แม่ดิฉันก็คล้ายๆ กับคุณแม่ของเจ้าของ Blog ค่ะ ตอนนี้เธอเกษียณแล้ว ก็จะว่าง ส่วนฉันยังเรียนอยู่ ชีวิตก็ลั้นลาไปกินเที่ยวกับเพื่อนๆ ประจำ ตอนนี้ดิฉันมาอาศัยบ้านญาติเพราะใกล้มหาลัย เดินทางไม่ถึง 20 นาที ถ้ามาจากบ้านตัวเองต้องประมาณชั่วโมงครึ่ง แม่ก็จะตามมานอนด้วย เพราะคิดว่าเธอคงเหงา เวลาเรียนเสร็จแม่ก็จะโทรมาถามทุกครั้งว่ากลับมากินข้าวด้วยกันไหม บางทีดิฉันก็กลับมากินด้วยบ้าง บางวันก็ไม่ บางทีอยู่กับแม่นานๆ ก็หงุดหงิด รู้สึกไม่เป็นส่วนตัว เวลานอนคุยโทรศัพท์กับแฟนก็รู้สึกว่าแม่ตั้งใจฟัง ช่วงนี้ที่บ้านดิฉันน้ำท่วม แม่เลยมากับดิฉันที่บ้านญาติตลอด ซึ่งพอดีเป็นช่วงปิดเทอมของมหาลัย แม่ก็เลยติดดิฉันเป็นตังเมเลย สองอาทิตย์ที่ผ่านทำให้รู้เลยว่า การเป็นผู้ใหญ่วัยเกษียณก็คงเหงานะถ้าไม่มีอะไรทำ ก่อนน้ำท่วม เวลาแม่อยู่บ้าน เธอก็ทำงานบ้านทั้งวัน ตัดหญ้า ตัดกิ่งไม้ กวาดใบไม้ใบหญ้า ซักผ้า ถูบ้าน เรียกว่ามีอะไรให้ทำทุกวัน พอน้ำท่วมมาบ้านญาติก็ไม่มีอะไรทำ เวลาดิฉันไปไหน แม่ก็จะไปด้วย จะไปดูหนัง แม่ก็อยากดูด้วย ไปกินข้าวกับเพื่อน แม่ก็อยากไปด้วย ถ้าเป็นเมื่อก่อนดิฉันจะหงุดหงิดมาก แต่พอมองลึกๆ ก็รู้ว่าเธอเหงา เธออยากกลับไปบ้าน ไปช่วยเพื่อนบ้านสู้กับน้ำ ไปทำอาหารแจกคนที่เค้าลำบาก เธอโทรไปถามสารทุกข์สุกดิบคนโน้นคนนี้ทุกวันว่าจะให้ช่วยอะไรไหม ขาดเหลืออะไรบ้าง
ฉันเห็นแม่เหงาๆ อยากกลับบ้าน(ทั้งๆ ที่น้ำมันท่วมเท่าอกแล้ว) เลยชวนเธอไปเป็นจิตอาสา ตัดเชือกให้น้องๆ ผูกแพ พาเธอไปดูน้ำท่วมที่แยกอรุณอมรินทร์ พาไปดูสถานการณ์แถวๆ พุทธมณฑล(โดยมองจากตีนสะพานบรมราชชนนี) คิดว่าแม่คงคลายเบื่อได้บ้าง พรุ่งนี้ก็ว่าจะชวนเธอไปช่วยแพคอาหารใส่กล่องช่วงคนที่ประสบอุทกภัย
อยากบอกทุกคนว่า พ่อแม่ที่อายุเยอะๆ ต้องการให้ลูกหลานดูแลนะคะ ที่ผ่านมาดิฉันเคยให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่าพ่อแม่ตัวเอง พอเค้าจากไปเพราะมีคนอื่น ก็ได้คนในครอบครัวนี่แหละที่ปลอบใจเราให้ผ่านช่วงนั้นไปได้ จากเหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้ดิฉันฝังใจว่าถึงจะคบใครใหม่ ก็จะไม่จัดให้คนๆ นั้นมีความสำคัญเกินคนในครอบครัวแน่นอน :)
จากคุณ |
:
หนูน้อยหน้าบาน
|
เขียนเมื่อ |
:
8 พ.ย. 54 17:16:03
|
|
|
|