เพราะคิดว่าไม่น่าจะผิดอะไรอย่างงั้นมั้ง กรณีเรา เราชอบเฉยๆจริงค่ะ ไม่เคยไปแสดงตัว แสดงท่าทีว่าเราชอบเธอนะ ไม่เคยไปดักรอเจอ ไม่เคยฝากขนมนมเนยไปให้ เพราะจะทำให้แฟนสาวเขาไม่สบายใจซะเปล่าๆ อกเขาอกเรา และอีกผลนึงคือยังไม่เคยรู้จักกัน ไม่รู้คนอื่นเป็นเหมือนเรามั้ย พอได้รู้จักเขาจริงๆ ความชอบจะลดลงไป ใจไม่ค่อยเต้นเท่าไหร่ อยากรักษาความรู้สึกชอบไว้นานเท่าที่จะทำได้ค่ะ
เคยอ่านกลอนของคุณ'ปราย พันแสงที่ชื่อ "รักเธอกอดคนอื่น" มั้ยคะ
มนุษย์เราอาจจะเป็นสิ่งมีชีวิตชนิดเดียวในโลก ที่หาเหตุผลมารองรับการกระทำของตัวเองได้เก่งที่สุด ไม่ใช่สัญชาติญาณการเอาตัวรอดอย่างแน่นอน เพราะบางอย่าง เรารู้ดีว่าทำแล้ว "รอดยาก" แต่ก็ยังอยากทำ อยากได้มา วอลเลซ สตีเว่นส์ มหากวีชาวอเมริกันเรียกมันว่า "การค้นหาที่พึ่งพาของหัวใจ" ยังผลให้บางคนเล่นสเก็ต บางคนหวีผม บางคนเต้นรำ สุขสำราญในการทำในสิ่งซึ่งต่างๆกันไป แต่ในบางครั้งคราวชีวิตของคนเราก็ยุ่งยาก ผู้หญิงคนที่ชอบเต้นรำอาจจะต้องลำบากลำบน ไปหัดเล่นสเก็ตกับเขาบ้างก็ได้ หากว่ามันทำให้เธออยู่บนโลกนี้ได้อ ย่างเบิกบานสำราญใจกว่า อาจไม่เลวร้ายอะไร หากเธอได้ค้นพบสิ่งใหม่ว่า นอกลานเต้นรำออกไป โลกเรามีที่พึ่งพาของหัวใจซุกซ่อนอยู่อีกมากมาย
เมื่อรักใครคนหนึ่ง จึงไม่สำคัญเลยว่าเราจะได้กอดกันหรือไม่ ความรักบางอย่างในชีวิต คนเราเอื้อมไม่ถึง สัมผัสไม่ได้ เหมาะสำหรับเอาไว้มองดู... ไว้ชื่นชมอยู่ไกลๆ
ดวงไฟประภาคารสวยล้ำค่ายามที่เราล่องเรืออยู่ในทะเลจนหาทางกลับไม่ได้ แต่เราจ้องดูดวงไฟ เพียงให้รู้ว่าควรเดินหน้าไปในทิศทางใด ใช่ว่าเราจะต้องเบนหัวเรือเพื่อมุ่งไปจอดเทียบท่าหน้าประภาคารเสียเมื่อไหร่ ได้รักเธอ...ประภาคารก็ดูสวยดี คนที่ฉันกอดได้ ทำให้โลกนี้สดชื่นสว่างไสว อย่าสนใจเลยนะคนดีว่ารักเธอแล้วฉันคนนี้จะกอดใคร แค่เชื่อว่าฉันรักเธอตลอดไป...เพียงพอแล้ว
จากคุณ |
:
leomelette
|
เขียนเมื่อ |
:
23 ก.ค. 54 23:13:26
|
|
|
|