กาลครั้งหนึ่งที่เคยแอบปิ๊ง

ช่วงนี้งานที่ทำงานใหม่ยุ่งมากเลยค่ะ  
นี่เพิ่งทำงานมาได้ 2 เดือนนะ  แต่งานที่ต้องทำมีมากมายเลย  
ก็เลยไม่มีเวลาไปดูแลหนุ่มที่ปิ๊งเลย  เหอๆ  พูดเหมือนกล้าเนอะ

2 เดือนแล้ว  แต่พัฒนาการยังไม่ก้าวหน้าเลยค่ะ
ตั้งกระทู้ถามในพันทิพก็แล้วหลายกระทู้  แต่ก็ไม่ไปทำอะไรเพิ่ม  เพราไม่กล้าค่ะ
ก่อนอื่นขอเล่าคราว ๆ ก่อนว่า

เราไปปิ๊งหนุ่มที่ทำงานบริษัทเดียวกันค่ะ  
เหตุเกิดจากการโบกรถให้  หลังจากนั้นเวลาเจอเราก็ยิ้มให้บ้าง  
แต่เค้าก็ไม่ค่อยพูดค่ะ  ส่วนเราก็ไม่ค่อยกล้าคุยกับเค้าเหมือนกัน  
สุดท้ายก็เลยมีเพียง ยิ้มให้กันมาสักพักเลย  

จนกระทั้งเราได้มีโอกาสคุยงานกับเค้า  ก็เลยได้คุยกันค่ะ
แต่ไม่บ่อยหรอก  เพราะงานไม่ค่อยเกี่ยวข้องกัน
แต่พอได้คุยกับเค้าบ้างแล้ว  ก็ทำให้ได้รู้ว่า  คนที่เราแอบปิ๊ง  
เค้าเด็กกว่าเราตั้ง 6 ปีแนะค่ะ  
จากกระทู้ก่อน ถึงไม่ได้ตอบ  แต่ได้อ่านแล้วค่ะ
หลายคนแนะนำให้ไปดูหนังเรื่อง 30 กำลังแจ๋ว เพื่อจะได้มีกำลังใจ
เราก็ไปดูมาแล้วค่ะ  ได้ความว่า  
เกือบ 30 แบบเรา  เทียบกับวัย 30 แบบอั้มไม่ได้หรอกค่ะ
สุดท้ายก็กลับมาหงอย  ไม่กล้าเหมือนเดิม  

แต่ก็ยอมรับว่าหลังจากที่ได้คุยเรื่องงานกันคราวก่อน  
ทำให้เรากับเค้าได้คุยกันมากขึ้นค่ะ
แล้วเราก็ได้เป็นเพื่อนกันในเฟสบุ๊ก  และได้เห็นว่า
สาว ๆ ในออฟฟิต ทั้ง สาวน้อย สาวใหญ่เข้ามาคุยมาแซวน้องเค้าเยอะมาก  
แต่เหมือนน้องเค้าจะไม่ค่อยได้เล่นอ่าค่ะ  ตอนแรกเข้าใจว่าอย่างนั้นนะ
แต่ตอนหลังเห็นรายชื่อเพื่อนน้องเค้า  มีเฟสบุ๊กน้องเค้าอีกอันด้วย  
เลยเข้าใจแล้วว่า  น้องเค้ามี 2 อัน และอาจจะเล่นอีกอันมากกว่า  
และอันนั้นก็ไม่มีเพื่อนที่ทำงานด้วยค่ะ  เราส่งคำขอเป็นเพื่อนไป  แต่น้องเค้าก็ไม่ตอบรับ

ตอนเจอหน้า  เราก็เลยแกล้งแซว ๆ ถาม ๆ ไปว่าเล่นเฟสบุ๊ก 2 อันเหรอเนี๊ย  
น้องเค้าก็ตอบว่า  ไม่ใช่ของเค้า  เป็นของน้องชายอีกที  แต่ชื่อกับรูปคือเค้าชัด ๆ เลยอ่า เราก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ
เพียงแต่ทำให้เราเริ่มรู้สึกว่า  ที่เราคิดจะเคี้ยวหญ้าอ่อน  สงสัยหญ้าจะไม่ได้อ่อนอย่างที่คิด  เหอๆ

ไม่รู้เพราะหลังจากนั้น  งานก็เข้าเราเยอะแยะ จนไม่ค่อยมีเวลาว่าง
หรือเพราะเราเริ่มกลัว ๆ น้องเค้า  
แต่มันทำให้  ช่วงหลัง ๆ เราไม่ค่อยได้แอบเหล่น้องเค้า  และไม่ค่อยได้คุยกันด้วยค่ะ  
เหมือนทุกอย่างจะเป็นปกติ  เราเองก็ไม่ค่อยหวั่นไหวแล้ว  

แต่แล้ว...วันก่อนค่ะ
ได้เดินสวนกันค่ะ
แล้วน้องเค้าก็พูดว่า  ช่วงนี้เป็นอะไร  เจอกันก็หน้าบึ้งแต่เช้าเลยนะ  ไม่ยิ้ม ๆ เหมือนเมื่อก่อน  
เครียดเรื่องงานเหรอ  สู้ ๆ นะ  หรือพูดคำว่าอะไรสักอย่าง  ประมาณว่าให้กำลังใจ
คือว่าเราจำไม่ได้จริง ๆ ค่ะ  ช่วงนั้นหูอื้อ  ตาลาย  แหะๆ  
จำได้แค่ว่า  หลังจากนั้นก็ยิ้ม  อารมณ์ดีไปทั้งวัน  แม้งานจะยังเยอะเท่าเดิม  

และจากวันนั้น ก็ทำให้เรากลับไปเหล่น้องเค้าเหมือนเดิม  
ไม่เป็นอันทำการทำงานเหมือนเดิม  แหะๆ  
สรุปว่า  เราจะกินหญ้าอ่อนจริง ๆ เหรอเนี๊ย  
และก็ไม่แน่ใจด้วยว่า  
หนุ่มน้อยคนนี้  จะอ่อนแค่อายุุ อย่างอื่นไม่อ่อนหรือปล่าวเนี๊ย  
แล้วสาวแก่แต่อ่อนต่อโลก(มั๊ง)อย่างฉัน  จะโดนเด็กมันหลอกม่ะเนี๊ย

จากคุณ	: นู๋แต๊ะ
เขียนเมื่อ	: 18 พ.ย. 54 01:31:44