สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ
|
 |
การปล่อยชีวิตตากฝนความผิดหวัง ไม่ว่าใครจะพาเราเข้าร่ม เราก็ยังตะเกียกตะกายออกมายืนตากฝนให้เปียกปอน ความหม่นหมอง เศร้ารันทดอยู่ดี
ความจริงก็คือเมื่อเวลาผ่านไป ความชินชาต่อความเจ็บปวดในใจก็ทำหน้าที่ได้มั่นคงแข็งแรงขึ้น ไม่ได้หายเจ็บมันยังรู้สึกที่นึกถึงใครคนนั้น แต่เรากลับรู้สึกว่าเราทนเจ็บได้แล้ว
ใครคนนั้นทอดทิ้งเรา ด้วยเหตุผลของความไม่ชัดเจนความคลุมเครือของคำว่าเพื่อนที่เราใช้ เลิกเหมือนไม่เลิกเพราะยังเป็นคงความเป็นเพื่อนกับใครคนเก่าๆ ของเราที่ผ่านมา ความไม่ซื่อสัตย์ การทรยศจริงๆ แล้วมันหมายถึงอะไร
เพื่อนในความหมายของเรากับใครคนนั้นต่างกับราวกลางวันกับกลางคืน ความแตกต่างกันในความคิดมากมายราวกับเราและใครคนนั้นมีความคิดเป็นอคตินิยมในการสนทนา ประหนึ่งศัตรูหรือเจ้ากรรมนายเวร เราไม่เคยรอมชอมกัน ถามตัวเองเสมอๆ ว่าทำไมความคิดของคนรักต้องมีแต่เรื่องความถูกต้องมากกว่าความเข้าอกเข้าใจกัน ทำไมเราไม่เคยประณีประนอมกัน
เมื่อผ่านวันที่ใครคนนั้นเดินจากไป บ่อยครั้งที่ปล่อยความคิดลอยวนเวียนในหัวโดยไม่มีคำตอบ ทำไมนะ ทำไมกัน พาตัวเองเปียกปอนกับความเจ็บปวดประชดตัวเอง ปล่อยร่างกายซูบผอมทรุดโทรมลงไปวันแล้ววันเล่า เพื่ออะไรกัน ใครคนนั้นเค้าจะสนใจเราหรือ จะเป็นห่วงเราไม๊ จะรู้หรือเปล่าว่าเราเจ็บปวดและยังรอให้หันหลังกลับมาสนใจ
เราลืมไปหรือเปล่า วันนี้ใครคนนั้นเค้าเป็นเพียงแค่คนเคยรัก เป็นคนอื่น เมื่อเลิกกันเหตุผลเดียวคือเรากับใครคนนั้น"ไม่ได้รักกัน"อีกต่อไป เรากลายเป็นคนแปลกหน้าอีกนานเท่าที่จะทำใจยอมรับได้ว่าเรากับใครคนนั้นอาจเป็นเพื่อนกันได้ แต่ยังไงหรือเมื่อไรนั้นไม่รู้
อย่าปล่อยความคิดล่องลอย วนเวียนกับภาพวันเก่า ทำร้ายตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าเราคงไม่ดีพอ เราหน้าตาไม่ดี เราไม่เพอร์เฟค อ้วนไป ผอมไป เราโน่นนี่นั่น ฯลฯ ที่สุดมันจริงหรือเปล่ามันไม่ได้สำคัญอีกต่อไป เมื่อวันเวลาเดินทางผ่านไป ก็ไม่จำเป็นต้องมาคิดว่าใครถูกใครผิด เรื่องของความรักไม่ใช่คดีอุกฉกรรจ์ฆ่าใครตาย ที่ต้องตายตกตามกัน
เมื่อใครคนนั้นไม่อยู่แล้ว ก็ถึงเวลาที่ต้องเริ่มต้น ก้าวแรกของการไม่มีใครเดินข้างๆ เสียที การปล่อยตัวเองเปียกปอนไม่รู้จบก็เหมือนกับการดูถูกตัวเอง ลองคิดดูว่าแม้แต่เราเองยังไม่เห็นค่าตัวเอง ใครที่ไหนจะมาเห็นคุณค่าเรากันเล่า
Rise the head up เชิดหน้าสู้กับความจริง เราอยู่คนเดียวไม่มีใครคนไหนอยู่กับเรามาก่อน ชีวิตเป็นของเรา ทุกข์สุขก็เป็นของเรา โทรศัพท์มันเงียบก็ปล่อยมันเงียบไป สักวันนึงเราก็จะทำให้มันก็จะกลับมามีเสียงได้จนหนวกหูรำคาญ
หยุดหาคำตอบซะทีว่าทำไม มันไม่สำคัญเลยว่าคำตอบจะเป็นยังไง เพราะพรุ่งนี้ของชีวิตมันจะมีคำตอบให้เราอยู่แล้ว รักไม่มีถูกหรือผิด มีแค่ใช่หรือไม่ใช่เท่านั้น
ความรักที่มีแต่ความซื่อสัตย์ที่ปราศจากความเห็นอกเห็นใจ มันเหมือนพายุ ทั้งเปียกทั้งเสียหาย
ความรักที่ปราศจากความซื่อสัตย์มีแต่ความห่วงใย อาทร ก็เหมือนกับละครโทรทัศน์ มองเห็น สนุก แต่ไม่จริง
ความรักประกอบด้วยทุกอย่างของอารมณ์ เป็นวิทยาศาสตร์ เป็นนิติศาสตร์ เป็นรัฐศาสตร์ เป็นวิศวกรรม เป็นสถาปนิก เป็นอะไรได้มากมาย
วันนี้เมื่อได้เรียนรู้กับสิ่งที่ผ่านมา ใครคนนั้นเป็นครูใหญ่ เป็นครูประจำชั้น เป็นครูที่ปรึกษาให้เรามีความรู้ความเข้าใจกับชีวิตมากขึ้น ก็จงใช้ความรู้ประสบการณ์นั้น สร้างชีวิตที่เหมาะสมให้ตัวเอง ทำให้ตัวเองมีคุณค่าขึ้น มากขึ้นในทุกๆ วัน อย่าให้ใครพูดว่าเห็นไม๊ไม่มีเค้าแล้วชีวิตเราเลยแย่
ความเข้มแข็งไม่สามารถได้มาโดยง่าย แต่เราก็จะได้มันมา ถ้าเรายอมรับความจริงได้ว่าเค้าไปแล้ว ไปนานแล้วด้วย มันไม่สำคัญว่าใครจะอยู่กับเราหรือไม่ มันสำคัญตรงที่เราต้องอยู่ได้และต้องดีขึ้น ดีขึ้น ดีขึ้นให้มากกว่าตอนที่ใครคนนั้นอยู่กับเราให้ได้ เรายังเป็นที่ต้องการของใครๆ อีกมากมาย
ถึงวันนึงถ้ามีโอกาสจงขอบคุณใครคนนั้นที่ทำให้เรามีวันนี้ วันที่เรามีโอกาสที่จะเริ่มต้น มีโอกาสเลือกชีวิตอย่างที่เราอยากได้ อยากมี ไม่ต้องเดินตามทางที่ใครขีดให้อีกต่อไป
จงให้โอกาสตัวเอง และใช้โอกาสที่มีนี้เลือกและมีความสุขกับสิ่งที่เราได้เลือกอีกครั้ง
อโหสิกรรมให้กันและกัน เพราะเมื่อสิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ
หนาวแล้วครับ ไปเที่ยวเชียงใหม่กัน
อิดิท คำตก
แก้ไขเมื่อ 08 พ.ย. 54 08:29:20
| จากคุณ |
:
ผัดไทเส้นหมี่   
|
| เขียนเมื่อ |
:
8 พ.ย. 54 08:21:17
|
|
|
| 
