ความคิดเห็นที่ 1 มีขายที่ไหนบ้างครับ ซีเอ็ด หรือนายอินทร์ หรือ b2s มีขายมั๊ยครับ? จากคุณ : ความสุขของจูหมูอ้วน เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 54 13:21:50

ความคิดเห็นที่ 2 แล้วหาซื้อได้จากไหนอ่ะเราคงต้องอ่านเ็ป็นภาคไทยอ่ะเพราะอ่านอังกฤษไม่ออก จากคุณ : ตะวันทอฝัน เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 54 13:29:12

ความคิดเห็นที่ 3 ภาษาไทยเรียกชื่อหนังสือว่า "เราจะข้ามเวลามาพบกัน" แปลโดยคุณ มณฑานี ตันติสุข ไม่รู้มีขายที่ไหนบ้าง ก็ลองโทรไปหาร้านหนังสือดูก่อน ให้เค้าหาให้ ถ้ามีก็ขอจองไว้ แล้วเข้าไปซื้อดีกว่า ตอนนี้น้ำท่วม ถ้าหาที่ร้านที่ยังเปิดอยู่ อาจจะมีหรือไม่มีก็ได้ เพราะพิมพ์มาหลายปีแล้ว ตอนนี้มีสองปกมั้ง เราเคยมีหน้าปกสีฟ้าอยู่ นานแล้ว จากคุณ : thefatcat_14 เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 54 13:38:18 A:218.78.229.38 X: TicketID:328481

ความคิดเห็นที่ 4 แบบนี้ จากคุณ : thefatcat_14 เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 54 13:39:03 A:218.78.229.38 X: TicketID:328481

ความคิดเห็นที่ 5 เอ่อ รูปไม่ขึ้น ช่างมัน... จากคุณ : thefatcat_14 เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 54 13:40:06 A:218.78.229.38 X: TicketID:328481

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ตะวันทอฝัน เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 54 13:46:28

ความคิดเห็นที่ 7 เราจะข้ามเวลามาพบกัน โชคชะตาเป็นผู้กำหนดให้ “คู่แท้” สองคนต้องมาพบกัน เรา “ต้อง”ได้พบคนๆนั้นแน่ แต่เราเลือกที่จะทำอะไร อย่างไร หลังจากที่พบกันแล้ว สุดแท้แต่ใจเรา สุดแท้แต่เราเลือกเดิน   เราอาจจะไม่ได้ลงเอยที่การแต่งงานกับเนื้อคู่ซึ่งผูกพันกันอย่างแน่นแฟ้นที่สุดก็เป็นได้ บางทีคู่แท้ของเราอาจจะมีมากกว่าหนึ่งคน เนื่องเพราะครอบครัวแห่งดวงวิญญาณ Soul families ของเราเดินทางมาด้วยกัน เราอาจจะเลือกแต่งงานกับคู่แท้ที่ผูกพันกันน้อยกว่า คนที่มีบางอย่างซึ่งพิเศษที่จะสอนเราหรือเรียนรู้จากเรา หรือความผูกพันที่แน่นแฟ้นที่สุด มั่นคงที่สุดของเราอาจจะผูกพันกับเนื้อคู่ซึ่งเขา และเธอยังไม่ได้จุติมาเกิดตามเราในชาตินี้ แต่คอยดูแลเรา คุ้มครองเราจากอีกฝั่งฟากหนึ่ง เหมือนกับเป็นเทวดา/นางฟ้าผู้พิทักษ์เราอยู่นั่นเอง ” การได้พบกันของคนสองคนไม่ใช่”ความบังเอิญ” หากเป็นเรื่องของ”โชคชะตา” มนุษย์ไม่มีสิทธิ์กำหนดชีวิตตัวเองเพราะชีวิตเราถูกกำหนดไว้ล่วงหน้าด้วย โชคชะตาจริงหรือ? ฉันและพี่โจ มณฑานี เคยคุยกันเกี่ยวกับคำถามนี้กันมาตลอดระยะเวลาแห่งความทุกข์ทรมาน เราไม่เคยเข้าใจเลยว่าทำไมเราจะต้องผูกพันกับใครบางคนเสียนักหนา ทั้งที่ใครคนนั้นดูเหมือนจะผ่านเข้าในชีวิตเรา เพียงเพื่อจะจากไปเท่านั้น เราไม่เคยเข้าใจว่าทำไมเราต้องรักเขา ทุ่มเทให้เขามากมายอย่างนี้ ในเมื่อรักแล้ว . ก็ต้องมีชีวิตอยู่กับความเจ็บปวดอย่างที่เป็นอยู่โดยไม่มีทางหลุดพ้น เพราะโชคชะตาเท่านั้นเองล่ะหรือ คนเราจึงต้องมาพบกัน เกื้อกูลกัน ทำร้ายกัน เพราะพรหมลิขิตกำหนดเอาไว้ล่วงหน้าเท่านั้นเองใช่ไหม เราจึงไม่อาจหลบพ้นจากใครบางคนที่มีความหมายต่อเรา แม้จะจะมีเวลาอยู่ด้วยกันเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ก่อนจะพลัดพรากจากกันไป ไม่น่าเชื่อจริง ๆ ว่าวันหนึ่งเธอจะสามารถค้นพบกุญแจที่ไขคำตอบทุกอย่างให้กับเราได้ ความบังเอิญที่ไม่มีใครนึกถึง ทำให้เราสองคนได้เข้าใจในสิ่งที่ไม่เคยเข้าใจ หนังสือเพียงเล่มเดียวที่ถูกค้นพบในต่างแดน จากมุมลับตาของร้านหนังสือเล็กๆร้านหนึ่ง กลายเป็นกุญแจสำคัญที่ไขคำตอบให้กับสิ่งที่เราเฝ้าครุ่นคิดกันมาตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือน ในที่สุดเธอก็ค้นพบแล้วว่าความเชื่อมั่นในรักแท้ เรื่องราวการค้นหาคนที่เกิดมาเพื่อกันและกัน มิใช่ความเชื่อมั่นที่ไร้ค่า เพราะตัวอย่างของเรื่องราวมีให้เห็นอยู่ในหนังสือเล่มนี้ และตัวเอกทั้งคู่ในหนังสือเป็นมนุษย์ปุถุชนอย่างเราๆที่มีตัวตนอยู่จริง และเรื่องราวของเขาและเธอเป็นเรื่องจริง คำโปรยบนปกหนังสือที่ชื่อ Only Love is Real สะดุดความรู้สึกเธออย่างรุนแรง เพราะมันคือเรื่องราวของคู่แท้ที่กลับมาพบกันอีกครั้ง มันคือคำตอบที่เราค้นหามานานนักหนาว่า ทำไมเราต้องพบและผูกพันกับคนบางคนอย่างมากมาย เพื่อจะพลัดพรากจากกันไป? “ เราอาจถูกปลุกให้จำคู่แท้ของเราได้ ด้วยการเห็นหน้าแล้วจำได้ ด้วยการหลับแล้วฝันถึงด้วยความทรงจำ หรือด้วยความรู้สึกที่วูบขึ้นมา บางทีเราอาจจะจำคนๆนั้นได้ด้วยสัมผัส เวลาเขาแตะมือเรา หรือเวลาที่เธอเงยหน้าขึ้นจุมพิต สัมผัสที่ทำให้จำกันได้อาจจะมาจากสัมผัสของลูกรัก ของพ่อแม่ ของพี่น้อง หรือของเพื่อนตายก็ได้ หรืออาจจะมาจากคนผู้เป็นที่รักซึ่งข้ามชาติภพหลายศตวรรษมาเจอกัน เพื่อจะได้จูบเราอีกครั้งเป็นการเตือนให้เรารู้ว่าเราสองคนจะอยู่ร่วมทุกชาติจนกว่าชั่วฟ้าดินสลาย ” ทุกเรื่องราว ทุกถ้อยคำ ทุกแนวความคิดที่ ดร.ไบรอัน แอล.ไวส์ ผู้ดำรงตำแหน่งประธานแผนกจิตเวช โรงพยาบาลเมาท์ไซไน รัฐไมอามี่ ถ่ายทอดไว้ในหนังสือเล่มนี้คือคำตอบของสิ่งที่เราครุ่นคิดมาตลอด การเดินทางข้ามเวลานับศตวรรษกลับมาพบกันของเอลิซาเบธและเปโดร หนุ่มสาวผู้ไม่เคยรู้จักกัน ไม่เคยเห็นหน้ากัน และมีชีวิตอยู่คนละประเทศ คนละวัฒนธรรม หากโชคชะตากลับทำให้เขาได้มาพบกัน และได้ร่วมชีวิตกันอีกครั้งในชาตินี้ ด้วยการบำบัดทางจิต Psychotherapy โดยใช้วิธีสะกดจิตเพื่อย้อนอดีตชาติ ดร.ไวส์ เป็นคนแรกที่ค้นพบว่าในหลายๆชาติภพที่ผ่านมา เขาทั้งสองเคยได้พบ ได้รักและพลัดพรากจากกันมาไม่รู้กี่ชาติต่อกี่ชาติ ดร.ไวส์ รู้ว่าคนทั้งคู่กำลังค้นหากันและกัน แต่กลับไม่สามารถช่วยเหลือให้ทั้งคู่จำกันได้ ความพยายามของ ดร.ไวส์ ไม่อาจเอาชนะพรหมลิขิตที่ขีดเส้นชีวิตของคนทั้งสองไว้ ทุกอย่างล้วนแล้วแต่ต้องดำเนินไปตามกระแสแห่งโชคชะตา พี่สาวไม่เคยแปลหนังสือเป็นเล่มมาก่อน แต่หนังสือเล่มนี้มีค่าสำหรับเธออย่างยิ่ง โดยเฉพาะในวันเวลาที่มืดมนไร้คำตอบต่อการดำรงชีวิตอยู่ และไม่เคยหาเหตุผลได้ ว่าทำไมเราจึงต้องเดินเข้าสู่กับดักของเรื่องราวมากมายทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจอยากให้มันเป็นไป? วันนี้เธอได้คำตอบที่ชัดเจนแล้วว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญทุกเรื่องราวใต้หล้าล้วนมีเหตุและผล ทุกสิ่งทุกอย่างที่เข้ามาสู่ชีวิตเราล้วนถูกกำหนดไว้แล้วทั้งสิ้น “ คนเราทุกคนย่อมมี เนื้อคู่ ของตัวเองทั้งสิ้น และมักจะมีถึงสอง สาม หรือแม้กระทั่งสี่คนในช่วงชีวิตหนึ่ง พวกเขามาจากหลายยุคสมัย เดินทางข้ามมหาสมุทรแห่งกาลเวลา พ้นความลึกสุดหยั่งของมิติสวรรค์เพื่อจะได้มาอยู่ร่วมกับคุณอีกครั้ง ชาตินี้เขาอาจจะมีรูปลักษณ์หน้าตาไม่เหมือนเดิม แต่คุณจะรู้จักเขาด้วย หัวใจว่าคนนี้แหละ ใช่ สมองของคุณอาจรั้งรอ ฉันไม่รู้จักเธอ แต่หัวใจคุณสิ รู้ แต่เขาอาจจำคุณไม่ได้ แม้ว่าคุณจะได้พบกับเขาอีกครั้ง แม้ว่าคุณจะรู้จักและจำเขาได้ก็ตาม ตัวคุณรับรู้แล้วว่าเขาเคยผูกพันกับคุณมาก่อน คุณมองเห็นความเป็นไปได้ เห็นอนาคต แต่เขาไม่เห็น ..ความกลัวของเขา สติของเขา หรือปัญหาของเขาเป็นม่านบังดวงตาแห่งหัวใจของเขาจนหมด เขาไม่ยอมให้คุณช่วยเปิดม่านนั้นขึ้น คุณคร่ำครวญ โศกเศร้า ร้าวราน ส่วนเขาก็มีชีวิตของเขาต่อไป ” บางครั้งพรหมลิขิตก็ละเอียดอ่อนเสียเหลือล้ำ สายใยแห่งชีวิตโยงใยให้คนสองคนได้กลับมาพบกัน ใช้ชีวิตอยู่บนเส้นทางเดียวกัน แต่กลับไม่เปิดทางสว่างให้เรื่องราวดำเนินไปอย่างมีความสุขง่ายๆ หากใครคนหนึ่งสัมผัสได้ถึงความผูกพันอันลึกซึ้ง แต่ใครอีกคนหนึ่งกลับปฏิเสธ การเดินทางข้ามเวลาเพื่อกลับมาพบกันครั้งนี้จะมีประโยชน์อะไร นอกจากจะก่อให้เกิดความทุกข์ทรมานให้กับคนที่ต้องกลายเป็นฝ่ายรอคอย “ คู่แท้ที่จำกันได้อาจจะเกิดแค่เบาบางและอาจจะช้ามาก ราวอรุณรุ่งแห่งความรู้แจ้ง เมื่อม่านบังตาค่อยๆเปิดขึ้นช้าๆ ไม่ใช่ทุกคู่ทุกคนที่เห็นแล้วก็รู้ได้ในทันที มันต้องใช้เวลา และต้องใช้ความอดทนที่จะรอสำหรับฝ่ายที่เห็นมันได้ก่อน การเลือกทำอย่างหนึ่งอย่างใด หรือไม่ทำเลยขึ้นอยู่กับจิตใจอิสระของคนทั้งคู่เท่านั้น เขาเลือกกันเอง คู่ที่ตื่นน้อยอาจเลือกตัดสินใจตามสมองบัญชาจากความกลัวหรืออคติ แล้วโชคร้ายนักที่การตัดสินใจเยี่ยงนี้มักจบลงด้วยหัวใจที่แหลกสลาย ” พุทธศาสนาสอนให้เราเชื่อในเรื่องกฏแห่งกรรม คนทุกคนมีกรรมที่ตนเป็นผู้ก่อ และมีผลแห่งกรรมที่ตนจะต้องเป็นผู้รับ สิ่งที่เกิดขึ้นในปัจจุบันล้วนแล้วแต่เป็นผลที่เกิดขึ้นจากอดีต จากสิ่งที่เราเคยก่อขึ้น ” บางครั้งคู่แท้ของเราก็ตอบสนองและยังว่างรอเราอยู่ แต่เราอยู่กับเขาหรือเธอแล้วทุกข์ หลายครั้งที่คนเป็นเนื้อคู่อาจตัดสินใจไม่ลงเอยที่การแต่งงานกัน ทั้งที่เกิดตามกันแล้วในชาตินี้ ทั้งสองคนได้พบเจอกัน อยู่ด้วยกันจนภารกิจในการพบเจอกันเสร็จสิ้นสมบูรณ์แล้ว ดังนั้นจึงแยกทางไปมีชีวิตใหม่ กำหนดการของพวกเขา แผนที่จะเรียนรู้บทเรียนชีวิตของพวกเขา ตลอดทั้งชีวิตแตกต่างกัน จึงไม่อยากหรือไม่จำเป็นจะต้องผูกชีวิตทั้งชีวิตไว้ด้วยกัน นี่ไม่ใช่โศกนาฏกรรมเป็นเพียงเรื่องของการเรียนรู้เท่านั้น เราร่วมมีชีวิตชั่วอนันตกาล หากแต่บางคราวเราจำต้องแยกชั้นเรียนชีวิตคนละวิชา ” มันไม่ใช่โศกนาฏกรรม แต่เป็นเพียงการเรียนรู้เท่านั้น นี่คือสิ่งที่ต้องเกิด และจำเป็นต้องเกิดขึ้น มันไม่ได้เกิดขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล ไม่มีเงื่อนไข ไม่ใช่การพบกันเพื่อความว่างเปล่า หากทุกอย่างล้วนแล้วแต่เกิดขึ้นอย่างมีวัตถุประสงค์ในตัวของมันเอง “ Soul Relationship หรือ สายสัมพันธ์ทางวิญญาณ ก็เหมือนกับต้นไม้ใหญ่ ที่มีใบนับพันๆใบ ประดาใบที่อยู่บนก้านเดียวกันกับเราจะใกล้ชิดผูกพันกับเรามากที่สุด เราอาจจะแบ่งปันประสบการณ์ชีวิต ประสบการณ์ทางดวงวิญญาณในหมู่พวกเราได้ เราอาจจะเคยพบดวงวิญญาณอื่นที่อยู่ไกลจากเรา แต่อยู่ลำต้นเดียวกันมาแล้ว ในชาติภพก่อนๆก็ได้ คนเหล่านั้นอาจจะมามีสัมพันธ์กับเราหลากหลายรูปแบบ การที่เขาเข้ามาในชีวิตเราอาจจะสั้นมาก แต่การได้รู้จักคนๆนั้นอาจช่วยเราหรือช่วยเขา หรือกระทั่งช่วยทั้งสองคนให้เรียนรู้อะไรในชีวิตก็ได้ ความสัมพันธ์ระหว่างเรามิอาจวัดด้วยกาลเวลาว่าพบกันยาวนานเพียงไร หากแต่วัดกันด้วยบทเรียนที่เราได้รับจากการพบกันว่าเป็นเช่นไรต่างหาก ” มนุษย์ทุกคนล้วนเกิดมาอย่างมี Purpose of Life หรือ วัตถุประสงค์ของชีวิต สิ่งที่เราต้องพบและต้องกระทำล้วนสืบเนื่องและเกี่ยวพันกับวัตถุประสงค์ที่ถูกกำหนดไว้แล้วนั้น ทุกคนมีภารกิจของตัวเองที่จะต้องกระทำให้เสร็จสิ้นในชาติภพที่ตัวเองเกิดมา โชคชะตาได้กำหนดทุกสิ่งทุกอย่างเอาไว้โดยที่เราไม่มีทางหลีกเลี่ยง เปโดรเคยรักและพลัดพรากจากเอลิซาเบธมาหลายชาติหลายภพ บางชาติทั้งสองเกิดเป็นพ่อลูกกัน บางชาติเป็นพี่น้องกัน บางชาติเป็นคู่รักกัน ทั้งสองผูกพันกันแนบแน่น หากก็ยังมีคนอื่นที่ผูกพันกับชีวิตและได้อยู่ร่วมกันยาวนานกว่า นี่อาจเป็นสิ่งที่บอกได้ว่าคู่แท้ไม่จำเป็นต้องเกิดเพื่อเป็นคู่รักกันทุกชาติทุกภพ ไม่จำเป็นต้องอยู่ร่วมกันตลอดกาลนาน หรือบางทีอาจไม่จำเป็นต้องพบกันเลยก็ได้ในบางชาติ พรหมลิขิตจะทำงานด้วยตนเอง โดยไม่ต้องให้มนุษย์ไปคอยกระตุ้น เพราะทุกอย่างล้วนถูกขีดเส้นไว้แล้ว เช่นเดียวกับเรื่องราวของเปโดรและเอลิซาเบธ แม้ดร.ไวส์จะพยายามช่วยให้ทั้งสองได้พบกันอย่างไรก็ไร้ผล หากมันยังไม่ถึงเวลาและยังไม่ใช่สถานที่ที่โชคชะตาได้กำหนดเอาไว้ ทุกอย่างคือ Destiny ชะตากรรมยิ่งใหญ่ที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของมนุษย์ชั่วนิรันดร์ “ รักคือพลังที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก รักเติบโตและผลิบานได้ แม้ในคืนที่หนาวเยือก กลางสถานภาพที่โหดร้ายที่สุด รักเกิดได้ในทุกหนแห่ง และทุกเวลา ..รักคือดอกไม้ซึ่งผลิได้ไม่เลือกฤดูกาล ” เราไม่มีสิทธิ์เลือกรับหรือปฏิเสธใครที่ก้าวผ่านเข้ามาในชีวิต และเราก็ไม่มีทางที่จะรู้ล่วงหน้าเลยว่าการที่ใครซักคนก้าวเข้ามาในชีวิตเรา จะมีผลกระทบให้ชีวิตเราทุกข์หรือสุขมากน้อยเพียงใดในอนาคต สายสัมพันธ์ทางวิญญาณโยงใยให้เราต้องพบ ต้องรู้จักกับใครต่อใครในหลากหลายรูปแบบ แม้จะมีความสัมพันธ์ต่อกันเพียงระยะเวลาสั้นๆ และอาจไม่ได้พบเจอกันอีกแล้วตลอดชาตินี้ หากเราและคนๆนั้นก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของเวทีชีวิตแห่งพรหมลิขิตไปแล้วอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง การพบกันของเรามีจุดประสงค์ การจากกันของเราก็มีจุดประสงค์ อย่างน้อยแค่เราได้รู้ว่าการพบกันของเราไม่ได้ไร้ความหมาย หากเป็นการพบกันที่มีคุณค่าและมีประโยชน์ต่อชีวิตของกันและกัน มันก็น่าจะพอแล้วไม่ใช่หรือ? ตลอดเวลาที่เราคบกัน ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน เราทำอะไรหลายอย่างให้กันและกันมา มากมายเกินกว่าที่จะเป็นแค่คนรู้จักที่ผ่านมาและผ่านไป และนี่เองที่เป็นคำตอบของคำถามมากมายที่ว่า ทำไมเราต้องพบกัน ทำไมเราต้องรักกัน ทำไมน่ะหรือ? ก็เพราะมันคือภารกิจแห่งชีวิตน่ะสิ! ไม่ว่าการพบกันครั้งนี้มันจะลงเอยอย่างไร เราก็จำเป็นจะต้องพบกัน อยู่ร่วมกัน จนกว่าภารกิจนั้นจะจบสิ้นลงและเมื่อเวลาสำหรับเราหมดลง การจากพรากก็ย่อมเกิดขึ้น บางทีเราอาจเป็นเพียง Soul Companion ที่เกิดมาเพื่อทำหน้าที่บางอย่างให้แก่กันเท่านั้นก็ได้ ที่มา.. http://www.quamruq.com/memory/?p=14 ตามหากันแทบพลิกแผ่นดิน จากคุณ : พี่เบญจา เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 54 14:05:04

ความคิดเห็นที่ 8 หากใครคนหนึ่งสัมผัสได้ถึงความผูกพันอันลึกซึ้ง แต่ใครอีกคนหนึ่งกลับปฏิเสธ อย่างน้อยแค่เราได้รู้ว่าการพบกันของเราไม่ได้ไร้ความหมาย หากเป็นการพบกันที่มีคุณค่าและมีประโยชน์ต่อชีวิตของกันและกัน มันก็น่าจะพอแล้วไม่ใช่หรือ? "พี่เบญจา"  ขอบคุณมากค่ะที่เอามาลงให้อ่าน ชอบมาก ๆค่ะ จากคุณ : lnwnoi เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 54 15:30:31