มีใครที่รู้สึกว่าพี่น้องตัวเองเป็นคนแปลกหน้าบ้าง
|
 |
ผมกับน้องชาย (อายุห่างกัน 3 ปี) โตมาด้วยกัน เห็นกันตั้งแต่เกิด คุยเล่นกันเหมือนพี่น้องทั่วไป จนผมอายุ 17 เขา 14 เรามีเรื่องกันแล้วผมก็ไม่คุยกับเขาอีกเลย จนผ่านมา 23 ปีแล้ว
ตลอดเวลาเราเป็นคนแปลกหน้าของกันและกัน ไม่พูด ไม่ทักแม้จะอยู่บ้านเดียวกัน เดินเจอกันหน้าปากซอยก็มองหน้ากัน เจอกันบนรถเมล์ระหว่างทางกลับบ้านก็ต่างคนต่างลง แล้วเดินห่างๆกันเข้าบ้าน
นิสัยผมกับเขาต่างกัน ผมดูแลช่วยงานที่บ้านและดูแลพ่อแม่ ส่วนเขา เก็บตัว ไม่สุงสิง ถ้าอยู่บ้านจะปิดห้องดูทีวี เล่นเกมไปตามเรื่อง เวลาฝนตกถ้าคนในบ้านตากผ้าไว้แล้วไม่มีใครอยู่ เขาก็ไม่เก็บผ้าให้ใคร เวลามีผ้าแห้งตากไว้บนราว ถ้าเขาจะตากผ้าที่เพิ่งซักเสร็จ เขาก็จะรูดผ้าแห้งทั้งหมดไปอีกทางหนึ่ง แล้วตากผ้าของตัวเอง ไม่มีการเก็บผ้าของคนอื่น แม้จะเป็นของแม่ก็ตาม แม่เคยเอาผ้า 2-3 ชิ้นไปใส่ตะกร้าผ้าเขาทำนองว่าฝากซักด้วย เขาหยิบออกทันที แต่เวลาเขาตากผ้าไว้และฝนจะตก แม่จะเป็นคนแรกที่วิ่งไปเก็บผ้าให้เขา แต่ถ้าผ้าของแม่ตากอยู่แล้วฝนตั้งเค้า ก็มั่นใจได้เลยว่าต้องเปียกถ้าแม่หรือผมไปเก็บไม่ทัน
เวลากินข้าว เขาจะตักข้าวราดกับแล้วเอามากินบนห้อง ไม่มีนั่งกินกับคนอื่นในบ้าน แม่พยายามบอกว่า นิสัยเขาคือไม่ชอบสุงสิง วุ่นวายกับคนอื่น แต่ผมบอกว่านี่คือ "ความเห็นแก่ตัว"
ล่าสุด...บ้านเรามีปัญหาเรื่องห้องน้ำเก่า พื้นรั่วทำให้ผนังด้านล่างมีน้ำซึม เขาบอกว่าเขาจะสร้างห้องน้ำใหม่ชั้นบนที่อเขาอยู่เป็นของเขาเอง แม่บอกว่าเสียดายเงินแทน จะซ่อมห้องน้ำเก่าให้ (แม่ไม่มีรายได้อะไรแล้ว นอกจากเงินที่ผมกับเขาให้รายเดือน) จากนั้นเขาก็เริ่มรายการ "ขอ" รายการต่างๆในการซ่อมห้องน้ำตามใจเขา แต่ไม่ได้เสนอช่วยเงินแม่เลย น้องสาวซึ่งแยกบ้านไปแล้วพอรู้เรื่องก็บอกให้แม่บอกเขาไปตรงๆว่า "แม่ไม่ได้มีเงินขนาดจะทำห้องน้ำให้หรู่ขนาดนั้น อีกอย่างรายได้อะไรก็ไม่มี เงินที่จะทำนี่คือเงินเก็บแม่ล้วนๆ" ผมคิดว่าเขารู้ว่าถ้าแม่เสนอตัวจ่ายเงิน ท้ายที่สุดก็ต้องเป็นผมนั่นแหละที่ออกให้ทั้งหมด
ผมสงสัยว่าอะไรทำให้น้องที่คลานตามกันมา รักตัวเองได้มากขนาดนี้ ตลอดเวลา 20 กว่าปีผมเสียใจที่ทำใจรักเขา สนิทกับเขาไม่ได้ ผมเสียดายที่เราพี่น้องไม่มีเยื่อใยอะไรต่อกันตามสายเลือดเลย เราเป็นคนแปลกหน้าของกันและกันโดยสิ้นเชิง
กระทู้นี้ถือเป็นการปรับทุกข์ละกันนะครับ ผมไม่ได้มีเจตนาจะว่าเขาผ่านเน็ต และไม่ได้มีเจตนาจะหาแนวร่วมเกลียดพี่น้อง ทุกวันนี้ผมอยู่ชายคาเดียวกับเขาเพราะแม่ ผมเคยคิดจะหาบ้านใหม่แล้วเอาแม่ไปอยู่ด้วย แต่จนใจที่ยังไม่พร้อม หลายครั้งที่น้องสาวกับแม่ปลอบผมว่าอย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ติดยา เสเพล สร้างความหนักใจหรือความเดือดร้อนให้แก่คนในบ้าน
ขอบคุณครับที่อ่าน
| จากคุณ |
:
Shakesple 
|
| เขียนเมื่อ |
:
14 ส.ค. 54 16:24:01
|
|
|
| 
