ถ้าคุณคิดถึงใคร มากๆ แต่ไม่มีสิทธิ์จะบอกเค้าได้ คุณทำยังไงครับ
|
 |
ขอยืมล๊อคอินน้องมาใช้นะครับ
บอกก่อนนะครับว่าเรื่องผมมันน่าเบื่อ และไร้สีสันจืดชืดมาก
แต่อยากระบายให้คนรับฟังบ้าง(ซักคนก็ดี)
ผมอยากรู้ว่าจะรับมือความรู้สึกแบบนี้ยังไงดี
เล่าถึงตัวผมก่อน
ผมซึ่งจบ ม.6 มาแล้วแบบหวุดหวิด ก็ใช้ชีวิตแบบสบายๆ เล่นสนุ๊ก เล่นเกม เตะบอล เที่ยว ไปวันๆ ส่วน พี่สาวจบ ป.ตรี ไปแล้วคน อีกคนก้กำลังเรียนอยู่ผลการเรียนดีเยี่ยม ที่บ้านก็เลยปล่อยๆ ผมตามยถากรรม
ผมหาเงินเที่ยวเล่นด้วยการวิ่งคิวมอไซค์ อยู่เกือบปี
ก็ถูกทางบ้านบังคับให้มาเรียนต่อให้จบ ป.ตรี จริงๆผลการเรียนระดับผมไม่มีทางจะเข้ามหาลัยแห่งนี้ได้ แต่ก็ได้รับการอุปการะให้เข้ามา
วันมอบตัว มีแต่เด็กแต่งชุดนักเรียนกันทั้งนั้น ผมไปเสื้อยืด กางเกง ยืนส์ก็รู้สึกผิดที่ผิดทางนิดหน่อย ตอนสมัครเรียนก็ไม่รู้จะเอาอะไร จะเลือกสายวิทย์ก้ไม่ด้จบมา ก็เลยเลือก บริหารธุรกิจละกัน แต่ผมก็แปลกใจ ตอนเข้ามอบตัวมีแต่เด็กท่าทางเรียบร้อยทั้งนั้น
แล้วผมก็เห็น เด็กผู้หญิงคนนึง ตัวสูง เพรียว ผิวขาว มัดผมหางม้า ใส่แว่นหนา ชุดนักเรียน หน้าตาถือว่าธรรมดาๆนะ แต่ตาของเค้ามันเด่นมาก ตาของเค้าเหมือนจะยิ้มอยู่ตลอดเวลา มันทำให้ผมมองเค้าหลายครั้ง ตอนอยู่ให้องมอบตัว
แต่เค้าดูไม่ได้สนใจใคร เหมือนพวกบ้าเรียน มากกว่า
ตอนนั้นในใจคิดว่า เฮ้ย น่ารักดีว่ะ ถูกชะตามาก
ถ้าอยู่คณะเดียวกันจะจีบดีกว่า
ปรากฏว่า พอเรียกเข้าไปสัมภาษณ์มอบตัว ผมกับเธอ เลขประจำตัวห่างกันไม่เท่าไหร่
กลายเป็นว่าเราอยู่ห้องเดียวกัน
ผมดีใจนะ ใจเต้นเหมือนกัน ว่า อื้ม 4 ปีนี้ ถ้าปล่อยให้หลุดไปได้ ก็หมาละว่ะ
แต่อีกใจนึงก็กังวล ห้องเดียวกัน มันไกล้กันเกินไปรึเปล่าวะ
หลังจากมอบตัวเสร็จ ก็กลับบ้าน เหลืออีกสิบกว่าวันจะเปิดเรียน
ไม่อยากเชื่อว่าผมคิดถึงหน้าของเค้าตลอด รอนับวันว่าเมื่อไหร่จะเปิดเรียน สาวๆในซอยที่เคยแซว ที่เคยพาซ้อนมอไซค์เที่ยว ผมลืมไปหมด
ใช้เวลาส่วนใหญ่ เดินหาซื้อชุดนักศึกษาหล่อๆ จัดหนังสือทุกวัน จนที่บ้านแปลกใจ
ผมคิดว่าผมต้องเปิดตัวเป็นพวกตั้งใจเรียนหน่อย น่าจะเข้าหาเธอได้ง่ายขึ้น
วันเปิดเรียน ผมเจอเค้าอีกครั้งที่หน้าประตูเข้ามหาลัย มาเรียนพร้อมกันพอดี
เป็นคุณ คุณจะคิดว่าไง คุณต้องคิดว่า โชคเข้าข้าง หรือว่า ดวงคู่กัน อะไรทำนองนั้นใช่ม้ั้ย ผมก็คิดเหมือนกัน อะไรมันจะพอดีขนาดนั้นนั้น
เจอหน้าเค้า ผมถูกใจ ชอบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ได้อยู่ห้องเดียวกัน
วันแรกที่เรียนได้เจอกันอีก
ผมยิ้มให้เค้า แต่เค้าไม่เห็น -*-
ทุกอย่างดูเหมาะเจาะ เหมือนเตรียมไว้ให้ อย่างน้อย ก็น่าจะรู้ดีรู้ชั่ว เป็นหนังสั้นจบเร็ว
แต่ไม่ใช่ กลายเป็นว่าเป็นหนังน่าเบื้อและจืดชืดที่สุด
พอเริ่มต้นเทอมแรก ด้วยโหงวเฮ้งของผม ก็ดึงดูดกลุ่มเพื่อนขี้เมา และนักศึกษาซิ่ว ให้มาร่วมตัวกันเป็นกลุ่มใหญ่ จับกลุ่มกินเหล้าหลังเลิกเรียน ทุกวันส่วนเธอ เป็นคนขยัน บ้าเรียนอย่างที่คิด แต่ก็เป็นคนร่าเริง หัวเราะเก่งด้วย เริ่มสนิทกับเพื่อนทุกคนในห้อง
ผมและกลุ่มผมก็สนิทและเป็นที่รู้จักในฐานะ กลุ่มขี้เมาในห้อง ผมก็สนิทกับเพื่อนทุกคนเหมือนกัน แต่ยกเว้น เธอที่ผมไม่กล้าเหมือนเข้าหน้าไม่ติดยังไงไม่รู้
ช่วงกิจกรรมรับน้อง ซ้อมเชียร์ ผมได้เห็นหน้าเธอบ่อยขึ้น เลิกซ้อมปุ๊บ ผมเคยคิดว่าจะชวนเธกลับบ้านด้วยกัน เหมือนกับที่เพื่อนๆ บางคนเริ่มมีจับคู่กันบ้างแล้ว
แต่ก็กลายเป็นว่า เลิกซ้อมปุ๊บ รุ่นพี่(กลุ่มขี้เมา) ก็ชวนรุ่นน้อง(กลุ่มขี้เมา)กินเหล้าต่อ
ส่วนน้องคนอื่นๆ ก็แยกย้ายกลับบ้านกันไป
โลกของผมกับเธอยิ่งห่างกันออกไปเรื่อยๆ
1 ปี ที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมกับเธอเคยคุยกันไม่กี่คำ ผมก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอรู็ตัวรึยัง แต่ถ้าเธอสังเกตซักนิด ก็จะรู้ว่า มีผู้หญิงคนเดียวในห้องที่ผมไม่ได้คุย ไม่ได้แซวเล่น
และผมไม่มีอารมณ์ไปจีบใคร
พอขึ้นปีสอง ผมก็ตัดสินใจ บอกเพื่อนที่ผมสนิทที่สุดใ้ห้รู้ ว่าผมชอบเธอ เพื่อนถึงกะบอกว่า สวยตรงไหนวะ ผอมๆ แต่งตัวเชยๆ ไม่มีไรน่าลุ้นเลย
แล้วก็สงสัยจะยากว่ะ คือ เพื่อนๆในกลุ่มเธอล้วนปากจัด และตั้งแง่รังเกียจ กลุ่มพวกผมพอสมควร ผมก็บอกว่า ก็ไม่ได้อะไร บอกให้รู้เฉยๆ แต่กรู ไม่ได้คิดจะจีบว่ะ กลัวอดแดรก แล้วเข้าหน้าไม่ติด
เพื่อน ก็บอก ว่าเออ เดี๋ยวกรูจะลองจัดการให้
คือเพื่อนผมคนนี้ มันเป็นคนกะล่อน คารมดี และตลก ผู้หยิงในห้องหลายคนชอบคุยกับมัน และมันสามารถ "เนียน" ขอเบอร์ผู้หญิงได้เกือบทุกคนในห้อง
วันที่มันขอเบอร์ วันนั้นผมก็นั่งอยู่ห่างๆ
มันเล่นตลกแดรก จนได้เบอร์มา และมันก็ตบท้าย บอกว่า
เพื่อนเราชอบเพื่อนเราอยากคุยตอนนั้นผมนั่งอยู่ห่างไม่กล้ามองไปทางเธอว่า มองผมรึเปล่า
แต่มันก็ได้เบอร์มาจนได้ เป็นเบอร์บ้านเธอ (ตอนนั้นยังไม่ค่อยใช้มือถือกันครับ)
ผมเก็บไว้แต่ยังตัดสินนใจอยู่ว่าจะโทรวันไหนดี โทรคุยหรือโทรชวนเที่ยวดี ยังคิดอยู่
วันรุ่งขึ้นผมเจอเธอที่หน้าห้องพอดี ผมก็ยิ้มให้แบบเขินๆ หน่อย เธอก็ยิ้มมาแบบ น่ารักมาก ทุกครั้งเราเจอกัน ก็ทักกันแบบทั่วๆไป ไม่เคยยิ้มให้กันแบบนี้
ยิ้มแบบนี้ผมเคยแต่เห็นเวลาเธอยิ้มกับเพื่อนคนอื่น เวลาหยอกล้อ หรือคุยเล่นกัน
แต่ครั้งนี้ เธอยิ้มให้ผม ก็เหมือนทั่วๆไป แต่สำหรับผม ตอนนั้น มันทำให้ผมรู้ตัวว่า ผมไม่มีทางลืมผู้หญิงคนนี้ได้แน่ๆ ยิ่งกว่าชอบ ผมหลงรักเข้าจริงๆซะแล้ว
ตอนนั้นผมนึกถึงเพลง "หมดใจ" ของพี่ปู แบล๊คเฮด เอ้า ลองฟังกันดูครับ 555
เด๋วต่อครับ
| จากคุณ |
:
Natural29 
|
| เขียนเมื่อ |
:
4 ต.ค. 54 17:06:39
|
|
|
| 
