ความคิดเห็นที่ 1 มันอยู่ที่จิตใจของคุณจะยังอยู่เพื่อรับเรื่องแบบนี้ต่อไปหรือจะออกไปรับเรื่องราวอื่นๆ อย่าเอาคำว่าผูกผันมาตัดสินใจคะ ในเมื่อสามีคุณทำกับคุณแบบนี้ ถ้าคุณยังอยากทนรับก็ต้องทน แต่ถ้าไม่อยากรับเรื่องราวแบบนี้ก็หักดิบตัวเองคะ สู้ๆ จากคุณ : uorda เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 13:46:31

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าให้แสดงความคิดเห็นตรงๆคุณรับได้หรือเปล่าคะ เข้าใจว่าตอนนี้คุณยังไม่แข็งแรงที่จะยอมรับความจริง แนะนำให้ไปดูเรื่องเมียหลวง จากคุณ : love mom so much เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 13:47:10

ความคิดเห็นที่ 3 คุณทนได้ยังไงกันนะ ถึงรักเพียงใดแต่ถ้าต้องอยู่สถานการณ์แบบนี้ขอเดินออก เจ็บทีเดียวไม่ต้องเจ็บยาวนานดีกว่าค่ะ จากคุณ : Pearmai เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 13:48:03

ความคิดเห็นที่ 4 เหอๆๆ ทำไมไม่ถามตัวเองก่อนท้องว่าทนสภาพนี้ได้แค่หรอ แต่ก็เอาเถอะเรื่องมันเกิดมาแล้ว อยากบอกไว้อย่างว่าเราไม่สามารถบังคับจิตใจใครให้ทำตามสิ่งที่เราต้องการได้หรอก แต่คุณสามารถเลือกและบังคับการกระทำของคุณเองว่าคุณต้องการทนรับแบบนี้ต่อไปหรือ จบปัญหาจะได้ไม่คาราคาซัง จากคุณ : Get only me เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 13:49:26

ความคิดเห็นที่ 5 มาถึงขั้นนี้แล้ว ก็ปล่อยๆซะบ้าง อย่ายึดติด เอาโลกทั้งใบมาแบกไว้ หนักเปล่าๆ จากคุณ : ต้นโพธิ์ต้นไทร เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 13:52:01

ความคิดเห็นที่ 6 บางครั้ง ความรัก ก็อธิบายไม่ได้ ไม่มีเหตุผล ลองคิดดูซิ ในคนที่ตกอยู่ในความรัก หลาย ต่อ หลาย ครั้ง เราทำอะไรโดยที่ไม่ผ่านสมองเลย ถ้ากลับไปคิดโดยใช้สมองใช้สติสัมปชัญญะใช้การศึกษาประสบการณ์ เราจะพบว่า สิ่งที่เราทำนั้นไร้ค่า ไร้เหตุผล แต่เราก็ทำมันไปเพราะความสุข สุขที่ได้รัก และก็พร้อมที่จะช้ำเพราะรัก เช่นกัน จากคุณ : mayumijung เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 13:53:14

ความคิดเห็นที่ 7 ขอให้ จขกท ใจเย็นๆและคิดอย่างรอบคอบที่สุดนะค่ะ อย่าเครียด ถามว่าใครเจ็บปวดกว่ากัน เราว่าคุณทั้งคู่อ่ะค่ะ เจ็บไม่แพ้กันเลยที่ต้องทนอยู่เพราะว่ารักคำเดียว เราว่าเธอคนนั้นคงยอมรับที่จะอยู่ในสภาพนั้นแล้วค่ะ ไม่อย่างนั้นจะปล่อยให้มีน้อง เหรอค่ะ เป็นเรา อยากให้เลือกนะ ว่าจะเลือกใคร เพราะอนาคตข้างหน้าจะได้ไม่ต้องมาคอยตอบคำถามที่ ว่า " แม่พ่อหนูไปไหนค่ะ" "แล้วคนนั้นคือใครค่ะ" คำถามนั้นเราเคยถามมาก่อนค่ะ ทุกอย่างมันยังจำได้ติดตา คิดให้รอบคอบ ยังไงก็รอฟังความเห็นของท่านอื่นดูนะคะ จากคุณ : สายลมหนึ่งสาม เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 14:02:37

ความคิดเห็นที่ 8 ถ้าคุณตัดใจไม่ได้ก็ต้องทนจนกว่าอีกฝ่ายจะทนไม่ไหว แล้วถ้าเธอคนนั้นก็มีลูกเช่นกัน ก็คือต้องทนจนกว่าจะตายจากกันไปนั่นแหละค่ะ ทนได้ก็ทน ทนไม่ได้ก็เลิก ผู้ชายเค้าไม่ได้แคร์อะไรเท่าไหร่นิคะ?  เอาคำว่ารักมาอ้าง สุดท้ายก็เห็นแก่ความสุขของตัวเองเท่านั้น ถ้าคุณไม่มีทางไปแล้ว พึ่งพิงเค้าทุกอย่างก็ทนไปเถอะค่ะ แต่ถ้าตัวคุณเองก็ยังมีที่ไป จะทนไปเพื่ออะไร หาใหม่ดีกว่า จากคุณ : aorp เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 14:02:38

ความคิดเห็นที่ 9 .. แก้ไขเมื่อ 24 ก.ค. 54 14:20:18 แก้ไขเมื่อ 24 ก.ค. 54 14:17:31 จากคุณ : love mom so much เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 14:05:55

ความคิดเห็นที่ 10 ก็แค่ผู้ชายเห็นแก่ตัวอ่ะ .... แล้วเขาก็ไม่ยอมทิ้งผู้หญิงคนนั้น ต่อไปเด็กๆโตขึัน คุณจะพูดกับเขาว่าไง ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร??? เด็กอีกคนเป็นใคร เราว่าสักวันต้องเลือกฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ไม่มีทางที่จะต้องมาอยู่อย่างไปๆมาๆหรอกค่ะ มันดูแบบ มาหาชั้น แล้วก็มาหาเธอ โอย ผู้ชายคนนี้มันจะหล่อเลือกได้เนาะ มีเมียได้ตั้งสองคนแน่ะ ......... จากคุณ : นางพญาผึ้ง (pyp159) เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 14:06:53

ความคิดเห็นที่ 11 ทำไมผู้หญิงต่างต้องห้ำหั่นกันเพื่อผู้ชายเลวๆ พวกนี้ !!! . ไม่มีใครฝ่ายไหนเจ็บมากหรือน้อยไปกว่ากัน  คุณสองคนล้วนเจ็บทั้งคู่ ฝ่ายชายต่างหากที่ควรเจ็บที่สุด  ทำไมไม่ทำล่ะ !!!! . จากคุณ : สวยสะพรึง เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 14:14:04

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณทุกความเห็นข้างบนนะคะ ดิฉันจะเข้ามาอ่านทุกๆความเห็นและทุกๆวันเลยค่ะ จากหลายความเห็นข้างบนที่พาดพิงถึงละครเรื่อง "เมียหลวง" นั้น ดิฉันคิดว่าตรงกับชีวิตของดิฉันมากๆ ทั้งในแง่ของการศึกษา(ของเราทั้ง3คน) ซึ่งเรียนสูงไปก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย (ยังคงมีวุฒิภาวะทางความคิด"ต่ำ"เช่นเดิม) และในเรื่องของการ "แคร์สังคม" ก็เช่นกันค่ะ แก้ไขเมื่อ 24 ก.ค. 54 14:19:40 จากคุณ : PeGion เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 14:19:31

ความคิดเห็นที่ 13 บกพร่องอย่างร้ายแรง จากคุณ : love mom so much เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 14:19:39

ความคิดเห็นที่ 14 มันหมดสมัยนางทาศแล้วครับ  ถ้าผมเป็นพี่ชายคุณ ผมจะให้คุณฟ้องร้องผู้ชายคนนี้เรียกค่าเลี้ยงดูรายเดือน พร้อมกับยุผู้หญิงอีกคนให้ทำด้วย เพราะการทำแบบนี้สงสารผู้หญิงจริงๆครับ จากคุณ : ภานุพงษ์ (panupong_see) เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 14:24:04

ความคิดเห็นที่ 15 เฮ้อ   อยู่เพราะรัก  แล้วเตรียมคำตอบให้ลูกหรือยังคะ เด็กอีกคน  มีพ่อเฉพาะวันจันทร์และศุกร์ ส่วนอีกคนก็ต้องสงสัยว่าวันจันทร์กับศุกร์พ่อไปไหน เฮ้อ จากคุณ : คุณนายช่างคอม เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 14:32:53

ความคิดเห็นที่ 16 ยาวมากอ่านไม่หมดครับ ต่างคนก็มีพร้อมทุกอย่าง เป็นผมออกมาอยู่คนเดียวดีกว่า ไม่รู้ว่าคุณมีลูกรึยัง ถ้ายังไม่มีลูกก็รีบฉีกตัวออกมาดีกว่าครับ จากคุณ : Prattling เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 14:34:15

ความคิดเห็นที่ 17 ยิ่งมีความคิดอ่านที่สูง ย่อมมีตรรกะให้คิดมากเป็นธรรมดาครับ ทั้งคุณธรรม จริยธรรม และความเห็นแก่ตัวของแต่ละฝ่าย ผู้ชาย ถ้าทิ้งฝ่ายใดไป ก็จะเป็นการทำลายแนวคิดที่ยึดมั่นของเขา ซึ่งเป็นไปได้ยากในบทบาทความรับผิดชอบของคนระดับนี้ ยิ่งเป้นคนก่อแล้วด้วย + ภาระผูกพันธ์ที่พลาดเข้ามา ผมว่าฝ่ายชาย จบไม่ได้อย่างแน่นอน ส่วนฝ่ายหญิง ฝ่ายหนึ่งจะผูกติดด้วยความสัมพันธ์ที่ยาวนาน + ความคาดหวังที่เพรียบพร้อมจากคนรอบข้าง อีกฝ่ายก็จะผูกติดด้วยความสัมพันธ์ + ภาระที่ไม่ใช่ชั่วคราว และคำสัญญาลวงโลกที่ชายมอบให้ ปัญหาไม่จบหรอกครับ ตราบใดที่คุณยังหวังให้ฝ่ายชายตัดสิน คุณต้องเลือกจบเอง แต่ผมคิดว่า ฝ่ายชายใจจริงคงอยากดูแลไว้มั้ง 2 ฝ่าย ถ้ารับได้ ก็อยู่แบบครอบครัวใหญ่ ไม่แคร์หน้าตาหรือสังคมไปเลย (แต่ผมว่ายาก เพราะสังคมที่อยู่มันต้องคงศีลธรรมค้ำจุนไว้ด้วย) Single mum มีมากมายครับ ถ้ารับไม่ได้จริงๆ ก้ต้องเลือกครับ อย่าหวังฝ่ายชายเลย บอกตามตรง จากคุณ : Zeeout (Neo_zeeout) เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 14:43:12

ความคิดเห็นที่ 18 ดิฉันเข้าใจและเห็นใจคุณมากค่ะ รวมทั้งสามีและผญอีกคนด้วยค่ะ เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ทำให้ใครมีความสุขขึ้นมาได้ค่ะ  ทุกคนเจ็บปวดหมดค่ะ จากที่อ่านคิดว่า ผญอีกคนก็เสียใจไม่น้อย ตอนนี้อยากให้คุณรักตัวเองและลูกให้มากๆ ทำใจให้เข้มแข็งเพื่อลูกที่จะเกิดมา ให้ลูกได้มีที่พึ่งจากแม่ที่เข้มแข็งเช่นคุณ อะไรที่จะตามมาต่างๆ คิดว่ามันจะคลี่คลายได้เอง เพียงแค่คุณพยายามให้กำลังใจตนเอง หากำลังใจจากคนรอบข้างให้มากๆ แต่ควรจะเป็นกำลังใจที่ดีนะคะ เพราะเหตุการณ์แบบนี้คนที่ไม่เคยพบเจอเอง จะไม่รู้เลย อาจจะมีมุมมองไปอีกแบบ เช่น เลิกกันไปหรืออะไรก็ตาม พยายามใช้ประสบการณ์ที่ผ่านมามาดูแลชีวิตช่วงนี้ให้ผ่านไปให้ได้นะคะ ถือซะว่าช่วงนี้เป็นวิกฤติของชีวิตค่ะ จากคุณ : พันธุรัต เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 14:45:12

ความคิดเห็นที่ 19 เป็นเพราะ ความเห็นแก่ตัวของ ผู้ชายคนเดียวเลยนะ ไม่รู้จักพอ มีแฟนอยู่แล้ว ก็ัยังไปมีคนใหม่อีก แล้วเป็นไงหล่ะ คุณบอกว่า เขา รู้สึกผิด รู้สึกแย่ แต่ก็ไม่ยอมเลือกใครซักคน เพียงเพราะให้เหตุผลว่า รักทั้งสองคนงั้นเหรอ ถามหน่อยซิ ถ้าเขามาอยู่ในสภาวะของคุณ คนใดคนนึง เขาจะรับได้ไม๊ เง้ออ อ่านเรื่องแบบนี้ รับรู้เรื่อง แนวๆ นี้ทีไร รู้สึก เครียด อารมณ์ขี้นทุกทีซิ ให้ตายเหอะ เง้ออ .... เป็นกำลังใจให้อย่างเดียวเลยค่ะ ไม่รุ้จะแนะนำงัยดี เพราะ เราคิดว่า วฺุฒิต่างๆ ทั้ง ภาวะสังคม และ จิตใจ คุณ โตพอ ที่จะแยกแยะออกแล้วหล่ะ เพียงแต่ ณ ตอนนี้ คุณ ยังคาดหวังว่า ... ซักวัน เขาจะมีคุณแค่คนเดียว??? แต่ถ้าเป็นเรา .... เราเคยตกอยู่ใน ภาวะ คนมาทีหลังค่ะ พอเรารู้เรื่อง คนแรก เราหักดิบตัวเองทันที ไม่ยอมให้คาราคาซังเลยอ่ะ ถึงแม้ว่า ช่วงแรกๆ ที่ต้องเลิกกัน เราจะเหมือน ซากศพก็ตาม !! แต่เราถือว่า แค่ผู้ชายคนเดียว อย่าต้องให้ชั้น ทำร้าย ผู้หญิงด้วยกันเลยนะ ...... จากคุณ : tea_lamon เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 14:48:18

ความคิดเห็นที่ 20 อ่านแล้วยังอดร้องไห้ให้ไม่ได้เลยค่ะ.. แต่อยากจะบอกให้คุณหยุดร้องไห้.. คิดถึงลูกเยอะๆนะคะ เด็กแม้อยู่ในท้อง ก็รับรู้ความรู้สึกของแม่ได้โดยตลอดค่ะ.. เค้าโตขึ้นทุกวัน.. นะคะ เรื่องครอบครัวเราสามคนของคุณ ไม่รู้จะพูดอะไรดี.. คุณโชคไม่ดี เรื่องความรัก และสามีไปแล้ว ก็ขอให้คุณโชคดีที่สุดเรื่องลูกนะคะ ขอให้ลูกของคุณเป็นเด็กที่สมบูนณ์แข็งแรง น่ารัก น่าชัง ใครเห็นใครรัก ใครเห็นใครหลงนะคะ เป็นเด็กเลี้ยงง่าย โตไว มีพัฒนาที่ดี มีจิตใจดี เป็นเด็กที่มีความสุข.. เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพ เป็นที่รัก ที่ภูมิใจ และที่พึ่งของแม่ตลอดไปค่ะ.. รักลูกจะไม่มีวันเสียใจเลย.. ยิ่งเรารักเค้ามาก เค้าก็จะยิ่งรักเรามาก.. คุณอาจรู้สึกว่าตนเองมีค่าน้อยนิดในสถาณการณ์อย่างนี้.. แต่คุณมีค่ามหาศาล และเป็นโลกทั้งใบของเจ้าตัวเล็กในท้องของคุณ สู้ๆค่ะ จากคุณ : ดาริน เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 14:53:09 A:118.93.228.207 X: TicketID:310584

ความคิดเห็นที่ 21 เจ็บปวดแทนจังค่ะ  ยังไงก็สู้ๆเพื่อลูกนะคะ จากคุณ : PapikaS เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 14:56:19

ความคิดเห็นที่ 22 ไปแต่งงานกับคนแบบนี้ทำไมกันนี่? ทั้งๆที่รู้ว่าเค้าจะไม่เลิกกัน ปกติผู้หญิงมีการศึกษามักจะหยิ่งในศักดิ์ศรีและเห็นคุณค่าตัวเองมากกว่านี้นะ พ่อแม่คุณคงเป็นทุกข์มากกว่าคุณอีก คุณออกมาจากวงจรอุบาทว์นี้เถอะ อย่าให้ลูกต้องรับรู้ว่ามีพ่อเลวๆแบบนี้เลย จากคุณ : maewfoo เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 14:58:03

ความคิดเห็นที่ 23 ความรักก็เหมือนคนสามคนที่กำลังดึงหนังยางกัน คนที่เจ็บก็คือคนที่ไม่ยอมปล่อยมือนั่นเอง.. จากคุณ : atpp007 เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 15:09:55

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านแล้วมีเค้าเมียหลวง+ดอกส้มสีทองเลยอะ เพียงแต่เมียน้อยไม่ได้ร้ายกาจอะไรเท่าเท่านั้นเอง จขกทมองให้เป็นเรื่องของกรรมดีไหมครับ ทุกอย่างบนโลกนี้มันไม่มีคำว่าบังเอิญยิ่งถ้าหาเหตุผลไม่ได้ด้วยแล้ว นั่นคือกรรม ที่อีกฝ่ายเขาไปไหนไม่ได้ทั้งๆที่น่าจะไปได้ นั่นก็เพราะกรรม เมื่อไรที่กรรมหมดทุกอย่างมันจะดีขึ้นเองอะ ซึ่งเราไม่มีทางรู้ได้เลยว่าจะหมดเมื่อไร ในส่วนของจขกทเอง จขกทก็ต้องพยายามละให้ได้อะครับ อยากทนก็ทน ไม่อยากทนก็เลิก แต่ที่ยังเลิกไม่ได้ต้องมาทนแบบนี้ ผมก็มองว่ากรรมไง เมื่อไรหมดกรรมจขกทจะละได้เองนั่นแหละครับ แล้วก็อาจจะเลือกเดินไปมีชีวิตที่ดีกว่า จากคุณ : Keichun เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 15:12:22

ความคิดเห็นที่ 25 โอ้  คนจบการศึกษาขนาดนี้ ยังยอมได้   แล้วคนที่ไม่จบสูงละ แสดงว่าการศึกษากับเรื่องความรัก มันคนละเรื่องใช่ไหมเนี้ย จากคุณ : mak2010 เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 15:44:47

ความคิดเห็นที่ 26 ทุกอย่างจะจบลงถ้าทุกคนหมดเวรหมดกรรมต่อกัน จากคุณ : ขอให้มีความสุขตลอดไปนะ เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 15:49:15

ความคิดเห็นที่ 27 หากผมเดาไม่ผิด คุณสามคน คงเป็นบุคคลากรทางการแพทย์(เดาผิดขออภัย) 2-3ปีก่อน เคยมีกระทู้แบบนี้ในห้องศาลาประชาคม(หากคุณสนใจลองค้นดู)เป็นเรื่อง ของหมอสาวเขียนมาว่าอยากหย่ากับแฟนหมอ ที่ไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับพยาบาล จนเกิดปัญหาตามมา ทุกข์ทรมานทางใจมาก อยากหาทางออก คนตอบกระทู้แบ่งเป็น2กลุ่ม กลุ่มหนึ่งให้สู้ต่อยื้อไปเรื่อยๆเพราะเป็นภรรยามาก่อน อีกคนมาทีหลัง อีกกลุ่มบอกหักดิบให้หย่า สุดท้ายลงเอยอย่างไรไม่ทราบ หมอสาวเพียงแต่บอกว่า มีคำตอบแล้วในใจ ส่วนเรื่องของคุณ คนผิดที่สุดคือฝ่ายชาย ที่ไม่ซื่อสัตย์ต่อความรัก ปันใจไปมีสัมพันธ์กับสาวอีกคนหนึ่ง ซึ่งสาวอาจรู้หรือไม่รู้มาก่อนว่าฝ่ายชายมีแฟนอยู่แล้ว แต่คงถลำลึกไปแล้ว ก็คงเลยตามเลย แต่คุณเสียอีกที่รู้ว่าฝ่ายชายไม่ซื่อสัตย์ต่อความรัก อีกทั้งรู้ว่าทั้งคู่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งจนฝ่ายหญิงตั้งครรภ์ คุณเองเลือกที่จะไม่ตัดความสัมพันธ์ให้เด็ดขาด เจ็บหนักครั้งเดียวแล้วจบ คุณกลับเลือกที่จะแต่งงาน(จุดนี้ผมคิดว่าคุณไม่อยากสูญเสียฝ่ายชาย อาจรักมาก หรืออาจถลำลึกไปแล้ว หรืออยากเอาชนะ หากเป็นหญิงอื่นส่วนใหญ่ เมื่อรู้ว่าแฟนไปทำสาวอื่นท้อง มักเลือกที่จะตัดใจเลิก) จนตอนนี้คุณตั้งครรภ์ขึ้นมาอีก มันถลำลึกจนยากที่จะแก้ไข เจ็บนี้เรื้อรัง และมีผลต่อไปยังลูกต่อไปอีกในอนาคต ตอนนี้คุณคงเหลือช๊อยส์ให้เลือกไม่มาก 1ยอมรับสภาพสามคนผัวเมีย อยู่ต่อไปอย่างนี้ ไม่มีความสุข หญิงอีกคนก็คงทุกข์เช่นเดียวกันกับคุณ 2ทำทุกอย่างที่จะให้แฟนคุณสลัดหญิงอีกคนออกไปจากชีวิต หรือหญิงอื่นตัดสินใจเลิกกับแฟนคุณ ผมคิดว่าคุณคงต้องการข้อนี้มากที่สุด 3เลือกที่จะเดินออกไปจากสภาพสามคนผัวเมีย ก็ต้องคิดถึงลูกที่จะเกิดอีก ความเห็นส่วนตัว ผมคิดว่าคุณทั้งสามคน ต้องมานั่งพูดคุยกัน ในการหาทางออกครับ เลือกทางที่ดีที่สุด ที่ทุกฝ่ายยอมรับได้ จากคุณ : โจ เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 15:54:09 A:202.91.18.195 X: TicketID:319118

ความคิดเห็นที่ 28 คุณยอมลดค่าของตัวเองเพื่อผู้ ช แบบนี้จริงๆ เหรอ..........? ในเมื่อเค้าเลือกที่จะดำเนินชีวิตโดยใช้ "สิ่งนั้น" นำ ก็ปล่อยเค้าไปที่ชอบๆ เถอะ อย่าผูกมัดตนเองด้วยข้ออ้างใดๆ ทั้งสิ้น การแต่งงานไม่ได้หมายความว่า คุณจะต้องยอมทนทุกข์หรือเจ็บปวดไปตลอดชีวิต อย่าทนสามีประเภทนี้เพื่อเห็นแก่ลูกเพราะในความเป็นจริง ลูกน่ะเค้าต้องการคนที่ดูแลเค้าอย่างมีคุณภาพ ไม่จำเป็นว่าต้องมีครบองค์ประกอบ ขอแค่มั่นใจว่าคุณจะิอยู่ช่วยเหลือและเติมเต็มลูกก็พอ เพราะเราเองก็โตมาโดยการเลี้ยงดูของครอบครัวใหญ่ฝ่ายพ่อ และทุกวันนี้ก็มีชีวิตที่ยิ่งกว่าคำว่าพร้อม ออกมาเถอะ อย่าข้องเกี่ยวกับผู้ ช เลวๆ คนนั้นอีก จงเห็นแก่ตัวเองและคุณภาพชีวิต คุณภาพจิตของลูก จากคุณ : Candy Shop เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 15:58:42

ความคิดเห็นที่ 29 เพิ่มเติมนิดนึง ครอบครัวใหญ่ฝ่ายพ่อ หมายถึง ปู่ ย่า ลุง ป้า ไม่ใช่บ้านใหญ่หรือบ้านเล็กในทำนองนั้น  จากคุณ : Candy Shop เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 16:04:22

ความคิดเห็นที่ 30 ตัดใจเลิกดีกว่า จากคุณ : Sweety Peacock เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 16:29:48

ความคิดเห็นที่ 31 อ่านแล้วเศร้าๆ ใงไม่รู้ค่ะ รู้สึกกล้ำกลืนฝืนทนมากเลย คือไม่เข้าใจว่าทำไมไม่เคลียร์ให้จบกันก่อนที่จะแต่งงานคะ ปล่อยให้ยืดเยื้อมาถึงขั้นนี้ได้ใง ตอนนี้มันมาไกลเกินกว่าที่คุณจะรับได้แล้วค่ะ ถึงขนาดที่เค้ามีลูกด้วยกัน คงตัดใจยากที่ฝ่ายชายจะทิ้งลูกทิ้งเมียไป (หมายถึงกับผู้หญิงอีกคนนะคะ) อีกอย่างความรักความผูกพันธ์ที่เค้ามีให้กัน คงตัดใจกันยาก ทั้งยังมีลูกไว้ยึดเหนี่ยวอีก ในความคิด น่าจะเคลียร์กันก่อนแต่งงาน ด้วยวิธีใดก็ได้ แต่ถ้ามาขนาดนี้แล้ว ก็ถามตัวเองนะคะว่าจะตัดสินใจอย่างไร อยู่กับเค้า ทุกข์หรือสุขมากกว่ากัน ถ้าทนได้เพื่อลูกก็ทนค่ะ ทนไม่ได้ ทุกคนก็มีวิถีชีวิตตัวเอง บางครั้งบางที ถ้าบ่วงที่มีถ้ามันแก้ด้วยมือไม่ได้ ก็ใช้วิธีตัด อาจจะด้วยมีดหรืออะไรก็ตามแต่... สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอ เชื่อว่าทุกอย่างจะผ่านไปได้ โดยใช้สติให้มากๆนะคะ แก้ไขเมื่อ 24 ก.ค. 54 16:54:35 จากคุณ : You Much เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 16:53:20

ความคิดเห็นที่ 32 เราอยากบอกว่า  ไม่ต้องหย่า ไม่ต้องจากไป ไม่ต้องเครียด  ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น ให้คิดถึงแต่ตัวเอง  ลูก และพ่อแม่ พี่น้องของเคุณ จขกท แฟนคุณก็แค่คนนอก  ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันกับคุณเลย (เรารู้ว่า สามี ภรรยาก็คือคนเดียวๆกัน ผูกพันลึกซึ้งกันแค่ไหนแต่ที่ต้องคิดแบบนี้เพราะ   เค้าทำร้ายจิตใจคุณ เพราะคนรัก หรือ คนๆเดียวกันคงไม่ทำร้ายกันแบบนี้) ถ้าไม่นับ เรื่องมือที่สาม  คุณเป็นผู้หญิงที่พร้อมและสมบูรณ์ที่สุดแล้ว ทั้งการศึกษา  การงาน  ทุกอย่าง คุณพร้อม แล้วคุณจะไปแคร์ กับคนนอกแบบนั้นทำไมกัน ตอนนี้คุณมีลูก 1 คนแล้ว รีบมีอีก 1-2 คน  เลี้ยงดูพวกเค้าให้ดี พอคุณแก่ตัวมา  และพวกเค้าโตขึ้น  พวกเค้า  จะดูแลคุณ คุณจะรายล้อมด้วยลูกๆและมีความสุข รักและเห็นคุณค่าในตัวเองให้มากๆนะคะ จากคุณ : น้ำเปล่าเย็นๆ เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 16:55:27

ความคิดเห็นที่ 33 เลือกทำในสิ่งที่เราทำดีกว่าครับ อย่าให้แค่ผู้ชายทำฝ่ายเดียว ชีวิตคุณเป็นของคุณอย่ายึดติดอะไรมาก จากคุณ : เท็นโคจิ เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 16:58:49

ความคิดเห็นที่ 34 เพิ่มเติม ส่วนผู้หญิงคนนั้น  อยากจะอยู่ในฐานะแบบนี้ ก็อยู่ไป ก็ปล่อยเธอไป สามีคุณอยากทำอะไร  อยากไปไหนก็ปล่อยไป แต่ต้องทำหน้าที่ สามี  หน้าที่พ่อ  หน้าที่ ลูกเขยให้ดี  ต้องไม่ลืมหน้าที่ตัวเอง และบอกให้สามีของคุณเก็บเรื่อง  เมียน้อย  เป็นความลับ ไม่ให้ออกหน้าออกตาทางสังคมเด็ดขาด ฟังดูอาจจะยากและลำบากใจ มันอยู่ที่ใจคุณค่ะ  คุณจะทำได้หรือเปล่า ปรับคนอื่นไม่ได้   ก็ปรับที่ตัวเรานี่แหละค่ะ ปล.ที่ไม่แนะนำให้หย่า  เพราะ 1. คุณมีลูก 2.  จะหย่าให้ประวัติเสียทำไมคะ  อยู่แบบนี้ คุณก็มีพร้อมทุกอย่างอยู่แล้ว แค่ทำใจให้ได้ ก็พอค่ะ จากคุณ : น้ำเปล่าเย็นๆ เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 17:03:32

ความคิดเห็นที่ 35 ไม่เข้าใจ ทำไมผู้ชายชั่วๆนี่แย่งกันจัง ผู้ชายดีๆเยอะแยะ ทำไมไม่เลือกกัน เรื่องนี้คุณและผู้หญิงคนนั้นและลูกๆพวกคุณน่าสงสารที่สุด เป็นกำลังใจให้หาทางออกได้ค่ะ อย่าทนเป็นสามคนผัวเมียอีกต่อไปเลย ไม่มีใครมีความสุขสักคนหรอก สงสารอนาคตพวกเด็กๆจัง (น้องเองก็เป็นลูกเมียน้อย อยู่มาแบบไม่มีพ่อ เเม่จริงๆก็ไม่เลี้ยง ยังเรียนจบ เป็นคนดีได้เลยค่ะ) ถ้าต้องมีพ่อที่... ไม่มียังดีกว่า ถ้ามีพ่อ มีสามีดีๆไม่ได้ เลือกไม่มียังมีความสุขกว่าเลย ดีกว่าทนอยู่ให้ลูกหมดความนับถือพ่อ จากคุณ : นู๋ผีมีเรื่องเล่า เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 17:35:35

ความคิดเห็นที่ 36 ความเห็นส่วนตัวนะค่ะ จริง ๆ คุณน่าจะปล่อยพวกเค้าไปตั้งแต่ ตอนที่ผู้หญิงอีกคนท้องแล้วค่ะ หรือยังไงก็ควรจะเคลียร์กันให้จบ การได้แต่งงานกัน ไม่ใช่เครื่องหมายยืนยันว่าใคร รักกันมากกว่าใคร   ** ตอบ-คำถามนะค่ะ - จริงๆแล้วใครเจ็บปวดกว่ากัน? เจ็บปวดกันทั้งคู่ค่ะ ทางโน้นเค้าเจ็บไม่แพ้คุณเลย - 2 วัน/สัปดาห์ที่เธอได้รับจากสามี ทำให้เธอมีความสุขได้จริงๆหรือ? ความสุขของอีกคนอาจจะสำคัญกว่าค่ะ ในเมื่อเค้ายอมมารอง จะเรียกร้องอะไรได้ เราคิดเองนะ บางทีจังหวะเค้าอยากจะเลิกกันแล้ว แต่ก็ยังมาเกิดท้อง ทางผู้หญิง เค้าคงต้องยอมก้มหน้ารับในสิ่งที่เกิดขึ้น - ดิฉันอดทนกับเรื่องนี้มา 3 ปีตั้งแต่ยังไม่ได้แต่งงานกัน จนกระทั่งตอนนี้กำลังจะมีลูกด้วยกัน(ท่ามกลางความยินดีของพ่อแม่ ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงและคนรอบข้าง)แล้วดิฉันจะอดทนต่อไปได้อีกนานหรือเปล่า? เราว่าคุณต้องการเอาชนะค่ะ ความรักบางที่ก็พูดยากนะค่ะ ถ้าเป็นเรา เรายอมตั้งแต่เค้าจะมีมีลูกด้วยกันค่ะ เพราะถือว่าเรายังไม่มีพันธะอะไร (ความเห็นส่วนตัวค่ะ) การที่คุณยอมแต่งงานและมีลูก เพื่ออะไรค่ะ   -  เธอล่ะ .. เธอจะอดทนต่อไปได้อีกนานหรือเปล่า ในเมื่อตอนนี้ดูเธอสงบนิ่งและเป็นทุกข์น้อยกว่าดิฉันเสียอีก? เราว่าเธอ น่าจะเข้าใจและเข้าใจตัวเองดีค่ะ ว่าอยู่ในฐานะอะไร บางทีเธอแค่อยาก ให้ลูกเธอมีพ่อแค่นั้น เรามั่นใจว่า ถ้าสามีคุณบอกเลิกเธอ เธอคงจบได้ทันทีค่ะ อาจ จะรอแค่คำนี้มานานแล้ว จากคุณ : ผึ้งหลังวัง เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 18:06:16

ความคิดเห็นที่ 37 *** .  ไม่มีความคิดเห็นอะไรค่ะ แต่มาเป็น กำลังใจให้นะค่ะ  *** จากคุณ : ปาดศรี เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 18:16:50

ความคิดเห็นที่ 38 ไม่เคยเข้าใจความคิดของผู้หญิงที่ยอมทนให้ผู้ชายมีคนอื่นเลยค่ะ แล้วก็ไม่อยากจะเข้าใจด้วย ถึงมารดาเราจะเป็นหนึ่งในนั้นก็เหอะ (- -') นี่ถ้าเป็นเรา คงเลิกตั้งแต่รู้ว่าเค้าคบกันเป็นแฟนตอนไปเรียนเมืองนอกแล้ว ดีซะอีก มีเวลาให้รักษาแผลใจและได้เปลี่ยนบรรยากาศ ...เฮ้อ จากคุณ : ชาบุ เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 18:33:14

ความคิดเห็นที่ 39 แนะนำให้ทั้ง 3 คนแยกกันอยู่ซักพัก แล้วนัดกันว่าอีกกี่เดือน(น่าจะซัก 2 เดือนขึ้นไป) จะมาตกลงเรื่องนี้กันใหม่... สามีให้ย้ายออกมาอยู่คนเดียว แล้วอย่าไปหาเมียหลวงและเมียน้อย อีกจนกว่าจะถึงเวลาที่ ตกลงกัน ให้อารมณ์ยึด และสิ่งที่แบกอยู่คลายก่อน เขาน่าจะตัดสินใจอะไรต่าง ๆ ได้ดีกว่า ช่วงเวลานี้ ว่าจะเลือกใคร คุณจขกท. และ คุณเมียน้อยเอง ก็เหมือนกัน รอจนกว่าอารมณ์จะคลายตัว แล้วค่อยตัดสินใจ จะยกสามีให้ หรือ ไม่เอาชายคนนี้ทั้งคู่ หรือ ต้องเป็นของฉัน อย่างไรก็สุดแต่ ก็ไปคุยกันเอา จากคุณ : ขิงน้อย เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 18:45:53 A:58.64.63.157 X: TicketID:124616

ความคิดเห็นที่ 40 จะเสียดายผู้ชายห่วย ๆ อย่างเธอทำไม เครดิต ป้ามาช่า @.@ จากคุณ : หนูเป็นมนุษย์ต่างดาว เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 19:26:24

ความคิดเห็นที่ 41 กลัวจังว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับตัวเอง.... ถ้าเป็นหนู หนูจะเลิกตั้งแต่อยู่เมืองนอกแล้ว ไม่ดันทุรังลากยาวจนแต่งงานและท้อง แน่นอน เพราะว่าป่วยการที่เอาชนะคนแบบนี้ เขาก็มีแต่ได้กับได้ .. อย่าไปเชื่อเลยค่ะว่าเขาทุกข์ใจที่ไม่รู้จะเลือกใคร จริงๆ แล้วเขาสนุกต่างหาก ได้ทุกอย่างทั้งสองคน ควบคุมอะไรได้ทุกอย่าง ทั้งสองฝ่ายต่างก็อยู่นิ่งๆ ไม่ก้าวก่ายกันและกัน.....กำไรเห็นๆ ค่ะ  จะหาภรรยาสุดประเสริฐและเมียน้อย แสนดีแบบนี้ได้ที่ไหนอีก... แต่ถ้าเป็นหนูนะคะ หนูจะฟ้องหย่า เรียกค่าดูแลลูกและค่าใช้จ่ายค่ะ แล้วก็เลิกค่ะ หนูไม่อยากตกเป็นมวยรองให้เขามาปู้ยี่ปู้ยำจิตใจหนูอีก ดีกรีดี การงานดี  หนูก็ ไม่ง้อไม่สนหรอก เพราะหนูโง่ถือว่าหนูโง่และพลาดมาแล้ว หนูจะไม่ยอมพลาดอีก แม่หนูก็มีผัวแบบนี้....ผู้ชายที่หนีไปซุกกิ้ก ซุกเมียน้อย ตอนที่แม่ท้องหนูอยู่... ท้องแก่ใกล้คลอดก็ไม่เคยมาเหลียวแล จนคนข้างบ้านขับรถไปส่งคลอดที่ โรงพยาบาล....นานเท่าไหร่จำไม่ได้แล้ว แต่หนูเกลียดผู้ชายคนที่ทำให้แม่หนู เสียใจมากที่สุด....และหนูก็รักแม่หนูมากที่สุดเช่นกัน....ทุกวันนี้หนูก็มีแม่เราก็อยู่ กันได้อย่างมีความสุขมากๆ แล้วค่ะ  คุณพี่ จขกท. ก็ต้องเข้มแข็งนะคะ เพราะกรณี ของคุณพี่เองคงยากหากจะให้สามีของพี่เลือกใครสักคน เพราะมันมาไกลแล้ว ขาดพี่ไปเขาก็แค่เสียดายเวลาและความผูกพันธ์ หน้าที่การเป็นสามีเขาได้หายไป แล้ว เพราะมันบกพร่องตั้งแต่ก่อนแต่งงานแล้ว มันเน่าใน แต่ว่าหน้าที่ในฐานะพ่อเขายังเป็นได้อยู่ ลูกก็คงเข้าใจได้ไม่ยากนักค่ะ จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 19:36:26

ความคิดเห็นที่ 42 เท่าที่อ่านมา เรายังไม่เห็นว่าคุณจะรักสามีคุณเลยนะคะ เราว่าเหมือนคุณไม่อยากเสียหน้าหรือไม่อยากแพ้มากกว่า คุณบอกผู้หญิงคนนั้นดูแลสามีคุณดี โดยที่คุณเองชวนทะเลาะตลอด ถามตัวเองค่ะ ว่ารักเขาหรือไม่รัก ถ้ารัก(รักได้ไงฟะ แอบงง) ก็เอาเขาคืนมา สวมบทเมียหลวง/นางร้าย อะไรก็ได้ ให้เธอคนนั้นไปซะ ถ้าไม่รัก แค่เสียดายหน้า ก็ยอมเถอะ ซิงเกิ้ลมัมไม่ใช่เรื่องน่าอายค่ะ การใช้สามีร่วมกับคนอื่นน่าอายมากกว่า ลองคิดดูดีๆนะ จากคุณ : bookalive เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 20:16:37

ความคิดเห็นที่ 43 อ่านแล้วรู้สึกเห็นใจทั้งคุณ จขกท และผู้หญิงอีกคน สุดท้ายแล้วถ้าผู้หญิงทั้งสองคนเข้มแข็งที่จะอยู่ได้เพียงลำพัง ผู้ชายก็จะไม่เหลือใคร เขาจะได้รับการลงโทษอย่างสาสมที่ทำให้เรื่องเป็นแบบนี้ จากที่อ่านมา รู้สึกผู้ชายเห็นแก่ตัว และโลเลมากๆค่ะ รักพี่เสียดายน้อง ขอให้คุณ จขกท คิดถึงลูกให้มาก และตัดสินใจเรื่องสิ่งที่ดีที่สุดให้แก่ตัวเองและลูกที่จะเกิดมาค่ะ ไม่ว่าสุดท้ายเรื่องจะจบอย่างไร ขอให้มีความสุขทั้งคุณแม่และคุณลูกค่ะ จากคุณ : Maybe I'm Bad เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 20:42:55

ความคิดเห็นที่ 44 ** ระหว่างดิฉันซึ่งเป็นเมียหลวง กับเธอซึ่งเป็นเมียน้อย - จริงๆแล้วใครเจ็บปวดกว่ากัน? + + + + คุณคบกับเขานานมากกว่า อย่างน้อยคุณก็ต้องคิดว่า ไอ้เวลาที่เสียไป มันไม่ช่วยอะไร คุณเจ็บกว่ามาก   ส่วนเธอรู้ว่ารับสภาพเมียน้อยตั้งแต่คุณกลับมาแล้ว มีอะไรให้เจ็บ ??? - 2 วัน/สัปดาห์ที่เธอได้รับจากสามี ทำให้เธอมีความสุขได้จริงๆหรือ? + + + + ถ้าเธอไม่ใช่นางเอกน้ำเน่า หรือต้องพึ่งพาสามีคุณ ลองคิดดูว่า มีลูก แต่ผัวไม่ได้อยู่ด้วย ทุกๆวัน ใครๆก็ต้องรู้ว่าเธอเป็นภรรยาน้อย แค่นี้จะสุขไหมคะ - ดิฉันอดทนกับเรื่องนี้มา 3 ปีตั้งแต่ยังไม่ได้แต่งงานกัน จนกระทั่งตอนนี้กำลังจะมีลูกด้วยกัน(ท่ามกลางความยินดีของพ่อแม่ ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงและคนรอบข้าง)แล้วดิฉันจะอดทนต่อไปได้อีกนานหรือเปล่า? + + + + ไม่รู้นะ แต่ขอบอกว่า เดี๋ยวจะมีเรื่องลูกเข้ามาอีก ลูก2 ความเหลื่อมล้ำอะไรๆ มันจะบดขยี้คุณเพิ่ม ลองคิดดูว่า แค่เขาไปอยู่ด้วยกัน คุณยังหลุดปรี๊ดในบางหน ถ้ามีอะไรทำให้คุณรู้สึกว่าลูกคุณ "ได้น้อย" กว่าลูกเธอ  คุณจะ+ ดีกรีแม่เข้าไปด้วย มันจะตีกลับมาทำร้ายคุณได้ขนาดไหน -  เธอล่ะ .. เธอจะอดทนต่อไปได้อีกนานหรือเปล่า ในเมื่อตอนนี้ดูเธอสงบนิ่งและเป็นทุกข์น้อยกว่าดิฉันเสียอีก? + + + +   อันนี้ ตอบยาก ถ้าเธอกล้ามีลูก ขณะที่คุณกำลังเตรียมงานแต่งได้ ทน 2 วัน /week ได้ ให้คุณมีวีนหน้าบ้านใส่สามี(ร่วม)ได้  เธอมีความอดทนอย่างมากในระดับหนึ่ง ให้เดา เธอน่าจะทนได้อีกนาน และรอได้อีกนาน ท้ายที่สุด ... ถ้าทั้งดิฉันและเธอ ต่างก็"อึด"ด้วยกันทั้งคู่แบบนี้แล้ว ... เรื่องนี้จะต้องยืดเยื้อและทำให้ชีวิตของเราทั้ง3คนต้องตกอยู่ในวงจรอัปยศนี้ไปอีกนานเพียงใด??? + + + + ต่างฝ่ายต่างกล้ามีลูกในสภาพไม่ควรมีทั้งคู่ ต้องขอแสดงความเสียใจว่า วงจรนี้อีกยาวไกลค่ะ ทั้งคุณและเธอต่างวางเดิมพันสูงสุด ที่จะเป็นทั้งเดิมพัน ทั้งโซ่ล่ามไปในเกมนี้ด้วย เชื่อว่าไม่มีใครยอมถอดใจง่ายๆหรอก เฮ้อ... อ่านตรงที่ว่า เขาเลือกคุณตรงแต่งงาน...แค่เนี้ยเหรอ ถ้าเป็นคนนอกมอง ผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลือกใครเลยค่ะ เก็บไว้ทั้งคู่เหมือนเดิม ทะเบียนจะชัวร์หรือเปล่าก็ไม่รู้ ไม่มีอะไรเชื่อแน่กับคนที่กล้ามีเมียสองนักหรอก ไอ้ที่เขาบอกว่ารู้สึกผิด อยากชดใช้ให้อีกฝ่าย มัน...เป็นแค่คำพูดสวยๆค่ะ เพราะการชดใช้ของเขา มันดันตั้งอยู่บนโต๊ะแห่งความทุกข์ของคุณเต็มๆ คุณมีอะไรต้องชดใช้ไปกับเธอด้วยล่ะ ทั้งยังปล่อยให้เธอท้องได้อีก อย่ามาบอกว่าไม่ตั้งใจค่ะ นั่นพวกมีเซ็กส์หนสองหนแรกพูดพอฟังขึ้น แต่เขาอายุเท่าไหร่ ทำไมแต่ก่อนไม่ท้อง มาท้องตอนนี้ ท้องตอนวางแปลนแต่งงานกับคุณอีก มองว่าตัวเองยืนด้วยลำแข้งตัวเองได้ไหม ดูลูกไหวไหม แล้วถอยออกมาจะดีกว่าไหม   ถ้าเอาความมั่นใจ ถามพ่อแม่เสียก่อนว่าควรทำอย่างไร คุณจะได้มีคนช่วยเหลือ แล้วค่อยชั่งน้ำหนักดูว่า แค่อาทิตย์ละ 2 วัน คุณยังรู้สึกแย่ขนาดนี้ ถ้าต่อไปมากกว่านี้ คุณจะช้ำอีกเท่าไหร่ แล้วลูกล่ะ แกจะรู้สึกอะไรไหม ยกเว้นคุณอยากมีชีวิตแบบนี้ไปอีกเรื่อยๆ  ขมก็อม ฝาดก็กลืน (ไม่มีหรอก หวานน่ะ สามีไม่ได้เป็นของเราคนเดียว เมียที่ไหนจะสุข) ทางโน้นก็ไม่มีทีท่าจะเลิก แล้วก็มีลูกเหมือนกัน ถ้าวันหนึ่งเขาอ้างอะไรขึ้นมา ลูกเขาอายุมากกว่าคุณ เผลอๆคุณจะโดนข้อหามาทีหลังได้อีก การไม่มีคู่ชีวิตอยู่ ดีกว่ามีชีวิตคู่ที่อยู่กับทุกข์นะคะ  ขอให้คุณโชคดี พบหนทางที่ดีที่สุดเร็วๆ จากคุณ : ป้าหนอน เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 20:54:15

ความคิดเห็นที่ 45 เห็นใจ และเป็นกำลังใจให้นะคะ คุณยังมีเพื่อน ๆ PANTIP ที่เป็นกำลังใจให้ เพราะบางเรื่อง เราไม่อาจจะเล่าให้ใครฟังได้ คุณต้องทำทุกวัน ปัจจุบันให้ดีที่สุด อย่าเครียดนะคะ เพื่อลูกของเรา สิ่งที่จะแนะนำ คงต้องหาที่พึ่งทางจิตใจให้เข้มแข็ง ธรรมะ....ทำให้พบแสงสว่าง ...เป็นกำลังใจ ให้ก้าวพ้นเรื่องราวต่าง ๆ ได้ จากคุณ : simplebest เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 21:02:02

ความคิดเห็นที่ 46 ขอโทษนะคะ สิ่งที่พูดอาจดูก้าวก่ายหรือ กระทบจิตใจ แต่อยากพูดในฐานะลูกผู้หญิงด้วยกันจริง ๆ คะ คุณพลาดตั้งแต่แต่งงานกันแล้ว จริง ๆ คุณรู้มาล่วงหน้า 3 ปีแล้วด้วยซ้ำเรื่องเขามีคนอื่น แต่ก็ยังยอมแต่งงาน และให้เรื่องเลยเถิดมาขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้นถ้าคุณยอมเจ็บปวดตัดใจ และตัดปัญหา คุณก็จะไม่เจ็บปวดเรื้อรังขนาดนี้ แต่มันผ่านไปแล้วคะ เรามองว่าต่อไปนี้ คุณจะเลือกเจ็บปวดแบบนี้ตลอดไป รวมถึงให้ลูกของคุณเจ็บปวดแบบคุณด้วยหรือเปล่า หรือจะยอมเดินออกมาแล้วตัดใจ ตัดปัญหาให้หมด ๆ กันไป เจ็บปวดวันนี้ ดีกว่าต้องทรมานต่อไป รวมถึงให้เด็กที่กำัลังจะเกิดมาต้องรับรู้อะไรแย่ ๆ เห็นพ่อตัวเองหลายเมีย เห็นแม่ตัวเองต้องทนร้องไห้ เราว่าคุณต้องเลือกแล้วหละคะ ps : เป็นกำลังใจให้คะ จากคุณ : RxtacTop เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 21:15:07

ความคิดเห็นที่ 47 ถ้าคิดว่าตอนนี้ คุณกำลังทนอยู่ คุณจะต้องทนไปอีกตลอดชีวิตเลยนะครับ ชีวิตมันมีค่ามากกว่านั้น มีความสุขกับชีวิตที่เหลืออยู่จะดีกว่านะครับ จากคุณ : Dragonfly7Colors (Dragonfly7Colors) เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 21:24:00

ความคิดเห็นที่ 48 ขนาดเป็นแฟนกันแต่รู้ว่าผู้ชายคุยกับคนอื่นอยู่ด้วยก็จี๊ดๆๆในใจแล้วนะ ทำแบบนี้ไม่มีใครที่มีความสุขหรอกรวมทั้งตัวผู้ชายด้วย จากคุณ : ปลูกถั่วเขียวได้ถั่วงอก เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 23:35:46

ความคิดเห็นที่ 49 บอกตรงๆว่าเราอยากเป็นเพื่อนคุณในชีวิตจริงมากค่ะ ชอบมากกับการเป็นศิราณีให้กับเพื่อนๆ อันนี้พูดจริงๆนะคะ หากคณต้องการเพื่อนและเราคิอเพื่อนคุณจริงๆเราจะบอกคุณแบบนี้ อ่จจะแรงไปหน่อยนะคะ แต่บอกตรงๆว่ากลั่นจากใจผู้หญิงด้วยกันค่ะ 1.ทั้งหมดทั้งมวลคุณทำร้ายตัวคุณเองค่ะ สามีกับเมียน้อยเป็นแค่ส่งนประกอบเล็กๆที่เข้ามาในชีวิตคุณเท่านั้น เราพูดจากใจจริงนะคะ ไม่มีทำร้ายเราได้หากเราไม่ยอม คุณคงเคยได้ยิน ตั้งแต่แรกที่คุณรู้ว่าผู้ชายมีกิ๊ก และดูท่าจะจริงจังกัน คุณเองที่เลือกจะเล่นกับไฟใช่มั้ย โดยมีข้ออ้างว่าคบกันมานาน คุณรู้รึเปล่าว่าคำว่า เสียดายเวลา คบกันมานานแล้ว ญาติพี่น้องไม่อยากให้เลิก เหมาะสมกันแล้ว เลิกไปก็ไม่รู้จะเริ่มต้นใหม่กับใคร คำอ้างเหล่านี้ มันทำร้ายคนได้มานักต่อนัก ตลอดชีวิตเลยนะคะ คุณลงทุนถึงขนาดบินมาเคลียร์ปัญหารักสามเส้าเองทั้งๆที่คุณอยู่ต่างประเทศ เรานับถือคุณเลยค่ะ ว่าคุณสุดยอดมากๆๆๆ แต่คุณลืมไปว่าคุณควรจะรักและเห็นคุณค่าของตัวเองมากกว่านี้ คุณทุ่มเทให้การศึกษาเพราะอะไร เพราะอยากมีชีวิต มีหน้าที่งานการที่ดี มีหน้ามีตาในสังคม แต่คุณกลับลืม "เลือก" ผู้ชายที่จะมาเคียงข้างคุณว่าต้องเป็นคนแบบไหนถึงจะคู่ควร ณ จุดนี้เราขอบอกเลยว่า "คุณไม่รักและให้เกียรติตัวเองเลย" 2. คุณควรทบทวนการประทำทั้งหมดทั้งมวลของคุณใหม่ ว่าอะไรที่คุณผิดพลาดมาให้มาก อย่างที่เราบอกไปตั้งแต่ข้อ 1 ความผิดพลาดมันอยู่ที่่คุณเลือกเอง คุณก็ต้องแก้ไขมันเองค่ะ อย่าโยนความผิดให้ใครคนอื่น (สามี และเมียน้อย) อย่าเข้าใจผิดว่าเราซ้ำเติมคุณนะคะ เพราะคุณเองที่เลือกจะอยู่แบบนี้แต่แรกแบบสามคนผัวเมีย ดังนั้นจะโทษสามีหรือเมียน้อยอย่างเดียวไม่ได้ค่ะ โทษตัวเราด้วย ที่ยอมแต่แรก คุณยอมเพราะอะไร ขอโทษนะคะหากเป็นเราและที่บ้านเรารู้อย่างที่สามีคุณทำ เค้าไม่ให้แต่งแน่นอนค่ะ เพราะรู้อยู่แล้วว่านรกรออยู่ข้างหน้าเห็นๆ ปัญหาในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้วคุณต้องแก้ไขมัน คุณติดปัญหาตรงไหนทำไมไม่เลือกเดินออกมาจากชีวิตผู้ชายคนนี้แต่แรก ทำไมปล่อยให้ทุกอย่างมันลามมาขนาดนี้ ผู้ชายมันหายากขนาดนี้เลยเหรอ ที่สำคัญคือ ตัดคำว่า "คบกันมานาน" ...."ความเหมาะสม" ...."หน้าตาในสังคม"...."ญาติพี่น้อง" ออกไป และโฟกัสไปที่ตัวคุณเองว่าคุณจะมีชีวิตเพื่อใครต่อจากนี้ คิดดีๆนะคะ 3.คิดไต่ตรองดูสิคะว่า สามีของคุณน่ารังเกียจแค่ไหนกับการปั่นหัวผู้หญิงสองคนให้ทำทุกอย่างเพื่อรักษาเค้าไว้ ในมุมของเราบอกตรงๆว่าเป็นคนที่ใช้ไม่ได้เลยค่ะ น่ารังเกียจที่สุด บอกได้เลยค่ะว่าผู้ชายคนนี้ไม่มีวันจะเอ่ยปากขอเลิกกับคุณ ในเมื่อคุณก็เพียบพร้อมทุกอย่่าง เป็นที่เชิดหน้าชูตาให้เค้าได้ ส่วนเมียน้อยก็โปรไฟล์ดีมีไว้ก็ไม่เสียหายอะไร แถมคุณยอมมาตั้งนาน บอกตรงๆว่าคุณจะมาเรียกร้องสิทธิ์อะไรตอนนี้มันก็ไม่มีประโยชน์แล้ว เพราะคุณยอมแต่แรก ยอมแบบไม่น่าเชื่อตั้งแต่บินมาเคลียร์ปัญหารักสามเศร้าแล้วล่ะ บางคนนี่เค้าเลิกเลยค่ะ ไม่ลงทุนขนาดนั้นหรอก สรุปในข้อนี้คือผู้ชายของคุณเห็นแก่ตัวมากกกกกกกกกกกกกก ส่วนคุณจะเลือกทางไหนก็สุดแล้วแต่ แต่คนนอกอย่างเราขอบอกว่า ไมอยากเห็นหน้าเลยค่ะพฤติกรรมแบบนี้ เราอ่านไปเรายังนึกถึงวันที่คุณแต่งงานนะคะ แอบจินตนาการว่าวันแต่งต้องมีการพูดบนเวทีว่าจะรักกันยังไง หวานชื่นยังไง มีพรีเซ็นเตชั่นสวยงาม สามีและคุณไม่รู้สึกจี๊ดดดดดดดดดด อะไรบ้างหรือ หรือว่าแต่งไปงั้นๆ เพราะสังคมพาไปทั้งๆที่เราว่าสามีคุณกับคุณไม่ได้รักกันแล้วแต่แรก (เพราะรักคงไม่มีมือที่สามเข้ามาแบบนี้) 4.สมมติว่าคุณตัดสินใจจะเลิก ขอร้องเลยค่ะ ว่า อย่าได้อ้างว่าห่วงความรู้สึกลูก กลัวลุกไม่มีพ่อ กลัวลุกจะขาดความอบอุ่น หากคิดแบบนี้คุณจะไม่มีวันหย่าได้และต้องทนอยู่กับสามีแบบนี้ตลอดชีวิต แต่เท่าที่เราอ่านดู การที่ลูกคุณไม่มีพ่อแบบนี้จะเป็นผลดีต่อลุกคุณเองด้วยซ้ำนะคะ รวมทั้งตัวคุณเองด้วยเพราะทุกวันนี้พวกคุณ(เมียหลวงและเมียน้อย) ก็เหมือนกำลังแย่งเกมส์แย่งผู้ชาย (ห่วยๆ) คนนึงอยู่ อยากจะเอาชนะกันไปทำไม๊ (อ่านแบบออกเสียงสูงๆนะคะ) ในเมื่อหาเลี้ยงตัวเองได้ทุกคน ไม่ได้งอมืองอเท่าขอข้าวผู้ชายคนนี้กิน ชนะแล้วได้อะไร อย่าบอกนะว่าชนะแล้วได้ผู้ชายคนนี้เป็นรางวัล เฮ้อออออออออออ เศร้าใจ เราขอบอกและเน้นย้ำอีกสักรอบนะคะว่า คุณควรรักตัวเองให้มากกว่านี้ ตอนนี้บอกตรงๆคุณค้าคุณกับเมียน้อยนี่เท่ากัน (ในสายตาของผู้ชาย) ผู้ชายคนนี้แคต้องการมีคุณสองคนไว้แต่ไม่ได้รักหรือให้เกียรติอะไร ทำตามหน้าที่ไปเท่านั้น คุณเองเราย้ำว่าต้องลดทิฐิ ความอยากเอาชนะใจของผู้ชาย เอาชนะเมียน้อยมันไม่มีประโยชน์กับใครเลย ต่อให้เค้ายอมเลิกกัน คุณจะมีความสุขจริงเหรอ ในเมื่อผู้ชายเป็นแบบนี้ แก้ไม่ได้หรอกค่ะ คุณไม่สามารถแก้ไขคนอื่นได้ สิ่งที่คุณต้องทำก็คือ "แก้ไขตัวเอง" ดีที่สุดค่ะ หวังว่าจะหาทางออกให้ตัวเองอย่าสง่างามนะคะ บอกอีกครั้งว่าเราเสียดายคุณนะคะที่ไม่น่าจมอยู่กับผู้ชายแบบนี้ เรื่องราวแบบนี้นานเกินความจำเป็น จากคุณ : loveTRAVEL1977 เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 54 23:42:56

ความคิดเห็นที่ 50 เข้ามาอีกรอบ อยากบอกว่า ถ้ากลัวลูกไม่มีพ่อ กับ ลูกเห็นแม่แล้วไม่มีความสุข ลูกคุณจะเลือกให้คุณมีความสุขมากกว่าต้องการพ่อ ที่ทำให้แม่ไม่มีความสุขหรอกคะ เรามีเพื่อนที่พ่อแม่อยู่กันเพราะลูก แล้วเพื่อนเราเนี้ยแหละบอกว่าอยู่ก็ไม่มีความสุขไม่เคยเห็นแม่มีความสุข ลูกทุกข์ใจมากกว่าเห็นครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตาอีกคะ ลูกคุณต้องการเห็นพ่อและแม่ มีความสุขไม่ว่าจะอยู่ด้วยกันหรือเลิกกันก็ตาม จากคุณ : Get only me เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 00:06:50

ความคิดเห็นที่ 51 เท่าที่เห็นมานะคะ คนที่มีปัญหาแบบนี้จะอ้างว่า "กลัวลุกไม่มีพ่อ"...."อยากให้ลูกอบอุ่น อยู่กันพร้อมหน้า" .... ทั้งที่ในความเป็นจริงแล้วพ่อไม่ได้ทำหน้าที่พ่อเลย แว้บไปแว้บมาบ้านเล็กบ้านใหญ่ เลยไม่รู้แน่ชัดว่าที่รั่งผู้ชายไว้เพื่อตัวเองหรือเพื่อลูก เพราะไม่แน่นะคะ ลูกอาจเป็นคนบอกแม่เองว่า "ทำไมแม่ไม่เลิกกับพ่อ เพราะไม่รักกันแล้วจะอยู่กันไปทำไม" ยิ่งมีหน้าที่การงานดูแลตัวเองได้ เจอขนาดนี้ สะบ๊อบใส่เดินจากมาอย่างนางพญาตอนไหนก็ได้ สมองสองมือต้องใช้ในชีวิตประจำวันของตัวเองด้วยนะคะ อย่าเอาตัวเองไปแขวนอยู่กับคำว่า "สังคม" "หน้าตา" ไม่แน่สิ่งที่ห่วง กังวลว่าคนนั้นจะมองไม่ดี ไม่งาม ชาวบ้านจะนินทานั่นๆนี่ๆ มันอาจเป็นภาพลวงตา หรือเป็นการคิดไปเองของคุณ เราเป็นเพียงมนุษย์ตัวเล็กๆคนนึงบนโลกนี้ค่ะ เราไม่ได้สำคัญมากขนดจะแบกโลก แบกภาระไว้คนเดียว การหย่ากัน การเป็นหม้ายเลียงลุกเพียงลำพังมันไม่ได้ทำให้ทุกอย่างจบสิ้น คุณค้าคุณไม่ได้ลดลงเพราะคำว่าหม้าย ช่วบ้านนินทาหน่อยเป้นเรื่องปกติสักพักเค้าก็ไม่สนใจแล้วล่ะ แต่หากคุณยังยึดติดแบบนี้ ก็ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับความเจ็บปวดต่อไป ซึ่งเรามองไม่ออกว่ามันจำเป็นตรงไหน จากคุณ : loveTRAVEL1977 เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 00:22:55

ความคิดเห็นที่ 52 ก่อนพิมพ์ขอบอกก่อนว่าชอบความเห็นคุณ loveTRAVEL1977 มากค่ะ อยากให้ จขกท อ่านทวนบ่อยๆ สำหรับเรา เราคิดว่าคุณควรเลิกยึดมั่นถือมั่นกับไอ้ระบบครอบครัวพ่อแม่ลูกพร้อมหน้า (รึป่าว แต่พ่อของลูกต้องแว้บไปดูอีกบ้านเป็นระยะๆ) หรือระบบสังคมที่ต้องแคร์ว่าตัวเองจะเป็นผู้หญิงที่ล้มเหลวทางชีวิตคู่ก่อนค่ะ คุณไม่ใช่คนเดียวในโลกที่ผจญกับความไม่ซื่อสัตย์ของสามีหรอกค่ะ คนอื่นอีกหลายคนก็เป็น สลัดมันทิ้งค่ะ แล้วคืนความสุขให้ตัวเองด้วยการเดินหน้ามีชีวิตที่เหลือต่อ ชีวิตคุณคุณเลือกเองค่ะ อย่าไปโทษชะตากรรม คนอื่นเราบังคับเค้าไม่ได้ ไม่มีทางบังคับได้ เราบังคับได้แค่ตัวเองและเลือกที่จะให้ชีวิตตัวเองเดินไปทางใหน แน่นอนค่ะ พ่อแม่คุณอาจจะเสียใจ คนรอบข้างบ่นเสียดาย แต่หนองมันต้องบ่ง อาจจะเจ็บมากในตอนแรก แต่พอเวลาผ่านไปมันก็หายค่ะ เชื่อเถอะ ทั้งทุกข์และสุขไม่มีอะไรอยู่กับเรานานหรอก มันจะหมุนเวียนไปเรื่อย แต่ถ้าคุณยังเลือกดันทุรังจมอยู่กับปัญหาอยู่ ทุกข์เรื้อรังอันนี้ก็จะปรากฏเรื่อยๆมากกว่าสุข ซวยเพราะเลือกเองนะคะ ชีวิตคุณเป็นของคุณเอง คนอื่นรอบข้างมีผลแค่ไหนก็ไม่สำคัญเท่ากับความรู้สึกของคุณเองที่ต้องอยู่กับมันหรอกค่ะ ทั้งคุณและคนอื่นๆ อีกไม่นาน (ไม่เกิน 70-80ปีหรอก) ก็ต้องแยกย้ายจากโลกนี้กันไปทุกคน จะเสียเวลาชีวิตกับเรื่องน้ำเน่าซ้ำซากทำไมคะ อย่าคิดว่ามันแย่เสมอไปกับการหย่าร้าง บางทีการอยู่ด้วยกันแบบทุกข์ใจอาจแย่และส่งผลต่อชีวิตคุณและลูกมากกว่าหย่าก็ได้ สามีคุณยังมีสิทธิ์เต็มที่ในฐานะพ่อของลูก คุณก็ให้เค้าเป็นได้มากสุดแต่เพื่อน เพราะตำแหน่งคนรักและคู่ชีวิตเค้าได้ทำลายมันทิ้งด้วยมือตนเองแล้ว อย่าไปยึดติดกับระยะเวลาที่คบกันมาเลยค่ะ เริ่มชีวิตใหม่เถอะ ไม่สายเกินไปหรอก อย่างน้อยคุณก็ยังมีลูก เค้าจะเป็นเหมือนของขวัญที่ช่วยปลอบใจและอาจจะช่วยคุณเดินหน้าต่อไปอย่างไม่ลังเลก็ได้ อวยพรขอให้โชคดีนะคะ แต่ถ้าโชคยังไม่มาก็ทำให้โชคเกิดเองด้วยการเลือกเถอะค่ะ จากคุณ : peachcandy เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 02:00:08

ความคิดเห็นที่ 53 อยากให้กิ้ฟท์คุณ loveTRAVEL1977 จัง และขอให้พี่ จขกท. โชคดีและมีสติก้าวผ่านเรื่องนี้ได้ในเร็ววันค่ะ จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 02:00:34

ความคิดเห็นที่ 54 #34 "จะหย่าให้ประวัติเสียทำไมคะ  อยู่แบบนี้ คุณก็มีพร้อมทุกอย่างอยู่แล้วแค่ทำใจให้ได้ ก็พอค่ะ " ใครจะทำใจได้คะ คุณทำได้หรือ? อยู่อย่างนี้สังคมภายนอกยกย่องแค่ต่อหน้าค่ะ แต่ลับหลังเขาก็ว่าไม่ฉลาด อยากอยู่เพื่อทรมาณเมียน้อยแต่หัวใจคุณพังอย่างนั้นหรือ สู้ออกมาอย่างสมศักศรีดีกว่า อายุยังไม่มากเลยเดี๋ยวอาจจะได้เจอคนดีๆเข้ามาก็ได้ เดี่ยวนี้ซิงเกิ้ลมัมเสน่ห์แรงเยอะแยะไม่ต้องกลัวเหงา เด็กหลายคนเกลียดพ่อเพราะเห็นแม่โดนทำร้ายจิตใจทุกวัน เรื่องแบบนี้มีตัวอย่างให้เห็นเยอะมาก จากคุณ : love mom so much เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 08:56:10

ความคิดเห็นที่ 55 เราก็หวังว่า จขกท.จะเข้ามาอ่านและทบทวนสิ่งที่เพิ้อนๆในนี้แนะนำ อะไรที่ระบายได้ก็เต็มใจค่ะเพราะผู้หญิงเราที่ยอมห้ผู้ชายทำร้าย ยอมเสียเกียรติ คุณค่าของตัวเองขนาดนี้เพราะปัจจัยต่างนานา แต่การที่จะหลดออกมาจากวงจรนี้ได้ต้องอาศัยความพยายาม ความเข้มแข็งของตัวเอง บวกกับ กำลังใจจากคนรอบข้าง แต่หากไม่สามารถระบายกับคนรอบข้างในชีวิตจริงได้พื้นที่ตรงนี้ยังมีให้นะคะ แต่ทั้งนี้ทั้งนี้ไม่มีใครรู้ดีเท่าตัวคุณเองค่ะ ชีวิตคุณเลือกเอง เลือกในสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเอง อย่าทุกข์โดยไม่จำเป็น ชีวิตยังมีอะไรให้ทำเยอะมากกกกกกกกกกกกก ชีวิตเกิดมาครั้งเดียว ทำชีวิตให้มีคุณค่า คุ้มค่า มีความสุขนะคะ ชีวิตเราเกิดมาไม่ได้เพื่อมาทนทุกข์แบบนี้ โดยที่ไม่จำเป็นเลย (หากคุณไม่ได้มีโปรไฟล์แบบนี้เราอาจแนะนำคุณว่าให้คิดดีๆก่อนเลิกเพราะอาจไม่มีเงินพอจะเลี้ยงลูก) อย่างไรก็ตาม เราเชื่อว่าโปรไฟล์อย่างคุณ สะบัดบ๊อบออกมาตอนไหนก็ได้ค่ะ เพียงแต่คุณต้องเข้มแข็ง ลดทิฐิมานะในการอยากเอาชนะออกไป และเปลี่ยนแรงทิฐิที่จะเอาชนะคนอื่นเป็นชนะใจตัวเอง เริ่ดๆ เชิดๆ เข้าไว้ หากคุณทำได้ต่อไปคุณจะหัวเราะกับอดีตที่ผ่่านมาของคุณว่า ต๊าย นี่ชั้นไปจมกะอีตาบ้านี้ได้ยังไงตั้งหลายปี :) สู้ สู้ค่ะ จากคุณ : loveTRAVEL1977 เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 09:02:05

ความคิดเห็นที่ 56 ^ ^ "ชีวิตเราเกิดมาไม่ได้เพื่อมาทนทุกข์แบบนี้ ..สะบัดบ๊อบออกมาตอนไหนก็ได้" โดนค่ะ ชอบมากแต่กีบหมด เค้ามีสิทธิ์อะไรมาทำให้เราทุกข์แบบนี้ ถ้าคุณคิดว่าการเดินออกมาคือแพ้ขอบอกว่าไม่ใช่เลย คุณชนะใจตัวเองอย่างมาก ปล่อยให้ผีเน่ากับโลงผุอยู่กันไปเถอะ....เวรกรรมมีจริง จากคุณ : love mom so much เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 09:35:47

ความคิดเห็นที่ 57 เรียนสูงไม่ช่วยอะไรเลยจริงๆ ขอโทษที่ต้องพูดเเรงๆ จากคุณ : Wc09 เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 11:15:17

ความคิดเห็นที่ 58 #54 ขอบคุณที่ยกคำพูดของดิฉันมาค่ะ ถึงแม้เห็นต่าง แต่คุณก็แย้งมาได้อย่างสุภาพมาก แต่สิ่งที่ดิฉันพูดออกไปทุกคำ ดิฉันมั่นใจ 100 %  ว่า  ดิฉันทำได้ค่ะ   เหตุผล........ถ้าคุณอยากรู้ คุณ หลังไมค์มาได้นะคะ ดิฉันยินดีที่จะเล่าให้ฟังค่ะ แต่ถ้าไม่ ก็ไม่เป็นไรค่ะ  ....^^ ______________________________________________________________ ถึงจขกท....ดิฉันแค่แสดงความเห็น  ส่วนการตัดสินใจก็อยู่ที่ จขกท เองนะคะ หรือ บางที จขกท อาจจะอยากแค่ระบายความทุกข์ที่มีอยู่ออกมา ในนี้ก็มีอีกหลายคนที่พร้อมรับฟังค่ะ  ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ค่ะ^___^ จากคุณ : น้ำเปล่าเย็นๆ เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 12:51:09

ความคิดเห็นที่ 59 รับรู้ถึงความเจ็บปวด เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : กบวิเศษ เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 13:39:29

ความคิดเห็นที่ 60 อยากย้อนเวลาไปสักหลายๆ ร้อยปี ที่ผู้ชายมีเมียได้หลายๆ คนแล้วเป็นที่ยอมรับเน๊อะ ถ้าสังคมยอมรับ เราก็จะได้ไม่ต้องมานั่งทุกข์ด้วยกันทุกฝ่ายแบบนี้ จากคุณ : ม่องเท่ง เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 14:04:50

ความคิดเห็นที่ 61 คนที่เจ็บปวดที่สุดก็คงเป็นฝ่ายหญิงทั้ง 2 คน และมีโอกาสที่จะยืดเยื้อจนแก่ (เพราะเคยเห็นมาแล้ว กรณีของพี่ที่ทำงานคนหนึ่ง และเมียหลวงก็ถือว่าเป็นคนมีหน้ามีตาทางสังคมมากมาก ยืดเยื้อจนอายุตอนนี้อายุแกก็เกือบจะหกสิบแล้ว) แต่เมียหลวงรู้หรือไม่ ผมไม่รู้เหมือนกัน แต่คิดว่ารู้ แต่รู้แน่ๆว่าไม่สามารถควงกับเมียน้อยเวลาออกงานสังคมได้ ถ้าอึดทั้งคู่ก็คงต้องปล่อยวางครับ แต่ฝ่ายเมียน้อยต้องรู้บทบาทตัวเอง ไม่งั้นจะเป็นขี้ปากชาวบ้านเขา จากคุณ : nullify เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 14:53:26

ความคิดเห็นที่ 62 เป็นห่วงลูกในท้องคุณจัง ยังไงก็พยายามรักษาอารมณ์ความเครียดไว้บ้างนะคะ จากคุณ : ซอด้วง เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 54 15:35:47

ความคิดเห็นที่ 63 เราว่าดูแลตัควเองและลูกในท้องดีกว่าวันนึงลูกคุณคลอดออกมาเค้าแหละจะเป็นเพื่อนที่ดีสำหรับคุณโดยที่คุณอาจจะลืมสามีคุณไปเลยก็ได้ฟ้าหลังฝนแล้วจะดีคะสู้สู้ จากคุณ : artตัวแม่ลูกหนึ่ง เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 54 02:05:44

ความคิดเห็นที่ 64 #58 ขอบคุณเช่นกันค่ะ ที่คุณไม่โกรธความเห็นที่แย้งกับคุณ แต่อยากฟัง เหตุผลดีๆสัก2-3ข้อของผู้หญิงที่ยอมใช้สามีร่วมกับคนอื่น ขอหน้าไมค์นี่ล่ะค่ะ เพื่อเป็นวิทยาทานกับเพื่อนๆผู้หญิงที่เข้ามาอ่านด้วย (ตัวเราอาจจะคิดแคบไปก็ได้)แต่ที่แนะนำให้ จขกท. ถอยออกมาเพราะไม่อยากให้ทน ถ้าเค้าทำใจได้ง่ายขนาดนั้นคงทำได้ตั้งนานแล้ว เราผ่านประสบการณ์ที่แสนยากนี้มาเหมือนกัน ปัจจุบันได้เจอคนที่ดีมากๆเข้ามาในชีวิตตอนนี้แต่งงานมาได้หลายปีแล้ว ...เวลามองย้อนกลับไป ก็นึกเสียดายเวลาที่ทนทุกข์ไปกับผู้ชายเลวๆคนนั้นไปได้ไง รู้งี้ตัดใจซะตั้งนานแล้ว แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 54 08:59:42 จากคุณ : ทนเพื่อ......? (love mom so much) เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 54 08:58:58

ความคิดเห็นที่ 65 ดิฉันว่าการตัดใจเพียงครั้งเดียวมันง่ายกกว่าการที่จะทุกข์ทรมานใจ อย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆนะคะ ลองคิดว่าถ้าลูกโตขึ้นมาพอจะรู้เรื่อง เขาจะคิดยังไง ถ้าฝ่ายชายไม่หนักแน่น ซึ่งก็เห็นแล้วว่านอกจากจะไม่หนักแน่น ยังเห็นแก่ตัวอีกด้วย เราฝ่ายหญิงทำไมต้องรอเพื่อเป็นผู้ถูกเลือกด้วย ถ้ายังทนความเจ็บปวดของคุณก็จะสะสมไปเรื่อยๆ มันไม่หายไปได้หรอกค่ะ แม้เขาเลิกกับคนนี้ได้ คุณจะมั่นใจได้ยังไงว่าจะไม่มีรายที่สองสามตามมา คุณก็ทุกข์ทรมานต่ออีก เป็นกำลังใจให้นะคะ บางทีเราเห็นแก่ตัวเพื่อความสุขของตัวเองกับลูก ไม่ต้องแคร์สังคมมากกมาย อาจจะมีความสุขมากขึ้นนะคะ ส่วนฝ่ายเมียน้อย ดิฉันว่าคุณอย่าเพิ่งไปคิดถึงเขาเลย ว่าเขาจะทุกข์เหมือนคุณไหม มันจะทุกข์ใจมากกว่า ปล่อยเขาจัดการความทุกข์ของเขาเองเถอะค่ะ จากคุณ : ฝากฝน เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 54 12:45:45

ความคิดเห็นที่ 66 @Prattling = ตอนนี้ดิฉันตั้งครรภ์แล้วค่ะ .. 3เดือนแล้ว @Zeeout(Neo_zeeout) = คุณใช้ภาษาคมคายดีค่ะ และที่คุณเขียนมาทั้งหมดนั่นก็ถูกต้องที่สุดเลยล่ะค่ะ @maewfoo = คุณพูดถูกเลยค่ะที่ว่า"ปกติผู้หญิงมีการศึกษามักจะหยิ่งในศักดิ์ศรีและเห็นคุณค่าตัวเองมากกว่านี้" แต่ดิฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน (คือดิฉันคิดว่า"รัก"เขามากจริงๆ ถึงได้ยอมให้อภัยเขาได้มากระทั่งบัดนี้) @atpp007 = ถูกต้องเลยค่ะ "ความรักก็เหมือนคนสามคนที่กำลังดึงหนังยางกัน คนที่เจ็บก็คือคนที่ไม่ยอมปล่อยมือนั่นเอง.." @Keichun = ดิฉันขอให้"กรรม"ที่เกิดขึ้นกับเรา3คน จบไปเร็วๆนะคะ ไม่อยากให้ต้องยืดเยื้อไปเป็น10-20ปีเลย @mak2010 = ถูกต้องเลยค่ะ การศึกษากับความรักมันคนละเรื่องกัน เพียงแต่กรณีนี้ ดิฉันคิดว่าถ้าจะให้ตรงต้องบอกว่า "การศึกษากับEQและความรู้สึกผิดชอบชั่วดีมันคนละเรื่องกัน" มากกว่าค่ะ @โจ = เราไม่ได้เป็นบุคลากรทางการแพทย์กันทั้ง3คนหรอกค่ะ ^^ ส่วนที่ว่าจะให้มานั่งคุยกัน3คนนี่ก็ไม่เคยมีใครคิดเลยค่ะ คือทั้งดิฉัน ทั้งสามี และผู้หญิงคนนั้น คงไม่มีใครกล้าที่จะให้ใครมาทำร้ายจิตใจใครโดยตรงต่อหน้าเราจริงๆ @น้ำเปล่าเย็นๆ = ดิฉันเข้าใจที่คุณบอกมานะคะ ยอมรับว่าลึกๆแล้วดิฉันก็คิดแบบเดียวกับคุณเลยตอนนี้ แต่เรื่องที่ว่าเมื่อคิดแบบนี้แล้วจะไม่ให้ร้องไห้หรือเศร้าใจเลย มันคงเป็นไปได้ยากแน่ๆเลยค่ะ ตอนนี้ดิฉันเองก็พยายาม(อย่างหนัก)อยู่ แต่มันก็ยากเหลือเกิน... (ดิฉันอยากรู้จังเลยค่ะว่าทำไมคุณถึงคิดว่าคุณทำได้ 100% .. หรือว่าคุณก็กำลังเผชิญสถานการณ์เดียวกันกับดิฉันอยู่???) @bookalive = ดิฉันรู้สึก(ไปเองรึเปล่าก็ไม่รู้นะคะ)ว่า .. ดิฉัน"รัก"เค้ามาก อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเค้า(โง่มากๆเลยใช่มั๊ยคะ เขียนไปยังอาย ยังด่าตัวเองเลยค่ะ) .. เค้าเป็นทั้งแฟน ทั้งเพื่อน ทั้งคู่แข่ง(ในด้านการเรียน) ทั้งกระจกส่องตัวเรา เป็นเหมือนตัวเราอีกคนนึงเลย .. และด้วยเหตุที่ดิฉันคิดแบบนี้ ทำให้ดิฉันไม่เคยตัดเขาขาดได้สักที @loveTRAVEL1977 = ขอบคุณมากๆเลยค่ะสำหรับความเห็น ดิฉันเห็นที่คุณพิมพ์มาแล้วรู้สึกอบอุ่นและขอขอบคุณคุณมากจริงๆสำหรับความคิดเห็นและมิตรไมตรีที่มีให้ค่ะ @Wc09 = ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ คุณไม่ได้พูดแรงไปเลย แต่ดิฉันเองก็คิดแบบคุณเหมือนกันค่ะ ด่าตัวเองทุกวัน ----------------------------------------------------------------------------------- ขอโทษนะคะที่คุยกับทุกคนไม่ได้หมด และต้องขอโทษด้วยที่บอกว่าจะเข้ามาทุกวันแล้วไม่ได้เข้ามา (2วันที่ผ่านมามีธุระตลอด ไม่ได้อยู่หน้าคอมฯเลยค่ะ) ขอบคุณทุกๆกำลังใจและคำปรึกษาที่ดีนะคะ ดิฉันดีใจที่มีคนเข้ามาอ่านและเข้ามาร่วมแบ่งปันความคิดเห็น ดิฉันพยายามคิด พยายาม(จะ)ทำแบบที่คนส่วนใหญ่คิดเห็นคือ เลิกดีกว่า ถอยออกมาดีกว่า ตลอดระยะเวลา 3 ปีที่ผ่านมานี้เลยค่ะ แต่ทำไมก็ไม่รู้ (หรือว่าเป็น"กรรม"จริงๆ) เลยทำให้ออกมาไม่ได้ ดิฉันยอมรับเลยค่ะว่าตัวเองอ่อนแอมาก เชื่อไหมคะในชีวิตของดิฉันนี้ เคยคิดฆ่าตัวตายมาแล้ว2ครั้ง ... เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมานี้ วันที่สามีดิฉันต้องไปหาเธออีกคน ดิฉันได้ฝาก car seat ไปให้ลูกของเธอด้วยค่ะ และตั้งใจจะไปเยี่ยมเธอกับลูกด้วยเร็วๆนี้ .. ตัวเธอเองก็ดีกับดิฉันเหมือนกันค่ะ โทรมาขอบคุณเสียยกใหญ่ พอดิฉันบอกจะไปเยี่ยม เธอเองก็ยินดีมากเช่นกัน เฮ้ออออ .... เหมือนว่า"อะไรๆ"มันจะดีนะคะ??? หรือเปล่า??? ถ้ายังเป็บแบบนี้ต่อไป มันก็คงต้องยืดเยื้อ ใช่ไหมคะ? แต่ถ้าจะให้มาทะเลาะบาดหมางอะไรกัน ก็ยิ่งทุกข์ใจขึ้นไปอีก ... จากคุณ : PiGeon (PeGion) เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 20:11:23

ความคิดเห็นที่ 67 สงสารเด็กอีกสองคน ที่ต้องเกิดมาบนความสัมพันธ์อันซับซ้อน แต่ก็ทำอย่างไรได้ ไม่ว่าจะอาชีพชั้นสูงหรือไม่สูง ปัญหาแบบนี้มันไม่เลือกหรอกครับ ถ้าตอบแบบใช้เหตุผล มันน่าจะจบก่อนแต่งงานเสียด้วยซ้ำไป อ่านไปแล้วรู้สึกว่า ปัญหามันน่าจะคาราคาซังแบบนี้ไปเรื่อยๆนะ ผมว่า แต่ แนวทางแก้ปัญหา ลองปรึกษาจิตแพทย์ดีกว่ามั้ยครับ หรือว่าคุณทั้งสามคนเป็นหมออยู่แล้ว (เพราะผมไม่ได้อ่านทุกความเห็น) จากคุณ : DekChaiDam เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 21:25:10

ความคิดเห็นที่ 68 เป็นกำลังใจให้คะ เราก็ไม่ได้มี ปสก อะไรมาก แต่ได้รับรู้แล้วก็รู้สึกอึ้งไปเหมือนกัน โดยส่วนตัวคิดว่าคงเลิกไปตั้งแต่ไปเรียน ตปท แล้วคะ คงไม่ปล่อยให้เรื่องราวมันมาไกลขนาดนี้ แต่เมื่อมาถึงวันนี้แล้ว การทำใจยอมรับ การอยู่ด้วยกันได้มันจะดีต่อตัวคุณเองนะคะ ดูทางโน้นเค้าก้ไม่ได้ร้ายอะไรถ้า เข้าใจกันได้ก็จะมีความสุข เด็กๆก็จะมีความสุขด้วยเช่นกัน จากคุณ : fin_jung เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 21:27:00

ความคิดเห็นที่ 69 เป็นกำลังใจให้นะคะ อยากให้คุณค้นพบความสุขในชีวิตได้เร็วๆ  อยากให้หาทางออกให้กับชีวิตได้ไวๆ อยากให้คุณและลูกมีความสุขจริงๆค่ะ คุณมีต้นทุนชีวิตที่ดีๆ โอกาสย่อมมีมากกว่าหลายๆคนค่ะ หน้าตาทางสังคม ความรู้สึกของคนรอบข้าง กับ ความสุข และความรู้สึกของคุณและลูก คุณชั่งน้ำหนักดูค่ะ ว่าอะไรมีอิทธิพลกับชีวิตของคุณ บางทีอาจจะใช้เวลาอีกสักหน่อย ค่อยๆกัดกร่อนสนิมในใจไปเรื่อยๆจนสนิมนั้นหมดไป ความเปล่งประกายก็จะโผล่ออกมาอย่างวับวาวเอง เรื่องแบบนี้เข้าทำนอง ไม่เจอกับตัวไม่รู้ไม่เข้าใจ พูดง่ายทำยาก จริงๆนั่นแหละค่ะ เราเข้าใจคุณค่ะ ถ้าไม่ไหวจริงๆ ตอนนี้ท้องอยู่ด้วย เราว่ากลับไปหาครอบครัวพ่อแม่พี่น้องนะคะ อย่าอยู่คนเดียว เพราะจะฟุ้งซ่าน อารมณ์ขึ้นๆลงๆ และมีโอกาสซึมเศร้าสูงค่ะ จากคุณ : BeNettY เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 21:28:29

ความคิดเห็นที่ 70 มั่นใจว่าคุณทราบทุกอย่างค่ะ ว่าควรต้องตัดสินใจอย่างไร เพียงแต่ยังทำไม่ได้เท่านั้นเอง แต่ถ้าปล่อยไปอย่างนี้นานเข้ามันจะกลายเป็น .....เรื่องปกติ ธรรมดา......ของคุณทั้งสามคน แต่คนที่สบายที่สุดคือสามีของคุณคนเดียวเท่านั้น ผู้ชายนะคะ ต่อให้ฉลาดแค่ไหนก็ตาม แต่การตัดสินใจเรื่องแบบนี้ เค้าไม่ถนัดและไม่ทำค่ะ  เลยกลายเป็นผู้หญิงสองคนต้องมาห้ำหั่นกันเอง ใครทนได้ก็อยู่ ทนไม่ได้ก็ไป ถ้าทนได้ทั้งคู่ แฟนคุณก็สบาย ตอนนี้ต้องดูแลตัวเองและลูกให้มากมากนะคะ ถ้าสุขภาพจิตเสีย สุขภาพกายก็จะเสียไปด้วย ลูกในท้องก็จะแย่เอา ด้วยอาชีพและการงานของ จขกท เรามั่นใจว่าอยู่คนเดียวเลี้ยงลูกได้อย่างสบายแน่ แต่เตรียมใจไว้หรือเปล่าเท่านั้นเอง อยากหาทางออกให้นะคะ แต่เรามั่นใจว่าไม่มีใครมองหาทางออกเจอนอกจากคุณค่ะ เส้นผมบางครั้งก็บังภูเขาได้อย่างไม่น่าเชื่อ เอาใจช่วยนะคะ ไม่ว่า จขกท จะตัดสินใจอย่างไร จงมั่นใจค่ะ รักตัวเองและลูกให้มากมาก บางทีการเดินออกมาดูอยู่ห่างห่าง ก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างทีคิดค่ะ จากคุณ : noonoon เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 21:34:14

ความคิดเห็นที่ 71 ถ้าเรามีลูกสาว ที่ไปเป็นเมียหลวงคนอื่น หรือเป็นเมียน้อยแบบนี้ เราคงทุกข์ใจมากกว่าลูกเป็น 2 เท่า หากทำได้ อยากให้หลุดจากบ่วงนี้ออกไปซะ แล้วไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ดีกว่าค่ะ เชื่อแน่ว่าต้องได้เจอคนทีีดีกว่านี้แน่ๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ ตัดขาด...เสียใจไม่นานอย่างมากก็ปีสองปี ดีกว่าจมกับชีวิตแบบนี้จนตาย จากคุณ : เจ้าหญิงอารมณ์ดี เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 22:02:31

ความคิดเห็นที่ 72 ความทุกข์ของเรา มีเราเท่านั้นที่แก้ไขได้ ต้องเข้าใจความจริงที่ว่า ใดๆในโลกนี้ล้วนอนิจจัง ไม่มีอะไรเที่ยงแท้แน่นอน ไม่มีอะไรที่เป็นของเราแม้แต่ตัวเราเอง เราห้ามให้ตัวเองไม่แก่ก็ไม่ได้ ไม่เจ็บก็ไม่ได้ ไม่ตายก็ไม่ได้ แค่ไม่รักก็ยังไม่ได้ แล้วเราจะยึดว่าคนนั้นคนนี้ สิ่งนั้นสิ่งนี้เป็นของเราได้อย่างไร ยิ่งยึดไว้ยิ่งเป็นทุกข์ ยิ่งอยากยิ่งเป็นทุกข์  ทุกข์ที่เกิดจากใจเราเอง ลองสังเกตุใจ เราทุกข์เพราะใจเราคิดปรุงแต่งไปเองทั้งสิ้น เรายึดติดกับอดีต และ กังวลไปกับอนาคตจึงทุกข์ใช่หรือไม่ ลองสังเกตุดู ถ้าใจเราว่าง อยู่กับปัจจุบันที่นี่ตรงนี้เราก็จะไม่ทุกข์ หรือถ้าเกิดทุกข์ เพียงแค่รู้ตัวว่าทุกข์ ความทุกข์มันก็จะสลายไปเอง   อดีตมันเกิดมาแล้ว แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ถ้าอยากให้อนาคตดี ก็ต้องทำปัจจุบันให้ดี ปัจจุบันจะดีได้อาจต้องอาศัยใจที่คิดดี มีความเมตตา และการให้อภัย พลังงานความดีจะดึงดูดสิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตคุณเอง สิ่งที่เราพูดคุณไม่จำเป็นต้องเชื่อ แต่ขอให้ลองทำ ลองพิสูจน์ทฤษฎีนี้ด้วยตนเอง จากคุณ : Blue_SapPhire เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 22:09:59

ความคิดเห็นที่ 73 สามีคุณไม่ได้รักคุณหรอก เค้าดึงคุณไว้เพราะความเห็นแก่ตัวเท่านั้นแหละ เพราะถ้าเขารักคุณซึ่งเป็นคนแรกจริง เขาคงไม่ไปมีคนที่สองหรอก จากคุณ : Sesshoumaru เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 22:30:31

ความคิดเห็นที่ 74 อึ้ง ไม่รู้จะว่ายังไงดี ถ้าเป็นคนไม่คิดมากให้เป็นทุกข์(ตอบเองก็ไม่คิดหรอกว่าจะมีคนทำได้)หรือไม่แน่สมัย โบราณที่เค้ามีหลายๆเมีย เมียๆก็รักกันดีก็มีนะ  แต่ถ้าเป็นเราคงจะเลิกตั้งแต่ตอนโน้น แล้วแหละไม่แต่งหรอก   ไม่ค่อยจะอะไรกับสังคมด้วยสุขทุกข์อยู่ที่ตัวเราไม่ใช่คำพูด คนอื่น สามีคุณนี่ไม่ไหวเลย โคตรเห็นแก่ตัว จากคุณ : aya BGIRL เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 22:38:51

ความคิดเห็นที่ 75 ความเห็นส่วนตัวนะคะ อาจจะนอกเรื่องไปนิด ... 1. จากที่คุณเล่ามาทั้งหมดแล้ว ทางออกเหมือนจะมีน้อยมาก และคิดว่าคุณคงมีคำตอบในใจแล้ว หลังจากนี้ไป ก็อยากให้คุณดูแลลูกน้อยที่กำลังจะเกิดมาให้ดีที่สุด การตัดสินใจมีลูกและต้องเลี้ยงดูเขาจนเติบใหญ่ ไม่ใช่เรื่องเล็กเลย และเป็นเรื่องที่สำคัญมากๆ และยิ่งเขาจำเป็นต้องเกิดมาในสภาวะที่ไม่เหมือนคนอื่นๆ คุณจำเป็นต้องบอกและสอนให้ลูกเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่าง หากว่าเขาต้องเผชิญเรื่องราวๆต่างๆในสังคมด้วยตัวเอง เขาจะต้องยืนหยัด และทนแรงเสียดทานต่างๆให้ผ่านไปได้ และไม่แน่เขาอาจจะเป็นคนที่ดีและมีศักยภาพสูงจนหาตัวจับยากคนนึงเลยก็ได้ 2. เป็นความเห็นนอกเรื่องสุดๆ อาจจะเป็นความเห็นที่รุนแรงไปนิดหากไม่ถูกใจหลายๆคนก็ขออภัยด้วยนะคะ ไม่อยากให้คุณ หรือทั้งสามคนนี้ เรียก เมียหลวง เมียน้อยกันเลย ต่างคนก็ต่างเป็นเมียเหมือนกัน เวลาเรียก เมียหลวง เหมือนเป็นคนถูก ส่วนเวลาเรียก เมียน้อย ก็เหมือนเป็นคนผิด สงสัยเหมือนกันว่า โลกใบนี้เอาอะไรมาวัดเรื่องเมียหลวง เมียน้อย คนที่ได้แต่งงานเรียก เมียหลวง หรือคนที่จดทะเบียน เรียกเมียหลวง บางครอบครัวก็เห็นไม่จดทะเบียน ผู้ชายไปมีคนใหม่ แต่งงานจดทะเบียนกับคนใหม่ อย่างไหนเรียก เมียหลวง อย่างไหน เรียกเมียน้อย บางคนมีความสัมพันธ์ทางเพศกับผู้ชายก่อนหน้าอีกคน ก็เรียกเมียหลวง คนที่มามีความสัมพันธ์ทีหลังก็เรียกเมียน้อย บางคนมีลูกให้ผู้ชายก่อนเรียกเมียหลวง คนที่มาทีหลังเลยกลายเป็นเมียน้อย ยุ่งอีรุงตุงนังเหลือเกิน บางครั้ง ก็รู้สึกว่า เมียหลวงให้ความรู้สึกสูงส่ง และเมียน้อยทำให้ความรู้สึกต่ำต้อยด้วย ทั้งนี้ทั้งนั้น ทั้งหมดแล้ว เป็นเรื่องของคนสามคน ซึ่งพวกเราก็ไม่มีใครรู้ที่มาที่ไปทั้งหมด รู้ก็แต่ว่า คุณ เป็นแฟนกับแฟนคุณ ระหว่างไปเรียนเมืองนอก แฟนคุณนอกใจ ปันใจไปให้คนอื่น (ซึ่งก็ไม่รู้ว่า ได้มีการหมั้นกันไว้ก่อนกับคุณหรือไม่) สุดท้าย คุณเรียนจบกลับมา เขาก็เลิกไม่ได้กับคนนั้นไม่ได้ แถมยังกำหนดวันนี้วันนั้นว่าจะอยู่กับใครยังไงอีกต่างหาก และคุณก็ไม่อยากเลิกกับเขาด้วย และเขาก็อยากไถ่โทษ แต่งงานกับคุณ แต่ก็ไม่เลิกกับคนนั้นอีกนั่นล่ะ ก่อนแต่งงาน ผู้หญิงอีกคน ท้อง ส่วนคุณ ตัดสินใจเดินต่อ ไม่ล้มเลิกที่จะใช้ชีวิตกับเขา ตอนนี้คุณแต่งงาน และกำลังตั้งท้อง จากเรื่อง เมียหลวง เมียน้อยที่ไม่อยากให้เรียก ก็เพราะไม่อยากให้ทุกคนที่อ่านหรือแม้แต่ตัวของคุณเองตัดสินว่าคุณทั้งสองคนนั้นใครผิดหรือใครถูก เพื่อหาทางออกหรือทางแก้ไขปัญหา หรือตัดสินว่าใครสมควรเดินออกจากผู้ชายคนนี้ แต่ควรจะคิดว่า แต่ละคนนั้นจะดูแลหัวใจน้อยๆไร้เดียงสาที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของคุณทั้งสอง ในสภาวะแบบไหน อย่างไร ที่ตัวเองนั้น สามารถ เลี้ยงดู ดูแลให้เป็นคนดีของสังคมมากกว่า ถ้าคิดแต่ว่า เมียหลวง มีสิทธิ์ขาด เมียน้อยเท่านั้นที่ต้องเดินออกจากชีวิตของคุณ แล้วถ้าเขาไม่คิดแบบนั้น และไม่ไปจากผู้ชายคนนี้ด้วย คุณก็จะทุกข์ที่สุดและเครียดไปตลอดว่าเราเป็นคนถูกแล้วทำไมต้องถูกกระทำแบบนี้จากผู้ชายคนนี้และผู้หญิงคนนั้น แล้วก็เป็นคำผูกมัดตัวเองด้วยว่า ตัวเองก็เลิกกับเขาไม่ได้ เพราะเราเป็นเมียหลวง 3. สิ่งที่จะพูดต่อไปนี้เป็นการก้าวล่วงการตัดสินใจของคุณแน่ ต้องขอโทษด้วย แต่คิดสะว่าเป็นความห็นหนึ่งเท่านั้นแล้วกันนะคะ ก็เรื่องทั้งหมดมาขนาดนี้แล้ว ทางเลือกที่จะเลิก ก็คงไม่น่าจะใช่ทางที่ดีเท่าไหร่ อยากให้คุณทำใจยอมรับเรื่องราวที่เกิดขึ้นตั้งแต่ต้นจนจบ อยากให้ย้อนกลับไปช่วงเวลาที่คุณจัดงานแต่งงาน คุณก็ต้องตัดสินใจดีแล้ว ทั้งๆที่รู้ความจริงทั้งหมด และเลือกรับมัน ก็ต้องรู้แน่แก่ใจแล้วว่าทางนั้นก็มีลูกและไม่เลิกง่ายๆแน่ ยอมรับความเป็นตัวตนและจิตใจของสามีคุณ พ่อของลูก ให้ได้ และคิดได้แล้วว่าจะใช้ชีวิตอย่างไรไม่ให้ทุกข์ ตอนนี้มองโลกในแง่เลวร้ายที่สุด และคิดดูว่ายอมรับได้ไหม และจะแก้ไขอย่างไร ถ้าคุณทุกข์ ลูกของคุณก็แย่ไปด้วย เรื่องเลิกหรือไม่เลิก ลูกทุกคนพึงพอใจแค่ว่า เลิกแล้ว แม่ความสุขหรือไม่ ถ้าไม่ ก็ไม่มีลูกคนไหน ไม่อยากให้แม่ไม่มีความสุขหรอกค่ะ (เราเป็นลูกคนหนึ่ง ที่ไม่รักพ่อ เพราะพ่อทำให้แม่ทุกข์ตลอด และแม่ตัดสินใจแค่ว่า กลัวลูกมีปัญหาชีวิต จึงทำให้แม่ทนอยู่กับพ่อมาตลอด ความรู้สึกเรา เราเกลียดพ่อมาก และมันกลายเป็นปัญหาชีวิตของเรามาก แม่มาปรับทุกข์ปัญหาเรื่องพ่อกับเราตลอด เราก็ไม่มีสมาธิในการเรียน จนเราก็เกือบจะเรียนไม่จบ และมันก็มีปัญหาชีวิตหลายอย่างมาถึงตอนนี้ เรามาพูดตรงนี้ ในฐานะตัวแทนของคนที่เป็นลูก ไม่อยากให้น้องที่เกิดมาเป็นแบบเราค่ะ ถ้าคุณแม่เข้มแข็ง และฝ่าฝันทุกอย่างไปได้ดีที่สุด ก็จะเป็นบุญของลูกที่ได้เกิดมาเป็นลูกของคุณพ่อและคุณแม่ค่ะ) จากคุณ : ลูกที่ไม่รักพ่อ (ท่อน้ำทิ้ง) เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 22:47:40

ความคิดเห็นที่ 76 อยากบอกว่าเรื่องแบบนี้ไม่ได้เพิ่งเกิดขึ้นหรอก คนใกล้ตัวเราก็คือเพื่อนนักเรียนก็เจอเหตุการณ์ แบบนี้เลย เพื่อนเราเป็นผช.มีแฟนตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย รักกันมานานแต่ในขณะเดียวกันก็ คบกับผญ.อีกคนที่เป็นเพื่อนร่วมงานหรือหุ้นส่วนบริษัทของเขา พอแฟนเขารู้ก็ไปอาละวาดที่บริษัท แฟนใหม่ก็เฉยไม่โต้ตอบแต่ก็ไม่ยอมเลิก สุดท้ายเพื่อนเราก็แต่งงานกับแฟนคนแรก เพราะรักกันมานานโดยที่ยังคบกับคนที่ 2 ไปเรื่อยๆเพราะเป็นหุ้นส่วนเรื่องงาน ต่อมาทั้ง 2 ฝ่ายก็มีลูกกันคนละ 2-3 คน ก็อยู่กันมาเรื่อยๆมีเรื่องระหองระแหงตลอด เมีย หลวงถึงขั้นทุบกระจกแตกที่บริษัทมาแล้ว แต่ก็ยังไม่มีใครยอมเลิกกับสามีซักคน ในกรณีคุณเราว่ายังดีกว่าเขาที่ไม่เคยมีเรื่องทะเลาะกันอย่างรุนแรงเหมือนเพื่อนเรา ยังถ้อยที ถ้อยอาศัยกัน แต่เราไม่เข้าใจว่าก่อนที่คุณจะแต่งงานไม่ลองมองอนาคตล่วงหน้าหรือว่ามัน จะออกมาเป็นยังไง และจะยอมรับสภาพได้หรือเปล่าถ้าเขาไม่ยอมเลิกกับอีกฝ่ายทั้งที่มาแต่งกับเรา   ถ้าคุณทำใจได้หละก็อยู่อย่างนี้ไปเรื่อยๆ พยายามไม่มีเรื่องกระทบกระทั่งกัน แต่ถ้าทำใจ ยอมรับปัญหาไม่ได้เราก็ขอแนะนำให้คุณเป็นฝ่ายเลิกกับเขา เพราะดูท่าแฟนคุณคงไม่ยอม เลิกกับอีกฝ่ายก่อนแน่ยกเว้นทางนั้นจะเป็นคนเลิกกับแฟนคุณก่อน อันนี้คุณคงต้องไปตกลง กับเขาให้แน่ จากคุณ : MissDolly16 เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 54 23:29:46

ความคิดเห็นที่ 77 จขกท. อดทนมากนะเนี่ย อดทนตั้งแต่ 3 ปีก่อนแต่ง แต่ก็ยังยอมแต่งงาน อืมห์ ...ตอนนี้มันเหมือนกับ เขาอยู่ตรงกลาง และจับมือผู้หญิงสองคนไว้คนละฝั่ง เท่าที่อ่าน เขาไม่เสียอะไรเลย ลอยชาย ยกตนเหนือปัญหาทั้งหลาย แต่ผู้หญิงสองคนดูจะทุกข์อยู่มากทีเดียว ขึ้นกับว่าความอดทนของใครสิ้นสุดลงก่อนกัน ก็จะเป็นฝ่ายปล่อยมือจากเขาไปเอง หากมีลูก...ทั้งสองฝ่ายก็ยิ่งคิดมาก...เพื่อลูก ก็อาจต้องรอตายจากการไปจริงๆนั่นแหละค่ะ เหมือนที่ คห. ข้างบนบอก ถามใจตัวคุณเองดีกว่า เจ็บทีเดียว ....... แต่ได้ปลดปล่อยตัวเอง กับเจ็บ เรื้อรัง คาราคาซัง ... แต่ยังได้อยู่กับเขา เอายังไง แต่ single mom มีอยู่ทั่วโลกนะคะ และลูกที่พ่อแม่หย่าร้าง ก็ไม่ได้มีปัญหาทุกคนนะคะ เป็นกำลังใจให้หาทางออกที่ดีที่สุด อย่าทำเพื่อคนรอบข้างมากนัก ทำเพื่อตัวเองดีที่สุด....เพราะมันเป็นเรื่องใหญ่ที่สุดในชีวิตเราแล้วนะคะ จากคุณ : fondakelly เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 00:11:01

ความคิดเห็นที่ 78 ชีวิตของแต่ล่ะคนต่างกันจริงๆๆผู้ชายบางคนยอมทนอยู่กับผู้หญิงที่เขารัก แม้ว่าการศึกษาเธอคนนั้นจ่ะตำกว่าเรียนไม่จบหนีตามผู้ชาย มีลูกมาก่อนโดยไม่มีพ่อเด็ก ไม่มีงานทำ คบกับทอมให้ทอมเลี้ยง แต่ผู้ชายคนนั้นก็คบกับผู้หญิงคนนั้นแม้ว่าเธอจ่ะคบกับทอมไปด้วย แถมให้เงินเธอใช้ ซื้อรถและบ้านให้ แต่เธอก็ยังไม่เลิกกับทอม เพราะทอมก็ซื้อ บ้าน และรถให้ด้วย ดูก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้บ้าวัตถุ งานการไม่ทำแต่งตัวอย่างเดียว แต่ก็ยังมีคนถึงสองคนยอมทนเพราะรัก แบบไม่มีเหตุผลมองด้วยความไม่เข้าใจ และตอนนี้ได้ข่าวว่าเธอท้องฝ่ายชายยื่นคำขาดให้เธอแต่งงานกับเขา ทั้งบ้านและรถที่ฝ่ายชายซื้อให้เป็นชื่อของเธอ ส่วนของทอมเป็นชื่อของทอมผ่อนอยู่เพราะเธอไม่มีเครดิตอะไร แต่เธอก็ยังไม่ตัดสินใจแต่งอยากเก็บไว้ทั้ง2คน บางคนบอกเป็นตูเลิกไปแล้ว แต่จริงๆๆที่ได้คุยมาเขาว่าคำว่ารักนี้ยากจ่ะถอนตัว ยอมโง่แต่ขอแค่ให้ได้อยู่ด้วยกันถ้าหากเขาเลิกก็สบายไปไม่ต้องมานั่งรับผิดชอบอะไรยกให้อีกฝ่ายหนึ่งไป แต่เขาบอกว่ายอมลำบาก ยอมทน ดีกว่ายอมเสียผู้หญิงคนนั้นไปไม่อยากนึกถึงอนาคตลูกของเธอเลยว่าโตขึ้นจ่ะรู้สึกยังไง เรื่องของเธอดังมากคนรู้กันทั้งบาง จากคุณ : วัน (วันนี้วันเดียว) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 01:17:13

ความคิดเห็นที่ 79 เคยผ่านมาแล้ว รับเลี้ยงทั้งเมียน้อย และลูก แต่เราทำดีไม่ได้ดี ก็เลยตัดใจปล่อยให้มันอยู่ก​ันเอง ไม่นานมันก็อยู่ด้วยกันไม่ไ​ด้ และเลิกรากันไปในที่สุด แต่สิ่งที่เราฝากไว้ให้พวกเ​ค้าคิดกันก็คือ" มรึงหาผู้หญิงอย่างกูไม่ได้ห​รอกชาตินี้"...............​........ จากคุณ : แม่โลโบ้ เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 10:17:45

ความคิดเห็นที่ 80 ก็เเค่ผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนึง จากคุณ : แม่ละมุนคุณละไม เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 11:38:01

ความคิดเห็นที่ 81 ปล่อยวางแล้ว หนีไป เข้าคอร์ท วิปัสนา ซัก 10 วันนะครับ อะไรๆ อาจจะดีขึ้นครับ จากคุณ : Mu004 เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 11:51:03

ความคิดเห็นที่ 82 คนเราพบกันเพื่อจาก งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกลา ไม่จากกันวันนี้วันข้างหน้าก็ต้องจากอยู่ดี เขาไม่ได้รักคุณ อย่างที่คุณรักเขา แล้วจะไปเหนี่ยวรั้งไว้ทำไม ก้อนหินที่กำไว้ ก็แค่แบมือออก ความรักที่แท้จริงก็คือลูกที่กำลังจะเกิดมาต่างหาก ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ เข้มแข็งและสู้ต่อเพื่อชีวิตน้อยๆค่ะ จากคุณ : oilchung เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 11:51:59

ความคิดเห็นที่ 83 ไม่เคยมีสามี  เลยไม่ทราบว่าจะให้ข้อคิดได้อย่างไร แต่อยากจะบอกว่า สงสารทั้งคุณ และ ผู้หญิงคนนั้น สามีคุณเป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวที่สุด ในตอนนี้ขอให้คุณทำอารมณ์ให้แจ่มใส เพื่อลูกในท้องที่จะเกิดมานะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : แก้ว (ging_gong_kaew) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 12:44:29

ความคิดเห็นที่ 84 @DekChaiDam #67 เราไม่ได้เป็นแพทย์กันทั้ง3คนหรอกค่ะ ^^ ดิฉันก็กลัวอย่างที่คุณว่านั่นแหล่ะค่ะว่า ปัญหาจะคาราคาซังไปเรื่อยๆ เพราะอย่างน้อยตอนนี้ ทั้งดิฉันและเธอคนนั้นก็เริ่มจะ"ชินชา"กับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว (แต่ความชินชาที่ว่านี้มันก็ตั้งอยู่บนความทุกข์ที่สาหัสด้วยค่ะ) @fin_jung #68 ดิฉันก็หวังว่า "การทำใจยอมรับ การอยู่ด้วยกันได้มันจะดีต่อตัวเอง" เช่นกันค่ะ แต่เอ๊ะ..แปลว่าเราก็คงต้องอยู่กับมันไปเรื่อยๆใช่ไหมคะ? @BeNettY #69 ที่คุณบอกว่า "พูดง่ายทำยาก" นั่นของจริงเลยค่ะ .. และเมื่อวันก่อนดิฉันก็ยังคุยกับเธอคนนั้นว่า .. สงสัยคงต้องรอคอยเวลา ให้มันกัดกร่อนความรู้สึกของเราไปเรื่อยๆจนใครสักคนสามารถหลุดออกไปและเริ่มต้นชีวิตใหม่เพื่อ"ลูก"ได้เอง ^^ @noonoon #70 ขอขอบคุณกำลังใจจากคุณมากๆนะคะ ดิฉันเองก็ยังไม่สามารถตัดสินใจอะไรลงไปจริงๆ(ทั้งที่ในใจลึกๆก็อยากเลิกค่ะ แต่ทำไม่ได้สักที) @เจ้าหญิงอารมณ์ดี #71 ใช่ค่ะ ถ้าพ่อกับแม่ของดิฉันรู้จะต้องทุกข์ใจมากแน่ๆ แต่ด้วยความที่ดิฉันเองก็แคร์ท่านมาก ตอนนี้ที่บ้าน พ่อแม่ ญาติพี่น้อง ไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย (แม้แต่เพื่อน ดิฉันก็ไม่อยากเล่าเรื่องแบบนี้ให้ฟังเลยค่ะ. ถึงได้เก็บกดและอัดอั้นใจต้องมาตั้งกระทู้คุยกับเพื่อนๆในนี้แทนไงคะ^^) @Blue_SapPhire #72 ขอบขอบคุณสำหรับหลักธรรมการดำเนินชีวิตดีๆนะคะ ดิฉันเองก็พยายามอยู่ค่ะ พยายามอ่านหนังสือธรรมะ พยายามนำข้อคิดดีๆจากหนังสือมาใช้ค่ะ @Sesshoumaru #73 สำหรับดิฉันเอง จะว่าดิฉันโง่ก็ได้นะคะ แต่ความคิดคือ เค้ารักดิฉันอยู่แต่...ก็รักเธอคนนั้นด้วยเช่นกันค่ะ (และแน่นอนว่าเค้าต้องรักตัวเค้าเองมากที่สุดค่ะ) @aya BGIRL #74 ดิฉันก็เคยคิดนะคะว่า เอ๊ะ! หรือเราจะทำตัวทำใจเป็นเหมือนผู้หญิงสมัยก่อนดีที่สามีมีเมียน้อยหลายคนก็ยังมีความสุขได้ แต่..มาคิดๆดูแล้ว หญิงสมัยก่อนเค้ามีความสุขกันจริงๆหรือเปล่า(ก็ไม่รู้)นะคะ? @ลูกที่ไม่รักพ่อ (ท่อน้ำทิ้ง) #75 ขอขอบคุณสำหรับข้อคิดเตือนใจดีๆที่คุณมอบให้นะคะ ^^ ส่วนเรื่องที่เรียกเมียหลวงหรือเมียน้อยนั้น ดิฉันขอโทษจริงๆค่ะ เพียงแค่ใช้สรรพนามให้คนอ่านเข้าใจง่ายเท่านั้น แต่จริงๆแล้วดิฉันบอกตามตรงนะคะว่า ดิฉันเองก็ไม่อยากคิดว่าตัวเองเป็นหลวงหรือเธอคนนั้นเป็นน้อยเลยค่ะ เพราะเรา..ผู้หญิง2คนต่างก็น่าสงสารเหมือนกัน เป็นผู้หญิงที่รักผู้ชายคนนี้และนอนกับผู้ชายคนนี้เหมือนกันเลยค่ะ .. ส่วนเรื่องของคุณ ดิฉันก็ขอเป็นกำลังใจให้เช่นกันนะคะ(อยากให้คุณรักทั้งพ่อและก็แม่ค่ะ..ยังไงเราก็เลือดเนื้อเชื้อไขของท่านทั้งคู่เนาะ^^) @MissDolly16 #76 ใช่ค่ะ ยังดีที่กรณีของดิฉันไม่ได้มีการทะเลาะเบาะแว้งรุนแรงถึงขั้นนั้น .. ก่อนแต่งงานดิฉันคิดผิดเองค่ะ คิดเข้าข้างตัวเองว่า เดี๋ยวแต่งงาน เดี๋ยวอยู่ด้วยกันแล้ว อะไรๆมันคงดีขึ้น พอมารู้ว่าผู้หญิงคนนั้นตั้งครรภ์ ทุกๆอย่างที่เกี่ยวกับงานแต่งก็ถูกเตรียมและจัดส่งออกไปหมดแล้ว ดิฉันก็ตั้งหน้าสู้ต่อค่ะ ไม่รู้ตัวเองคิดอย่างไรเหมือนกัน สู้(กับอะไรไม่รู้)จนมาตั้งครรภ์เสียเองแล้วแบบนี้.. @fondakelly #77 ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ .. ดิฉันอดทนมามากจริงๆค่ะสำหรับคนที่ไม่เคยมีปัญหาชีวิตหนักหนาอย่างตัวเอง(ตั้งแต่เติบโตขึ้นมาเรียนหนังสือ+มีแฟน ก็ไม่เคยและไม่คิดว่าชีวิตจะมีปัญหาอะไรแบบนี้) @วัน (วันนี้วันเดียว) #78 เป็นกำลังใจให้กับเรื่องของคุณ(ไม่แน่ใจว่าใช่รึเปล่านะคะ)เช่นกัน ... @แม่โลโบ้ #79 คุณใจกว้างและจิตใจดีมากเลยค่ะที่รับเลี้ยงเค้าทั้งคู่ แต่ท้ายสุดก็ขอยกย่องคุณด้วยที่สามารถตัดใจปล่อยอะไรๆแบบนั้นไปได้ (คุณโชคดีมากเลยค่ะที่หลุดพ้น"บ่วงกรรม"แล้ว ^^) @แม่ละมุนคุณละไม #80 ขอบคุณนะคะสำหรับรูปเก๋ๆ .. ดูแล้ว "ใช่" เลยค่ะ ^^ @Mu004 #81 มีเพื่อนกำลังพยายามชวนไปอยู่เหมือนกันค่ะ สักวันจะลองดูนะคะ ^^ @oilchung #82 ดิฉันก็แอบคิดเหมือนกันค่ะว่า ความรักที่มีต่อลูกและความรักจากลูก อาจจะทำให้ดิฉันปล่อยมือจากผู้ชายคนนี้ไปได้สักวัน.. @แก้ว (ging_gong_kaew) #83 ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ .. "จะพยายามเพื่อลูกค่ะ" ^^ จากคุณ : PeGion (PeGion) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 17:45:18

ความคิดเห็นที่ 85 ดิฉันเคยผ่านมาเช่นกัน เจ็บปวดมากมาย นึกว่าชาตินี้จะขาดผู้ชายคนนี้ไม่ได้เสียแล้ว แต่จริงๆ แล้ว เราไม่เคยก้าวออก เราจะรู้ได้ไงว่าเราทำไม่ได้  ข้างหน้ามันยังมีอะไรที่เราไม่เคยเห็นไม่เคยลอง พยายามอย่ายึดติดกับอะไรเดิมๆ  วันนึงเมื่อคุณก้าวพ้นออกมาได้ คุณจะรู้สึกเสียดายเวลา เสียดายชีวิตตัวเอง ที่จมปรักขนาดนั้น แต่กรณีของคุณ ดูเหมือนกันคุณเลือกที่จะใช้ชีวตแบบนี้เอง คุณก้าวขาเข้าหาไฟตั้งแต่เริ่มแต่งงานแล้ว แถมยังตอนนี้ยังจะให้มีลูกอีก ถ้าเป้นอย่างนี้คงไม่มีใครช่วยคุณได้หรอกค่ะ คุณต้องตัดสินใจเองแล้วหล่ะ ว่าจะยอมรับสภาพอย่างนี้เรื่อยๆ หรือเป็น ซิงเกิ้ลมัน  และอยากจะบอกว่าสามีคุณไม่ผ่านอยางแรง  ยังไงก็ขอให้คุณเข็มแข็งอยู่เพื่อเด็กที่จะเกิดมาน่ะค่ะ จากคุณ : ทรัพย์สิน เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 19:07:19

ความคิดเห็นที่ 86 เราเองก็เกิดมาในครอบครัวที่มีแม่หลายคนนะคะ และเราก็รักเคารพแม่ทุกคน(แม่ตัวเองอาจจะรักมากกว่า ^_^) และแม่ทุกคนก็ดูแลทั้งเรา ทั้งพี่ชาย(คนละแม่) ได้เป็นอย่างดีทุกคน และพี่ๆ ทุกคนก็เป็นแบบเราค่ะ คือรักกันดี และเราและพี่ชายก็ไม่เคยคิดเลยว่าพ่อเราไม่ดี เราอาจจะบอกไม่ได้ว่าถ้าทนแล้วจะดีขึ้น หรือเลิกไปจะดีกว่า แต่อยากบอกว่าไม่ว่าคุณเลือกทางไหน คุณก็มีชีวิตที่ดี มีลูกที่ดีได้ค่ะ แล้วเรื่องที่จะบอกลูกเรื่องพ่อก็แค่บอกไปตามความเป็นจริง แบบไม่ใส่อารมณ์ ไม่ใส่ร้ายอีกฝ่าย หรือพูดว่าพ่อไม่ดี เราว่าเด็กจะดีไม่ดี ไม่ได้อยู่ที่ว่าจะ เป็นครอบครัว พ่อแม่ลูก แต่ครอบครัวแบบ พ่อแม่แม่ลูกๆ ก็อยู่กันได้อย่างมีความสุขได้เหมือนกัน   อาจจะช่วยอะไรไม่ได้มาก แต่อยากให้คุณรู้ว่าไม่ว่าเลือกทางไหนคุณก็มีความสุขได้ทั้งนั้น มันอยู่ที่ตัวคุณพร้อมจะมอบความสุขให้ตัวเองหรือเปล่า หรือจะนำปัญหามาคิดให้ทุกข์ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า บางทีการปล่อยไปตามกรรม และปล่อยวางอย่างถูกต้อง อาจทำให้คุณมีความสุขมากกว่าก็ได้ค่ะ จากคุณ : อาจจะตอบไม่ได้ (ขอฟ้าดินจงเป็นใจ) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 19:20:15

ความคิดเห็นที่ 87 ผิดพลาดตั้งแต่ ตัดสินใจแต่งงานกับผุ้ชายคนนี้แล้วละคะ แต่เอาเห๊อะคะในเมื่อเรื่องมัน ผ่านมาแล้วตอนนี้ก็ขอให้คุณเข้มแข็ง และปล่อยสามีคุณไป ซิงเกิ้ลมัม เป็นชีวิตที่อบอุ่นและมีความสุขนะคะ ครอบครัวยินดีที่จะรับฟังเรื่องทุกข์ใจของเราเสมอคะ ออกไปจากนรกขุมนี้ได้แล้วนะคะ คุณอยู่นานเกินไปแล้วเป็นกำลังใจให้นะคะสู้ๆ จากคุณ : การ์ดโฟนคิงคอง เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 19:23:50

ความคิดเห็นที่ 88 @ทรัพย์สิน #85 ดิฉันดีใจด้วยกับคุณและอิจฉามากๆเลยค่ะที่ผ่านเหตุการณ์แบบนี้มาได้ (คุณเข้มแข็งมากๆเลย^^) และ....สามีดิฉันไม่ผ่านอย่างแรง! จริงๆด้วยค่ะ 555 @อาจจะตอบไม่ได้ (ขอฟ้าดินจงเป็นใจ) #86 ครอบครัวคุณเป็นครอบครัวที่โชคดีนะคะที่ถึงแม้จะมีเรื่องไม่ปกติเกิดขึ้นแต่ทุกคนก็ทำให้ชีวิตของตัวเองและคนที่รักมีความสุขได้ (ถ้าดิฉันออกจากวงจรชีวิตแบบนี้ไปไม่ได้ ดิฉันก็อยากให้ครอบครัวของเราเป็นเหมือนครอบครัวของคุณเช่นกันค่ะ^^) @การ์ดโฟนคิงคอง #87 ดิฉันก็คิดเหมือนกันนะคะว่าตัวเองคิดผิดมาตลอด แต่ก็ดันทุรังมาตลอดเช่นกันค่ะ (แย่เนอะ) ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจ^^ จากคุณ : PeGion เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 19:38:44

ความคิดเห็นที่ 89 ไม่ได้เข้ามาตอกย้ำนะคะ แต่ทำไมตอนที่คุณรู้ว่าเธอคนนั้นตั้งท้องเมื่อปลายปี 53 คุณยังดันทุรังแต่งงานตอนต้นปี 54 อีกคะ อาจจะเป็นเพราะคุณต้องการเอาชนะ หรืออะไรก็ตาม แต่ไม่ว่าจะเป็นเหตุผลใดก็ตาม คุณเองก็เลือกที่จะแต่งงานกับสามีคุณแล้ว ถ้าตอนนั้นคุณยุติเรื่องราวต่างๆ วันนี้คุณอาจจะไม่ต้องมาทุกข์แบบนี้ก็ได้นะคะ แต่ในเมื่อคุณเลือกทางเดินของคุณแบบนี้แล้ว ดิฉันก็ขอให้คุณทำอะไรโดยใช้สติให้มากนะคะ เพราะคุณเองก็ไม่ใช่ตัวเปล่าแล้ว ยังไงก็ควรจะเป็นห่วงลูกในท้องตัวเองด้วยนะคะ จากคุณ : candy_pinkmie!! เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 19:43:09

ความคิดเห็นที่ 90 @candy_pinkmie!! #89 ขอบคุณสำหรับความเห็นค่ะ ^^ ดิฉันเข้าใจที่คุณบอกค่ะ คุณไม่ได้ตอกย้ำดิฉันหรอก แต่ดิฉันก็ทำอย่างนั้นจริงๆและยังให้คำตอบกับตัวเองไม่ได้เลยค่ะ ... เพราะคำว่า"รัก"เหรอคะ? ใช่ค่ะ คำนี้จริงๆ (ดูโง่นะคะ ดิฉันก็ยังด่าตัวเองว่าโง่เลยค่ะ แต่ในขณะที่ด่าตัวเองนี้ ถามว่ารักเค้ามั๊ย? ก็ตอบเหมือนเดิมว่า"รัก"ค่ะ .. รักเลยยอมอภัยให้เค้ามาตลอดเลย..) จากคุณ : PeGion เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 19:57:57

ความคิดเห็นที่ 91 เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าคุณตัดสินใจแล้วว่า ไม่เลิก เพราะคุณรักสามีมากก็ต้องทำใจแล้วล่ะค่ะ ทำใจรับกับปัญหาและอุปสรรค์ที่จะเข้ามาทั้งตอนนี้และในอนาคตให้ได้ปัญหาไม่มีทางจบสิ้นแน่นอนแต่มันอาจจะบรรเทาได้ ด้วยการปรับสภาพจิตใจของคุณ ก็ค่อยๆแก้ปัญหาไปทีละเปราะ คุณต้องมีความสุขกับชีวิตสมรสที่คุณเลือกให้ได้ค่ะ เวลาสามีอยู่ในบ้านกับคุณ ขอให้ลืมบุคคลที่สามไปให้หมด ทำให้บ้านเป็นบ้านที่อบอุ่นให้มากที่สุด อยู่ในบ้านเค้าเปนสามีเราออกนอกบ้านไปก็เป็นคนอื่นไปแล้ว ถ้าเป็นหนูตกอยู่ในสภาพแบบนี้ ป่วยการที่จะไปทะเลาะตบตีกับทั้งสามีและภรรยาน้อย หนูจะยื่นข้อเสนอให้คนที่เป็นสามีดังนี้คือ -ห้ามมีลูกกับเมียน้อย ถ้าอยากเก็บไว้ทั้งสองคนสามีต้องเป็นคนไปพาเมียน้อยไปฉีดยาคุมหรือไม่ก็ทำหมันไปซะ ต้องทำต่อหน้าชั้นด้วย ถ้าเมียน้อยไม่ฉีดยาคุมเธอก็อย่าหวังว่าจะมานอนกับผัวฉันเด็ดขาด -แบ่งเวลาให้ชัดเจน อยู่บ้านนี้กี่วัน อยู่บ้านนั้นกี่วัน ถ้าจะอยู่บ้านนี้ห้ามไม่ให้มีบุคคลที่สามมาเกี่ยวข้อง -ต้องทำหน้าที่ สามี พ่อ ลูกเขยให้ดีที่สุดห้ามบกพร่อง -สามีต้องพาเมียน้อย และตัวเองไปตรวจโรคทุกๆสามเดือน ทำต่อหน้าชั้นใน รพ.ที่มีมาตราฐานชัดเจน -เงินและทรัพย์สินต้องชัดเจน ห้ามขาด ถ้าสามีและเมียน้อยผิดสัญญาข้อใดข้อหนึ่งบทลงโทษคือห้ามเจอกันจนกว่าจะทำตามข้อตกลงให้ครบ ไม่งั้นชั้นจะตามอาละวาดให้พินาศย่อยยับให้หมดทั้งสามีและภรรยาน้อยค่ะ อย่าหวังว่าชีวิตพวกเธอจะมีความสุขนะ แต่สำหรับคุณ คงทำแบบนี้ไม่ได้แล้วเพราะคุณหมดอำนาจในการต่อรองกับสามีคุรไปแล้ว ก็ขอให้ใช้สติในการแก้ปัญหาแต่ละครั้งนะคะ ดูแลลูกให้ดีๆด้วยค่ะ แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 54 22:30:00 จากคุณ : น้องจุ่น เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 22:28:08

ความคิดเห็นที่ 92 Donot know whether my opinion going to be helpful or not .. But if these can guide u for higher peace of mind ,, I will be Glad,,.. Sorry i can;t type in THAi fast enough .. My friend is facing  the problem pretty like u .. I tried thinking what should be the best for them...esp for the Wife..kids After  i reviewed all the 90 comments  over here ... i learnt more ..wish they can read these helpful supports too.. My opinion  ..แยกเป็น 2 กรณี.. 1. . ถ้าคุณบอกตัวเองว่า ขาดเค้าไม่ได้ + อยากมีพ่อให้ลูก ครบ ก็ขอให้อยู่ด้วยกันไป แต่ " ต้องตั้งสติ เปลี่ยนตัวเอง อย่ายึดติดกับคำว่า เมียหลวง ฉันมาก่อน ฉันถูกกว่าเมียน้อย  นั่นแหละที่มาแห่งทุกข์ .. ปล่อยวางซะ    " เพื่อให้ได้เป็นครอบครัวที่ไม่เครียดต่อตัวเอง ต่อลูก ต่อสามี ( ตัวดี ) หาทางที่ทำให้ชีวิตคุณมีสุขสงบสุด ... ซึ่งในแต่ละวันที่จะผ่านเข้ามา   จะมีบททดสอบผ่านเข้ามาเรื่อยๆ ให้คุณลองผิดลองถูก เพราะมีตัวละคร factors มากมาย . .แล้วที่สำคัญ  " อีก 2 คนจะพยายามแบบคุณไหม.. ?? """ อย่าให้ตนหลงอยู่ในกิเลส โมหะ โทสะ อย่างที่ผ่านมา ... ไม่ว่าจะเป็น ความรัก หลง หรือ อยากเอาชนะ .. เช่น คิดเสียว่า การไปดูแลอีกบ้านของเค้าเป็น งานอีกงานของสามี เราไม่ยุ่ง ไม่ต้องมาปรึกษา ไม่ต้องให้รับรู้ บ้านใครบ้านมัน   ไอ้ทำดีบ้างโกรธบ้าง เราว่าเครียด ...จนกว่า คุณจะยอมรับจากใจได้หนะว่า คุยกับอีกบ้านได้อย่างsincere ..ก็เป็นความสำเร็จอีกแบบ 2.  ถ้าไม่อยากทน... ก็หักดิบ.ก่อนที่ลูกจะจำได้.. ให้ญาติพ่อแม่ช่วยพยุง ..     เหมือนกับที่ เพื่อนหลายๆคนแนะนำ...   เราว่าจริงแล้ว...คุณเลือกแล้ว ว่าจะเป็นอย่างนี้ต่อ เพราะตัดไม่ขาด ... เพียงแต่รู้สึกผิด ทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่ควร ...มันเป็นทางเลือกที่ดูไม่ฉลาด... แต่ กำลังอ่อนแรง  ต้องการกำลังใจ จากเพื่อน.... เราเอาใจช่วยนะ... นิ่ง..ลองถามตัวเองอีกครั้ง ว่าที่สามีคุณให้มาหนะ มันพอสำหรับคุณที่จะเลือกอยู้ต่อไหม จากคุณ : FlyHighGo (FlyHighGo) เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 22:39:51

ความคิดเห็นที่ 93 มีทางเลืิอกให้ เหมือนคห ข้างบนเลยค่ะ แต่เข้าใจว่าคงตัดสินใจยาก แล้วก็ตอบวนไปมา เช่นไม่อยากทน แต่ก็รู้สึกเลือกไม่ได้ แต่จริงๆ แล้วมันเป็นภาพลวงตานะคะ ลองเอาอารมณ์ออกมา แล้วคิดแค่เหตุผล บวกกับลักษณะนิสัยตัวเอง เช่น ถ้าต้องเป็นแบบนี้ต่อไป ทำใจให้มีความสุขได้มั๊ย ถ้ามีใครรู้ พ่อแม่พี่น้องรู้ ปฎิกิริยาจะเป็นยังไง ชีวิตต่อจากนี้จะเป็นยังไง แล้วอยากให้ลูกเกิดมาเจอสภาพแบบนี้มั๊ย ถ้าให้เราช่วยคิด อยากบอกว่า ถ้า 3 ปีที่ผ่านมาคุณไม่มีความสุข แปลว่าคุณรับสถานะแบบนี้ไม่ได้ และไม่มีวันรับได้ อีกคนดูทำใจได้ดีกว่า แปลว่าเค้ายอมรับสภาพนี้ได้ดีกว่า และทนได้มากกว่าคุณ อันนี้ไม่ได้ผิดตรงไหน แค่คนเราทำใจรับเรื่องราวได้ไม่เท่ากัน คำแนะนำก็คือ รีบตัดใจใ้ห้เร็วที่สุดและออกมา เพราะยิ่งอยู่นานก็ยิ่งทุกข์ เพราะคงทำใจไม่ได้อยู่ดี อย่าไปหวังให้เค้าเลิกกับคนนั้นเลย มันยิ่งยากเพราะเค้าก็มีลูกด้วยกัน ต่อให้เลิก เค้าก็เป็นพ่อของลูกผู้หญิงคนนั้นอยู่ดี เรื่องนี้มันจะจี๊ดทำร้ายจิตใจคุณเป็นระยะๆ ไปตลอดอยู่แล้วถ้ายังอยู่กันต่อไป คำถามเดียวง่ายๆ แต่ตอบยาก ที่ต้องถามตัวเอง คือ ทำใจได้มั๊ยให้เป็นแบบนี้ไปตลอดชีวิต ถ้าทำไม่ได้ อยู่อย่างมีความสุขไม่ได้ ก็เลิกค่ะ เดาว่าคุณเป็นอาจารย์และเป็นดอกเตอร์ อายุก็ไม่มาก ต่อให้ขาดเค้าไปก็คงเลี้ยงดูลูกได้อย่างดี  ปัญหานี้อยู่ที่ใจคุณเองล้วนๆ ค่ะ และปัญหาทุกอย่างมีทางออกนะคะ บางครั้งเวลาจะเป็นตัวช่วยคุณเองค่ะ สักวันอาจจะทำใจกับสภาพนี้ได้ หรือไม่ก็ตัดใจได้ เป็นกำลังใจให้สุุดๆ เลยนะคะ ขอให้ลูกออกมาน่ารักๆ นะคะ จากคุณ : little Bumblebee เขียนเมื่อ : 28 ก.ค. 54 23:36:22

ความคิดเห็นที่ 94 พยายามเข้าวัด อ่านหนังสือธรรมะเยอะๆทำอะไรที่ทำให้ตัวเองสบายใจมากที่สุดค่ะ ลูกเกิดมาจะได้เลี้ยงง่าย ไม่งอแง รอเวลาลูกเกิดมาดีกว่า บางทีลูกนี่แหละอาจจะเป็นกุญแจไขปมได้ บางทีเห็นลูก เลี้ยงลูกไป อาจจะลดความรัก ความยึดติดกับผู้ชายคนนี้ไปเลย เอาใจไปทุ่มที่ลูก อาจจะทำให้ตัดสินใจเลือกได้ว่า 1.รักลูกมากกว่าและอยู่ร่วมกับสามีแบบไร้ความรู้สึก อยู่กันเป็นพ่อและแม่ของลูกก็พอ เค้าอยากไปไหนก็ไป ปล่อยเค้า เพื่อนร่วมโลกก็พอค่ะ 2.ไม่รักสามีแล้ว รักแต่ลูก ก็ถอยออกมาเองดีกว่าค่ะ ไม่ต้องอายคะ ทำไมคนเราไม่ได้ทำผิดแล้วต้องอาย (สำหรับเราเลือกข้อ 2 ไปแล้วค่ะกับชีวิตตัวเอง ตอนนี้ลูกร่าเริงดีค่ะ เราเลี้ยงลูกเองคนเดียว ชีวิตเราก็โอเคขึ้น แต่ก็มีแผลในใจอยู่เก็บไว้คนเดียว ดีที่ไม่ต้องทรมานกับเรื่องแบบนี้ไปทั้งชีวิต) จริงๆผู้ชายก็เห็นแก่ตัวแหละค่ะ ผู้หญิงอีกฝั่งก็เหมือนยื้อกันไป ดูซิใครทนกว่ากัน แต่คุณพลาดที่ไปแต่งงานกับเค้า แต่เราก็เข้าใจจุดนี้นะ ยิ่งคบกันนาน ยิ่งเลิกยาก ชีวิตเรา เราจะเลือกสุขหรือทุกข์เลือกเองได้ ไม่มีอะไรเป็นของเราจริงๆ เกิดมาก็เหมือนเล่นละครไปตามบท แต่ถ้าเราเอาอารมณ์ไปร่วมกับบทที่เล่นมากไป เราก็เจ็บมาก ครอบครัว ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูง ไม่ได้มาเจ็บกับเรานี่คะ ไม่ได้แนะนำให้เลิกนะคะ แต่อยากให้ปลงมากๆ งานนี้ไม่มีใครแพ้หรือชนะ ขอให้คุณชนะใจตัวเองก็พอ ยึดติดมากก็เจ็บมาก ปลงไม่ได้ก็จะทรมานแบบนี้ต่อไป ถ้าไม่ไหวจริงๆก็ไม่แนะนำให้ทนค่ะ อย่าให้ลูกเห็นความเจ็บปวดที่พ่อแม่ก่อไว้ ไม่งั้นเค้าคงไม่อยากเกิด จากคุณ : cool club เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 54 00:33:04

ความคิดเห็นที่ 95 ดูๆ เหมือนจะเข้มแข็ง แต่ก้ออ่อนแอทั้งสามคน โชคดีครับ จากคุณ : นักการตลก แสนหวาน (Dr. Will) เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 54 04:42:37

ความคิดเห็นที่ 96 เราขอมองอีกด้าน มองว่าผู้หญิงอีกคนก็ใช่ย่อย เคยอ่านหลายความเห็นในเวปนี้ ว่าเมียน้อยจริงๆ เป็นคนดีอย่างงั้น อย่างงี้ แต่เราคิดว่า ถ้าดีจริง ไม่มาเป็นเมียน้อยหรอก ยิ่งรู้ทั้งรู้ว่าผู้ชายมีผู้หญิงอีกคนอยู่แล้วแต่ยังยอมเป็นเมียน้อย จะเรียกว่าคนดีได้ยังไง ซ้ำคุณจะแต่งงาน เมียน้อยยังยอมปล่อยใ้้ห้ตัวเองท้อง เหอๆ ทุกวันนี้คุณบอกคุณเป็นฝ่ายทะเลาะกับสามีบ่อยๆ แต่เมียน้อยใช้น้ำเย็นเข้าลูบ ทำให้สามีคุณรู้สึกดี สบายใจ เวลาอยู่ด้วย เพราะสามีคุณจะได้อยากอยู่กับเธอมากกว่าคุณไง ลึกๆ คือ ผู้หญิงคนนั้นตั้งใจและพยายามแย่งสามีคุณ และเธอจะไม่เป็นฝ่ายบอกเลิกเองแน่นอน ส่วนสามีคุณก็เป็นผู้ชายเห็นแก่ตัวและอ่อนแอมาก ผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนี้จะไม่มีวันเลือก เว้นแต่ว่า เมื่อคุณทะเลาะักันมากๆ ก็จะไม่อยากอยู่กับคุณแล้ว วันนั้นแหละถึงจะเลือก เลือกไปอยู่กับเมียน้อยสบายใจกว่า แต่ถ้าคุณไม่ทะเลาะัักับผู้ชายคนนี้ ก็เหมือนกับคุณยอมรับได้ แน่นอนว่าจะไม่เลิกกับเมียน้อยเช่นกัน ผู้ชายคนนี้็สบายแฮ มีแ่ต่ได้กับได้ ที่คุณบอกว่าทุกวันนี้ผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนี้ทุกข์ใจ คุณเชื่ออย่างนั้นจริงเหรอคะ? อยู่ักับเมียน้อย ถ้ามีแต่ความทุกข์ จะมีเมียน้อย หนำซ้ำยังมีลูกด้วยกันเหรอคะ? ลองมองอีกแบบค่ะ สรุปสุดท้าย คนที่ตัดสินใจ น่าจะต้องเป็นคุณมากกว่า จะทนอยู่แบบนี้เรื่อยๆ จนทำใจได้เอง เพราะฝ่ายอื่นคงไม่เลือก หรือจะตัดใจจากไป ลองคิดดีๆ ค่ะ ชั่งใจให้เยอะๆ เข้าใจว่าทำยากมากๆ จากคุณ : love2loveU เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 54 07:36:58

ความคิดเห็นที่ 97 ความคิดแต่ละคนต่างกันนะคะ การแก้ไขปัญหาของแต่ละคนก็ต่างกันด้วย เราจะคิดแทนเค้าไม่ได้เสมอไปหรอก เพราะปัจจัยต่างๆในชีวิตไม่เหมือนกันค่ะ เราได้แค่แนะนำให้เค้าเอาไปปรับใช้เท่านั้น อย่างเราเห็น คห. บนๆอย่าง คห.ที่ 34  54 58 เค้าเถียงกัน แต่เราเข้าใจคห.34 นะคะ และเราเชื่อว่ามีผู้หญิงอีกมากมายหลายคนที่เลือกวิธีแบบเค้า และทำได้ คุณรู้ไหมว่ารุ่นพ่อแม่ ปู่ย่าเรา ก็ใช่ว่าเค้าจะไม่พบเจอกับเรื่องพวกนี้ ภาพที่เราเห็นว่าเค้าอยู่กันจนแก่เฒ่าก้เพราะพวกเค้าอาจต้องฝันฝ่าอุปสรรคนาๆ รวมถึงเค้าอาจจะเลือกทำแบบคห.34 นี่แหละคะ เราจะไม่พูดตอกย้ำแล้วว่า คุณจขกท เลือกผิดแต่ต้นหรืออะไรต่ออะไร ไม่ว่าเค้าจะแต่งงานกันด้วยเหตุผลใดๆ เราเองก็อาจจะเป้นผู้หญิงหัวโบราณคนนึง ที่คิดคล้ายๆกับ จขกท และคห.34 คือจะพูดง่ายๆแค่ว่า เลิกเลย ถ้าเป็นคนอื่นเค้าเลิกไปแล้วแบบนี้ สำหรับผู้หญิงใจแข็งเราก็เชื่ออีกว่าเค้าทำได้ ต่อให้คบกันมาเป็น10-20ปี เพราะเค้าถือว่าเค้าไม่จำเป็นต้องแคร์ผู้ชายพวกนี้ เค้าอยู่ได้ เรานับถือมากๆ แต่ก็ยังมีผู้หญิงจำนวนไม่น้อยที่ ใจอ่อนใจไม่แข็งพอ นะคะ ไม่เกี่ยวกับความโง่ เรียนมาสูงหรือน้อยเลย มันเป็นเรื่องของใจค่ะ ใจล้วนๆ คุณต้องวิเคราะห์ใจตัวเองก่อน ว่าเป็นประเภทไหน แต่เท่าที่ฟังดูคุณ จขกท เป็นประเภทหลังแน่ๆ ถ้าใช่คุณเป็นประเภทเดียวเราเรา ถ้าเป็นเรานะคะ เราบอกเลยเวลา 12 ปี ไม่น้อยเราเองยังไม่เคยคบใครเกิน 5 ปีแล้วเลิกเลย แค่คบมา 4 ปีแล้วเลิกก็ทำใจลำบากแล้วค่ะ ของคุณนี่ 10 กว่าปี ย่อมมีความคาดหวังต่อกันสูงมาก มีความผูกพัน ความรักผ่านร้อนหนาวมาด้วยกันมากพอควรเลย มันจึงไม่ง่ายนะคะถ้าจะให้เลิกไปเฉยๆแบบตัดเยื่อตัดใย ไม่พอยิ่งคุณพูดถึงความรู้สึกของญาติพี่น้อง พ่อแม่อีกนี่ เรายิ่งเข้าใจ เพราะเราเคยมีประสบการณ์เรื่องนี้คล้ายๆคุณแต่ระยะเวลาเราสั้นกว่าคุณมาก พอทุกอย่างมันดูเหมือนจะลงตัว เราเริ่มมั่นใจกับมันมาก พอมาเกิดเรื่องแบบนี้ปุ๊บเรียกว่าไม่ทันเตรียมใจเลยกับระเบิดลูกใหญ่นี่เลยค่ะ เราใจไม่แข็ง เราจะไม่รีบเลิกกับเค้า แต่เราจะต้องปรับอารมณ์ของตัวเอง โดยเลิกคาดหวังในตัวเค้าทีละนิดๆ อาจฟังดูยาก แต่เราเชื่อว่าคุณทำได้โดยตอนนี้เมียน้อยของแฟนคุณเค้าทำได้มากกว่าคุณไปแล้ว ที่ตอนนี้คุณอารมณ์ขึ้นๆลงๆไม่แปลกเลยพราะคุณท้อง ต้องการกำลังใจ ทุกอย่างจึงแปรปรวนนะคะ ยิ่งช่วงนี้ท้องอยู่ พยายามทำใจสงบๆ บอกเค้าให้เค้าใจด้วยว่า คุณกำลังท้องลูกของเค้าอยู่ ไม่ได้ต้องการเหวี่ยงแต่มันเกิดจากฮอโมนนะคะ  ดังนั้นขอให้คุณมีเพื่อนอยุ่ด้วย เพื่อนที่สนิท ที่เข้าใจคุณ หรือแม่ก็ได้ เป็นเพื่อนที่คอยฟังคุณระบายเรื่องพวกนี้โดยฟังแล้วไม่รู้เบื่อ ให้คุณได้ระบายซ้ำๆ วนไปมาๆแบบนี้ จนคุณเบื่อไปเอง พากันไปทำกิจกรรมต่างๆที่ผ่อนคลาย อาจจะว่ายน้ำ หรืออะไรก็ได้ที่ชอบและเป็นผลดีต่ออารมร์ของคุณและลูก พยายามคิดว่า ยังไงเค้าก็ยังอยู่กับเราไม่ไปไหน ตอนเย็นก็เจอกัน คือใช้ชีวิตปกติ และเตือนใจตัวเองบ่อยๆ อย่าไปตอกย้ำตัวเองเด็ดขาดนะคะ และอย่าไปฟังคำพูดเพื่อนที่ตำนิสามีคุณให้อารมณ์ขึ้นอีก เราเชื่อว่าคบมาตั้ง 10 กว่าปี ถ้าตัดเรื่องเมียน้อยออกไป เค้าจะไม่มีข้อดีเลยเหรอค่ะ เค้าต้องดีหลายๆเรื่องแน่ๆคุณถึงเลือกเค้าจริงไหมค่ะ แต่แค่ให้คุณตัดความคาดหวังออกไป ยากนะ แต่มีคนทำได้ เราเองก็เคยทำได้ แล้วเชื่อว่าคุณก็ทำได้ทำบ่อยๆ คิดแบบนี้บ่อยๆ มันจะเกิดเป็นความเคยชินนะคะ จากนั้นเมื่อเวลาผ่านไป ความคาดหวังลดลง คุณจะเห็นตัวเองมากขึ้น รักตัวเอง จุดโฟกัสของคุณจะเริ่มเปลี่ยนไป จากโฟกัสไปแต่ที่สามีที่เมียน้อย มันจะเปลี่ยนไปโฟกัสเรื่องลุก เรื่องตัวคุณเองแทน พยายามทำกิจกรรมต่างๆที่เคยทำกับเค้าให้น้อยลง แต่ก็พอมีบ้างยามคิดถึงเค้า แต่ไม่บ่อยๆ  ในขณะที่คุณยังอยู่กับเค้า เห็นหน้าเค้า มันก็จะไม่โหดร้ายจนเกินไปสำหรับคนใจอ่อน เมื่อเวลาผ่านไป ทุกอย่างจะเริ่มคลีคลาย ใช้เวลาหน่อย เมื่อจิตใจเริ่มนิ่ง ความเกรี้ยวกราดก็ไม่เกิด ก็จะสงบ ทีนี้เมื่อเรียกสติกลับมาได้แล้ว คุณจะพบคำตอบเองว่า ยังต้องการใช้ชีวิตร่วมกับเค้าอยู่รึไม่ ถ้ายังเป็นคำตอบเดิมคือ ใช่ คุณจงเริ่มมีชีวิตกับเค้าคล้ายๆเพื่อน ยังห่วงใยกันอยู่ ยังรักกัน แต่ลดการคาดหวังลง เราเชื่อว่าถ้าสามีคุณถ้าไม่เลวจนเกินไป แบบกู่ไม่กลับ สักวันความดี ความนิ่ง ความสงบ จะทำให้เค้าเย็นเองและอยากอยู่ด้วย อยากใช้ชีวิตกับคุณอีกครั้งนะคะ แต่ถ้าคำตอบของคุณได้เปลี่ยนไปแล้วคือ คิดว่าอยู่คนเดียวก็สบายดี ถึงเวลาที่คุณจะอยู่ได้โดยลำพังอย่างมีความสุขแล้วค่ะ ถึงเวลานั้นจริงๆ ความรู้สึกเจ็บปวดต่างๆมันจะเลือนลางหายไปเหลือแต่ความเป็นจริงนะะ ขอให้ จขกท สู้ๆนะคะ เราเคยเกิดปัญหาเดียวกันแบบ จขกทแต่คบมาแค่ 4 ปี กำลังจะแต่งงานกัน จนเราก็ปฎิบัติแบบที่แนะนำ จขกทไป นี่แหละคะ เราใช้วิธีค่อยๆลดความคาดหวัง แต่ละนิดๆ จากนั้นเราก็บอกพ่อกับแม่ว่าเลิกกันโดยไม่บอกว่าเลิกกันเพราะมือที่สามด้วยค่ะ กัวท่านจะเสียใจ จนท้ายที่สุด เราเริ่มอยู่คนเดียวได้ก้เลิกกัน ปัจจุบันผ่านมา 5 ปีแล้ว เราเจอคนที่ดีกว่าเค้ามาก ปัจจุบันเราเพิ่งแต่งงาน พอแต่งงานก็ปฎิญาณกับตัวเองว่า ต้องมีความอดทน และให้อภัยค่ะ แต่ปัญหาพวกนี้มันคือปัญหาโลกแตกนะคะ ดังนั้นเราจึงเตรียมตัวเตรียมใจเสมอกับเรื่องพวกนี้ เราเคยคิดวนไปมาว่าถ้าเจออีกจะทำยังไง เราก็ได้คำตอบว่า เราต้องดูที่ข้อดีข้อเสียของแฟน แล้วชั่งน้ำหนักเอาว่าความดีของเค้ามีดีแบบที่เราอาจจะหาจากคนอื่นในสมัยนี้ไม่ได้แล้วรึป่าว เพระาฉะนั้นวันดีคืนดีอ่านเจอเรื่องพวกนี้หรือเรื่องโรคภัยทางเพศ เชื่อมั้ยค่ะ เราบอกแฟนเราเลยว่า เราไม่รู้ว่าเค้าออกนอกบ้านแล้วเป็นยังไง เค้าไม่สามารถควบคุมเค้าได้แต่ขอให้เค้าป้องกันตัวเอง เพื่อตัวเค้าเองแต่เพื่อเรา เค้าก็มองหน้าเราแบบอึ้งๆนะคะ แต่เรากรอกหูเค้าบ่อยมาก มันไม่ได้กันแค่เรื่องท้องแต่เรื่องโรคภัยอย่างอื่นด้วยค่ะ หญิงชายรักจะใช้ชีวิตร่วมกันแล้ว บอกตรงๆบางทีก็ต้องทำใจไว้นิดสำหรับเรื่องพวกนี้ด้วยนะคะ เราเองก็ไม่อยากมีสามีหลายคน และเราเชื่อว่าผู้หญิงอีกจำนวนไม่น้อยคิดแบบเรา ถ้าสามีเราไม่ได้เลวชนิดที่แบบว่าเอาเปรียบผู้หญิงทุกอย่าง ไม่รับผิดชอบ ไม่แคร์เมียตัวเอง มีข้อดีอื่นๆอีกมายมาย เราว่าท้ายสุดบั้นปลายเราก็จะผ่านมันไปได้ค่ะ โชคดีทุกคนสำหรับคนมีคุ่นะคะ เราเคยอ่านเจอในหนังสือชีวิตหลายเล่ม เกี่ยวกับเรื่อง 3 ผัวเมีย ใช่ว่าในโลกนี้จะไม่มีเลยนะคะ มีให้เห็นอยู่เพียงแต่เราไม่รู้เท่านั้น มีเคสนึง เมียหลวงเปิดร้านอาหาร สามีไปแอบมีน้อยมีลูกกับเมียน้อย แต่กลับเมียหลวงไม่มีลูกกัน แรกๆเค้าก็ทะเลาะกันไปมาๆแบบนี้แหละค่ะ สุดท้ายปรับความเข้าใจกัน อยู่ด้วยกัน 3 คนในบ้านเดียวกัน เมียน้อยก็ช่วยกันทำมาหากินซะงั้น ปัจจุบันผ่านมา 30 กว่าปี ทั้งเมียน้อย เมียหลวงก็แก่ๆตามกัน มีลูกสาวคนเดียวกัน อยู่กันเหมือนพี่เหมือนน้อง อาจฟังดูแปลก แต่ท้ายสุดมองย้อนกลับไปกลายเป็นบอกว่าเรื่องทะเลาะตบตีกันกลายเป็นเรื่องตลก อย่างงี้ก็มีนะคะ แก้ไขเมื่อ 29 ก.ค. 54 11:10:12 จากคุณ : glamor เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 54 10:58:52

ความคิดเห็นที่ 98 ขอเสนอให้เลิกแล้วต่อกันให้หมด ยื่นข้อเสนอไปว่าคุณจะเลิกแต่ผู้หญิงคนนั้นต้องเลิกด้วย แยกย้ายไปใช้ชีิวิตของตัวเอง คิดว่าทั้งสองฝ่ายน่าจะมีความสุขขึ้น ลูกที่เกิดมาก็จะได้ไม่มีปัญหาในภายหลัง มีพ่อแย่ๆ ไ่ม่ต้องมีก็ได้ ส่วนสามีคุณ(สามีคนอื่นด้วย) ก็ช่างมัน จะไปตายที่ไหนก็ไป จากคุณ : xtraparadise เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 54 12:48:08

ความคิดเห็นที่ 99 ผู้ชายทุเรศๆอย่างนี้ ไม่น่าไปแต่งด้วยเลยค่ะ  แต่ถ้าไหนๆก็แต่งแล้ว....ยังเลิกทันนะคะ ดูแล้วคุณก็มีทุกอย่างพร้อมอยู่แล้ว อย่าเอาคนห่วยๆมาร่วมชีวิตให้แปดเปื้อนไปอีกเลยค่ะ จากคุณ : Your Sweet Honey เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 54 15:16:06

ความคิดเห็นที่ 100 เห็นด้วยกับคุณ glamor คห.97 อย่างยิ่งค่ะ เรื่องอย่างนี้ถ้าใครไม่เจอกับตัวไม่มีทางรู้หรอกค่ะ ต่อให้เจอกับตัวก็ตาม รูปแบบในการหาทางออก การตัดสินใจของแต่ละคนยังต่างกันออกไปเลย อาชีพหรือการศึกษาไม่เกี่ยวด้วยซ้ำ ถ้าเราเดาไม่ผิดคุณน่าจะเป็น "อาจารย์" หรือปล่าวคะ ถ้าใช่มันยิ่งทำให้คุณรู้สึกผิดหรือกดดันกับสถานการณ์อย่างนี้เข้าไปใหญ่ แต่ครั้นจะเลิก จะตัดใจไป คุณก็คงยังทำไม่ได้ เพราะพื้นฐานจิตใจคุณคงไม่เข้มแข็งพอ คุณคงไม่เคยเจอปัญหาอะไรมาก่อนในชีวิตแน่ๆ พอเจอเรื่องแบบนี้ คนที่คุณรักทำแบบนี้ คุณก็เลยไปไม่เป็นไม่รู้จะทำอย่างไร เพราะอาจจะเป็นว่าคุณมองโลกในแง่ดีมากๆในตอนต้นว่า..ทุกอย่างน่าจะคลี่คลายหลังแต่งงาน และคุณก็รักเขามาก ปัญหาทุกอย่างน่าจะแก้ไขได้ แต่พอสถานการณ์จริงไม่ได้เป็นอย่างที่คิด มันก็เริ่มร้ายแรงขึ้นเรื่อยๆ จึงยิ่งทำให้คุณเครียด สามีคุณ...เขาไม่มีทางเลือกใครหรอกค่ะ เขาไม่อยากเป็นคนเลวเป็นคนทิ้งใคร เขารอแค่ว่าใครจะทิ้งเขา ซึ่งท้ายสุดเขาก็ยังเหลือใครอยู่เสมอ เขาไม่มีวันตัดสินใจได้เพราะเขาไม่เสียอะไรนี่คะ ชีวิตที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ มีเมียสอง เบื่อจากอีกคนก็ไปหาอีกคนได้ ผู้หญิงอีกคน...ผู้หญิงคนนี้เขาก็คงไม่ใช่เป็นคนที่ร้ายนัก ไม่เช่นนั้นคุณคงวีนเขาไปแล้ว แต่เขาสงบเสงี่ยมเจียมตน คุณก็เลยไม่รู้จะจัดการเขาอย่างไรดี ส่วนการที่เขาเข้ามาในชีวิตรักของคุณ บางทีเขาอาจจะโดนสามีคุณพูดอะไรกล่อมอะไรอยู่บ้างจนหลงเชื่อ เขาเองก็ผิดนะคะ แต่ก็น่าสงสารมากเช่นเดียวกัน เพราะเขายอมทุกอย่างเพราะรักสามีคุณ ยอมเป็นรอง ไม่เรียกร้อง ซึ่งสิ่งที่เขาได้รับมันก็เป็นกรรมที่มาจากผลของการกระทำของเขาเองเช่นกัน ที่ยอมพ่ายแพ้ต่อกิเลส  และถ้าผู้หญิงคนนี้ถูกหล่อเลี้ยงไว้ด้วยความรัก ไม่ใช่เงินทอง เขาก็คงเลิกกับสามีคุณยากค่ะ ตัวคุณเอง...เราเชื่อว่า คุณรักสามีคุณมาก และพยายามยอมรับเรื่องเหล่านี้ให้ได้ แต่พอมีเหตุการณ์อื่นๆมากระทบคุณก็อดเจ็บไม่ได้ คุณคงคิดว่าคุณมีพร้อมทุกอย่าง แล้วทำไมต้องทน ทำไมไม่มีชีวิตเหมือนครอบครัวคนอื่น แต่ครั้นจะให้ไปวีนผู้หญิงอีกคน คุณก็คงไม่ทำแม้คุณจะเจ็บใจ แค้นใจมากเพียงใด อาจเพราะด้วยหน้าที่การงานของคุณ การอบรมเลี้ยงดูที่คุณได้รับ รวมทั้งการคิดว่าปรบมือข้างเดียวคงไม่ดัง จึงทำให้คุณยอมเป็นมิตรกับผู้หญิงคนนั้น เราเข้าใจผู้หญิงทั้งสองฝ่ายนะคะ คงไม่อยากให้มีใครเกิดเรื่องแบบนี้ในชีวิตของตนเองถ้าเลือกได้ แต่ขณะนี้พวกคุณยอมจำนนกับมันไงคะ คุณพ่ายแพ้กับคำว่า "รัก"เพียงคำเดียว คุณรักเขามากกว่าตัวเอง หลายๆคนบอกให้คุณรักตัวเองให้มากๆซึ่งเราเชื่อว่าถ้าคุณทำได้ คุณจะหาทางออกเจอ แต่เราก็เชื่ออีกเช่นกันว่า มันไม่ใช่เรื่องง่ายนัก ไม่เช่นนั้นคุณคงทำไปนานแล้ว ไม่ปล่อยให้เรื่องราวเหล่านี้มาบั่นทอนคุณทุกวันหรอก เอาเป็นว่าเราเป็นกำลังใจให้คุณนะคะ ขอให้คุณนึกถึงลูกให้มากๆ ทางออกในเรื่องนี้มันจะเป็นไปได้ถ้าผู้หญิงทั้งสองคนเข้มแข็งกว่านี้ซึ่งถ้ารอให้ผู้ชายจัดการคงยากเพราะเขาไม่มีทางจะทำได้ เราต้องจัดการตัวเราค่ะ สู้ๆนะคะ จากคุณ : abelmosk เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 54 15:50:29

ความคิดเห็นที่ 101 @น้องจุ่น #91 สามีดิฉันมีลูกกับผู้หญิงคนนั้นไปแล้วล่ะค่ะ มีก่อนดิฉันอีก แถมยังน่ารักด้วยค่ะ ^^ @FlyHighGo (FlyHighGo) #92 ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจและคำแนะนำ .. ดิฉันคงเลือกที่จะทำไปแล้ว(อย่างข้อ 1. ของคุณค่ะ) Y_Y @little Bumblebee #93 ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ ^^ (คุณเดาได้ถูกแล้วล่ะค่ะ) @cool club #94 ขอบคุณนะคะ .. ดิฉันก็หวังว่าสักวัน "ลูก" จะช่วยให้ดิฉันหลุดพ้นออกไปได้ค่ะ^^ @นักการตลก แสนหวาน (Dr. Will) #95 ใช่ค่ะ อ่อนแอทั้ง3คนจริงๆ... @love2loveU #96 ดิฉันพยายามเองค่ะที่จะไม่คิดว่าคู่กรณี(หมายถึงผู้หญิงอีกคนของสามี)เป็นคนไม่ดี เพราะรู้สึกว่าถ้าคิดแบบนี้จะทำให้ตัวเองสบายใจมากกว่าค่ะ @glamor #97 ดิฉันก็หวังเหมือนกับคุณว่า .. "เมื่อเวลาผ่านไป ปัญหาทุกอย่างจะคลี่คลาย" ได้ค่ะ ... ขอแสดงความยินดีกับคุณด้วยนะคะที่ผ่านเรื่องราวร้ายๆแบบนี้ไปได้ค่ะ คุณเข้มแข็งมากๆเลย^^ @xtraparadise #98 555 นั่นสิคะ อยากจะทำได้แบบนั้นเหมือนกัน ^^ @Your Sweet Honey  #99 ดิฉันก็ด่าเขาว่าทุเรศทุกวันค่ะ(ในใจนะคะ) แต่ยังไปไหนไม่รอดสักที ... @abelmosk #100 ถูกต้องเลยค่ะ .. ดิฉันไม่เข้มแข็งพอเพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเจอปัญหาอะไรหนักหนาและไม่คิดว่าจะเจอเลยค่ะ (เรียกว่า"ภูมิคุ้มกันบกพร่องแล้วกัน") ขอบคุณคุณมากนะคะที่เข้าใจดิฉันว่า ... ดิฉันพ่ายแพ้กับคำว่า "รัก"เพียงคำเดียว ... ถึงแม้ใครจะด่าว่าโง่ ว่าดิฉันกล่อมตัวเอง+หลอกตัวเองว่า"รัก" .. แต่ดิฉันก็ไม่มีเหตุผลอื่นจริงๆ (และก็ยอมรับว่าโง่จริงๆด้วยค่ะ) จากคุณ : PeGion เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 54 18:25:39

ความคิดเห็นที่ 102 สามีของคุณสองคนเป็นคนเห็นแก่ตัวที่สุดเลยนะในสายตาเรา นี่หรือความรักที่เขามอบให้คนที่เขาบอกว่ารัก ความรักที่ถูกแบ่ง มันไม่สมบูรณ์หรอก จากคุณ : อิมาอิซัง เขียนเมื่อ : 29 ก.ค. 54 18:59:58

ความคิดเห็นที่ 103 หากคุณรักคนสองคนในเวลาเดียวกัน จงเลือกคนที่สอง เพราะถ้าคุณรักคนแรกจริงๆ....คุณจะไม่ตกหลุมรักคนที่สองเป็นอันขาด (Johney Depp) มันอาจจะฟังดูเลวร้าย แต่ดิฉันคิดว่าถ้าเค้ารักคุณ เค้าคงไม่รับผู้หญิงคนนั้นเข้ามาในใจอีกคนแน่ๆ เค้าอาจไม่กล้าเลือกเพราะเค้าผูกพัน เสียดาย หรือรู้สึกผิดยังไงก็ช่าง จริงอยู่สมัยก่อนอาจอยู่กันแบบเราสองสามคนได้ แต่สมัยนี้มันเป็นไปไม่ได้ อยากให้คุณเห็นค่าในตัวเอง อย่ารอให้ตัวเองถูกตัดสินอีกเลยค่ะ ในเมื่อความจริงแล้วคุณเลือกได้ จากคุณ : sAilOvEnOk เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 01:22:20

ความคิดเห็นที่ 104 เห็นใจคุณไม่ลงค่ะ ทุกอย่างที่เกิดขึ้น คุณทำตัวเองทั้งนั้น คุณเลือกที่จะให้มันกลายเป็นแบบนี้เอง จากที่อ่าน คุณคงหวังว่าผู้หญิงคนนั้นจะออกไปจากชีวิตคุณ หรือเป็นสามีคุณที่เลือกจะทิ้งผู้หญิงคนนั้นไป ไม่รู้คุณจะกล้าบอกตัวเองมั้ยว่า มันเป็นไปไม่ได้ ถ้าเป็นไปได้ มันเป็นไปตั้งนานแล้ว ยิ่งอ่านไปอ่านมา เหมือนคุณแค่อยากจะถามว่า จะทำยังไงให้อยู่กันแบบเราสามคน แล้วคุณไม่ฟุ้งซ่านมากกว่านะ จากคุณ : ของว่างยามบ่าย เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 18:49:34

ความคิดเห็นที่ 105 อยู่ที่เจ้าของกระทู้จะตัดสินใจ แต่ถ้าเป็นเรา จากคุณ : เออออห่อหมก เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 20:29:58

ความคิดเห็นที่ 106 เรื่องแบบนี้มันพูดยาก เพราะสุดท้ายมันอยู่ที่ตัวเราว่าจะเลือกให้ชีวิตเราเป็นยังไงเพราะ มันผูกพันกันมานาน ถ้าทำใจได้ก็ต้องอยู่กันไปแบบนี้ หากคิดว่าเลิกไม่ได้ หรือไม่ควรเลิก ต้องทำใจยอมรับและใช้ชีวิตกันไป แต่.... ถ้าคุณตัดใจเป็นฝ่ายออกมาเอง เราว่าคุณจะพ้นทุกข์เร็วที่สุดค่ะ เด็กน่ะ ยังไงก็มีพ่อ เพียงแต่ไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่พร้อมหน้า ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ทำไมคุณควรออกมา เพราะอีกฝ่ายเขาคงไม่ไปไหน ถ้าคุณอยากทำให้ตรงกับใจก็บอกให้เขาเลิกไปตรงๆ แต่หลังจากนั้น เชื่อว่าความสุขมันคงยังไม่มี เพราะคุณคงยากที่จะลืมความเจ็บและไม่อาจทำใจเชื่อมั่นในสามีได้ ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจและการเลือกใช้ชีวิตค่ะ หาที่สงบๆ พักสมองพักใจสักพักแล้วค่อยๆ คิดว่าทางไหนเรายอมรับได้มากที่สุด เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : แม่น้องปาย เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 14:52:04

ความคิดเห็นที่ 107 เป็นกำลังใจให้นะค่ะ คุณเป็นคน 1 ที่ใจกว้างนะ รู้ตัวไหม เป็นกำลังใจให้ จากใจจริงค่ะ  ^^ จากคุณ : ซนนี่ เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 54 15:32:41

ความคิดเห็นที่ 108 เป็นคนนึงที่ตินนี้กำลังเจอปัญหาเหมือนตุณ แต่ตอนนี้เมียน้อยกำลังใกล้คลอดคิดว่าคงอึดอัดใจไม่น้อยค่ะเป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : แคทดี้ (ข้าวไผ่) เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 54 21:46:37

ความคิดเห็นที่ 109 ทนไปทำไม อายุยังน้อย การศึกษาก็ดี แม้ไร้ชายที่พึงเชย ก็อย่างมีคู่เสียเลยจะดีกว่า. ทำไมจะต้องแบ่งสามีให้ใคร. หรือทำไมต้องให้ผู้ชายมาย่ำยีศักดิ์ศรีสิทธิความเป็นมนุษย์ของคุณ จากคุณ : somkiat_kk (somkiat_kk) เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 54 21:53:23