อยากจะชี้แจงว่า
หอของ มข นั้นมีสองแบบ คือ แบบที่เป็นนของมหา'ลัยเลย กับ หอที่เป็นกึ่งเอกชน
หอใน ไม่กล้าหือ หรือ หือไม่ขึ้นอยู่แล้ว เขาให้ทำอะไรก็ต้องว่ากันไปตามน้ำ
แต่ที่เป็นประเด็นขึ้นมาเพราะว่า หอแปดหลัง ไม่ใช่หอใน
เราเลือกที่จะไม่อยู่หอในที่มีรูปแบบที่ยุ่งยาก
แต่เลือกที่จะมาอยู่แปดหลัง เพื่อความสบายใจ
และไม่เลือกไปอยู่หอนอก เพราะรูปแบบอีกนั่นแหละ ที่ออกจะอิสระเกินไปในความคิด
หอแปดหลังจะมีรูปแบบการจัดการโดยเอกชน ดังนั้นกฎแบบหอในจะใช้ไม่ได้ผลกับหอนี้
ไม่ว่าจะเป็นสัญญา หรือค่าเช่าหอ ที่ต่างกันอย่างมาก ถึงแม้จะอยู่ในมหาวิทยาลัย
แต่จะคล้ายกับหอนอกมากกว่าหอใน
ที่มันเป็นปัญหาขึ้นมาเพราะว่า
เรื่องนี้ไม่ได้รับการยินยอมจากผู้ที่พักอาศัยในหอ
ทางมหาวิยาลัย ดำเนินการเอง มัดมือชก จะให้เราชาวหอย้ายออก
โดยอ้างลอยๆ เรื่อง การเสียสละ ความภาคภูมิใจ
โดยไม่คำนึงถึงสิ่งที่นศ.จะสูญเสีย
ถามว่าทำไมไม่ดำเนินการอย่างอื่น แทนที่จะมาร้องแรกแหกกระเชอ(?)ข้างนอกมหา'ลัย ให้คนคนดูถูกน่ะหรือ ไม่ใช่ว่าไม่ได้ทำ
ยื่นเรื่องไปแล้ว แต่เงียบหาย เพิ่งเร็วๆนี้เองที่มีการจัดการบางอย่าง
แต่ก็ยังไม่มีข้อยุติ ไม่ได้ข้อสรุปที่ชัดเจน
ถามว่า เป็นใครมาโดนกระทำอย่างนี้บ้าง ใครที่ไหนจะยอม
ในเมื่อ เราต้องเสียมากกว่าคนอื่น
และก็ไม่ได้เป็นการแบ่งชนชั้นหรือว่าพรรคพวกแต่อย่างใด
ว่า หอนั้น หอนี้
ในเมื่อ ข้อกำหนดของหอมันต่างกัน จะให้มาทำเหมือนกันได้อย่างไร
และหากถามว่า ทำไมไม่ทำเพื่อส่วนรวม
พูดได้เต็มปากเลยว่า ยินยอมทำตามทุกอย่าง แต่ต้องไม่ทำให้เดือดร้อน
คนภายนอกอาจจะมองว่า แค่ไม่กี่วันเอง น่าจะย้ายๆออกไปก็จบเรื่อง
น่าจะเห็นแก่ ภาพลักษณ์(?) และหน้าตา ของมหาวิทยาลัย
แต่
ลองนึกว่า เป็นคนที่ถูกทำอย่างนี้บ้าง ทั้งๆที่เราก็ยอมจ่ายมากกว่าไปแล้ว
ลองนึกว่า ถ้าคนเป็นพ่อแม่ผู้ปกครองต้องมาลำบากไปกับนักศึกษาด้วยแล้ว
จะให้ทำใจยอมรับแบบน้ำท่วมปาก
ก้มหน้าก้มตารับกรรม?
ใครที่ไหนจะยอม
คุณไม่ลองมาเป็นเรา คุณไม่รู้สึกหรอก