ความคิดเห็นที่ 1 ไม่เคยโดนจีบอ่ะคะ ><" เคยแต่ไปลวนลามผู้ชายบนรถของเค้าค่ะ ^^ จากคุณ : กุลสตรี_ขี้เซา เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 21:42:14

ความคิดเห็นที่ 2 บอกก่อนเลยว่า การเดินทางด้วยรถไฟนี้ กินระยะเวลาเทียบเท่ากับการบินไป ออสเตรเลีย (8-9 ชั่วโมง ที่ซิดนีย์) ในระยะเวลาปกติของรถ สปินเตอร์... สำหรับขบวนรถด่วน ก็ 10-12 ชั่วโมง เหมือนบินจากไทยไปยุโร  บางครั้งหัวจักรรถไฟพัง ซึ่งเกิดได้บ่อยแทบจะทุกวัน หรือไม่ก็ไปชนวัว ชนรถ ชนคน ก็ทำให้การเดินทางยืดระยะเวลาไปอีก สำหรับขบวนรถเร็ว ซึ่งความจริงน่าจะเรียกว่า รถเร็ว (ตรงไหน) ก็ไม่ได้แตกต่างกันเลย เพียงแต่ว่าขบวนนี้จะจอดทุกสถานี เล็กน้อยก็จอด ต่างจากสปินเตอร์และรถด่วนซึ่งจะจอดแค่สถานีใหญ่ๆ เท่านั้นค่ะ ในเมื่อระยะเวลาในการเดินทางโดยรถไฟ เหนาะๆ แล้วนี่ก็ 8 ชั่วโมง..โฮววว..เปรมเลยล่ะคราวนี้ ตอนเดินทางมาถึง สุรินทร์ พี่แกก็จะเล่าเรื่องเกี่ยวกับสุรินทร์ให้เราฟัง ไล่มาเรื่อยๆ จนถึงบุรีรัมย์ เรื่องปราสาทหิน ประวัติศาสตร์การต่อสู้ พี่แกรู้หมดทุกอย่างเลย แต่เราเริ่มหิววว เลยจะซื้อไก่ย่าง (ไก่ย่างบนรถไฟอร่อยมาก หากไม่นับระยะเวลาการค้างคืน คนขายจะมีหน้าตาละม้ายคล้ายไก่ด้วย) พี่แกก็สปอร์ตจ่ายตังค์ให้ เราบอกว่าไม่ต้องก็ยังดันทุรังจนแม่ค้าถือวิสาสะเอาเงินของพี่แกไป เราเลยตกอยู่ในภาวะจำยอม ซื้อให้ก็กินก็ได้วะ ของฟรี!!! แล้วเขาก็บอกชื่อเรา แนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการค่ะ แต่เราจำไม่ได้เลยค่ะ ตอนนี้ก็ยังคิดไม่ออก หลังจากซื้อข้าวซื้อไก่และหลายสิ่งอย่าง พี่แกก็ซื้อน้ำ ซื้ออะไรให้เรากินอีก เราจะจ่ายก็ไม่ยอมค่ะ พี่แกเล่นบทพี่มีแต่ให้อย่างเดียว... คือเรื่องซื้อน้ำซื้อข้าวเนี่ย ถ้าเราไม่ได้เห็นกับตา ไม่ได้อยู่ด้วยตอนที่ซื้อ เราก็จะไม่รับเด็ดขาดค่ะ เพราะเราก็คิดว่าเขาอาจจะใส่อะไรลงไปในน้ำก็ได้ เราไม่รู้ เราไม่เห็น เราไม่ควรไว้ใจ แต่ตอนซื้อ ตอนหยิบส่ง เราเห็นทุกขั้นตอน เราเลยกินได้แบบไม่เครียดค่ะ แล้วพี่แกก็ลุกเดินไปไหนไม่รู้ ไปที่ท้ายตู้ขบวน...เราเดาว่าต้องไปโทรหาแฟนแน่เลย ไม่ก็สูบบุหรี่ ส่วนเราก็นั่งกินไป อ่านหนังสือไป แล้วก็โทรไปบอกแม่ว่าเจอคนแบบนี้ๆ บนรถไฟ บลาๆๆๆ แม่ก็ตกใจมาก...บอกเราว่า..."อย่าไปทำอะไรเขานะลูก" อ้าว 555 จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 21:43:03

ความคิดเห็นที่ 3 เราก็กินไปเรื่อยๆของเราคนเดียวค่ะ แล้วเขาก็เดินกลับมา พร้อมทำสายตากรุ้มกริ่มใส่ นั่งพิมพ์ไปหน้าพี่เขาคนนั้นก็ลอยมา วู้ว โคตรหล่อนิ่ โคตรหล่อเลย ฮา... แต่ว่าพี่เขาถือเบียร์กระป๋องมาด้วย สองกระป๋อง แอร๊ยย...ตอนนั้นเราก็อ่านหนังสือไป แต่ในใจเริ่มคิดแล้วว่า..เอาล่ะวะ ขนาดไม่เมายังมึนขนาดนี้ แล้วนี่ถ้ากรึ่มๆ อีกมันจะเป็นยังไงกันนะ คงพล่ามเก่งกว่าเก่า มือไม้จะปลาหมึกไหม สารพัดสิ่งทีจะคิดในตอนนั้นค่ะ แล้วเขาก็ล้วงมือมาในห่อข้าวเหนียวเรา....เขามาจกข้าวเหนียวกับเรา!!! ว้าวววว ทำบุญร่วมชาติ จกข้าวเหนียวร่วมถุง 555...ตอนอ่านเหมือนจะขำนะคะ แต่ตอนนั้นเรางงนะ ว่าทำไมมากินกับเราได้ไง เพราะว่าเราซื้อกินคนเดียว อ๋อ..แต่เพราะว่าเขาจ่ายตังค์ให้ใช่มั้ย เขาเลยถือสิทธิ์มากินกับเรา...อืม... ของฟรีไม่มีในโลก...เมื่อไหร่จะถึงกรุงเทพซักทีเนี่ย!! จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 21:47:12

ความคิดเห็นที่ 4 ผมเนี่ยจะโดนลวนลามด้วยสายตาตลอด จนรำคาญมากๆ ไม่ว่าหญืงหรือชายชอบมองผมตลอด ไอ้เราก้อดันเสน่ห์แรง ซะนี่ จากคุณ : clckjs เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 21:50:27

ความคิดเห็นที่ 5 ไอย่ะ  ...ไอ้เราก็ยิ่งชอบนั่งรถไฟไปไหนมาไหนคนเดียวบ่อยๆซะด้วย จากคุณ : เด็กหญิงมะเดี่ยว เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 22:01:49

ความคิดเห็นที่ 6 รออ่านต่อครับ ^^ จากคุณ : tsugunaga เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 22:11:11

ความคิดเห็นที่ 7 เราก็งงมาก ที่พี่เขาทำแบบนั้นกับเรานะคะ เหมือนว่ารู้จักกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน น้องผู้หญิงคนที่ลุกไปนั่งที่อื่น ก็มองที่เราแบบงงๆ และก็มองไปที่พี่ผู้ชายคนนั้นแบบงงๆ ค่ะ อืม..พี่ก็งงเหมือนกันน้อง....เราสองคนก็กินข้าวด้วยกันค่ะ แบบงงๆ ถ้าใครไม่รู้คงนึกว่าเป็นแฟนกัน __'' เขาก็เริ่มถามว่าชื่ออะไร (ความจริงถามตั้งแต่ต้นทางแล้ว) เรียนที่ไหน อยู่ที่ไหน บลาๆ มีแฟนหรือยัง (โอ๊ววว เบียร์นี่มันช่วยให้คนเรากล้าจริงๆ) เราก็เลยบอกไปค่ะ เพราะว่าพี่เขาบอกมาว่าเขาเป็นคนแถวนั้น อ่ะๆ เราก็เชื่อไปจะได้จบๆ กินข้าวเสร็จ เราก็ดูดนิ้วค่ะ (ฮ่าๆ กริยาไม่งามอย่าทำตามนะจ๊ะเด็กๆ) เขาก็ซื้อทิชชู่มาให้อีก ซื้อน้ำซื้ออะไรมาให้กินอีก อิ่มๆๆ หนังท้องตึงหนังตาเริ่มหย่อนจริงๆ แล้วคราวนี้ รถก็แล่นผ่านถึง โคราช... วิวข้างทางที่โคราชก่อนถึงโรงปูน จะสวยงาม มีเทือกเขาให้ดูเยอะแยะ เราก็จะหลับแล้ว คืออยากหลับมาก เพราะเหนื่อย พี่แกก็สะกิดแขน ..คราวนี้เริ่มมีสะกิดแขน เราเลยมองหน้าไปครั้งนึง แล้วพูดขึ้นมาดังๆ เลยว่า "พี่มาทำอะไรรุ่มร่ามเนี่ยะ เพิ่งรู้จักกันเนี่ยะ คนจะหลับจะนอน" ฮ่าๆๆ ได้ผล คนหันมามองทั้งขบวนเลย พี่เขาก็ทำปาก จุ๊ๆ อย่าเอ็ดไป คนเยอะอายยยยยยย...อ้าว...เมิงมาสะกิดแขนทำไมล่า เขาก็เริ่มอธิบายเทือกเขา ว่าเหมือนช้าง เป็นรูปงวงช้างนะ ถ้ามองดีๆ เออๆ ตอนนั้นเราก็เชื่อนะ ก็พยายามมองให้เหมือนงวงช้างตามพี่แกหน่อย พี่แกก็ชี้นั่น ชี้นี่ไปทั่ว อธิบายนั่นนี่ แล้วแอบมีหยอดว่าอยากพามาเที่ยวโคราช เออๆ หยอดๆ มา รีบหยอดจะได้รีบนอน ตอนนั้นไม่ไหวแล้ว อาหารออกฤทธิ์บวกกับเสียงพี่เขาพล่าม เลยหลับแม่มเลย 555 ....หลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ มาตื่นอีกทีก็ตอนที่เครื่องจักรพัง...อีกแล้วครับท่าน...พังตล๊อดดดดด ที่โคราชก่อนเข้าสระบุรี 555 ก็นั่งหน้าเน่ากันไปทั้งขบวนนะ เราก็ตื่นมา ยังพบว่าพี่คนนี้ยังไม่หลับไม่นอนเว๊ย ซักพักหันหน้ามาสบตาปิ๊งๆ กับเราอีก รู้สึกอีดอัดปนรำคาญพี่แกมาก แต่ก็อารมณ์ดีขึ้นแล้วเพราะว่าได้งีบหลับ เลยลุกไปเข้าห้องน้ำ อ้าว เห้ย...ลุกเดินตามมาทำไมอ่ะ กลัว...กลัวเขาผลักไปในห้องน้ำ เพราะครูสมัยมัธยมเคยเล่าให้ฟัง ว่ามีผู้หญิงคนนึงเดินทางคนเดียวนี่แหล่ะ แล้วเดินเข้าห้องน้ำมีผู้ชายเดินตามแล้วเข้าห้องน้ำไปกับเธอ.. เราก็เดินไปเข้าห้องน้ำพี่เขาก็เดินตาม พอจะถึงห้องน้ำ เราไม่เข้า แต่ว่ายืนตรงอ่างล้างหน้าแทน เพื่อให้เขาเดินผ่านไปก่อน เขาก็ไม่ไปอ่ะ พอถามก็บอกว่าจะมาล้างหน้า อ้าว..จะมาล้างหน้าเวลาเดียวกันอีก 555 จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 22:11:56

ความคิดเห็นที่ 8 เราก็ไม่ล้างสิคะ ในใจคิดระแวงหมดเลยตอนนั้น แต่ก็ยังอุ่นใจเพราะว่าใกล้ๆ กันมีพนักงานเสิร์ฟอาหารนั่งอยู่ค่ะ ชั้น Premiun Economy Class ของ การรถไฟไทย มีพนักงานต้อนรับเหมือนเครื่องบินเลยเชียวคุณ ^^ เราเลยไม่ล้าง แต่ก็รีบเข้าประตูห้องน้ำแทน สงสัยเพราะอารมณ์ตื่นกลัวบวกกับตกใจและระแวง ประตูเปิดเท่าไหร่ก็เปิดไม่ออกซักกะที เราก็ดึงๆๆๆ มันก็ไม่ออก เริ่มหน้าเสีย ฉี่ก็จะเริ่มเล็ดแล้ว ทำไงดี...แป่ว พี่เขาเอามือมาผลักให้นิดเดียว ประตูเปิดออกเฉยเลย เพล๊ง! เพล๊ง! เพล๊ง! หน้าแตกแหวกชิมิ !! เกร็ดความรู้เกี่ยวกับรถไฟไทยอีกนิดหนึ่งนะคะ...ห้องน้ำชั้นสอง จะสะอาดกว่าชั้น 3 พอสมควร ไม่ค่อยมีกลิ่น แต่ว่าจะลำบากเรื่องกระดาษชำระและการกดน้ำชำระล้าง เพราะต้องเหยียบ "กระเดื่อง" มั้งนะ ไม่มั่นใจ แต่ว่าเวลาเข้าไปในห้องน้ำเขาจะมีป้ายจางๆ ซีดๆ (ถ้าไม่สังเกตุก็มองไม่เห็น) บอกอยู่ค่ะ เราก็เหยียบๆๆ ให้น้ำมันไหลแรงๆ ถ่วงเวลาว่าพี่คนนั้นจะไปแล้วหรือยัง ฮ่าๆ อ๊าสสสสสส์....เสร็จกิจแล้ว ก็แต่งตัวเกือบเรียบร้อยแล้วลุกพรวดดดดดดด ..ลุกขึ้นมา อ้าว ไหงกลายเป็นหลังคาบ้านคนล่ะ โห..สายตาพี่วินแมงกะไซต์กับเรานี่ประสานกันอย่างจังเลย...เราเสียสาวให้สายตาพี่เขาหรือเปล่า? โหยยย อายมากกกกก แต่ก็คิดว่าคงได้เจอกันแค่ครั้งเดียแหล่ะ เลยไม่คิดมากเท่าไหร่ รีบเปิดประตูออกไป ผ่าง !! ผ่าง !! ผ่าง !! พี่คนนั้นยังไม่ไปไหน ยืนเท่ห์อยู่ตรงหน้า... จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 22:20:57

ความคิดเห็นที่ 9 ไม่ชอบโดนลวนลามทางสายตาและวาจาเลยค่ะ หงุดหงิด จะทำอะไรมันก็ไม่ได้ กลัววันหน้ามันยกพวกมา ใส่กระโปรงยาวถึงตาตุ่ม เสื้อยืดธรรมดา ไม่เว้า มันยังมองกรุ้มกริ่มๆ ไร้มารยาทมาก ด่าก็ไม่ได้ อึดอัดมาก มีอะไรช่วยผู้หญิงเราๆได้บ้างไม๊ จากคุณ : GalBaThoRiX เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 22:26:54

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณทุกท่านที่มาติดตามค่ะ ความจริงเรื่องพวกนี้ การรู้ทางหนีทีไล่และการวางตัวเป็นสิ่งสำคัญมากค่ะ ทุกครั้งเลยที่เดินทางไกลๆ เราจะเลือกเดินทางตอนกลางวันซะส่วนมากค่ะ (ขึ้นเครื่องก็ตอนกลางวัน แม่บอกว่าเพลียกับเรามาก 55)  และก็จะพกหนังสือเล่มหนาๆ ไว้อ่านค่ะ กะเวลาระหว่างการเดินทางไปถึงปลายทางว่าน่าจะพอดี เพื่อกันคนที่เราไม่อยากสนทนาด้วยในระดับแรกค่ะ ห้องน้ำของการรถไฟไทย ไม่ว่าชั้นไหนก็ตาม จะไม่มีการแบ่งแยกระหว่างห้องน้ำหญิงและห้องน้ำชาย ซึ่งความเห็นส่วนตัวคิดว่าน่าจะมีการแบ่งห้องน้ำนะคะว่าฝั่งซ้ายเป็นห้องน้ำหญิง ฝั่งขวาเป็นห้องน้ำชาย เพื่อความผาสุกของสุขอนามัยของทั้งสองเพศค่ะ เดินออกมาก็งงอีกเหมือนเดิมแหล่ะค่ะ จะให้ทำไงได้ ห้องน้ำอีกฝั่งก็มีแต่ว่าทำไมพี่เขาไม่เข้าไปล่ะ ...ทางเดินจากที่นั่งมาห้องน้ำ จะมีประตูกดเลื่อนแบบอัตโนมัตินะคะ แต่ว่าเวลากดเลื่อนประตูจะเลื่อนช้าบ้าง เร็วบ้าง เพราะว่าดอกยางมันฝืด (ใช้คำผิดขออภัยด้วยค่ะ) ตอนนั้นก็มีแค่เราสอง...เหมือนฉาก กวน มึน โฮ ตอนนางเอกลุกไปเข้าห้องน้ำเลย แอร๊ยยยส์ 555 เป็นไปดังคาด...พี่เขาขอที่อยู่เรา ที่อยู่ที่บ้านน่ะค่ะ โว้ววววว...ตอนนั้นทำยังไงดี เหม็นเบียร์ที่ปากพี่เขาก็เหม็นค่ะ เราก็บอกปัดไปว่าไม่สะดวกจะให้ แค่นี้แหล่ะ ปวดท้องเมนส์มาก อยากนอนพักค่ะ ทำนองนี้อ่ะนะ แล้วก็เดินกลับมาที่ที่นั่ง กดประตูอัตโนมัติเราก็เดินนำ โดยมีพี่เขาเดินตาม......สภาพเหมือนแฟนง้อกันเลยเดินตามก้นกันมาต้อยๆๆ 55 จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 22:34:22

ความคิดเห็นที่ 11 2 ชั่วโมงผ่านไป ก็ไม่มีทีท่าว่าหัวจักรจะซ่อมเสร็จ ก็นั่งเงียบๆ ท่ามกลางหุบเขา เสียงหริ่งเรไรก็ร้องระงมไพร..แป่ว..น้ำเน่า... พี่เขาก็รุกหนักเลยล่ะค่ะคราวนี้ ถามเราว่าอ่านหนังสืออะไร ใครเขียน เกี่ยวกับอะไร ถามๆๆ เราก็ไหนๆ ก็เลี่ยงไม่ได้แล้ว ก็ตอบไปเลยแบบวิชาการด้วยนะ มีสาระ ก็เออออคุยกันไป พูดไปพูดมาก็เริ่มลามมาขอที่อยู่เหมือนเดิม ตื๊อนานมาก จนไม่รู้จะทำยังไง แต่ถ้าเราไม่ปริปรากพูดออกไปเขาก็ไม่มีวันรู้ใช่มั๊ยคะ? ใช่แล้ว พอเขาถามถึงตรงนี้ทีไร เราก็เงียบไม่พูด เขาถาม 10 ครั้ง เราก็เงียบไม่พูดค่ะ ถึงเขาจะกรึ่มๆ ด้วยเบียร์ 2 กระป๋องนั้น เขาก็ไม่ลวนลามเราค่ะ เพราะว่าโดนเราพูดดังๆ ไปแล้วในตอนต้นนะคะ คนในขบวนก็จำหน้าได้ ตำรวจรถไฟก็เดินไปมา ก็อุ่นใจได้ในระดับหนึ่ง พี่แกเริ่มเล่าชีวิตที่บ้านให้ฟัง มีพี่น้องกี่คน พ่อแม่ทำงานอะไร ..จริงไม่จริงไม่รู้..เราก็ฟังไป...สมัยนั้นถ้ามี ไอผอดเหมือนสมัยนี้ก็น่าจะดี จะได้เอามาเสียบๆ ฟังเพลงแทนฟังเสียงพี่คนนี้ ..หลายคนคงสงสัยว่าทำไมไม่ฟังเพลงในมือถือล่ะ ในมือถือก็ฟังวิทยุได้ โถ่..มือถือเราหน้าจอเขียวอ่อน ไม่มีวิทยุให้ฟังเลย พี่เขาก็เริ่มหยิบกระเป๋าสตางค์ของเขาขึ้นมา เราก็งงว่า  What kind of wood will you come?  (ภาษาอังกฤษเพี๊ยนๆ นะคะ เอาไว้ใช้ในหมู่เพื่อน)  แล้วพี่แกก็เริ่มหยิบบัตรประชาชนมา ให้เราถือไว้...อ้าว...เมิงบ้าไปแล้วอ้ายคุณพี่ เพลียยยย แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 54 23:09:44 จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 22:41:27

ความคิดเห็นที่ 12 มาทันจขกทยังเล่าไม่จบซะด้วยสิ เคยนั่งรถใต้ดิน เจอผู้ชายคนนึงมายืนเกาะเสาอยู่ข้างหน้าเรา เพราะเรานั่งริม ก็ไม่คิดอะไร เป้าเค้าอยู่ตรงหน้าเราพอดี ก็คิดในใจ คนมันเบียด พอผ่านไปสองสามสถานีคนลงสุขุมวิทหมดเลย คราวนี้โล่งมาก พี่แกก็ยังยืนเอาเป้าชี้หน้าเราอยู่ เราก็ไม่อยากมองตรง ก็หันข้างไปทางนู้นทีทางนี้ที แต่คงมองออกมากเลยล่ะว่าอึดอัด เพราะว่าคนอื่นก็มองเราแบบงง ๆ ปนสงสาร ที่ยืนเยอะแยะ มาเอาเป้าชี้หน้าหนูทำไม แบบยืนแอ่นมาก เบียดขาเรามาก หนุ่มออฟฟิซธรรมดานี่ล่ะหน้าตาไม่แย่ แต่ทำไมทำแบบนี้ กว่าจะถึงบ้านนี่เมื่อยคอและสายตามาก ต้องพยายามมองทางอื่นตลอด ไม่ก้มก็ซ้ายขวา มองตรงไม่ได้มันเมื่อยมากรู้มั้ย ขนาดเราจะลงแล้วทำท่าจะลุกมันยังไม่ขยับตัวเลย ต้องเบี่ยงตัวเองเกือบไปนั่งตักคนข้าง ๆ แล้วค่อยยันตัวลุกได้ คิดแล้วน่าจะตะโกนด่ามันไปเนอะตอนนั้น คิดช้าไปหน่อย อีกอาทิตย์ถัดมา ขึ้นพร้อมน้องชาย บังเอิญเจอป๊ะผู้ชายคนเดิมอีก สะกิดน้องชี้ให้ดูแทบไม่ทัน ไอ้นี่บ้ากาม ส่วนที่อังกฤษ บางคนรักจะมองก็มองแล้วยิ้มให้ตลอดทาง เค้าชอบคิดว่าคนเอเชียขี้อายเพราะว่าเราไม่ยิ้มตอบเนี่ยนะ ก็กลัวเค้าคุยด้วยต่อนี่นา ไม่ชอบคุยกับคนแปลกหน้า แถมบางทีบางคน (ที่ไม่หล่อ) จ้องจนอึดอัดเราก็ขมวดคิ้ว ถอนหายใจใส่เลยว่ารำคาญ ถ้าคนไหนหล่อเราก็หลบตาเขินแบบสวย ๆ ไป ฮ่าๆ บางคนทักเราก็ทำเป็นไม่ได้ยินไปซะ จบเรื่องเล่า จากคุณ : PuppyPower เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 22:42:31

ความคิดเห็นที่ 13 จะรอเจ้าของกระทู้ไหวไหมเนี่ย ง่วงนอนมากเลยย แต่อยากรู้ก็อยากรู้ ถ้าไม่ไหว ไว้อ่านต่อพรุ่งนี้นะคะ จากคุณ : ต้นข้าวชาวนา เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 22:47:35

ความคิดเห็นที่ 14 ถ้าคนแบบว่าเคลิ้มง่าย เจอแบบนี้เข้าไปก็อาจจะเคลิ้ม คิดว่านี่เป็นรักแรกพบ บุพเพสันนิวาส ด้วยหน้าตา เหตุการณ์ การกระทำในช่วงเวลา 10 กว่าชั่วโมง มันก็นานมากเลยนะคะ กับสถานที่ที่เรานั่งอยู่ด้วยกันในตอนนั้นทั้งวันด้วยแล้ว เราก็ถือบัตรประชาชนเขามาล่ะ ก็ไม่ได้อ่านหรอกนะ แต่ว่าตาดันไปเห็นเอง 55 ก็พอรู้ว่าเขาเป็นคนที่ไหนอย่างไร สมใจเขาที่อยากให้เรารู้แหล่ะ แล้วเขาก็อธิบายว่าพี่มีปัญหากับที่ทำงาน  (อืม) พล่ามๆๆๆ  แล้วก็ถามเราว่า เราชอบสเป็คผู้ชายแบบไหน เราก็บอกว่าจะอยากรู้ไปทำไมกันพอเหอะ จะเข้าสระบุรีแล้วเนี่ยะ เขาก็บอกว่า เขายังไม่มีแฟนนะ มาคุยกับเราถูกคอมากเลย (ตรงไหนเนี้ยะ ที่ผ่านมาเราเป็นฝ่ายฟังมากกว่าพูดซะอีก___'') รู้สึกถูกชะตาเหมือนรู้จักกันมานานแล้ว คุ้นๆ ว่าเคยเจอหน้า (ตลอด ส่วนมากมามุกนี้ตลอด) เขาถามเราว่าเรามีกระดาษไหม เราก็บอกวามีแต่หนังสือ เขาก็ขอปากกา เราก็บอกว่ามีแค่ดินสอ (เป็นคนพกดินสอปากกาตลอดเวลาการเดินทาง ชอบเขียนนั่นนี่) แล้วเขาก็เขียนชื่อเขาและชื่อเราในด้านในของหนังสือของเราที่เราอ่าน รู้สึกว่าตอนนั้นเขาเรียกเราว่าก้อยมั้งนะ เพราะเราบอกว่า อยากเรียกอะไรก็เรียก โอ้วว นี่เขาเรียกว่าหยอด หรือว่าหว่าน หรือว่าจีบ เนี่ยะ  เพลีย..เอากับพี่แก... แล้วก็เขียนกลอนอะไรไม่รู้ให้เราด้วยนะ วรรคหนึ่ง พร้อมเบอร์โทรของพี่แกเสร็จสรรพ แล้วพี่เขาก็หยิบบัตรประชาชนของพี่เขาคืนไป แล้วก็แบะให้ดูในกระเป๋าตังค์หมดทุกส่วน..... แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 54 23:12:40 จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 22:48:21

ความคิดเห็นที่ 15 โอ จขกท.เล่าได้เป็นฉากๆมากค่ะ 555555 ติดตากมันเลยทีเดียว ที่เคยโดนจีบก็มีบ้างค่ะ บน BTS เคยยืนจับเสาจะหลบคุณป้าให้เดินออก แต่ขยับตัวพลาดไปหน่อยเลยล้มใส่คุณผู้ชายท่านนี้ ตอนเราลงสถานีเค้าก็ลงตามมาขอเบอร์ ทั้งๆที่เค้าไม่ได้ลงสถานีนี้เลย (รู้เพราะเห็นตอนเค้าขึ้นบันได BTS กลับขึ้นไปค่ะ ฮ่าๆ) แต่โดนลวนลามเนี่ย เจอบน BTS เหมือนกัน ขึ้นจากสยามไปเส้นศาลาแดง คนแน่นมากกกกกกกกค่ะ เราก็ยืนจับเสาเหมือนเคย แต่แล้วก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมาโดนก้นตลอดเวลา ตอนแรกนึกว่ากระเป๋าคนข้างๆเลยไม่ได้คิดอะไร แต่ทีนี้หนักๆเข้ามันชักเหมือนถูกดันจากข้างหลังมา เลยหันไปดู เต็มๆเลยค่ะคุณเอ๊ยยยยยยยยย โมโหมากตอนนั้น เลือดขึ้นหน้าเลย ก็เลยพูดเสียงดังขึ้นมาว่า "จะจับอะไรนักหนาคะ ก้นคนนะ ไม่ใช่เสา จับอยู่นั่นแหละ!!" เค้าก็เลยเว้นระยะห่างออกไป เฮ้อ ใจจริงอยากจับส่งยามมาก แต่คนบ้าที่ไหนจะยอมลงจากรถไฟมาให้ตัวเองโดนจับ -_-" จากคุณ : Fairy tale is a lie เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 22:56:13

ความคิดเห็นที่ 16 ผมเคยเป็นเด็กฝึกงานของสายการบินชื่อดัง โดนผู้บริหาระดับสูงผู้หญิงรุ่นแม่ จับไหล่แล้วบอกว่าคล้ายๆลูกชาย เลื่อนลงมาเอว แล้วมาค้างที่ตรูด ผมงี้ตกใจ เห็นเป็นคนใหญ่โตและไม่คิดว่าจะโดน เลยทำบุญให้จับไปสักพัก รีบชิ่งกลับแผนก พอพักเที่ยง แกโทรมาหาหัวหน้าชวนผมไปกินข้าว 555+ กรูไม่ไปหรอก หัวหน้าผมขำแกบอกว่า แสดงว่าเจอไรดีๆมาดิ จากคุณ : เย็นตาโฟใส่ไข่พะโล้ เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 23:01:33

ความคิดเห็นที่ 17 กุลสตรี_ขี้เซา : แบบนี้ผู้ชายหวาดกลัวเป็นแถบแน่นอนเล๊ยย clckjs: ระหว่าง ญ และ ช เพศไหนมองลวนลามมากกว่ากันคะ 55 เด็กหญิงมะเดี่ยว: อ๋ายหยา ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดีๆ ละกันค่ะถ้าเจอคนดีดี ไม่แน่อาจจะเจอคู่แท้ก็ได้ 555 tsugunaga: ขอบคุณมากเลยค่ะ อยากแชร์ประสบการณ์ให้ทุกท่านได้อ่าน และสนุกร่วมกันค่ะ GalBaThoRiX : ต้องดูเป็นกรณีไปค่ะ ถ้าใส่เสื้อผ้ามิดชิดแล้ว (เหมือนเราตอนนั้นเราก็แต่งตัวมิดชิดอย่างสุภาพมาก) เขายังมองก็ถือว่าเราคงเป็นคนที่น่ามอง น่าเข้าใกล้ค่ะ ถ้าสถานที่นั้นไม่น่ากลัว คนเยอะ ก็น่าจะลดความระแวงลงได้เปลาะหนึ่งค่ะ PuppyPower: ผู้ชายคนนั้นคงเป็นเซลล์แน่นอนค่ะ เพราะว่ามีเป้าตลอด 555 ต้นข้าวชาวนา : แค่แวะเข้ามาอ่านก็รู้สึกขอบคุณมากแล้วจ้า ^^ Fairy tale is a lie : แฟรี่เทล อีส อะ ลาย แต่ว่า มาย สตอรี่ อีส อะ ทรู้ด นะจ๊ะ ^^ เกิดเป็นหญิงต้องระวังตัวค่ะ ถ้าลวนลามทางสายตาแบบไม่น่าเกลียดก็หยวนๆ กันไปค่ะ แต่ถ้าไม่ไหว คงต้องเรียก รปภ.ค่ะ จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 23:20:36

ความคิดเห็นที่ 18 เย็นตาโฟใส่ไข่พะโล้: ผู้บริหารท่านนั้น อาจจะอยากได้คุณไปเป็นลุกบุญธรรมก็ได้นะคะ โชคใหญ่ หล่นใส่แล้ววววว เย้ๆๆ 555 เรานึกว่าเรื่องพวกนี้จะเกิดแต่กับผู้หญิงเสียอีก แสดงว่าคุณต้องน่าเข้าหาและน่าค้นหามากๆ เลยใช่มั้ยคะ ^^ จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 23:23:36

ความคิดเห็นที่ 19 เล่าต่อจิ่กะัลังหนุกเลยย จากคุณ : บ้าที่สุด!!! เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 23:24:50

ความคิดเห็นที่ 20 ค่ะ พี่เขาก็เริ่มเปิดกระเป๋าตังค์ทีละส่วน บอกว่าบัตรเครดิต พี่ได้แต่ไดมา วงเงินเท่าไหร่ อะไรยังไง (ตอนนั้นยังเด็ก แอ๊บแบ๊วด้วย ไม่รู้เรื่องบัตรเครดิตอะไรหรอก รู้แต่ว่ารูดได้แค่นี้ค่ะ) แล้วก็โชว์สารพัด รูปถ่ายของพี่เขาใบเล็กๆ อ่ะค่ะ หยิบมาให้เราดู คงกะจะให้เราคอมเม้นต์ แต่เราก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี ก็บอกว่าดูดีค่ะพี่ ดูดีค่ะ รถแล่นเขาสระบุรีแล้ว ผ่านโรงปูน...เข้าแก๊ปอีกแล้ว...พี่ก็เริ่มพล่าม มีเพื่อนทำงานที่นี่นะ อย่างนั้น อย่างนี้ ระเบิดปูน ทำแบบนั้น แบบนี้ ธรรมชาติ สายน้ำ ที่ท่องเที่ยว กะหรี่ปั๊บอร่อยอย่างนั้น อย่างนี้ ตอนนั้นก็ค่ำแล้ว กำหนดปกติที่จะถึงหัวลำโพงก็คือเวลา 23.10 ประมาณนี้มั้งนะ รู้แต่ว่าห้าทุ่มแน่นอนถ้าไม่พังระหว่างทาง จำเวลาไม่ค่อยได้แล้ว อยากรู้ก็ไปเช็คเอาที่เวปการรถไฟไทยนะคะ ฮ่าๆ ข้างนอกก็จะมีแสงไฟสวยงามบ้าง สลับกันไป พี่แกก็จะเล่านั่น เล่านี่เหมือนเดิม ย้ำเหมือนเดิม ว่ารู้จักกับน้องก้อยถือว่าโชคดีมาก พี่เดินทางไปกลับกับรถไฟหลายปี ไม่เคยเจอคนที่ถูกใจแบบนี้เลย (ตลอดด ผู้ชายอ่ะ มุกนี้ตลอดดดดด) ถ้าหน้าตาไม่ดีเราไม่เสวนานานขนาดนี้นะเนี่ยะ แล้วถ้ามาปลาหมึกใส่เรา เราก็คงไม่ปล่อยมาขนาดนี้ แต่อันนี้แค่พล่ามๆ หัวงูหน่อย ก็ปล่อยแกไป เพราะจุดหมายปลายทางเรามันคนละเส้น เราจะลงหัวลำโพง. ...เออ...ออกมาถึงสถานีสระบุรี เริ่มมีคลื่นโทรศัพท์ ก็เลยกดหาแฟนเลย ฮ่าๆๆ ดูซิว่าพี่คนนั้นจะเป็นยังไง จีบกรูดีนักใช่มั้ย จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 23:30:53

ความคิดเห็นที่ 21 เคยโดนกระเป๋ารถเมล์สาย 8 เอาตรงนั้นมาสีไหล่ เพราะเรานั่งอยู่อ่ะค่ะ คนก็ไม่เยอะนะ สีกูอยู่ได้(แต่ตอนนั้นไม่กล้าเลยรีบลงรถเลย พร้อมโทรเพื่อนร้องไห้เลย แบบว่าเสียใจที่ไม่เปิดให้ดูรู้แล้วรู้รอดไป ล้อเล่นค่ะ) และเคยไปแทะโลมฝรั่งที่แอร์พอร์ตแถมขึ้นเครื่องลำเดียวกันอีก เสียดายนิดนึงตรงที่เพื่อนเราไปบอกฝรั่งคนนั้นว่าเราชอบเค้านะ แล้วเค้าหันมายิ้มให้เราแต่เรากลับทำหน้าเหี้ยมใส่เค้าว่าอะไร อิชั้นไม่ได้ปลื้มคุณนะ แบบว่าเก๊กอ่ะ ก็แห้ว ตามระเบียบคนขี้อาย จากคุณ : mudjai404 เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 23:36:39

ความคิดเห็นที่ 22 บ้าที่สุด!!!  : อย่าเร่งจิ่ เค้านั่งพิมพ์ไปด้วย คิดไปด้วย แล้วก็เรียบเรียงดีดี ให้ตะเอ๊งได้อ่านเรื่องดีดีไง อย่าใจร้อนจิ่ (ฮ่าๆๆ น่ารักจังเลยค่ะ พิมพ์แบบนี้ รู้สึกว่าตัวเองเด็กลง) ก็กดโทรศัพท์ไปค่ะ ตอนนั้นก็ดึกแล้ว รู้แน่นอนว่าไปถึงเลทแน่ๆ หลายชั่วโมงด้วย ก็เลยโทรไปบอกหน่อยว่าถึงไหนอะไรยังไงแล้ว แป่ว...ไม่มีคนรับสาย...อดจะได้โชว์พาวเลย ว่าเรามีแฟนแล้ว.... โทรบอกแม่ดีกว่า ว่าถึงสระบุรีแล้ว เดี๋ยวก็อยุธยา เดี๋ยวก็รังสิต ดอนเมือง หลักสี่ บลาๆๆ หัวลำโพง แม่ก็ถามว่าคนที่นั่งข้างๆ ลงหรือยัง ก็บอกไปว่ายังคงอยู่ ไม่รู้ว่าจะแยกทางกันตอนไหน แม่ก็ถามว่าเขาทำอะไรไหม..ก็บอกแม่ว่า.. "ทำค่ะแม่"... ทำให้หนูอิ่ม เพราะว่าไม่ต้องจ่ายตังค์เลย เขาเลี้ยง ฮ่าๆๆๆ แม่ก็เตือนให้ระวังตัวเอง เราก็บอกแม่ไปว่าไม่ต้องห่วง...สงสัยพี่เขาคงได้ยินเสียงแม่เราพูดออกจากมือถือ (รถชั้นสอง จะไม่เสียงดังเท่ากับชั้นสาม เสียงจักรกระทบกันได้ยินอยู่ แต่ไม่รบกวนประสาทหูเท่าไหร่ค่ะ) ก็เลยทำหน้าตื่นๆ นิดนึง เออ ดีๆ จะได้เกรงใจเราบ้าง เราก็คิดในใจแล้วก็วางสายบอกแม่ว่าถ้าใกล้ถึงแล้วจะโทรบอก ย้อนกลับมาที่พี่คนนั้น...เราก็สังเกตุเห็นค่ะ ว่าตอนที่พี่แกโชว์ความบริสูทธิ์ใจเปิดกระเป๋าให้ดูช่องนั้น ช่องนี้ เราก็แอบเห็นพี่เขาจะเอานิ้วโป้งข้างซ้ายอ่ะ ปิดมุมหนึ่งไว้ตลอดเลย เราก็เลยถามไปว่า "พี่เอามือปิดอีกมุมไว้ทำไมคะ" "อ๋อ เปล่าครับ" "พี่มีแฟนแล้วก็บอกมาเหอะ ว่ารูปนั้นน่ะ รูปแฟนพี่ หนูไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ" "......................." "พี่ลงสถานีไหนคะ" "รังสิตครับ" "อ๋อ อีกไม่นานเนอะ" "เราจะได้เจอกันอีกไหมครับ" "เมื่อไหร่ก้อยจะให้เบอร์พี่ครับ" "แล้วที่อยู่ที่ให้พี่มา จริงหรือเปล่า" "พี่ไปหาน้องก้อยที่ ม. ได้หรือเปล่า" "พี่จะกลับบ้านเดือน พ.ย. น้องก้อยไปลอยกระทงกับพี่มั้ย" อะไรจะขนาดนั้นคนเรา (นึกในใจ) ช่วงออกจากสระบุรี มันเริ่มจะเป็นโค้งสุดท้ายแล้ว เพราะว่าหลังจากโคราช ก็ไม่มีผู้โดยสารขึ้นเลย รถก็วิ่งมาเร็วๆ อีกชั่วโมงกว่าๆ ก็ถึงแล้วรังสิต ..น่าสงสารพี่แกจัง จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 23:41:38

ความคิดเห็นที่ 23 55555555555 ก็เค้ากะลังติดหนึบไง โอเคๆเค้าไม่เร่งตะเองละจะตั้งใจอ่านจนจบ (แต่นิ้วเค้ากด F5 ไม่หยุดเลยอ้ะ55555) จากคุณ : บ้าที่สุด!!! เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 23:44:06

ความคิดเห็นที่ 24 mudjai404 : สาย 8 เราก็นั่งประจำค่ะ แต่ไม่เคยโดนเอาอะไรมาสีไหล่เลย บางทีพี่กระเป๋ารถเมลล์อาจจะไม่รู้ตัวก็ได้ค่ะ ฮ่าๆๆ แต่ถ้าเจอฝรั่งหล่อๆ อย่าเก๊กใส่นะคะ เดี๋ยวพลาดโอกาสดีดีไปค่ะ อยุธยาแล้ว.....ได้ดูเวลาผู้ชายลนลานก็สนุกดีไปอีกแบบ ฮ่าๆๆ จากสระบุรีโรงโม่หิน เราอ่านหนังสือไปได้เกือบจบเล่ม (ความอดทนและมึนสูงมาก) แต่ว่าพี่เขาก็นั่งไม่สุข หลุกหลิกๆ พลิกตัวไปมา เก้าอี้การรถไฟไทยก็เคลื่อนไปมา ตามลีลาการทรวงตัวของพี่เขา หันมามองเราอยู่นั่นแหล่ะ แล้วเอามือมาปัดหน้าเรา ให้เราละสายตาจากการอ่านหนังสือ ถึงตรงนี้...หลายคนอาจจะว่า...เราอ่อยเขาหรือเปล่า...ทำไมปล่อยให้เขามาคุยอยู่ได้หลายชั่วโมง...บอกเลยว่าเราไม่ได้อ่อยค่ะ เราก็นั่งอ่านหนังสือของเราอยู่ปกติ เราค่อนข้างเป็นคนเงียบขรึม (เวลาไม่พูด) แต่ว่าพี่คนนี้เขาก็คงอยากรู้จักกับเรา อยากจะจีบสาวฆ่าเวลามั้งนะ เพราะว่านั่งรถไฟไกลเมื่อยก้น เราก็คิดแบบนี้น่ะค่ะ ก็เลยคุยกับเขาบ้าง รำคาญบ้าง และเห็นว่าเขาไม่ได้มาแบบน่ากลัวอะไร อีกอย่างเราก็เชื่อใจตัวเองด้วย เลยไม่ทำอะไรที่เกินเลย   ไม่ทำเกินลิมิตที่ตั้งไว้ แต่ผู้ชายก็คือผู้ชายค่ะ ชอบหาทางฉวยโอกาส อาศัยน้ำเมาเป็นตัวกระตุ้น... .. เรานั่งอ่านหนังสืออยู่ ก็จะเอาขามาสะกิดขาเรา (พี่รู้ตัวมั๊ย ว่าพี่หล่อแค่ไหน พี่เขาก็ถ่อยมาก เวลาทำแบบนั้น) เราก็เลยกระทืบสุดแรงเลยแบบไม่รู้ไม่ชี้ พี่คนนั้นก็ร้องโอ้ย ขึ้นมาดังๆ คุณป้าสองคนเขาก็นั่งข้างหลัง เราหันไปมองลอดช่องเก้าอี้ แกยกนิ้วโป้งให้เรา โย่ววๆๆๆ  แกเห็นเรามาตั้งแต่ต้นทางด้วยกัน ตั้งแต่เห็นพี่คนนี้มา กะเลี๊ยะกะเหลี่ยม ใส่เรา ฮ่าๆ พี่จ๋าอย่าว่าหนูนะ ก็พี่เล่นไม่ซื่อเอง........ แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 54 23:54:17 จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 23:50:41

ความคิดเห็นที่ 25 คห.21  มัดเป็นขวัญใจกระปู๋ เอ้ย! กระเป๋ารถเมล์ 555+ แก้ไขเมื่อ 22 ส.ค. 54 23:59:39 จากคุณ : เย็นตาโฟใส่ไข่พะโล้ เขียนเมื่อ : 22 ส.ค. 54 23:59:10

ความคิดเห็นที่ 26 เราไม่เคยเจอโรคจิตค่ะ เพราะเราโรคจิตกว่า เอ้ย ไม่ใช่55+ มาตามอ่านสนุกมากค่ะ F5ต่่อไป55+ จากคุณ : natty_pantip เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 00:04:10

ความคิดเห็นที่ 27 ท่าทางพี่เขาก็ยังคงลนลานเหมือนเดิมค่ะ คิดถึงแววตาคู่นั้นแล้วสงสารมากกกก และก็แอบขำในใจ ว่าคนเรา มันขนาดนี้เลยเหรอเนี่ยะ เพลียยยย... เขาก็ทำเหมือนเด็กเลยทีนี้ เราเลยไม่อ่านมันแล้วหนังสือ เก็บไว้ใส่ช่องใส่ตาข่ายด้านหน้า เอ้อ..ลืมบอกไปตอนบริการอาหาร...คุณพี่ท่านจัดทำทุกอย่างเหมือนการซ้อมฮันนีมูนกันเลยค่ะ เรารู้สึกว่าเราตกเป็นแฟนเขาแบบไม่ได้ตั้งใจ ฮ่าๆๆ... พี่แกเทคแคร์ดีเหลื๊อรับประทาน ทำปากขมุบขมิบน้อยใจเรามั้งที่เราไม่ให้เบอร์โทรซักที แอร๊ยยยส์ จะเอาไปทำไมเนี่ยะ ไม่เข้าใจตรรกะคนจำพวกนี้ ...ทนไม่ไหวเลยต้องถามแบบเสียไม่ได้.. "พี่จะเอาเบอร์หนูไปทำไมคะ" "พี่อยากคุยกับก้อย อยากโทรหาก้อย" "พี่รู้เหรอว่าหนูเป็นใครเนี่ยะ พี่บ้าหรือเปล่าคะ" "ก็เป็นก้อยไง (อ้าวเวรรแล้วมั้ยละ พวกเมาๆเนี่ยะ) ก็พี่ชอบ" "พี่รักก้อยนะ" (วะ วะ วะ ว๊าววววววว  มนต์รัก รถไฟไทย 55555) มารักอะไรง่ายจังวะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย   ตอนนี้เราขำในใจมากเลย แต่ก็ทำหน้านิ่งปกติ เขาก็ตื้อเหมือนเดิมๆๆ ขอเบอร์ๆๆ เราก็บอกว่าให้ไปแล้วไงที่อยู่ (ที่อยู่บ้านเพื่อน) เขาก็บอกว่าไม่เอา ไม่รู้ว่าเป็นที่อยู่จริงหรือเปล่า เราเลยบอกว่า อ้าว..แล้วถ้าให้เบอร์โทรจะรู้ได้ไงว่าเป็นเบอร์จริงไหม คราวนี้ พี่เขาฉลาดขึ้น...บอกว่าเอามือถือมา กดเบอร์พี่ไปเลย...พร้อมทำหน้าอ้อนว้อนมาก...เกิดมาตั้งแต่ออกจากท้องพ่อท้องแม่ ผู้ชายคนนี้เป็นคนแรกที่ทำสีหน้าเว้าวอนอ้อนเรา!! คนแรกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!! จะทำยังไงได้ล่ะ ผู้หญิงอย่างเรา...........เมื่อเจอมุกนี้?? ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะทำยังไง แก้ไขเมื่อ 23 ส.ค. 54 00:28:25 จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 00:13:43

ความคิดเห็นที่ 28 ให้ไปเป็นโจทย์เลขค่ะ อยากได้นัก งั้น... พิสูจน์กันหน่อยเป็นไร55+ จากคุณ : natty_pantip เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 00:20:43

ความคิดเห็นที่ 29 natty_pantip : ค่ะ เวลาเจอคนโรคจิต เราต้องจิตกว่าเท่านั้นค่ะ 55++ ใกล้จบแล้วล่ะค่ะ เพราะเวลาแค่ 10 ชั่วโมงกว่าๆ เอง ก็คงจะไม่ยาวมากนัก แต่ว่านี่ก็เป็นครั้งแรกที่พิมพ์เรื่องตัวเองแบบนี้นะคะ เผอิญว่าไปอ่านเจอกระทู้เรื่องความรู้สึกคนที่เข้าไปขอเบอร์ หรือจีบหญิงตามที่ต่างๆ เลยคิดถึงเรื่องตัวเองขึ้นมาทันที ว่าเราก็มีเหมือนกันนี่ฝ่า แถม โรแมนติกด้วย ฮ่าๆๆๆ ต่อค่ะ เราก็ถ่วงเวลาไปเรื่อยๆ รอลุ้นให้ถึงรังสิตไวไว อยากเห็นสีหน้าพี่เขาว่าจะเป็นยังไงถ้าถึงตอนนั้น ในใจหนึ่งก็ปลงกับผู้ชายแบบนี้...พอดีกับตอนที่แฟนเราโทรมาค่ะ...เอ่อ..ตอนนั้นไม่ใช่แฟนสิ...เป็นแค่คนที่คบหาดูใจอยู่ ยังไม่ตกปากรับคำ... เ ราก็เลยได้รับสายพูดกับแฟนเรา ก็พูดนั่นๆ นี่ๆ ไปเรื่อยเปื่อย ตามประสา พี่คนที่นั่งข้างๆ ก็กระวนกระวาย มีพนักงานหิ้วครุมา (ว๊าย บ้านเราเรียก ครุ อ่ะค่ะ หรือเพื่อนๆ จะเรียกว่า กะแป๋งก็ได้นะ ใครเคยขึ้นรถไฟไทยจะรู้ว่าเขามีพนักงานขายเครื่องดื่ม อาหารแห้ง แบบใส่ไว้ในถังสีน้ำเงินๆ ) เขาก็ซื้อเบียร์มาอีกกระป๋องหนึ่ง เราก็เลยใช้ภาษาในฟิล์มกับแฟนเรา ว่ามีผู้ชายคนหนึ่งงี้ๆ กับเรานะ เนี่ยะ ฟาดเบียร์ไปหลายกระป๋อง จ้องอยากแต่ขอเบอร์เรา ทำนองนี้ เขาก็บอกให้เราระวังตัวมากๆ แล้วอย่าไปกินเบียร์กับผู้ชายนะ..อ้าว...เราที่ไหนกินเบียร์ มั่วแล้ววววว.. วางสายจากแฟนเสร็จ พี่คนนั้นก็กำลังจ่ายเงินค่าเบียร์ (หูยยย ซื้อเบียร์ ซื้อน้ำเปล่าในรถไฟนี่ แพงนะ คิดค่าเซอร์วิสชาร์ตแบบน่ากลัวเลย ฮ่าๆๆ น้ำเปล่า 7 บาทสมัยนั้น ไม่ใช่ขวดขุ่นนะ เขาขาย 15-20 บาทนะ ฮ่าๆ เบียร์ก็บวกเพิ่ม น้ำอัดลม เครื่องดื่มชูกำลังก็บวกเพิ่ม แพงงง่ะ ถ้าเรามานี่เราไม่เคยซื้อน้ำกินบนรถไฟเลย จะซื้อมาจากข้างล่างให้หมด พี่เขาเห็นเราวางสายเสร็จ เขาก็หันมาถาม ว่าเราจะกินน้ำอะไร เรายังไม่ตอบเลย แม่มทำเป็นรู้ใจ หยิบแฟนต้าน้ำส้มให้ อ๊ายยยยส์ เราชอบกินแฟนต้าน้ำส้มมมมม รู้ใจได้งายยยยย หรือว่าจะเป็นเนื้อคู่จริงๆ น๊า (เพ้อเจ้อล่ะ ไม่ใช่ค่ะ เขียนเล่น แต่ก็แบบว่า เออ แปลกดีว่ะ ผู้ชายคนนี้) จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 00:25:10

ความคิดเห็นที่ 30 โอ้ว เรื่องจริงไม่อิงนิยายเลยนะเนี่ย จากคุณ : rosaman เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 00:30:38

ความคิดเห็นที่ 31 เกาะขอบอ่าน จากคุณ : มิคาจี้ เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 00:39:16

ความคิดเห็นที่ 32 พี่แกก็ดูดเบียร์เพิ่มความมึนด้านชาหน้าทนของแกไป เราก็แอ๊บแบ๊วดูดน้ำส้ม..หันไปหาน้องคนนั่งผิดที่ตอนต้นสาย เอ้า เห็นเตรียมกระเป๋าจะลงแล้ว มีการยกมือบ๊ายบายอีก คงทำนองว่า ขอให้พี่มีความสุขกับผู้ชายคนนี้นะ...เชอะ...น้องคนนั้นไม่สวยแปลกเท่าเราล่ะเซ่ พี่ถึงไม่กะล่อนใส่ แต่มากะล่อนใส่เรา เชอะๆๆ...พูดแล้วก็ดูดน้ำส้มต่อไป สะดุ้งเลย มีอะไรเย็นๆ มาทาบที่แขน !!! อ้าว อ้ายบ้านิ่ (ด่าในใจ แต่ตาถลนออกไปมาก) แกคิดว่าซื้อน้ำส้มแล้วจะมามัดใจชั้นได้หรอ อ้ายบ้าเอ๊ย ซื้อให้ก็กินสิวะ จะมาหาว่าหลอกแดร๊กได้งาย ก็พี่เสนอมาเองทุกอย่าง หนูก็แค่สนองเฉยๆ ซื้อให้กิน ถามมาก็ตอบ ส่งให้ก็หยิบนี่หว่า มารยาทน่ะ หนูมีเยอะ ถ้าพี่เจอคนไม่ดี เขาให้พี่ปี้คารถไฟไปแล้ว ล้วงกันมันเลย พี่ชอบแบบนั้นเหรอ (อันนี้ก็พูดในใจ) ค่ะ เขาเอากระป๋องเบียร์แช่เย็นของเขาล่ะ มาแตะแขนเรา "น้องก้อย...ใกล้จะถึงรังสิตแล้ว...(ทำหน้าเหมือนหมาไม่ได้กินข้าว)" "เบอร์เหรอคะพี่........" (ตีหน้านิ่งตลอด) "แค่เบอร์เอง ให้พี่ไม่ได้หรอ" "เอาไปทำอะไรถามก่อนค่ะ" "ก็บอกแล้วไง ว่าพี่ชอบก้อย พี่รักก้อย จะให้ย้ำทำไม พี่เกิดมาไม่เคยเจอใครคุยถูกคอแบบนี้เลย (แหม๊ พูดไปได้)" พนักงานเดินมาประกาศเตรียมเก็บผ้าห่ม (ชั้นสอง มีผ้าห่มให้ด้วยนะคะ สีขาวงามตา แล้วก็ประกาศล่วงหน้าว่า สถานีต่อไปรังสิตค่า สถานีต่อไปรังสิตค่า) ฮ่าๆๆ เสร็จโจรล่ะเมิง ใกล้ถึงจุดคลายแม็กซ์แล้วววววววววววววว คืนผ้าห่มให้พนักงานไป เพราะว่าเขาเก็บตอนถึงรังสิต เราก็ต้องนั่งกอดอกตัวเองไปเรื่อยๆ จนถึงหัวลำโพง ส่วนคุณพี่ก็ต้องลงในเวลา 30 นาทีข้างหน้า...พี่ก็ยังไม่ยอมเลิก ขอเบอร์โทรๆๆ "น้องก้อยพักที่ไหน" ถามอีกแล้ว ตะกี้ก็บอกแล้วไง ว่ามาตากอากาศ "ตากอากาศที่ไหน กับใครหรอครับ" "ที่สนามหลวงค่ะพี่ เพื่อนเยอะดี ตอนเช้าก็ไปกินข้าวแถววัด" พูดทำหน้านิ่งๆไป พี่เขาอึ้งเล็กน้อย...นังบ้านี่..มันเต็มหรือเปล่าวะ..หรือว่าโดนฤทธิ์น้ำส้มทำลายประสาทหรือเปล่า?  ฮ่าๆๆ "พี่ถามจริงๆ นี่พี่ขอเบอร์เรามาตั้งแต่วารินแล้วนะ" ทำท่าแบบไม่ไหวแล้ว กูจะฆ่าเมิงงงง เล่นตัวจริงเมิงนิ่ (เดาอารมณ์เขาจากท่าทาง) "มา กทม. มาทำธุระนิดหน่อยค่ะ" "นัดเจอกันได้ไหมครับ" "ไม่สะดวกค่ะพี่" "น้องก้อยมีแฟนแล้วหรอ คนที่โทรมาเป็นใคร" แรง..มีการมาแสดงอารมณ์หึงหวง "พี่มีแฟนหรือยังอ่ะคะ เปิดกระเป๋าให้ดูหน้าผู้หญิงคนนั้นหน่อยสิ ถ้าโสดจริง" วะ วะ วะ ว้าว ...สุดท้ายก็ไม่กล้าเปิด...เชอะ ระหว่างนั้น รถไฟก็ติดไฟเขียวไฟแดง...ยืดเวลาไปเปลาะหนึ่ง....เราดูแขนตัวเองมองนาฬิกา โหยยย....โคตรดึกเลย...ไม่คิดว่าจะมาถึงดึกขนาดนี้ สมัยนั้นยังไม่มี MRT ที่หัวลำโพงด้วย เพลียกับการเดินทาง หิวก็หิว ฮ่าๆ จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 00:45:10

ความคิดเห็นที่ 33 rosaman : ใช่ค่ะ มาจากเรื่องจริง ไม่ได้เสริมแต่ง นั่งมาด้วยกัน ก้นด้านด้วยกัน หน้าด้านด้วยกันมาทั้งสองคน เป็น 10 กว่าชั่วโมง ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ดี ไม่มีวันลืมค่ะ ทั้งปลื้มและประทับใจเหมือนที่เรียนไปในตอนแรก มิคาจี้ : ขอบคุณที่เกาะขอบอ่านค่ะ จะจบแล้วล่ะ พิมพ์ไปก็พยายามรวบรัด ให้มันกระชับค่ะ ^^ จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 00:47:11

ความคิดเห็นที่ 34 พี่เขาก็ลุกไปเข้าห้องน้ำมั้งนะ เราก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ในใจก็คิดว่าคงไปโทรบอกแฟนแน่ๆ เลย..ฮ่าๆ ไม่ได้เป็นอะไรกับเขา ก็ยังอยากสู่รู้เรื่องเขาอีก... ซักพักเขาก็กลับมา ยื่นทาโร่ให้ โอ้ววว...รู้ได้ไงว่าเราชอบกินทาโร่...เอาอาหารมาล่อเหมือนล่อสัตว์ในสวนสัตว์เลย ตัวเราก็เหมือนสัตว์ในสวนสัตว์แน่ๆ เลย..คิดแล้วก็ขำตัวเอง เขาให้อะไรก็กินโม๊ดดดดดด ณ ตอนนั้น...เวรกรรม แล้วก็เปิดกระเป๋าอีกแล้ว เปิดอยู่นั่นแหล่ะ สงสัยเอารูปแฟนไปทิ้งแล้วล่ะมั้ง แหงล่ะ มีแฟนตัวเป็นๆ อยู่แล้ว จะทิ้งรูปซักใบในกระเป๋าก็ไม่เป็นอะไรหรอกใช่มั้ย ทำเพื่อซื้อใจสาว พิสูจน์แมนโชว์พาว ว้าว เจน เทิ้ล แมน ..อันนี้คือความคิดเห็นส่วนตัวของเราล้วนๆ นะคะ.... พี่เขาหยิบนามบัตรมาให้ค่ะ ยื่นมา (เห๊ย นามบัตรอะไรอ่ะ ประกันชีวิต ต้มตุ๋นหรือเปล่า) คือในใจคิดแต่เรื่องไม่ดีไว้ก่อนแหล่ะ ไม่อยากไว้ใจใคร เราก็จะไม่เอา ก็นั่งนิ่งๆ แต่เขาก็เอานามบัตรมาจี้ๆๆ ตรงแขนเรา ไม่รู้จะจี้หาบุพการีอะไร เออๆๆ เอาก็เอาวะ มาๆๆ หยิบๆ มาแล้วก็ใส่ในกระเป๋า(คิดในใจทั้งนั้นที่บ่นๆ เนี่ยะ ฮ่าๆๆ) "น้องก้อยมีรูปมั่ย พี่เห็นรูปเราด้วยในกระเป๋า" อ้าว มารยาททรามได้อีก แอบดูกระเป๋าเรา "ไม่มีค่ะ" "น้องขอเบอร์พี่เถอะนะ พี่ให้ไปหมดแล้ว เมื่อไหร่จะเชื่อใจพี่ซักที" อะไรทำนองนี้แหล่ะค่ะ พูดเดิมๆ ซ้ำกันไปมา เพราะว่าไหนจะกะล่อนด้วย เมาเหล้าด้วย เลยพูดวกวนทำนองเดิมๆ รถไฟก็แล่นใกล้ถึงรังสิตแล้ว ตำรวจรถไฟก็เดินมาประกาศอีกที สถานีต่อไปรังสิตครับ สถานีต่อไปรังสิตครับ..... อ่ะ....เอาไงก็เอาวะ.....สงสารและเห็นใจในสปิริตของพี่เขา...... จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 01:02:15

ความคิดเห็นที่ 35 อ้าว พิมพ์จนถึงตอนจบแล้ว มือกดโดนอะไรไม่รู้ หายไปหมดเลย...เดี๋ยวพิมพ์ใหม่ก่อนนะคะ.... จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 01:06:52

ความคิดเห็นที่ 36 จำได้ว่าตอนนั้นไม่มีกระดาษเปล่า มีแค่หนังสือเล่มเดียวกับดินสอ...ก็เลยบอกพี่เขาว่าให้ไปหากระดาษมาจะเขียนเบอร์ให้ ซึ่งพี่เขาก็ไปหามา (ทั้งที่จริงกดใส่เครื่องเลยก็ได้ สงสัยตอนนั้นพี่แกหน้ามืดจัด สั่งให้ทำอะไรก็ทำ) ก็ไปหามาจากพนักงานบนรถไฟมั้ง แล้วก็รีบเอามาให้เราเขียน ..เชอะมีแฟนแล้วก็ยังมาขอเบอร์เราอีก ...เราก็เหมือนกัน คุยๆ กับอีกคนแล้วก็ยังมีหน้าจะให้เบอร์ชายอื่นอีก... ตอนนั้นด่าทั้งพี่เขาและด่าทั้งตัวเราด้วย (ในใจ) ศีลธรรมต่อสู้กันอย่างแรงเลยทีเดียว เต่ว่าไหนๆ ก็ไหนๆ เราก็อ่ะเห็นใจล่ะวะ อุตส่าห์ขอข้ามภูมิภาค เทคแคร์เราอย่างดี แม้จะกรุ้มกริ่มไปหน่อย เราก็เขียนเบอร์ให้พี่เขาไปในกระดาษนั้นแหล่ะ รีบเขียนให้ลวกๆ กับดินสอ เพราะว่ารถไฟใกล้เทียบชานชาลารังสิตแล้ว เราก็บอกขอบคุณพี่เขานะที่ดูแลเราตลอดระยะเวลา 10 ชม. ทีผ่านมา ผ่านอะไรๆ มาด้วยกันเยอะ (อันนี้ไม่เว่อร์ เพราะผ่านอะไรมาเยอะมาก หลายจังหวัด ฮ่าๆๆ) ก็อวยพรให้เดินทางกลับบ้านโดยสวัสดิภาพ หูยยย ดูสีหน้าหลังจากได้เบอร์.....เหมือนกับว่าเขาประสบความสำเร็จใน Trip นี้มากกกกกกกกกกกกก รถจอดเทียบชานชาลา พี่เขาก็เดินจากไป เหลือไว้แต่กระป๋องเบียร์ให้เราดูต่างหน้า ก็ยืนส่งพี่เขาล่ะค่ะ แต่ยืนส่งแค่ตรงที่นั่งค่ะ ก่อนจะไปเขาก็บอกว่า มีโอกาสก็อยากเจอกัน (หืมมม มีแฟนแล้วก็ยัง...นะแกร๊) ก็ลงจากกันที่สถานีรังสิต แอบเห็นพี่แกกดเบอร์โทรจากกระดาษที่เราเขียนให้ไปอ่ะ เราก็แอบสงสารพี่เขาอีกแล้ว...เรามันคนขี้สงสาร......เพราะว่าเราเขียนเบอร์เก่าของเราที่ไม่ใช่แล้วให้พี่เขาอ่ะค่ะ  เราดูเลวไหมคะ ? แต่ว่าตอนนั้นมันจวนตัวจริงๆ ไม่รู้จะทำยังไง แต่เราก็ให้แล้วนะตามคำขอจริงๆ... ก็ขอโทษพี่รังสิตคนนั้นด้วยละกันค่ะ หนูคนนี้ยังจำการแต่งตัว ยี่ห้อเสื้อที่ใส่ กลิ่นน้ำหอมของพี่ได้ พี่กินเบียร์หลายกระป๋องมากวันนั้น พี่ใส่เจลด้วยสมัยนั้น คิ้วเข้ม น่ารัก  มีเขี้ยวด้านขวา รูปร่างสันทัด ผิวธรรมดาทั่วไป ไม่มีสิวบนใบหน้า ใส่กางเกงยีนต์ รองเท้าคัชชูที่โดนหนูตื๊บบบค่ะ  คือพี่เป็นคนหนึ่งในไม่กี่ชัวโมงที่อยู่ในควาทรงจำของหนูค่ะ ยาวนานมาก หลายปีแล้วก็ไม่เคยลืมจริงๆ จบแล้วค่ะ เรื่องประสบการณ์หนึ่งที่เราค่อนข้างประทับใจ  ยาวไปหน่อยก็หวังว่าคงเป็นประโยชน์ให้เพื่อนๆ ห้องสยาม บ้างนะคะ ----------------------------------------- กรณีที่เจอคนประเภทอื่น ก็ต้องดูเป็นกรณีไปนะคะ ของเราดีหน่อย ตรงที่รถไฟไทยเขาจะเปิดไฟตลอดวัน ตลอดคืน ชั้นที่เรานั่งคนไม่เยอะ มีแค่ 3 ตู้เท่านั้น  มีพนักงานซึ่งเราจะร้องเรียนกับเขาก็ได้ ค่อนข้างปลอดภัย อ้อ...เวลาเราไปไหน เราพกอุปกรณ์ป้องกันตัวไว้ตลอดค่ะ มีดคัตเตอร์จะอยู่ในกระเป๋ากางเกงเราตลอด เราจะหลีกเลี่ยงการใส่กระโปรงเวลาเดินทางไกล เพราะว่าเรารู้สึกว่ามันโดนลมแล้วก็บานจนเปิด เวลาจะเดินเหินก็ลำบาก เดินเร็วก็ไม่ได้ วิ่งก็ดูไม่ค่อยงาม แถมกระโปรงมันก็หดขึ้นไปอีก สั้นเข้าไปใหญ่ อุปกรณ์สื่อสาร เราจะชาร์ตแบ็ตไว้เต็มตลอด ในกรณีที่เดินทางไกลๆ เราจะมีแบ็ตสำรองไว้ตลอดค่ะ เผื่อแบตหมดก็เปลี่ยนได้ และต้องเติมเงินขั้นต่ำ 100 บาทในการเดินทาง มีเหตุฉุกเฉินอะไรก็จะได้โทรไปบอกเพื่อนหรือที่บ้านทันค่ะ เรื่องกระเป๋าเงิน เราจะไม่ค่อยพกใบใหญ่ เวลาเดินทางเราจะพกใบเล็กๆ แล้วก็ไม่เคยเอาบัตรหลายบัตรมาไว้ในกระเป๋า เราจะแยกกันค่ะ แล้วเงินในนั้นก็จะมีไม่เกิน 500 บาท ส่วนมากก็ 200 พอ แต่ก็ต่างกันไปกับสถานที่ที่เราจะไป ไว้ไปกดเอาข้างหน้าพอไปถึงปลายทาง เวลาลุกไปห้องน้ำ เราไม่เคยฝากกระเป๋าให้พี่เขาคนนั้นดูให้เลย ไม่ไว้ใจ และไม่ว่ากับใครก็ไม่เคยฝาก แต่คนอื่นมักจะฝากให้เราดูให้ส่วนมากก็จะเป็นคุณป้ากัน เราก็เลยโอเค มีอยู่ท่านหนึ่งเป็นอาจารย์สอนหนังสือ เราก็นั่งคุยกันก็โอเค ได้รับความรู้จากท่านด้วย  แต่ไม่ใช่รอบนี้ รอบนี้มีแต่พี่รังสิต ฮ่าๆๆ ถ้ามีผู้ชายมาสะกิดหรือว่ามาทำอะไรลวนลาม เราก็ต้องพูดดังๆ ค่ะ พูดในตอนแรกไปเลย แล้วต่อมาเขาก็จะไม่ทำอีก เหมือนเรา ถ้าเราไม่พูดตอนแรก เขาคงคิดว่าเราคงไม่กล้าทำอะไรเขา แต่พอเราพูดแล้วเขาก็เพลาๆ ลง ค่ะ การแต่งตัวต้องมิดชิดนะคะ ไปไหนมาไหนคนเดียวหรือกับกลุ่มก็ตาม อย่าเว้าอย่าโชว์มากนัก เพราะเราไม่รู้ว่าเราจะตกเป็นเป้าสายตาของคนโรคจิตหรือว่าคนอื่นๆ แบบไม่รู้ตัวหรือเปล่าจ้า ขอให้ทุกคนโชคดี เจอคนมาจีบดีดีและเข้ามาแบบไม่น่ากลัวนะคะ จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 01:29:01

ความคิดเห็นที่ 37 อ่ะ  ขอบคุณมากที่แชร์ประสบการณ์สนุกๆนะคะ ถ้าวันนั้นให้เบอร์จริงๆจะป็นยังไงน๊า จากคุณ : มิคาจี้ เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 01:31:54

ความคิดเห็นที่ 38 เคยเจอบนรถเมล์ค่ะ  ชายผิวขาวตัวเล็ก ทำงานออฟฟิต อายุ 35-40 เราชุด นศ เปรี้ยว สั้น รัดติ้วตามสไตล์ นั่งๆอยู่ เจอลูบขา ด้วยความไม่กลัว แล้วอยากรุ้่ว่าจะทำอะไร เราก็ปล่อยให้ลูบไป ลักษณะมีกระเป๋า เอกสารปิดมือฮีไว้ ฮีจะถอนมือและสะดุ้งเฮือกตลอด ถ้าเกิดมีคนเดินผ่านหรือมีเสียงกริ่งลงป้าย นั่งอยุ่ประมาณนี้จนเราลงป้าย เห้ออ นึกว่าจะเก่งกว่านี้ซะีอีก 55555 ู จากคุณ : Super prink Girl เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 01:32:38

ความคิดเห็นที่ 39 =[]= น่าสงสารพี่คนนั้นจัง55+(จริงใจจริงๆ) จากคุณ : natty_pantip เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 01:34:14

ความคิดเห็นที่ 40 ฮ่าได้ใจจริงๆ เป็นผมนะย้ายหนีแล้ว รำคาญจริงๆจะคุยอะไรหนักหนาคนเรา จากคุณ : หนูทะเลทราย เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 01:41:35

ความคิดเห็นที่ 41 น่าเห็นใจมาก... พยายามขนาดนี้ "ยังแห้ว" 555 จากคุณ : ลุยดะ เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 02:22:46

ความคิดเห็นที่ 42 จขกท น่ารักดีนะ หมายถึงนิสัย จากคุณ : เจ้าชายฤดูฝน เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 10:24:38

ความคิดเห็นที่ 43 แค่จะบอกว่า... เดี๋ยวนี้จองตั๋วรถไฟ online ได้แล้วนะ จากคุณ : Into the Groove เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 11:11:00

ความคิดเห็นที่ 44 เขียนสนุกดีครับ อ่านเพลินดี มีสรุปด้วย  เอาไปทำละครได้เลยนะ แบบจบในตอนอะ ว่างๆ มาเขียนให้อ่านอีกนะครับ จากคุณ : Voyager ST เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 11:21:45

ความคิดเห็นที่ 45 เราเคยเจอขอเบอร์บนรถแท็กซี่ค่ะ แล้วก็ไม่ต้องสงสัย คนขับแท็กซี่นั่นแหล่ะค่ะ แต่ว่ารูปร่างหน้าตาเค้าก็ดูมีระดับมากกว่าคนขับรถแท็กซี่ทั่วไปนะคะ ถึงขั้นหล่อเลยทีเดียว เค้าก็โม้ให้เราฟังมาตลอดทาง ว่าจริงๆเป็นครูฝึกมวยไทย เอาโปสเตอร์ให้เราดูด้วย ท่าทางจะเป็นอุปกรณ์จำเป็น ถึงขั้นต้องพกไว้บนรถเลยทีเดียวเชียว ^^ แล้วก็บอกว่าอีกสามวันจะต้องบินไปสิงคโปร์ ไปสอนมวยที่นั่น แล้วสำเนียงนี่ก็ไทยคำอังกฤษคำ แถมยังอุทานเป็นภาษาอังกฤษอีก สงสัยกลัวเราไม่รู้ว่าพูดอังกฤษได้ แล้วเค้าก็โม้มาเรื่อยค่ะ จนถึงที่เราลง ก่อนจ่ายค่าโดยสาร เค้าเลยขอเบอร์เรา เราจะรีบไปธุระก็เลยให้ๆไป มาคิดดูตอนนี้ น่าจะขอแลกกับค่าโดยสารเนอะ อิอิ จะได้นั่งรถฟรีซะหน่อย แต่เค้าโทรมาเราก็รับแค่ครั้งเดียว แล้วก็ไม่รับอีกเลย เค้าโทรมาสองสามรอบ แล้วก็ไม่โทรมาอีก จากคุณ : kurapik เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 13:12:25

ความคิดเห็นที่ 46 ขอบคุณทุกคนที่แวะมาอ่านค่ะ ^__^ จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 23 ส.ค. 54 19:11:53