพื่อน ส่วนเค้าไปกินข้าวแล้วกลับบ้าน ระหว่างที่เราเดินตรงไปที่ผับ ก็ฟังเพลงไป ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง และไม่สังเกตุถึงความผิดปกติใดๆ จนกำลังจะก้าวขาึขึ้นบันไดเข้าไปในผับ ก็มีมือผู้ชายมาฉุดเราไว้จากด้านหลัง ตอนแรกนึกว่าเป็นเพื่อนหรือคนรู้จัก แ่ต่พอหันกลับมา .....เป็นโทนี่ จากคุณ : แพรไชน่าทาวน์ เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 01:58:15

ความคิดเห็นที่ 5 ติดตามอ่าน  แต่เราว่าหว่านกับการเปิดทางเลือกให้ตัวเอง คือต้องทำในตอนที่เรายังไม่เลือกใครสักคนมาเรียนรู้นะคะ แล้วก็ต้องชัดเจนบอกเขาไปก่อนว่าเรา คิดยังไงในตอนนี้ ทิศทางเป็นแนวไหนมากกว่าค่ะ จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 02:07:13

ความคิดเห็นที่ 6 ติดตามอ่านค่ะ จากคุณ : ^KaNoM_MaNiA^ เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 02:11:23

ความคิดเห็นที่ 7 กรุณาอย่าหักมุมตอนจบนะ... I เซง จากคุณ : Professional Advice เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 02:12:23

ความคิดเห็นที่ 8 ความรู้สึกตอนนั้นคือตกใจนิดๆ เพราะไม่นึกว่าเค้าจะสะกดรอยตามเรามาถึงที่นี่ แถมแววตาของเค้าตอนนั้นมันน่ากลัวชอบกล ไม่เหมือนโทนี่คนเดิมที่เรารู้จัก แต่ก็ยังไม่คิดอะไรมาก ถามไปว่าทำไมถึงตามมา ทำไมไม่ไปกินข้าว ไหนบอกหิวไม่ใช่หรอ มีอะไรรึเปล่า มันบอกว่า (ตอนนี้ขอเริ่มเรียกว่ามันแล้ว) ขอเข้าไปด้วยได้มั้ย? เราก็ปฎิเศษอ้อมๆ ว่าเพื่อนๆส่วนมากเรายังไม่รู้จักเลย รู้จักแต่น้องคนนั้นคนเดียว ถ้าฉันหนีบคุณไปด้วยคงไม่ค่อยเหมาะนัก  เอาไว้ครั้งหน้าได้มั้ย? เรายิ้ม และบอกลาอีกครั้งก่อนจะหันหลังกลับเข้าไป แต่คราวนี้มันไม่ยอมง่ายๆเหมือนเดิมแล้ว  ฉุดกระชากเราจะให้เรากลับไปกับมันท่าเดียว เราจะเข้าไป มันก็เอาตัวมาบัง แถมยังผลักตัวเราไปกระแทกกำแพงอย่างแรงทุกครั้งที่เราขัดขืน เราทั้งพูดดีๆ ทั้งตะคอกใส่ แต่ไม่กล้าใช้กำลัง เพราะมันตัวใหญ่มาก กลัวมันเกิดบ้าขึ้นมาแล้วจะโดนสวนเอา ไม่ว่าจะทำยังไงมันไม่ยอมให้เราเข้าไปเลย   ตอนนั้นเราไม่มีอารมณ์จะเที่ยวแ้ล้ว และเข้าใจว่ามันคงหึง ไม่อยากให้เราเข้าไปเที่ยวกับเพื่อนๆ เราเลยบอกมันว่าโอเคๆ ฉันจะกลับบ้านแล้ว ไม่เที่ยวแล้วก็ได้ ทีนี้ปล่อยฉันได้รึยัง มันก็ผายมือให้ไปทางแท็กซี่  เราหันมาบอกอีกครั้งหลังจากเห็นว่ามันตามหลังเรามาเน้นๆว่า เราจะกลับ'คนเดียว' และ กลับ'บ้านเรา' ไม่ใช่บ้านมันหรือที่ไหนทั้งนั้น พอมันเห็นเราัขัดขืน มันก็อุ้มเราขึ้นแท็กซี่ ตอนนั้นน้ำตาแห่งความกลัวออกมาจากไหนไม่รู้ ร้องไห้โฮเลย ทั้งตบ ทั้งถีบ ทั้งเตะมัน ถีบประตูรถ จนรองเท้าหลุด กลัวมาก กลัวโดนรุมโทรม กลัวไปสารพัด กลัวโดนเอาไปขาย (เพราะประวัิติเพื่อนมันแต่ละคนน่ากลัวมาก ทั้งข่มขืน ชิงทรัพย์ ขายยา ตอนนี้ตำรวจจีนก็ตามจับพวกมันอยู่ แต่ก็คิดในแง่ดีว่ารู้จักกันมาตั้ง 2 ปีไม่เห็นจะมีอะไรเลย มันไม่น่าจะเหมือนพวกเพื่อนๆมันล่ะมั้ง) ตอนนั้นหัวเราอื้อไปหมด ทำอะไรไม่ถูก จะร้องเรียกให้ใครช่วยก็คงไม่มีใครช่วย เพราะคนจีนเห็นแก่ตัวมาก แต่ื .... โชคยังเข้าข้าง น้องคนนั้นออกมา จะมาตามเราพอดี จากคุณ : แพรไชน่าทาวน์ เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 02:13:04

ความคิดเห็นที่ 9 มีคนมาปูเสื่อรอแล้ววว ... มีกำลังใจขึ้นมาแล้วล่ะ ต่อๆ ปล. คุณ Professional Advice เอาน่ะค่า อ่านต่อไปก่อน ไม่ไร้สาระหรอกค่ะ จากคุณ : แพรไชน่าทาวน์ เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 02:15:07

ความคิดเห็นที่ 10 เราเลยตะโกนเสียง 18 หลอดให้มาช่วย ขนาดเห็นเพื่อนเราออกมาขนาดนี้ยังจะเข้ามาฉุดเรา จะพาเราไปให้ได้ จนเพื่อนเราจากในผับออกมาอีกเป็น 10 ....ตัวโตๆล่ำๆทั้งนั้น ไอ้โทนี่มันถึงได้หยุด ไม่พยายามเข้ามาฉุดเราอีก ตอนนั้นเพื่อนๆพาเราไปป้อมตำรวจแถวนั้น ไอ้โทนี่มันอยากแสดงความแมน และทำเป็นเหมือนตัวเองไม่ผิด เลยตามพวกเรามาแต่โดยดี (ถึงวิ่งหนี ก็หนีไม่พ้นหรอก) จากคุณ : แพรไชน่าทาวน์ เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 02:16:53

ความคิดเห็นที่ 11 ตำรวจซักชื่อ ซักประวัติ และข้อมูลพาสปอร์ตคร่าวๆ ระหว่างที่รอ จนท.ตำรวจหญิงที่จัดการเกี่ยวกับคนต่างชาติโดยตรงมาถึง.. ไอ้โทนี่มันก็ใส่ความเราต่างๆนาๆ  บอกว่าเราให้ความหวังมัน บอกรักมัน ตกลงเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะไปค้างกับมัน แถมยังทำเสียงน่าสงสารบอกตำรวจว่าพวกเพื่อนเราจะรุมกระทืบมัน เราก็เลยสวนเสียงแข็งไปว่า อยู่ดีๆเพื่อนฉันจะไปทำร้ายคุณได้ยังไง ถ้าคุณไม่มาทำอะไรฉันก่อน! จริงมั่งไม่จริงมั่ง มันสาธยายออกมาหมด ... แมนเหลืิอเกิน! มันพูดกับเพื่อนๆเราและตำรวจว่า  ที่เข้าไปฉุดเราเมื่อกี๊เพราะเราไปสัญญาว่าจะกลับกับมัน แถมเรายังเอาเงินมันไปเป็นหมื่น !!! ถ้าอยากให้เรื่องจบ ก็คืนเงินมา แล้วมันจะไม่มายุ่งกับเราอีก ลับหลังตำรวจ มันบอกกับเพื่อนเราว่า ต่อให้เรากลับบ้าน หรือกลับหอ มันก็จะตามไปรังควานเราให้ถึงที่สุด ตอนนั้นก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ค่อนข้างอุ่นใจที่มีเพื่อนๆตัวโตๆอยู่ด้วย แต่ก็แอบกลัว เพราะถึงแม้ไม่เคยไป แต่ก็รู้ว่าบ้านเราอยู่แถวไหน แถมรู้ว่าเราอยู่มหาลัยอะไรอีก ถ้าจะหาเรา คงหาไม่ยาก เพื่อนๆกับตำรวจก็มาถามเราว่าเราเอาเงินมันไปเป็นหมื่นจริงๆเหรอ? เราบอกไปตามความจริงว่า เป็นความจริงที่ไอ้โทนี่มันเคยเติมเงินโทรศัพท์ให้ ให้เงินใช้ หรือเลี้ยงเหล้า แต่บอก ลบ คูณ หารออกมา ไม่ถึง 5,000 ด้วยซ้ำ ไอ้ที่เป็นหมื่นนี่มันมาจากไหนวะ !?! จากคุณ : แพรไชน่าทาวน์ เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 02:17:52

ความคิดเห็นที่ 12 พอ จนท.ตำรวจหญิงคนนั้นมาถึง ก็มาพร้อมกับประวัติในพาสปอร์ตของทั้งเราและไอ้โทนี่ พอ ตร.หญิงคนนั้นเห็นหน้าไอ้โทนี่เท่านันแหละ พูดมาประโยคนึง ... " นายนั่นเอง! เราเคยเจอกันแล้ว ที่......ใช่มั้ย??  คดีแนวนี้เหมือนกัน ไปฉุดกระชากผู้หญิงเค้า นายนี่มีประวัติบุคคล(ต่างชาติ)อันตรายที่กรมตำรวจแล้วนี่!!! " เราได้ยินอย่างนั้น หันไปมองหน้ามันแบบไม่อยากจะเชื่อเลย นี่เราเป็นรายที่เท่าไหร่กันนี่ ตำีรวจก็ถามเราว่าจะเอายังไง  ตอนนั้นตี 4 แล้ว เพื่อนก็ยังอยู่กับเราครบทุกคน เราเองก็เหนื่อยและเกรงใจเพื่อน ไม่อยากให้มันยืดเยื้อเลยบอกไปว่า ขอแค่เค้าไม่มาทำอันตรายฉัน เลิกยุ่ง เลิกติดต่อกับฉันอีกเท่านั้นก็พอ แตุ่้ถ้ามาหาเรื่องฉัน  ฉันขอเอาเรื่องให้ถึงที่สุด ขอให้ทางประเทศจีนส่งตัวคุณกลับประเทศไปเลย ตำรวจตกลง มันก็ตกลง เซ็นชื่อกันเสร็จเรียบร้อยก็แยกย้ายกันกลับ เพื่อนๆเป็นห่วงว่าไอ้โทนี่มันจะสะกดรอยตามเราไปถึงบ้านอีก  ตอนนั้นเลยกลับไปนอนที่หอของๆเพื่อนๆแทน จากคุณ : แพรไชน่าทาวน์ เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 02:18:23

ความคิดเห็นที่ 13 หลังจากเกิดเรื่องนั้นขึ้น  เราหายซ่า เลิกทำตัวเปรี้ยวขึ้นมาทันที ไม่เจอกับตัวคงไม่มีวันเข้าใจ ว่ามันน่ากลัวแค่ไหน จินตนาการว่าถ้ารุ่นน้องเรามันไม่ออกมารับเราพอดิบ พอดีแบบนั้น จะเกิดอะไรขึ้นกับเราหลังจากตื่นเช้าขึ้นมา ที่เรารอดมาได้ครั้งนั้น โชคช่วยล้วนๆ   ถ้าอยู่ในช่วงดวงตกพอดีเราคงซวย เราเปลี่ยนไปจากเดิมมาก กลัวไปหมดทุกอย่าง ขนาดกลางวันแสกๆ ลงจากตึกไปซื้อข้าวยังกลัว หันซ้ายหันขวา ภาวนาขอให้อย่าเจอหน้าไอ้โทนี่มาโผล่ข้างๆเรา ตั้งแต่เกิดเรื่องจนถึงตอนนี้ เราหมกตัวอยู่แต่ที่ห้อง หยุดเที่ยวกลางคืนไปเลย วันเทศกาล เพื่อนๆชวน เราไม่ไปทั้งนั้น ยังกลัวไม่หาย จากที่เราเป็นคนที่ไม่เคยกลัวอะไรทั้งสิ้น ออกไปเดินในที่เปลี่ยวๆกลางค่ำกลางคืน ไม่กลัวทั้งผี ทั้งคน  ตอนนี้เรากลายเป็นคนที่กลัวอะไรไปหมดทุกอย่าง หลัง 4 ทุ่มเราจะไม่ก้าวออกจากประตูห้อง   ส่วนเรื่องผู้ชายเราหยุดไปเลย  เข็ดไปอีกนาน เราเปลี่ยนเบอร์ทิ้ง บอกแต่เพื่อนและคนที่ไว้ใจได้เท่านั้น ผู้ชายคนไหนมาขอเบอร์เราให้เบอร์เก่าไปหมด สงบเสงี่ยม กลับมาตั้งใจเรียนอีกครั้ง และไม่เที่ยวกลางคืน  ตอนนี้มีเงินเก็บมาซื้อเครื่องสำอางค์เยอะเลยค่ะ ^_^ (นึกไม่ถึงว่าเงินที่เราเคยเอาไปเที่ยว มันจะแปรสภาพกลายมาเป็นสิ่งของมีค่า ที่มีค่ามากกว่าเหล้าได้เยอะขนาดนี้) ....... จริงๆเรื่องทำนองนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดขึ้นกับเรา   มันเกิดขึ้นบ่อยครั้ง บ่อยกว่าคนทั่วไป และปัญหาทั้งหมด มันเกิดจากตัวเราเองทั้งนั้นที่หลงระเริง ชอบที่จะบริหารเสน่ห์  แจกเบอร์มั่วไปหมด ไว้ใจผู้ชายทุกคนไปทั่ว แถมยังมีความสุขกับการได้หลอกใช้ , หลอกแด๊ก , หลอกให้รักสารพัดจะหลอก อยากได้เงินมาใช้ฟรีๆ ไปกินข้าว ไปเที่ยวกลางคืนฟรี ทำให้เราลืมไปว่า เราไปทำเค้ามาก แล้ววันนึงถ้าผู้ชายเค้าแค้นขึ้นมา อาจจะกลับมาเอาคืนมากกว่ากี่เท่าก็ไม่รู้ กรณีของโทนี่ น่าจะทำให้สาวๆเข้าใจได้บ้าง ของฟรีไม่มีในโลก ผู้ชายที่เข้ามาจีบ เค้าหวังอะไรคุณน่าจะรู้อยู่แก่ใจ การที่เค้าเอาหัวใจ เอาเงินมาทุ่มกับเรา ... นั่นก็หมายความว่าเค้าต้องมีความหวังอย่างแรงกล้า  ว่าจะต้องได้อะไรติดไม้ติดมือจากตัวคุณกลับไปบ้าง อย่าคิดว่าตัวเองแน่ เหนือคนอื่น และสามารถทำให้คนอื่นสยบอยู่ใต้เท้าคุณได้ เพราะมันต้องมีวันนึงที่คุณพลาด มันได้ไม่คุ้มเสียเลย และจากที่เราชอบบริหารเสน่ห์  ด้วยความชอบส่วนตัว กลบเกลื่อนปมด้อยของตัวเอง หรืออยากจะยั่วให้แฟนหึงหวงเรามากขึ้นก็แล้วแต่ วันนี้เราได้เสียไปแล้ว  เสียชื่อเสียง เสียภาพพจน์ และ ... เสียแฟนของเราคนนี้ที่เราัรักสุดหัวใจและมีโครงการแต่งงานกันเมื่อเรียนจบ ถึงแม้ตอนนี้เราจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นคนใหม่ แต่มันก็สายเกินไปแล้ว ต่อให้เราเอาเงินของไอ้โทนี่มากี่แสนกี่ล้าน  หรือมีผู้ชายมาควักเงินจ่ายใ้ห้อีกเท่าไหร่  .... มันก็ไม่คุ้มเลย กับสิ่งที่เราเสียไป ................................................... หวังว่าเรื่องของเราจะเป็นประโยชน์กับสาวๆห้องแป้งบ้างไม่มากก็น้อยนะคะ ติชมได้เต็มที่ค่ะ ขอบคุณค่ะ ^__^ จากคุณ : แพรไชน่าทาวน์ เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 02:19:57

ความคิดเห็นที่ 14 จขกท. หลอกแดร๊กอย่างโจ่งแจ้งเกินไปน่ะค่ะ แล้วเจอกันแต่ละทีก็ในผับ ในบาร์ น่ากลัวจังเลย แต่ก็ดีค่ะเป็นข้อเตือนใจให้คนอื่นๆ ได้รู้....แต่ของเรา เราจะไม่หลอกแดร๊กคนอื่นฟรีๆ นะคะ เราจะบอกก่อนเลยว่าเป็นเพือนกันดีกว่า มีอะไรโทรหาได้เสมอน่ะค่ะ อะไรทำนองนั้นมากกว่า จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 02:25:16

ความคิดเห็นที่ 15 โชคดีแล้วครับ....แต่พิมพ์ไวมากๆ F5 ที มีใหม่ที จากคุณ : Professional Advice เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 02:25:32

ความคิดเห็นที่ 16 ใช่ ใครออกเงินให้ต้องหวังอะไรชักอย่าง จากคุณ : เบนนี่คิม เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 04:30:17

ความคิดเห็นที่ 17 งง หน้าผับที่เกิดเหตุน่าจะมีคนเยอะนะคะนึกตามวิสัยสถานที่แบบนั้น คนแถวนั้นไม่มีใครช่วยเลยหรือ?? อย่างน้อยก็คนขับแท็กซี่ นี่ถ้าเพื่อน จขกท. ไปลงมาพอดีจะเกิดอะไรขึ้น?? แล้วอย่างที่ จขกท. ทำ มันคือการ Flirt around ผู้ชายเขาไม่รู้หรอกว่าเราคิดยังไง หรือเรารักนวลสงวนตัวแค่ไหน แต่การ Flirt around แบบนี้ผู้ชายจะมองดูเราและตีราคาเราถูกค่ะ แล้วยิ่งพวกนิโกรในต่างแดนนี่ก็ไม่ต่างอะไรกับพวกต่างด้าวที่เข้าเมืองมา เข้าใจว่าเหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นที่จีนใช่ไหมคะ?? กฎหมายที่จีนโหดเขี้ยวมากนะคะ เอาว่ารับฟัง รับอ่านแล้วกันค่ะ แต่มุมมองเรานะ เรื่องของ จขกท. มันคือการทำตัวเองค่ะ สิ่งที่บอกเตือนกัน สุดท้ายมันก็อยู่ที่ตัวเองทั้งนั้น ไม่ได้อยู่ที่ใครค่ะ กรรมคือผลของการกระทำ เราคิดแบบนี้ค่ะ จากคุณ : ฆาตกรตัวจริงคือคุณหมีหูห์ เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 08:38:41

ความคิดเห็นที่ 18 ชอบประโยคนี้ของคุณ "ปัญหาทั้งหมด มันเกิดจากตัวเราเองทั้งนั้น" อย่างน้อยคุณก็ไม่โทษคนอื่น  ไม่โทษโชคชะตา.. แต่มองย้อนตัวเองว่าผิดจริงหรือป่าว.. นับถือค่ะ ^^ จากคุณ : ตัวกลม-หลงทาง เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 09:19:59

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณที่นำเรื่องราวมาให้อ่านครับ จากคุณ : KikuAnonae เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 09:33:33

ความคิดเห็นที่ 20 เพราะของฟรีไม่มีในโลก อยากได้ต้องเอาหัวใจซื้อ จากคุณ : zeious เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 09:51:29

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณสำหรับอุทธาหรณ์ครับ จากคุณ : คนัคเกิ้ล เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 09:57:10

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณที่มาเตือนค่ะ สำหรับคนที่ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่มีคนช่วยนะคะ คือจะบอกว่าวสังคมที่นี่ไม่มีคนช่วยกันค่ะ หรือถ้ามีคงหายากมากๆยิ่งถ้าเมืองใหญ่ๆอย่างเซี่ยงไฮ้ ปักกิ่งน่ะค่ะ ตอนนั้นดูข่าวคนขับรถเมล์ผู้หญิงถูกผู้ชายคนนึงเอาไม้ฟาดแล้วลากลงจากรถไปซ้อม ไม่มีคนช่วยเลยค่ะ จนมีตำรวจมาช่วย ในภาพข่าวมีผู้โดยสารเต็มรถเลยนะคะ ถ้าต่างจังหวัด เค้าจะโทรแจ้งตำรวจให้ค่ะ แต่ส่วนตัวอาจจะไม่ช่วย(มั้ง)คะ จากคุณ : ล่องหนจริงๆนะ เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 10:22:47

ความคิดเห็นที่ 23 สำหรับเรา ของฟรี คือของที่แพงที่สุดในโลกค่ะ จากคุณ : เจลาติน เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 10:37:02

ความคิดเห็นที่ 24 และจากที่เราชอบบริหารเสน่ห์  ด้วยความชอบส่วนตัว กลบเกลื่อนปมด้อยของตัวเอง หรืออยากจะยั่วให้แฟนหึงหวงเรามากขึ้นก็แล้วแต่ วันนี้เราได้เสียไปแล้ว  เสียชื่อเสียง เสียภาพพจน์ และ ... เสียแฟนของเราคนนี้ที่เราัรักสุดหัวใจและมีโครงการแต่งงานกันเมื่อเรียนจบ ถึงแม้ตอนนี้เราจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นคนใหม่ แต่มันก็สายเกินไปแล้ว ต่อให้เราเอาเงินของไอ้โทนี่มากี่แสนกี่ล้าน  หรือมีผู้ชายมาควักเงินจ่ายใ้ห้อีกเท่าไหร่  .... มันก็ไม่คุ้มเลย กับสิ่งที่เราเสียไป ------------------------------------------------------------------------- โทษนะคะ  แล้วเกี่ยวกับแฟนที่เสียเขาไปอย่างไรคะ   คือ  มีแฟนอยู่แล้วงั้นหรือคะ แล้วเขามาทราบเรื่องนี้  จึงทำให้เสียเขาไปหรือคะ จากคุณ : guofang09 เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 10:59:04

ความคิดเห็นที่ 25 เรื่องของคุณจขกท.มีประโยชน์ ให้ข้อคิดเตือนสติดีครับ (ขยันพิมพ์ดีด้วย) จากคุณ : Zae50120 เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 12:34:25

ความคิดเห็นที่ 26 ปฏิเสธครับไม่ใช่ปฏิเศษ จากคุณ : Emo-cRazyZ เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 20:16:01

ความคิดเห็นที่ 27 ภาษาเอาไว้สื่อความหมาย ไม่ได้เอาไว้ให้จับผิด รู้ว่าอยากจะรณรงค์ให้ใช้ภาษาไทยกันอย่างถูกต้อง แต่อย่าเยอะเกินไปนักเล๊ย สนใจสิ่งที่เค้าต้องการจะสื่อบ้าง อะไรบ้างก็ดีนะ จากคุณ : [-Luche-] เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 23:51:42